ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Οι πατριαρχαι στο Σαμπεζυ της Γενευης, υπεγραψαν ενα ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ κατα της Ορθοδοξιας κειμενο, το οποι ειναι ΕΛΕΕΙΝΟ, ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΦΟΡΟ.

ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

«Όταν η Εκκλησία αντιμετωπίζει μια αίρεση, το κριτήριο ότι είναι αίρεση, είναι ότι ανατρέπει την εμπειρία της Πεντηκοστής που απεκαλύφθη η πάσα αλήθεια και ανακόπτει την πορεία των ανθρώπων προς την θέωση»*, αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. 
Με αυτά τα λόγια ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, επισημαίνει το μεγάλο πρόβλημα των αιρέσεων. Μέσα από αυτή την Ορθόδοξη προοπτική της εν Χριστώ ζωής πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αιρέσεις, που δεν επιτρέπει την ανορθόδοξη αβρότητα να καλούνται οι αιρέσεις ‘’εκκλησίες’’ και ως τέτοιες να θεωρούνται.

Η αναφορά στη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης  (21-28 Ιανουαρίου 2016), για Εκκλησίες και Ομολογίες, ότι «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκωμένων εν κοινωνία μετ’ αυτής», αποτελεί ξεκάθαρη εκκλησιολογική στρέβλωση.

Οι εκτός της Μίας, Αγίας Εκκλησίας είναι αιρέσεις και σχίσματα και συνεπώς πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα από τη Ορθόδοξη προοπτική της εν Χριστώ ζωής, που οδηγεί στην κάθαρση τον φωτισμό και τη θέωση. «Κι αν δήτε τα κριτήρια για όλες τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά»*, αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. «Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις γιατί δεν οδηγούν εκεί που πρέπει να οδηγήσουν. Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήσει στη σωστή πνευματική ζωή»*. Προς τι λοιπόν οι αιρέσεις, ‘’εκκλησίες’’ να θεωρούνται;

Να αναφέρομε την παραδοχή του δρος Willian J. Abraham, ο οποίος είναι ‘’ιερέας’’ των Ηνωμένων Μεθοδιστών, στη διάλεξή του στο Καλβινιστικό Κολλέγιο στις ΗΠΑ, με θέμα ‘’The Tresures and Trials of Eastern Orthodoxy’’, «ότι ναι μεν οι μεθοδιστές είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι, αλλά η πνευματικότητά τους βρίσκεται σε απελπιστικό σημείο»**. Μια παραδοχή που θίγει τόσο την αιτία, αλλά και το καρπό της αίρεσης.

 «Ο αρειανισμός δεν είναι αίρεση εξ απόψεως θεωρητικής επιστήμης και κακών στοχασμών απλώς. Ο αρειανισμός είναι αίρεση, διότι καταστρέφει την διδασκαλία της θεώσεως. Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως. Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως, τις σχέσεις μεταξύ κτιστού και ακτίστου κλπ. Και δεν μπορεί ποτέ μια αίρεση να μεταβάλη το δόγμα σε βίωμα, διότι πάντοτε το δόγμα της παραμένει ένα κακό βίωμα και δεν θα είναι βίωμα της θεώσεως. Και αν δήτε όλες τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά. Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις, γιατί δεν οδηγούν εκεί που πρέπει να οδηγήσουν. Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήση στην σωστή πνευματική ζωή», αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης.  Γιατί οι ποικίλες αιρέσεις, ‘’εκκλησίες’’ να καλούνται και ως τέτοιες να θεωρούνται;

*Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη. Τόμος Β΄».

**Από το dogma.gr (12 Ιουλίου 2013)