Πέμπτη 18 Μαΐου 2017



(Για το Άσμα Ασμάτων Κεφ. Α, 5-10)

Της ερμηνεία της Αγίας Γραφής την αναζητούμε, πάντα, στην Εκκλησία (Α΄ Τιμ. Γ,15), στην Εκκλησία των Πατέρων.
Εύστοχα και θεολογικά, υπογραμμίζει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς τον Σταυροειδή τρόπο φανέρωσης της Θείας Αποκαλύψεως. Γράφει σχετικά: «Εις όλας τα απαιτήσεις και ανάγκας του ανθρωπίνου πνεύματος, τας αφορώσας εις τον υπέρ τον άνθρωπον κόσμον, ο Θεάνθρωπος απαντά ως Θεός κατά τρόπον ανθρώπινον, ενώ εις όλας τα απαιτήσεις και ανάγκας του ανθρωπίνου πνεύματος, τας αφορώσας εις τον περί τον άνθρωπον κόσμον, ο ίδιος απαντά ως άνθρωπος κατά τρόπον Θείον» (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος Σελ. 108).
Αυτό είναι το πνευματικό «σταυρόνημα» μέσα από το οποίο βλέπει η Ορθοδοξία, η αληθής Εκκλησία.
Οι αφετηρίες του «Άσματος» είναι (συμβολικά) οι εκδηλώσεις του συζυγικού δεσμού (οριζόντιος άξονας) και η συνέχεια του «Άσματος», πνευματικά, ολοκληρώνεται στην Αποκάλυψη: «Ότι ήλθεν ο γάμος του αρνίου και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν» (Αποκ. Ιθ,7).
Φανερώνεται δηλαδή, τελικά, ο κάθετος άξονας της συζυγίας, που περιγράφεται στο βιβλίο του Σολομώντος. Εμφανής νοητά ο Σταυρός του Κυρίου!
Αυτός είναι και ο ερμηνευτικός προσανατολισμός του Θεοδώρητου Κύρου (393-466), ενός από τους πλέον σημαντικούς Εκκλησιαστικούς Εξηγητές του 5ου αιώνα, σε ότι αφορά τις ερμηνείες του στο «Άσμα Ασμάτων». Συμφωνούν στον σταυροειδή αυτό ερμηνευτικό άξονα πλήθος Πατέρων.
1) Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία απεκήρυξε την μονομερή, ανθρώπινη ερωτική ερμηνεία, στο πρόσωπο του Θεοδώρου Μοψουεστίας.
2) Κύριλλος Ιεροσολύμων (ΒΕΠ 39, 266, 6267), ο οποίος γράφει: «Μη ερωτικά νομίσης είναι και εμπαθή τα άσματα, … αλλά του πάθους του Χριστού μηνυτικά».
3) Γρηγόριος Νύσσης (P.G. 44, 765)
4) Ι. Χρυσόστομος (Α΄ Θεσ/κείς - ομιλία)
5) Μ. Βασίλειος – Όροι κατά πλάτος – (P.G. 31,909)
Τέλος, ταπεινά συνιστώ στους όποιους «Ανώνυμους», επώνυμα να γράφουν για θέματα πίστεως και Εκκλησίας (Ειδικά αναφέρομαι στους : 16 Μαΐου 2017 – 9.58 μ.μ. και 17 Μαΐου 2017 1.01 μ.μ.).
Παρατηρούμε, ότι για την επωνυμία συνηγορεί και το ίδιο το κείμενο: «Άσμα Ασμάτων, ο εστί τω Σαλωμών» (Κεφ. Α,1).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

3 σχόλια:

  1. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ αὐθεντικὸς ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι τῶν Πατέρων. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Οἱ πατέρες, οἱ ἅγιοι, εἶναι ἀνθρωποι ὅπως ἐμεῖς καὶ δὲν ἔχουν καμμία ὑπερφυσικὴ ἰδιαιτερότητα. Καὶ σήμερα πιθανῶς κάπου νὰ ζῇ ἕνας ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν ἀντάξιος π.χ. τοῦ Θεοδωρήτου, ἀσφαλῶς ὄχι ἀλάθητος ὅπως ἀλάθητος δὲν ἦταν οὔτε ὁ μέγιστος ἑρμηνευτὴς, ὁ ἱερὸς Χρυσὀστομος. Οὔτε οἱ Σύνοδοι εἶναι ὁπωσδἠποτε ἀλἀθητες, ἐὰν δὲν δεχθῇ ἡ Ἐκκλησία τοὺς ὅρους των, ὑπάρχουν ψευδοσύνοδοι ἢ αἱρετικὲς σύνοδοι οἱ ὁποῖες ἐκ λάθους θεωροῦνται ὀρθόδοξες.

    Ἀλληγορία: Ὁ συγγραφέας περιγράφει κάτι ἐννοώντας πρωταρχικὰ αὐτό ποὺ γράφει, ὅπως τὸ γράφει, θέλοντας ὅμως ὁ ἴδιος, νὰ ἀλληγορήσῃ ἥτοι νὰ παραπέμψῃ σὲ κάποιο ἀλληγορικὸ νόημα, ἀλλὰ σὲ ἐκεῖνο τὸ νόημα τὸ ὁποῖο ὑποννοεῖ ὁ ἴδιος συγγραφέας καὶ ὄχι σὲ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο φαντάζεται ὁ κάθε αὐθαίρετος ἑρμηνευτής.

    Καββαλισμὸς: Τὸ νὰ ἑρμηνεὐῃ ὁ κάθε ἑρμηνευτὴς ὅ,τι θέλει.

    Καί, αὐτὸ ὑποδείξαμε ταπεινῶς: Δὲν ἔχει οὐδείς, κἂν πατήρ, τὸ δικαίωμα νὰ κακοποιῇ τὰ ἱερὰ κείμενα μὲ αὐθαίρετες Ἑρμηνεῖες.

    Ὅσο γιὰ τὴν ἐπωνυμία, καὶ ἐπωνύμως ἐὰν γράφουμε, τὰ μὲν ἀπαντητικὰ σχὀλια τοῦ κυρίου μαθηματικοῦ θὰ δημοσιεύονται ὡς προβεβλημένα ἄρθρα μὲ μεγάλου μεγέθους γραμματοσειρά, τὰ δὲ δικά μας σχόλια ὡς περιφρονημένα μικρογράμματα σχόλια ὑποκάτω τῶν ὑποποδίων τῶν ἄρθρων του (τῶν ἀπαντητικῶν σχολίων του), ὡς μαθηματικὴ ἀνισότης. Τὴν Ἁγία Γραφὴ ὑπερασπιζόμεθα καὶ ὄχι τὴν φήμη καὶ τὴν οἴησί μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορική Εκκλησιαστική Ερμηνεία και μόνο αυτή είναι η αποδεκτή. Στην ιστορική και τυπολογική ερμηνεία υπάρχει μόνο μία ερμηνεία, η δε αλληγορία είναι συγκεκριμένη και προσδιορισμένη από τον ομιλητή ή συγγραφέα π.χ. ὀταν η Εκκλησία ερμηνεύει πως Νύμφη η Εκκλησία και Νυμφίος ο Χριστός. Αντίστοιχα, οι αλληγορικές -μεταφορικές Παραβολές του Κυρίου, είναι ακριβώς όπως τις εννοούσε ο Κύριος και έχουν μόνο μία ερμηνεία. Το ίδιο και οι προφητείες της Αποκαλύψεως, οι οποίες συμβολικώς αναφέρονται, πραγματικώς θα εκπληρωθούν όταν έρθει η ώρα τους αλλά δεν γνωρίζουμε πώς και οποιαδήποτε ερμηνεία προ της ώρας τους είναι Για το άσμα, υπήρξαν και οι σοβαρές ιστορικές ερμηνείες, υπήρξαν όμως και οι αυθαίρετες "αλληγορικές" ή μάλλον καββαλιστικές ερμηνείες ανάλογα με τα "κέφια" του κάθε παρερμηνευτή. Και αυτό υποδείξαμε στον κύριο Σακαλάκη, πως δεν είναι επιτρεπτό να παίζουμε με τα ΙΕΡΑ κείμενα της Αγίας Γραφής. Δεν μπορεί κανένας να ερμηνεύει πως η ηλιοκαμένη αλλά και ωραία νέα είναι η Εκκλησία που "καψαλίστηκε" από τις αιρέσεις. Ο καθένας φυσικά είναι ελεύθερος να ερμηνεύει τη Βίβλο όπως θέλει, αλλά όχι και να ισχυρίζεται ότι "είναι αυτή η ερμηνεία της Εκκλησίας".

      Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος, αναφέρει ότι αρκετοί πατέρες ερμηνεύουν το άσμα ιστορικώς ή τυπολογικώς, και μεταξύ των πολλών που ερμηνεύουν το άσμα "αλληγορικώς" (γράφε καββαλιστικώς) ο καθένας γράφει το κοντό του και το μακρύ του και ο ίδιος ο υπομνηματιστής αναφέρει "οι μεν ερμηνεύουν έτσι, οι άλλοι έτσι". Δεν υπάρχει ενιαία ερμηνεία.

      Σὐγχρονος ερμηνευτής, ο Δρ. Θεολογίας -Φιλολογίας Κων/νος Σιαμάκης για ένα και μόνο χωρίο παραθέτει μόνο μερικές ερμηνείες διαφόρων Πατέρων:

      "τοὺς δύο μαστοὺς τῆς κοπέλλας τοῦ Ἄισματος τοὺς ἑρμηνεύουν

      ἄλλος ὡς «δύο πλάκες μὲ τὶς δέκα ἐντολές»,

      ἄλλος ὡς «δύο Διαθῆκες, Παλαιὰ καὶ Καινή»,

      ἄλλος ὡς «δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ, θεία καὶ ἀνθρωπίνη»,

      ἄλλος ὠς «βάπτισμα καὶ θεία εὐχαριστία»,

      ἄλλος ὡς «τὰ δύο στοιχεῖα τοῦ βαπτίσματος ὕδωρ καὶ πνεῦμα»,

      ἄλλος ὡς «τὰ δύο ποὺ ἔρρευσαν ἀπὸ τὴ λογχευθεῖσα πλευρὰ τοῦ ἐσταυρωμένου Χριστοῦ αἷμα καὶ ὕδωρ»,

      ἄλλος ὡς «τὰ δύο στοιχεῖα τῆς θείας εὐχαριστίας ἄρτον καὶ οἶνον»,

      ἄλλος ὡς τὶς δυὸ ἰδιότητες τῆς μητέρας τοῦ Κυρίου «παρθένος καὶ μήτηρ»,

      καὶ ἄλλοι μὲ ὅποιον ἄλλον τρόπο τοὺς καπνίσῃ. ὅπως καταλαβαίνει κανείς, μὲ τὸν καββαλισμὸ ποὺ ὀνομάζεται «ἀλληγορία» μπορεῖ ὁ καθένας νὰ βγάλῃ ἀπὸ τὴ Βίβλο ὅποια ἱστορία θέλει, ὅποιο δόγμα θέλει καὶ ὅποια ἠθικὴ θέλει. οὔτε τὸ Ἆισμα οὔτε ἡ ᾿Αποκάλυψι οὔτε ἄλλο βιβλίο τῆς ῾Αγίας Γραφῆς βρίσκει τὴν ἐξήγησί του ποτὲ μὲ καββαλισμό. ὁ καββαλισμὸς εἶναι εἶδος ἀρνητικῆς κριτικῆς εἰς βάρος τῆς Βίβλου.

      Διαγραφή
  2. Τα παρακάτω δεν απευθύνονται στον μαθηματικό κο Σ. αλλά έχουν σκοπό κατηχήσεως για τους μη ειδήμονες, που πέφτουν θύματα ευσεβιστών.

    Το άσμα ασμάτων κατ' αρχήν (για όποιους βέβαια το διάβασαν) είναι φλογερότατος ποιητικός ύμνος αγάπης μεταξύ νέου και νέας. Φλογερός ερωτικός παλμός με ευλογημένες αισθησιακές περιγραφές της νεάνιδος και λιγότερο του νέου, που ξυπνούν τα σαρκικά αισθήματα σε νέους και νέες που το μελετούν και θυμίζουν τα νειάτα τους σε ηλικιωμένους! Και έτσι πρέπει να διαβάζεται και να ερμηνεύεται κατ΄ αρχήν το άσμα διότι έτσι το έγραψε ο ποιητής, ως ποίημα αγάπης μεταξύ νέου και νέας. Αν ήθελε ο Σολομών να γράψει πρωτευόντως για τη σχέση του Θεού με τον Ισραήλ ή για τη σχέση του Θεού με την Εκκλησία, θα το έγραφε με άλλο ολιγότερο ερωτικό τρόπο όπως και το έπραξε στον Εκκλησιαστή και στις Παροιμίες. Δεν θα υπήρχε λόγος να γράψει για τα "βυζάκια της νέας που αναπηδούν σαν ζαρκαδάκια" ή είναι "στητά σαν πύργοι". Ιστορικώς ερμήνευσαν το Άσμα Ασμάτων οι Αποστολικοί Πατέρες και οι μέχρι τον Ειρηναίο εκκλησιαστικοί πατέρες. Οι αλληγορικές παρερμηνείες της Βίβλου και του Άσματος ξεκίνησαν αργότερα, κυρίως από την διεφθαρμένη Αλεξάνδρεια (ο Μ.Αθανάσιος δεν επηρεάστηκε από τους καββαλιστές) από μερικούς δήθεν "πατέρες" όπως τον μυθομανή Φίλωνα Αλεξανδρέα, τον νεοπλατωνικό Κλήμη που θεωρούσε ισόκυρη με τη Βίβλο την Ελληνική φιλοσοφία και τον ... θεωρούμενο "πατέρα" Ωριγένη, που όχι ως σεμνότυφος αλλά ως αιρετικός που "τα είχε κόψει για να μοιάζει με γυναίκα" απεχθάνονταν τις ετερόφυλες σχέσεις. Πώς να αποδεχτούν, εκείνοι και οι διαχρονικά σεμνότυφοι ή και κάποιοι κρυπτο ή φανερο ομοφυλόφιλοι και μισογύηδες ότι θέλησε το Πνεύμα το Άγιο να υπάρχη στην Αγία Γραφή ένα θεόπνευστο κανονικό βιβλίο της Βίβλου που όχι μόνον να απενοχοποιεί αλλά και να παροτρύνει την έμφυτη εκ Θεού και φυσιολογική έλξη των δύο φύλων, την αγάπη με σκοπό την εις γάμου κοινωνίαν ανδρός και γυναικός εις νεαράν ηλικίαν και την τεκνογονία και την αποφυγή της ομοφυλοφιλίας;

    Δευτερευόντως ως προς το Άσμα, βάσει της Πίστεώς μας κάθε συζυγία ανδρός και γυναικός, νυμφίου και νύμφης, αντανακλά στο μέγα μυστήριο της ενώσεως Χριστού και Εκκλησίας. "οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς... οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ·... τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν". Αυτό όμως δε μας παρέχει το δικαίωμα, να ερμηνεύουμε "αλληγορικά" κατά το δοκούν το άσμα και οποιοδήποτε βιβλίο και χωρίο της Βίβλου. Ο ιερός Χρυσόστομος είναι καταπέλτης εναντίον της φανταστικής ερμηνείας κατά το δοκούν, την οποία θεωρεί ως "προδοσία της θεοπνεύστου Γραφής και εμπαιγμό της Πίστεως". Ο δε Μ. Βασίλειος λέει ότι, αλληγορούν διότι θεωρούν εαυτούς "σοφωτέρους του Αγίου Πνεύματος" και διότι θέλουν να παρεισάγουν τις προσωπικές τους αντιλήψεις (Εξαήμ. 9,1). Η Εκκλησία ποτέ δεν δέχτηκε την "καββαλιστική" (δήθεν αλληγορική) ερμηνεία διότι "είναι η τέχνη του να λέγη κανείς ό,τι θέλει καὶ να πείθη ότι... αυτό το λέγει και η Αγία Γραφή"!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου