Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΤΟ ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ ΦΩΣ ΚΑΙ Η ΘΕΙΚΗ ΔΩΡΕΑ ΤΩΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ

του Θεολογου Νικολαου Πανταζη

Στο προηγούμενό μου άρθρο (εδώ) αναφέρθηκα στο κεντρικό νόημα και πρωταρχικό, Θεαρχικό εξάγγελμα των Θεοφανείων το οποίο είναι και αυτό τρίπτυχο, εις τύπον της Αγίας Τριάδος:

  1. η φανέρωση της προσκυνήσεως της Αγίας Τριάδος,
  2. η δοξολογική αποκάλυψη της Θεότητος του Χριστού και
  3. η εμπέδωση της ευδοκίας του Πατρός ως ευ-δοξίας και Αληθείας της Αγίας μας Ορθοδοξίας.

“Και εσμέν εν τω Αληθινώ” (Α’ Ιωάν. ε’ 20). Δόξα τω Θεώ!

Η όλη θεολογία των Θεοφανείων περικλείεται μέσα σε μία μόνο μικρή πρόταση του θεσπεσίου Απολυτικίου:
“Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις!”

Στον απόηχο του Επιλόγου της Εορτής, πάλι παρατηρούμε, μέσα σε μία μόνο πρόταση, την τελευταία του Απολυτικίου, τον απώτερο σκοπό των Επιφανείων:
“Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.”

Στο πρώτο μισό λοιπόν, αυτής της κατακλείδος (διότι αυτή είναι ακριβώς και η έννοια του όρου “Απολυτίκιο”, κάνω την κατακλείδα, ποιώ την Απόλυση μ’ ένα μικρό, ειδικό, χαρακτηριστικό, αποκλειστικό και πανηγυρικό ύμνο ο οποίος περικλείει την θεολογία και το κεντρικό νόημα μιας Εορτής ή του Βίου ενός Αγίου), σ’ αυτό το πανηγυρικό κλείσιμο της Αυλαίας, διακρίνουμε δύο κυρίως κεντρικούς σκοπούς των Θεοφανείων:

  1. “Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός”, (η φανέρωση και προσκύνηση της Αγίας Τριάδος)
  2. “καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.” (ο φωτισμός του κόσμου).

Εδώ θ’ ασχοληθούμε ιδιαιτέρως μ’ αυτόν τον “φωτισμό” και θα εξετάσουμε ποιός είναι Αυτός ο “Φωτισμός” αλλά και για ποιόν ακριβώς “κόσμο” μιλάμε.

Κατ’ αρχάς δεν αναφέρεται στον κοινό φωτισμό που λέγεται: “ο Θεός να σε φωτίσει” με την έννοια της ειδικής διαφωτίσεως, της χάριτος και αποκαλύψεως του Θείου θελήματος αλλά αποδίδεται με την έκτατη, ειδική και υπερφυσική έννοια ενός Θεϊκού Δοσίματος και επουρανίου Δωρεάς.

Στα Θεοφάνεια, γιορτάζει ο Ίδιος ο Θεός και μας κερνάει ένα Ειδικό, Ασύγκριτο και Υπερπολύτιμο κέρασμα: ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ! Δεν μας κερνά κάποια υλική κτιστή δωρεά, ούτε μας δίνει κάτι απ’ αυτό που έχει αλλά από αυτό που ΕΙΝΑΙ! Ο Χριστός δεν είπε: “Εγώ Έχω το Φως του κόσμου” αλλά Εγώ ΕΙΜΑΙ το Φως του κόσμου! (Ιωάν. η’ 12).

Ίσως σας κάνουν εντύπωση οι όροι “κέρασμα” και “δωρεά”. Και πάλι θα καταφύγουμε στην Υψοποιό και εμπλουτισμένη Ορθοδόξω φωτισμώ Υμνολογία της Εορτής. Στα υπέροχα και παμφαέστατα Στιχηρά των Αίνων του Όρθρου, γραμμένα σε Πρώτο Πανηγυρικό και Αναστάσιμο Ήχο από τον Άγιο Γερμανό, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (τότε οι Πατριάρχες ήταν πρωτίστως Άγιοι και Υμνογράφοι, όχι λιλιπούτειοι “Τγουιτερίτες” ερωτοτροπούντες με Αντίχριστους Αιρεσιάρχες), σ’ αυτούς λοιπόν τους Αίνους παρατηρούμε:

“Τὸ ἀληθινὸν Φῶς ἐπεφάνη, καὶ πᾶσι τὸν φωτισμὸν δωρεῖται.” Δωρίζει τον Φωτισμό σε όλους. Ιδού η Θεϊκή δωρεά. Μας δωρίζει τον Εαυτό Του. Όχι ως φώτισμα και δόσιμο υλικό, αλλά δώρημα Τέλειον και Ρούχο Θεϊκό, την Θεοϋφαντη Στολή. Μας ντύνει την Στολή την Πρώτη! (Λουκ. ιε’ 22).

Βαπτίζεται ο Χριστός και “ντύνεται” υπερφυσικώς τα νερά του Ιορδάνου. Βαπτίζεται ο Χριστός και κατά την βάπτισή μας, διά ύδατος μας ντύνει με τον Εαυτό Του. ” Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε, Ἀλληλούϊα.” Ντυνόμαστε το Χριστό Ο Οποίος εκ των προτέρων ντύθηκε την ανθρώπινη φύση.

Το Θεολογικώτατο και αποκαλυπτικό Δοξαστικό των Αίνων, περίφημα και περίλαμπρα μας το εξηγεί:
(Δόξα… Ἦχος πλ. β’ Ἀνατολίου)
“Νάματα Ἰορδάνια περιεβάλου (ντύνεσαι ως Αυτοκρατορική Περιβολή) Σωτήρ, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον!” Αυτή η “περίεργη” θεολογικοτάτη έκφραση μας θυμίζει τον πανένδοξο Διαδραματισμό του Θείου Πάθους, όπου κατά την Αγία Τελετή της Αποκαθηλώσεως, πάλι στο εξαίσιο και δημοφιλή Δοξαστικό, ψάλλουμε: “Σε τον αναβαλλόμενον το Φως, ώσπερ ιμάτιον…” Αυτό το Φως είναι το Φως της Θεότητος.

Στα ίδια προαναφερθέντα Στιχηρά των Αίνων των Θεοφανείων, διαβάζουμε:

“Φῶς ἐκ φωτός, ἔλαμψε τῷ κόσμῳ, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐπιφανεὶς Θεός, τοῦτον λαοὶ προσκυνήσωμεν.”

Αυτή η φράση “Φῶς ἐκ φωτός” δεν είναι απλά ποιητική και υμνολογική, μα κυριότατα Θεόπνευστη, Δογματική και Αγιοπατερική! Στο Σύμβολο της Νικαίας, οι 318 Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες, εδογμάτισαν: “Φῶς ἐκ Φωτός, Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ!”

Κανονικά θα έπρεπε να προηγείται η Θεότητα. “Θεόν εκ Θεού και Φως εκ Φωτός…” Η Θεότητα γεννά το Φως. Όμως εδώ ενδεικτικώς, διδακτικώς και σκοπίμως, τοποθετούν το Φως, όχι κατά σειράν υπάρξεως χρονικής μα κατά σημασίαν εκφάνσεως και επιφανείας Θεϊκής. Φως ο Πατήρ, Φως ο Υιός. Θεός ο Πατήρ, Θεός και ο Υιός. Αλλ’ όχι άλλος ξεχωριστός Θεός. Ο Ένας και ο Αυτός Τριαδικός Θεός. Ο Θεός Λόγος αποκλειστικώς επεφάνη εν Ιορδάνη. Ο Χριστός το Φως του κόσμου, “ὁ ἐπιφανεὶς Θεός, τοῦτον λαοὶ προσκυνήσωμεν.”

Όταν ο Ησαϊας βροντοφωνάζει: “ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδετε Φῶς Μέγα”, δεν αναφέρεται σε κάποιο γενικό και αόριστο φωτισμό ως καθοδήγηση και διαφωτισμό, αλλά στο Ενυπόστατον Φως το Αληθινό, στο Φως της επιγνώσεως του Αληθινού Θεού. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ερμηνεύοντας αυτό το χωρίο του Ησαϊα, το υπογραμμίζει: “Ὁ λαός, ὁ καθήμενος ἐν σκότει τῆς ἀγνοίας, ἰδέτω Φῶς Μέγα τῆς ἐπιγνώσεως. (Άγιου Γρηγορίου Θεολόγου -Λόγος εις τα Θεοφάνεια ΛΗ’ Volume 36, page 333 Παρ. Β’).

Η “επίγνωση” εδώ σημαίνει Αποκάλυψη και Φανέρωση! «Φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν» βροντοφωνάζει κι’ ο Πρεσβύτης Συμεών! (Λουκ. β’ 32). Άπαντα τα έθνη φωτίσθηκαν με την Αποκάλυψη της Αληθούς Θεογνωσίας. “Άπασα η κτίση προς ζωγονίαν”, φωτίστηκε με το Φως της Αγίας Τριάδος. Το βροντοφωνάζει επιτυχέστατα το Απολυτίκιο της του Χριστού Γεννήσεως: «ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς (ἐπί)-Γνώσεως».

Το υπογραμμίζει επίσης και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφερόμενος στον Μέγιστο Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο ο οποίος πάλι βροντοφωνάζει για το Ενυπόστατον Φως: (ήλθεν) “ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ (Ενυποστάτου) Φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ Αὐτοῦ. Οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ Φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ Φωτός. (Ο Χριστός ως Πρόσωπο, όχι ως ενέργεια)῏Ην τὸ Φῶς τὸ ᾿Αληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον” (Ιωάν. α’ 6-9). Αυτός λοιπόν είναι τό Άκτιστο, Άδυτο και Απρόσιτο Φῶς. Και γίνεται πλέον προσιτός διά της Ενσαρκώσεως, παραδίδοντας τον Εαυτό Του, δωρούμενος την σωτηρία, ότι: “πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων! (Ιακώβ. α’ 17). Σήμερα τα Φώτα κι’ ο Φωτισμός!

Δυστυχώς, δυστυχέστατα, δεν δέχτηκαν όλα τα έθνη αυτόν τον Φωτισμό… Το “ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ Αὐτοῦ” δηλώνει στόχο και σκοπό, όχι πραγματικότητα. Η τραγική πραγματικότητα είναι Η ΑΡΝΗΣΙΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Η τραγική κατάντεια είναι η ΚΟΣΜΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Και η τραγικοτάτη προδοσία είναι η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

Ερχόμαστε τώρα στον φωτισμό του κόσμου: “καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.”

Ποιόν κόσμο; Τον άθεο και δυσσεβή, τον παράνομο, βλάσφημο και απεχθή; Τον κόσμο τον αχάριστο και σταυρωτή; Τον δολοφόνο, Μιαιφόνο και ανθρωποκτόνο; Τον κόσμο τον βάρβαρο, τον βορβορώδη, τον κτηνώδη και υβριστή; Το συκοφάντη, ψευδομάρτυρα κι’ απατεώνα, τον παμπόνηρο, καταχραστή και εκμεταλλευτή; Ποιόν κόσμο; Τον άτιμο; ΤΟΝ ΑΡΝΗΤΗ; Τον διαφθορέα της νεολαίας και τον παιδεραστή; Τον κακοποιό, τον τραμπούκο και τον ψυχοπαθολογικό ληστή;


Μα, θα διαμαρτυρηθείτε: “Ο Χριστός ήρθε για όλους!” “Βρέχει επί δικαίους, βρέχει επί αδίκους…” Συμφωνώ, μα δεν εννοώ το κάλεσμα για μετάνοια: “ὁ Θεὸς τανῦν παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν ” (Πραξ. ιζ’ 30). Δεν εννοώ την απόδοση της χάριτος, της Σταυρώσεως υπέρ παντός ανθρώπου και της συγχωρήσεως πασών των αμαρτιών.

Το Φως, ο Χριστός, αν και δωρίζεται σε όλους, δεν είναι για όλους. “Οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις!” (Β’ Θεσ. γ’ 2). Αν και απευθύνεται προς όλους η Αλήθεια, δεν είναι για όλους η Πίστη, παρά μόνο γι’ αυτούς που έχουν αγαθή διάθεση να έρθουν προς το Φως και ν’ αποδεχθούν ολοψύχως το Φώς.

“Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς!” (Ιωάν. γ’ 20-21).

Δεν έρχονται προς το Φως της Ορθοδοξίας διότι ελέγχονται από το σκότος της παναιρέσεώς των. Τα “έργα του σκότους” δεν είναι ηθικής φύσεως αλλά διαφθορά δόγματος και διαστροφή της Αληθείας. Αντί να φωτίζονται, σκοτίζονται και συσκοντίζονται και σκοτίζουν μυριάδες ψυχές που τους εμπιστεύονται!

Και εάν αυτό το “Φως” τον Οποίον υποτίθεται πως έχουν, δεν είναι “Φως” αλλά Σκότος Σατανικό, τότε “το δε σκότος πόσον;;;” (Ματθ. στ’ 23). Το σκότος της ψυχής τους θα είναι βαθύτατο και ανεξερεύνητο σε σημείο που τους εμποδίζει να μετανοήσουν και τους αποκλείει από την σωτηρία: “αδύνατον να ανακαινιστούν εις μετάνοιαν…” (Εβρ. στ’ 4)..

Εμείς οι όντως κατ’ ουσίαν και πράξιν “Αντι-οικουμενιστές”, αρνούμαστε να κοινωνούμε με τα έργα του σκότους τα οικουμενιστικά. “Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποτειχιζόμεθα”, εξερχόμαστε εκ μέσου αυτών και αυτο-αφοριζόμαστε, κατ’ εντολήν Κυρίου Παντοκράτορος. Και δεν είναι κάποιος ηρωϊσμός αυτό, ούτε κομπορρημοσύνη. Είμαστε πραγματικοί υιοί Φωτός και όχι τέκνα σκοταδιστικά, διαβόλου θυγατέρες. “Πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. Οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους!” (Α’ Θεσ. ε’ 5).

Μας κάνει ερμηνευτική εντύπωση αυτός ο καθόλου τυχαίος μα σκόπιμος αναδιπλασιασμός: “Οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους!” Δεν είμαστε “παιδιά της νύχτας” (ταλαίπωρε και αμετανόητε Κώστα Μυλωνά) ούτε “τεκνά” του σκότους… Θα ενόμιζε κανείς πως η νύκτα και το σκότος είναι το ίδιο πράγμα και ότι ο Απ. Παύλος κάνει απλή επανάληψη λογοτεχνική για να τονίσει τον σκοταδισμό της πλάνης. Όχι.

Νύχτα είναι η πλάνη και η αίρεση, είναι οι “νυχτωμένοι”… “Σκότος” εδώ είναι “Ουσιαστικό”, το Ενυπόστατο Σκοτάδι. Είναι το Πρόσωπο, ο Εωσφόρος ως τέως “Άγγελος Φωτός”, νυν δε Πατήρ του Ψεύδους και Υπόσταση του Σκότους, σε άκρα εχθρική αντίθεση με τον Χριστό: “Εγώ Ειμί το Φώς του κόσμου” και “Εγώ Ειμί το Φως το Αληθινόν!”

Για να λέγει ο Χριστός “Εγώ Ειμί το Φώς του κόσμου”, αυτό σημαίνει πως υπάρχει και “Σκότος του κόσμου” και “θεός του κόσμου τούτου” ο οποίος είναι ο διάβολος! Για να λέγει ο Χριστός “Εγώ Ειμί το Φώς το Αληθινόν” αυτό σημαίνει πως υπάρχει και “φως ψεύτικο και παραπλανητικό!” “Φως” σκοτεινό, το δε σκότος πόσον; Είναι το σκότος το Οικουμενιστικό. Άλλο σκότος δεν θα υπάρξει μέχρι τη δευτέρα Παρουσία.

Πριν από την Πρώτη Παρουσία του Χριστού, δέσποζε το σκότος της ειδωλολατρείας. Τώρα, πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, δεσπόζει το σκότος του Οικουμενισμού, το σκότος της Δεσποτοκρατίας! Οι Οικουμενιστές αρχιερείς είναι οι ουσιαστικοί και παναληθείς “Πρόδρομοι του Αντιχρίστου!

Γι’ αυτό λοιπόν λέγει και το επαναλαμβάνει: “Οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους!” Δεν είμαστε διαβολάνθρωποι, ούτε διαβολοπαίδια! Δεν είμαστε νονοί της νύχτας του Οικουμενισμού, ούτε “μπράβοι” μεταπατερικοί και “μπάτσοι” σκοτεινοί, διεφθαρμένοι, εκ του υιού της ανομίας. Δεν είμαστε οι περιφορνητές της εντολής: “ὡς τέκνα Φωτὸς περιπατεῖτε!” (Εφεσ. ε’ 8). Αυτοί, όχι μόνο ως τέκνα Φωτὸς δεν περπατούν, μα ως δήθεν “Αμέθυστοι”νυχθημερόν μεθούν κι’ αείποτε τρικλίζουν. Παραπαίουν και παραποιούν, υβρίζουν και Αγιομαχούν, σε αμπελοφιλοσοφίες και σαχλότητες προβαίνουν.

“Τοις δε δειλοίς και απίστοις”, οι δεδηλωμένοι Οικουμενιστές και οι σύγχρονοι, υποτιθέμενοι μα οικτρά συμβιβασμένοι “Αντι-οικουμενιστές” γνωστοί ως “Αχρι-καιρίτες”, αυτοδιαφημίζονται και αυτοπροβάλονται ως “Αντι-οικουμενιστές”. Ενώ είναι δήθεν “υιοί του Φωτός”, συμπεριφέρονται ως πατέρες του οικουμενιστικού ψεύδους και μεταπατέρες της παναιρέσεως. Γίνονται συνειδητοί παραβάτες των Συνόδων και καταπατητές των Κανόνων μη παραμένοντες πιστοί στην Διδαχή του Χριστού.

Ο Λόγος του Θεού μας προειδοποιεί για αυτούς: “Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ Διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, Θεὸν οὐκ ἔχει!” (Β’ Ιωάν. 9). Δεν έχει Θεό! Είναι ΑΘΕΟΣ! Δεν έχουν το Θεό τους οι Οικουμενιστές επειδή παραβαίνουν και δεν μένουν στην Διδαχή του Χριστού.

Ποιά είναι όμως αυτή η “Διδαχή του Χριστού”;;; Είναι η Διδαχή των Αποστόλων, η Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Είναι η Διδαχή της Ορθοδοξίας! Η Διδασκαλία της Αληθείας! “Φως Χριστού φαίνει πάσι!” Και μεις, “ου κρύτπωμεν Αυτόν υπό τον μόδιον” (Ματθ. ε’ 15) αλλά “εν τω μέσω της νυκτός” του Οικουμενισμού το κάνουμε να συνεχίζει να φαίνει! “Καὶ τὸ Φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία (της παναιρέσεως) Αὐτὸ οὐ κατέλαβεν” (Ιωάν. 1, 5).

Το Φως-Χριστός λάμπει μέσα στο σκοτάδι του αιώνος τούτου του απατεώνος και το οικουμενιστικό σκοτάδι δεν ημπόρεσε ποτέ να το επισκιάσει και το εξουδετερώσει. Αυτός θα εξουδετερώσει σα κουνούπια και σκώληκες όσους οικουμενιστές επιχειρούν να τον σβήσουν ανάμεσα στη βέβηλη και βαβυλώνεια πληθώρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών!

“Πᾶς ὁ παραβαίνων…” Ποιοί είναι αυτοί οι παραβάτες οι διαχρονικοί;

Είναι οι παραβάτες των Κανόνων και Διαφθορείς της Αληθείας. Είναι οι κλέπτες της Αγιοπατερικής Διδαχής, “οι ΛΗΣΤΕΣ της Θείας Διδασκαλίας”. Είναι οι ΘΑΠΤΕΣ του Φωτός: οι Οικουμενιστές και “Αντι-οικουμενιστές!”

“Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ Διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, Θεὸν οὐκ ἔχει!” Αντί να είναι μεγίστοι Φωστήρες, είναι οι τιτάνιοι σκοταδιστές, οι σύγχρονοι ΑΘΕΟΙ και τελευταίοι άθεοι προ της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Αυτή η μορφή αθεϊας είναι η χειρότερη και σατανικότερη όλων! Αυτή η μορφή αθεϊας θα φέρει τον Αντίχριστο και θα τον παγειώσει.

“Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος. Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν” (Α’ Ιωάν. ε’ 20-21)

Ας προφυλάξουμε τους εαυτούς μας από τα σύγχρονα άθεα είδωλα των Οικουμενιστών επισκόπων οι οποίοι δρουν ως δεσποτοκράτες και αποδεικνύονται εκ των πραγμάτων Προδότες της Πίστεως.

Ας φυλάξουμε τους εαυτούς μας και από αυτούς οι οποίοι κοινωνούν με αυτά τα δεσποτοκρατικά είδωλα και εμμέσως προωθούν την ειδωλολατρεία του Οικουμενισμού.

Από αυτούς οι οποίοι συμβιβάζονται και συνυπάρχουν σε μοιχή συζυγία πίστεως μαζί με βλασφήμους.

Από αυτούς οι οποίοι καταφρονούν την εντολή του Παντοκράτορος Κυρίου και αρνούνται να εξέλθουν εκ μέσου αυτών και να αυτο-αφορισθούν από την μολυσματική ενσωμάτωση και κοινωνία μετά αθέων οικουμενιστών.

Είναι οι Αντιπατερικώς και προκλητικώς κοινωνούντες “τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους” θεολόγοι, αναγνώστες, μοναχοί και μοναχές, ιερείς, πρεσβύτεροι-πρωτοπρεσβύτεροι, αρχιμανδρίτες, εξομολόγοι, πνευματικοί και γέροντες της γεροντολατρείας οι προωθητές.

Είναι οι της Αποστολικής Γραμμής οι παραχαράκτες και της Πατερικής Παραδόσεως οι εκσυγχρονιστές. Είναι οι της αρρωστημένης υπακοής εκφάντορες και της χαρισματικής διακρίσεως οι καταχραστές.

Μαζί τους προβάλουν ανεπίσημα στη παρέλαση αυτή τη σιγονταρο-οικουμενιστική, οι διάφοροι θιασώτες του “αντι-αιρετικού αγώνος”, οι συστηματικοί Ιστολόγοι-θεωριολόγοι-θολολόγοι, του Αγώνος οι υπονομευτές. Αντάμα οι Συντάκτες διαφόρων Δηλώσεων και παθολογικοί συλλέκτες των Υπογραφών.

Ξαφνικά, ξεμυτίζουν από την “ποντικότρυπα”, οι προβοκάτορες της δειλόσπορης ανωνυμίας και της δεινής συκοφαντίας οι προασπιστές. Εν γένει και εν τέλει, είναι κοντολογίς-μονολογίς: ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ. “Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων!”

12 σχόλια:

  1. Μακάρι να είχαμε τέτοιους θεολόγους στα σχολειά μας, αλλά έτσι πως καταντήσαμε σε λίγο θα μας διδάσκουν τα θρησκευτικά οι ιμάμηδες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαβάστε όλοι το εξαιρετικό βιβλίο του θεολόγου (νομίζω ότι είναι θεολόγος) Ιωάννη Ρίζου «Οι ληστές της Θείας Διδασκαλίας». Δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψει κανείς. Γέμει αγιοπατερικών και μάλιστα μεταφρασμένων σε απλή γλώσσα κειμένων - χωρίων. Καταπληκτικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ ποιός είσαι;
      Το ακολουθείς τί λέει το βιβλίο;

      Διαγραφή
    2. Οικονομολόγος είναι ο κ.Ρίζος.Το βιβλίο του έχει λάθοι (μας λέει ενας ιερομόναχος εκ Πτολεμαΐδος).

      Διαγραφή
  3. "Το γαρ κακόν ανυπόστατον, ότι εκ του μη όντος την υπόστασιν έχει. το δε εκ του μη όντος μη ον, ουδέ εστι πάντως κατά την ιδίαν φύσιν" (Ἐξηγησις  ἀκριβὴς  εἰς  τὸν  Ἐκκλησιαστὴν  τοῦ  Σολομῶντος, PG 44, 637C)

    "Νύχτα είναι η πλάνη και η αίρεση, είναι οι “νυχτωμένοι”… “Σκότος” εδώ είναι “Ουσιαστικό”, το Ενυπόστατο Σκοτάδι. Είναι το Πρόσωπο, ο Εωσφόρος ως τέως “Άγγελος Φωτός”, νυν δε Πατήρ του Ψεύδους και Υπόσταση του Σκότους, σε άκρα εχθρική αντίθεση με τον Χριστό"

    κχ
    Όλα καλά, όλα σωστά, εκτός από αυτό : [“Σκότος” εδώ είναι “Ουσιαστικό”, το Ενυπόστατο Σκοτάδι. Είναι το Πρόσωπο, ο Εωσφόρος ως τέως “Άγγελος Φωτός”, νυν δε Πατήρ του Ψεύδους και Υπόσταση του Σκότους]

    Ο εκπεσών εωσφόρος είναι ανυπόστατος, δεν έχει Πρόσωπο. Στο Κεφάλαιο 18, Περί Διαβόλου και δαιμόνων, ο Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός γράφει :

    "Οὐκ ἔχουσι τοίνυν ἐξουσίαν κατά τινος οὐδὲ ἰσχὺν, εἰ μὴ ἐκ Θεοῦ οἰκονομικῶς συγχωρούμενοι, ὡς ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, καθάπερ ἐπὶ τῶν χοίρων ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ γέγραπται. Παραχωρήσεως δὲ Θεοῦ γινομένης καὶ ἰσχύουσι καὶ μεταβάλλονται καὶ μετασχηματίζονται, εἰς οἷον θέλουσι σχῆμα κατὰ φαντασίαν.". Τώρα έχουμε τα ούφο.

    Ας μην ξεχνάμε ότι όφις (φίδι) εξαπάτησε την Εύα μιλώντας με ανθρώπινη λαλιά. Πρόσωπο, δηλαδή, έμμορφη υλική υπόσταση ανθρώπου δεν έχει το κακό, η αμαρτία, διότι πάλι κατά τον Όσιο Δαμασκηνό, "οὐδὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι τὸ κακὸν εἰ μὴ τοῦ ἀγαθοῦ στέρησις". Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου. Βεβαίως, πρόσωπο έχουμε όλοι οι άνθρωποι, αλλά με το θάνατο, το πρόσωπο που έχουμε μένει μόνο ... σε φωτογραφία. Χάνεται. Πέρα δε από αυτό, μη μας διαφεύγει και η Νομική έννοια του προσώπου.

    Ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, σε συμφωνία με τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, μας πληροφορεί ότι ο Εωσφόρος "πρωτοστάτης τῆς περιγείου τάξεως καὶ τῆς γῆς τὴν φυλακὴν ἐγχειρισθεὶς παρὰ Θεοῦ", φθόνησε τον άνθρωπο και στράφηκε κατά του Θεού, επειδή στερήθηκε την υλική υπόσταση.

    Έκτοτε, με τις γνωστές μεθόδους του, υποδυόμενος ακόμη και άγγελο του φωτός, χρησιμοποιεί τον άνθρωπο (ενσωματώνεται με αυτόν) κατά του Θεού. Τώρα μάλιστα διαβάλλει την αγάπη, το έλεος του αγίου Θεού, με τα ισλαμικά στίφη προσφύγων προερχόμενα από χώρες που καταστρέφουν τα δικά του όργανα. Βεβαίως, διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν οι αγαπολόγοι του Φαναρίου και του Βατικανού δεν είχαν προσχωρήσει στο Σιωνισμό. Είναι ο Οικουμενισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση η τολμηρή, προκλητική και λίαν επικίνδυνη σιγουριά με την οποία εκφράζεσαι, κρίνεις και επικρίνεις, ως κάποια αυθεντία επί του θέματος. Δεν σε εριωνεύομαι. Σέβομαι το πρόσωπό σου και την ειδικότητά σου. Θα σε ρωτήσω όμως κάτι - κι έχει σημασία αυτό, για μένα τουλάχιστον, για αυτό και το ρωτώ: Είσαι θεολόγος;

      Από τη δική μου σκοπιά, δεν θα τολμούσα ποτέ να σε κρίνω ως επιστήμονα ιατρό, με συγκεκριμένη ειδικότητα, χωρίς καν να έχω σπουδάσει το ίδιο αντικείμενο ή να έχω κάποια μακροχρόνια ειδικότητα επί του θέματος και χωρίς να μπορώ να στηρίξω τις επικρίσεις μου με βάσιμα επιχειρήματα και παραπομπές.

      Αυτό βεβαιώς, δεν σημαίνει πως όσοι δεν είναι θεολόγοι δεν δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη. Αλοίμονο. Άλλο πράγμα όμως η εκφορά της γνώμης και άλλο το υπεροπτικό πνεύμα διορθώσεως, ελέγχου και ακρίτου κριτικής, χωρίς να έχω εκ των προτέρων σπουδάσει εις βάθος το αντικείμενο η έστω να το γνωρίζω καλά, χωρίς να έχω επίγνωση και όχι γνώση επιφανειακή.

      Από την άλλη όμως, δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν θέλω να πω με όλα αυτά πως δεν επιδέχομαι έλεγχο ή διόρθωση. Άπαγε. Είμαι τρεπτός και πεπτοκώς, όθεν υπόκειμαι στο ενδεχόμενο του ανθρωπίνου λάθους και της αστοχίας. Είπα όμως, σημασία έχει, για μένα τουλάχιστο, με ποιό πνεύμα λογοκρίνει κανείς κάποιον και υπό ποία ιδιότητα, αξιοπιστία και ειδικότητα. Αυτά ως εισαγωγικά.

      Πρώτον, ξεκινάς την επίκρισή σου με μία φοβερά επικίνδυνη δήλωση, και χωρίς να το θέλεις, θέτεις τον ευατό σου στο ευπερίστατο χώρο της πλάνης. Γράφεις: "Ο εκπεσών εωσφόρος είναι ανυπόστατος, δεν έχει Πρόσωπο." Προφανώς συγχέεις το πρόσωπο με την υπόσταση, και "ὁ συγχέων τὸ πρόσωπο μὲ τήν ὑπόσταση ἐντάσσεται στήν αἵρεση τοῦ Σαβελλιανισμοῦ."(Άγ. Ἀμφιλόχιος ἐπίσκοπος Ἰκονίου 340-395,46).

      Υπάρχει και η σύγχρονη αίρεση η οποία πρεσβεύει ότι "ο διάβολος δεν είναι πρόσωπο αλλά απλώς η προσωποποίηση των κακού!" Αυτή η δεινή πλάνη ακούγεται και από στόματα επισκόπων. Τους βολεύει...

      Οι Άγιοι Πατέρες ανέτρεψαν αυτήν την αίρεση και δίδαξαν πως ο διάβολος είναι πρόσωπο δημιουργημένο εκ Θεού ως υπέρτατος άγγελος με διάσταση πνευματική και υπόστατη λειτουργική. Με την πτώση του έχασε την μυστηριακή κοινωνία με τον Δημιουργό του, τον Οποίο φθόνισε και επιδίωξε να ανατρέψει. Τιμωρήθηκε και μεταστράφηκε σε διαβολικό, μοχθηρό, σιχαμερό και σκοτεινό πνεύμα, εχθρός του Θεού και των πλασμάτων Αυτού. Ο Εωσφόρος, ως πρόσωπο, έχει αυτεξούσιο, το οποίο και αυτό είναι υποστατικό ιδίωμα. Η ελεύθερη βούληση είναι υψίστη δωρεά της Τρις-υποστάτου Θεότητος.

      Δεύτερον, χρησιμοποείς ως δήθεν επιχείρημα (ατυχέστατο και παραπλανητικό) ένα κείμενο του προσφιλούς μου Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, από το φοβερά έξοχο, δυναμικό και πλήρως διαφωτιστικό του Βιβλίο "Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως", ο οποίος στο 18ο Κεφάλαιο "Περί Διαβόλου και δαιμόνων", γράφει:

      "Οὐκ ἔχουσι τοίνυν ἐξουσίαν κατά τινος οὐδὲ ἰσχὺν, εἰ μὴ ἐκ Θεοῦ οἰκονομικῶς συγχωρούμενοι, ὡς ἐπὶ τοῦ Ἰώβ, καθάπερ ἐπὶ τῶν χοίρων ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ γέγραπται. Παραχωρήσεως δὲ Θεοῦ γινομένης καὶ ἰσχύουσι καὶ μεταβάλλονται καὶ μετασχηματίζονται, εἰς οἷον θέλουσι σχῆμα κατὰ φαντασίαν."

      (συνεχίζεται...)

      Διαγραφή
    2. Δεν λέγει ΠΟΥΘΕΝΑ ότι "ο διάβολος δεν είναι πρόσωπο!" Και για να το μεταφράσουμε για τους αγαπητούς μας αναγνώστες, με λίγα λόγια λέγει πως οι δαίμονες δεν έχουν από μόνοι τους δική τους αυθύπαρκτη εξουσία αλλά μόνο αυτήν την οποία τους δίδεται κατ' οικονομίαν από τον Θεό, όπως έγινε με τον Ιώβ, κατά παραχώρησιν πάντοτε του Θεού, οι δαίμονες πειράζουν τον άνθρωπο. Ακόμη και αυτός ο Σατανάς, στο Σαραντάρειο Όρος, επιχείρησε ανεπιτυχώς βέβαια, να πειράξει τον Θεάνθρωπο Χριστό κατόπιν αδείας του Ιδίου του Χριστού.

      Αυτό όμως ΔΕΝ ακυρώνει την υπόσταση, ύπαρξη και οντότητα του Σατανά. Το ότι "μεταβάλλονται καὶ μετασχηματίζονται, εἰς οἷον θέλουσι σχῆμα κατὰ φαντασίαν", αυτό δεν σημαίνει πως η υπόστασή του είναι κατά φαντασίαν, αλλά τα εκάστοτε ΣΧΗΜΑΤΑ με τα οποία "μετασχηματίζεται" ως "Άγγελος Φωτός", ως "Παναγία Θεοτόκος" ακόμη και ως ο "ίδιος ο Χριστός", αυτά τα σχήματα δεν είναι υποστατά, υπαρκτά, με ουσία και φύση, αλλά "κατά φαντασίαν". Όσο για τα "ούφο" που αναφαίρεις, ναι είναι και αυτά "παιχνίδια δαιμονικά" και όχι πρόσωπα, οντότητες μιας άλλης διαστάσεως, μιας άλλης γης, μιας άλλης δημιουργίας. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

      Το τρίτο επιχείρημα που προβάλλεις, για τον όφι (φίδι) εξαπάτησε την Εύα, στηρίζει αυτό που είπα προηγουμένως. Ο διάβολος δεν είναι φίδι, αλλά χρησιμοποίησε τη φωνή του φιδιού ("και αυτό το φίδι ως ζώο τιμωρήθηκε διότι δάνεισε τη φωνή του στον Εωσφόρο" όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, και μάλιστα πολύ συχνά ο διάβολος μετασχηματίζεται την εικόνα του όφεως. Αυτός ο φίλτατος (φαβορί) για αυτόν μετασχηματισμός δεν αίρει την διάσταση, οντότητα, ύπαρξη και προσωπικότητα του διαβόλου.

      Το τέταρτο επιχείρημά σου, συνιστά δική σου λανθασμένη μετάφραση (ακούσια, θέλω να πιστεύω) η οποία θα έλεγα είναι ανεπίτρεπτη για άνθρωπο του δικού σου επιπέδου. Γράφεις: "Πάλι κατά τον Όσιο Δαμασκηνό, "οὐδὲν γὰρ ἕτερόν ἐστι τὸ κακὸν εἰ μὴ τοῦ ἀγαθοῦ στέρησις". Η μετάφρασή σου είναι λίαν λανθασμένη και άσχετη με το αντικείμενο. Λέγεις: "Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου." Δεν γνωρίζω από που κι ως που το συμπεραίνεις αυτό, αλλά εδώ ο Άγιος ΔΕΝ λέγει κάτι τέτοιο. Για να είμαστε όμως πιστοί στο πρωτότυπο κείμενο και να μην αδικούμε τον Άγιο, ας το μεταφράσουμε ορθώς: "Το κακό δεν είναι τίποτε άλλο από την στέρηση (έλλειψη, ανυπαρξία) του αγαθού (του καλού)", ΟΧΙ την "στέρηση του Προσώπου..." (ή της υποστάσεως εν προκειμένω).

      Δηλαδή, όταν ένας άγγελος ή κάποιος άνθρωπος στερείται αγαθοσύνης και δικαιοσύνης (το αγαθό συχνά μεταφράζεται από την Γραφή και τους Πατέρες ως "δίκαιο") τότε γεννάται στην ύπαρξή του (την υπόστασή του) το κακό, η κακή προαίρεση και καταλαμβάνεται από το κακό (συχνά δαιμονίζεται). Αυτή η υπερίσχυση του κακού έναντι του αγαθού, του δικαίου, δεν σημαίνει την "στέρηση"-απάλλειψη-διαγραφή του προσώπου. Εάν θέλει κι αν διαθέτει βούληση, τότε δύναται εξ' όλης της καρδίας, εξ' όλης της ψυχής, της ισχύος και της διανοίας να πολεμήσει το κακό και να ασπαστει το αγαθό, το δίκαιο, το αγνό.

      (συνεχίζεται...)

      Διαγραφή
    3. Το πέμπτο επιχείρημά σου είναι (επί το ευγενέστερον) απορριπτέο. Γράφεις: "Βεβαίως, πρόσωπο έχουμε όλοι οι άνθρωποι, αλλά με το θάνατο, το πρόσωπο που έχουμε μένει μόνο ... σε φωτογραφία. Χάνεται." Τα έχεις κυριολεκτικά μπερδέψει και μπερδεύεις και το κοινό.

      Εδώ ΔΕΝ μιλάμε για το σαρκικό πρόσωπο το οποίο όπως λες "μένει μόνο ... σε φωτογραφία" αλλά το πρόσωπο το πνευματικό που μας δόθηκε από τους γονείς μας και τους πνευματικούς μας. ΔΕΝ "είμαστε" Πρόσωπο, αλλά ΕΧΟΥΜΕ πρόσωπο και αυτό διαμορφώνεται αναλόγως με την ανατροφή, την νουθεσία και την νοοτροπία. Αυτό ΔΕΝ "χάνεται" αλλά θα το πάρουμε μαζί μας με τα πνευματικά μας σώματα όταν δεν θα βλέπουμε πλέον "εν εσόπτρω και εν αινίγματι" αλλά ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ!

      Όσο για το έκτο σου επιχείρημα, την "Νομική έννοια του προσώπου" ούτε καν την σχολιάζω...

      Με το έβδομο και τελευταίο επιχείρημά σου, υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Γράφεις: "Ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, σε συμφωνία με τον άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, μας πληροφορεί ότι ο Εωσφόρος (εδώ ανοίγεις τα εισαγωγικά που σημαίνει παραπέμπεις στα αυτούσια λόγια του Οσίου) "πρωτοστάτης τῆς περιγείου τάξεως καὶ τῆς γῆς τὴν φυλακὴν ἐγχειρισθεὶς παρὰ Θεοῦ", (αλλ' εδώ κλείνεις τα εισαγωγικά που σημαίνει: ή κάνεις δικά σου συμπεράσματα η παρερμηνεύεις τον Όσιο) φθόνησε τον άνθρωπο και στράφηκε κατά του Θεού, επειδή στερήθηκε την υλική υπόσταση.


      Πουθενά δεν συνάγεται από το αρχαίο κείμενο η αιτιολόγησή σου: "στράφηκε κατά του Θεού, επειδή στερήθηκε την υλική υπόσταση". ΔΕΝ στράφηκε κατά του Θεού επειδή στερήθηκε την υπόσταση, αυτή την ΕΙΧΕ και την έχει. Αλλά η φράση "υλική υπόσταση" είναι αντιφατική. Η Υπόσταση που έχουμε δεν είναι "υλική". Εάν εννοείς την ύλη ως σάρκα, βεβαίως δεν του δόθηκε σάρκα του διαβόλου ούτε ΚΑΝ η δύναμη να μπορεί από μόνος του να σαρκωθεί (εις αισχρήν απομίμησιν και γελοίο "πηθικισμό" όπως λέγουν οι Πατέρες).

      Εάν ανοίξεις την Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, του Αειμνήστου Χρήστου Ανδρούτσου, του μεγαλυτέρου Δογματολόγου-Θεολόγου του αιώνος μας, εκεί θα δεις πως ο διάβολος είναι υπόσταση κι έχει πρόσωπο, όπως όλοι οι Άγγελοι Θεού. "Εκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε" (Ψαλμ. 109, 3). Επίσης, "ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ᾔνεσάν με φωνῇ μεγάλῃ πάντες ἄγγελοί μου." (Ιώβ, λη' 7). Στην Ορθόδοξη Θεολογία, η Υπόσταση δηλώνει ύπαρξη αληθινή, μία ὀντολογικὴ πραγματικότητα κι' όπως είπε κι'ο Πλωτίνος, "αυτή η ενυπόστατη ύπαρξη συνδέεται συνεκτικά με μία άλλη". Βεβαίως, "άλλο Πρόσωπο αλλ' όχι άλλος Θεός" (Μέγας Αθανάσιος).

      Ο φέρων την αυγήν Εως-φόρος, πριν να πέσει από το θρόνο του, ήταν ο πρώτος τη τάξει Άγγελος με ασύγκριτη δόξα, εξουσία, δύναμη, λαμπρότητα, σοφία, ομορφιά και τελειότητα: «Από την ημέρα που πλάστηκες μέχρι την ημέρα που αμάρτησες ήσουν τέλειος στη συμπεριφορά σου» (Ιεζεκιήλ κ'15). Πρόσεξε αυτά τα τρία: "Δόξα, ομορφιά και τελειότητα". Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ το αποκαλύπτει: «επειδή είχες (υψίστη, ασύγκριτη) ομορφιά, για αυτό και υπερηφανεύτηκες, επειδή είχες μεγάλη δόξα η σοφία σου διαφθάρθηκε».

      (συνεχίζεται...)

      Διαγραφή
    4. Ο Άγιος Ἀθα¬νά¬σιος ο Μέγας αποφαίνεται θεωρώντας τους όρους "δόξα, δύναμη, τάξη" ως συνώνυμα της υποαστάσεως, (Ἐπιστολὴ περὶ τῶν γενομένων ἐν τ Ἀριμίνῳ τῆς Ἰταλίας καὶ ἐν Σελευκείᾳ τῆς Ἰσαυρίας συνόδων 23, 6. Πρβλ. Μ. Βασιλείου, Κατὰ Σαβελλιανῶν, ὁμιλ. ΚΔ’, MPG 31, 608).

      Ως όντα πνευματικά και ασώματα, οι Άγγελοι διαχωρίζονται σε τάξεις και έχουν δόξα, δύναμη και σχετική τελειότητα. Η τελειότητα εστί ίδιον του μόνου τελείου και Υπερ-τελείου Θεού! (και όχι αποκλειστική ιδιότητα της "Μείζωνος και Υπερτελείας Συνόδου" του αιρεσιάρχου πατριάρχου Βαρθολομαίου). Μαζί με τους Αγγέλους καλούμαστε και εμείς να επιδιώκουμε και να ποθούμε την τελειότητα:"῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν." (Ματθ. 3' 48).

      Ο Μέγας Βασίλειος υπογραμμίζοντας την υπόσταση των αγγέλων, λέγει: "Έχουσι με εν προαιρέσει το αυτεξόυσιον, ουδέποτε δ' εκ της του όντως αγαθού προσεδρείας εκπίπτουσι...τελείωσις δε αγγέλων αγιασμός και η εν τούτω διαμονή" (Περί Αγίου Πνεύματος, 16).

      Ακόμη και αυτός ο αγιασμός δύναται να καταστεί δυνατός εφ' όσον υπάρχει υπόσταση και πρόσωπο να την καλλιεργήσει. Οι Άγγελοι Θεού, διά του προσώπου τους βλέπουν το Πρόσωπον του Πατρός! Φοβερόν! "οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς" (Ματθ. 18, 10).

      Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης στο έργο του Περί του Βίου Μωησέως διασαφηνίζει πως μας ακολουθούν ισοβίως δύο ειδών άγγελοι, "ο της δικαιοσύνης και έτερος της πονηρίας". Η δικαιοσύνη είναι υποστατικό ιδίωμα αποκλειστικό του Όντως Δικαίου και Αγαθού Θεού, ως Πηγή κάθε δικαιοσύνης και αγαθότητος. Η πονηρία είναι ενέργεια προσωπική του Σατανά, ως σκοτεινού, διαβολικού Προσώπου.

      Κύριο αίτιο της πτώσεως του διαβόλου είναι η υπερηφάνεια και η αλαζονεία. Και τα δύο τούτα, είναι ιδιώματα προσωπικά και χαρακτηριστικά κακής βουλήσεως. Η βούλησις και αυτή, υποστατικό ιδίωμα και Θεϊκή δόσις αγαθή. Μόνο μία οντότητα με υπόσταση και ελεύθερη βούληση μπορεί να κάνει επιλογή.

      Μη σου φανεί παράξενο, ο Μέγας Χρήστος Ανδρούτσος, καταγράφει μια μεγάλη και σπάνια αλήθεια την οποία "αποσιωπούν" οι ηθικιστές και αρνητές του διαβόλου ως Προσώπου (πίστεψέ με, ΔΕΝ υποννοώ εσένα Κυπριανέ). Στο 25ο Κεφάλαιο Σελ. 129 Περί διαβόλου, η κυρίαρχη κατακλείδα περί προσώπου του διαβόλου είναι η εξής:

      "Οι δαίμονες είναι αναγκαίον συστατικόν του όλου Χριστιανικού Συστήματος, α τε κατά την Αγίαν Γραφήν του Ιησού ελθόντος, "όπως καταλύση τα έργα του Σατανά". Άλλως δε, εάν ο άνθρωπος είνε δεκτικός απολυτρώσεως και σωτηρίας εν Χριστώ, τούτο οφείλεται, ως γνωστόν, εις το ότι ο άνθρωπος δεν εγένετο κακός αφ' εαυτού, αλλά παρωρμήθη έξωθεν υπό του δαίμονος, της κυρίας του κακού πηγής. Η ύπαρξις λοιπόν των δαιμόνων είνε κατά τον λόγον τούτον αναγκαία προυπόθεσις του δυνατού της σωτηρίας των ανθρώπων."

      Εύχομαι αυτά να λύνουν το θέμα που προέκυψε "ως μη ώφειλε".

      Διαγραφή
  4. http://www.wallingoff.com/554

    ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΙΚ. ΠΑΝΤΑΖΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΥΣΣΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΝ
    (Ἐξηγησις ἀκριβὴς εἰς τὸν Ἐκκλησιαστὴν τοῦ Σολομῶντος, PG 44, 637C)

    "οὕτω γάρ φησιν ὁ ψαλμῳδὸς ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν· τοῦτο ἦλθεν ὁ ἐκκλησιαστὴς ἐπισκέψασθαι, τί γέγονεν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ὃ μὴ πρότερον ἦν, πῶς εἰσῆλθεν ἡ ματαιότης, πῶς ἐπεκράτησε τὸ ἀνύπαρκτον, τίς ἡ δυναστεία τοῦ μὴ ὑπάρχοντος. τὸ γὰρ κακὸν ἀνυπόστατον, ὅτι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τὴν ὑπόστασιν ἔχει, τὸ δὲ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὂν οὐδὲ ἔστι πάντως κατὰ τὴν ἰδίαν φύσιν, ἀλλ' ὅμως τῶν τῇ ματαιότητι ὁμοιωθέντων ἐπικρατεῖ ἡ ματαιότης."

    κχ
    Πού είδατε κύρις Πανταζή την τολμηρή, προκλητική και λίαν επικίνδυνη σιγουριά με την οποία εκφράζομαι ; Και πώς μια γνώμη, κάθε άλλο από κριτική ή επικριτική, την εκλαμβάνεται κρίση και επίκριση, από κάποια (του γράφοντος) αυθεντία επί του άρθρου σας ; Τη γνώμη μου έγραψα απλά, αν θέλετε την άποψή μου, χωρίς να θέλω να μειώσω τις επιστημονικές θεολογικές γνώσεις σας. Αν αυτό δεν επιτρέπεται, επειδή τυγχάνει ο γράφων να έχει ένα διαφορετικό γνωστικό επιστημονικό αντικείμενο από το δικό σας, τούτο δεν ευσταθεί. Άλλωστε, το σημειώνετε κι εσείς : "Αυτό βεβαιώς, δεν σημαίνει πως όσοι δεν είναι θεολόγοι δεν δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη". Τη γνώμη μου κι εγώ έγραψα χωρίς να θέλω να συγκριθώ μαζί σας επί επιστημονικού επιπέδου και επιπλέον, μου καταλογίζετε "υπεροπτικό ύφος διορθώσεως". Από πού βγάλατε το συμπέρασμα της υπεροψίας του γράφοντος ;

    Αν έκανα λάθος, ότι "24 φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον" (Κεφ α' 24), θα έπρεπε να με διορθώσετε.

    Κατά πόσο συγχέω το πρόσωπο με την υπόσταση, και χωρίς να το γνωρίζω, πίπτω στήν αἵρεση τοῦ Σαβελλιανισμοῦ, αυτό είναι κάτι που οφείλεται να μας το εξηγήσετε. Το πρόσωπο είναι το χαρακτηριστικό μορφολογικό γνώρισμα ( : το σχήμα στην εν συνόλω μορφή) του γένους των ανθρώπων. Αν κάνω πάλι λάθος, σας παρακαλώ να με διορθώσετε.

    Από θεολογικής πλευράς τώρα, αξίζει να ανατρέξετε στον Συναξαριστή της Μελλούσης Κρίσεως και εκεί θα διαβάσετε κάτι ενδιαφέρον. Γράφει ότι όλοι οι άνθρωποι θα παρουσιαστούμε "εν μια τη μορφή". Αν θέλετε, την ανάλυση επ΄ αυτού μπορείτε εσείς να μας την κάνετε. Το ότι, όπως γράφω, ο διάβολος δεν έχει πρόσωπο (το κακόν ανυπόστατο), δεν σημαίνει ότι απορρίπτω την ύπαρξή του. Την δέχομαι, αλλά δεν την πιστεύω. Δεν νομίζω, η πίστη να μας καλεί να πιστεύουμε και στι Θεό και στο διάβολο. Και πάλι, αν κάνω λάθος με διορθώνετε.

    Στην Εικογραφία της καθ΄ ημάς Εκκλησίας δεν συνηθίζεται η απόδοση του διαβόλου με πρόσωπο. Πάντως, σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν κάτι κατάμαυρα ανθρωπάκια με κέρατα, που φανερώνουν ανθρώπινη μορφή και σχήμα, αλλά με ουρίτσα.

    Γράφω : "Το αγαθό, δηλαδή, μόνο ο άγιος Θεός, έχει υπόσταση (Πρόσωπο), αναπόφευκτα δε, η στέρηση του αγαθού συνεπάγεται και στέρηση του Προσώπου" και δεν έχω ουδεμία πρόθεση να αδικήσω μεταφραστικά τον Όσιο Ιωάννη Δαμασκηνό. Θυμόμουν, όταν το έγραψα, το ρηθέν του Κυρίου "16 Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; 17 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεὸς. εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν, τήρησον τὰς ἐντολάς" (Μτ. ιθ΄) και το "18 Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός" (Λκ. ιη΄)

    Αυτά, κύριε Πανταζή, και παραλείπω τα υπόλοιπα. Συμφωνώ στο "ως μη ώφειλε" και επαναλαμβάνω, γράφω πάντα τη γνώμη μου ή την άποψή μου, αυτή που διαμόρφωσα θητεύοντας στους κόλπους τη Εκκλησίας. Δεν ζητώ από κανένα να συμφωνήσει με αυτά που γράφω και δέχομαι τις οποιεσδήποτε παρατηρήσεις, διορθώσεις ή ακόμη και τον (καλής πρόθεσης) έλεγχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μόνον, και αυτό κατά Χάρι, δια της Μετανοίας, της ταπεινώσεως και της αγάπης ή ελέους - φυσικά και άλλων πολλών αρετών αποκτομένων με αδιάλειπτη προσευχή - αξιώνεται ο άνθρωπος και γίνεται πρόσωπο. Είναι οι άγιοι της Εκκλησίας μας. Και ακόμη τότε, πρέπει πάντα να φανερώνει, έργω και λόγω, "ότι αχρείος δούλος ειμί". Όχι όμως διαφημίζοντας την αμαρτία, τον ἐσπιλωμένον ναὸν τοῦ σώματος, όπως συμβαίνει με τις παρελάσεις υπερηφανείας, το Σύμφωνο Συμβίωσης των ΛΟΑΤ (λεσβίες, ομόφυλοι, αμφισεξουαλικοί, τρανσεξουαλικοί) και πολλά άλλα.

    Δάκρυα Μετανοίας μας χρειάζονται και θερμά πρέπει να παρακαλούμε την Χάρι του αγίου Θεού να μας τα δώσει. Αυτά ανοίγουν της μετανοίας την πύλη, κατά το Δοξαστικό : "Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ὀρθρίζει γὰρ τὸ πνεῦμά μου, πρὸς ναὸν τὸν ἅγιόν σου, ναὸν φέρον τοῦ σώματος, ὅλον ἐσπιλωμένον, ἀλλ’ ὡς οἰκτίρμων κάθαρον, εὐσπλάγχνῳ σου ἐλέει."

    Και το Θεοτοκίον : "Τῆς σωτηρίας εὔθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αἰσχραῖς γὰρ κατεῤῥύπωσα, τὴν ψυχὴν ἁμαρτίαις, ὡς ῥᾳθύμως τὸν βίον μου, ὅλον ἐκδαπανήσας, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ῥῦσαί με, πάσης ἀκαθαρσίας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου