Όταν η αντι-Οικουμενιστική υποκρισία χτυπάει ...κόκκινο!
Οἱ Ἁγιορεῖτες κατέθεσαν τὰ ὅπλα
Οἱ Ἡγούμενοι
σιωποῦν ἐνόχως!
Δὲν βλέπουμε
ὀργανωμένο ἀγώνα
ἀπὸ τὶς Ἱ. Μονές
Διαβάσαμε τὸ κατὰ τὰ ἄλλα πραγματικὸ (στὴν
τραγικότητά του) ἄρθρο τῆς Μητροπόλεως τοῦ Πειραιῶς καὶ ἐπικροτοῦμε καὶ χαιρόμαστε κατ' ἀρχὰς γιὰ τὸ θάρρος τους καὶ τὶς
ἀλήθειες ποὺ ἐπισημαίνουν.
Ὅμως, αἰσθανθήκαμε τὴν πικρὴ γεύση τῆς ὑποκρισίας νὰ μᾶς κατακλύζει. Ἀσκεῖ
κριτική, καὶ μάλιστα «σφοδρή», ποιός, ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς καὶ ὁ π. Παῦλος, ποὺ στὴν Ἡμερίδα
ποὺ διοργάνωσαν γιὰ τὴν Ἀποτείχιση, ἀρνήθηκαν μὲ ὁμιλία Εἰσηγητοῦ της, τοῦ Ἱερομόναχου π. Βασιλείου Παπαδάκη ὅτι
ὑπάρχει αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ(!), μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν προχωρήσουν στὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν
αἱρετικῶν!
Ἀσκοῦν κριτική, καὶ μάλιστα «σφοδρή»,
αὐτοί, ποὺ στὴν ἐν λόγῳ Ἡμερίδα διέσυραν καὶ διέστρεψαν τὴν διδασκαλία καὶ τὴν
προσωπικότητα τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτη, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν
προχωρήσουν στὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν, ποὺ ἐκεῖνος δίδαξε καὶ
ἔπραξε!
Καὶ αὐτὴ ἡ ἁγιομάχος πράξη τους, ἐκφράστηκε ἀπὸ τὰ χείλη, ὄχι μόνο τῶν
ἄλλων εἰσηγητῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ «λέοντα» τῆς Ὀρθοδοξίας (κατὰ τὸν
θαυμαστή του, τὸν π. Θεόδωρο Ζήση), τοῦ Μητροπολίτου τους δηλαδή, τοῦ κ. Σεραφείμ. Καὶ
δὲν ἐρυθριοῦν, χρησιμοποιώντας στὸ ἄρθρο τους αὐτό, κείμενο τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, ποὺ στὴν
Ἡμερίδα τους διέβαλαν, χωρὶς ἔκτοτε, παρὰ τὴν κριτικὴ καὶ τὴν ἀπόδειξη τῆς κακοποιήσεως
τῶν κειμένων τοῦ Ἁγίου, νὰ μεταμεληθοῦν!
Ἀσκοῦν κριτική, καὶ μάλιστα «σφοδρή»,
αὐτοί, ποὺ ὑπακούουν καὶ χορεύουν σύμφωνα μὲ τὶς Ἐντολὲς ἑνὸς Μητροπολίτη δίγλωσσου καὶ ἀφερέγγυου, ὁ ὁποῖος δύο
χρόνια πρίν, ὄχι μόνο διεκήρυξε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι Παναίρεση, ἀλλὰ καὶ
συνέταξε εἰδικὸ ἐκκλησιαστικὸ κείμενο καταδίκης της, καὶ ἐκφώνησε τὰ γνωστὰ Ἀναθέματα στὴ φοβερὴ ὥρα τῆς Θ. Λειτουργίας δύο φορές!
(τὰ ἔτη 2011 καὶ 2012). Καὶ κατόπιν, εἴτε ἐπειδὴ τοῦ ἔτριξε τὰ δόντια ὁ ἔνοικος
τοῦ Φαναρίου κ. Βαρθολομαῖος, εἴτε ἐπειδὴ ἀντελήφθη τὸ γελοῖον τῆς ὑποθέσεως,
νὰ ἀναθεματίζει αὐτοὺς μετὰ τῶν ὁποίων κοινωνεῖ, ἀπέσυρε τοὺς
ἀναθεματισμούς,
ξε-ἀναθεματίζοντας οὐσιαστικὰ τοὺς ὑπ’ αὐτοῦ ἀναθεματισμένους!
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτοὶ οἱ
φαρισαϊσμοί, νὰ παίζονται τέτοια παιχνίδια, καὶ ὁ πιστὸς λαὸς ποὺ ἀγωνιᾶ γιὰ τὴν ραγδαία ἐπέκταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
νὰ ἐναποθέτει τὶς ἐλπίδες του στὸ ἐπιτελεῖο τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ στὸν
κ. Σεραφείμ, ποὺ ἐπιεικῶς, μᾶς κοροϊδεύουν!
Αὐθόρμητα, μετὰ ἀπὸ αὐτά, ἔρχονται στὸ νοῦ μας οἱ φράσεις
τοῦ Κυρίου γιὰ τοὺς φαρισαίους τῆς ἐποχῆς του, ποὺ ταιριάζουν σὲ αὐτοὺς ποὺ
λέγουν σωστὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ πράγματα, ἀλλὰ δὲν τὰ πράττουν οἱ ἴδιοι:
«Πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν,
τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ
ποιοῦσι» (Ματθ. κγ΄ 3).
Ἂς μελετήσει ὁ π. Παῦλος (καὶ ἂς τὰ
μεταφέρει καὶ στὸν προϊστάμενό του κ. Σεραφείμ), τὰ ἑρμηνευτικά -τοῦ παραπάνω
Κυριακοῦ λογίου- λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:
«Ὅτι λέγουσι, φησί, καὶ οὐ ποιοῦσιν. Ἕκαστος μὲν γὰρ ἐγκλημάτων ἄξιος, παραβαίνων τὸν νόμον, μάλιστα δὲ ὁ διδασκαλίας αὐθεντίαν ἔχων· διπλῇ γὰρ καὶ τριπλῇ δίκαιος κατακρίνεσθαι. Δι' ἓν μέν, ὅτι παραβαίνει· δι' ἕτερον δέ, ὅτι τοὺς ἄλλους ὀφείλων διορθοῦν, εἶτα χωλεύων, μείζονος τιμωρίας ἄξιος διὰ τὴν τιμήν· τρίτον δέ, ὅτι καὶ διαφθείρει μειζόνως, ἅτε ἐν διδασκάλου τάξει τοιαῦτα παρανομῶν. Μετὰ δὲ τούτων καὶ ἕτερον αὐτῶν πάλιν λέγει κατηγόρημα, ὅτι πικροί εἰσι τοῖς ὑπευθύνοις. Δεσμεύουσι γὰρ φορτία βαρέα καὶ δυσβάστακτα, καὶ τιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων· τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά. Διπλῆν ἐνταῦθα λέγει κακίαν, τὸ πολλὴν μὲν καὶ ἄκραν ἀπαιτεῖν ἀσυγγνώστως παρὰ τῶν ἀρχομένων βίου ἀκρίβειαν, πολλὴν δὲ ἑαυτοῖς ἐπιτρέπειν τὴν ἄδειαν· ὧν τοὐναντίον τὸν ἄριστον ἄρχοντα ἔχειν χρή· ἐν μὲν τοῖς καθ' ἑαυτόν, ἀσύγγνωστον εἶναι καὶ πικρὸν δικαστήν· ἐν δὲ τοῖς τῶν ἀρχομένων, συγγνωμονικὸν καὶ ἥμερον· ὧν οὗτοι τὸ ἐναντίον ἐποίουν.βʹ. Τοιοῦτοι γὰρ πάντες οἱ λόγοις φιλοσοφοῦντες, ἀσύγγνωστοι καὶ βαρεῖς, ἅτε ἄπειροι τῆς δι' ἔργων δυσκολίας. Οὐ μικρὰ δὲ καὶ αὕτη κακία, οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἐπιτείνει τὴν ἔμπροσθεν κατηγορίαν. Σὺ δέ μοι σκόπει, πῶς καὶ τοῦτο αὔξει τὸ ἔγκλημα. Οὐ γὰρ εἶπεν, Οὐ δύνανται, ἀλλ' Οὐ θέλουσι· καὶ οὐκ εἶπε. Βαστάσαι, ἀλλὰ Δακτύλῳ κινῆσαι, τουτέστιν, Οὐδὲ ἐγγὺς γενέσθαι, οὐδὲ ἅψασθαι. Ἀλλὰ ποῦ σπουδαῖοι καὶ εὔτονοι; Ἐν τοῖς κεκωλυμένοις. Πάντα γὰρ τὰ ἔργα αὐτῶν ποιοῦσι, φησί, πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. Εἰς κενοδοξίαν αὐτοὺς διαβάλλων ταῦτα λέγει, ὅπερ αὐτοὺς ἀπώλεσε. Τὰ μὲν γὰρ ἔμπροσθεν ὠμότητος καὶ ῥᾳθυμίας· ταῦτα δὲ, δοξομανίας. Τοῦτο ἀπέστησεν αὐτοὺς τοῦ Θεοῦ· τοῦτο ἐν ἑτέρῳ θεάτρῳ ἀγωνίζεσθαι παρεσκεύασε, καὶ διέφθειρεν. Οἵους γὰρ ἄν τις ἔχῃ τοὺς θεατάς, ἐπεὶ τούτοις ἐσπούδακεν ἀρέσκειν, τοιούτους ἐπιδείκνυται καὶ τοὺς ἀγῶνας· καὶ ὁ μὲν ἐν γενναίοις παλαίων, τοιαῦτα καὶ τὰ ἀγωνίσματα μέτεισιν· ὁ δὲ ἐν ψυχροῖς καὶ ἀναπεπτωκόσι, καὶ αὐτὸς ῥᾳθυμότερος γίνεται».(Χρυσοστόμου Ἰω., Ὁμιλία εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστήν, κεφ. ΔΒ΄, §α,β).
Μητρ. Πειραιώς:
Οι Αγιορείτες κατέθεσαν τα όπλα
Οι ηγούμενοι σιωπούν ενόχως
Δεν βλέπουμε οργανωμένο αγώνα από τις Ι. Μονές
Σφοδρή κριτική ασκεί το γραφείο αιρέσεων και παραθρησκειών της Μητρόπολης Πειραιώς στους Αγιορείτες υποστηρίζοντας πως έχουν καταθέσει τα όπλα και δεν αγωνίζονται όσο θα έπρεπε! Επιτίθεται στις Ιερές Μονές, την Ιερά Κοινότητα, τους ηγουμένους και τους μοναχούς με αφορμή τη στάση που διατηρούν στο σύγχρονο διωγμό των χριστιανών από..."χριστιανούς".
Αναλυτικά αναφέρει: ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Το κειμενο τους το δημοσιευσαμε στο ιστολογιο μας μολις χθες το οποιο τελειωνει ως εξης:
Κλείνοντας παρακαλούμε θερμά τους σεβαστούς μας μοναχούς και μοναχές να συνειδητοποιήσουν την επιτελική τους θέση μέσα στο σώμα της Εκκλησίας και να αναλογισθούν τις ευθύνες τους. Να συνειδητοποιήσουν την ομολογιακή διάσταση του Ορθοδόξου Μοναχισμού.
Να εννοήσουν, ότι, όταν ο Μοναχισμός περιορίζεται μόνο στην ασκητική
του διάσταση, δεν διαφέρει σε τίποτε από τον Γκουρουϊσμό, όπως πολύ
ωραία τονίζει συνεχώς ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών π. Γεώργιος Μεταλληνός. Τους παρακαλούμε να
βαδίσουν πάνω στα χνάρια της πατερικής και μοναστικής μας παραδόσεως και
να γίνουν οι συνεχιστές των ομολογητών μοναχών του παρελθόντος, διότι
οι καιροί, που ζούμε είναι κάτι περισσότερο από πονηροί. Είναι
τραγικοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου