Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Ἡ ἐσχάτη αἵρεση (κατὰ τοὺς Πατέρες) δὲν θὰ καταδικασθεῖ ἀπὸ ἐκκλησιαστικὴ Σύνοδο.

TETEΛΕΣΜΕΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ 
Η ΕΝΩΣΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ,

κατα τον πατερα Επιφανιο Θεοδωροπουλο.

Αναλυσι απο τον π. Ευθυμιο Τρικαμηνα




 * Βρισκόμαστε στ σχατα.
*  σχάτη αρεση (κατ τος Πατέρες) δν θ καταδικασθε π κκλησιαστικ Σύνοδο.
*  νωση λων, πο προωθεται π τν παγκοσμιοποίηση κα τν Ν. ποχή, ταιριάζει πόλυτα κα ενοε τ σχέδια το Οκουμενισμο κα το ντιχρίστου ς Παγκόσμιου γέτη.
* Ο πίσκοποι εναι φορες τς αρέσεως, γι΄ ατ κα συνυπάρχουν ρμονικά –ς μία τν ξουσιν– μ τς λλες ξουσίες.
*  πίσημη κκλησιαστικ ξουσία δν θ γωνισθε κατ το Οκουμενισμο, γι’ ατ εθύνη το γώνα παφίεται στν καθένα πιστό.
*  π. πιφάνιος Θεοδωρόπουλος εχε πεί τι, ταν ναγνωρίσουν ο ρθόδοξοι ς κκλησία μ μυστήρια ,τι δν εναι κκλησία (πως σήμερα ο παπικο κα ο Προτεστάντες, Πάπας κα ο τελετές τους ναγνωρίζονται ς κκλησία, κληρικο κα μυστήρια π τος Οκουμενιστές) τότε νωση θ εναι γεγονς τετελεσμένο.


  Ατ πο σ λλες ποχές (πο ταν ζωνταν πίστη τν ρθοδόξων) ταν φυσικό, ν πομακρυνθομε δηλαδ π τος αρετικούς, ν μ χουμε καμι κκλησιαστικ κοινωνία μ τος αρετικούς (χι κοινωνική, παγγελματική)], ατ πο κάποτε ταν φυσιολογικ κα τ εχε καταλάβει κα τελευταος ρθόδοξος Χριστιανός, σήμερα χει γίνει κατανόητο, περβολικό, κραο, φανατικ κ.λπ.
Ατ συμβαίνει γιατ χει ξασθενήσει πίστις μας, τ ρθόδοξα κριτήρια πο εχανε κάποτε ο Χριστιανοί. τελευταος χωρικς εχε τ ρθόδοξο κριτήριο κα ξερε πο θ πρέπει ν πάει ν κοινωνήσει, π ποιόν πρέπει ν πομακρυνθε, πο θ πρέπει ν κουμπήσει τν ψυχή του κα πο ν μπιστευθε τν σωτηρία τς ψυχς του. Ατ λα τ γνώριζαν τότε ο νθρωποι, λλ σήμερα δν τ γνωρίζουμε κα γι’ ατ μς φαίνονται περβολικά.
Πρέπει μως ν πομε τι βρισκόμαστε στ σχατα χρόνια, δη ατ τ χουμε κατανοήσει λοι, τι βρισκόμαστε στ σχατα χρόνια. Κα τ κατανοομε κα π τν κοινωνικ πλευρ κα π τν κκλησιαστικ πλευρά.
Δηλαδή, στ σχατα χρόνια θ συγκλίνουνε τ κκλησιαστικ γεγονότα μ τ πολιτικ γεγονότα. δ αρεσις τν σχάτων καιρν, μς χουν πε ο Πατέρες, τι δν θ καταδικασθε, λλ θ πικρατήσει κα θ εναι τέτοια ατ αρεσις, πο θ ταιριάζει μ τν πγκοσμιοποίηση, μ τν Ν. ποχ κα μ τν ντίχριστο.
Πς θ μς κυβερνήσει ντίχριστος μα δν νωθομε λοι. χι μόνο πολιτικά, λλ κα κκλησιαστικά. Γι’ ατν κριβς τν λόγο σήμερα δν μιλάει κανες γι τν αρεση τς ποχς μας.
Ο πίσκοποι, ο ποοι εναι ο φορες τς αρέσεως· ο φορες τς μολύνσεως, το καρκίνου ατο, εναι ο πίσκοποι ο φορες· κα διαλέγουνε τώρα ποιούς πισκόπους θ κάνουνε, στε ατο ν μ μιλνε γι τν αρεση τς ποχς μας, λλ ν τ πηγαίνουν καλ μ τς ξουσίες, μ τος πολιτικούς, μ τος Μασώνους, μ τος Ερωπαίους, μ τος βραίους, μ λους ν τ πηγαίνουν καλά. Μόνο ν βρεθε κάποιος αστηρς ρθόδοξος, μ ατν δν τ πηγαίνουν καλά. Μ λους τος λλους τ πηγαίνουν καλ ο πίσκοποι. Ατο λοιπόν εναι ο φορες τς αρέσεως.
αρεσις λοιπν τν σχάτων καιρν δν θ καταδικασθε, λλ θ ταιριάζει πόλυτα μ τν παγκοσμιοποίηση, θ συμβαδίσουνε τ κκλησιαστικ μ τ πολιτικ πράγματα σ σημεο πο νας ν καλύπτει τν λλο. μία ξουσία ν καλύπτει τν λλη κα μία ξουσία ν στηρίζει τν λλη.
τσι λοιπόν, βλέπουμε σήμερα τος κκλησιαστικος γέτες μας ν στηρίζονται π τος πολιτικούς, κα ο πολιτικο πάλι ν στηρίζονται π τος κκλησιαστικούς.
Σ’ ατ τ σχατα λοιπν χρόνια πο εμαστε, πο βρισκόμαστε, καθένας θ σωθε μ να προσωπικ γώνα· δν θ περιμένει δηλαδ ν κάνει γώνα κκλησία, πως κάποτε καναν ο Πατέρες, κι καναν Συνόδους κα καταδικάζανε τς αρέσεις. Σήμερα θ κάνουμε Συνόδους γι ν πιβραβεύσουμε τς αρέσεις.
Μο λεγε κάποτε π. πιφάνιος Θεοδωρόπουλος, κα τ χω ναφέρει ρκετς φορές, λλ πειδ εναι σημαντικ ατ θ τ ναφέρω πάλι, γιατ ατ πο επε, χει γίνει σήμερα. Μο εχε πε τ ξς, κάποια φορ πο κάπου συζητούσαμε κε στν θήνα· τι, ν κάποτε μο λέει, πάτερ, ν κάποτε φτάσουμε ν ναγνωρίσουμε σν κκλησία, να μυστήριο πο γίνεται κτς κκλησίας, ν τ ναγνωρίσουμε ς γκυρο, χωρς μως ν μετανοήσει ατς πο τ χει πάρει τ μυστήριο ατό, λλ θ βρίσκεται κε, στν πλάνη πο βρίσκεται, ατ θ εναι, λέει, σν ν ρνούμεθα τν πόσταση το αυτο μας, σν ν ρνούμεθα τν ρθοδοξία μας.
τσι εχε πε τότε π. πιφάνιος. Κα ατ χει γίνει. χουμε ναγνωρίσει τ μυστήρια τν αρετικν. Δν τ χουμε
ναγνωρίσει ταν μετανοονε (πειδ μετανόησαν), τ χουμε ναγνωρίσει κε πο βρίσκονται (χωρς ν προηγηθε μετάνοια). Κα ατο ναγνώρισαν μς, κι μες ναγνωρίσαμε κείνους. χει γίνει μι λληλοπεριχώρηση. Ατ εναι νωσις τν κκλησιν. Κα δ πάρχει τ γιο Πνεμα λέμε, κα κε πάρχει τ γιο Πνεμα. Τ γιο Πνεμα μως δημιουργε μία κκλησία. ν πάρχει κα δ κα κε τ γιο Πνεμα, κα στος αρετικούς, κα στος ρθόδοξους τ γιο Πνεμα, κα τελε τ μυστήρια, (τότε) γιατί ατο ν μετανοήσουν κα ν γίνουν ρθόδοξοι. Γι ποιό λόγο ν γωνιστον ο Πατέρες κα ν καταδικάσουν τς αρέσεις, φο κα δ κα κε πάρχει τ γιο Πνεμα; Γιατί Χριστς ν πε γ εμαι λήθεια; λήθεια εναι Χριστός!(λλά) φο κα δ κα κε πάρχει λήθεια; Κα στν πλάνη κα κε πάρχει λήθεια; πάρχει (κι κε) τ γιο Πνεμα, τ Πνεμα τς ληθείας;
Ατ λοιπόν, ναγνώριση τν μυστηρίων χει γίνει, γινε στ Μπελαμντ το Λιβάνου, μεταξ ρθοδόξων κα παπικν· χουμε δη ναγνωρίσει κα τν ερωσύνη τν γγλικανν κα κάποιων λλων μάδων Προτεσταντικν, τι κι κε τελονται τ μυστήρια· νήκουμε στ Π.Σ.Ε., κε πο εναι λες ο Προτεσταντικς αρέσεις, πο λλοι πιστεύουνε στν θεότητα το Χριστο, λλοι δν πιστεύουνε, λλοι τελονε τ βάπτισμα μ νερό, κι λλοι δν τ τελονε μ νερό· λλοι κάνουν Θ. Κοινωνία μ ονο κα λλοι δν τν κάνουνε, γιατ εναι ναντίον το ονου· τιδήποτε. Δηλ. εμαστε κι μες λοι σότιμα κε μέσα, δηλ. μ λες τς αρέσεις κι μες νάμεσα κε, ο ρθόδοξοι.
Προδώσαμε, λοιπόν, τν ρθοδοξία στς μέρες μας κα μς φαίνονται περβολικ ατ πο λένε ο Πατέρες μας, τι πρέπει ν πομακρυνόμεθα π τος αρετικούς. φόσον ο αρετικο εναι ντς πλέον τς κκλησίας, χθρς εναι μέσα στ κάστρο, μέσα στ τείχη, πρέπει ν φυλαχτομε π τος χθρούς. ν εχαμε μία μολυσματικ σθένεια κα βρισκότανε νάμεσά μας, δν θ κοιτάγαμε ποιός τν χει κ.λπ., ν τν πομακρύνουμε, ν πομονώσουμε ν πομονωθομε μες π ατόν;
Ατ θ πε αρεσις. Ατ λα τ πράγματα σήμερα ο ρθόδοξοι δν τ γνωρίζουν, κα θελημένα δν τ γνωρίζουν, διότι, κα ο χριστιανο βολεύονται σ’ ατν τν γνοια, γιατ ρθοδοξία θέλει γώνα· βλέπετε ο Χριστιανο εχαν τ πνεμα το μαρτυρίου ξ ρχς, π τος ποστολικος χρόνους, ταν βαπτίζοντο κα μολογούσανε τν πίστη τους, εχανε μέσα τους τ πνεμα το μαρτυρίου, τι δηλ. θ προσπαθήσουνε ν περασπιστον τν πίστη κα τν λήθεια ντ πάσης θυσίας κα μέχρις αματος. Ατ τ νιώθανε κα γι’ ατ τ λόγο, π τ πρτα χρόνια  το Χριστιανισμο  εχαμε μάρτυρες κα δν σταματήσανε ν πάρχουνε μάρτυρες. Μόνο στ σχατα χρόνια, τώρα, λείψανε ο μάρτυρες κα τ μαρτύρια κα θ κλείψουνε σιγά-σιγά, διότι σοι θέλουνε ν εναι Χριστιανο πραγματικο στ σχατα χρόνια, ατο πραγματικ θ εναι μολογητς κα μάρτυρες, κα λένε ο Πατέρες, κα μόνο πο θ μολογον τι εναι ρθόδοξοι, γιατ θ πάρχει νας ποκλεισμός, δν θ μπορον ν σταθον οτε μέσα στν κκλησία, οτε μέσα στν πολιτεία, λλ μόνο στ βουν σν τ γρίμια, σν τ θηρία θ ζον ο Χριστιανο τ σχατα χρόνια. Κα ποιός θ’ ντέξει π μς, φο πίστη μας εναι ναιμική, σθενική, ποιός θ’ ντέξει π μς δελφοί μου στ σχατα χρόνια ν πε, γ εμαι ρθόδοξος, γ δν ξεπουλάω τν πίστη μου, θέλω ν πεθάνω ρθόδοξος, δν θέλω ν πεθάνω νακατεμένος μ τος αρετικούς, μ τος Οκουμενιστές, κα μ τος Παπικούς, κα μ τος Προτεστάντες, θέλω ν πεθάνω ρθόδοξος, ν κρατήσω τν σημαία τς ρθοδοξίας. Ποιός θ μπορέσει ατ π μς ν τ κάνει;
Πρέπει ν χουμε κάνει μέσα μας μι προεργασία, κι ατ προεργασία θ εναι ν ποδεχθομε τ μαρτύριο, τ ποο ποσχεθήκαμε στ βάπτισμά μας, «ποτάσσομαι τν σαταν κα τ ργα του» κ.λπ., λλ στν οσία μως δν τ χουμε ποδεχθε τ βάπτισμά μας κόμη, γιατ δν χουμε ποδεχθε τ μαρτύριο, γι’ ατ δν χουμε ποδεχθε τ βάπτισμά μας· κα γι’ ατ τν λόγο, ατ πο λέμε τώρα φαίνονται περβολικά, τι δηλ. δ δν θ ρθει ν μεταλάβει ποιος πηγαίνει κα κοινωνε κε πο μνημονεύονται ο αρετικο Οκουμενιστς πίσκοποι. Ατο πο χουνε προδώσει, πο τάχουνε βρε μ τος Παπικούς, μ τος Προτεστάντες, μ τος Μασώνους κα μ λους, ατο λοιπόν, ποιοι πηγαίνουν κε κα κοινωννε κε, δν θ ρθουν ν μεταλάβουν σ μς. Ατ πρέπει ν τ σεβαστομε, τουλάχιστον σν μι πιθυμία το ερέως πο τελε τ μυστήριο, γιατ Μ. Βασίλειος τν εθύνη γι τ ποιός θ μεταλαβαίνει τ για μυστήρια τν ναποθέτει στν τελοντα τ μυστήριο ερέα. Πρόσεχε, το λέει, σ ποιόν μεταδίδεις τ μυστήρια. Σ ατούς, λέει, πο πρέπει ν κοινωνήσουν, πο εναι ξιοι ν μεταλάβουν, θ τ μεταδίδεις, λέει, χωρς ν ζητς τίποτα ς ντάλλαγμα π ατούς· κα σ ατούς, λέει, πο δν θ πρέπει ν κοινωνήσουν, δν θ τος μεταδίδεις τ μυστήρια, στω κι ν εναι ατς πο φορε τ διάδημα. Θ λς χι κα σ’ ατόν, δηλ. στν ατοκράτορα, πο ατοκράτορας παιρνε κεφάλια, τότε...
Σήμερα μως, τ χουμε σοπεδώσει λα, δυστυχς. κόμα κα τ μυστήριά μας τάχουμε κάνει σν ν μν εναι τίποτα. Σν ν εναι κάτι τ κοινό, κάτι τ πλό. λοι πρέπει ν κοινωνήσουμε, πως κα νμαστε, ,τι κα νμαστε, πρέπει λοι ν κοινωνήσουμε. Δν εναι τσι τ πράγματα. Δν μς σώζει ατ Θ. Κοινωνία, μς κολάζει ατ Θ. Κοινωνία. Γι’ ατ λέει κα π. Παλος τι πρέπει ν προσέχουμε «δοκιμαζτω δ νθρωπος αυτν, κα οτως κ το ρτου σθιτω κα κ το ποτηρου πιντω· γρ σθων κα πνων ναξως κρμα αυτ σθει κα πνει, μ διακρνων τ σμα κα τ αμα το Κυρου», δηλ. ες κατάκρισιν. π. Παλος τ λέει. Κα μες λέμε, χι, πρέπει ν κοινωνήσουμε, εναι Πάσχα, εναι ατά, κι ς πηγαίνουμε κι δ ν κοινωνμε κι κε, κι ς τόχουμε δίπορτο κα ς παίζουμε κα σ διπλ ταμπλώ.
Θ θελα λοιπόν ν γίνει σεβαστ ατ πιθυμία το ερέως πο τελε τ μυστήριο. μες εμαστε ο καθηρημένοι γι’ ατούς, εμαστε ο νθρωποι πο εμαστε ν πάσ περιπτώσει κτς κκλησίας γι’ ατούς, πότε ποιοι πηγαίνουν κε κα κοινωννε κε, δν πρέπει κανονικ κι π μόνοι τους νρθουν ν κοινωνήσουν δ, γιατ κι μα πετε σες τι πγα κα κοινώνησα στν π. Εθύμιο, θ σς πάρουνε κα θ σς πατάξουνε ξω π τν κκλησία... Θ πονε τ μυστήρια (πο τελε) εναι κυρα.
φόσον λοιπόν, τ δικά μας εναι κυρα κα τ δικά τους γκυρα, θ πηγαίνετε κε, σοι θέλετε ν κοινωνήσετε, ν πηγαίνετε κε στος Οκουμενιστές, σ’ ατος πο τ πνε καλ κα μ τ διάβολο κόμα.

απο την πατερικη Παραδοσι

2 σχόλια:

  1. Το να λέμε ότι η Αίρεση του Οικουμενισμού δεν πρόκειται να καταδικασθεί από Σύνοδο στην ουσία οδηγεί στην αποφυγή του Καθήκοντός μας να υπερασπίσουμε την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο χωρισμός μας από τους επιμένοντες σε Αιρετικά φρονήματα είναι η πρώτη πράξη και καθήκον μας. Η δεύτερη πράξη και καθήκον μας, εξίσου σημαντική με την πρώτη, είναι η αληθινή προσπάθεια μας για την Ενότητα, κατά το δυνατόν, όσων θα παραμείνουν Ορθόδοξοι, που δεν προσκυνούν την Παναίρεση. Αυτοί, οι αληθινοί Ορθόδοξοι, ενωμένοι κατά την μεγάλη πλειοψηφία τους, Κληρικοί, Μοναχοί και Λαϊκοί θα έχουν το Κανονικό δικαίωμα να καταδικάσουν Συνοδικά την Παναίρεση, εάν σε εύλογο χρονικό διάστημα οι επίσημες Διοικήσεις των 14 Εκκλησιών, άλλες με αποδοχή οι 10 Εκκλησίες και άλλες με ανοχή οι 4 Εκκλησίες, δεχθούν τελικά άμεσα ή έμμεσα (διά της Συγκοινωνίας) και τις πρόσφατες Αντορθόδοξες Αποφάσεις της Κρήτης. Αντί να λέμε λοιπόν, ότι η Παναίρεση δεν θα καταδικασθεί από Σύνοδο, ας κάνουμε αληθινά την προσπάθειά μας για ένωση των αληθινών Ορθοδόξων, άλλως η Αποτείχιση μας, μόνη της, θα είναι μισή δουλειά, εάν δεν ολοκληρωθεί από Συνοδική Καταδίκη της Παναιρέσεως, που θα διασφαλίσει πραγματικά την Ορθόδοξη Εκκλησία και όλους όσους θέλουν να παραμείνουν Ορθόδοξοι. Εμείς αυτό το καθήκον έχουμε και η Ευλογία Του Θεού για να γίνει πράγματι αυτή, η Σύνοδος των Ορθοδόξων, θα έλθει, εάν εμείς σκεπτόμεθα και δρούμε με γνώμονα το συμφέρον Της Εκκλησίας, ως απλοί υπηρέτες και δούλοι Χριστού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και όμως έχουμε αναγνώριση των μυστηρίων των Λατίνων κατά καιρούς και μάλιστα και προ του Σχίσματος από τον Πάπα Νικόλαο και τον Μ.Φώτιο.
    Ήδη, από τον ιβ΄ αι. έχουμε αναγνώριση της ιερωσύνης, αλλά και άλλων μυστηρίων, όπως του βαπτίσματος, σύμφωνα με τον 7 της Β΄ Οικ. και τον 95 της Πενθέκτης, όπου γίνεται χρήση μόνον αγίου μύρου (Κ. Οικονόμου). Τούτο βεβαιώνει ο Αγκύρας Μακάριος, ο Ρόδου Νείλος, ο Θ. Βαλσαμών (ις΄ ερωταπόκριση), αλλά και ο άγιος Μάρκος Εφέσου: "χρίομεν τους εξ αυτών (Λατίνων) προσιόντας...... ως αιρετικούς όντας" (PG 160/164), σύμφωνα με τον 7 της Β΄ Οικουμενικής (Αρειανούς, Μακεδονιανούς κ.λπ.)
    Για περισσότερες λεπτομέρειες: Ι. ΚΑΡΜΙΡΗ: Τα Δογματικά και Συμβολικά κείμενα....., σελ. 979-982

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου