ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΟΥΝΙΤΗΣ "πατριαρχης" μαζι με τον κρυπτομενο .....κακο δαιμονα δεξιο βραχιονα του ;;;;;;;

ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

Του κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

    Δεν παρήλθεν ούτε εβδομάς και κατέφθασεν η απάντησις εις το ερώτημα του Ο.Τ. που έθεσεν ο π. Γεώργιος Μεταλληνός δια του άρθρου του με τι­τλον «Θα παραδοθή η Χάλκη εις τα σχέδια της Νέας Εποχής;».
   Πολλάκις είμεθα όλοι μάρτυρες οικουμενιστικών συναντήσεων η συνεδρίων, τα οποία λαμβάνουν χώραν εις Χάλκην. Ποίος έχει την ευθύνην; Ως γνωστόν ηγούμενος της Χάλκης είναι ο Σεβ. Πρου­σης Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης. Ο Σεβασμιώτατος τυγχάνει Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Θεσσαλονίκης.

 Από αυτό δυνάμεθα να συμπεράνωμεν ότι οι άμεσοι και πρώτοι συνεργάται εις περίπτωσιν επαναλειτουργίας της Χάλκης θα είναι οι Καθηγηταί των Θεολογικών Σχολών, αυτοί άλλωστε είναι που στηρίζουν τα συνέδρια του Πατριαρχείου. Τα δύο μεγάλα συνέδρια που επίκεινται δίδουν την απάντησιν εις το ερώτημα που εθέσαμε.
Το πρώτον λήγει σήμερα, 25η Μαΐου. Πρόκειται δια το 8ον Διεθνές Συνέδριον Ορθοδόξου Θεολογίας, που βεβαίως ευρίσκεται υπό την αιγίδα του Πατριαρχείου Κων/λεως και αφορά την διεθνή συν­άντησιν των Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών. Το κεντρικόν θέμα είναι δια το «Κολυμβάριον», εκείνο που διήρεσε την Εκκλησίαν και απερρίφθη από 500 Αρχιερείς των τεσσάρων Εκκλησιών που δεν προσήλθαν, εκ των περίπου 700 της Ορθοδοξίας. Εις την οργανωτικήν επιτροπήν πρώτον δεσπόζει το όνομα του κ. Μ. Κωνσταντίνου και δεύτερον του Σεβ. Πρου­σης, ενώ εις τους χορηγούς μεταξύ άλλων ευρίσκονται η Ι. Μ. Βατοπαιδίου, το Φιλανθρωπικόν Ίδρυμα Ιβάν Σαββίδη, η Πεμπτουσία της Ι. Μ. Βατοπαιδίου κ.α. Εις τους ομιλητάς και ομιλητρίας συγκαταλέγονται η κ. Ελισάβετ Προδρόμου από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, ο πρόεδρος του ΚΑΙΡΟΥ κ. Δ. Μόσχος με θέμα «Το βυζαντινό παρελθόν: προτέρημα η εμπόδιο σε μία συνοδικότητα του μέλλοντος;» (περίεργον!), ο κ. Στ. Γιαγκάζογλου, που προσφάτως μετεκόμισεν από το Ινστιτούτον Εκπαιδευτικής Πολιτικής εις την έδραν του Καθηγητού, ο φίλος του κ. Π. Καλαϊτζίδης της Ακαδημίας της Ι. Μ. Δημητριάδος, που δεν είναι καθηγητής εις Θεολογικήν Σχολήν (πως τότε συμμετέχει;) και πολλοί άλλοι οικουμενισταί η εξαναγκασμένοι να ακολουθούν τα κελεύσματα όσων αύριον μεθαύριον θα τους κρίνουν δια την εξέλιξίν των εις την επομένην βαθμίδα. Ευτυχώς που είναι τόσαι πολλαί αι συνεδρίαι και δεν θα εξαχθή συμπέρασμα.
Μετ’ ολίγον όμως έπεται και έτερον συνέδριον που διοργανώνει το Πατριαρχείον Κων/λεως από 5 έως 8 Ιουνίου με τίτλον «Προς μία πιο πράσινη Αττική». Ενθυμούμεθα όλοι προ καιρού τας συναντήσεις του Πατριάρχου με την περιφερειάρχην κ. Δούρου του Σύριζα. Όπως μας ενημερώνει το Πατριαρχείον «στους ομιλητές συμπεριλαμβάνονται Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουιστές επιστήμονες, ενώ οι σύνεδροι προέρχονται από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας…»! Αι συνεδρίαι θα διεξαχθούν κυρίως εις την Ι. Μ. Ύδρας. Είναι εις γνώσιν του Αρχιεπισκόπου; Ελήφθη άδεια από την Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος; Ο Σεβ. Ύδρας παραμένει και πρόεδρος της τριμελούς εξ Αρχιερέων επιτροπής δια τον διάλογον των νέων οικουμενιστικών θρησκευτικών, εις τα οποία προβάλλεται το «Κολυμβάριον» και ο Σεβ. Περγάμου. 

Είναι άραγε τυχαίον ότι ομιληταί εις το συνέδριον θα είναι ο Σεβ. Περγάμου, ο π. Ι. Χρυσαυγής, εκπρόσωπος τύπου του Κολυμβαρίου, αλλά και οι Σεβ. Βελγίου, Σεβ. Σηλυβρίας, Σεβ. Ν. Ιωνίας, π. Ελευθέριος Χρυσοχόος, ο Καρδινάλιος Kurt Koch, ο Καρδινάλιος Turkson, ο Αγγλικανός επίσκοπος Holtam, ο Γ.Γ. του ΠΣΕ κ. Tveit, ο Καθηγητής κ. Χρυσόστομος Σταμούλης αλλά και η κ. Αλεξάνδρα Μητσοτάκη, όπως επίσης και ο δημοσιογράφος κ. Αλέξης Παπαχελάς, γνωστός δια τας σχέσεις του με διεθνή κέντρα αποφάσεων. Χορηγός μεταξύ άλλων η Ι. Μ. Βατοπαιδίου και η Πεμπτουσία της Ι. Μ. Βατοπαιδίου! Υπάρχει επομένως πλέον και εις το Άγιον Όρος μία οικουμενιστική Ι. Μονή, που στηρίζει την κατά κρημνών πορείαν του Φαναρίου και το διχασμόν εις την Ορθοδοξίαν; Επληροφορήθημεν μάλιστα ότι θα συμβάλη και εις την επαναλειτουργίαν της Χάλκης. Δεδομένων όλων αυτών αμφιβάλλει κανείς δια το ποίους σκοπούς θα υπηρετήση η Χάλκη;

Είναι Ορθόδοξοι αι Θεολογικαί Σχολαί;

Δεν πρέπει ποτέ να είμεθα αφοριστικοί καθώς υπάρχουν και άξιοι διάκονοι της θεολογίας εις τας Θεολογικάς Σχολάς, οι οποίοι αγωνίζονται να μεταδώσουν την αλήθειαν. Τόσον όμως η σχολαστική διαίρεσις των αντικειμένων εις τα θεολογικά Τμήματα όσον και η οικουμενιστική επίδοσις ορισμένων Καθηγητών δεν μας επιτρέπουν να καταλήξωμεν εις μίαν θετικήν αποτίμησιν. Δια να το τεκμηριώσωμεν ανεζητήσαμεν πληροφορίας, τας οποίας παραθέτομεν ενδεικτικώς ακολούθως, σχετικώς με το διδακτικόν προσωπικόν.
Εις το Τμ. Θεολογίας Αθηνών ο κ. Δ. Μόσχος έχει συγγράψει βιβλίον με τίτλον «Από τον Όσιρι στον Υιό Δαβίδ. Η γένεση και το αρχέγονο πολίτευμα του Χριστιανισμού στην Αίγυπτο»!
Η Καθηγήτρια της «Οικουμενικής Κινήσεως» κ. Β. Σταθοκώστα καυχάται ότι κατά την μετεκπαίδευσίν της υπήρξεν «υπό την επιστημονική καθοδήγηση του δομινικανού καθηγητή της Συστηματικής Θεολογίας π. Liam Walsh, συμμετέχοντας στα μαθήματα Δογματικής, Ιστορίας, Ιεραποστολικής και Οικουμενικής Κίνησης».
Ο κ. Ι. Παναγιωτόπουλος, στέλεχος της Ν. Δημοκρατίας, επίσης εξεπόνησε διπλωματικήν εργασίαν «υπό την επίβλεψιν του καθηγητού π. Γεωργίου Δράγα εις το γνωστικόν αντικείμενον «Patristics and Church History» και έχει συγγράψει μελέτην «Σουφισμός, ο ισλαμικός μυστικιστικός ασκητισμός»»!
Ο κ. Μ. Μαριόρας αναφέρει εις το βιογραφικόν του ότι:
«Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του επικεντρώνονται στην ανάδειξη της ισλαμικής αυθεντικότητας των μουσουλμανικών θέσεων, στην αναψηλάφηση εσφαλμένων στερεοτυπικών αντιλήψεων της δυτικής κοινής γνώμης περί Ισλάμ, στην έμπρακτη υλοποίηση της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ελλάδα… Η ευρύτερη προσπάθειά του συνίσταται στη διερεύνηση των δυνατοτήτων προσέγγισης και «επαναδιαπραγμάτευσης» της σαρία εντός του σύγχρονου κόσμου, μουσουλμανικού και δυτικού… Τα στοιχεία αυτά έχουν τη δυνατότητα να λειτουργήσουν γόνιμα για την προσ­έγγιση χριστιανών και μουσουλμάνων, διαθρησκειακά η/και διαπολιτισμικά, με ο,τι θετικό συνεπάγεται μία τέτοια προοπτική σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».
Ο κ. Μ. Κουκουνάρας- Λιάγκης, υπεύθυνος της παιδαγωγικής μεθόδου των νέων συγκρητιστικών θρησκευτικών έχει δημοσιεύσει ένα άρθρον με τίτλον  «Πιστεύω εις άλλον Θεόν …». «Ετερότητα στην εκπαίδευση και θρησκευτική αγωγή», ενώ μία από τας προσφάτους δημοσιεύσεις του είναι «Η εκπαιδευτική αξία των επιτραπέζιων παιχνιδιών στη διδασκαλία στο Γυμνάσιο»!
Ο κ. Κωνσταντίνος Ζάρρας διδάσκει, ως ο ίδιος μας πληροφορεί:
«θρησκεία και γραμματεία του Ιουδαϊσμού (για πρώτη φορά διδάχθηκε στην Ελλάδα η ιστορία και η θεολογία του Ταλμούδ), με έμφαση στη ραββινική θεολογία και ερμηνευτική (για πρώτη φορά διδά­χθηκαν στην Ελλάδα οι ραββινικές οδοί ερμηνείας της Τορά και του Ταλμούδ σε μεταπτυχιακό επίπεδο) αρχαίος, μεσαιωνικός και ύστερος μυστικός Ιουδαϊσμός, με έμφαση στη γραμματεία των Ανακτόρων, το Ζοχάρ, τη Λουριανική Καμπαλά και τον Χασιδισμό (για πρώτη φορά στην Ελλάδα)… Ας σημειωθεί ότι στα πλαίσια του PaRDeS, Ο κήπος των θεολόγων  και με πρωτοβουλία και ενέργειες δικές μου προσεκλήθη δια της Κοσμητείας μας και προσήλθε ο Σοφιολογιώτατος Ραββίνος Αθηνών κ. Νεγρίν, πραγματοποιώντας μία πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία και στη συνέχεια διάλογο με Καθηγητές και φοιτητές από το ακροατήριο (ομολογουμένως, μία πρωτότυπη για τη Σχολή, πολύ ενδιαφέρουσα και ωφέλιμη εμπειρία)»!
Εις το Τμ. Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας, ως μετωνομάσθη προσφάτως, ο θρησκειολόγος κ. Στ. Παπαλεξανδρόπουλος «σπούδασε Ιαπωνική Βουδιστική Φιλοσοφία, ιδίως το έργο του ιδρυτή της λεγόμενης «Σχολής του Κυότο» Νισίντα Κιταρό υπό τον καθηγητή Σουέκι Τακεχίρο στο Πανεπιστήμιο του Τόκυο…», ενώ ως γνωστόν έχει ασχοληθή και με την ιαπωνικήν Λογοτεχνίαν, εκπονώντας μεταφράσεις με εισαγωγάς, σχόλια κ.λπ.
Ο κ. Χ. Βέντης, εις το άρθρον του «Η θεσμική πώρωση του ιδρυματικού χριστιανισμού και ο φόβος της θεολογίας», μετά το οποίον εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής, γράφει:
«θα πρέπει η Εκκλησία (αν εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι κανονιστικές της αρχές όντως διαμορφώνονται με θεολογικά κριτήρια και όχι τροφοδοτούμενες από τις πολιτιστικές προκαταλήψεις παρελθόντων εποχών, που παρεισέφρησαν στη ζωή της αλλά και στα ιερά της κείμενα), να αναστοχαστεί γύρω από το θέμα της ομοφυλοφιλίας, το οποίο θα είναι και το Βατερλώ της… Κάποια στιγμή ρώτησαν τον Μάξιμο τον Ομολογητή, αν ο Θεός μας γνωρίζει από τη φύση μας και η απάντηση που έδωσε είναι εκπληκτική: Όχι! Ο Θεός είναι πρόσωπο και σχετίζεται με πρόσωπα, όχι με «φύσεις¨». Γιατί αν μας γνώριζε με βάση τα φυσικά μας χαρακτηριστικά, θα μετατρεπόμασταν σε αντικείμενα και θα χάναμε το κατ’ εικόνα… Όπως διορατικότατα και κατ’ επανάληψη έχει επισημάνει ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, η συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία δεν συνεπάγεται ομοιομορφία και ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων, αφού η ετερότητα, ένεκα του ότι ενυπάρχει στην καρδιά του ίδιου του Θεού, είναι συστατική του Μυστηρίου. Με τα λόγια του ίδιου του Μητροπολίτη Περγάμου, «Το πρόσωπο δεν κρίνεται από τις ιδιότητές του, αλλά από την απλή κατάφαση της ταυτότητάς του ως μοναδικού και αναντικατάστατου όντος … το πρόσωπο είναι ελεύθερο από ιδιότητες και δεν κρίνεται από αυτές … [κατά συνέπεια] Η Εκκλησία είναι ο χώρος στον οποίο ο άνθρωπος δεν κρίνεται από τις ιδιότητές του, αλλά από το ότι είναι αυτός που είναι», «ο χώρος μέσα στον οποίον μαθαίνουμε να αγαπούμε εξίσου αυτούς που δεν είναι όπως θα τους θέλαμε ως προς τα φυσικά χαρακτηριστικά τους»!
Εις το Τμ. Θεολογίας της Θεσσαλονίκης ο κ. Παναγιώτης Παχής, Καθηγητής της Θρησκειολογίας, έχει συγγράψει μελέτην με θέμα «Η λατρεία της Ίσιδας και του Σάραπι. Από την τοπική στην οικουμενική κοινωνία» και παρέχει εις τους φοιτητάς γνώσεις δια τις «Αβραμικές Θρησκείες»!
Η κόρη του κ. Θ. Ζιάκα κ. Αγγελική Ζιάκα εσπούδασεν εις το Ποντιφικικόν Ινστιτούτον Αραβοϊσλαμικών Σπουδών της Ρώμης, είναι μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπίας εις τον ΙΗRA (Διεθνής συμμαχία δια την ενθύμησιν του Ολοκαυτώματος) και μέλος του Δ.Σ. της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Ι. Μ. Δημητριάδος. Κατανοεί κανείς πως η ίδρυσις της Κατευθύνσεως Ισλαμικών Σπουδών ήτο αναμενομένη…
Ο κ. Π. Υφαντής με υποτροφίαν από την  Ποντιφικικήν Επιτροπήν δια την «προώθηση της ενότητας των χριστιανών» μετεκπαιδεύθη εις το μεταπτυχιακόν «Τμήμα Οικουμενικών Σπουδών «San Nicola»» εις το Μπάρι της Ιταλίας. Εις τα πονήματά του διακρίνονται όσα αφορούν την Σιμόν Βέιλ και τον Φραγκίσκον της Ασσίζης!
Ο κ. Χρυσόστομος Σταμούλης εις την περίληψιν του βιβλίου του «Περί της ενανθρωπήσεως του Μονογενούς» αναφέρει «Η ενανθρώπηση του Χριστού μας, του Υιού του Θεού, το Μέγα μυστήριον, δεμένη με το Μέγα Μυστήριον, την Εκκλησία Του, η Κένωση, το άδειασμα, το ζωντανό μηδέν του Χριστού (!), για τον άνθρωπο, είναι και υπάρχει και οδεύει αιώνια».
Ο κ. Στυλιανός Τσομπανίδης με διδακτικόν αντικείμενον «Οικουμενική Κίνηση: Ιστορία – Θεολογικοί Διάλογοι», μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται εις τας μονογραφίας του «Η Διακήρυξη «Dominus Iesus» και η Οικουμενική σημασία της», αλλά και το βιβλίον «Εκκλησιολογία και Παγκοσμιοποίηση. Οι Εκκλησίες στην οικουμενική πορεία για μία εναλλακτική παγκοσμιοποίηση στην υπηρεσία των ανθρώπων και της γης»!
Η κ. Δ. Κούκουρα έχει ως προβαλλόμενον ακαδημαϊκόν προσόν ότι έχει: «πλούσια εμπειρία από τους διαχριστιανικούς  διαλόγους στα πλαίσια του ΠΣΕ, όπου κατά τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια έχει συμμετάσχει με ποικίλες ιδιότητες. Από το 2003 εκπροσωπεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις Επιτροπές «Πίστις και Τάξις» (F&Ο), στη διαρκή επιτροπή και την ολομέλεια, και στην επιτροπή «Εκκλησίες σε διάλογο» της Διάσκεψης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC) (2004-2009) Από το έτος 2009 εξάλλου εκπροσωπεί το WCC Global Christian Forum και από το έτος 2012 το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Elijah Interfaith Institute Board of World Religious Leaders.  Εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΣΕ ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Νοέμβριος 2013). Καρπός αυτής της ενασχόλησης υπήρξε μία σειρά άρθρων προβληματισμού για τη θέση της γυναίκας στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την ανάγκη του διαχριστιανικού διαλόγου».
Ο κ. Π. Σκαλτσής εφοίτησε επίσης εις Ρώμην. Εις τας διδακτικάς ενότητας του μαθήματος της Λειτουργικής περιλαμβάνει την κακόδοξον «Ευχαριστιακή εκκλησιολογία»! Διδάσκει επίσης άλλο μάθημα με θέμα «Θεία Λατρεία και Οικολογία» με σκοπόν μεταξύ άλλων «να αναδείξει την ευχαριστιακή διάσταση του κόσμου»!
Ο κ. Ν. Μαγγιώρος  εσπούδασε και αυτός εις το Ποντιφικόν Πανεπιστήμιον του Λατερανού εις Ρώμην και έχει συγγράψει μελέτην με θέμα «Το περιουσιακό δίκαιο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας»!
Ο κ. Πέτρος Παναγιωτόπουλος εργάζεται εις το Τμ. Θεολογίας και παραλλήλως ως αρχισυντάκτης εις την «Πεμπτουσία» της Ι. Μ. Βατοπαιδίου!
Εις το Ποιμαντικόν τμήμα της Θεσσαλονίκης ο Σεβ. Προύσης ανεδείχθη καθηγητής προβάλλων ως συγγραφικόν έργον την επιμέλειαν της εκδόσεως των πρακτικών της Ι. Συνόδου του Πατριαρχείου και προσφάτως καθιέρωσε τα εξής μαθήματα «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας» και «Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η διδασκαλία και η μαρτυρία κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο»!

Που οδεύομεν;

Παρεθέσαμεν ελάχιστα και παρελείψαμεν πολλά. Η κατάστασις ως αντιλαμβάνεται κανείς είναι δυσοίωνος, καθώς αρκετοί καθηγηταί εγαλουχήθησαν και χρεωστούν ευγνωμοσύνην εις Παπικούς και Προτεστάντας. Παραλλήλως κτίζουν την σταδιοδρομίαν τους από τα συνέδρια του ΠΣΕ και των διαλόγων. Ασχολούνται με επουσιώδη, που είναι αρεστά εις τον περίγυρον -εκεί­νον που θα τους προσδώση φήμην και τιμάς-, αλλά δεν καταρτίζουν σωστά τους φοιτητάς, αφού κομβικά κείμενα της Ορθοδόξου Παραδόσεως δεν διδάσκονται. Η άγνοια των ιδίων των Καθηγητών μεταφέρεται εις τους νέους πτυχιούχους. Δια τούτο απουσιάζει ο ζήλος δια την πίστιν και έχει απομείνει μία «νερόβραστη» νεοεποχίτικη αγάπη άνευ αληθείας και δικαιοσύνης, την οποίαν υπαγορεύει το ΠΣΕ. Υπάρχει περισσεύουσα ενασχόλησις καθώς πολλά εξάμηνα ασχολούνται οι φοιτηταί με την «οικουμενική κίνηση», τα παιδαγωγικά, τας κοινωνιολογίας κ.α., ενώ η Δογματική και η Πατερική Διδασκαλία, που θα έπρεπε να είναι ο κορμός, αποτελούν μίαν ασήμαντον πτυχήν. Είναι αναγκαία η δομική αναμόρφωσις των προγραμμάτων σπουδών των Θεολογικών Σχολών. Αυτό δεν διεπίστωσεν ο Αρχ. Κύπρου και ίδρυσεν ιδικήν του Σχολήν; Αυτό δεν επεσήμαναν όσοι ήνοιξαν παράρτημα του τμήματος θεολογίας της Λευκωσίας εις την Κηφισιάν, που ενεκαινίασεν ο Σεβ. Κηφισίας;
Πως όμως συζητείται η επαναλειτουργία της Χάλκης, όταν χωλαίνουν αι Μητέραι Σχολαί, που θα τροφοδοτήσουν αυτήν; Πλανώνται όσοι πιστεύουν ότι θα λάμψη η Ορθοδοξία δια της Χαλκής, εφ’ όσον θα την ελέγχη το παγκόσμιον κέντρον του οικουμενισμού: Το Φανάρι! Ούτε όμως εθνικά οφέλη θα υπάρξουν, καθώς το Πατριαρχείον Κων/λεως μάλλον δια το αντίθετον μας έχει πείσει (βλ. στάσις εις Σκοπιανόν, δηλώσεις δια τους ήρωας του 1821 κ.α.). Την προπαγάνδα υπέρ της Χάλκης θα συνεχίση το Πατριαρχείον κατά το συνέδριον εις την Ύδραν;