Ομολογία

ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΗΚΤΟΣ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΜEΝΗΣ ‘’ΠΑΛΑΙΑΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ’’ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Κατά καιρούς δίνεται η εντύπωση σε κάποιους ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιστροφής της καλουμένης ‘’Παλαιάς Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας’’ στην Μία Αγία Εκκλησία. Όσο όμως κι αν διαφοροποιούνται σε κάποια θέματα με το Βατικανό παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένοι με αυτό. 

Είναι αλήθεια ότι η καλούμενη ‘’Παλαιά Ρωμαιοκαθολική εκκλησία’’ δεν συνηγορεί στα οικουμενιστικά ατοπήματα του Πάπα Φραγκίσκου και αυτό είναι θετικό. Προς τούτο μάλιστα και δι’ ανοιχτής επιστολής πρόσφατα διαμαρτυρήθηκαν προς τον Πάπα Φραγκίσκο για τα διαθρησκειακά ατοπήματά του με Εβραίους, Βουδιστές και Μουσουλμάνους. Θεωρούν εαυτούς ως ‘’ενισταμένους καθολικούς’’, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν «αντιστεκόμενοι στην λαίλαπα του μοντερνισμού και του θρησκευτικού συγκρητισμού που παρουσιάζεται υπό τον μανδύα ενός ψευδεπιγράφου οικουμενισμού και χαρακτηρίζει το μετασυνοδικό Βατικανό» (από την σχετική ιστοσελίδα orccgr.wix.com, της καλουμένης ‘’Παλαιάς Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας’’).

Οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς αυτοδιοίκητο τμήμα του Παπισμού, ως διάδοχοι της αρχαίας Έδρας της  Ουτρέχτης. Να υπενθυμίσομε ότι το προνόμιο της αυτοδιοίκησης της καλουμένης ‘’Παλαιάς Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας’’, είχε παραχωρηθεί το έτος 1145 από τον Πάπα Ευγένιο τον Γ΄ και το οποίο είχε διευρύνει ο Πάπας Λέων το έτος 1520.  Κατ’ ουσία συμπορεύονται με τον Παπισμό, μέρος του οποίου αποτελούν, γι’ αυτό και μνημονεύουν τον Πάπα. Δέχονται το πρωτείο του Πάπα ως πρωτείο εξουσίας, όπως και οι υπόλοιποι Παπικοί.  

Αποδέχονται επίσης το ‘’αλάθητο’’ του Πάπα, όπως αυτό ορίστηκε από την Α΄ Βατικάνεια Σύνοδο που αναφέρει ότι ο Πάπας «οσάκις ομιλεί από καθέδρας (ex cathedra), ήτοι εκπληρών το καθήκον του Ποιμένος και του διδασκάλου όλων των χριστιανών δια της υπερτάτης αποστολής εξουσίας καθορίζη διδασκαλίαν τινά περί της πίστεως ή των χρηστών ηθών, ως παραδεκτέαν υφ’ όλης της Εκκλησίας».

Το Παπικό δόγμα του «αλαθήτου», θεσπίστηκε κατά την Α΄ Σύνοδο του Βατικανού, με τη σημείωση «εκ καθέδρας». Όμως «το αλάθητο επεκτάθηκε σε κάθε απόφαση του Πάπα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, δηλαδή «όχι μόνο όταν αποφαίνεται ο Πάπας, αλλά όποτε αποφαίνεται». Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς αναφέρει ότι «δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα εις την πραγματικότητα ο πάπας ανεκηρύχθη εις Εκκλησίαν και ο πάπας-άνθρωπος, κατέλαβε τη θέση του Θεανθρώπου».

Όπως είναι ενωμένοι οι Ουνίτες με τον Παπισμό, έτσι είναι και η καλούμενη ‘’Παλαιά Ρωμαιοκαθολική εκκλησία’’, αν και μετά το 1724 το Βατικανό αναγνωρίζει ως έγκυρες τις χειροτονίες της έδρας της Ουτρέχτης, που όμως τελούνται κατά παράβαση του Παπικού Κανονικού Δικαίου, διότι στερούνται της σχετικής άδειας του Πάπα (mandate).

Τούτο φυσικά ερμηνεύει και τη στάση του Βατικανού στη διακήρυξη «Dominus Iesus», που αναφέρει ότι «οι Εκκλησίες οι οποίες, αν και δεν  είναι σε πλήρη κοινωνία με την Καθολική Εκκλησία, όμως παραμένουν ενωμένες με αυτήν διαμέσου στενών δεσμών όπως η Αποστολική Διαδοχή και η έγκυρη Θεία Ευχαριστία, είναι αληθινές Εκκλησίες.  Επομένως, η Εκκλησία του Χριστού είναι επίσης παρούσα και ενεργούσα σε αυτές τις Εκκλησίες, παρά την απουσία της πλήρους κοινωνίας με την Καθολική Εκκλησία».

Αντιλαμβανόμαστε πλήρως αυτό που κάποτε ανέφερε ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Γοντικάκης, ότι «οι Παπικοί μετανοούν κιόλας, ο Παπισμός σαν σύστημα είναι που δεν μετανοεί». Συνεπώς η εντύπωση που δίνεται κατά καιρούς σε κάποιους, ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επιστροφής της καλουμένης ‘’Παλαιάς Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας’’ στην Μία Αγία Εκκλησία, δεν διαθέτει σοβαρά ερείσματα..