Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017



     H EΝΔΥΜΑΣΙΑ 

    ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ  


του  Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ

     


νδυμασία τν βιβλικν γυναικν τς Χριστιανικς πίστεως ταν βασικ δια μ τν νδυμασία τν γυναικν το σραλ κα τν σεμνν γυναικν το λληνορωμαϊκο κόσμου. Κάλυπτε λο τ σμα τν κεφαλ κα τ κρα, φήνοντας κάλυπτα μόνο τ πέλματα, τ χέρια π τν καρπ κα κάτω, κα τ μπρόσθιο μέρος το προσώπου π τ πάνω μέρος το μετώπου μέχρι τ κάτω το σαγονιο κι π τ να ζυγωματικ μέχρι τ λλο. ατ τ στολ Παλος τ λέει καταστολ κα κατάστημα (Α΄Τι 2,9∙ Ττ 2,3). τ πρτο συνθετικ κα τν δύο λέξεων κατά - σημαίνει κα στς δύο τν κατακάλυψι, τν πλήρη δηλαδ κάλυψι το σώματος, τ δ δεύτερα συνθετικ -στημα κα -στολ σημαίνουν  τ νάστημα κα τ στολή. κα μ τς δύο σύνθετες λέξεις  ννοεται νδυμασία πο καλύπτει πλήρως λο τ σμα μ τν τρόπο πο περιέγραψα παραπάνω. τ  λειψό, τ κολλητό, κα τ διαφανές, τ τρία ατ μ τ ποα πολλς φορς ο γυνακες προσπαθον ν πιδείξουν τ σμα τους, ταν διανόητα γι τς Χριστιανς γυνακες τς Βίβλου. γι τ κάλυμμα τς κεφαλς μιλάει πίσης Παλος στν Α΄ Πρς Κορινθίους  πιστολ (11,5-6) μ τ ήματα κατακαλύπτεται κα κατακαλυπτέσθω (πάλι παντο τ κατά-). στ σχετικ χωρίο τ γυνακα μ τν κατακάλυπτον κεφαλν τν ξισώνει μ τν κεκαρμένην κα ξυρημένην, δηλαδ τν πόρνη, διότι τ σύρριζα κουρεμένο ξυρισμένο γυναικεο κεφάλι τν ποχ κείνη ταν δεγμα πόρνης. ο πόρνες κουρεύονταν σύρριζα, γι ν μν ψειριάζουν, κα μεταδίδουν ψερες στος πελάτες των.

      σο κι ν φαίνεται παράδοξο σκληρ ατ πο λέω, τέτοια κάλυψι τς γυναικείας κεφαλς ταν γενικ κατ τν ρχαιότητα κα μέχρι 70 χρόνια πρν π σήμερα (1993) σ’ λα τ παραμεσόγεια τολάχιστο θνη. ατ κάλυψι τς κεφαλς κα λου το σώματος τν γυναικν π 12 τν κα νω ταν διάκοπα δια τ βραδύτερο π τ χρόνια το μήρου μέχρι τ πρτο μισ το αἰῶνος μας (Κ΄). στν ρχαιότητα κάλυπτο κεφάλι εχαν μόνον ο πόρνες. ο  ζωγραφις πο παριστάνουν ρχαες γυνακες, λληνίδες ωμαες, μ κάλυπτες κεφαλς κα γυμν χέρια, εναι  φαντασιώσεις τν ζωγράφων τς λεγομένης «ερωπαϊκς ναγεννήσεως» κα τν νεωτέρων χρόνων. ν εναι ρχαες παραστάσεις, παριστάνουν πόρνες μαινάδες ργιαστικς θεές∙ χι συνήθεις γυνακες. μόνο δ τ κεφάλι κάλυπτο εχαν κα μερικς ατοκράτειρες κα πριγκίπισσες π τ χρόνια το Νέρωνος κι πειτα, πειδ μιμονταν τς πόρνες το θεάτρου,  κα ταν, κατ τος ωμαίους στορικος πάντοτε, σελγέστερες κι π πόρνες. στν μηρο ο θρυλικς καλλονς λένη, νδρομάχη, Πηνελόπεια, Ναυσικάα, κα ο συντρόφισσές τους, κα πολλς λλες, καθς κα ο μυθικς θες ρα, Λευκοθέα, κλπ., παρουσιάζονται ν χουν πάντοτε καλυμμένο τ κεφάλι μ τρία μαζ πράγματα. πρτο εναι κεκρύφαλος δηλαδ δικτυωτς σκοφος (φιλές)∙ δεύτερο ναδέσμη δηλαδ κορδόνι κορδέλλα πο συγκρατε τν κεκρύφαλο (διότι τότε δν εχαν λάστιχο)∙ κα τρίτο ξωτερικ τ κρήδεμνον δηλαδ μαντήλα φακιόλι τσιμπέρι πο σκεπάζει λο τ κεφάλι τν τράχηλο κα τ λαιμ μ τν τρόπο πο περιέγραψα (μηρος, λιάς, Ξ 184-5∙ Χ 468 -470∙ δύσσεια, α 334∙ ε 346∙  351∙ ζ 100∙ π 416). λένη τ βγάζει ατ μόνο μπροστ στν ντρα της στ συζυγικ κρεβάτι. Ναυσικάα κα ο συντρόφισσές της, μόνον ταν εναι στ παιθρο λομόναχες κα παίζουν μ μι μπάλα κάτι σν πετόσφαιρα (= βόλεϋ), πειδ νιώθουν τι δν βρίσκεται κε κοντ κανες πολύτως ντρας, βγάζουν τ κρήδεμνά τους, γι ν παίξουν πι νετα. κα μόλις ντιλαμβάνονται τι κάποιος ντρας βρίσκεται κάπου κε κοντά, τ πρτο πο κάνουν τρομαγμένες, εναι τι τ ξαναφορον. τ καλύμματα ατ τς κεφαλς λέγονται κα τ τρία μαζ στν μηρο δέσματα κρατός. κατ τν κλασσικ ποχ (Ε΄π.Χ. αώνας)  τ δια φαντάζεται Εριπίδης ν φορ Μήδεια (Μήδ., 978). τ δια κριβς μαρτυρε  κι σύγχρονός του ριστοφάνης γι λες τς σύγχρονές του γυνακες, τς πραγματικές (Θεσμ., 138∙ 257). τ δια φοροσαν κα κατ τν λληνιστικ ποχ λες ο γυνακες, λληνίδες κα ωμαες κα βραες. κατ’ ατ τν σχατη προχριστιανικ ποχ διάσημος ωμαος Γάιος Σουλπίκιος Γάλλος χώρισε τ γυνακα του, πειδ κείνη τόλμησε ν μφανιστ ξω π τ σπίτι μ κάλυπτο τ κεφάλι κα ν δείξ τ μαλλιά της (Valerius Maximus 6, 3, 10)∙ εχαν σοκαριστ π τν πρξι της λοι ο ωμαοι, κι πιδοκίμασαν λοι τ Σουλπίκιο, ταν τ χώρισε. διότι πρξι της ταν κοινωνικς παράδεκτη κα πρόστυχη. κατ τν λληνορρωμαϊκ ποχή, δηλαδ γύρω π τ χρόνια το Χριστο κα τν ποστόλων, τ δια  μαρτυρε γι τς σύγχρονές του εδωλολάτρισσες γυνακες ποιητς ντίπατρος Σιδώνιος  (νθ. Παλ. 6,206, 3-4), καθς κα μερικς ζωγραφις πο βρέθηκαν πάνω σ παπύρους. κατ τν πρώιμη βυζαντιν ποχ τ δια πάλι μαρτυρον γι τς γυνακες τς ποχς των ο ρωτικο ποιητα γαθίας Σχολαστικς κα Παλος Σιλεντάριος (νθ. Παλ. 5, 260, 1∙ 5, 276, 1∙ 9-10).  κατ τν ψιμη βυζαντιν ποχ ποιαδήποτε εκονογραφία μαρτυρε πάλι τ δια γι τς τότε γυνακες.  κατ τς διες ποχς τ δια κριβς  συνέβαιναν κα στ Β. Ερώπη (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία) κα στν παραμεσόγειο (ταλία, Γαλλία, σπανία). κατ τν τουρκοκρατία μαρτυρονται γι τν λλάδα, πως κα γι τς λλες χρες τς Ερώπης κα τς Κοντινς σίας  κι φρικς, κριβς τ δια φορέματα κα καλύμματα τς κεφαλς, π τότε δ πάρχουν ο τοπικς στολς, πο χουν τέτοια κάλυψι τς κεφαλς κα φοριονται μέχρι σήμερα π γυνακες πο γεννήθηκαν μέχρι τ 1920 περίπου κα εναι σήμερα τ λιγώτερο 70 τν. τέτοια στολ φοράει κα μητέρα το γράφοντος. μερικς «βελτιωμένες» τοπικς στολές, πο φορον σημεριν συγκροτήματα δημοτικν χορν, κα πο χουν τν κφαλ χι πλήρως καλυμμένη, δν εναι αθεντικς λλ τροποποιημένες.

     κεφαλ κα τ πι πάνω μέρος το στήθους ξεσκεπάστηκαν πρτα στ Γαλλία π τν καιρ το Λουδοβίκου ΙΔ΄ (1643 -1715) κα κυρίως π τ γαλλικ πανάστασι (1789) κι πειτα, ν συνεχεί δ κα σ’ λη τν Ερώπη. στν  λλάδα π τν καιρ το θωνος (1832-62) κι πειτα σιγ σιγ. τ ατιο το ξεσκεπάσματος ατο ταν γι πρώτη φορ δημόσια κα πίσημη πόρριψη τν χριστιανικν ρχν στν Ερώπη τν κατασκανδαλισμένη κα καταδυναστευμένη π τ βρόμικα σκάνδαλα το πάπα ώμης κα το παπικο κλήρου κι π τν πολιτικ αταρχισμό τους. ο νθρωποι το κοντινο παρελθόντος ταύτισαν πολλ σεμν πράγματα μ τ Χριστιανικ πίστι κα τ’ πέρριψαν μαζ μ’κείνη∙ διότι νόμιζαν τι πάπας κα ο κληρικοί του εναι Χριστιανοί.

      Ο κνμες μέχρι τ γόνατα κα ο πήχεις μέχρι τν γκνα ξεσκεπάστηκαν πάλι στν Ερώπη μετ τ 1900 κα κυρίως μετ τν Α΄ παγκόσμιο πόλεμο (1914 -19), στ δ λλάδα μετ τ 1922. σ’ ατ τ τελευταο ξεσκέπασμα τ ατιο ταν μφάνισι τν προφυλακτικν κι ντισυλληπτικν π τ 1900 κι πειτα. ( Παπαδιαμάντης τ’ ναφέρει γι πρώτη φορ τ 1907 στ διήγημά του «ατρεα Βαβυλνος»). μέχρι πο δν πρχαν ατά, ο νθρωποι δν μποροσαν ν ξεπεράσουν τν πειλ τν συνεπειν τν συνεπειν τς σεξουαλικς προκλήσεως, γι’ ατ κα ταν σ’ ατ πολ πιφυλακτικο κα φυσικ ματισμένοι κα σωφρονοντες. μόλις μφανίστηκαν τ  προφυλακτικά, ο συνέπειες τς προκλήσεως παραγκωνίστηκαν, πρόκλησι μποροσε ν εναι πι νεπιφύλακτη, κι μέσως ποδόγυρος κα τ μανίκια νέβηκαν στ μισ το ψους των. τ δ μέσο τς διαδόσεως το ξεσκεπάσματος ατο ταν διάφορες ρφάνιες κα προσφυγιές, ο ποες δημιούργησαν γυνακες ξω π τ κοινωνικ νερά τους προστάτευτες κι χαλίνωτες.

      Τ ξεσκέπασμα τν βραχιόνων μέχρι τς μασχάλες κα τν ποδιν πάνω π τ γόνατα ρχισε μετ τ Β΄ παγκόσμιο πόλεμο (1939-1945), τ ατιο ταν ο νέες φθαλμοπορνικς θεωρίες πο μφανίστηκαν γύρω π τ ποιός εναι φυσιολογικς κι πόλυτα ετυχισμένος νθρωπος∙ τι τάχα εναι «φυσικς» κα πρωτόγονος κα γυμνός, κι τι  τ οχα εναι καταπίεσι κα μόλυνσι το πολιτισμο, πο φθειρε τν ετυχία τν νθρώπων καταστρέφοντας τν γν πρωτόγονη ζωή τους. φυσικ τς θεωρίες ατς τς κοψαν κα ρραψαν πωσδήποτε καλοκαίρι κα πιθανς σ παραλία, που τος νδιέφερε φθαλμοπορνία, διότι γι τ χειμνα δν κάνουν∙ κα τ μεγαλείτερο μέρος τς νθρωπότητος ζ στς εκρατες ζνες, που χειμώνας δν σηκώνει τέτοια σαχλ στεα∙ φήνω τς ψυχρς χρες, πο κι κενες χουν κάποιο σοβαρ μέρος τς νθρωπότητος. γι’ ατ κα τος χρειαζόταν νας χρος - καταφύγιο  γι τ θεωρία τους, μι διακεκαυμένη ζούγκλα. τσι γύρω στ Β΄ παγκόσμιο πόλεμο στ φαντασίωσί τους μφανίστηκε κα τ παγκόσμιο λαϊκ πρότυπο ζεύγους, Ταρζν κα γυναίκα του μέσα στ φύσι, σχεδν γυμνο φύλλα συκς) κα χωρς παιδ μ να παιδί. κα μόδα νδυμασίας τεινε λοταχς πρς ατ τ πρότυπο, τ ποο σήμερα ξεπεράστηκε, διότι γυναίκα το Ταρζν εχε δύο φύλλα συκς, ν ο σημερινς γυνακες στ θάλασσα κυκλοφορον κα μ να. γι’ ατ κα τ πρότυπο το Ταρζν σήμερα εναι πι παρχαιωμένο. πάντως κα ψυχασθενικ φαντασίωσι το Ταρζάν, κα μετ τ 1945 λλιπς νδυμασία εναι καρπο τς φευρέσεως τν προφυλακτικν. νέα καλπάζουσα πρς τ γύμνωσι μόδα ρχισε σχεδν σ’ λη τ γ ταυτοχρόνως. διότι κα τ μέσο τς διαδόσεως ταν τ φορ ατ κεραυνοβόλο∙ κινηματογράφος κα τηλεόρασι∙ πίσω π’ ατ κα ο νεοφανες οκοι μόδας. γι πρώτη φορ στν παγκόσμια στορία μι μικρ μάδα νθρώπων, συνήθως κίναιδοι τ λιγώτερο πόρνες κα πόρνοι στ πάγγελμα, κανονίζουν τί θ φορέσουν κάθε χρονι ο γυνακες τς γς κα πόσο πρέπει ν προχωρήσουν στ ξεσκέπασμα τν σαρκν τους, διαβόητες δ κι κριβοπληρωμένες πόρνες πολυτελείας, πο δικαίως λέγονται θοποιοί, φο ατς διαπλάθουν τ νήθικα θη τν νθρώπων, κα πο ντ ν κδίδωνται μ μικρ μοιβ σ’ ναν μόνο πόρνο, προτιμον ν κδίδωνται γι φθαλμοπορνία κα τηλεπορνία σ’ κατομμύρια φθαλμοπόρνους ταυτόχρονα ναντι πολ ψηλς μοιβς, διδάσκουν π τν θόνη τος νθρώπους χι μόνο τί θ φορον κα πς θ χτενίζονται, λλ κα πς θ «κουνιονται», θ προκαλον, κα θ’ σχημονον∙ ο δ νθρωποι λης τς γς γιναν σ μι τάξι ποβλακωμένων μαθητν σχολείου διαφθορς κι κφυλισμο, πο διδάσκονται κα σ αθουσες κα μέσα στ σπίτι τους μαδικά, πάππος μαζ μ τν γγονή, κα μητέρα μαζ μ τος γιούς της, κι δερφς μαζ μ τν δερφή, διδάσκονται π τς πόρνες κα τος κιναίδους κα τος λοιπος κακοδιδασκάλους το πανιο κα το γιαλιο.

      κόμη κα στος Χριστιανος σήμερα φαίνεται παράδεκτη μι νδυμασία τέτοια, πο περιγράφει πόστολος Παλος, κα πολύτως  παραδεκτ   σημεριν νδυμασία τν γυναικν, πειδ μν κόσμος βρίσκεται σ μι κτακτη καθ’ λη τν στορία κτροπή, ο δ «Χριστιανο» ννοον ν περιορίζουν τ σεμνότητά τους κα τ συντηρητικότητά τους στ ν’κολουθον τν κόσμο π μία πιθαμ πι πίσω. μ’ ατ τ νοοτροπία τν σημερινν «Χριστιανν», θ ρθ καιρς πο ατο θ κυκλοφορον φορώντας μόνο να φύλλο συκς, πειδ ο κοσμικο ατ τ φύλλο συκς θ τ κρατον τότε στ χέρι∙ κα θ τος φαίνεται κόμα τος «Χριστιανος» ατ πόστασι πολ κανονικ κα κάπως συντηρητική. δν θέλουν ν παραδεχτον,  τι βρίσκονται κι ατο σ φρικτ κτροπή, πειδ διάβολος εχε τ σύνεσι ν τος ξεγυμνώσ  πόντο πόντο.

      Ατά, γι ν μ γελιόμαστε κα φανταζόμαστε γι τν αυτό μας πράγματα ξω π τν λήθεια. λπίζω μως τι κάποτε θ βρεθον κάποιες γυνακες γνές, σν τς γυνακες τς ποχς πο πρωτοεμφανίστηκε Χριστιανισμός, ο ποες θ ξαναφορέσουν τ οχα τους∙ διότι δν θ’ στειεύωνται μ τν πίστι τους κα μ τ σωτηρία τους. μέρα κείνη πο ο γυνακες τν Χριστιανν θ ξαναφορέσουν τ οχα τους, θ εναι λαμπρ τς κκλησίας, μέρα μεγάλη, γία, κλητή, μία. γι τς γυνακες κενες εμαι βέβαιος τι θ πράξουν κι λλα μεγάλα ργα∙ θ πιστρέψουν τ σμα τους στν ντρα τους, πως εναι κα τ θέλημα το Κυρίου (Α΄ Κο 7,4), θ γεννον λα τ παιδιά τους, θ τ θηλάζουν δίνοντάς τους λο τ γάλα τους, κα θ τ’νατρέφουν κιόλας μένοντας συνεχς μαζί τους μέσα στ σπίτι τους. λλ τ πι μεγάλο ργο τους θ εναι τι θ ξαναφορέσουν τ οχα τους. ο γυνακες κενες πο θ κάνουν ατ τ ργο τ μεγάλο, θ πρέπ π τώρα ν λέγωνται Χριστιανές.

5 σχόλια:

  1. Άντε να τα υποστηρίξει αυτά κάποιος επίσκοπος, ιερέας πνευματικός όχι για τις πλαζ, όχι για την αγορά, αλλά τουλάχιστο για τον εκκλησιασμό και ειδικότερα για τις ιερές ακολουθίες των μυστηρίων: γάμου και νηπιοβάπτισης, όπου, συνεργούσης της επίσημης εκκλησίας που τα έχει μετατρέψει ή αποδεχτεί σε εμπόρευμα με τιμοκατάλογο και ως κοσμικά γεγονότα, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις... νύφες και κουμπάρες κάνουν διαγωνισμό γδυσίματος... Θα αλλάξουν ενορία ή και μητρόπολη μόνο και μόνο για να μπορέσουν να παντρευτούν ή να βαπτίσουν το παιδί, ημίγυμνες και θα συκοφαντήσουν τον κληρικό ως οπισθοδρομικό, ευσεβιστή, μισογύνη, Καντιωτικό!!!

    Ως τις αρχές του 20ου αιώνα σε ξεχωριστές παραλίες ανδρών και γυναικών κολυμπούσαν κι έκαναν ηλιοθεραπεία χωριστά οι άντρες και χωριστά οι γυναίκες καλυμμένες με μαγιό σαν μακρυά φορέματα. Περί το 1925 καθιερώθηκαν τα "μπαιν μίξτ", που χρόνο με το χρόνο τα αποδέχτηκαν ως σεμνά και συμμετέχουν πλέον και οι χριστιανικές οικογένειες, ενώ σιγά σιγά το ύφασμα του μαγιό των γυναικών λιγόστεψε ή εξαλείφτηκε.

    Όπως κι άλλες φορές σημειώθηκε, το χαρακτηριστικό τραγούδι "κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι" αποδίδει και επιβεβαιώνει ότι κάποτε θεωρείτο "γυμνισμός" και αποτελούσε αίτιο ανδρικής διέγερσης το να φανεί ο γυναικείος αστράγαλος ή το μπράτσο της γυναίκας! -Κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι πλέναν Χιώτισσες ...: "φύσηξε βοριάς μαϊστρος τραμουντάνα, και της σήκωσε το ποδοφούστανό της και εφάνηκε ο ... ποδαστράγαλός της! Ἐλαμψε ο γιαλὀς ... και ένα καράβι που περνούσε είδε τη λάμψη κ.λπ.!!! Τώρα, όλα στη φόρα! όχι αστράγαλος, όχι κνήμη, όχι μηρός, ό,τι και να αποκαλυφτεί, δεν λάμπει ο αντρικός γιαλός, διότι εθιστήκαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το σχόλιο δεν αφορά την ενδυμασία των γυναικών, αναφέρεται όμως σε ιστορικές πληροφορίες από τον θησαυρό γνώσεων των κειμένων του συγγραφέα Κ.Σιαμάκη.

    Σε θρησκευτικό ιστολόγιο διαβάσαμε προχθές:
    "ένας εκ των κορυφαίων Σουφιστών ο Τζελαλεντίν Ρουμί (1207 -1273) ο οποίος ήταν Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου στο Ικόνιο με μεγάλη επιρροή στον ιδεολογικό-θρησκευτικό χώρο του Ισλάμ και ιδιαίτερα στον μουσουλμανικό μυστικισμό, πίστευε και δίδασκε πως “ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας”… Ο συγκεκριμένος σουφιστής μύστης δεν είναι άγνωστος και στα υψηλά κλιμάκια της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης αφού το Δεκέμβριο του 2004 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε το Ικόνιο για να λάβει μέρος στους εορτασμούς της 731ης επετείου του θανάτου του. Είναι επομένως τυχαία αυτή η ταύτιση σουφιστών και Ορθόδοξων μοναχών που έκανε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως;"

    Σε κείμενο του Κ.Σιαμάκη διαβάζουμε για τον συγκεκριμένο σούφι: "Εἰσήγαγε δὲ στὸ ἰσλὰμ τὸ μοναχισμὸ ὁ Ἕλληνας ἡγούμενος ἑνὸς μοναστηριοῦ τοῦ Ἰκονίου ‘’Διδάσκαλος Τζαλὰλ - Ντῖν ἀλ Ῥούμι’’. ‘’Διδάσκαλος (Μεβλανὰ)’’ ἦταν ὁ τίτλος του, ὅπως λέμε τώρα ‘’Δόκτωρ’’. ‘’Τζαλὰλ - Ντῖν’’ εἶναι τὸ διπλὸ πλέον ὄνομά του, τουρκικὸ Τζαλὰλ καὶ βυζαντινὸ Ντῖν = Κωνσταντῖνος (Ντῖνος). τὸ ‘’ἀλ Ῥούμι’’ θὰ πῇ ‘’ὁ Ῥωμιός’’, ‘’ὁ Βυζαντινός’’, ‘’ὁ Ἕλληνας’’. αὐτὸς λοιπὸν ὁ Τζαλὰλ - Ντῖν ὁ Ῥωμιὸς τὸ ΙΓ’ αἰῶνα, ὅταν κατὰ τὴν τότε διάλυσι τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας καὶ τὴ φραγκοκρατία (1204 - 61) οἱ Ὀθωμανοὶ κατεῖχαν σχεδὸν ὅλη τὴ Μ. Ἀσία, ζήτησε ἀπὸ τοὺς Τούρκους κι ἐπέτυχε νὰ διατηρήσῃ τὸ μοναστήρι του ἀκέραιο κι ἀπείραχτο μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς μοναχούς του. ἐπέτυχε ἐπίσης νὰ συνεχίσῃ τὶς ἐκστασιακὲς ἐπιδόσεις τῶν μοναχῶν του τόσο μὲ τὸ ἀφιὸν (=ὄπιον, ἡρωΐνη) ὅσο καὶ μὲ τὰ γνωστὰ ζαλιστικὰ καὶ παραισθησιακὰ στριφογυρίσματα τῶν μοναχῶν - δερβίσηδων, μὲ τὰ ὁποῖα γίνονται ἰμὰμ μπαϊλντὶ (=μπαϊλντισμένοι ἰμάμηδες, λιπόθυμοι ἰμάμηδες, πεσμένοι στὸ ἔδαφος μαῦροι ῥασοφόροι, ὅπως ἡ μαύρη μελιτζάνα στὸ πιάτο), μὲ ἀντάλλαγμα νὰ γίνουν μωαμεθανοὶ κι αὐτὸς καὶ οἱ μοναχοί του ὅλοι καὶ νὰ ἱκανοποιοῦν κι αὐτὸς καὶ οἱ μοναχοί του τὶς σοδομιτικὲς ἀνάγκες τῶν Ὀθωμανῶν. οἱ Ὀθωμανοὶ δέχτηκαν πρόθυμα κι ἐξακολούθησαν νὰ ἐπονομάζουν κι αὐτὸν καὶ τοὺς μοναχούς του σούφι (= σοφοί, φιλόσοφοι, νηπτικοί). ἔγινε δηλαδὴ τὸ μοναστήρι του σοδομιτικὸ πορνεῖο τῶν Ὀθωμανῶν. κι ἔτσι δὲν ἀπαρνήθηκαν ποτὲ τὴ μοναχική τους ἰδιότητα καὶ τὴν ‘’ὑπακοή’’ τους. ἔτσι μπῆκε ὁ μοναχισμὸς στὸ ἰσλάμ".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με αφορμή την αναφορά στη σεμνή και στην άσεμνη ενδυμασία, είναι ευκαιρία για μερικές επιστημονικές -θεολογικές εντρυφήσεις στις μελέτες του Κ.Σιαμάκη. Τι είναι Κανών και τί Δὀγμα (και πώς αντιστράφηκαν οι όροι στις μέρες μας). Τι είναι Χριστιανική Δογματική και αν, η Χριστιανική Ηθική είναι μέρος της Χριστιανικής Δογματικής (κατά τον Κ.Σιαμάκη, νομίζω και κατά τον Ρωμανίδη, η Χριστιανική Ηθική είναι, κεφάλαιο (μέρος) της Δογματικής, που θα έπρεπε να λέγεται Κανονική.
    ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΑ
    "Κανὼν λέγεται ἡ Ἁγία Γραφὴ στὸν οὐσιώδη ῥόλο της μέσα στὴν ἐκκλησία, καὶ κανόνες ἐπὶ μέρους οἱ πιστευτέες αἰώνιες ἀλήθειες μία μία, οἱ ὁποῖες πολλὲς φορὲς στὰ βιβλικὰ κείμενα λέγονται καὶ μυστήρια. τὸ δόγμα εἶναι ῥηματικὸ οὐσιαστικὸ παθητικῆς φωνῆς τοῦ ῥήματος δοκεῖ μοι, ἔδοξέ μοι, ἔδοξέ τισι. τὰ ῥηματικὰ οὐσιαστικὰ τῆς μὲν ἐνεργητικῆς φωνῆς καὶ διαθέσεως εἶναι τριτόκλιτα θηλυκὰ τῆς δὲ παθητικῆς φωνῆς καὶ διαθέσεως τριτόκλιτα οὐδέτερα. γιὰ παράδειγμα τῶν ῥημάτων πράττω ποιῶ πλήττω νεύω εἴρηκα κιρνῶ ἐνεργητικὰ μὲν οὐσιαστικὰ εἶναι τὰ πρᾶξις ποίησις πλῆξις νεῦσις ῥῆσις κρᾶσις, παθητικὰ δὲ τὰ πρᾶγμα ποίημα πλῆγμα νεῦμα ῥῆμα κρᾶμα. ἔτσι καθὼς τὸ ἔδοξέ τισι σημαίνει ὅτι κάποιοι μετὰ ἀπὸ σκέψι ἢ σύσκεψι ἀποφάσισαν κάτι, δόγμα εἶναι τὸ ἀποφασισθέν, ἡ ἀπόφασί τους, καὶ δόγματα οἱ ἀποφάσεις των. ἔτσι καὶ στὴ Γραφὴ λέγεται˙ Ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου (Λκ 2,1).
    Συνεπῶς οἱ πιστευτέες θεμελιώδεις κι αἰώνιες ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες ἀποκαλύπτονται θεοπνεύστως μέσα στὴ Βίβλο καὶ τὶς ὁποῖες σήμερα τὶς λέμε ΄΄δόγματα΄΄, ἔπρεπε νὰ λέγωνται κανόνες, ἐνῷ δόγματα ἔπρεπε νὰ λέγωνται οἱ κατὰ καιροὺς καὶ κατὰ τόπους ἐπὶ μέρους ἀποφάσεις τῶν μετέπειτα ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων, τὶς ὁποῖες σήμερα τὶς λέμε ΄΄κανόνες΄΄. συνέβη δηλαδὴ κάτι τὸ ἀνάποδο, καὶ ἐπικράτησε. κάτι ἀνάλογο εἶχε συμβῆ στὴν ἐκκλησία καὶ σ’ ἄλλους ὅρους. γιὰ παράδειγμα ἐκεῖνο ποὺ στὰ χρόνια τοῦ Μ. Ἀθανασίου λεγόταν ὑπόστασις, ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς Γ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου (431) λέγεται φύσις, καὶ ἀντιστρόφως ἐκεῖνο ποὺ ἐπὶ Μ. Ἀθανασίου λεγόταν φύσις, ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Γ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου λέγεται ὑπόστασις. κι ἂν ἕνας μὴ πεπειραμένος δὲν γνωρίζει τὴν ἀλλαγὴ ποὺ ἔγινε, ὅταν διαβάζῃ τὰ κείμενα, μπερδεύεται.
    Κατὰ συνέπεια καὶ ἡ σήμερα λεγόμενη ΄΄Δογματικὴ΄΄ ἔπρεπε νὰ λέγεται Κανονική, τὸ δὲ ΄΄Κανονικὸ δίκαιο΄΄ ἔπρεπε νὰ λέγεται Δογματική˙ καὶ τὰ ΄΄δογματικὰ΄΄ ἔπρεπε νὰ λέγονται κανονικά, τὰ δὲ ΄΄κανονικὰ΄΄ νὰ λέγωνται δογματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αφού κατά τον Κ.Σιαμάκη η Χριστιανική Ηθική είναι από τα θεμελιώδη Δόγματα της Πίστεως (τὰ θεμελιώδη δόγματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως εἶναι ἕξ˙ ὁ θεός, ἡ δημιουργία, ὁ Χριστός, ἡ ἐκκλησία, ἡ χριστιανικὴ ἠθική, καὶ ἡ μέλλουσα κρίσι) ό,τι ισχύει για τη Χριστιανική Ηθική ισχύει και για τα άλλα θεμελιώδη δόγματα. Το παρακάτω κείμενο του Κ.Σιαμάκη συνεπώς έχει νοήματα με σπουδαία σημασία ιδίως στις μέρες μας που κάποιοι επιμένουν στις πλάνες τους περί τα Δόγματα της Εκκλησίας ήτοι να αποκαλούν τις αιρέσεις "εκκλησίες" και τα μυστήριά τους έγκυρα και αυτά επιχείρησαν να τα κατοχυρώσουν συνοδικώς, με την ψευτοσύνοδο του Κολυμπαρίου.

    Η ΗΘΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ

    "Ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς Βίβλου, ἡ ὁποία εἶναι τὸ συμβόλαιο ποὺ ὑπογράψαμε μὲ τὸν Κύριο, ὅταν βαπτιστήκαμε, εἶναι κεφάλαιο τῆς δογματικῆς. διότι εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιστευτέα, ὅσο εἶναι καὶ ὁποιοδήποτε ἄλλο δόγμα. μαζὶ μὲ τὴν ἠθικὴ τὰ θεμελιώδη δόγματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως εἶναι ἕξ˙ ὁ θεός, ἡ δημιουργία, ὁ Χριστός, ἡ ἐκκλησία, ἡ χριστιανικὴ ἠθική, καὶ ἡ μέλλουσα κρίσι.
    Δόγμα εἶναι ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ ἀσφαλῶς ὡς πιστευτέο καὶ ὡς ἀποδεκτὴ πρακτική˙ ὄχι ὡς συγκεκριμένο πεπραγμένο. σ’ ὁποιοδήποτε παράπτωμα κι ἂν περιπέσῃ ὁ Χριστιανός, δὲν καταπατεῖ δόγμα καὶ δὲν εἶναι κακόδοξος, ἀλλ’ ἁπλῶς ἁμαρτωλός, ποὺ σὲ περίπτωσι μετανοίας του συγχωρεῖται. κακοδοξία γίνεται ἡ ἀνηθικότης καὶ ἡ ἁμαρτία, μόνον ὅταν ἀποπειρᾶται νὰ καταξιωθῇ, ὅταν προβάλλεται ὡς παραδεδεγμένη ἠθική˙ ὅταν ὁ δράστης τῆς ἁμαρτίας ἰσχυρίζεται ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἁμαρτία δὲν εἶναι ἁμαρτία˙ ὅταν θέλῃ νὰ ἐπιβάλῃ τὴν ἁμαρτία του ὡς θεσμό˙ ἢ καὶ ὅταν βολεύεται καλὰ συγκαλυμμένος καὶ δὲν νομίζει ὅτι τοῦ χρειάζεται μετάνοια, ἐφ’ ὅσον ἐμπαίζει τὴν ἐκκλησία ἐπιτυχῶς. τότε ἡ ἁμαρτία γίνεται θανάσιμη˙ καὶ μόνον ὡς θανάσιμη ἁμαρτία εἶναι κακοδοξία. αὐτὸ εἶναι τὸ θέμα τῆς Α’ Ἐπιστολῆς τοῦ Ἰωάννου.
    Θανάσιμη ἁμαρτία εἶναι ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, μεγάλη ἢ μικρή, ὅταν ἀπαιτῇ τὴ θεωρητική της κατοχύρωσι. καὶ μὴ θανάσιμη ἁμαρτία εἶναι ἀκόμη καὶ ἡ μέγιστη ἁμαρτία, ὅταν δὲν ἀποτολμᾶται ἐκ μέρους τοῦ δράστου ἡ θεωρητική της κατοχύρωσι. ὅταν ἀποτολμᾶται ἡ καταξίωσί της, τότε εἶναι κακοδοξία. καὶ μόνον ὡς κακοδοξία ἡ ἁμαρτία εἶναι αἵρεσι. τότε μόνον ὁ ἄνθρωπος προσβάλλει τὴ χριστιανικὴ ἠθικὴ ὡς δόγμα.

    αἱρετικοὶ μεγάλοι, ποὺ καταπάτησαν τὸ δόγμα τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς, ἦταν οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους χαρακτήρισαν ὡς αἱρετικοὺς οἱ ἴδιοι οἱ ἀπόστολοι˙ οἱ νικολαΐτες καὶ οἱ γνωστικοὶ καὶ γενικῶς οἱ αἱρετικοὶ τοῦ πρώτου καιροῦ τῶν διωγμῶν.
    Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι κακόδοξος κι αἱρετικὸς ὁ μονοθελήτης καὶ νὰ μὴν εἶναι τέτοιος ὅποιος ὑποστηρίζει λ.χ. ὅτι ἡ πορνεία ἢ ἡ παιδοκτονία εἶναι χριστιανικῶς θεμιτή. ἄλλως θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ εἶναι στὸ δόγμα ὀρθοδοξότατος καὶ στὴν ἠθική του νὰ εἶναι διεφθαρμένος καὶ διεστραμμένος χωρὶς φραγμό.

    ὅταν ὁ ἁμαρτωλὸς αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη τῆς μετανοίας, ἢ ἔστω ὅταν ντρέπεται γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι, ἡ ἁμαρτία του δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ κακοδοξία˙ ὅταν ὅμως ἔχῃ βολευτῆ στὴν ἁμαρτία του γιὰ τὰ καλά, ὅταν δὲν κρατάῃ οὔτε τὰ προσχήματα, ὅταν γίνεται κυνικὸς κι ἐπιδεικνύεται, ὅταν τὴν ἁμαρτία του τὴν κάνει καὶ διδαχή, τότε εἶναι καὶ κακόδοξος κι αἱρετικός.
    Ἔτσι πρέπει ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ νὰ θεωρῆται κεφάλαιο τῆς χριστιανικῆς δογματικῆς˙ δηλαδὴ τῆς κανονικῆς."

    Αντιγραφή από philologus.gr Κων/νου Σιαμάκη Μελέτες 4 (2008)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από τον επίλογο του άρθρου του Κ.Σιαμάκη "Ασυλία της ακολασίας ύψιστο δόγμα της θρησκείας του Βατικανού" που δημοσίευσε η "Ὁμολογία" αντιγράφουμε:

    "... τοὺς σιχάθηκαν καὶ βαρέθηκαν νὰ τοὺς βλέπουν ἀποθρασυμμένους ἐπὶ τοῦ εὐνοημένου Βοϊτύλα, νὰ τοὺς βλέπουν μὲ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες των ν᾽ ἀσχημονοῦν σὲ χιλιάδες ἀνήλικα ἀγόρια καὶ νὰ τοὺς ἀνέχωνται. καὶ τώρα τοὺς ξεσκεπάζουν καὶ τοὺς ξηλώνουν. καὶ μὲ καταιγισμὸ ἀγωγῶν τοὺς γδέρνουν μὲ ἄγρια πρόστιμα. κι ἐκεῖνοι γιὰ νὰ πληρώσουν τὰ κολομπαριάτικα τῶν ἀγάμων λεγεωναρίων τους, σύμφωνα μὲ τὸ ὕψιστο δόγμα τους τῆς ἀσυλίας τῆς ἀκολασίας, πωλοῦν στὶς Η.Π.Α. ἀκόμη καὶ τοὺς ναούς των στοὺς προτεστάντες. καὶ οἱ φορολογούμενοί τους τοὺς φεύγουν δηλώνοντας ἄθεοι, γιὰ νὰ διασώσουν καὶ τ᾽ ἀνήλικα παιδιά τους. κι ἐκεῖνοι πανικόβλητοι ἀναζητοῦν φορολογουμένους μεταξὺ τῶν Εὐρωπαίων ὀρθοδόξων καὶ προτεσταντῶν. κι ἀπαγγέλλουν καὶ τὸ Πιστεύω σὲ δυὸ παραλλαγές, μὲ τὴν προσθήκη τοῦ Filioque γιὰ τοὺς παλιούς των φορολογουμένους καὶ χωρὶς τὴν προσθήκη γιὰ τοὺς καινούργιους φορολογουμένους ποὺ θέλουν ν᾽ ἀποκτήσουν, καὶ διαδίδουν τὸ προτεσταντικὸ σύγγραμμα τοῦ πάπα Ῥάτσινγκερ, καὶ ξεσηκώνουν στὶς χῶρες ὅλους τοὺς ἀνωμάλους ποὺ νοσταλγοῦν τὴν παπικὴ ἀσυλία τῆς ἀκολασίας γιὰ κληρικοὺς καὶ θέλουν νὰ συμπαρασύρουν στὴν πρὸς τὸν πάπα Ῥώμης αὐτομόλησί τους καὶ τοὺς φορολογουμένους. ἀλλιῶς δὲν τοὺς θέλει σκέτους ὁ πάπας. τί νὰ τοὺς κάνῃ; ἔχει τόσους. πανικὸς κιναίδων καὶ ἀρσενοκοιτῶν, ἀγάμων ὁμοφυλοφίλων...

    ...ἡ ἀκολασία καὶ ἡ διαστροφὴ ὡς κρούσματα μποροῦν βέβαια νὰ ἐμφανιστοῦν ὁπουδήποτε κι ὁποτεδήποτε. ἄλλο ὅμως εἶναι αὐτό, κι ἄλλο νὰ γίνουν θεσμοί, καὶ ἡ ἀσυλία τους νὰ γίνῃ ὕψιστο δόγμα καὶ ὁμολογία πίστεως. τὸ δεύτερο εἶναι ἡ χειρότερη βλασφημία κατὰ τοῦ θεοῦ. κι ὅσοι «δικοί μας» λατρεύουν αὐτὴ τὴν πόρνην Βαβυλῶνα, ἐπειδὴ νοσταλγοῦν τὴν ἀσυλία τῆς ἀκολασίας τὴν ὁποία τοὺς «ἐξασφαλίζει», καὶ κάνουν κάθε ἑνωτικὴ προσπάθεια, δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο, παρὰ πέφτουν στὴν ἴδια παγίδα κι αὐτοκτονοῦν. τοὺς πρέπει βέβαια. γιὰ ν᾽ ἀπαλλαγῇ ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἀντιχρίστους. καιρὸς ν᾽ ἀνασάνῃ λίγο.
    Αὐτὰ ὡς μία συνοπτικὴ ἐπισκόπησι τῶν γενεσιουργῶν αἰτίων τῆς σημερινῆς ποιότητος τῆς θρησκείας τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὴν ἀσυλία τῆς ἀκολασίας ποὺ προσφέρει, ἔχοντάς την κάνει ὕψιστο δόγμα της"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου