H EΝΔΥΜΑΣΙΑ
ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
του Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ
Ἡ ἐνδυμασία
τῶν βιβλικῶν
γυναικῶν τῆς
Χριστιανικῆς πίστεως ἦταν βασικὰ ἡ ἴδια μὲ τὴν ἐνδυμασία
τῶν
γυναικῶν τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τῶν σεμνῶν
γυναικῶν τοῦ ἑλληνορωμαϊκοῦ
κόσμου. Κάλυπτε ὅλο τὸ σῶμα τὴν κεφαλὴ καὶ τὰ ἄκρα, ἀφήνοντας
ἀκάλυπτα
μόνο τὰ
πέλματα, τὰ χέρια ἀπὸ τὸν καρπὸ καὶ κάτω,
καὶ τὸ ἐμπρόσθιο
μέρος τοῦ
προσώπου ἀπὸ τὸ πάνω μέρος τοῦ
μετώπου μέχρι τὸ κάτω τοῦ σαγονιοῦ κι ἀπὸ τὸ ἕνα
ζυγωματικὸ μέχρι τὸ ἄλλο. αὐτὴ τὴ στολὴ ὁ Παῦλος τὴ λέει καταστολὴ καὶ κατάστημα (Α΄Τι 2,9∙ Ττ 2,3). τὸ πρῶτο
συνθετικὸ καὶ τῶν δύο
λέξεων κατά - σημαίνει καὶ στὶς δύο τὴν
κατακάλυψι, τὴν πλήρη δηλαδὴ κάλυψι τοῦ
σώματος, τὰ δὲ δεύτερα συνθετικὰ -στημα καὶ -στολὴ σημαίνουν
τὸ ἀνάστημα καὶ τὴ στολή. καὶ μὲ τὶς δύο
σύνθετες λέξεις ἐννοεῖται ἐνδυμασία
ποὺ
καλύπτει πλήρως ὅλο τὸ σῶμα μὲ τὸν τρόπο
ποὺ
περιέγραψα παραπάνω. τὸ λειψό, τὸ
κολλητό, καὶ τὸ διαφανές, τὰ τρία αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα πολλὲς φορὲς οἱ γυναῖκες
προσπαθοῦν νὰ ἐπιδείξουν
τὸ σῶμα
τους, ἦταν ἀδιανόητα
γιὰ τὶς
Χριστιανὲς γυναῖκες τῆς
Βίβλου. γιὰ τὸ κάλυμμα τῆς κεφαλῆς
μιλάει ἐπίσης ὁ Παῦλος στὴν Α΄ Πρὸς
Κορινθίους Ἐπιστολὴ
(11,5-6) μὲ τὰ ῥήματα κατακαλύπτεται καὶ κατακαλυπτέσθω
(πάλι παντοῦ τὸ κατά-). στὸ σχετικὸ χωρίο
τὴ γυναῖκα μὲ τὴν ἀκατακάλυπτον
κεφαλὴν τὴν ἐξισώνει
μὲ τὴν
κεκαρμένην καὶ ἐξυρημένην, δηλαδὴ τὴν
πόρνη, διότι τὸ σύρριζα κουρεμένο ἢ ξυρισμένο γυναικεῖο
κεφάλι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν δεῖγμα
πόρνης. οἱ πόρνες κουρεύονταν σύρριζα, γιὰ νὰ μὴν
ψειριάζουν, καὶ μεταδίδουν ψεῖρες στοὺς
πελάτες των.
Ὅσο κι ἂν
φαίνεται παράδοξο ἢ σκληρὸ αὐτὸ ποὺ λέω, ἡ τέτοια
κάλυψι τῆς
γυναικείας κεφαλῆς ἦταν γενικὴ κατὰ τὴν ἀρχαιότητα
καὶ μέχρι
70 χρόνια πρὶν ἀπὸ σήμερα (1993) σ’ ὅλα τὰ
παραμεσόγεια τοὐλάχιστο ἔθνη. αὐτὴ ἡ κάλυψι
τῆς κεφαλῆς καὶ ὅλου τοῦ
σώματος τῶν γυναικῶν ἀπὸ 12 ἐτῶν καὶ ἄνω ἦταν ἀδιάκοπα
ἡ ἴδια τὸ
βραδύτερο ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Ὁμήρου
μέχρι τὸ πρῶτο μισὸ τοῦ αἰῶνος μας
(Κ΄). στὴν ἀρχαιότητα
ἀκάλυπτο
κεφάλι εἶχαν
μόνον οἱ
πόρνες. οἱ ζωγραφιὲς ποὺ
παριστάνουν ἀρχαῖες γυναῖκες, Ἑλληνίδες
ἢ Ῥωμαῖες, μὲ ἀκάλυπτες
κεφαλὲς καὶ γυμνὰ χέρια,
εἶναι φαντασιώσεις τῶν ζωγράφων τῆς
λεγομένης «εὐρωπαϊκῆς ἀναγεννήσεως» καὶ τῶν
νεωτέρων χρόνων. ἂν εἶναι ἀρχαῖες
παραστάσεις, παριστάνουν πόρνες ἢ μαινάδες ἢ ὀργιαστικὲς θεές∙
ὄχι
συνήθεις γυναῖκες. μόνο δὲ τὸ κεφάλι ἀκάλυπτο
εἶχαν καὶ μερικὲς αὐτοκράτειρες
καὶ
πριγκίπισσες ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Νέρωνος
κι ἔπειτα, ἐπειδὴ μιμοῦνταν τὶς
πόρνες τοῦ θεάτρου, καὶ ἦταν,
κατὰ τοὺς Ῥωμαίους
ἱστορικοὺς
πάντοτε, ἀσελγέστερες κι ἀπὸ πόρνες. στὸν Ὅμηρο οἱ θρυλικὲς
καλλονὲς Ἑλένη, Ἀνδρομάχη,
Πηνελόπεια, Ναυσικάα, καὶ οἱ συντρόφισσές τους, καὶ πολλὲς ἄλλες,
καθὼς καὶ οἱ μυθικὲς θεὲς Ἥρα,
Λευκοθέα, κλπ., παρουσιάζονται νὰ ἔχουν πάντοτε καλυμμένο τὸ κεφάλι
μὲ τρία
μαζὶ
πράγματα. πρῶτο εἶναι ὁ κεκρύφαλος δηλαδὴ
δικτυωτὸς σκοῦφος
(φιλές)∙ δεύτερο ἡ ἀναδέσμη δηλαδὴ
κορδόνι ἢ
κορδέλλα ποὺ συγκρατεῖ τὸν κεκρύφαλο (διότι τότε δὲν εἶχαν
λάστιχο)∙ καὶ τρίτο ἐξωτερικὸ τὸ κρήδεμνον δηλαδὴ
μαντήλα ἢ
φακιόλι ἢ
τσιμπέρι ποὺ σκεπάζει ὅλο τὸ κεφάλι τὸν
τράχηλο καὶ τὸ λαιμὸ μὲ τὸν τρόπο
ποὺ
περιέγραψα (Ὅμηρος, Ἰλιάς, Ξ 184-5∙ Χ 468 -470∙ Ὀδύσσεια,
α 334∙ ε 346∙ 351∙ ζ 100∙ π 416). ἡ Ἑλένη τὰ βγάζει
αὐτὰ μόνο
μπροστὰ στὸν ἄντρα
της στὸ
συζυγικὸ
κρεβάτι. ἡ Ναυσικάα καὶ οἱ συντρόφισσές της, μόνον ὅταν εἶναι στὸ ὕπαιθρο ὁλομόναχες
καὶ
παίζουν μὲ μιὰ μπάλα κάτι σὰν πετόσφαιρα (= βόλεϋ), ἐπειδὴ
νιώθουν ὅτι δὲν
βρίσκεται ἐκεῖ κοντὰ κανεὶς ἀπολύτως
ἄντρας,
βγάζουν τὰ κρήδεμνά τους, γιὰ νὰ
παίξουν πιὸ ἄνετα. καὶ μόλις ἀντιλαμβάνονται
ὅτι
κάποιος ἄντρας
βρίσκεται κάπου ἐκεῖ κοντά, τὸ πρῶτο ποὺ κάνουν
τρομαγμένες, εἶναι ὅτι τὰ ξαναφοροῦν. τὰ
καλύμματα αὐτὰ τῆς κεφαλῆς
λέγονται καὶ τὰ τρία μαζὶ στὸν Ὅμηρο δέσματα κρατός. κατὰ τὴν κλασσικὴ ἐποχὴ
(Ε΄π.Χ. αἰώνας) τὰ ἴδια
φαντάζεται ὁ Εὐριπίδης νὰ φορῇ ἡ Μήδεια
(Μήδ., 978). τὰ ἴδια ἀκριβῶς
μαρτυρεῖ κι ὁ σύγχρονός του Ἀριστοφάνης
γιὰ ὅλες τὶς
σύγχρονές του γυναῖκες, τὶς πραγματικές (Θεσμ., 138∙
257). τὰ ἴδια
φοροῦσαν καὶ κατὰ τὴν ἑλληνιστικὴ ἐποχὴ ὅλες οἱ γυναῖκες, Ἑλληνίδες
καὶ Ῥωμαῖες καὶ Ἑβραῖες.
κατ’ αὐτὴ τὴν ἔσχατη
προχριστιανικὴ ἐποχὴ ὁ διάσημος Ῥωμαῖος
Γάιος Σουλπίκιος Γάλλος χώρισε τὴ γυναῖκα του,
ἐπειδὴ ἐκείνη
τόλμησε νὰ ἐμφανιστῇ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι
μὲ ἀκάλυπτο
τὸ κεφάλι
καὶ νὰ δείξῃ τὰ μαλλιά
της (Valerius
Maximus 6, 3,
10)∙ εἶχαν
σοκαριστῆ ἀπὸ τὴν πρᾶξι της ὅλοι οἱ Ῥωμαῖοι, κι ἐπιδοκίμασαν
ὅλοι τὸ
Σουλπίκιο, ὅταν τὴ χώρισε. διότι ἡ πρᾶξι της ἦταν
κοινωνικῶς ἀπαράδεκτη
καὶ
πρόστυχη. κατὰ τὴν ἑλληνορρωμαϊκὴ ἐποχή,
δηλαδὴ γύρω ἀπὸ τὰ χρόνια
τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων,
τὰ ἴδια μαρτυρεῖ γιὰ τὶς
σύγχρονές του εἰδωλολάτρισσες γυναῖκες ὁ ποιητὴς Ἀντίπατρος
ὁ
Σιδώνιος (Ἀνθ. Παλ. 6,206, 3-4),
καθὼς καὶ μερικὲς
ζωγραφιὲς ποὺ
βρέθηκαν πάνω σὲ παπύρους. κατὰ τὴν
πρώιμη βυζαντινὴ ἐποχὴ τὰ ἴδια
πάλι μαρτυροῦν γιὰ τὶς γυναῖκες τῆς ἐποχῆς των οἱ ἐρωτικοὶ ποιηταὶ Ἀγαθίας
Σχολαστικὸς καὶ Παῦλος Σιλεντάριος (Ἀνθ.
Παλ. 5, 260, 1∙ 5, 276, 1∙ 9-10). κατὰ τὴν ὄψιμη
βυζαντινὴ ἐποχὴ ὁποιαδήποτε
εἰκονογραφία
μαρτυρεῖ πάλι τὰ ἴδια γιὰ τὶς τότε
γυναῖκες. κατὰ τὶς ἴδιες ἐποχὲς τὰ ἴδια ἀκριβῶς συνέβαιναν καὶ στὴ Β. Εὐρώπη
(Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία) καὶ στὴν παραμεσόγειο (Ἰταλία,
Γαλλία, Ἰσπανία).
κατὰ τὴν
τουρκοκρατία μαρτυροῦνται γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ γιὰ τὶς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης
καὶ τῆς
Κοντινῆς Ἀσίας κι Ἀφρικῆς, ἀκριβῶς τὰ ἴδια
φορέματα καὶ καλύμματα τῆς κεφαλῆς, ἀπὸ τότε δὲ ὑπάρχουν
οἱ τοπικὲς στολὲς, ποὺ ἔχουν
τέτοια κάλυψι τῆς κεφαλῆς καὶ φοριοῦνται
μέχρι σήμερα ἀπὸ γυναῖκες ποὺ
γεννήθηκαν μέχρι τὸ 1920 περίπου καὶ εἶναι
σήμερα τὸ
λιγώτερο 70 ἐτῶν. τέτοια στολὴ φοράει καὶ ἡ μητέρα
τοῦ
γράφοντος. μερικὲς «βελτιωμένες» τοπικὲς
στολές, ποὺ φοροῦν σημερινὰ συγκροτήματα δημοτικῶν χορῶν, καὶ ποὺ ἔχουν τὴν κφαλὴ ὄχι
πλήρως καλυμμένη, δὲν εἶναι αὐθεντικὲς ἀλλὰ τροποποιημένες.
Ἡ κεφαλὴ καὶ τὸ πιὸ πάνω
μέρος τοῦ
στήθους ξεσκεπάστηκαν πρῶτα στὴ Γαλλία ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ
Λουδοβίκου ΙΔ΄ (1643 -1715) καὶ κυρίως ἀπὸ τὴ γαλλικὴ ἐπανάστασι
(1789) κι ἔπειτα, ἐν συνεχείᾳ δὲ καὶ σ’ ὅλη τὴν Εὐρώπη.
στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν καιρὸ τοῦ Ὄθωνος
(1832-62) κι ἔπειτα σιγὰ σιγὰ. τὸ αἴτιο τοῦ
ξεσκεπάσματος αὐτοῦ ἦταν ἡ γιὰ πρώτη
φορὰ
δημόσια καὶ ἐπίσημη ἀπόρριψη τῶν
χριστιανικῶν ἀρχῶν στὴν Εὐρώπη τὴν
κατασκανδαλισμένη καὶ καταδυναστευμένη ἀπὸ τὰ
βρόμικα σκάνδαλα τοῦ πάπα Ῥώμης καὶ τοῦ παπικοῦ κλήρου
κι ἀπὸ τὸν
πολιτικὸ αὐταρχισμό
τους. οἱ ἄνθρωποι
τοῦ
κοντινοῦ
παρελθόντος ταύτισαν πολλὰ σεμνὰ πράγματα μὲ τὴ
Χριστιανικὴ πίστι καὶ τ’ ἀπέρριψαν μαζὶ μ’ἐκείνη∙
διότι νόμιζαν ὅτι ὁ πάπας καὶ οἱ
κληρικοί του εἶναι Χριστιανοί.
Οἱ κνῆμες
μέχρι τὰ γόνατα
καὶ οἱ πήχεις
μέχρι τὸν ἀγκῶνα
ξεσκεπάστηκαν πάλι στὴν Εὐρώπη μετὰ τὸ 1900
καὶ κυρίως
μετὰ τὸν Α΄
παγκόσμιο πόλεμο (1914 -19), στὴ δὲ Ἑλλάδα μετὰ τὸ 1922.
σ’ αὐτὸ τὸ
τελευταῖο
ξεσκέπασμα τὸ αἴτιο ἦταν ἡ ἐμφάνισι
τῶν
προφυλακτικῶν κι ἀντισυλληπτικῶν ἀπὸ τὸ 1900
κι ἔπειτα.
(ὁ
Παπαδιαμάντης τ’ ἀναφέρει γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1907
στὸ
διήγημά του «Ἰατρεῖα Βαβυλῶνος»). μέχρι ποὺ δὲν ὑπῆρχαν αὐτά, οἱ ἄνθρωποι
δὲν μποροῦσαν νὰ
ξεπεράσουν τὴν ἀπειλὴ τῶν
συνεπειῶν τῶν
συνεπειῶν τῆς
σεξουαλικῆς προκλήσεως, γι’ αὐτὸ καὶ ἦταν σ’
αὐτὴ πολὺ ἐπιφυλακτικοὶ καὶ φυσικὰ ἱματισμένοι
καὶ
σωφρονοῦντες. μόλις
ἐμφανίστηκαν
τὰ προφυλακτικά, οἱ συνέπειες τῆς
προκλήσεως παραγκωνίστηκαν, ἡ πρόκλησι μποροῦσε νὰ εἶναι πιὰ ἀνεπιφύλακτη,
κι ἀμέσως ὁ
ποδόγυρος καὶ τὰ μανίκια ἀνέβηκαν στὰ μισὰ τοῦ ὕψους
των. τὸ δὲ μέσο τῆς
διαδόσεως τοῦ ξεσκεπάσματος αὐτοῦ ἦταν
διάφορες ὀρφάνιες καὶ προσφυγιές, οἱ ὁποῖες
δημιούργησαν γυναῖκες ἔξω ἀπὸ τὰ
κοινωνικὰ νερά
τους ἀπροστάτευτες
κι ἀχαλίνωτες.
Τὸ
ξεσκέπασμα τῶν βραχιόνων μέχρι τὶς μασχάλες καὶ τῶν ποδιῶν πάνω ἀπὸ τὰ γόνατα
ἄρχισε
μετὰ τὸ Β΄
παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945), τὸ αἴτιο ἦταν οἱ νέες ὀφθαλμοπορνικὲς
θεωρίες ποὺ ἐμφανίστηκαν γύρω ἀπὸ τὸ ποιός
εἶναι ὁ
φυσιολογικὸς κι ἀπόλυτα εὐτυχισμένος ἄνθρωπος∙
ὅτι τάχα
εἶναι ὁ «φυσικὸς» καὶ
πρωτόγονος καὶ γυμνός, κι ὅτι τὰ ῥοῦχα εἶναι
καταπίεσι καὶ μόλυνσι τοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ ἔφθειρε
τὴν εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων
καταστρέφοντας τὴν ἁγνὴ
πρωτόγονη ζωή τους. φυσικὰ τὶς θεωρίες αὐτὲς τὶς ἔκοψαν
καὶ ἔρραψαν ὁπωσδήποτε
καλοκαίρι καὶ πιθανῶς σὲ παραλία, ὅπου τοὺς ἐνδιέφερε
ἡ ὀφθαλμοπορνία,
διότι γιὰ τὸ χειμῶνα δὲν
κάνουν∙ καὶ τὸ μεγαλείτερο μέρος τῆς ἀνθρωπότητος
ζῇ στὶς εὔκρατες
ζῶνες, ὅπου ὁ
χειμώνας δὲν σηκώνει τέτοια σαχλὰ ἀστεῖα∙ ἀφήνω τὶς ψυχρὲς χῶρες, ποὺ κι ἐκεῖνες ἔχουν
κάποιο σοβαρὸ μέρος τῆς ἀνθρωπότητος. γι’ αὐτὸ καὶ τοὺς
χρειαζόταν ἕνας χῶρος - καταφύγιο
γιὰ τὴ θεωρία τους, μιὰ διακεκαυμένη ζούγκλα. ἔτσι
γύρω στὸ Β΄
παγκόσμιο πόλεμο στὴ φαντασίωσί τους ἐμφανίστηκε καὶ τὸ
παγκόσμιο λαϊκὸ πρότυπο ζεύγους, ὁ Ταρζὰν καὶ ἡ
γυναίκα του μέσα στὴ φύσι, σχεδὸν γυμνοὶ (μὲ φύλλα
συκῆς) καὶ χωρὶς παιδὶ ἢ μὲ ἕνα
παιδί. καὶ ἡ μόδα ἐνδυμασίας ἔτεινε ὁλοταχῶς πρὸς αὐτὸ τὸ
πρότυπο, τὸ ὁποῖο σήμερα ξεπεράστηκε, διότι ἡ
γυναίκα τοῦ Ταρζὰν εἶχε δύο φύλλα συκῆς, ἐνῷ οἱ
σημερινὲς γυναῖκες στὴ
θάλασσα κυκλοφοροῦν καὶ μὲ ἕνα. γι’
αὐτὸ καὶ τὸ
πρότυπο τοῦ Ταρζὰν σήμερα εἶναι πιὰ ἀπαρχαιωμένο.
πάντως καὶ ἡ ψυχασθενικὴ φαντασίωσι τοῦ
Ταρζάν, καὶ ἡ μετὰ τὸ 1945 ἐλλιπὴς ἐνδυμασία
εἶναι
καρποὶ τῆς ἐφευρέσεως
τῶν
προφυλακτικῶν. ἡ νέα καλπάζουσα πρὸς τὴ
γύμνωσι μόδα ἄρχισε σχεδὸν σ’ ὅλη τὴ γῆ
ταυτοχρόνως. διότι καὶ τὸ μέσο τῆς
διαδόσεως ἦταν τὴ φορὰ αὐτὴ
κεραυνοβόλο∙ ὁ κινηματογράφος καὶ ἡ τηλεόρασι∙ πίσω ἀπ’ αὐτὸ καὶ οἱ
νεοφανεῖς οἶκοι
μόδας. γιὰ πρώτη φορὰ στὴν παγκόσμια ἱστορία
μιὰ μικρὴ ὁμάδα ἀνθρώπων,
συνήθως κίναιδοι ἢ τὸ λιγώτερο πόρνες καὶ πόρνοι
στὸ ἐπάγγελμα,
κανονίζουν τί θὰ φορέσουν κάθε χρονιὰ οἱ γυναῖκες τῆς γῆς καὶ πόσο
πρέπει νὰ
προχωρήσουν στὸ ξεσκέπασμα τῶν σαρκῶν τους,
διαβόητες δὲ κι ἀκριβοπληρωμένες πόρνες πολυτελείας, ποὺ
δικαίως λέγονται ἠθοποιοί, ἀφοῦ αὐτὲς
διαπλάθουν τὰ ἀνήθικα ἤθη τῶν ἀνθρώπων,
καὶ ποὺ ἀντὶ νὰ ἐκδίδωνται
μὲ μικρὴ ἀμοιβὴ σ’ ἕναν
μόνο πόρνο, προτιμοῦν νὰ ἐκδίδωνται γιὰ ὀφθαλμοπορνία
καὶ
τηλεπορνία σ’ ἑκατομμύρια ὀφθαλμοπόρνους ταυτόχρονα ἔναντι
πολὺ ὑψηλῆς ἀμοιβῆς,
διδάσκουν ἀπὸ τὴν ὀθόνη τοὺς ἀνθρώπους
ὄχι μόνο
τί θὰ φοροῦν καὶ πῶς θὰ
χτενίζονται, ἀλλὰ καὶ πῶς θὰ
«κουνιοῦνται»,
θὰ
προκαλοῦν, καὶ θ’ ἀσχημονοῦν∙ οἱ δὲ ἄνθρωποι
ὅλης τῆς γῆς ἔγιναν σὰ μιὰ τάξι ἀποβλακωμένων
μαθητῶν
σχολείου διαφθορᾶς κι ἐκφυλισμοῦ, ποὺ
διδάσκονται καὶ σὲ αἴθουσες καὶ μέσα
στὸ σπίτι
τους ὁμαδικά,
πάππος μαζὶ μὲ τὴν ἐγγονή,
καὶ μητέρα
μαζὶ μὲ τοὺς γιούς
της, κι ἀδερφὸς μαζὶ μὲ τὴν ἀδερφή,
διδάσκονται ἀπὸ τὶς πόρνες καὶ τοὺς
κιναίδους καὶ τοὺς λοιποὺς κακοδιδασκάλους τοῦ πανιοῦ καὶ τοῦ γιαλιοῦ.
Ἀκόμη καὶ στοὺς
Χριστιανοὺς σήμερα φαίνεται ἀπαράδεκτη μιὰ ἐνδυμασία
τέτοια, ποὺ περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, καὶ ἀπολύτως παραδεκτὴ ἡ σημερινὴ ἐνδυμασία τῶν
γυναικῶν, ἐπειδὴ ὁ μὲν
κόσμος βρίσκεται σὲ μιὰ ἔκτακτη καθ’ ὅλη τὴν ἱστορία ἐκτροπή,
οἱ δὲ
«Χριστιανοὶ» ἐννοοῦν νὰ
περιορίζουν τὴ σεμνότητά τους καὶ τὴ
συντηρητικότητά τους στὸ ν’ἀκολουθοῦν τὸν κόσμο
ἀπὸ μία
πιθαμὴ πιὸ πίσω.
μ’ αὐτὴ τὴ
νοοτροπία τῶν σημερινῶν «Χριστιανῶν», θὰ ἔρθῃ καιρὸς ποὺ αὐτοὶ θὰ
κυκλοφοροῦν φορώντας μόνο ἕνα φύλλο συκῆς, ἐπειδὴ οἱ κοσμικοὶ αὐτὸ τὸ φύλλο
συκῆς θὰ τὸ κρατοῦν τότε
στὸ χέρι∙
καὶ θὰ τοὺς
φαίνεται ἀκόμα τοὺς «Χριστιανοὺς» αὐτὴ ἡ ἀπόστασι
πολὺ
κανονικὴ καὶ κάπως
συντηρητική. δὲν θέλουν νὰ παραδεχτοῦν, ὅτι βρίσκονται κι αὐτοὶ σὲ φρικτὴ ἐκτροπή,
ἐπειδὴ ὁ
διάβολος εἶχε τὴ σύνεσι νὰ τοὺς
ξεγυμνώσῃ πόντο πόντο.
Αὐτά, γιὰ νὰ μὴ
γελιόμαστε καὶ φανταζόμαστε γιὰ τὸν ἑαυτό
μας πράγματα ἔξω ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.
ἐλπίζω ὅμως ὅτι
κάποτε θὰ βρεθοῦν
κάποιες γυναῖκες ἁγνές, σὰν τὶς γυναῖκες τῆς ἐποχῆς ποὺ
πρωτοεμφανίστηκε ὁ Χριστιανισμός, οἱ ὁποῖες θὰ
ξαναφορέσουν τὰ ῥοῦχα τους∙ διότι δὲν θ’ ἀστειεύωνται
μὲ τὴν πίστι
τους καὶ μὲ τὴ
σωτηρία τους. ἡ ἡμέρα ἐκείνη ποὺ οἱ γυναῖκες τῶν
Χριστιανῶν θὰ
ξαναφορέσουν τὰ ῥοῦχα τους, θὰ εἶναι ἡ λαμπρὴ τῆς ἐκκλησίας,
ἡ ἡμέρα ἡ
μεγάλη, ἡ ἁγία, ἡ κλητή,
ἡ μία.
γιὰ τὶς γυναῖκες ἐκεῖνες εἶμαι
βέβαιος ὅτι θὰ
πράξουν κι ἄλλα μεγάλα ἔργα∙ θὰ ἐπιστρέψουν τὸ σῶμα τους
στὸν ἄντρα
τους, ὅπως εἶναι καὶ τὸ θέλημα
τοῦ Κυρίου
(Α΄ Κο 7,4), θὰ γεννοῦν ὅλα τὰ παιδιά
τους, θὰ τὰ
θηλάζουν δίνοντάς τους ὅλο τὸ γάλα τους, καὶ θὰ τ’ἀνατρέφουν
κιόλας μένοντας συνεχῶς μαζί τους μέσα στὸ σπίτι
τους. ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο
ἔργο
τους θὰ εἶναι ὅτι θὰ
ξαναφορέσουν τὰ ῥοῦχα τους. οἱ γυναῖκες ἐκεῖνες ποὺ θὰ κάνουν
αὐτὸ τὸ ἔργο τὸ
μεγάλο, θὰ πρέπῃ ἀπὸ τώρα νὰ
λέγωνται Χριστιανές.
Άντε να τα υποστηρίξει αυτά κάποιος επίσκοπος, ιερέας πνευματικός όχι για τις πλαζ, όχι για την αγορά, αλλά τουλάχιστο για τον εκκλησιασμό και ειδικότερα για τις ιερές ακολουθίες των μυστηρίων: γάμου και νηπιοβάπτισης, όπου, συνεργούσης της επίσημης εκκλησίας που τα έχει μετατρέψει ή αποδεχτεί σε εμπόρευμα με τιμοκατάλογο και ως κοσμικά γεγονότα, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις... νύφες και κουμπάρες κάνουν διαγωνισμό γδυσίματος... Θα αλλάξουν ενορία ή και μητρόπολη μόνο και μόνο για να μπορέσουν να παντρευτούν ή να βαπτίσουν το παιδί, ημίγυμνες και θα συκοφαντήσουν τον κληρικό ως οπισθοδρομικό, ευσεβιστή, μισογύνη, Καντιωτικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς τις αρχές του 20ου αιώνα σε ξεχωριστές παραλίες ανδρών και γυναικών κολυμπούσαν κι έκαναν ηλιοθεραπεία χωριστά οι άντρες και χωριστά οι γυναίκες καλυμμένες με μαγιό σαν μακρυά φορέματα. Περί το 1925 καθιερώθηκαν τα "μπαιν μίξτ", που χρόνο με το χρόνο τα αποδέχτηκαν ως σεμνά και συμμετέχουν πλέον και οι χριστιανικές οικογένειες, ενώ σιγά σιγά το ύφασμα του μαγιό των γυναικών λιγόστεψε ή εξαλείφτηκε.
Όπως κι άλλες φορές σημειώθηκε, το χαρακτηριστικό τραγούδι "κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι" αποδίδει και επιβεβαιώνει ότι κάποτε θεωρείτο "γυμνισμός" και αποτελούσε αίτιο ανδρικής διέγερσης το να φανεί ο γυναικείος αστράγαλος ή το μπράτσο της γυναίκας! -Κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι πλέναν Χιώτισσες ...: "φύσηξε βοριάς μαϊστρος τραμουντάνα, και της σήκωσε το ποδοφούστανό της και εφάνηκε ο ... ποδαστράγαλός της! Ἐλαμψε ο γιαλὀς ... και ένα καράβι που περνούσε είδε τη λάμψη κ.λπ.!!! Τώρα, όλα στη φόρα! όχι αστράγαλος, όχι κνήμη, όχι μηρός, ό,τι και να αποκαλυφτεί, δεν λάμπει ο αντρικός γιαλός, διότι εθιστήκαμε...
Το σχόλιο δεν αφορά την ενδυμασία των γυναικών, αναφέρεται όμως σε ιστορικές πληροφορίες από τον θησαυρό γνώσεων των κειμένων του συγγραφέα Κ.Σιαμάκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε θρησκευτικό ιστολόγιο διαβάσαμε προχθές:
"ένας εκ των κορυφαίων Σουφιστών ο Τζελαλεντίν Ρουμί (1207 -1273) ο οποίος ήταν Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου στο Ικόνιο με μεγάλη επιρροή στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ και ιδιαίτερα στον μουσουλμανικό μυστικισμό, πίστευε και δίδασκε πως “ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας”… Ο συγκεκριμένος σουφιστής μύστης δεν είναι άγνωστος και στα υψηλά κλιμάκια της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης αφού το Δεκέμβριο του 2004 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε το Ικόνιο για να λάβει μέρος στους εορτασμούς της 731ης επετείου του θανάτου του. Είναι επομένως τυχαία αυτή η ταύτιση σουφιστών και Ορθόδοξων μοναχών που έκανε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως;"
Σε κείμενο του Κ.Σιαμάκη διαβάζουμε για τον συγκεκριμένο σούφι: "Εἰσήγαγε δὲ στὸ ἰσλὰμ τὸ μοναχισμὸ ὁ Ἕλληνας ἡγούμενος ἑνὸς μοναστηριοῦ τοῦ Ἰκονίου ‘’Διδάσκαλος Τζαλὰλ - Ντῖν ἀλ Ῥούμι’’. ‘’Διδάσκαλος (Μεβλανὰ)’’ ἦταν ὁ τίτλος του, ὅπως λέμε τώρα ‘’Δόκτωρ’’. ‘’Τζαλὰλ - Ντῖν’’ εἶναι τὸ διπλὸ πλέον ὄνομά του, τουρκικὸ Τζαλὰλ καὶ βυζαντινὸ Ντῖν = Κωνσταντῖνος (Ντῖνος). τὸ ‘’ἀλ Ῥούμι’’ θὰ πῇ ‘’ὁ Ῥωμιός’’, ‘’ὁ Βυζαντινός’’, ‘’ὁ Ἕλληνας’’. αὐτὸς λοιπὸν ὁ Τζαλὰλ - Ντῖν ὁ Ῥωμιὸς τὸ ΙΓ’ αἰῶνα, ὅταν κατὰ τὴν τότε διάλυσι τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὴ φραγκοκρατία (1204 - 61) οἱ Ὀθωμανοὶ κατεῖχαν σχεδὸν ὅλη τὴ Μ. Ἀσία, ζήτησε ἀπὸ τοὺς Τούρκους κι ἐπέτυχε νὰ διατηρήσῃ τὸ μοναστήρι του ἀκέραιο κι ἀπείραχτο μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς μοναχούς του. ἐπέτυχε ἐπίσης νὰ συνεχίσῃ τὶς ἐκστασιακὲς ἐπιδόσεις τῶν μοναχῶν του τόσο μὲ τὸ ἀφιὸν (=ὄπιον, ἡρωΐνη) ὅσο καὶ μὲ τὰ γνωστὰ ζαλιστικὰ καὶ παραισθησιακὰ στριφογυρίσματα τῶν μοναχῶν - δερβίσηδων, μὲ τὰ ὁποῖα γίνονται ἰμὰμ μπαϊλντὶ (=μπαϊλντισμένοι ἰμάμηδες, λιπόθυμοι ἰμάμηδες, πεσμένοι στὸ ἔδαφος μαῦροι ῥασοφόροι, ὅπως ἡ μαύρη μελιτζάνα στὸ πιάτο), μὲ ἀντάλλαγμα νὰ γίνουν μωαμεθανοὶ κι αὐτὸς καὶ οἱ μοναχοί του ὅλοι καὶ νὰ ἱκανοποιοῦν κι αὐτὸς καὶ οἱ μοναχοί του τὶς σοδομιτικὲς ἀνάγκες τῶν Ὀθωμανῶν. οἱ Ὀθωμανοὶ δέχτηκαν πρόθυμα κι ἐξακολούθησαν νὰ ἐπονομάζουν κι αὐτὸν καὶ τοὺς μοναχούς του σούφι (= σοφοί, φιλόσοφοι, νηπτικοί). ἔγινε δηλαδὴ τὸ μοναστήρι του σοδομιτικὸ πορνεῖο τῶν Ὀθωμανῶν. κι ἔτσι δὲν ἀπαρνήθηκαν ποτὲ τὴ μοναχική τους ἰδιότητα καὶ τὴν ‘’ὑπακοή’’ τους. ἔτσι μπῆκε ὁ μοναχισμὸς στὸ ἰσλάμ".
Με αφορμή την αναφορά στη σεμνή και στην άσεμνη ενδυμασία, είναι ευκαιρία για μερικές επιστημονικές -θεολογικές εντρυφήσεις στις μελέτες του Κ.Σιαμάκη. Τι είναι Κανών και τί Δὀγμα (και πώς αντιστράφηκαν οι όροι στις μέρες μας). Τι είναι Χριστιανική Δογματική και αν, η Χριστιανική Ηθική είναι μέρος της Χριστιανικής Δογματικής (κατά τον Κ.Σιαμάκη, νομίζω και κατά τον Ρωμανίδη, η Χριστιανική Ηθική είναι, κεφάλαιο (μέρος) της Δογματικής, που θα έπρεπε να λέγεται Κανονική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΑ
"Κανὼν λέγεται ἡ Ἁγία Γραφὴ στὸν οὐσιώδη ῥόλο της μέσα στὴν ἐκκλησία, καὶ κανόνες ἐπὶ μέρους οἱ πιστευτέες αἰώνιες ἀλήθειες μία μία, οἱ ὁποῖες πολλὲς φορὲς στὰ βιβλικὰ κείμενα λέγονται καὶ μυστήρια. τὸ δόγμα εἶναι ῥηματικὸ οὐσιαστικὸ παθητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος δοκεῖ μοι, ἔδοξέ μοι, ἔδοξέ τισι. τὰ ῥηματικὰ οὐσιαστικὰ τῆς μὲν ἐνεργητικῆς φωνῆς καὶ διαθέσεως εἶναι τριτόκλιτα θηλυκὰ τῆς δὲ παθητικῆς φωνῆς καὶ διαθέσεως τριτόκλιτα οὐδέτερα. γιὰ παράδειγμα τῶν ῥημάτων πράττω ποιῶ πλήττω νεύω εἴρηκα κιρνῶ ἐνεργητικὰ μὲν οὐσιαστικὰ εἶναι τὰ πρᾶξις ποίησις πλῆξις νεῦσις ῥῆσις κρᾶσις, παθητικὰ δὲ τὰ πρᾶγμα ποίημα πλῆγμα νεῦμα ῥῆμα κρᾶμα. ἔτσι καθὼς τὸ ἔδοξέ τισι σημαίνει ὅτι κάποιοι μετὰ ἀπὸ σκέψι ἢ σύσκεψι ἀποφάσισαν κάτι, δόγμα εἶναι τὸ ἀποφασισθέν, ἡ ἀπόφασί τους, καὶ δόγματα οἱ ἀποφάσεις των. ἔτσι καὶ στὴ Γραφὴ λέγεται˙ Ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου (Λκ 2,1).
Συνεπῶς οἱ πιστευτέες θεμελιώδεις κι αἰώνιες ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες ἀποκαλύπτονται θεοπνεύστως μέσα στὴ Βίβλο καὶ τὶς ὁποῖες σήμερα τὶς λέμε ΄΄δόγματα΄΄, ἔπρεπε νὰ λέγωνται κανόνες, ἐνῷ δόγματα ἔπρεπε νὰ λέγωνται οἱ κατὰ καιροὺς καὶ κατὰ τόπους ἐπὶ μέρους ἀποφάσεις τῶν μετέπειτα ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων, τὶς ὁποῖες σήμερα τὶς λέμε ΄΄κανόνες΄΄. συνέβη δηλαδὴ κάτι τὸ ἀνάποδο, καὶ ἐπικράτησε. κάτι ἀνάλογο εἶχε συμβῆ στὴν ἐκκλησία καὶ σ’ ἄλλους ὅρους. γιὰ παράδειγμα ἐκεῖνο ποὺ στὰ χρόνια τοῦ Μ. Ἀθανασίου λεγόταν ὑπόστασις, ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς Γ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου (431) λέγεται φύσις, καὶ ἀντιστρόφως ἐκεῖνο ποὺ ἐπὶ Μ. Ἀθανασίου λεγόταν φύσις, ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Γ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου λέγεται ὑπόστασις. κι ἂν ἕνας μὴ πεπειραμένος δὲν γνωρίζει τὴν ἀλλαγὴ ποὺ ἔγινε, ὅταν διαβάζῃ τὰ κείμενα, μπερδεύεται.
Κατὰ συνέπεια καὶ ἡ σήμερα λεγόμενη ΄΄Δογματικὴ΄΄ ἔπρεπε νὰ λέγεται Κανονική, τὸ δὲ ΄΄Κανονικὸ δίκαιο΄΄ ἔπρεπε νὰ λέγεται Δογματική˙ καὶ τὰ ΄΄δογματικὰ΄΄ ἔπρεπε νὰ λέγονται κανονικά, τὰ δὲ ΄΄κανονικὰ΄΄ νὰ λέγωνται δογματικά.
Αφού κατά τον Κ.Σιαμάκη η Χριστιανική Ηθική είναι από τα θεμελιώδη Δόγματα της Πίστεως (τὰ θεμελιώδη δόγματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως εἶναι ἕξ˙ ὁ θεός, ἡ δημιουργία, ὁ Χριστός, ἡ ἐκκλησία, ἡ χριστιανικὴ ἠθική, καὶ ἡ μέλλουσα κρίσι) ό,τι ισχύει για τη Χριστιανική Ηθική ισχύει και για τα άλλα θεμελιώδη δόγματα. Το παρακάτω κείμενο του Κ.Σιαμάκη συνεπώς έχει νοήματα με σπουδαία σημασία ιδίως στις μέρες μας που κάποιοι επιμένουν στις πλάνες τους περί τα Δόγματα της Εκκλησίας ήτοι να αποκαλούν τις αιρέσεις "εκκλησίες" και τα μυστήριά τους έγκυρα και αυτά επιχείρησαν να τα κατοχυρώσουν συνοδικώς, με την ψευτοσύνοδο του Κολυμπαρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΗΘΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ
"Ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς Βίβλου, ἡ ὁποία εἶναι τὸ συμβόλαιο ποὺ ὑπογράψαμε μὲ τὸν Κύριο, ὅταν βαπτιστήκαμε, εἶναι κεφάλαιο τῆς δογματικῆς. διότι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιστευτέα, ὅσο εἶναι καὶ ὁποιοδήποτε ἄλλο δόγμα. μαζὶ μὲ τὴν ἠθικὴ τὰ θεμελιώδη δόγματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως εἶναι ἕξ˙ ὁ θεός, ἡ δημιουργία, ὁ Χριστός, ἡ ἐκκλησία, ἡ χριστιανικὴ ἠθική, καὶ ἡ μέλλουσα κρίσι.
Δόγμα εἶναι ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ ἀσφαλῶς ὡς πιστευτέο καὶ ὡς ἀποδεκτὴ πρακτική˙ ὄχι ὡς συγκεκριμένο πεπραγμένο. σ’ ὁποιοδήποτε παράπτωμα κι ἂν περιπέσῃ ὁ Χριστιανός, δὲν καταπατεῖ δόγμα καὶ δὲν εἶναι κακόδοξος, ἀλλ’ ἁπλῶς ἁμαρτωλός, ποὺ σὲ περίπτωσι μετανοίας του συγχωρεῖται. κακοδοξία γίνεται ἡ ἀνηθικότης καὶ ἡ ἁμαρτία, μόνον ὅταν ἀποπειρᾶται νὰ καταξιωθῇ, ὅταν προβάλλεται ὡς παραδεδεγμένη ἠθική˙ ὅταν ὁ δράστης τῆς ἁμαρτίας ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἁμαρτία δὲν εἶναι ἁμαρτία˙ ὅταν θέλῃ νὰ ἐπιβάλῃ τὴν ἁμαρτία του ὡς θεσμό˙ ἢ καὶ ὅταν βολεύεται καλὰ συγκαλυμμένος καὶ δὲν νομίζει ὅτι τοῦ χρειάζεται μετάνοια, ἐφ’ ὅσον ἐμπαίζει τὴν ἐκκλησία ἐπιτυχῶς. τότε ἡ ἁμαρτία γίνεται θανάσιμη˙ καὶ μόνον ὡς θανάσιμη ἁμαρτία εἶναι κακοδοξία. αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα τῆς Α’ Ἐπιστολῆς τοῦ Ἰωάννου.
Θανάσιμη ἁμαρτία εἶναι ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, μεγάλη ἢ μικρή, ὅταν ἀπαιτῇ τὴ θεωρητική της κατοχύρωσι. καὶ μὴ θανάσιμη ἁμαρτία εἶναι ἀκόμη καὶ ἡ μέγιστη ἁμαρτία, ὅταν δὲν ἀποτολμᾶται ἐκ μέρους τοῦ δράστου ἡ θεωρητική της κατοχύρωσι. ὅταν ἀποτολμᾶται ἡ καταξίωσί της, τότε εἶναι κακοδοξία. καὶ μόνον ὡς κακοδοξία ἡ ἁμαρτία εἶναι αἵρεσι. τότε μόνον ὁ ἄνθρωπος προσβάλλει τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ ὡς δόγμα.
αἱρετικοὶ μεγάλοι, ποὺ καταπάτησαν τὸ δόγμα τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς, ἦταν οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους χαρακτήρισαν ὡς αἱρετικοὺς οἱ ἴδιοι οἱ ἀπόστολοι˙ οἱ νικολαΐτες καὶ οἱ γνωστικοὶ καὶ γενικῶς οἱ αἱρετικοὶ τοῦ πρώτου καιροῦ τῶν διωγμῶν.
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι κακόδοξος κι αἱρετικὸς ὁ μονοθελήτης καὶ νὰ μὴν εἶναι τέτοιος ὅποιος ὑποστηρίζει λ.χ. ὅτι ἡ πορνεία ἢ ἡ παιδοκτονία εἶναι χριστιανικῶς θεμιτή. ἄλλως θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ εἶναι στὸ δόγμα ὀρθοδοξότατος καὶ στὴν ἠθική του νὰ εἶναι διεφθαρμένος καὶ διεστραμμένος χωρὶς φραγμό.
ὅταν ὁ ἁμαρτωλὸς αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη τῆς μετανοίας, ἢ ἔστω ὅταν ντρέπεται γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι, ἡ ἁμαρτία του δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ κακοδοξία˙ ὅταν ὅμως ἔχῃ βολευτῆ στὴν ἁμαρτία του γιὰ τὰ καλά, ὅταν δὲν κρατάῃ οὔτε τὰ προσχήματα, ὅταν γίνεται κυνικὸς κι ἐπιδεικνύεται, ὅταν τὴν ἁμαρτία του τὴν κάνει καὶ διδαχή, τότε εἶναι καὶ κακόδοξος κι αἱρετικός.
Ἔτσι πρέπει ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ νὰ θεωρῆται κεφάλαιο τῆς χριστιανικῆς δογματικῆς˙ δηλαδὴ τῆς κανονικῆς."
Αντιγραφή από philologus.gr Κων/νου Σιαμάκη Μελέτες 4 (2008)
Από τον επίλογο του άρθρου του Κ.Σιαμάκη "Ασυλία της ακολασίας ύψιστο δόγμα της θρησκείας του Βατικανού" που δημοσίευσε η "Ὁμολογία" αντιγράφουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"... τοὺς σιχάθηκαν καὶ βαρέθηκαν νὰ τοὺς βλέπουν ἀποθρασυμμένους ἐπὶ τοῦ εὐνοημένου Βοϊτύλα, νὰ τοὺς βλέπουν μὲ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες των ν᾽ ἀσχημονοῦν σὲ χιλιάδες ἀνήλικα ἀγόρια καὶ νὰ τοὺς ἀνέχωνται. καὶ τώρα τοὺς ξεσκεπάζουν καὶ τοὺς ξηλώνουν. καὶ μὲ καταιγισμὸ ἀγωγῶν τοὺς γδέρνουν μὲ ἄγρια πρόστιμα. κι ἐκεῖνοι γιὰ νὰ πληρώσουν τὰ κολομπαριάτικα τῶν ἀγάμων λεγεωναρίων τους, σύμφωνα μὲ τὸ ὕψιστο δόγμα τους τῆς ἀσυλίας τῆς ἀκολασίας, πωλοῦν στὶς Η.Π.Α. ἀκόμη καὶ τοὺς ναούς των στοὺς προτεστάντες. καὶ οἱ φορολογούμενοί τους τοὺς φεύγουν δηλώνοντας ἄθεοι, γιὰ νὰ διασώσουν καὶ τ᾽ ἀνήλικα παιδιά τους. κι ἐκεῖνοι πανικόβλητοι ἀναζητοῦν φορολογουμένους μεταξὺ τῶν Εὐρωπαίων ὀρθοδόξων καὶ προτεσταντῶν. κι ἀπαγγέλλουν καὶ τὸ Πιστεύω σὲ δυὸ παραλλαγές, μὲ τὴν προσθήκη τοῦ Filioque γιὰ τοὺς παλιούς των φορολογουμένους καὶ χωρὶς τὴν προσθήκη γιὰ τοὺς καινούργιους φορολογουμένους ποὺ θέλουν ν᾽ ἀποκτήσουν, καὶ διαδίδουν τὸ προτεσταντικὸ σύγγραμμα τοῦ πάπα Ῥάτσινγκερ, καὶ ξεσηκώνουν στὶς χῶρες ὅλους τοὺς ἀνωμάλους ποὺ νοσταλγοῦν τὴν παπικὴ ἀσυλία τῆς ἀκολασίας γιὰ κληρικοὺς καὶ θέλουν νὰ συμπαρασύρουν στὴν πρὸς τὸν πάπα Ῥώμης αὐτομόλησί τους καὶ τοὺς φορολογουμένους. ἀλλιῶς δὲν τοὺς θέλει σκέτους ὁ πάπας. τί νὰ τοὺς κάνῃ; ἔχει τόσους. πανικὸς κιναίδων καὶ ἀρσενοκοιτῶν, ἀγάμων ὁμοφυλοφίλων...
...ἡ ἀκολασία καὶ ἡ διαστροφὴ ὡς κρούσματα μποροῦν βέβαια νὰ ἐμφανιστοῦν ὁπουδήποτε κι ὁποτεδήποτε. ἄλλο ὅμως εἶναι αὐτό, κι ἄλλο νὰ γίνουν θεσμοί, καὶ ἡ ἀσυλία τους νὰ γίνῃ ὕψιστο δόγμα καὶ ὁμολογία πίστεως. τὸ δεύτερο εἶναι ἡ χειρότερη βλασφημία κατὰ τοῦ θεοῦ. κι ὅσοι «δικοί μας» λατρεύουν αὐτὴ τὴν πόρνην Βαβυλῶνα, ἐπειδὴ νοσταλγοῦν τὴν ἀσυλία τῆς ἀκολασίας τὴν ὁποία τοὺς «ἐξασφαλίζει», καὶ κάνουν κάθε ἑνωτικὴ προσπάθεια, δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο, παρὰ πέφτουν στὴν ἴδια παγίδα κι αὐτοκτονοῦν. τοὺς πρέπει βέβαια. γιὰ ν᾽ ἀπαλλαγῇ ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἀντιχρίστους. καιρὸς ν᾽ ἀνασάνῃ λίγο.
Αὐτὰ ὡς μία συνοπτικὴ ἐπισκόπησι τῶν γενεσιουργῶν αἰτίων τῆς σημερινῆς ποιότητος τῆς θρησκείας τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὴν ἀσυλία τῆς ἀκολασίας ποὺ προσφέρει, ἔχοντάς την κάνει ὕψιστο δόγμα της"