Παρασκευή 13 Απριλίου 2018

Ἀνασκευή ἀνιστόρητης μελέτης πού συκοφαντεῖ τόν Καποδίστρια ὡς Μασῶνο! Β΄Μερος Γιατί ὁ Καποδίστριας ΔΕΝ ἦταν Τέκτονας;


Διαβάζουμε στήν ἱστοσελίδα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος: «Ὁ Τεκτονισμός ὡς φιλοσοφικός, προοδευτικός καί φιλανθρωπικός, ἀποσκοπεῖ τήν ἠθική καί πνευματική βελτίωση τῶν μελῶν του μέ τήν αὐτογνωσία, τήν ἔρευνα τῆς ἀλήθειας, τήν ἀλληλεγγύη καί τήν ἐφαρμογή ἠθικῶν ἀρχῶν. Τά μέλη του διδάσκονται αὐτές τίς ἀρχές, μέ μιά σειρά ἀπό ἐργασίες, οἱ ὁποῖες ἀκολουθοῦν ἀρχαίους τύπους καί χρησιμοποιοῦν ἔθιμα καί σύμβολα τῶν ἀρχαίων λιθοξόων, σάν ἀλληγορικούς ὁδηγούς.» (http://www.grandlodge.gr/tektonismos-w-66350.html)
«Δέχεται ἄνδρες πού ἀνήκουν σέ διάφορες θρησκεῖες καί ἀκολουθοῦν τή δική τους πίστη. Γιά τόν λόγο αὐτόν ἀπαγορεύει θρησκευτικές συζητήσεις, κατά τίς συναντήσεις τῶν μελῶν του, σέ ὁποιονδήποτε Τεκτονικό χῶρο.
Δέν ὑπάρχει γιά τόν Τεκτονισμό ἰδιαίτερος Θεός. Ὁ Θεός κάθε Τέκτονα παραμένει Ἐκεῖνος τῆς Θρησκείας του. Προκειμένου δέ νά μήν ὑπάρχουν μεταξύ των Τεκτόνων, δογματικές ἀντιπαλότητες ἤ θρησκευτικές διαφορές, ὁ Θεός ἀποκαλεῖται μέ τή γενική προσωνυμία τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος. Ἡ Βίβλος τοῦ Νόμου πού ὑπάρχει κατά τίς Τεκτονικές ἐργασίες, ἀποτελεῖ τεκμήριο πίστης στό Θεό κι ἀνάλογα μέ τό θρήσκευμα πού ἐπικρατεῖ σέ κάθε χώρα, αὐτή εἶναι, συνηθέστερα μέν, ἡ Ἱερά Βίβλος, ἄλλοτε δέ τό Κοράνι γιά τούς Μωαμεθανούς, οἱ Βέδες γιά τούς Βραχμάνους κ.ο.κ.» (http://www.grandlodge.gr/i-filosofia-w-11210.html )
Ὁ Καποδίστριας, ὡς πιστό τέκνο τῆς Ἐκκλησίας, γνώριζε ὅτι ἠθικά καί πνευματικά μποροῦσε νά βελτιωθεῖ καί νά τελειοποιηθεῖ στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μετέχοντας στά Μυστήρια καί στή Λειτουργική ζωή της. Δέν χρειαζόταν ὡς συμπλήρωμα τόν Τεκτονισμό, ὅπως δέν τόν χρειάζεται καί κάθε συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπό τά νεανικά του χρόνια ἕως τή στιγμή τοῦ θανάτου του, ἦταν συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Γράφει πρός τούς Ἕλληνες:
«Τέκνα τῆς Ἁγίας Μητέρας μας Ἐκκλησίας, εἴμαστε ὅλοι ἀδελφοί συνδεμένοι μέ τίς κοινές συμφορές, εἴμαστε ὅλοι διατεθειμένοι ν’ ἀλληλοβοηθούμαστε φωτισμένοι ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν λαῶν μας, διαπλασμένοι ἔκτοτε στό σχολεῖο τῶν συμφορῶν, πού ἦταν αὐτονόητες καί πού μᾶς καταπονοῦν, φτάσαμε ἤδη σέ κάποιο βαθμό ὡριμότητας, γιατί ὅλοι ἐξίσου διακατεχόμαστε ἀπό τήν εὐτυχῆ πεποίθηση, ὅτι ὀφείλουμε ν’ ἀλληλοβοηθούμαστε, χωρίς ν’ ἀποκοποῦμε ὅμως ἀπό τίς ἀρχές πού καθιέρωσε ἡ ἠθική τῆς ἱερῆς αὐτῆς θρησκείας, καί πού μόνο σ’ αὐτή ὀφείλουμε τό ὅτι ὑπάρχουμε σάν ἔθνος, ὅτι ὑποφέρουμε σάν τέτοιο, ὅτι ἔχουμε βαθειά συναίσθηση τῶν συμφορῶν μας καί ὅτι συναισθανόμαστε τήν ἀνάγκη ν’ ἀπελευθερωθοῦμε γιά πάντα ἀπό αὐτές. Ἡ πορεία πού ἀκολουθοῦμε, ἐδῶ καί μερικά χρόνια, προκειμένου νά πετύχουμε τό στόχο αὐτό, εἶναι ἀναντίρρητα ἡ πιό γνήσια. Ἔχει ὡς ὁδηγό τίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου βρίσκεται μέσα στή φύση τῶν ἀνθρώπινων πραγμάτων.....
Τό σημεῖο ἑνός ξεκινήματος, ὡς ἐπίκεντρό τῆς ἠθικῆς διαπαιδαγώγησης, δέν μπορεῖ νά εἶναι παρά ἡ διδασκαλία τοῦ Κλήρου ὁ δικός μας, λόγῳ ἔλλειψης μέσων, δέν ἔχει δεχθεῖ κανενός εἴδους διδασκαλία παρέχοντάς την σ’ αὐτόν, θά ἐπιτελέσουμε ἕνα σπουδαῖο ἔργο. Περιορίζουμε τά μέσα αὐτά στά παρακάτω:
1. Στό νά προμηθεύσουμε στίς κυριότερες ἐπισκοπές τούς Ἐπισκόπους καί Μητροπολίτες τούς περισσότερο μορφωμένους καί περισσότερο παραδειγματικούς ἐξαιτίας τῆς ἁγνότητας τῶν ἠθῶν τους.
2. Στό νά ὑποχρεώσουμε αὐτούς τούς Ἀρχιερεῖς ἔμμεσα νά εὐνοήσουν, στά πλαίσια τῆς δικαιοδοσίας τους, τήν πρόοδο τῶν δημόσιων ἐκπαιδευτηρίων ὡς βοήθεια, θά μπορούσαμε νά τούς προμηθεύσουμε χρηματικούς πόρους.
3. Στό νά καταδείξουμε τήν ὕψιστη σημασία τῆς ὑπηρεσίας πού θά μποροῦσαν νά προσφέρουν στήν πατρίδα, ἀπονέμοντας τή δικαιοσύνη στά πλαίσια τῶν ἀντίστοιχων δικαιοδοσιῶν τους, μέ εὐσυνείδητη αὐστηρότητα καί μέ ἀπαρέσκεια γιά κάθε εἴδους δοκιμασία.
Ἡ ἀπέραντη ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας, ἰσχυροποιούμενη μ’ αὐτό τόν τρόπο, θά ἀποβεῖ ἡ σωτηρία τοῦ Ἔθνους. Θά καταστεῖ μόνη αὐτή, πιθανῶς, τό λίκνο τοῦ μέλλοντός του. Ἄν ἐπιθυμούσαμε ν’ ἀναπτύξουμε αὐτή τήν ἰδέα, θά ἦταν εὔκολο νά καταδείξουμε ὅτι μέ τήν ὑπόληψη πού περιβάλλουμε τόν Κλῆρο καί μέ τή σωτήρια ἐπιρροή πού αὐτός ἀσκεῖ στίς ἐσωτερικές σχέσεις κάθε ἐπισκοπῆς, θά μπορούσαμε νά θέσουμε πάνω σέ σύγχρονες βάσεις τήν ἀναγέννηση τοῦ Ἔθνους καί ὅτι θά ἔχουμε, οὕτως  εἰπεῖν, στά χέρια τήν κλωστή μέ τήν ὁποία δένεται τό σπουδαῖο αὐτό γεγονός.
Εἶναι ἀνώφελο νά παρατηρήσουμε, σέ τοῦτο τό σημεῖο, ὅτι στήν παροῦσα κατάσταση πραγμάτων, μόνο μέ τό μέσο αὐτό μποροῦμε νά εὐνοήσουμε τήν ἀνύψωση, ἀπό τή μιά, τῶν ἀτόμων πού πρέπει νά ἀκούγονται καί νά διατηρήσουμε, ἀπό τήν ἄλλη, τόν σεβασμό καί τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρός αὐτά τά τελευταῖα.
Ὁποιαδήποτε κι ἄν εἶναι ἡ ἔκβαση τῶν γεγονότων, εἴτε ἡ σημερινή κατάσταση τῆς πατρίδας μας πρόκειται νά διατηρηθεῖ ἀναλλοίωτη γιά πολλά χρόνια, εἴτε ἡ Ἑλλάδα πρόκειται νά ὑποστεῖ, μιά κρίση, ὑπάρχει πάντοτε μεγάλο ἐνδιαφέρον:


1. Νά εἶναι τό Ἔθνος ὁλοκληρωτικά ἀφοσιωμένο στήν Ἐκκλησία του καί ἐξ αὐτοῦ ὁ λαός κάθε περιοχῆς νά ἀναγνωρίσει αὐτόματα καί νά σεβαστεῖ τούς ἀρχηγούς πού ἐργάστηκαν περισσότερο γιά τήν εὐημερία του.
2. Νά ἀναδειχθοῦν οἱ Ἱερεῖς, ὅσο αὐτό εἶναι δυνατό νά γίνει, τά ὄργανα τούτου τοῦ μεγάλου ἀποτελέσματος.
3. Νά ἐξομοιωθεῖ ἡ δημόσια ἐκπαίδευση μέ ἐκείνη τοῦ Κλήρου, ἡ μιά νά μήν μπορέσει ν’ ἀποδεσμευθεῖ ποτέ ἀπό τήν ἄλλη, λιγότερο ἀκόμη νά βρεθοῦν σέ διαφωνία.» (Ἐγκύκλια ἐπιστολή μέ παρατηρήσεις πάνω στά «μέσα» βελτίωσης τῆς μοῖρας τῶν Ἑλλήνων, Κέρκυρα 6/18 Ἀπριλίου 1819)
Τί ἄλλο νά προσθέσουμε, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Καποδίστριας γράφει γιά τήν Ἐκκλησία ὅτι θά ἀποβεῖ ἡ σωτηρία τοῦ Ἔθνους καί ὅτι μόνο σ’ αὐτή ὀφείλουμε τό ὅτι ὑπάρχουμε σάν Ἔθνος; Ἐξομειώνει τήν δημόσια παιδεία μέ αὐτήν τοῦ Κλήρου καί τονίζει ὅτι θά πρέπει νά φροντίζουμε ἡ ἐκπαίδευση τῆς νεολαίας νά μήν εἶναι ἀντίθετη μέ τήν Ἐκκλησία. Ἀλλά καί ὡς Κυβερνήτης, ἔθεσε πρωταρχικό καί κύριο στόχο τήν ἀναμόρφωση τῆς Παιδείας βάσει τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαίδευσης.
Κάθε καλοπροαίρετος ἀναγνώστης μπορεῖ νά ἀντιληφθεῖ ἄν ἔχει καμμιά σχέση ἡ τοποθέτηση τοῦ Τεκτονισμοῦ, ἡ ὁποία δέχεται ὅλες τίς θρησκεῖες καί δέν ἀσχολεῖται μέ τό πιστεύω τῶν μελῶν της, μέ τό πιστεύω τοῦ Καποδίστρια πού ὀνομάζει τήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία σωτηρία τοῦ Ἔθνους.
Ἀλλά ἄς ἀφήσουμε τόν ἴδιο τόν Καποδίστρια νά ὁμιλήσει καί νά διαψεύσει τούς συκοφάντες του.
Σέ ὑπόμνημά του πρός τόν Τσάρο ὁμολογεῖ: «... ἐγὼ δὲ οὐδέποτε εἰσῆλθον εἰς οἱανδήποτε μυστικὴν Ἑταιρείαν.» (Ἀρχ. Ἰωάννου Καποδίστρια, Ἐπισκόπηση τῆς πολιτικῆς μου  σταδιοδρομίας 1798-1822,τόμ. Α΄, σελ. 82)
Ἀλλά καί σέ ἰδιωτική ἐπιστολή του πρός τόν συμφοιτητή του καί παλιό του φίλο κ. Βαρδαλάχο τό 1820 ἀποδεικνύεται  προφητικός. Ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος ἄν ἦταν Τέκτονας ἤ ὄχι, δίνοντας μιά τελεσίδικη ἐξήγηση σέ ὅλους μας. Ἀναφέρει μάλιστα καί τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο δέν θά μποροῦσε ποτέ νά εἶναι Τέκτονας, πείθοντας καί τόν πιό δύσπιστο ἀναγνώστη. Ἐπιπλέον καλεῖ τόν φίλο του κ. Βαρδαλάχο νά κρατήσει τήν ἐπιστολή αὐτή καί νά τήν παρουσιάζει ὡς ἀδιάψευστο τεκμήριο σέ ὅποιον ἀναφέρει τέτοιο ψέμα. Πιστοί καί ἐμεῖς στήν ἐπιθυμία τοῦ ἀειμνήστου Κυβερνήτη πράττομε τό ἴδιο παραθέτοντας ἀπόσπασμα τῆς ἐπιστολῆς σέ αὐτούς πού μέχρι καί σήμερα ψεύδονται.

Ἐπιστολή τοῦ Ι. Α. Καποδίστρια πρός τόν Κ. Βαρδαλάχο, μέ τήν παράκληση νά διαψεύδει τήν ὁποιαδήποτε συμμετοχή του στή δράση τῶν μυστικῶν ἐπαναστατικῶν ὀργανώσεων.

«Ἁγία Πετρούπολη , 4(16) Ἰανουαρίου 1820
..................................................................................................................
 Σέ μιά ἐποχή πού ἡ μανία τῶν σεχτῶν καί τῶν μυστικῶν ὀργανώσεων παραπλανᾶ ὅλα τά μυαλά καί ἀπειλεῖ τίς πιό πολιτισμένες χῶρες τῆς Εὐρώπης μέ νέες καταστροφές, ἐσεῖς μπορεῖτε νά κρίνετε ἐάν εἶναι σημαντικό νά διαφωτίσουμε τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους γιά τήν πραγματική κατάσταση τῶν πραγμάτων, καί ἀπό ἐκείνους πού τούς ἀποπλανοῦν. Ἀκριβῶς μέ αὐτή τήν πρόθεση ἐγώ ἀπευθύνομαι σέ ἐσᾶς μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη καί σᾶς ζητῶ νά δώσετε ἰδιαίτερη προσοχή σέ αὐτή τήν ὑπόθεση, τόσο λεπτή, ὅσο καί σημαντική.
Ἐσεῖς, στή θέση σας, καλεῖστε νά καθοδηγεῖτε τήν νεολαία, καί μέ αὐτήν τήν ἰδιότητα ἔχετε δικαίωμα στόν σεβασμό καί στήν ἐμπιστοσύνη τῶν ἡλικιωμένων ἀνθρώπων καί ὅλων πού ἔχουν κύρος στήν πατρίδα μας.
Ἔτσι, ἑπομένως, θά πρέπει πάντα, ὅταν ἔχετε τήν εὐκαιρία, νά προσπαθεῖτε νά προστατεύσετε τούς μαθητές σας ἀπό τό μίασμα τῶν σεχτῶν, νά ἀποτρέπετε ἀπό αὐτές μορφωμένους ἀνθρώπους καί νά διορθώνετε τίς ἀπόψεις τῶν προυχόντων μας σέ αὐτό τό σημεῖο. Ὅμως σέ κάθε περίπτωση, ἐάν κάποιος θά ἐπιτρέψει στόν ἑαυτό του νά σᾶς μιλήσει γιά μενα ὡς ἄτομο πού δίνει συμβουλές ἤ ἐνθαρρύνει, διευθύνει ἤ συμμετέχει σέ μιά ὁποιαδήποτε Ἑταιρεία, ὁ σκοπός καί τά μέσα τῆς ὁποίας εἶναι μυστικά, ἐγώ σᾶς ἐξουσιοδοτῶ, καί ἐπίσης σᾶς παρακαλῶ νά καταγγέλετε ἀποφασιστικά αὐτό τό ψέμα, παρουσιάζοντας, ἐφόσον εἶναι ἀναγκαῖο, τήν παροῦσα ἐπιστολή ὡς ἀπόδειξη. Πάντοτε, ἀκόμη καί στά νεανικά μου χρόνια, ἔνιωθα ἀποστροφή γιά ὁποιαδήποτε μυστική Ὀργάνωση. Πάντα μοῦ φαινόταν ὅτι οἱ ὑποχρεώσεις πού ἐπιβάλλονται σέ ἐμᾶς ἀπό τούς νόμους καί τούς κανονισμούς τοῦ Θείου Νομοθέτη, ἄν καί θετικές, ἤδη ὑπερβαίνουν τίς πενιχρές ἀνθρώπινες δυνάμεις. Ὡς ἐκ τούτου, ἐάν μποροῦμε νά ἐκπληρώνουμε αὐτό τό σκοπό πολύ ἀτελῶς, γιατί νά ἀναλαμβάνουμε νέες ὑποχρεώσεις, ὁ σκοπός τῶν ὁποίων, ἄλλωστε, εἶναι ἄγνωστος, καί ἡ οὐσία τῶν ὁποίων δέν μπορεῖ νά ἀναφερθεῖ ρητά; ...» (Ἀρχεῖο τῆς Ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Ρωσικῆς Αὐτοκρατορίας, ἀποθ. Γραμματείας, 1820, ὑποθ. 835, φύλλο 8-11)
Ἡ ἐπιστολή αὐτή ἔχει δημοσιευθεῖ στό βιβλίο «Ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας στή Ρωσία, Γριγκόρι Ἄρς, ἐκδόσεις Ἀσίνη». Ὁ συγγραφέας Γριγκόρι Ἄρς εἶναι Ἱστορικός καί μελετητής τῆς ζωῆς καί τῆς σταδιοδρομίας τῶν Ἑλλήνων στή Ρωσία καθώς καί τῶν Ἑλληνορωσικῶν σχέσεων τήν περίοδο τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ ἔρευνά του στά ἀπέραντα Ρωσικά ἀρχεῖα, ἔχει φέρει στό φῶς πολλές λεπτομέρειες καί ἄγνωστα στοιχεῖα.
Στό τέλος τῆς μελέτης του, ὁ κ. Κρητικός ἀπορεῖ γιατί ὁ Καποδίστριας, ἐνῶ εἶναι Τέκτων, «ἐξαπολύει τήν βόμβα τῆς μυστικῆς, ὑπ’ ἀριθ. 2953, Ἐγκυκλίου του, μὲ τὴν ὁποίαν ἀφόριζε, καταδίκαζε καί ἔκλεινε ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς Ἑταιρεῖες, μυστικὲς καὶ ὄχι, ποὺ ἱδρύθηκαν καὶ λειτουργοῦσαν ἀπὸ τὰ πικρὰ χρόνια του τῆς δουλείας τοῦ Ἀγῶνος. Δὲν ἐξαιρεῖται ἀπὸ αὐτὲς οὔτε ἡ Φιλανθρωπικὴ Ἑταιρεία, ποὺ τόση δρᾶσι στὸν κοινωνικὸ καὶ τὸν πνευματικὸ τομέα ἀνέπτυξε, ὅπως θὰ ἰδοῦμε, ἀπὸ τὸ 1824, χρόνο τῆς ἱδρύσεώς της.
Ἡ ἐγκύκλιος αὐτὴ εἶναι ἕνα «ἐν ψυχρῷ» διατυπωμένον ἔγγραφο, ποὺ φέρνει σὲ δύσκολη θέσι ὅσους θέλουν νὰ ἀποδώσουν τὶς πολιτικὲς παραβιάσεις τοῦ πρώτου Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος, στίς ἄθλιες καί δύσκολες συνθῆκες τῆς Ἑλληνικῆς πραγματικότητος». (Ὁ Ἐρανιστής, ὅ. ἀ. , σελ. 143)
Δέν μπορεῖ νά ἐξηγήσει ὁ κ. Κρητικός τήν ἀλλαγή αὐτή τοῦ Κυβερνήτη καί ὑποστηρίζει ὅτι «Ὁ Καποδίστριας μόλις ἐγκαταστάθηκε ὡς Κυβερνήτης στὴν Ἑλλάδα, πρέπει νὰ ἐδοκίμασε ζωηρές συγκινήσεις καί ἀσυμβίβαστες ἀντιθέσεις.»
Ὄντως, ὁ Καποδίστριας ἐδοκίμασε ζωηρές συγκινήσεις καί ἀσυμβίβαστες ἀντιθέσεις στήν Ἑλλάδα, ἀλλά ὁ λόγος πού «ἐξαπολύει τήν βόμβα τῆς μυστικῆς, ὑπ’ ἀριθ. 2953, Ἐγκυκλίου του» δέν ἦταν ὅτι ἄλλαξε γραμμή, ἀλλά ἐπειδή ἔμεινε συνεπής μέ τό πιστεύω καί τήν πορεία πού εἶχε ἀπό τά νεανικά του χρόνια ἕως τό θάνατό του. Ἀκριβῶς ἐπειδή ΔΕΝ ΗΤΑΝ Τέκτονας καί ἤθελε νά προφυλάξει τό Ἔθνος, ἐξέδωσε αὐτήν τήν ἐγκύκλιο. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1831 ἡ ἐγκύκλιος ὑπ’ ἀριθ. 2953 ἔγινε νόμος τοῦ κράτους μέ νέα ἐγκύκλιο ὑπ’ ἀριθ. 4286 καί τόν ἑπόμενο μῆνα, δολοφονήθηκε ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία τοῦ Ἁγ. Σπυρίδωνα στό Ναύπλιο. Τίς ἐγκυκλίους αὐτές μπορεῖτε νά τίς δεῖτε στό πρωτότυπο στήν ἱστοσελίδα μας www.kapodistrias.info, διότι γιά πρώτη φορά μετά ἀπό ἔρευνα τίς φέραμε στό φῶς τῆς δημοσιότητος ἀνακαλύπτοντας τήν μέν πρώτη μέ ἀρ. 2953 (http://www.kapodistrias.info/dimosia-dioikisi/egiklios-2953) στά Γενικά Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους, τήν δέ δευτέρα μέ ἀρ. 4286 (http://www.kapodistrias.info/dimosia-dioikisi/egiklios-4286) στά ἀρχεῖα τῆς Γενικῆς Ἐφημερίδας τῆς Κυβερνήσεως.
Διευκρινίζοντας τήν ἐγκύκλιο μέ ἀρ. 4286  ἀναφέρει: «Ὁ ἁπλοῦς ἄνθρωπος, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τρέχει τυφλά εἰς τὴν αἵρεσιν, χωρὶς νὰ βαθύνῃ εἰς τὸ πρᾶγμα, ὥστε νὰ ἐξετάσῃ τὸν κύριον σκοπὸν τῆς μυστικῆς Ἑταιρίας. Δὲν γνωρίζει παντάπασιν, ὅτι ὁ κύριος καὶ ἀληθὴς σκοπὸς τῆς μυστικῆς Ἑταιρίας εἶναι πάντοτε ὑποκεκρυμμένος, καὶ μένει γνωστός εἰς μόνους τοὺς μορφωτὰς αὐτῆς, καθότι καὶ ἀποβλέπει τὴν ἰδιοτέλειαν μόνον αὐτῶν τούτων, ὅτι ὅλοι οἱ λοιποὶ, οἵτινες προσκολλῶνται εἰς αὐτὴν τὴν Ἑταιρίαν, δὲν γνωρίζουν τίποτε περὶ τοῦ κυρίου σκοποῦ αὐτῆς, ὅτι εἰς τούτους δὲν φανερώνεται ἄλλο τι, εἰμὴ λέξεις παχεῖαι καὶ πομπώδεις, αἵτινες πραγματικῶς δὲν σημαίνουν τίποτε, ὅτι ὁμιλεῖται εἰς τὴν Ἑταιρίαν περὶ ἀδελφότητος καὶ περὶ ὑποσχέσεων ἀμοιβαίας ὑπερασπίσεως, τὰ ὁποῖα μ’ὅλον τοῦτο πολλὰ σπανίως καὶ πολλὰ ὀλίγον ἀπολαμβάνει κανείς ἐξ αὐτῶν.» (ΓΕΚ Ἀριθμ. 65, Ἔτους ΣΤ΄, 26 Αὐγούστου 1831)
Τέλος, ἐντύπωση μᾶς προκαλεῖ τό γεγονός ὅτι ἕνας ἱστότοπος σοβαρῆς ἱστορικῆς μελέτης καί ἔρευνας, ὅπως ἡ Ἀργολική Ἀρχειακή Βιβλιοθήκη Ἱστορίας & Πολιτισμοῦ, δημοσίευσε αὐτήν τήν μελέτη, ἡ ὁποία ἔχει δημοσιευθεῖ τό 1965, δηλ. 53 χρόνια πρίν. Τό δημοσίευμα αὐτό ὅμως, μᾶς ἔδωσε τήν  εὐκαιρία νά ἀποκαταστήσουμε τήν Ἱστορική ἀλήθεια περί τοῦ προσώπου τοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια. Ἡ ἀπάντηση αὐτή ἀπευθύνεται σέ ὅλους ἐκείνους πού, εὐκαίρως–ἀκαίρως ἀναπαραγάγουν ἀτεκμηρίωτα τήν ἄποψη ὅτι ὁ Καποδίστριας ἦταν Τέκτονας.
Νικόλαος Καρζῆς
Ἠλεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
                      Διαχειριστής τῆς ἱστοσελίδας www.kapodistrias.info

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΕ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ ΕΓΚΥΚΛΙΩΝ
Μυστική Ἐγκύκλιος Ἀριθ. 2953
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρός τό Πανελλήνιον, τούς κατά τό Αἰγαῖον Πέλαγος καί τήν Πελοπόννησον Ἐκτάκτους Ἐπιτρόπους καί τούς Ἀρχηγούς τῶν κατά ξηράν καί θάλασσαν Δυνάμεων.
Γνωρίζει ἡ Κυβέρνησις, ὅτι πολῖται τινές ἐπιμένουν πιστεύοντες καί τούς ἄλλους πείθοντες, ὅτι αἱ μυστικαί Ἑταιρεῖαι χορηγοῦσι μέσα σωτηρίας εἰς τήν Πατρίδα, ἤ τουλάχιστον Αἰγίδα, ὑπό τήν ὁποίαν συνδεόμενοι μεταξύ των οἱ ἄνθρωποι διά μυστικῶν δεσμῶν δύνανται ν’ ἀπολαύσωσιν ἐντός τῆς Πατρίδος των καί διά τῆς ξένης ἐπιρροῆς ἀξιώματα, τιμάς, καί τό πλέον τύχην, ὅ ἐστί χρήματα.
Ὅσον καί ἄν ἐλεεινολογῇ ἡ Κυβέρνησις τήν ἀπειρίαν τῶν Ἑλλήνων τῶν ἀπό τοιαύτας εἰσηγήσεις παρασυρομένων, δέν ἤθελε δώσει τήν προσοχήν της, ἄν δέν ἦτο καταπεπεισμένη πόσον ὀλέθρια ἀποτελέσματα δύναται νά φέρη εἰς τήν κρίσιμον ταύτην στιγμήν ἡ περί τούτων γνώμη, τήν ὁποίαν οἱ ἐχθροί τῆς Ἑλλάδος ἤθελον συστήσει καί εἰς τόν Κόσμον, καί εἰς τάς Εὐρωπαϊκάς Κυβερνήσεις.
Ἄν ἡ Ἑλλάς ἐγκατελείφθη ἀπό τό 1821 ἕως τόν Ἰούλιον μῆνα τοῦ τελευταίου ἔτους, τοῦτο προῆλθε, διότι οἱ ἐχθροί της τήν παρέσταιναν ἀδιακόπως πρός τούς Βασιλεῖς, ὡς λαόν ἐπαναστατωθέντα καί ἀγωνιζόμενον ὑπό τήν διεύθυνσιν καί ὑπό τούς σκοπούς Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, ὅθεν ἐπήγασαν αἱ καταστροφαί τῆς Ἱσπανίας καί Ἰταλίας.
Εὔκολον ἦτο ἀναμφιβόλως νὰ ἀναιρεθῇ ἡ σφαλερά αὕτη δόξα  μ’ὅλον τοῦτο ἐχρειάσθησαν ὁλόκληρα ἑπτά ἔτη βασάνων καί δυστυχιῶν εἰς ἀναίρεσίν της. Μόλις ἀνηρέθη, καί ἐνῶ ἡ Ἑλλάς ἀρχίζει νά λαμβάνῃ δείγματα εὐνοίας καί καλοκαγαθίας ἐκ μέρους τῶν Συμμαχικῶν Δυνάμεων, οἱ ἐχθροί της θέλουν πάλιν τήν παραστήσει ὡς ὑπεξούσιον τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν, καί εἰς ἀπόδειξιν τούτου θέλουν φανερώσει, ὅτι ὑπό διαφόροις ὀνόμασιν αἱ Ἑταιρεῖαι αὐταί ὑπάρχουν καί πολλαπλασιάζονται μεταξύ των ἐν τοῖς πράγμασι καί τῆς πολιτικῆς τάξεως, καί τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως, ἴσως καί αὐτοῦ τοῦ στόλου.
Τόσον οὐσιῶδες θεωρεῖ τοῦτο ἡ Κυβέρνησις, ὥστε μή ἐγκρίνουσα νά δείξη διά τινος δημοσίου καί ἐπισήμου πράξεως τήν ὕπαρξιν αὐτοῦ τοῦ κακοῦ, ἐκπληροῖ διά τοῦ τύπου τῆς παρούσης ἐγκυκλίου τό χρέος, τό ὁποῖον δέν ἡμπορεῖ νά παραμελήσῃ, χωρίς νά καθυποβληθῇ εἰς βαρυτάτην εὐθύνην. Τῷ ὄντι τοιοῦτον δημόσιον ἔγγραφον μεταξύ τῶν Πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουσι νά μήν παραχωρῶσιν εἰς τήν Ἑλλάδα ἔντιμον μέλλον, ἤθελε χρησιμεύσει ὡς μέσον τοῦ ν’ ἀποδείξωσιν, ὅτι οἱ Βασιλεῖς διά τῶν εὐεργεσιῶν των ὑποθάλπουσιν εἰς τήν Ἑλλάδα τόν ἐχθρόν, τόν ὁποῖον καί ἀλλαχοῦ καί εἰς τάς ἰδίας των Ἐπικρατείας πολεμῶσι.
Ἡ παρατήρησις αὕτη, Κύριοι, σᾶς διδάσκει μέ πόσην φρόνησιν καί ὀξυδέρκειαν ἀπαιτεῖται ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ἀκολούθου παραγγελίας τῆς Κυβερνήσεως.
Θέλετε κοινοποιήσει διά ζώσης φωνῆς εἰς τούς ὑπαλλήλους σας ἤ τούς ὑπό τήν ὁδηγίαν σας ἀξιωματικούς, τό περιεχόμενον τῆς παρούσης, καί θέλετε τούς κάμει νά σᾶς φανερώσουν ἄν ἀνήκουν εἰς καμμίαν τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν ἤ ὄχι.
Ἐάν εἶναι τό πρῶτον, θέλετε τούς παρατηρήσει, ὅτι ἐάν εἰς τήν παρελθοῦσαν κατάστασιν τῆς ἀναρχίας, καί τῆς ἀταξίας ἦταν ἀναγκαῖον εἰς τούς πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν ἀσφάλειαν διά τοῦ δεσμοῦ μυστικῆς τινός Ἑταιρείας, ὁ δεσμός οὗτος διαλύεται, καθ’ ἥν στιγμήν ὁ τοῦ νομίμου ὅρκου καί πρός τήν Κυβέρνησιν, καί πρός τούς Νόμους χορηγεῖ εἰς ἕνα ἕκαστον, καί εἰς ὅλους, ὅλας τάς ἀπαιτουμένας ἀσφαλείας.
Ἀπό τοιαύτην ἀρχήν ὁρμώμενοι, εὐκόλως θέλετε ἀποδείξει τό ἀσυμβίβαστον τῶν δύο ὅρκων, ἤγουν τοῦ ὑπηρετεῖν τὸ Κράτος  καί τοῦ ὑπηρετεῖν μυστικήν Ἑταιρείαν, τῆς ὁποίας ὁ σκοπός εἶναι ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἄγνωστος εἰς τούς Ἑταίρους.
Ἄν λοιπόν οἱ ὑπάλληλοί σας ἤ οἱ ὑπό τήν ὁδηγίαν σας ἀξιωματικοί ἀνήκουσιν εἴς τινα Ἑταιρείαν, ἀνάγκη νά παραιτηθῶσι, καί περί τούτου ὀφείλεται νά μᾶς βεβαιώσετε. Ἐξ ἐναντίας θέλετε τούς ἐξηγήσει τούς κινδύνους, εἰς τούς ὁποίους ἐκτίθενται πλανώμενοι ἀπό ὀλίγους τινάς ὅλως διόλου εἰς τά τοιαῦτα ἐνασχολουμένους. Ἀπό τήν κατηγορίαν τῶν Ἑταιρειῶν τῶν μή συμβιβαζομένων μέ τά κατά Νόμους καθεστῶτα δέν ἀποκλείομεν καί τήν πρό αἰώνων γνωριζομένην ὑπό τῷ ὀνόματι τῆς Ἀδελφοποιείας ἤ Ἀγάπης.
Παραγγέλεσθε, Κύριοι, κατ’ ἐπανάληψιν νά κάμετε χρῆσιν τῆς κοινοποιήσεως ταύτης κατά τόν συνετώτερον καί ὠφελιμώτερον τρόπον.
Προθύμως ἡ Κυβέρνησις θέλει δεχθῆ τάς εἰδοποιήσεις, ὅσας ἐν καιρῷ καί τόπῳ θέλετε δυνηθῆ νά τήν χορηγήσετε.
        Ἐν Πόρῳ τήν 8 Ἰουνίου 1828                        
                                                               Ὁ Κυβερνήτης:      
                                                           Ἰ. Α. Καποδίστριας

Ἐγκύκλιος Ἀριθ. 4286
Μέ Τύπο Ὄρκου Δημοσίων Λειτουργῶν!
ΓΕΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
Ἐν Ναυπλίῳ Τετάρτη 26 Αὐγούστου 1831
ΕΠΙΣΗΜΑ                                                              Ἀριθμ. 4286
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Πρός τούς Γραμματεῖς τῆς Κυβερνήσεως, τὴν Ἐπιτροπὴν τῆς Οἰκονομίας, τὸν Γραμματέα τῆς Γερουσίας, τὸ Λογιστικὸν καὶ Ἐλεγκτικὸν Συμβούλιον, καὶ τοὺς κατὰ τὴν Ἐπικράτειαν Ἐκτάκτους Ἐπιτρόπους, Διοικητὰς καὶ Τοποτηρητάς.
Τὸ ἐνταῦθα συναπτόμενον ἔγγραφον, διαλαμβάνον τὴν σύστασιν μυστικῆς Ἑταιρείας, σκοπὸν ἐχούσης τὴνκατάλυσιν τῆς ἐνεστώσης τάξεως τῶν πραγμάτων, συνετέθη ἀπὸ ἔγγραφα τὰ ὁποῖα ἔχει ἤδη ἀνὰ χεῖρας ἡ Κυβέρνησις.
Δὲν σᾶς τὸ ἀποστέλλομεν διὰ ἰδικὴν σας πληροφορίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ πληροφορηθῇ ἐπίσης τὰ διατρέχοντα καὶ τὸ Δημόσιον, καὶ διὰ νὰ δυνηθοῦν οἱ καθ’ ὅλους τοὺς κλάδους ὑπάλληλοι τῆς Δημοσίου Ὑπηρεσίας νὰ προφυλαχθῶσιν ἀπὸ τὰς ἀπάτας, διὰ τῶν ὁποίων οἱ ῥαδιοῦργοι ἐπροσπάθησαν ἤ θέλουν προσπαθήσει νὰ τοὺς κάμουν κοινωνοὺς εἰς τὰ ἀξιοκατάκριτα σχέδιά των.
Ἡ Κυβέρνησις χρεωστεῖ νὰ πληροφορηθῇ ὅτι πᾶς ὑπάλληλος, ὁποιοσδήποτε ἄν εἶναι ὁ βαθμὸς του, ἤ ἡ θέσις του, εἶναι καὶ θέλει μείνει ἐντελῶς ἀλλότριος ἀπὸ τὴν περὶ ἧς ὁ λόγος μυστικὴν Ἑταιρίαν, ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλην μυστικὴ Ἑταιρίαν, ἥτις ἤθελεν ἀντίκεισθαι εἰς τὰ χρέη, εἰς τὰ ὁποῖα καθυποβάλλεται, ἅμ’ ἀφοῦ δέχεται Δημόσιον τινὰ ὑπηρεσίαν καὶ ἐπειδὴ ὑπηρετεῖ τὴν πατρίδα κατὰ τὴν προσωρινῶς καθεστῶσαν τάξιν τῶν πραγμάτων, δὲν θέλει ὑπόκεισθαι μήτε ὑπακούει εἰμὴ εἰς τοὺς ὑπάρχοντας νόμους, καὶ εἰς τοὺς κατ’ αὐτὴν διωριζομένους ἀρχηγούς.
Ἑπομένως, διὰ νὰ προφυλάξετε τοὺς ὑπαλλήλους σας ἀπὸ τὰς ὀλεθρίους συνεπείας, δι’ ἄς ἤθελαν εἶσθαι ὑπεύθυνοι, ἄν ἦσαν μέλη τῆς ῥηθείσης μυστικῆς Ἑταιρίας, ἤ ἄλλης τινὸς τῆς αὐτῆς φύσεως, θέλετε τοὺς προβάλλει νὰ ὑπογράψωσι τὸν τύπον τοῦ ὅρκου, τὸν ὁποῖον ὁ Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας σᾶς ἀποστέλλει ὁμοῦ μὲ τὴν παροῦσαν.
Ἐννοεῖται δὲ ὅτι ὅσοι τῶν ὑπαλλήλων δὲν θελήσουν νὰ τὸν ὑπογράψουν θέλουν ἀποβληθῆ καὶ περὶ τούτου θέλετε μᾶς ἀναφέρει.
Οἱ τύποι τοῦ ὅρκου, τοὺς ὁποίους θέλετε ὑπογράψει ὑμεῖς πρῶτοι, θέλουν φυλαχθῆ μετὰ τῶν πρωτοτύπων ὑπογραφῶν ὅλων τῶν ὑπαλλήλων σας εἰς τὰ ἀρχεῖα σας, καὶ ἀντίγραφα αὐτῶν ἐπικυρωμένα θέλετε πέμψει εἰς τὴν Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας.                                                   Ὁ Κυβερνήτης
                                            Ι. Α. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
               Ὁ Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας : Ν. ΣΠΗΛΙΑΔΗΣ


Νικόλαος Καρζς
λεκτρολόγος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
 «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»  - ρ. Φύλλου 188
τος 2018


Υ.Γ. Οἱ ἐπισημάνσεις στά κείμενα εἶναι δικές μας.:

9 σχόλια:

  1. Α) Χριστός Ανέστη.

    Αγαπητοί, σας παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψη το σχόλιο αυτό. Και άλλη φορά το ίδιο θέμα σχολιάστηκε στην "ομολογία" παρομοίως αλλά για να συνεχίζεται η έριδα, μάλλον υποτιμώνται τα ταπεινά σχόλια μάλιστα ανωνύμων, που όμως συνήθως παραθέτουν τεκμηριωμένες απόψεις διακεκριμένων επωνύμων.

    Ὀσοι λοιπόν, επιχειρούν να συκοφαντήσουν τον Ιωάννη Καποδίστρια και να βλάψουν την ένδοξη ιστορική μνήμη του, ως εναρέτου και ικανού Κυβερνήτη κ.α. υποστηρίζοντας (ως κατηγορία) ότι "ἠταν μασὠνος (τέκτονας)" αλλά και όσοι προς υπεράσπιση της μνήμης του σπεύδουν να αντικρούσουν τους πρώτους "μην τυχόν και συκοφαντηθεί ο Ι. Καποδίστριας" πυγμαχούν στον αέρα. Το εάν ήταν ή όχι τέκτονας ο Ι. Καποδίστριας, πλην μόνον της ιστορικής έρευνας δεν έχει Χριστιανικώς και Ηθικώς καμμία σημασία, δηλ. δεν θα ήταν, στην εποχή που ζούσε, μεμπτό Χριστιανικώς ή Ηθικώς ή Πατριωτικώς να είναι μέλος του τότε τεκτονισμού ή της Φιλικής Εταιρείας που πιθανώς να ήταν παρακλάδι του τεκτονισμού ή να ήταν απομίμησι του τεκτονισμού (και πως να μιμηθεί κάποιος κάτι το μυστικό εάν δεν το γνωρίζει από μέσα). Εθνικώς ασφαλώς οι διεθνείς διασυνδέσεις είχαν τη σημασία τους. Αρκετοί δε από τους επιφανείς παράγοντες της Επαναστάσεως του 1821, από τον Υψηλάντη και την Καποδίστρια ως τον Κολοκοτρώνη είχαν κάποιες διασυνδέσεις με εξωελληνικούς κύκλους εξουσίας, οι οποίες και ενίσχυσαν τον Αγώνα. Ο Ρόλος των ξένων Δυνάμεων ήταν σημαντικός, αν όχι καθοριστικός για την έναρξη και για την επιτυχία του Αγώνα με αποκορύφωμα την αναγνώρισι του Κράτους Ελλάς με Βαυαρό Βασιλέα (ἐκτοτε προτεκτοράτο). Ας είμαστε ρεαλιστές.

    Με δυο λόγια, τότε που ζούσε ο Ι. Καποδίστριας, ο τεκτονισμός (μασονισμός) ήταν μια ισχυρή και με επιρροή μυστική επαγγελματική οργάνωση οικοδόμων, αρχιτεκτόνων και άλλων περί τις κατασκευές επαγγελματιών, στην οποία ναι μεν είχαν εισέλθει "πολιτικοοικονομικοί ἐπαναστατικοὶ παράγοντες" που οδήγησαν και στη Γαλλικὴ ἐπανάστασι τοῦ 1789 και σε αλληλοϋποστηρίξεις και τα τοιαύτα, αλλά ο τεκτονισμός δεν είχε τότε μυστικιστικό πανθρησκειακό χαρακτήρα. Ο Ιωάννης Καποδίστριας δολοφονήθηκε την 27η Σεπτεμβρίου 1831. Θα ήταν χριστιανικώς μεμπτὀ να είναι τέκτονας ή μασόνος, μόνον εάν ἠταν μέλος της μασονίας από τὸ 1852 και έπειτα. Γράφει ο Δρ. θεολογίας - φιλόλογος Κων/νος Σιαμάκης: "ἀπὸ τὸ 1852 ἡ μασονία... μετεξελίχθηκε σὲ παγανιστικὸ καὶ εἰδωλολατρικὸ θρήσκευμα. τότε (ἀπὸ τὸ 1852) ὡς θρήσκευμα ἦταν γιὰ τὸ Χριστιανὸ ἀπαράδεκτη ἰδιότης καὶ ὀργάνωσι" (Κ.Σιαμάκη, Μασονία. ΜΕΛΕΤΕΣ 4 (2008) http://www.philologus.gr/2/58-2010-01-31-22-26-39/157-2010-02-21-23-01-56

    Είναι γνωστό ότι, από το 1814, ιδρυθείσα στην Οδυσσό, δραστηριοποιείτο "ὡς παρακλάδι ἢ ὡς ἀπομίμησι τοῦ τεκτονισμοῦ" η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, η μυστική οργάνωση η οποία οργάνωσε την επανάσταση του 1821 και απελευθέρωσε την Ελλάδα το 1823. Λόγω της μυστικότητος και της δομής της Φιλικής Εταιρείας είναι αδύνατο ακόμη και σήμερα να διευκρινίσουμε ποιος ήταν μυημένος και ποιος όχι. Δεν θα πρέπει να κατηγορούμε τους Ήρωες Επαναστάτες του 1821 επειδή ήταν .. Φιλικοί, άρα Τέκτονες ως μέλη μυστικής Οργανώσεως! Θυμάστε, αγαπητοί, τα δάκρυα του Ιωάννη Μακρυγιάννη και πώς ορκίστηκε στη Φιλική Εταιρεία από έναν πρεσβύτερο (οικονόμο) φίλο και αγαπημένο του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ; Σημειωτέον ότι στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης γράφει ότι υπήρξε όχι μόνο γνωστός, υποστηρικτής και έμπιστος του Ιωάννη Καποδίστρια αλλά ὀτι ο Καποδίστριας τον διώρισε και τοπικό στρατιωτικό αρχηγό της Κυβερνήσεώς του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Β) Ο Ιωάννης Καποδίστριας σύμφωνα με τον Στρατηγό Μακρυγιάννη ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας.

    Διαβάζοντας τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη, διαπιστώνουμε τόσο την στενή σχέση του ιδίου με τον Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια και την Κυβέρνησή του αλλά και την συγκινητική μυστική ορκομωσία του στο μυστήριον της Φιλικής Εταιρείας από έναν οικονόμο τον οποίο μύησε ο γιός του που ήταν στενός φίλος του Καποδίστρια και τον οποίο είχε μυήσει ο ίδιος ο Καποδίστριας!

    Να κατηγορήσουμε και τον Στρατηγό Μακρυγιάννη ως μέλος μυστικής εταιρείας και μασόνο; Θα ήταν χαζό. (ο Μακρυγιάννης ονομάζει τη Φιλική Εταιρεία "μυστήριον" και δεν αποκάλυψε ποτέ μα ποτέ το όνομα του πρεσβυτέρου (οικονόμου) που τον όρκισε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γ) ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ που αποδεικνύουν ότι ο Καποδίστριας όχι μόνο δεν ήταν αντίθετος με μυστικές εταιρείες, όχι μόνον ήταν ο ίδιος μέλος της Φιλικής Εταιρείας (η οποία ήταν ή κλάδος ή απομίμησι της οργανώσεως του τεκτονισμού, ο οποίος όμως τότε δεν ήταν ασύμβατος με τον Χριστιανισμό βλ. σχόλιο Α) αλλά και κατηχούσε άλλους στη μυστική Φιλική εταιρεία.

    Γράφει ιδιοχείρως ο Ι. Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του:

    http://users.uoa.gr/~nektar/history/tributes/makriyannis/makriyannis_memoirs.htm

    "..οπού μπήκα εις της Εταιρίας το μυστήριον δια τον αγώνα της λευτεριάς μας και όσα είδα και ξέρω οπού ᾿γιναν εις τον Αγώνα...""Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου και η θρησκεία είναι το παν και πρέπει να θυσιάζη και πατριωτισμόν και να ζη αυτός και οι συγγενείς του ως τίμιοι άνθρωποι εις την κοινωνία".
    "εις Άρτα... είχα φίλον και έναν σακελλάριον ύστερα έγινε οικονόμος... Πολύ προκομμένος οικονόμος, δεν ήταν άλλος εις την Άρτα τοιούτος και είχε και τέσσερα παιδιά σερνικά. Το ένα απ᾿ αυτά ήταν εις την Ευρώπη οπού σπούδαζε, και ήταν φίλος και αγαπημένος του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ. Το παιδί έσωσε τα έξοδά του και ζήτησε του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ να πάγη να σπουδάξη την γιατρική. Του λέγει ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ότι κάτι καταγινόμαστε να λευτερώσωμεν την Ελλάδα, και αν τελειώση αυτό, δεν σου χρειάζεται η γιατρική και αν μείνη, σου στέλνω από την Ρωσσίαν τα μέσα και πας και σπουδάζεις. Και αν γίνη αυτό, σου γράφω και ανταμωνόμαστε. (συνέχεια στο Δ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δ) συνέχεια από το Γ.

    Ο Ιωάννης Καποδίστριας ο οποίος ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας, κατήχησε έναν στενό του φίλο (του Καποδίστρια) στην μυστική εταιρεία. Ο φίλος του Καποδίστρια, κατήχησε τον πατέρα του, που ήταν πρεσβύτερος στην Άρτα. Ο πρεσβύτερος (οικονόμος) κατήχησε τον Μακρυγιάννη στη Φιλική Εταιρεία.

    Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ μύηση και ορκομωσία του Μακρυγιάννη, το πόσο μυστική ήταν η Φιλική Εταιρεία και η απόδειξη ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν Φιλικός (μέλος της μυστικής Φιλικής Εταιρείας).

    Γράφει ο ίδιος ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του: "Το παιδί ήρθε εις Άρτα, το είπε του πατέρα του αυτό και έφυγε πίσω δια Κορφούς. Πέρασε κάμποσος καιρός, του γράφει Ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ και πήγε κι᾿ ανταμώθηκαν και ΤΟΝ ΚΑΤΗΧΗΣΕ δια την πατρίδα ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟΝ....Ήρθε το παιδί εις Άρτα κατηχημένο, ορκίζει τον πατέρα του και φεύγει οπίσω. Ο πατέρας του θέλει να βάλη κ᾿ εμένα εις το μυστήριον. Παίρνει να μ᾿ ορκίση και πάλι μετανογούσε και αυτό μου τό᾿ ᾿καμε πολλές φορές. Τότε και εγώ πείσμωσα αναντίον του και του λέγω «Σου πέρασε υποψία ότ᾿ είμαι άτιμος του σπιτιού σου και ντρέπεσαι να μου το ειπής; Και όντως είμαι άτιμος αν ματαπατήσω εις την πόρτα σου!» Και σηκώθηκα και έφυγα. Φωνάζει ο παπάς, εγώ δεν ματαγύρισα οπίσω. Πέρασαν δυο-τρεις ημέρες, ήρθε, ξαναήρθε, δεν ματαζύγωσα. Αφού ήρθε πολλές φορές, με δάκρυα εις τα μάτια μου τ᾿ αποκρίθηκα «Δια ᾿μένα να σου περάση κακή ιδέα, το παιδί σου; Έκλαψε και αυτός και με περικάλεσε να πάμε μαζί και ύστερα να μην ματαπάγω, σαν μου ξηηθή. Πήγα. Κατεβάζει τις εικόνες όλες και μ᾿ ορκίζει και αρχινάγει να με βάλη εις το μυστήριον. Αφού προχώρεσε, τότε τ᾿ ορκίστηκα ότι δεν θα το μαρτυρήσω κανενού όμως να μου δώση καιρόν οχτώ ημέρες να συλλογιστώ αν είμαι άξιος δι᾿ αυτό το μυστήριον και αν μπορώ να ωφελήσω, να το λάβω, ή να κάτζω είναι σα-να μην το ξέρω ολότελα. Πήγα στοχάστηκα και τα ᾿βαλα όλα ομπρός και σκοτωμόν και κιντύνους και αγώνες -θα τα πάθω δια την λευτερίαν της πατρίδος μου και της θρησκείας μου. Πήγα και του είπα «Είμαι άξιος». Του φίλησα το χέρι, ορκίστηκα. Τον περικάλεσα να μη μου μαρτυρήση τα σημεία της κατήχησης, ότ᾿ είμαι νέος και να μην αντέσω και λυπηθώ την ζωή μου και προδώσω το μυστήριον και κιντυνέψη η πατρίς. Συφωνήσαμεν και εις αυτό και μου είπε ότι όθεν δουλέψω, χρήματα... και κατάχρησες δεν μπορώ να κάμω, όμως να παίρνω από ᾿να αποδειχτικόν, αυτά τα πλούτη να κάνω. Και η ευκή του παπά του ευλογημένου και της πατρίδος μου και θρησκείας μου, ως την σήμερον δεν μ᾿ άφησε ο Θεός να ντροπιαστώ. Τράβησα δεινά, πληγές και κιντύνους, όμως είμαι καλά σαν θέλει ο Θεός. Του είπα «Όλα θα πάνε καλά, όμως ο Αλήπασσας είναι πολύ δυνατός και θα μας κιντυνέψη αυτός, ότι είναι οι καπεταναίοι μ᾿ αυτόν». Μου είπε τα αίτια, και σε ολίγον καιρόν θέλησε ο Θεός και τον κλείσανε παντού, εις τα 1820. Μπήκα ᾿σ το μυστικόν και αναχώρησα από τον πατριώτη μου και πήγα εις το σπίτι μου και εργαζόμουνε δια την πατρίδα μου και θρησκείαν μου να την δουλέψω ᾿λικρινώς, καθώς την δούλεψα, να μην με ειπή κλέφτη και άρπαγον, αλλά να με ειπή τέκνο της και εγώ μητέρα μου"...

    Εάν υπάρχει αμφιβολία για την ιδιαίτερη σχέση του Μακρυγιάννη με τον Καποδίστρια και την αλήθεια των λεγομένων του, ιδού η απόδειξη από την Ελεύθερη πλέον Ελλάδα:

    "1829 Φλεβαρίου 26, Άργος. Είμαι διορισμένος από την κυβέρνηση του ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ Γενικός Αρχηγός της Εκτελεστικής δύναμης της Πελοπόννησος και Σπάρτης", γράφει ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Μακρυγιάννης αν και προσωπικός φίλος και έμπιστος του Καποδίστρια, μάλιστα τοποθετημένος αρχηγός της Εκτελεστικής εξουσίας, Στρατού και Αστυνομίας από τον Κυβερνήτη Καποδίστρια, επειδή διαπίστωσε καταστάσεις ή και επηρεάστηκε από φήμες με τις οποίες δεν συμφωνούσε, διαμαρτυρήθηκε αυτοπροσώπως στον Καποδίστρια. Και όταν ο Καποδίστριας υποχρέωσε τους Δημοσίους Υπαλλήλους να υπογράψουν ότι δεν ανήκαν σε μυστικές Εταιρείες (προφανώς εκείνες που ήθελαν να τον ανατρέψουν, αλλά και όσες, που πιθανώς στο παρελθόν συμμετείχε και ο ίδιος όπως η Φιλικἤ Εταιρεία, ο τεκτονισμός κ.α., είχαν άλλους προσανατολισμούς από την πολιτική του Καποδίστρια) ο Μακρυγιάννης ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ και παραιτήθηκε από την υψηλή του δημόσια θέση διότι διαφωνούσε με το κείμενο.

      Αργότερα, το 1840 εν Αθήναις πλέον, ο Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης είχε ιδρύσει μια "εταιρεία", με σκοπό την παραχώρηση Συντάγματος από τον Βασιλιά Όθωνα. Η ελεύθερη ψυχή του Μακρυγιάννη πρωτοστάτησε στις διαδηλώσεις της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ώστε ο Βασιλέας να εφαρμόσει Σὐνταγμα στην Ελλάδα. Ε λοιπόν, την "μυστική εταιρεία" αυτή του Μακρυγιάννη, ο Όθωνας την χαρακτήρισε "παράνομη Οργάνωση".

      Διαγραφή
  5. Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε κατηγορηθεί, από αρκετούς συγχρόνους του Έλληνες Πατριώτες ότι ως Κυβερνήτης, ήταν συγκεντρωτικός, ότι αρκείτο στο ότι είχε απελευθερωθεί η Πελοπόννησος στην οποία, όπως ο ίδιος έλεγε, "χωράνε όλοι οι Ἐλληνες", δηλ. δεν επιθυμούσε την απελευθέρωση της Ρούμελης κλπ. Τον Καποδίστρια οι αντίπαλοί του τον αποκαλούσαν Νάπα, από το όνομα του ομώνυμου Ρωσόφιλου. Παρά την προσωπική του ανιδιοτέλεια, λόγω των ανωτέρω γεγονότων ή διαδόσεων (φημών) και άλλων πολλών, και γιατί όχι λόγω της προπαγάνδας από τις αντίπαλες της Ρωσίας δυνάμεις είχαν ξεσηκωθεί οι Ρουμελιώτες και άλλοι Έλληνες πατριώτες και άλλοι επιχείρησαν να ανατρέψουν τον Καποδίστρια με στρατιωτικές και λαϊκές στάσεις, κινήματα και ενέργειες, άλλοι είχαν ιδρύσει τουλάχιστον μία μυστική Εταιρεία με αποκλειστικό σκοπό την ανατροπή του Καποδίστρια. Αυτές οι μυστικές Εταιρείες έγιναν η αφορμή ώστε να απαγορεύσει ο Καποδίστριας στους δημοσίους Υπαλλήλους τη συμμετοχή τους. Σε ποιες άλλες διεθνείς Τεκτονικές Μυστικές Εταιρείες ἀλλωστε θα μπορούσαν να είναι μέλη οι ξυπόλητοι δημόσιοι Υπάλληλοι; Αλλά, όπως ήδη γράφτηκε, η Μασονία (Τεκτονισμός) των ετών του Καποδίστρια δεν έχει σχέση με την από το 1852 και μετέπειτα μασονία, όταν εισήχθησαν οι αποκρυφιστικές τελετουργίες και κατέστη ασύμβατη με τη Χριστιανική ιδιότητα, όπως αργότερα εκδόθηκε σχετική απόφαση της Εκλησίας της Ελλάδος. Συνεπώς να διαπληκτιζόμαστε άν ήταν ή αν δεν ήταν τέκτονας, μασόνος, Φιλικός, ο Ιωάννης Καποδίστριας, έχει μόνον ιστορική αξία, και δεν ενδιαφέρει Χριστιανικώς, Εθνικώς, Πατριωτικώς, Ηθικώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "ἐάν εἰς τήν παρελθοῦσαν κατάστασιν τῆς ἀναρχίας, καί τῆς ἀταξίας ἦταν ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ εἰς τούς πολίτας νά ζητήσωσι προσωπικήν ἀσφάλειαν διά τοῦ δεσμοῦ μυστικῆς τινός Ἑταιρείας"...
    Ι.Α. Καποδίστριας 1828. (βλ. α΄συνημμένο ἔγγραφο, ἀρ. πρωτ. 2953/8 Ἰουνίου 1828).

    Ἄποψι τοῦ Καποδίστρια ἀποδεικτικὴ μᾶλλον τῆς συμφωνίας του μὲ τὴν ἈΝΑΓΚΑΙΌΤΗΤΑ μυστικῶν ἑταιρειῶν κατὰ τὸ διάστημα ποὺ δὲν τὸν ἐνοχλοῦσαν (πρὸ τοῦ 1828). Ἄν τότε ἦταν μέλη τους ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ὁ Γρηγόριος ο Ε΄ καὶ ἄλλοι, ἀποτελεῖ ἀντικείμενο τοῦ ἱστορικοῦ νὰ τὸ τεκμηριώσῃ ἢ νὰ τὸ ἀναιρέσῃ., δὲν ὑφίσταται ὅμως οἱαδήποτε συσχέτισις ἀρνητικὴ ἢ θετικὴ τοῦ τότε τεκτονισμοῦ μὲ τὴν Χριστιανικὴ Πίστι. Καὶ εἶναι δύσκολο τὸ ἔργο τοῦ ἱστορικοῦ διότι εὐκολώτερα δημοσιεύεται σὲ ἀπομνημονεύματα ἂν λ.χ. ὁ γιὸς τοὺ οἰκονόμου ποὺ μύησε τὸν Μακρυγιάννη ἦταν φίλος τοῦ Καποδίστρια ποὺ μύησε τὸν γιό, ὡς μέλος τῆς μυστικῆς Ἑταιρείας, παρὰ ἕνα μέλος τῆς μυστικῆς Ἑταιρείας νὰ ἀποκαλύψῃ ἂν εἶναι μέλος της. Διότι ὅταν μυἠθηκε, ἔδωσε ὅρκο νὰ μὴν παραδεχτῇ ποτὲ δημοσίως ὅτι εἶναι μυημένο μέλος καὶ ὑποσχέθηκε νὰ μὴν ἀποκαλύψῃ τὴν ὕπαρξι τῆς μυστικῆς Ἑταιρείας πουθενά, πόσῳ μᾶλλον σὲ κάποιο ὑπόμνημά του πρὸς τὸν Τσάρο. Τὰ μέλη μυστικῶν ἑταιρειῶν πάντοτε ἐπισήμως διαψεύδουν ὅτι ἀνήκουν στὶς μυστικὲς ἑταιρεῖες. Διότι ἔδωσαν ὅρκο νὰ μὴν τὸ ἀποκαλύψουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ἀρκετοὶ θεωροῦν ὅτι ὁ Καποδίστριας ἦταν ὁ ἀφανὴς ἐμπνευστὴς τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας. Ἡ Ναταλία Καποδίστρια κόρη του Βιάρου-Αυγουστίνου Καποδίστρια, "του τελευταίου σε μια διαδοχή αρρενοκρατίας και 3ης γενεάς, από το κλαδί του μικρού αδελφού του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, Γεωργίου", λέει σε συνέντευξή της τοῦ 2017 στὸν Δημοσθένη Γκαβέα:

    ..."θα ήθελα να αναφέρω απόσπασμα από την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, του Βρετανού Sir Thomas Gordon (Τόμος 1 /σελ. 42-46). «Ο Ι. Καποδίστριας ίδρυσε την επ’ ονόματι των Φιλομούσων ευεργετικήν εταιρείαν επί του δεδηλωμένου σκοπού της εν Ελλάδι διαδόσεως των γραμμάτων υπό την προστασίαν Βασιλέων και ηγεμόνων. Γιγνώσκων δε καλώς το σημείο εις ο θα κατηυθήνετο το τοιούτον ίδρυμα απέσχεν έπειτα της από το ΕΜΦΑΝΟΥΣ επιτηρήσεως αυτού, παρακολουθών την πρόοδον. Ουδ’ εβράδυνεν εικός να επέλθει η ολοσχερής αυτού ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ εις ΦΙΛΙΚΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑΝ. Αφού δε από του στελέχους της Εταιρείας των Φιλομούσων ανεφύη της Φιλικής ο γενναίος βλαστός, η πρώτη ήρξατο να καταπίπτει ταχέως έως ου περί τα μέσα το 1817 εξέλιπε εν Μονάχω...».

    πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/2017/03/25/koinonia-afieroma-project-sinedeyxi-teleutaioi-apogonoi-tou-kapodistria_n_15510362.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ὁ Καποδίστριας στὸ β' συνημμένο ἔγγραφο ὑπ' ἀριθμ. 4286/26-8-1831 ἀποκαλύπτει

    ...“τὴν σύστασιν μυστικῆς Ἑταιρείας, σκοπὸν ἐχούσης τὴν κατάλυσιν τῆς ἐνεστώσης τάξεως τῶν πραγμάτων"....

    ὥστε νὰ αἰτιολογήσῃ τὴν ἐντολή του περὶ τῆς ὑποχρεώσεως ὅλων τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων νὰ ὁμώσουν ὅτι δὲν ἀνήκουν σὲ καμμία μυστικὴ Ἑταιρεία, ἂλλως θὰ ἀπολυθοῦν. Ἔτσι ἑρμηνεύεται ἡ ἀλλαγὴ τῶν ἀπόψεών του ὅτι ἀπὸ ἀναγκαῖες θεωρήθηκαν πλέον ἀπαράδεκτες οἱ μυστικὲς ἑταιρεῖες τεκτονικοῦ κ.ἄ. τύπου: Κινδύνευε νὰ ἀνατραπῇ ὅ ἴδιος (ἐν τἐλει, δὲν ἀνετράπη ἁπλῶς ἀλλὰ δολοφονήθηκε)! Στὶς παρατιθέμενες πηγὲς ὑποστηρίζεται ὅτι ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἀκολουθοῦσε Φιλορωσικὴ Πολιτική, Αγγλόφιλοι παράγοντες ἐστρἐφοντο ἐναντίον του καὶ ἐπηρρέαζαν δυσμενῶς κατὰ τῆς Ρωσόφιλης Κυβερνήσεώς του κάποιες μυστικὲς ἑταιρεῖες. Ἐνῶ ἀρκετοὶ τὸν θεωροῦν σὲ συγκεκριμένη χρονικὴ περίοδο μέλος ὴ καθοδηγητὴ παρομοίων ἑταιρειῶν.

    Ὑπῆρχε μιὰ τοὐλάχιστον μυστικὴ ἑταιρεία ποὺ εἶχε στόχο νὰ ἀνατρέψῃ τὸν Καποδίστρια: Ἡ μυστικὴ ἑταιρεία ΗΡΑΚΛΗΣ ποὺ ἵδρυσε στὴν Ὕδρα ὁ Πολυζωΐδης. Ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐξέδιδε τὴν ἀντικαποδιστριακὴ ἐφημερίδα ΑΠΟΛΛΩΝ. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ Κυβερνήτη Ἰωάννη Καποδίστρια ἡ ἐφημερίς “Ἀπόλλων” ἔπαψε νὰ ἐκδίδεται διότι “ὁ σκοπὸς ἐπληρώθη”.

    Πηγές:
    http://ethnologic.blogspot.gr/2011/02/blog-post_21.html
    wikipedia: Απόλλων (εφημερίδα) & Ελένη Κούκου, «Δολοφονία του Καποδίστρια», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σελ. 562
    http://istorica.blogspot.gr/2008/04/blog-post_1350.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου