Παρασκευή 18 Μαΐου 2018

Ἐνεργεῖ ὡς Πατριαρχικό ἡφαίστιο, τό ὁποῖο ἀπειλεῖ καί νά “πετρώση“ πνευματικά ὁλόκληρη τήν Βόρεια Ἑλλάδα καί σταδιακά νά τήν προσαρτήση ἐδαφικά στήν Τουρκία.


ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Η ΠΡΑΞΙΣ ΤΟΥ 1928!

Ὁ συντάκτης της, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βασίλειος ὁ Γ΄, νεωτεριστής, πιστός ὑπηρέτης τῶν Τούρκων καί Μασῶνος, ὡς μαρτυρεῖ ἡ Μεγάλη Στοά τῆς Ἑλλάδος!

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη


Χαράσσω τίς γραμμές πού ἀκολουθοῦν, μέ βαθύτατον σεβασμό πρός τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τό ἀγωνισθέν ἐπί πολλούς αἰῶνες ὑπέρ τῶν δικαίων τῆς Πίστεως ἀλλά καί ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος, γιατί στήν ἐλεύθερη καί πνευματική Πατρίδα καλλιεργεῖται ἡ Πίστη.
Προτάσσω τόν σεβασμό μου πρός τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως (τόν ὁποῖον –ἐξ ἄλλου– ἔχω πλειστάκις καταθέσει, ὅπως καί πρός τό ἀξίωμα τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχου, τόν ὁποῖο μνημονεύω σέ κάθε Θ. Λειτουργία πού τελῶ), γιά νά γνωρίζουν οἱ καλοπροαίρετοι ὅτι ὅσα γράφω δέν ἔχουν σκοπό νά πλήξουν τόν θεσμό τοῦ Πατριαρχείου, ἀλλά τίς ἐνέργειες τῶν Ὑπευθύνων τοῦ Πατριαρχείου, παλαιοτέρων καί συγχρόνων.
Ἡ διευκρίνησή μου αὐτή γίνεται γιά τούς καλοπροαιρέτους, διότι οἱ κακοπροαίρετοι ἐξακολουθοῦν καί θά ἐξακολουθήσουν νά μέ συκοφαντοῦν ὅτι πλήττω τόν Πατριαρχικό θεσμό ὁσάκις διεκδικῶ –μέ ἀτράνταχτα ἱστορικά ἀλλά καί Θεολογικά ἐπιχειρήματα– τήν ἀπόλυτη Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Αὐτοκεφαλία, ἡ ὁποία στίς μέρες μας δέν εἶναι ἁπλή διοικητική ἀναγκαιότητα, ἀλλά ἀναγκαιότητα Ἐκκλησιολογικῆς προστασίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν “ὀθνεῖαν” καί ἐξευρωπαϊσμένη  Παποπροτεσταντική παραλλαγή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, πού διαμορφώνει καί διοχετεύει στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης τό Πατριαρχικό ἐπιτελεῖο.
Συνεπῶς δέν γράφω γιά διεκδίκηση ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας (ἡ ὁποία, ἐξ ἄλλου, ἐμένα προσωπικά δέν μέ ἀφορᾶ, γιατί οὔτε εἶμαι οὔτε πρόκειται νά γίνω Ἐπίσκοπος), ἀλλά γράφω, γιατί πρόκειται γιά θέμα Πίστεως! Ἐκτός ἐάν κάποιοι θεωροῦν λογικό, ἀπό τήν μιά μεριά νά μάχωνται τούς Οἰκουμενιστές ὡς διαφθορεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἀπό τήν ἄλλη νά μή θέλουν νά τούς ἀφαιρέσουν ἀντικανονικές διοικητικές ἐξουσίες, ὥστε νά προστατευθοῦν ὅσο τό δυνατόν περισσότερες Χῶρες τῆς Γῆς ἀπό τήν λοιμική Οἰκουμενιστική ἐπιδημία!
Μοῦ  προξενεῖ, ἐπίσης, μεγάλη ἐντύπωση ὅτι οἱ συκοφάντες μου προέρχονται –ὅπως ἰσχυρίζονται– ἀπό τόν χῶρο τῶν  ἀντιοικουμενιστῶν καί, ἐνῶ αὐτοί οἱ ἴδιοι πολύ συχνά, ὄχι μόνο κάνουν κριτική, ἀλλά καί σπιλώνουν καί ὑβρίζουν μέ ἀπρεπῆ, εἰρωνικά καί ἀσεβῆ λόγια καί γελοιογραφίες τίς Οἰκουμενιστικές ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου, χωρίς νά θεωροῦν αὐτό πού κάνουν προσβολή τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου, τήν ὁποιαδήποτε δική μου κριτική γιά τήν ἀντικανονικότητα τῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως τοῦ 1928 ἤ τήν διεκδίκηση τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀποκαλοῦν προσβολή τοῦ Πατριαρχικοῦ θεσμοῦ! Καί ἐπειδή τό πρᾶγμα δέν ἔχει λογική ἐξήγηση, τό ξάστερο συμπέρασμα εἶναι ὅτι αὐτοί, μέ τό πρόσχημα καί τό προκάλυμμα τοῦ ἀντιοικουμενισμοῦ, ἐξυπηρετοῦν μέ ἀπόλυτη συνέπεια τήν Ἀμερικανοτουρκική συμπαι-γνία γιά τήν κατάτμηση τῆς Πατρίδος μας καί τήν παράδοσή της στήν Οἰκουμενιστική διακυβέρνηση τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Κέντρου, πού εἶναι, δυστυχῶς, τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως!

Πῶς “ἐβασίλευσε” ἡ Πράξη τοῦ 1928;


Γιά τήν κατανόηση τοῦ θέματος, εἶναι, κατ’ ἀρχάς,  ἀναγκαῖο, νά ἐξετάσουμε ἀπό πιό κοντά τήν Πράξη τοῦ 1928, γιά νά διαπιστώσουμε τό πῶς καί τό γιατί αὐτή ἀπέκτησε τόσο κῦρος καί βαρύτητα ὥστε νά ἀπειλῆ, ὄχι μόνο τήν Ἐκκλησιαστική Ἑνότητα τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδος μας.
Ἡ ἀρχή ἔγινε μέ τήν Μεταπολίτευση, ὅταν μέ εἰσήγηση πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τοῦ καθηγητοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ –τότε ἀποκλειστικοῦ  ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως– καί τήν σύμπραξη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, ἡ Πράξη αὐτή κατεγράφη στό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος μαζί μέ τόν Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850. Μέχρι τότε, ἡ Πράξη τοῦ 1928 ἦταν σάν νά μήν ὑπῆρχε. Καί, ἐνῶ ἡ καταγραφή αὐτή ἔγινε οὐσιαστικά γιά νά ἀλλοιωθῆ τό πνεῦμα τοῦ Συνοδικοῦ Τόμου, πού δίνει ξεκάθαρη καί Ἀπόλυτη Αὐτοκεφαλία στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἔπεισαν τήν τότε Ἱεραρχία νά συγκατατεθῆ, μέ τό “πονηρό” ἐπιχείρημα ὅτι μέ αὐτήν τήν κατοχύρωση θά ἀπετρέπετο στό ἑξῆς ὁποιαδήποτε παραβίαση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κανονικότητος, ὅπως ἔγινε μέ τό Πραξικόπημα τῆς 21ης Ἀπριλίου τοῦ 1967, λές καί ἕνα Πραξικόπημα τοῦ μέλλοντος θά τηροῦσε ἐπακριβῶς τίς διατάξεις τοῦ Συντάγματος!
Ἀπό τότε κάποιοι προσπάθησαν καί προσπαθοῦν νά χρησιμο-ποιήσουν ὡς ἐπιχείρημα ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου τό γεγονός ὅτι ὁ Συνοδικός Τόμος καί ἡ Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928 κατοχυρώνονται στό ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος. Δέν ἔκαμαν, ὅμως, τόν κόπο νά σκεφθοῦν λίγο περισσότερο πάνω στό ἐπιχείρημα αὐτό καί γι’ αὐτό λησμόνησαν τό σπουδαιότερο. Λησμόνησαν πώς ὁ Συνοδικός Τόμος ρητῶς ὁρίζει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὄχι μόνο ἀναγνωρίζεται Αὐτοκέφαλος ἀλλά καί διοικεῖ «τά τῆς Ἐκκλησίας κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας ἐλευθέρως καί ἀκωλύτως ἀπό πάσης κοσμικῆς ἐπεμβάσεως»!
Αὐτό σημαίνει πολύ ἁπλά ὅτι, ἀφ’ ἑνός μέν ἡ Πολιτεία δέν ἔχει κανένα ἀπολύτως δικαίωμα νά ἐλέγξη τήν Ἐκκλησία, γιά τό ἐάν  καί κατά πόσον τηρεῖ τόν Πατριαρχικό Τόμο καί τήν Πατριαρχική Πράξη (ἐφ’ ὅσον αὐτό τό ἀπαγορεύει ὁ προστατευόμενος ἀπό τό Σύνταγμα Συνοδικός Τόμος), ἀφ’ ἑτέρου δε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία διά τῆς Συνταγματικῆς κατοχυρώσεως τῶν ἀνωτέρω ἔχει τή δυνατότητα νά ὑποχρεώνη τήν Πολιτεία νά ἐπικυρώνη τίς Ἐκκλησιαστικές ἀποφάσεις της ὥστε νά ἔχουν αὐτές καί νομική ἰσχύ.
Θά ἐπαναλάβουμε αὐτό πού ἔχουμε γράψει καί στό παρελθόν, ὅτι πρέπει κάποτε νά καταλάβουν οἱ πολέμιοι τοῦ Ἑλλαδικοῦ Αὐτοκεφάλου ὅτι τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος κατοχυρώνει Πολιτειακά μόνο τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί μόνον αὐτήν.  Τήν προστατεύει, φέρ’ εἰπεῖν, ἀπό ληστρικές ἐπεμβάσεις τῆς Πολιτείας, ὅπως κατά τό παρελθόν ὁ νόμος Τρίτση ἔπεσε στό κενό, γιατί προσέκρουσε στό «ἀκωλύτως ἀπό πάσης κοσμικῆς ἐπεμ-βάσεως».
Ἐξ ἄλλου, τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, ὅπως καί κάθε Σύνταγμα, ψηφίζεται γιά νά κατοχυρώνη τά δικαιώματα τῶν πολιτῶν τῆς χώρας καί ὄχι τά συμφέροντα τῶν ἀλλοδαπῶν. Πόσο μᾶλλον ὅταν οἱ ἀλλότριες διεκδικήσεις διασποῦν τήν ἁρμονία τῶν Ἑλληνικῶν πόλεων καί ταράσσουν τήν εἰρήνη τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Τό θέμα, λοιπόν, δέν θά τό λύση ἡ Πολιτεία. Δέν ἔχει κανένα δικαίωμα ἀναμίξεως, παρ’ ἐκτός τοῦ νά ὑπενθυμίση στό Φανάρι ὅτι τό Σύνταγμα τῆς χώρας ἀποσκοπεῖ στό νά διατηρῆ τήν ἐδαφική ἀκεραιότητα τῆς Χώρας καί νά προστατεύη τά νομικά συμφέροντα καί δικαιώματα τῶν πολιτῶν καί ὑπηκόων της!

Βεβαίως, τό ὅτι δόθηκε ἔμφαση στό Σύνταγμα εἰδικά καί μόνο σ’ αὐτήν τήν Πατριαρχική Πράξη καί ὄχι καί στίς προγενέστερές της, πού καί αὐτές ἀναφέρονται σέ προσαρτήσεις ἄλλων περιοχῶν τῆς Πατρίδος μας, μαρτυρεῖ τό “ὕποπτον” τοῦ πράγματος, τό ὁποῖο, δυστυχῶς, δέν εἶχε ὑποψιάσει οὔτε ἀπασχολήσει σοβαρά μέχρι σήμερα τούς Ἕλληνες Ἱεράρχες μας, οἱ ὁποῖοι, ἐφησυχασμένοι σέ μιά συναισθηματική σχέση μέ τό Πατριαρχεῖο μας, θεωροῦσαν βέβηλη πράξη τό νά ρυθμίσουν τά τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ, μέ σεβασμό μέν πρός τό Πατριαρχεῖο, ἀλλά, πρωτίστως μέ σεβασμό καί ὑπευθυνότητα ἔναντι τοῦ ἐμπεπιστευμένου εἰς αὐτούς Ποιμνίου τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος.
Στά πλαίσια τοῦ ἀθεολογήτου καί ἀδιακρίτου συναισθηματι-σμοῦ, εἶχε, μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή, βρεῖ γόνιμο ἔδαφος καί τό ἐπικίνδυνο φληνάφημα ὅτι δέν πρέπει νά ἀποδυναμωθῆ τό Πατριαρχεῖο, τώρα πού εἶναι ἐμπερίστατο, ἀλλά πρέπει νά ἔχη ὑπό τήν δικαιοδοσία του περιοχές! Ἔτσι, μέ  παραπλανητικό συναισθη-ματικό τρόπο προσαρτήθηκαν στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς καί ὁλόκληρη ἡ Εὐρώπη, οἱ ὁποῖες ὑπήγοντο διοικητικά στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος! Δηλαδή, νά μήν ἀποδυναμωθῆ διοικητικά ἕνα οὕτως ἤ ἄλλως αἰχμάλωτο Πατρι-αρχεῖο, ἀλλά νά ἀποδυναμωθῆ ἡ ἐλεύθερη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, γιά νά ἔχη ὁ δυνάστης Τοῦρκος τήν εὐχέρεια νά διορίζη –κατόπιν ἐντολῶν τῆς Ἀμερικής– Πατριάρχες τῆς ἀρεσκείας του πού θά ἀλλοιώνουν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης! Ἄν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἀντιληφθεῖ ἐγκαίρως τά αὐτονόητα, δέν θά ἦταν ἡ Ἀμερική καί ἡ Εὐρώπη σήμερα σ’ αὐτό τό ἐλεεινό πνευματικό κατάντημα, ὥστε νά μήν ξεχωρίζης πλέον τούς κοσμικούς ἀπό τούς Ὀρθοδόξους Ποιμένες!

Εἶναι ντροπή καί αἶσχος ὅλων μας, Κληρικῶν καί λαϊκῶν, πού δέν ἔχουμε τόσα χρόνια ἐξεγερθεῖ ἐναντίον τῶν Πατριαρχικῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀπαγορεύσει στούς κατά τόπους Mητροπολίτες νά βαπτίζουν ἑτεροδόξους καί νά τούς δέχωνται στήν Ὀρθοδοξία, ἐμποδίζοντας ἔτσι, ἐκτός τῶν πολλῶν ἄλλων καί  ἕνα ὁλόκληρο Ἀγγλικανικό Πλήρωμα, πού ἀντέδρασε στήν χειροτονία τῶν γυναικῶν, νά γίνη Ὀρθόδοξο, ἀλλά τό ἐγκατέλειψαν νά προσαρτηθῆ ἀναγκαστικά στούς Παπικούς, ἀφοῦ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θυατείρων εἶχε Πατριαρχική ἐντολή νά μήν τούς δεχθῆ νά προσέλθουν στήν Ὀρθοδοξία!
Γι’ αὐτά τά πνευματικά ἐγκλήματα ἔπρεπε νά γίνη μιά Μεγάλη Σύνοδος. Γιά νά καταδικάση τίς πάμπολλες αὐθαιρεσίες τῶν Πατριαρχῶν ὅλων τῶν Πατριαρχείων –μεταξύ  τῶν ὁποίων καί τή σταλινική Πατριαρχική “μόδα” νά ἐκθρονίζουν Ἐπισκόπους καί Ἀρχιεπισκόπους ἄνευ οὐσιαστικῆς δίκης καί ἀπολογίας τῶν ἐκθρονιζομένων– καί ὄχι γι’ αὐτά πού συγκαλεῖται ἡ  σχεδιαζομένη Μεγάλη Σύνοδος, τήν ὁποία οἱ διοργανωταί της ἔχουν τό θράσος καί τήν ἀλαζονεία νά τήν ἀποκαλοῦν Ἁγία!
Αὐτόν τόν Πατριαρχικό ἐπεκτατισμό ἐπί ζημίᾳ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐπί ζημίᾳ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ὑπηρετεῖ, τελικά, ἡ Πράξη τοῦ 1928. Ἐνεργεῖ ὡς Πατριαρχικό ἡφαίστιο, τό ὁποῖο ἀπειλεῖ νά “πετρώση” πνευματικά ὁλόκληρη τήν Βόρεια Ἑλλάδα καί σταδιακά νά τήν προσαρτήση καί ἐδαφικά στήν Τουρκία.

Σύγκριση τῶν Πατριαρχικῶν Πράξεων 1866, 1882 καί 1928

Πατριαρχικές Πράξεις ἐξεδόθησαν σταδιακά, μετά τίς ἀλληλοδιάδοχες προσαρτήσεις στό Ἑλληνικό Κράτος Ἑλληνικῶν ἐδαφῶν, πού εἶχαν καταλάβει διάφοροι ξένοι κατακτητές. Οἱ Πράξεις αὐτές ἐξεδόθησαν, μετά τόν Συνοδικό Τόμο τοῦ 1850,  κατά τά ἔτη 1866, 1882 καί 1928 γιά νά ἐπικυρωθῆ ἡ ἐπανυπαγωγή τῶν περιοχῶν τῆς Πατρίδος μας, ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως (στό ὁποῖο εἶχαν μετά τήν Ἅλωση (1453) ὑπαχθεῖ διά τῆς βίας μέ Φιρμάνι τοῦ Σουλτάνου), καί πάλι στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, συμφώνως καί μέ τήν ἐπιταγή τοῦ Συνοδικοῦ Τόμου τοῦ 1850: «... ὡρίσαμεν τῇ δυνάμει τοῦ Παναγίου καὶ Τελεταρχικοῦ Πνεύματος διὰ τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Τόμου, ἵνα ἡ ἐν τῷ Βασιλείῳ τῆς Ἑλλάδος Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀρχηγὸν ἔχουσα καὶ κεφαλήν, ὡς καὶ Πᾶσα ἡ Καθολικὴ καὶ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τὸν Κύριον καὶ Θεὸν καὶ Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὑπάρχῃ τοῦ λοιποῦ κανονικῶς αὐτοκέφαλος ...ἐπιγινώσκομεν αὐτὴν καὶ ἀνακηρύσσομεν πνευματικὴν ἡμῶν ἀδελφὴν ...καὶ ὡς τοιαύτην τοῦ λοιποῦ ἀναγνωρίζεσθαι καὶ μνημονεύεσθαι τῷ ὀνόματι «Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» δαψιλεύομεν δὲ αὐτῇ καὶ πάσας τὰς προνομίας καὶ πάντα τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα, τὰ τῇ ἀνωτάτῃ Ἑκκλησιαστικῇ ἀρχῇ παρομαρτοῦντα...»!
Γιά νά μήν ὑπάρξη ἀμφισβήτηση ὡς πρός αὐτό πού ἐννοεῖ ὁ Πατριαρχικός Τόμος γιά τά δαψιλευθέντα κυριαρχικά δικαιώματα πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐφρόντισε ὁ Πατριάρχης Κωνσταν-τινουπόλεως Ἄνθιμος (Ὁ Πατριάρχης τοῦ Συνοδικοῦ Τόμου) νά διευκρινήση σέ συνοδευτική τοῦ Τόμου Συνοδική Ἐπιστολή, ὅτι «τοῦ λοιποῦ τὴν κατὰ τὸν ἡμέτερον Συνοδικὸν Τόμον καθεστηκυίαν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἁπαξά­παν­τες ἀναγνωρίσητε ἀνωτάτην Ἐκκλησιαστικὴν ἀρχήν, περιβεβλημέ­νην ἅπαντα τὰ δικαιώματα ἐπὶ τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησιῶν, ὅσα περ ἐκέκτητο πρότερον ὁ καθ’ ἡμᾶς Ἀποστολικὸς Πατριαρχικὸς Οἰκουμενικὸς Θρόνος».

Ἀπό τήν σύγκριση τῶν Πατριαρχικῶν Πράξεων 1866, 1882 καί 1928 ἀποκαλύπτεται ἡ μεγάλη σκευωρία πού χαλκεύθηκε εἰς βάρος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας ἀλλά καί τῆς Πατρίδος μας, μέ τήν συμπαιγνία τοῦ Μασώνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βασιλείου τοῦ Γ΄ καί τῶν Τούρκων, μετά τήν Μικρασιατική κατά-στροφή. Ἄς κάνουμε τήν σύγκριση:
Οἱ Πατριαρχικές Πράξεις τοῦ 1866 καί τοῦ 1882 ἐκφράζουν ἀπολύτως τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἦθος. Προτάσσουν τήν οἰκουμενική Κανονική Ἀρχή ὅτι εἴθισται τά ἐκκλησιαστικά πράγματα, οἱ ἐκκλησιαστικές διοικήσεις νά συμμεταβάλλονται μέ τίς πολιτει-ακές μεταβολές.
Ἔτσι, μετά τήν ἕνωση τῆς Ἑπτανήσου μέ τήν Ἑλλάδα, στίς 21 Μαΐου 1864, ἐκδίδεται τό 1866 «Πατριαρχική καί Συνοδική Πρᾶξις» τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου καί τῆς ὑπ’ αὐτόν Ἱ. Συνόδου, ἡ ὁποία ὁρίζει τά «περί τῆς ὑπαγωγῆς τῶν Ἐπαρχιῶν τῆς Ἑπτανήσου τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος».
Τό ἴδιο ἐπαναλαμβάνεται ἀπό τόν Πατριάρχη Ἰωακείμ, ὅταν τό 1881 ἐπανενώνονται μέ τήν Ἑλλάδα μέρη τῆς Ἠπείρου καί τῆς Θεσσαλίας. Τό ἑπόμενο ἔτος (1882), ἐκδίδεται «Πατριαρχική καί Συνοδική Πρᾶξις», ἡ ὁποία ἀρχίζει ὡς ἑξῆς: «Τῆς τῶν πολιτειῶν καταστάσεως ὡς ἐπί τό πολύ μεταβαλλομένης ταῖς τοῦ χρόνου φοραῖς καί ἄλλοτε ἄλλως μεταπιπτούσης, ἀνάγκη καί τά περί τήν διοίκησιν τῶν ἐπί μέρους Ἐκκλησιῶν ταύτη συμμεταβάλλεσθαι καί συμμεθαρμόζεσθαι. δή καί ὁ ἱερώτατος Φώτιος ἐδήλου ἄλλοτε λέγων, “τά ἐκκλησιαστικά, καί μάλιστά γε τά περί τῶν ἐνοριῶν δίκαια, ταῖς πολιτικαῖς ἐπικρατείας καί διοικήσεσι σύμμεταβάλλεσθαι εἴωθεν”».
Ἐν ἀντιθέσει μέ τίς προηγηθεῖσες Πατριαρχικές Πράξεις, ἡ Πράξη τοῦ 1928, ἐκδίδεται σέ ἕνα ὕποπτο χρονικό διάστημα, ὄχι μετά τούς Βαλκανικούς πολέμους, πού θά ἦταν φυσικό, ἀλλά μετά ἀπό …15 χρόνια, ἀφοῦ προηγήθηκε ἡ Μικρασιατική καταστροφή καί ἄρχισαν οἱ ὕποπτες συναλλαγές μεταξύ Τούρκων καί Ἑλλήνων Ἀξιωματούχων.
Ἡ ἐπιγραφή τῆς  «Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Πράξεως»  τοῦ 1928 διαφέρει ἀπό τίς προηγούμενες καί εἰσάγει γιά πρώτη φορά ἕναν ἄγνωστο μέχρι τότε ὅρο, τόν ὅρο «Νέες Χῶρες»! Ἐπιγγράφεται: «Περί τῆς διοικήσεως τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῶν Νέων Χωρῶν». Στή συνέχεια, καί ἐνῶ κατ’ ἐπανάληψιν ἀποκαλεῖ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος «Αὐτοκέφαλον», θέτει καί ἕναν πρωτοφανῆ καί ἀντικανονι-κό ὅρο, ὅτι «ἡ διοίκησις τῶν Ἐπαρχιῶν τούτων διεξάγεται ἐφεξῆς ἐπιτροπικῶς ὑπό τῆς πεφιλημένης Ἁγιωτάτης Ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος…». Γιατί, ἆραγε, ὑπάρχει αὐτή ἡ διαφοροποίηση; Τήν ἀπάντηση πρέπει νά ἀναζητήσουμε στό ἱστορικό τῆς ἐποχῆς τοῦ Πάτριάρχου Βασιλείου τοῦ Γ΄, ἀλλά καί στό ἴδιο τό βιογραφικό τοῦ Πατριάρχου.

Ποιός εἶναι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βασίλειος ὁ Γ΄ καί  ποιές οἱ Πράξεις του;

Ὁ Πατριάρχης Βασίλειος ὁ Γ΄ εἶναι ἴσως ὁ πρῶτος  Πατριάρχης πού περιῆλθε ὅλες τίς Εὐρωπαϊκές Χῶρες καί ἐργάσθηκε στίς Βιβλιοθῆκες τους, εἰσπνέοντας, ὅμως, ὅλο τό δηλητήριο τῆς πλάνης τοῦ αἱρετικοῦ Χριστιανισμοῦ τῆς Δύσεως καί ἰδιαιτέρως τοῦ Προτεσταντισμοῦ, σέ βαθμό τέτοιον ὥστε νά κερδηθῆ περισσότερο ἀπό τήν φιλοσοφία καί νά ἀνακηρυχθῆ τό 1884 διδάκτορας φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου! Μέ αὐτή τήν Θεολογική του ἀλλοίωση, προτείνει σέ συγγράμματά του τόν γάμο Κληρικῶν μετά τήν χειροτονία τους καί τήν ἐκλογή ἐγγάμων Ἐπισκόπων!
Τό 1889 ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀγχιάλου, τό 1909 ἔγινε Μητροπολίτης Πελαγονίας καί σέ ἕνα χρόνο μετετέθη στήν Μητρόπολη Νικαίας (1910)! Μέ τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν, ἀνταλλάσσεται μαζί μέ τόν Ἐπίσκοπο Δέρκων Κωνσταντῖνο καί ἔρχονται στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ὁ Κωνσταντῖνος ἀναλαμβάνει Συνοδικά καθήκοντα ἀπό 3 Ὀκτωβρίου 1923 ἕως 17 Δεκεμβρίου 1924 καί ἐν συνεχείᾳ ἐκλέγεται Πατριάρχης στίς 17 Δεκεμβρίου 1924 ὡς Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντῖνος ὁ ΣΤ΄. Μόλις μετά ἀπό 43 ἡμέρες Πατριαρχίας(!), στίς 30 Ἰανουαρίου τοῦ 1925, ἀπελαύνεται βιαίως ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη (σιδηρο-δρομικῶς), μέ ἀνεξήγητο τρόπο, δεδομένου ὅτι ὑπῆρξε δεινός διπλωμάτης καί ἄριστος χειριστής τῶν πολιτειακῶν ζητημάτων, πρᾶγμα τό ὁποῖο φανερώνει ὅτι ἀπομακρύνθηκε ἀπό τόν Πατριαρχικό Θρόνο, διότι δέν ἤθελε νά ὑπηρετήση τά Τουρκικά συμφέροντα.  Ὁ Κωνσταντῖνος ὁ ΣΤ΄ κατέφυγε στήν «Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν» γιά νά ἐπανέλθη στήν Κωνσταντινούπολη ἀλλά ἡ προσφυγή του δέν εἶχε ἀποτέλεσμα καί ἔτσι παρητήθη στίς 22 Μαΐου 1925,  ἐξαναγκαζόμενος ἀπό τά μεθοδευμένα γεγονότα.
Τότε ἐξελέγη  Πατριάρχης ὁ ἐκλεκτός τῶν Τούρκων Βασίλειος ὁ Γ΄.  Εἶναι ὁ Πατριάρχης, ὁ ὁποῖος, ἐκτελώντας τίς ὁδηγίες τῆς Μεγάλης Μασωνικῆς Στοᾶς, ἄλλαξε τό Ἡμερολόγιο τοῦ Πατριαρ-χείου! Ἐπί τῆς Πατριαρχίας του ἀναθεωρήθηκε τό «Καταστατικό τοῦ Ἁγίου Ὅρους», πρᾶγμα πού πρέπει νά τεθῆ κατεπειγόντως πρός συζήτησιν ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί ὑπεγράφη ἡ ἀνταλλαγή πληθυσμῶν Ἑλλάδος καί Τουρκίας μέ ἐξαίρεση τούς Πατριαρχικούς καί τόν Πατριάρχη! Εἶναι γνωστά σέ ὅλους μας τά ἀποτελέσματα καί οἱ συσχετισμοί σέ ἀριθμούς αὐτῆς τῆς ὀλέθριας γιά τήν Πατρίδα μας ἀνταλλαγῆς, τήν ὁποία ὑπέγραψε ὁ Πατριάρχης καί ὄχι ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση!  Ἡ Μεγάλη Στοά τῆς Ἑλλάδος καταγράφει τόν Πατριάρχη Βασίλειον τόν Γ΄, μεταξύ τῶν διακε-κριμένων καί ἐπιφανῶν Μασώνων τῆς Ἑλλάδος(!), καταλογίζει δέ ὡς μέγα ἐπίτευγμά του τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου τοῦ Πατριαρχείου καί «ὁ νοῶν, νοείτω»!

Εἶναι, λοιπόν, προφανές ὑπό ποῖες προϋποθέσεις ἐξεδόθη ἡ Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928 καί γιά ποιόν σκοπό ἐξεδόθη. Παρ’ ὅτι, βεβαίως, σέ κανένα σημεῖο τῆς Πράξεως αὐτῆς δέν γίνεται λόγος περί «ἄχρι καιροῦ» παραχωρήσεως τῶν «Νέων Χωρῶν», ὅπως ὑποστηρίζουν σήμερα οἱ Πατριαρχικοί, ὥστε νά προλειαίνουν τό ἔδαφος γιά ἐπανυπαγωγή τῶν «Νέων Χωρῶν», δηλαδή ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΣ, στήν ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ ὑπό τήν Τουρκική κατοχή Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τό ὅτι ὁ Πατριάρχης ἐτόλμησε νά ζητήση ἀπό τήν Κυβέρνηση τήν ἐπανυπαγωγή σέ ἐκεῖνον τῆς Βορείου Ἑλλάδος δέν σημαίνει ὅτι ἔχει καί τήν ἐξουσία νά τό πράξη. Πρῶτον, διότι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει Ἀρχιεπίσκοπον καί Ἱεραρχία οἱ ὁποῖοι ἤδη ἐπαγρυπνοῦν ἀλλά, πρός τό παρόν, συγκρατοῦνται, χάριν τῆς ἱστορίας τοῦ Πατριαρχείου καί, δεύτερον, διότι –ὅπως προείπαμε– δέν εἶναι θέμα τῆς Κυβερνήσεως νά ἀναμειχθῆ, ἐφ’ ὅσον ὁ κατοχυρωμένος ἀπό τό Σύνταγμα, ὡς Νόμος τοῦ Κράτους Συνοδικός Τόμος ρητῶς ὁρίζει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὄχι μόνο ἀναγνωρίζεται Αὐτοκέφαλος ἀλλά καί διοικεῖ «τά τῆς Ἐκκλησίας κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας ἐλευθέρως καί ἀκωλύτως ἀπό πάσης κοσμικῆς ἐπεμβάσεως»!
Μέ τήν ἀντορθόδοξη, ἀντικανονική καί ἀντεθνική Πράξη τοῦ 1928, ἡ Τουρκία ἔχει ἐγκατασταθεῖ ὡς Τουρκικός Ἐπίτροπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί κατ’ ἐπέκτασιν καί ὡς Τουρκικός Ἐπίτροπος τῆς Ἑλλάδος μέ Πατριαρχικό καμουφλάζ.
Σημαία καί ἀπάντησή μας πρός τούς Πατριαρχικούς, οἱ ὁποῖοι εἴτε δέν ὑποψιάζονται τί ἐξυπηρετοῦν, ἤ ἐν γνώσει τους –πρᾶγμα πού δέν θέλουμε νά πιστέψουμε– ἐξυπηρετοῦν, εἶναι –ὅπως γράψαμε καί ἄλλοτε–  ἡ Συνοδική ἐπιστολή τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλε-ως πρός τόν Πάπα Λέοντα τόν ΙΓ΄, μέ τήν ὁποία διατρανώνεται ἡ διαχρονικὴ ἀνεξαρτησία καὶ τὸ αὐτοδιοίκητο τῶν  αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Οἰκουμένης: «Ἑκάστη κατὰ μέρος Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία ἐν τε τῇ Ἀνατολῇ καὶ τῇ Δύσει ἦν ὅλως ἀνεξάρτητος καὶ αὐτοδιοίκητος κατὰ τοὺς χρόνους τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων· ὅπως δὲ οἱ Ἐπίσκοποι τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολῆς, οὕτω καὶ οἱ τῆς Ἀφρικῆς, τῆς Ἱσπανίας, τῶν Γαλλιῶν, τῆς Γερμανίας καὶ τῆς Βρεττανίας ἐκυβέρνων τὰ τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν ἕκαστος διὰ τῶν ἰδίων Τοπικῶν Συνόδων, οὐδὲν ἀναμείξεως δικαίωμα ἔχοντος τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης, ὅστις καὶ αὐτὸς ἐπίσης ὑπήγετο καὶ ὑπεῖκεν εἰς τὰς συνοδικὰς ἀποφάσεις. Ἐν σπουδαίοις δὲ ζητήμασι δεομένοις τοῦ κύρους τῆς καθόλου Ἐκκλησίας ἐγίνετο ἔκκλησις εἰς Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, ἥτις μόνη ἦν καὶ ἔστι τὸ ἀνώτατον ἐν τῇ καθόλου Ἐκκλησία κριτήριον».
Ἡ ἱστορική αὐτή ἐπιστολή τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως μπορεῖ νά ἀποτελέση καί τόν ὁδοδείκτη γιά τήν εἰρηνική ἐπίλυση τῆς διενέξεως τῶν δύο αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν (Κωνσταντινουπόλεως καί Ἑλλάδος), καθ’ ὅσον ἐκφράζει τό Ὀρθό-δοξο φρόνημα ὅτι «ἀνώτατον ἐν τῇ καθόλου Ἐκκλησίᾳ κριτήριον» εἶναι ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος καί ὄχι τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντι-νουπόλεως!

Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Πρωτοπρεσβύτερος

16 σχόλια:

  1. Όση δυσαρέσκεια και πικρία κι αν μας δημιουργεί σήμερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ειδικά ο Πατριάρχης, δεν δικαιώνεται η εμπαθής παραχάραξη της εκκλησιαστική ιστορίας για να εξυπηρετήσει την αντιπατριαρχική προπαγάνδα. Πραγματικά, ο αιδεσιμο(λογιώ;)τατος σοβαρολογεί όταν μιλάει για εκκλησιαστική υπαγωγή του ελλαδικού χώρου στην Κωνσταντινούπολη δια της βίας συνεπεία της τουρκικής κυριαρχίας; Αγνοεί τι συνέβη το 732; Αγνοεί την Έκθεση του Λέοντος του Σοφού (9ος αι.) που καταγράφει την τάξη των μητροπόλεων, αρχιεπισκοπών και επισκοπών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ελλαδικές επαρχίες; Σε προηγούμενο άρθρο κακοποίησε την έννοια της αυτοκεφάλου αρχιεπισκοπής. Από άγνοια ή σκοπιμότητα; Έλεος, πάτερ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατὰ τὸν 1ο μ.Χ, αἰῶνα μάλιστα κατὰ τὸ πρῶτο ἥμισύ του, ἱδρύθηκαν οἱ Ἐκκλησίες τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος, Φιλιππησίων, Θεσσαλονικέων. Βεροιέων, Ἀθηνῶν, Κορίνθου, Κρήτης, Πάτμου κ.ἄ. ἐνῷ μόλις μετὰ τὸ 330 μ.Χ. ἱδρύθηκε ἡ Κωνσταντινούπολις καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

      Ἀπὸ τὸ 330 μ.Χ. ἡ ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ ἐπίσκοπός της ἀπέκτησε αὐτοδικαίως (ἐπίσκοπος γὰρ τῆς νέας Ρώμης, πρωτευούσης τοῦ νέου, τοῦ Ἀνατολικοῦ Κράτους) τὰ ἀντίστοιχα προνόμια ποὺ εἶχε μέχρι τότε ὁ ἐπίσκοπος παλαιᾶς Ῥώμης, τίποτε περισσότερο ὅμως έκτὸς ἀπὸ τιμητικὰ προνόμια ὡς ὁ ἐπίσκοπος τῆς Πρωτευούσης, καὶ τὰ ὁποῖα ἀντιστοίχως ἔχει (μᾶλλον θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχῃ, ὄψονται ὅμως τὰ 6 διαφορετικὰ καθεστῶτα) σἠμερα στὴν Ἑλλαδικὴ ἐπικράτεια ὁ ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, νὰ προεδρεύῃ δηλαδὴ τῆς Συνόδου τῶν ἐπισκόπων ὅλης τῆς Ελλάδος.

      Κατὰ δὲ τὴν Τουρκοκρατία εἶναι ἀδιαμφισβήτητο γεγονός ὅτι, ἇμα τῆ ἁλώσει τῆς Βασιλῖδος τῶν πόλεων, ὁ Μωάμεθ Β΄ ὁ Πορθητὴς τηρουμένων τῶν τυπικῶν διαδικασιῶν ἐκλογῆς ἐνεθρόνισε ὁ ἴδιος Πατριάρχη Κων/λεως τὸν Γεννάδιο, ὡς ἐθνἀρχη τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων. Τοῦ ἀπένειμε τὴν ποιμαντορικὴ ράβδο, ἕνα λευκό ἄλογο, καὶ προνόμια. Δὲν ξέρω ἂν ἀποδέχεστε, ὅτι κατὰ τὴν μακραίωνη καὶ σκοτεινὴ περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας ένίοτε μὲ γερὸ "μπαξῖσι" οἱ έπιτήδειοι ἀγόραζαν τὸν πατριαρχικό καὶ τοὺς ἐπισκοπικούς θρόνους.

      Σήμερα ὅμως (2018) ὄχι μόνον δὲν εἶναι ἡ Κωνσταντινούπολις πρωτεύουσα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, ὄχι μόνον ἡ τοπική της Ἐκκλησία εἶναι ἐλαχἰστου ποιμνίου, ἀλλά, ἀνήκει δυστυχῶς ἕνεκα κατακτήσεως (ἁλώσεως) σὲ ἂλλο Κρᾶτος, στὴν Τουρκία. Σήμερα Πρωτεύουσα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους εἶναι ἡ Ἀθήνα, ἐνῶ ἡ Κωνσταντινούπολις καὶ ἡ ἐκκλησία της εἶναι ἄνευ ποιμνίου καὶ διατελεῖ σκλαβωμένη ὑπὸ ἱσλαμιστικὸ κρατικό καθεστώς, έχθρικὸ πρὸς τῆν Ἑλλάδα.

      Γιὰ λόγους Πίστεως καὶ μόνον, ἀκολουθοῦμε τὰ Ὀρθόδοξα πρότυπα, τὴν Καινὴ Διαθήκη, τὴν Ἀποστολικὴ Σύνοδο, τὸ Συνοδικὸ Σύστημα κατὰ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνὀδους ἴσων ἐπισκόπων, τὸ ὅτι στὴν Ὀρθοδοξία ὅπως δὲν ὑπῆρξε πρῶτος ἀπὀστολος, δὲν ὑπάρχει "πρῶτος ἐπίσκοπος", ὅτι δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ σωστή διαποίμανση τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ κέντρα ἐκτὸς τοῦ Κράτους, σκλαβωμένα ὑπὸ καθεστώς ἀνελευθερίας, ίδίως ὅταν προωθῶντας δῆθεν πρωτεῖα ἀντίστοιχα τοῦ δῆθεν παπικοῦ πρωτείου, προβαίνουν σὲ αἱρετίζουσες οἰκουμενιστικὲς κινήσεις, σὲ ψευτοσυνόδους, σὲ ἀφορισμούς εὐσεβῶν (Νικόλαος Σωτηρόπουλος) κλπ.

      Διαγραφή
    2. Ὀρθὴ ἐπανάληψις: Στὸ σχόλιό μου, 18 Μαΐου 2018 - 9:11 μ.μ. λόγῳ τῆς γραμματοσειρᾶς τὸ "πρῶτο" φαίνεται σὰν "δέκατο" (αἰῶνα)!

      Τὸ ὀρθὸ εἶναι: Κατὰ τὸν ΠΡΩΤΟ μ.Χ, αἰῶνα μάλιστα κατὰ τὸ πρῶτο ἥμισύ του, ἱδρύθηκαν οἱ Ἐκκλησίες τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος, Φιλιππησίων, Θεσσαλονικέων. Βεροιέων, Ἀθηνῶν, Κορίνθου, Κρήτης, Πάτμου κ.ἄ. ἐνῷ μόλις μετὰ τὸ 330 μ.Χ. ἱδρύθηκε ἡ Κωνσταντινούπολις καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως".

      Διαγραφή
  2. Αλλο ενα παραλληρημα του π. Βασιλειου εναντιον του πατριαρχειου και της πατριαρχικης πραξεως του 1928. Η πραξη του 1928 αποτελει ενα ιστορικο κειμενο το οποιο οριζει τον τροπο διοικησεως των επαρχιων της βορειου ελλαδος. Καταρχην ο ορος "νεες χωρες" δεν ειναι δημιουργημα του πατριαρχειου, αλλα της σερβιας αφου ηταν η πρωτη που χρησιμοποιησε αυτον τον ορο,τον οποιο χρησιμοποιησε και το ελλαδικο κρατος για τις επαρχιες αυτες. Η πραξη του 1928 ασφαλως και δεν ομοιαζει με τις αλλες, γιατι το πατριαρχειο χανοντας τις επαρχιες στην ενδοχωρα της μικρας ασιας λογω των πολιτικων επιλογων του βενιζελου, θελησε να κρατησει εστω και με αυτον τον τροπο τις επαρχιες του στις οποιες ειχε καταφυγει ενα μεγαλο μερος του ποιμνιου της μικρας ασιας και της ανατολικης θρακης. Την πατριαρχικη πραξη του 1928 την υπογραφη ο πατριαρχης βασιλειος ο Γ αλλα αυτο εγινε υστερα απο την προταση και την αποφαση του ελληνικου κοινοβουλιο και οχι της εκκλησιας της ελλαδος. Επισης δεν καταλαβα τι θελει να πει ο π. Βασιλειος οτι την ανταλλαγη των πληθυσμων την υπεγραψε ο πατριαρχης. Η ανταλλαγη μεσα απο την συνθηκη της λωζαννης υπογραφτηκε απο τον λεγομενο "εθναρχη" βενιζελο βαζοντας ο ιδιος την ταφοπλακα στον μικρασιατικο ελληνισμο, αφου ο ιδιος αρνηθηκε να δωσει και την αποζημιωση στους μουσουλμανους που εφυγαν απο την ελλαδα. Οσον αφορα το "αχρι καιρου" αυτο μπορει να μην αναφερεταιστην πραξη, αλλα ο ορος "επιτροπικως" δηλωνει αυτο ακριβως. Για τον καταστατικο χαρτη του αγιου ορους δεν καταλαβαινω τι σχεση εχει η εκκλησια της ελλαδος να το συζητηση. Αυτο ειναι κατι που αφορα την κοινοτητα και το ιερο κεντρο. Με το σκεπτικο αυτο, οτι ο τουρκος ειναι επιτροπος στις νεες χωρες, αρα ειναι και επιτροπος στο αγιον ορος. Μηπως καποτε θα πρεπει να σταματησουν ολα αυτα, και να σκεφτουμε οτι εαν υπαρχουμε το οφειλουμε στο πατριαρχειο; εαν υπαρχει η αυτοκεφαλη εκκλησια της ελλαδος αυτο οφειλεται στο πατριαρχειο; ποτε επιτελους τα παιδια θα σταματησουν να κατηγωρουν και να υβριζουν την μητερα τους. Μεχρι ποτε θα μας στοιχειωνει το φαντασμα του φαρμακιδη; Δεν φτανει πια η φαρμακειδιος οσμη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἐκκλησία ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 330 μ.Χ. δὲν εἶναι μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ ίδρύθηκαν τὸ 40 μ.Χ. ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους.

      Ἁπλῶς, κάποτε ἡ Κωνσταντινούπολις, ἀπὸ τὸ 330 μ.Χ. μέχρι τὸ 1453, ἦταν πρωτεὐουσα τοῦ Κράτους.

      Σήμερα πρωτεύουσα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους εἶναι ἡ Ἀθήνα.

      Διαγραφή
    2. Εάν υπάρχουμε, πρώτον το οφείλουμε στον Θεόν, και δεύτερον το οφείλουμε στους αγωνιστές του 1821, οι οποίοι χάλασαν "την ωραίαν συμβίωσιν Ελλήνων και Οθωμανών" και έκαναν Επανάσταση δημιουργώντας ανεξάρτητο κράτος και κατόπιν Αυτοκέφαλη Εκκλησία.

      Διαγραφή
    3. Το πατριαρχείο Κων/λεως
      -είχε άλλο ρόλο μέχρι το 1453 στο Ελεύθερο "Βυζαντινό" Κράτος,
      -είχε ἀλλο ρόλο επί Τουρκοκρατίας και
      -Χριστιανικώς, θεωρούμε ότι έχει άλλο, τιμητικό και όχι ουσιαστικό ρόλο για την Ελλαδική Επικράτεια, μετά το 1821 και το 1912 διότι το μεν πατριαρχείο παρέμεινε και παραμένει σκλαβωμένο στην σκλαβωμένη στους Τούρκους Κωνσταντινούπολη, η δε Εκκλησία στην Ελλάδα ζη πλέον σε Ελεύθερο Ορθόδοξο Χριστιανικό Κράτος.

      Το αγιώνυμο όρος ανήκει στην Ελλαδική Επικράτεια, υπό ιδιαίτερο καθεστώς αυτοδιοίκησης, αφού από την Οθωμανική κατοχή το απελευθέρωσε το 1912 ο Ελληνικός Στρατός και το Ναυτικό. Ο Καταστατικός Χάρτης του αγίου όρους ισχύει από το 1927 με απόφαση του Ελληνικοὐ Κράτους, στο Σύνταγμα της Ελλάδος. Όπως κατά το 1912 άλλαξαν εδαφικώς και κατά το 1927 άλλαξαν διοικητικώς τα πράγματα, έτσι μπορούν να αλλάξουν και στο μέλλον εάν είναι χρήσιμο και οφέλιμο.

      Στη Μακεδονία υπήρχε λειψανδρία Ελληνικών πληθυσμών, εξ αιτίας των πολεμικών επιθέσεων και της κατοχής από Φράγκους Σταυροφόρους, κατοχής από Τούρκους και μαζικών εξισλαμισμών ολόκληρων περιοχών επί Τουρκοκρατίας οι οποίοι και προκάλεσαν τις περιοδείες του Αγ. Κοσμά, εξ αιτίας απωλειών κατά το Μακεδονικό Αγώνα, μεταναστεύσεων σὲ Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και αλλού, και λόγω της εγκατάστασης ΣλαβοΒουλγάρικων εθνοτικώς πληθυσμών. Σήμερα η Ελληνικότατη Μακεδονία απαρτίζεται πλην των εντοπίων Μακεδόνων Ελλήνων και από πολλά ακμάζοντα χωριά απογόνων Ποντίων και Μικρασιατών προσφύγων, Μακεδόνων πλέον. Εάν ο εθνάρχης Ελ. Βενιζέλος δεν είχε την προνοητικότητα να επανδρώσει την Μακεδονία με Ελληνικούς πληθυσμούς Ποντίων και Μικρασιατών προσφύγων, τότε, αφ' ενὀς πιθανώς η Σλάβικη προπαγάνδα, η Βουλγαρικλη κατοχή, ο εμφύλιος, ο Τίτο, να είχαν κατορθώσει να αποκόψουν ήδη προ του 1950 την Μακεδονία από την μητέρα Ελλάδα, αφ'ετέρου όμως και δεν θα είχαν διασωθεί από την γενοκτονία οι Ελληνικοί πληθυσμοί του Πόντου και της Μικράς Ασίας, περιοχές που μετά το 1453 ανήκαν στην Τουρκία.

      Όσα ο μακαριστός π. Θ. Φαρμακίδης έγραψε και εποίησε σωστά, τα ενστερνιζόμαστε, όσα εποίησε και έγραψε σφαλερώς, δεν τα αποδεχόμαστε. Το ίδιο ισχύει για όλους, διότι ουδείς αλάθητος.

      Διαγραφή
    4. Το αγιώνυμο όρος υπάγεται χωροταξικώς στην Ελλαδική Επικράτεια και εάν υπήρχε μία μόνον, ενιαία Εκκλησία της Ελλάδος, και όχι 5-6 καθεστώτα, ασφαλώς η Εκκλησία της Ελλάδος όφειλε να έχει σχέση. Με χρυσόβουλα, φιρμάνια και κιτάπια Αυτοκρατόρων και Σουλτάνων το αγιώνυμο όρος υπήχθη στην Κωνσταντινούπολη, διότι τότε αυτή ήταν η πρωτεύουσα του κράτους και η έδρα τοῦ, κατά τον Μωάμεθ Β, πατριάρχη όλων των Ορθοδόξων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αντίστοιχα, κάτι που σήμερα δεν ισχύει, σε όσους δεν ζούμε υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

      Ὀπως δεν ισχύει το ότι, το αγιώνυμο όρος υπαγὀταν στην Ἱερὰ Μητρόπολι Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου μέχρι το 1313. Και δεν ισχύει διότι κατόπιν υπήχθη στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Τότε, βέβαια, όλα τα ρύθμιζαν οι κοσμικοί Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, όπως αργότερα οι Σουλτάνοι κατακτητές, όπως ανακοινώνεται με κάθε επισημότητα στο ακροτελεύτιο άρθρο του καταστατικού χάρτη του αγίου όρους. Στο άρθρο υπ' αριθμ. 188, τονίζεται ὀτι ο καταστατικός χάρτης του αγίου όρους απορρέει «εκ των αυτοκρατορικών Χρυσοβούλων τε και Τυπικών, Πατριαρχικών Σιγγιλίων, Σουλτανικών Φιρμανίων, ισχυόντων Γενικών Κανονισμών και αρχαιοτάτων Μοναχικών Θεσμών και Καθεστώτων».

      Πάντα ρει.

      Διαγραφή
    5. Ο μοναχισμός στο όρος άρχισε κατά τον πέμπτο αιώνα σύμφωνα με τα τεκμήρια, παρά το ότι λέγονται πολλά αναπόδεικτα, έως μυθώδη. Από τον δέκατο αιώνα (961 μ.Χ. η μοναστική πολιτεία αναδιοργανώθηκε επίσημα από τον Αθανάσιο τον Αθωνίτη (εκ Πόντου) και τον στρατηγό του Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκά ο οποίος είχε έδρα την Κωνσταντινούπολη, εν τέλει όμως μόνασε, διασώζεται δε και ο "τράγος" (διφθέρα, δέρμα τράγου) με το "καταστατικό" της μοναστικής πολιτείας, υπογραφέν από τον αυτοκράτορα του τότε Κράτους Ιωάννη Τσιμισκή που είχε έδρα την Κωνσταντινούπολη.

      http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2011/10/92-972.html

      Ίδού το γιατί, τότε το αγιώνυμο όρος είχε εύλογη εξάρτηση από την Κωνσταντινούπολη: Διότι η Κωνσταντινούπολη ήταν τότε η Πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας. Τι δεν καταλαβαίνουν οι σύγχρονοι οπαδοί του "αμετάβλητου"; Και ιδού γιατί, ενώ μέχρι το 1313 το αγιώνυμο όρος υπαγόταν στην Μητρόπολι Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου, το 1313 αποφασίστηκε να υπαχθεἰ επ΄ ευθείας στην επισκοπή της Πρωτεύουσας του Κράτους, που τότε ήταν η Κωνσταντινούπολη. Και επειδή τότε η Κωνσταντινούπολη ήταν η Πρωτεύουσα του τότε Κράτους, για το λόγο αυτό και μόνον η επισκοπή της τότε Πρωτεύουσας ήταν και η έδρα του ομώνυμου Πατριαρχείου. Σήμερα;

      Σήμερα, εν έτει 2018, Πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους είναι η Αθήνα ενώ η Κωνσταντινούπολις έμεινε σκλαβωμένη στον Τούρκικο ζυγό υπό καθεστώς ανελευθερίας, κοσμικού ισλαμιστικού καθεστώτος που καθημερινά εκτοξεύει έμπρακτες και φραστικές απειλές κατά των Ορθοδόξων Ελλαδιτών και Κυπρίων και σχεδὀν άνευ ποιμνίου. Σύμφωνα με την προ και από του 1313 πρακτική, κατά την οποία η διαποίμανση του αγιωνύμου όρους ανατέθηκε στην ἐδρα του Πατριαρχείου, το οποίο είχε έδρα την Πρωτεύουσα του Κράτους, με την απλή λογική, ο κοινός νους θα ανέμενε ήδη, λύσεις πρακτικές και Χριστιανικές, π.χ. η έδρα του Πατριαρχείου να είναι πλέον η Αθήνα ἠ η Θεσσαλονίκη (έστω προσωρινά μέχρις απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως), ή τουλάχιστον η Ελλαδική Επικράτεια, και γιατί όχι και το εντός αυτής όρος, να διατελεί υπό ΕΝΑ ενιαίο Ελεύθερο Ανεξάρτητο Εκκλησιαστικό καθεστώς με έδρα την Αθήνα, την πρωτεύουσα του Κράτους.

      Διαγραφή
    6. Στο link που παρατίθεται στο σχόλιο 19 Μαΐου 2018 - 11:29 π.μ. ὑπάρχει και το πλήρες κείμενο του πρώτου τυπικού του αγιωνύμου όρους (τράγου) του υπογραμμένου ιδιοχείρως από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιωάννη Τσιμισκή και από τον άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη. Πουθενά στο κείμενο του τυπικού, δεν υπάρχει η λέξη "άγιο". Αναγράφεται το "ὀρος".

      Διαγραφή
  3. Αυτό το"Νέες Χώρες"μου "κάθεται στο στομάχι"!!Είναι δυνατόν να έχει περάσει ένας αιώνας και πλέον και να υπάρχει αυτός ο όρος;;Κάτι πήγε να κάνει ο μακαριστός Χριστόδουλος,αλλά ο Βαρθολομαίος όχι μόνο τον απείλησε,αλλά και του επέβαλε το επιτίμιο της"ακοινωνησίας"!!Αλλά δυστυχώς δε βοηθήθηκε κι από τη μικρόψυχη Ιεραρχία,γιατί ήθελαν να τον ξεκάνουν,όπως και το κατάφεραν!!!Είμαστε άξιοι της τύχης μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς είστε πλήρως ενήμερος της εκκλησιαστικής ειδησεογραφίας, της φρασεολογίας περί "ενδοχώρας του Πατριαρχείου" ακόμα και θα είδατε εδώ κάποια σχόλια, που ενερυθρίαστα προτείνουν την πλήρη υπαγωγή των "νέων χωρών στο Πατριαρχείο" (με ενσωμάτωσή τους στην Τουρκία, άραγε;)

      Δεν ελπίζουμε ότι θα αλλάξει κάτι.

      Είμαστε, ναι, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

      Παρά ταύτα, επειδή το σκοτάδι ορίζεται ως η απουσία φωτός, η ομολογία πίστεως του π. Βασιλείου, η δική σας, η δική μας είναι απαραίτητη για όσους, ολίγους έστω, αναζητούν την αλήθεια, για τη σωτηρία των ψυχών τους, για τη σωτηρία των ψυχών μας, διότι ενώπιον του φοβερού βήματος του Κριτού θα έχουμε να απολογηθούμε ότι ΔΕΝ προδώσαμε εθελοντικά τον Χριστιανισμὀ, την Εκκλησία ΜΑΣ, σε "πρώτους", σε έχοντες το "κληρονομικό χάρισμα", σε "αλάθητους" οικουμενιστές και κολυμπαριστές. Πρόκειται για θέμα Πίστεως.

      Διαγραφή
  4. Ἡ διαφωτιστικώτατη αὐτὴ μελέτη τοῦ πατρὸς Βασιλείου Βολουδάκη, προφανῶς συνεγράφη πρὸ τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου. Τὸν εὐχαριστοῦμε θερμότατα γιὰ τὸν μόχθο τῶν ἐρευνῶν του καὶ, κυρίως, γιὰ τὸ θάρρος διατυπώσεως τῆς Ὀρθοδόξου μαρτυρίας του. Εὐχαριστοῦμε καὶ τὸν κ. Ὀδυσσέα Τσολογιάννη, ἰδιοκτήτη τῆς "ὁμολογίας"-"ἀποτείχισης" τόσο γιὰ τὴν εὔστοχη ἐπιλογὴ τῶν σχετικῶν σπουδαίων κειμένων, ὅσο καὶ γιὰ τὸ θάρρος τῆς δημοσιεύσεώς τους, ἡ ὁποία πιθανῶς θὰ τοῦ προσθέσῃ καὶ ἄλλους "ἄσπονδους φίλους".

    Ὅσον ἀφορᾶ τὸ παρὸν κείμενο, ὅπως καὶ τὸ προηγούμενο σχετικό τοῦ ἰδίου, συμφωνοῦμε σχεδόν ἀπόλυτα μὲ τὸν π. Βασίλειο, πλὴν ἑνὸς καὶ μόνον οὐσιώδους θέματος στὸ ὁποῖο διαφωνοῦμε "κάθετα"!: Ἡ ἆπαξ παραδοθεῖσα ἀμετάβλητη διδασκαλία τῆς Πίστεώς μας εἶναι ὅτι ἐπίσκοπος μπορεῖ νὰ ἐπιλεγῆ καὶ ἔγγαμος κληρικός. Τὸ διδάσκει ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία μὲ τὴν πρακτική της (μάλιστα ἐπὶ αὶῶνες), τὸ διδάσκει ἡ θεόπνευστη Καινὴ Διαθήκη. Όφείλουμε νὰ μὴν πηγαίνουμε "κόντρα" στὸ Ἅγιο Πνεῦμα χάριν τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν αἱρετικῶν ποὺ μέσω τῆς "πενθέκτης" οἰκουμενικῆς νομιζομένης συνόδου κατώρθωσαν νὰ ἐπιβάλλουν καὶ στὴν Ὀρθοδοξία τὴν ὑποχρεωτική ἀγαμία τοῦ ἀνωτέρου κλήρου.

    Κάποτε θὰ ἐπανέλθῃ ἡ εὐαγγελικὴ τάξις. Τότε καὶ τὸ ζήτημα αὐτὸ θὰ διευθετηθῇ καὶ τὀτε θὰ εἶναι ἐφικτόν καὶ ὁ π. Βασἰλειος ὡς ἔγγαμος νὰ ἐπιλεγῆ ἐπίσκοπος. Μάλιστα μὲ τὰ κριτήρια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, θὰ προηγῆται τῶν ἀγάμων καὶ νεωτέρων.

    Στὸ ἐπίκαιρο θέμα:

    http://www.dimokratianews.gr/content/86198/fanari-anapse-prasino-gia-tin-aytokefalia-tis-oykranias

    Ὅταν οἱ ἰσχυροί τῆς Γῆς διατάζουν καὶ αἱ ἐντὸς τῆς Ὀρθοδοξίας ἔριδες (γιὰ τὸ πρωτεῖο ἆραγε ἢ καὶ γιὰ λὀγους Πίστεως; Κύριος οἶδε) ὀξύνονται, τότε, προωθεῖται ἡ αὐτοκεφαλία κάποιας Ἐκκλησίας, ὅπως τῆς Οὐκρανίας. Στὴν πρᾶξι, ὅλα τῆς ἐκκλησιολογίας μεταβάλλονται ἢ ἀνατρέπονται. Μόνον τὰ ἀναχρονιστικὰ ἕξι (6) ἐκκλησιαστικὰ καθεστῶτα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας θεωροῦνται ἀμετακίνητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν είναι σωστό να συκοφαντείται ως δῆθεν αντιπατριαρχικός, όποιος ποθεἰ μια ενιαία Ελεύθερη από εξωελλαδικά κέντρα Εκκλησία της Ελλάδος.

    Τους ιστορικούς θεσμούς τους τιμάμε και αναγνωρίζουμε κάθε καλό και ωφέλιμο έργο, αγίων Πατριαρχών. Στον μακαριστό πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντίνο Ε΄ (Βαλλιάδη) οφείλουμε ὀλοι οι Ορθόδοξοι τιμή και ευγνωμοσύνη, διότι ήδη από μητροπολίτης Χίου, οραματίστηκε και ως πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1897) μερίμνησε ὠστε υπό τον καθηγητή Βασίλειο Αντωνιάδη εκπονήθηκε και εκδόθηκε η κριτική ἐκδοση της Καινής Διαθήκης του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἡ οποία περιέχει το ποιοτικότερο αρχαίο κείμενο της Καινής Διαθήκης, το αρχικό κείμενο όπως συνεγράφη από τους αποστόλους. Είναι το αρχαίο κείμενο της Κ.Δ. που εξέδιδε η Αποστολική Διακονία (όχι εκείνο που συνοδεύεται από μετάφραση).

    Ὀπως όμως τον ιερό επίσκοπο και πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη τον Χρυσόστομο, συκοφάντησαν, εκθρόνισαν, εξόρισαν και δολοφόνησαν οι αντίπαλοί του αντίχριστοι και ανήθικοι επίσκοποι, έτσι και τον ευεργέτη της Εκκλησίας, πιστό πατριάρχη Κωνσταντίνο Ε' οι αντίπαλοι του τον ανέτρεψαν από τον πατριαρχικό θρόνο μετά από 4 μόλις χρόνια πατριαρχείας του, και ενώ είχε αρχίσει το θεάρεστο έργο του, της εκδόσεως κριτικού κειμένου της Καινής Διαθήκης, με σύγκριση των αρχαίων χειρογράφων, ἐργο στο οποίο αφιέρωσε όλη του την περιουσία και δραστηριότητα μετά την εκθρόνισή του. Κοιμήθηκε πάμπτωχος το 1904, αφού διέθεσε όλη του την περιουσία χάριν της Καινής Διαιθήκης. Αιωνία του η μνήμη. Είναι άγιος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το 1275 ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννης Βέκκος πραγματοποίησε την "ένωση των εκκλησιών. Τότε, "ἡ Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία εἰσήγαγε τὸ Filioque καὶ παραδέχθηκε τὸ πρωτεῖο καὶ τὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα, δηλαδὴ ὑποδουλώθηκε στὸν Πάπα". Κλήρος, λαός και μοναχοί ανθενωτικοί, ΔΕΝ ΥΠΗΚΟΥΣΑΝ στον ενωτικό Πατριάρχη ακυρώνοντας την προδοσία του. Ποιος διέσωσε την Ορθοδοξία, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ή ο Ορθόδοξος λαός και κλήρος;

      Στη σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας, σχεδόν όλοι οι Ορθόδοξοι επίσκοποι και πατριάρχες -μηδέ εξαιρουμένου του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως που απεβίωσε προ των υπογραφών- συμφώνησαν
      α) στην χρησιμοποίηση της φράσης "εκπόρευση δια του Υιού" κάτι που οι Λατίνοι που εξελάμβαναν ως "εκπόρευση εκ του Υιού"
      β) στο πρωτείο του Πάπα Ρώμης έναντι όλων των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής -και της Κωνσταντινουπόλεως! Ένας Μάρκος Ευγενικός δεν υπέγραψε και ο πιστός ανθενωτικὀς λαός και κλήρος που έκαναν ανυπακοή στην ψευτοσύνοδο, έσωσαν την τιμή της Ορθοδοξίας.

      Όταν υπογράφηκε ο "όρος" η "ένωση των εκκλησιών" πραγματοποιήθεκε τον Δεκέμβριο του 1452 στην Αγία Σοφία όπου συλλειτούργησαν Ενωτικοί Ορθόδοξοι και Λατίνοι.
      Το 1453 μετά την Άλωση, ο Μωάμεθ Β Πορθητής εγκατέστησε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον αρχηγό των Ανθενωτικών, τον Γεννάδιο Σχολάριο. Η Τοπική Σύνοδος αναθεμάτισε την ἐνωση, μετά από 30 χρόνια!

      Συμπέρασμα: Από τα δειγματοληπτικά αυτά παραδείγματα, τεκμηριώνεται ότι: Ενίοτε επιβάλλεται η αγία ανυπακοή, διότι υπήρξαν πατριάρχες, επίσκοποι και ψευτοσύνοδοι που εάν τους υπακούγαμε δεν θα υφιστάμεθα ούτε ως Ορθόδοξοι ούτε ως Έλληνες. Και, φαίνεται ότι, ὀταν διά τις αμαρτίες μας εξαχρειώνεται η κοινωνία και εξαθλιώνεται πνευματικώς η "εκκλησία" (η διοικούσα εκκλησία), τότε, το σχέδιο του Θεού φροντίζει. Με τον τρόπο που επιλέγει.

      Διαγραφή
  6. Σε ένα σχόλιο συκοφαντείται ο Ελ. Βενιζέλος (ανέλαβε Πρωθυπουργός το 1910) ότι ήταν υπεύθυνος για την προσφυγιά των Ελλήνων της Τουρκίας. Σε άλλο σχόλιο ο Ελ. Βενιζέλος αναγνωρίζεται ως ο σωτήρας των προσφύγων, διότι τους διέσωσε από τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Τουρκίας και με την μετεγκατάστασή τους στη Μακεδονία, έσωσε και τη Μακεδονία από την Σλαβική αρπακτικότητα του Τίτο, μετά τον Β'Π.Π. αφού πρώτα ο ίδιος ο Βενιζέλος, 2 μόλις ετών Πρωθυπουργός, την απελευθέρωσε το 1912.

    Σήμερα 19 Μαϊου μέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, διαβάσαμε το εξής άρθρο:
    https://www.militaire.gr/o-germanos-syntagmatarchis-poy-schedia/

    Κείμενο του Στρατηγού Φράγκου Φραγκούλη: "Τον Οκτώβριο του 1911 στη Θεσσαλονίκη οι Νεότουρκοι – ως κυβέρνηση πλέον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας – αποφάσισαν... την εξόντωση των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων και τη βίαιη Tουρκοποίηση των – πολυεθνικής καταγωγής – μουσουλμανικών πληθυσμών.

    Στην απόφασή τους αναφέρεται επακριβώς ότι:

    “Η Τουρκία πρέπει να γίνει ισλαμική χώρα, όπου η θρησκεία του ισλάμ και οι ριζοσπαστικές ισλαμικές αντιλήψεις θα κυριαρχούν και κάθε άλλη διαφορετική θρησκεία θα καταπνίγεται… ΙΣΛΑΜ Ή ΞΙΦΟΣ… Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η πλήρης Oθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της Τουρκίας. Και είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ. Άρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένοπλη βία…. Η μουσουλμανική κυριαρχία είναι αναπόφευκτη και μόνο στους μουσουλμανικούς θεσμούς και παραδόσεις οφείλεται σεβασμός. Το δικαίωμα των άλλων εθνοτήτων να έχουν δικές τους οργανώσεις θα πρέπει να αποκλειστεί. Κάθε μορφή αποκέντρωσης και αυτοδιοίκησης θα θεωρείται προδοσία προς την τουρκική αυτοκρατορία. Η επικράτηση της τουρκικής γλώσσας αποτελεί ένα από τα βασικά μέσα για τη διατήρηση της μουσουλμανικής κυριαρχίας”.

    Έτσι ξεκίνησε η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Θράκης, των Ασσυρίων και όλων των άλλων Χριστιανικών πληθυσμών.

    Με εμπνευστή το Γερμανό συνταγματάρχη Όθωνα Λίμαν φον Σάντερς, (Otto Liman von Sanders), (1855-1929), που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ακολούθως προήχθη σε στρατηγό και κατέστη Αρχιστράτηγο του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α’ Παγκόσμο Πόλεμο, ο οποίος και τιμήθηκε για τις ‘υπηρεσίες’ του στο σουλτανάτο με τον τίτλο του πασά..."

    Ποιος φταίει; Αν δεν πείθουν οι γνώσεις του Στρατηγού, η λαϊκή ποίηση δεν κάνει λάθος.

    https://www.youtube.com/watch?v=TQ-RcHhX7Lg

    Σμύρνη δεν ήσουν του Πασά, δεν ήσουν του Κεμάλη
    μόνο σε παραδώκανε οι Γερμανοί κι οι Γάλλοι.

    Υ.Γ. Αν ευθύνονται κάποιοι Ἐλληνες, ευθύνονται οι φιλοβασιλικοί που προχώρησαν προς την κατάληψη της Άγκυρας, αντί να κρατήσουν την Μ. Ασία και να την οχυρώσουν. Δεν διέγνωσαν την αλλαγή στάσης των Συμμάχων μας, των Γάλλων και Άγγλων και δεν ἐλαβαν σοβαρά υπόψη ότι τον Κεμάλ εναντίον των Ελλήνων, τον ενίσχυσε από το 1921 η Σοβιετική Ένωση του Λένιν. Ενώ οι Γερμανοί έμποροι είχαν ἁλώσει εμπορικά τη Σμύρνη και τη Μ. Ασία, εκτοπίζοντας τους Ἐλληνες.

    Διαβάζουμε: http://www.pontos-news.gr/article/131488/1631921-ypografetai-i-sovietotoyrkiki-synthiki-filias-kai-adelfotitos

    "Ο εναγκαλισμός Λένιν και Κεμάλ, η στενή συνεργασία και βοήθεια που παρείχαν οι Σοβιετικοί στην Τουρκία, ανάγκασαν τους Αγγλογάλλους να αλλάξουν τακτική απέναντι των Ελλήνων. Η Ελλάδα έμενε στην ουσία άνευ συμμάχων, αφού τα συμφέροντα των Άγγλων υπερίσχυαν στις επιλογές τους και ταυτίζονταν με την τουρκική πλευρά. Αποσπώντας τον Κεμάλ από τις αγκάλες του Λένιν και κάνοντάς τον σύμμαχό τους, οι Άγγλοι δεν θα είχαν πλέον δυσκολίες να ιδιοποιηθούν τα πετρέλαια της Μοσούλης..."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου