ΕΥΟΔΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Του θεολόγου Νικολάου Πανταζή
“Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον” (Κοντάκιον ἐορτῆς Ἦχ. πλ. β’. Αὐτόμελον).
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ο Τάφος δέσμια την Μητέρα της Ζωής. Δεν είχε δυνατότα ο Άδης να καταπιεί την Αγνήν εν Τάφω κατατεθείσα, βαβαί! Ανίκανος ο καταστόλιστος με υπέρτατες των ουρανών δυνάμεις Επιτάφιος, να εγκλωβίσει την Βασίλισσα των Αρχαγγέλων και Υψηλοτέρα των Ουρανών.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Η νέκρωσις δεν εκράτησεν νενεκρωμένην την Ζωοδόχον Πηγήν και Πηγήν Ζωής. “Τί ζητείτε την Ζώσα μετά των νεκρών; “Ανέστη, ουκ έστιν ώδε” αλλά συμβασιλεύει μετά του Βασιλέως σε Ηλιοστάλακτο Θρόνο, η Βασιλική Καθέδρα του Βασιλέως, η τέως γαλουχήσασα τον Δεσπότην, η Βασιλίς και Κυρία. “Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν”. “Ομολογώ ανάστασιν νεκρών”, Ανάστασιν και της Θεοτόκου!
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν” την Θεοτόκον. Κρατά όμως τους Νεορθοδόξους καλά δεσμίους η ταφόπετρα της πλάνης και η πνευματική νέκρωση των όσων απορρίπτουν την Αναστάσιν της Θεομήτωρος, της Μητρός του Αναστάντος Υιού και Θεού, “ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν”, ανέστησεν και ανέλαβεν αυτήν εις τα ίδια.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Ου κατέστησεν αυτήν νενεκρωμένην, σεσηπωμένην και αποσυντιθεμένην… Ο Άδης, φησίν, επικράνθη! Και γαρ… ΔΙΣ ΕΠΙΚΡΑΝΘΗ! Διά γυναικός εισήλθεν ο θάνατος, διά ΓΥΝΑΙΚΟΣ ανορθώθημεν πάντες, διά Γυναικός εξανέστη Χριστός, αληθώς τω Λαώ Αυτού. “Άξιον εστίν ως Αληθώς, μακαρίζειν σε, την Θεοτόκον” Μεταστάσα από γης, αναστάσα από του Τάφου και αναληφθείσα αυτοστιγμή. Θεοτόκος Ανέστη, Αληθώς Ανέστη!
Αληθώς ελέχθη: Η ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος δεν πεθαίνει ποτέ. Πάντα Ζη. Ζεί Κύριος ο Θεός, Ζει η Κυρία Θεοτόκος! Και όταν κοιμάται, βρυχάται ως “Λέαινα” Θεϊκή, Θεομητωρική. Μέσα μας βαθειά γι’ αυτή, μιαν αμετάθετη ελπίδα Πάντα Ζη: να μας λυπηθεί η Παντάνασσα και η ψυχή μας να σωθεί διά των πρεσβειών της!
“Πολλά γαρ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου”. Αυτό λέει πολλά. Η Μητρική της δέηση ισχύει πολλά. Κι’ εμείς οι Νεο-έλληνες “την στολίζουμε για τα καλά” και την βρίζουμε με τον ΧΟΙΡΟτερο, απανθρωπότερο και βαρβαρότερο τρόπο! Βλασφημία των Θείων σημαίνει βλασφημία της Ζωής, “θανάτωση” της Μητέρας της Ζωής, αμαύρωση, αχρήστευση και χαντάκωση της δικής μας χαμένης πια ζωής. Σημαίνει κόλαση ψυχής.
Αν θέλουμε να είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι πραγματικά, η βλασφημία των Θείων πρέπει να σβήσει οριστικά και ΠΟΤΕ ΜΗΝ ξανακουστούν τέτοιες μιαρότατες κι αισχρότατες τερατοχυσίες, τέτοια αποβράσματα της κολάσεως, τετοια εκτρώματα, πυραναλώματα και εωσφορικές υβρεοθυσίες!
Πάλιν κατά τον Μέγαν και Μέγιστον εν Μεγίστοις, Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, “ἡ Θεοτόκος (πάντα) θά ὑπάρχει (Πάντα Ζη) δι’ ἠμᾶς ἡ καταφυγή, ἡ ἐλπίς, ἡ Μήτηρ ἡμῶν!” Όταν δεν έχεις ως ελπίδα της ζωής σου την Μητέρα της Ζωής, την Μητέρα των Πατέρων και Μητέρα κάθε εξουσίας Συνοδικής, είναι τότε σαν να μη ζεις, σα να μην υπάρχεις! Ας είσαι και πατριάρχης…
Όταν πάλι δεν πιστεύεις πως η Μήτηρ της Ζωής επανήλθε στη ζωή, “Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής” και όχι σκλάβα του θανάτου, της πλάνης της εσχάτου γίνεσαι κι εσύ θύμα, κρίμα εαυτώ επάγων. Ο διάγων δήθεν “βίον γνωστόν τοις πέρασιν και ξακουστόν τοις πάσιν” έχων φήμην “διαδυκτιακού μεγαλορθοδόξου” και “υπερορθοδόξου”, τα νυν, τα τέλη των αιώνων καταντάς την αίρεση να προτιμάς υπέρ της αληθείας.
Μη κάθεσαι και “γαργαλιέσαι” και γελάς μόνος σου εκκωφαντικώς, διά της απαξιωτικής ψευδωνυμίας “αιρετικός”… Ούτε για αστεία! Μην το πεις ξανά. “Αιρετικός” σημαίνει “Ανάθεμα, “Μαράν Αθά!” Αιρετικός σημαίνει κάτω τα ξερόχερά σου από το Θεοδόχον και Ακραιφνέστατον Σώμα το οποίον προμπέμπουσι Άγγελοι κι Αρχάγγελοι κρατώντας ξίφη φλεγόμενα στο χέρι, για να κόψουν τα χέρια και τα χείλη των βλασφημούντων αυτήν! “Συστήσασθε Εορτήν…”
Στα δε βλάσφημα στόματα των Αιρεσιαρχών, φοβερόν φίμωτρον βάλατε! “Ανοίξω λοιπόν το στόμα μου”: “Ἄρατε πύλας, Ἄρατε! Καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα”. Την Οδόν, την Αλήθειαν και την Ζωήν αναβλύζουσα. Την Κεχαριτωμένην χάριν αυτής δωρίζουσα και με πρεσβείες ακοίμητες τους πιστούς στηρίζουσα. “Την προς σωτηρίαν καθοδηγούσα και τας των εναντίων εφόδους Αποτειχίζουσα!” Ω, Παναγία Αποτειχίζουσα, Θεοτόκε Διακοπής Μνημοσύνου!
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι δαίμονες και λεγεώνες δαιμονίων που εμπνέουν τις Κολυμβάριες Συναγωγές. Ενάντιος είναι ο Αντί-χριστος, ως Αντί=εναντίον του Χριστού, και θέτων τον δεσποτοκρατικό, αιρεσιαρχικό εαυτό του Αντί Αυτού, εις θέσιν Αυτού ως δήθεν επισκοπικόν κέντρον της “εκκλησίας” Αυτού, εκτοπίζοντας Αυτόν και διορίζοντας τον Αρχοντώνυμον εαυτόν του ως “Πάπαν της Ανατολής”.
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι σιγοντάροντες την Παναίρεσιν του Οικουμενισμού. Είναι οι κοινωνούντες μετά ακοινωνήτων. Είναι τα συμβιβασμένα και συνυπαρξιακά ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ. Είναι αυτοί οι οποίοι ενσωματώνονται στο σώμα των αλλοτρίων, αιρετικών ποιμένων και ΜΟΙΧΕΙΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ μετ’ αυτών τελούσι.
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι Άρχοντες κι Ακρίτες των δύο Άκρων και επακριβώς αυτοκατάκριτοι ενός τρίτου ΑΚΡΟΥ, του δολίου και δειλόσπορου “ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΤΙΣΜΟΥ!” Είναι οι ανερυθριάστως μεταθέτοντες τα όρια α έθεντο οι Πατέρες! Οι Άγιοι Πατέρες λέγουν “όταν κηρύσσεται αίρεσις δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή” παύσον κάθε κοινωνία εκκλησιαστική, ετούτοι οι “Μεταπατέρες λέγουν “όταν ίδετε Κοινό Ποτήριο” τότε “βλέποντας και κάνοντας” “ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι” και τίποτα δεν βλέπουμε από δαύτους! Διό, “ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς”.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Ουκ απέθανε, αλλά καθεύεδει… Κεκοίμηται η εν πρεσεβείαις Ακοίμητος Θεοτόκος. «Κατακλιθεὶσα ἀνεπαύσατο ὡς λέαινα. Τὶς ἀναστήσει αὐτήν;» “Ο Αναστάς εκ των νεκρών, Χριστός ο Αληθινός Θεός ημών”, “ο και νεκρών και ζώντων Μόνος την εξουσίαν έχων ως Αθάνατος Βασιλεύς”, τα νυν εξαναστά την Βασίλισσαν του Φωτός, τω Φωτί της Αναστάσεως Αυτού!
Η Παναγία Ιεροσολυμίτισσα, η “Μήτηρ Σιών Αγία”, η “Μήτηρ Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων”, “Μήτηρ των Εκκλησιών”, των τοπικών εννοείται και ΟΧΙ των “ετεροδόξων και ιστορικών…” Αυτή δεν είναι η Μήτηρ των Μεγάλων αρνητών, ουδέ η “Καλή Κουροτρόφος” των εν Κολυμβαρίω τορνευτών. Δεν είναι η Παναγιά Μαριολάτρισσα των Παπικών Παρατηρητών.
Άλλο πράγμα η Αγία Μητέρα Ελισάβετ του Προδρόμου και άλλο η Ελισάβετ Προδρόμου, Σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ , Σύμβουλος του Υπουργείο Άμυνας, της Αμυντικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (DIA), της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), Σύμβουλος του NATO, του ΟΗΕ, Σύμβουλος Υπουργείων και Μ.Κ.Ο. διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών και δη ανωτέρα και υπερτέρα Διπλωμάτης (Senior Diplomat) των Σιωνιστών, Πρόδρομος κι αυτή του Αντιχρίστου.
“Ὕμνος ἅπας, ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῶ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν” της Παναγίας Φωτοβολούσης. ΑΥΤΗ είναι το Άγιον Φως του Παναγίου Τάφου! “Φωτοδόχον λαμπάδα, τοὶς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον, τὸ γὰρ ἄϋλον ἄπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγὴ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγὴ δὲ τιμωμένη ταῦτα: Χαῖρε, ἀκτὶς Νοητοῦ Ἠλίου, Χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου Φέγγους!” Μη μιλάτε για άλλο φέγγος και για ψεύτικο φώς, για “Ολυμπιακή φλόγα” δαιμονική, με πηγή σατανική από το “αρχαίο κι αθάνατο πνεύμα!”
Τουναντίον,
“Ἐγένετο πνεῦμα Θεοῦ ἐπὶ Βαλαάμ· καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ὡς καλοί σου οἱ οἴκοι Ἰακὼβ, αἱ σκηναί σου Ἰσραὴλ ὡσεὶ νάπαι σκιάζουσαι, καὶ ὡσεὶ παράδεισοι ἐπὶ ποταμῶν καὶ ὡς σκηναὶ ἃς ἔπηξεν Κύριος ὡσεὶ κέδροι παρ’ ὕδατα. Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ καὶ κυριεύσει ἐθνῶν πολλῶν, καὶ ὑψωθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ καὶ αὐξηθήσεται. Ὁ Θεὸς ὡδήγησεν αὐτὸν ἐξ Αἰγύπτου ὡς δόξα μονοκέρωτος αὐτῷ· ἔδεται ἔθνη ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ τὰ πάχη αὐτῶν ἐκμυελιεῖ καὶ ταῖς βολίσιν αὐτοῦ κατατοξεύσει ἐχθροὺς (οικουμενιστάς). Κατακλιθεὶς ἀνεπαύσατο ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τὶς ἀναστήσει αὐτὸν; οἱ εὐλογοῦντές σε εὐλογημένοι· καὶ οἱ καταρώμενοί σε κεκατήρανται. Ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακὼβ καὶ ἀναστήσεται ἄνθρωπος ἐξ Ἰσραὴλ, καὶ θραύσει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωάβ, (τους ιερείς της αισχύνης του Κολυμβαρίου) καὶ προνομεύσει πάντας υἱοὺς Σὴθ. Καὶ ἔσται Ἐδὼμ κληρονομία, καὶ ἔσται κληρονομία Ἡσαῦ ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ καὶ Ἰσραὴλ ἐποίησεν Ἰσχὺν“ (Β’ Ἀριθμῶν τὸ Ἀνάγνωσμα Κεφ. 24, 2-3, 5-9, 17-18).
«Ισχύς και οχύρωμα ανθρώπων, χαίρε Άχραντε, τόπε αγιάσματος της δόξης· νέκρωσις Άδου, νυμφών ολόφωτε· χαίρε των Αγγέλων χαρμονή· χαίρε η Βοήθεια των πιστώς δεομένων σου». Δεν γίνεται, δεν μπορεί, η Νέκρωσις του Άδου αυτή, να αφίεται νεκρή με άδοξη μορφή, η Δόξα των Αγγέλων! Η Δεδοξασμένη! “Δεδοξασμένα περί σου, ελαλήθη πανταχού”… Πάντα ζη η Δόξα τ’ Ουρανού, “Δόξα Μονοκέρωτος αυτώ”, τω Ορθοδόξω Πιστώ Λαώ, η Δεδοξασμένη. “Ήτω η Δόξα Κυρίου εις τους αιώνας!”
“Ύψωσον Κέρας, Χριστιανών Ορθοδόξων!” Αύτη εστί το Κέρας ημών εν αισχροτάτη ανιθέσει μετά του Κέρατος του Απιστιακού των Οικουμενιστών, το Κέρατο των συμπροσευχών και της Πορνικής της Αγαπολογίας. «ΜΗ τῆς φθορᾶς διαπείρᾳ κυοφορήσασα, καὶ παντεχνήμονι Λόγῳ σάρκα δανείσασα, Μῆτερ ἀπείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε!” Συ ει το Κραταίωμα ημών, συ ει και το “Δύναμις” του Τρισαγίου Ύμνου! Εσύ είσαι η Αναστημένη μας Παναγιά, η επιδαψίλευση της μυστικής ευχής “Καλή Παναγιά”, εσύ η Μυστική Λαβίδα. Αύτη η ανέσπερος, ατελεύτητος και αδιάλειπτος Κατακλείδα: “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!”
Πηγή: http://www.wallingoff.com/737
“Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον” (Κοντάκιον ἐορτῆς Ἦχ. πλ. β’. Αὐτόμελον).
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ο Τάφος δέσμια την Μητέρα της Ζωής. Δεν είχε δυνατότα ο Άδης να καταπιεί την Αγνήν εν Τάφω κατατεθείσα, βαβαί! Ανίκανος ο καταστόλιστος με υπέρτατες των ουρανών δυνάμεις Επιτάφιος, να εγκλωβίσει την Βασίλισσα των Αρχαγγέλων και Υψηλοτέρα των Ουρανών.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Η νέκρωσις δεν εκράτησεν νενεκρωμένην την Ζωοδόχον Πηγήν και Πηγήν Ζωής. “Τί ζητείτε την Ζώσα μετά των νεκρών; “Ανέστη, ουκ έστιν ώδε” αλλά συμβασιλεύει μετά του Βασιλέως σε Ηλιοστάλακτο Θρόνο, η Βασιλική Καθέδρα του Βασιλέως, η τέως γαλουχήσασα τον Δεσπότην, η Βασιλίς και Κυρία. “Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν”. “Ομολογώ ανάστασιν νεκρών”, Ανάστασιν και της Θεοτόκου!
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν” την Θεοτόκον. Κρατά όμως τους Νεορθοδόξους καλά δεσμίους η ταφόπετρα της πλάνης και η πνευματική νέκρωση των όσων απορρίπτουν την Αναστάσιν της Θεομήτωρος, της Μητρός του Αναστάντος Υιού και Θεού, “ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν”, ανέστησεν και ανέλαβεν αυτήν εις τα ίδια.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Ου κατέστησεν αυτήν νενεκρωμένην, σεσηπωμένην και αποσυντιθεμένην… Ο Άδης, φησίν, επικράνθη! Και γαρ… ΔΙΣ ΕΠΙΚΡΑΝΘΗ! Διά γυναικός εισήλθεν ο θάνατος, διά ΓΥΝΑΙΚΟΣ ανορθώθημεν πάντες, διά Γυναικός εξανέστη Χριστός, αληθώς τω Λαώ Αυτού. “Άξιον εστίν ως Αληθώς, μακαρίζειν σε, την Θεοτόκον” Μεταστάσα από γης, αναστάσα από του Τάφου και αναληφθείσα αυτοστιγμή. Θεοτόκος Ανέστη, Αληθώς Ανέστη!
Αληθώς ελέχθη: Η ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος δεν πεθαίνει ποτέ. Πάντα Ζη. Ζεί Κύριος ο Θεός, Ζει η Κυρία Θεοτόκος! Και όταν κοιμάται, βρυχάται ως “Λέαινα” Θεϊκή, Θεομητωρική. Μέσα μας βαθειά γι’ αυτή, μιαν αμετάθετη ελπίδα Πάντα Ζη: να μας λυπηθεί η Παντάνασσα και η ψυχή μας να σωθεί διά των πρεσβειών της!
“Πολλά γαρ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου”. Αυτό λέει πολλά. Η Μητρική της δέηση ισχύει πολλά. Κι’ εμείς οι Νεο-έλληνες “την στολίζουμε για τα καλά” και την βρίζουμε με τον ΧΟΙΡΟτερο, απανθρωπότερο και βαρβαρότερο τρόπο! Βλασφημία των Θείων σημαίνει βλασφημία της Ζωής, “θανάτωση” της Μητέρας της Ζωής, αμαύρωση, αχρήστευση και χαντάκωση της δικής μας χαμένης πια ζωής. Σημαίνει κόλαση ψυχής.
Αν θέλουμε να είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι πραγματικά, η βλασφημία των Θείων πρέπει να σβήσει οριστικά και ΠΟΤΕ ΜΗΝ ξανακουστούν τέτοιες μιαρότατες κι αισχρότατες τερατοχυσίες, τέτοια αποβράσματα της κολάσεως, τετοια εκτρώματα, πυραναλώματα και εωσφορικές υβρεοθυσίες!
Πάλιν κατά τον Μέγαν και Μέγιστον εν Μεγίστοις, Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, “ἡ Θεοτόκος (πάντα) θά ὑπάρχει (Πάντα Ζη) δι’ ἠμᾶς ἡ καταφυγή, ἡ ἐλπίς, ἡ Μήτηρ ἡμῶν!” Όταν δεν έχεις ως ελπίδα της ζωής σου την Μητέρα της Ζωής, την Μητέρα των Πατέρων και Μητέρα κάθε εξουσίας Συνοδικής, είναι τότε σαν να μη ζεις, σα να μην υπάρχεις! Ας είσαι και πατριάρχης…
Όταν πάλι δεν πιστεύεις πως η Μήτηρ της Ζωής επανήλθε στη ζωή, “Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής” και όχι σκλάβα του θανάτου, της πλάνης της εσχάτου γίνεσαι κι εσύ θύμα, κρίμα εαυτώ επάγων. Ο διάγων δήθεν “βίον γνωστόν τοις πέρασιν και ξακουστόν τοις πάσιν” έχων φήμην “διαδυκτιακού μεγαλορθοδόξου” και “υπερορθοδόξου”, τα νυν, τα τέλη των αιώνων καταντάς την αίρεση να προτιμάς υπέρ της αληθείας.
Μη κάθεσαι και “γαργαλιέσαι” και γελάς μόνος σου εκκωφαντικώς, διά της απαξιωτικής ψευδωνυμίας “αιρετικός”… Ούτε για αστεία! Μην το πεις ξανά. “Αιρετικός” σημαίνει “Ανάθεμα, “Μαράν Αθά!” Αιρετικός σημαίνει κάτω τα ξερόχερά σου από το Θεοδόχον και Ακραιφνέστατον Σώμα το οποίον προμπέμπουσι Άγγελοι κι Αρχάγγελοι κρατώντας ξίφη φλεγόμενα στο χέρι, για να κόψουν τα χέρια και τα χείλη των βλασφημούντων αυτήν! “Συστήσασθε Εορτήν…”
Στα δε βλάσφημα στόματα των Αιρεσιαρχών, φοβερόν φίμωτρον βάλατε! “Ανοίξω λοιπόν το στόμα μου”: “Ἄρατε πύλας, Ἄρατε! Καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα”. Την Οδόν, την Αλήθειαν και την Ζωήν αναβλύζουσα. Την Κεχαριτωμένην χάριν αυτής δωρίζουσα και με πρεσβείες ακοίμητες τους πιστούς στηρίζουσα. “Την προς σωτηρίαν καθοδηγούσα και τας των εναντίων εφόδους Αποτειχίζουσα!” Ω, Παναγία Αποτειχίζουσα, Θεοτόκε Διακοπής Μνημοσύνου!
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι δαίμονες και λεγεώνες δαιμονίων που εμπνέουν τις Κολυμβάριες Συναγωγές. Ενάντιος είναι ο Αντί-χριστος, ως Αντί=εναντίον του Χριστού, και θέτων τον δεσποτοκρατικό, αιρεσιαρχικό εαυτό του Αντί Αυτού, εις θέσιν Αυτού ως δήθεν επισκοπικόν κέντρον της “εκκλησίας” Αυτού, εκτοπίζοντας Αυτόν και διορίζοντας τον Αρχοντώνυμον εαυτόν του ως “Πάπαν της Ανατολής”.
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι σιγοντάροντες την Παναίρεσιν του Οικουμενισμού. Είναι οι κοινωνούντες μετά ακοινωνήτων. Είναι τα συμβιβασμένα και συνυπαρξιακά ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ. Είναι αυτοί οι οποίοι ενσωματώνονται στο σώμα των αλλοτρίων, αιρετικών ποιμένων και ΜΟΙΧΕΙΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ μετ’ αυτών τελούσι.
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι Άρχοντες κι Ακρίτες των δύο Άκρων και επακριβώς αυτοκατάκριτοι ενός τρίτου ΑΚΡΟΥ, του δολίου και δειλόσπορου “ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΤΙΣΜΟΥ!” Είναι οι ανερυθριάστως μεταθέτοντες τα όρια α έθεντο οι Πατέρες! Οι Άγιοι Πατέρες λέγουν “όταν κηρύσσεται αίρεσις δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή” παύσον κάθε κοινωνία εκκλησιαστική, ετούτοι οι “Μεταπατέρες λέγουν “όταν ίδετε Κοινό Ποτήριο” τότε “βλέποντας και κάνοντας” “ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι” και τίποτα δεν βλέπουμε από δαύτους! Διό, “ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς”.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Ουκ απέθανε, αλλά καθεύεδει… Κεκοίμηται η εν πρεσεβείαις Ακοίμητος Θεοτόκος. «Κατακλιθεὶσα ἀνεπαύσατο ὡς λέαινα. Τὶς ἀναστήσει αὐτήν;» “Ο Αναστάς εκ των νεκρών, Χριστός ο Αληθινός Θεός ημών”, “ο και νεκρών και ζώντων Μόνος την εξουσίαν έχων ως Αθάνατος Βασιλεύς”, τα νυν εξαναστά την Βασίλισσαν του Φωτός, τω Φωτί της Αναστάσεως Αυτού!
Η Παναγία Ιεροσολυμίτισσα, η “Μήτηρ Σιών Αγία”, η “Μήτηρ Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων”, “Μήτηρ των Εκκλησιών”, των τοπικών εννοείται και ΟΧΙ των “ετεροδόξων και ιστορικών…” Αυτή δεν είναι η Μήτηρ των Μεγάλων αρνητών, ουδέ η “Καλή Κουροτρόφος” των εν Κολυμβαρίω τορνευτών. Δεν είναι η Παναγιά Μαριολάτρισσα των Παπικών Παρατηρητών.
Άλλο πράγμα η Αγία Μητέρα Ελισάβετ του Προδρόμου και άλλο η Ελισάβετ Προδρόμου, Σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ , Σύμβουλος του Υπουργείο Άμυνας, της Αμυντικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (DIA), της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), Σύμβουλος του NATO, του ΟΗΕ, Σύμβουλος Υπουργείων και Μ.Κ.Ο. διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών και δη ανωτέρα και υπερτέρα Διπλωμάτης (Senior Diplomat) των Σιωνιστών, Πρόδρομος κι αυτή του Αντιχρίστου.
“Ὕμνος ἅπας, ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῶ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν” της Παναγίας Φωτοβολούσης. ΑΥΤΗ είναι το Άγιον Φως του Παναγίου Τάφου! “Φωτοδόχον λαμπάδα, τοὶς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον, τὸ γὰρ ἄϋλον ἄπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγὴ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγὴ δὲ τιμωμένη ταῦτα: Χαῖρε, ἀκτὶς Νοητοῦ Ἠλίου, Χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου Φέγγους!” Μη μιλάτε για άλλο φέγγος και για ψεύτικο φώς, για “Ολυμπιακή φλόγα” δαιμονική, με πηγή σατανική από το “αρχαίο κι αθάνατο πνεύμα!”
Τουναντίον,
“Ἐγένετο πνεῦμα Θεοῦ ἐπὶ Βαλαάμ· καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ὡς καλοί σου οἱ οἴκοι Ἰακὼβ, αἱ σκηναί σου Ἰσραὴλ ὡσεὶ νάπαι σκιάζουσαι, καὶ ὡσεὶ παράδεισοι ἐπὶ ποταμῶν καὶ ὡς σκηναὶ ἃς ἔπηξεν Κύριος ὡσεὶ κέδροι παρ’ ὕδατα. Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ καὶ κυριεύσει ἐθνῶν πολλῶν, καὶ ὑψωθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ καὶ αὐξηθήσεται. Ὁ Θεὸς ὡδήγησεν αὐτὸν ἐξ Αἰγύπτου ὡς δόξα μονοκέρωτος αὐτῷ· ἔδεται ἔθνη ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ τὰ πάχη αὐτῶν ἐκμυελιεῖ καὶ ταῖς βολίσιν αὐτοῦ κατατοξεύσει ἐχθροὺς (οικουμενιστάς). Κατακλιθεὶς ἀνεπαύσατο ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τὶς ἀναστήσει αὐτὸν; οἱ εὐλογοῦντές σε εὐλογημένοι· καὶ οἱ καταρώμενοί σε κεκατήρανται. Ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακὼβ καὶ ἀναστήσεται ἄνθρωπος ἐξ Ἰσραὴλ, καὶ θραύσει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωάβ, (τους ιερείς της αισχύνης του Κολυμβαρίου) καὶ προνομεύσει πάντας υἱοὺς Σὴθ. Καὶ ἔσται Ἐδὼμ κληρονομία, καὶ ἔσται κληρονομία Ἡσαῦ ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ καὶ Ἰσραὴλ ἐποίησεν Ἰσχὺν“ (Β’ Ἀριθμῶν τὸ Ἀνάγνωσμα Κεφ. 24, 2-3, 5-9, 17-18).
«Ισχύς και οχύρωμα ανθρώπων, χαίρε Άχραντε, τόπε αγιάσματος της δόξης· νέκρωσις Άδου, νυμφών ολόφωτε· χαίρε των Αγγέλων χαρμονή· χαίρε η Βοήθεια των πιστώς δεομένων σου». Δεν γίνεται, δεν μπορεί, η Νέκρωσις του Άδου αυτή, να αφίεται νεκρή με άδοξη μορφή, η Δόξα των Αγγέλων! Η Δεδοξασμένη! “Δεδοξασμένα περί σου, ελαλήθη πανταχού”… Πάντα ζη η Δόξα τ’ Ουρανού, “Δόξα Μονοκέρωτος αυτώ”, τω Ορθοδόξω Πιστώ Λαώ, η Δεδοξασμένη. “Ήτω η Δόξα Κυρίου εις τους αιώνας!”
“Ύψωσον Κέρας, Χριστιανών Ορθοδόξων!” Αύτη εστί το Κέρας ημών εν αισχροτάτη ανιθέσει μετά του Κέρατος του Απιστιακού των Οικουμενιστών, το Κέρατο των συμπροσευχών και της Πορνικής της Αγαπολογίας. «ΜΗ τῆς φθορᾶς διαπείρᾳ κυοφορήσασα, καὶ παντεχνήμονι Λόγῳ σάρκα δανείσασα, Μῆτερ ἀπείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε!” Συ ει το Κραταίωμα ημών, συ ει και το “Δύναμις” του Τρισαγίου Ύμνου! Εσύ είσαι η Αναστημένη μας Παναγιά, η επιδαψίλευση της μυστικής ευχής “Καλή Παναγιά”, εσύ η Μυστική Λαβίδα. Αύτη η ανέσπερος, ατελεύτητος και αδιάλειπτος Κατακλείδα: “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!”
Πηγή: http://www.wallingoff.com/737
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου