Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Τό «τρίλημμα»: ἀμοραλισμός, ρεαλισμός, ἐντιμότητα



Δραματικές ο ξελίξεις γιά τόν Πρωθυπουργό, τό κυβερνόν κόμμα λλά καί λόκληρο τόν λληνικό Λαό....


Τό «τρίλημμα»:
μοραλισμός, ρεαλισμός, ντιμότητα


Μακρυά καί πίσω πό τήν τρέχουσα εδησεογραφία μέ πρωταγωνιστή τόν εφυή λλά καί ναρκισσευόμενο, κατά τόν Χρ. Γιανναρ, πρώην πουργό Οκονομικν κτιμ τι κτυλίσσεται να δράμα, πού φορ τόσο στόν διο τόν Πρωθυπουργό τς Χώρας, σο καί στό κόμμα του.
Τελικά, λπίδα δέν λθε! «πρώτη φορά ριστερά» πεχείρησε νά νσαρκωθε, λλά κανείς δέν μπορε νά τήν πιβεβαιώσει ψηλαφώντας την. Ο ξαγγελίες της κυρώθηκαν στήν πράξη καί ο θέσεις της, κ τν πραγμάτων, ναιρέθηκαν. ντιπαραβολή τν προεκλογικν λόγων μέ τίς (στω) ναγκαστικές πιλογές εναι φιαλτική!
κυβέρνηση μέ πικεφαλς τόν Πρωθυπουργό προσπάθησε λλά δέν κατόρθωσε σχεδόν τίποτε. Τόλμησε ν ψει διεξόδου ρθά τήν προσφυγή στό μεσοδημοκρατικό ργαλεο το Δημοψηφίσματος, τό ποτέλεσμα το ποίου, καίτοι μεγαλειδες, μως, «πεδείχθη» «μετεβλήθη» σέ δρον δωρον.
Εναι πλέον βέβαιο τι λαός γνοε πολλά πράγματα γιά νά συνθέσει λόκληρο τό ψηφιδωτό καί νά δε τήν πλήρη εκόνα, στε νά βγάλει σφαλ συμπεράσματα. Θά περάσει καιρός γιά νά καταστ δυνατό κάτι τέτοιο. Ο ξελίξεις, μως, τρέχουν καί σύντομα μλλον θά το ζητηθε κ νέου νά λάβει θέση.
Θά ταν παρακινδυνευμένο καί πιπόλαιο ατή τή στιγμή νά ποφανθομε τελεσίδικα καί νά καταδικάσουμε πρόσωπα καί πιλογές. θεωρομε, μως, πιβεβλημένο, ς ναγκαο, πρίν πιλέξουν ο πολιτικοί μας τό τί καί πς θά μς παρουσιάσουν ς τό διακύβευμα τν πομένων κλογν, πρτα μες νά προβληματισθομε γι’ ατό, βάσει τς κοινς λογικς καί τς πραγματικότητος πού λοι βλέπουμε καί ψηλαφομε.
Θά πικεντρώσουμε στόσο τό λόγο μας μόνο στό κυβερνόν κόμμα (δέν παραθεωρ τόν συν-ταρο του, λλά δέν χει ν προκειμένω διαίτερο ρόλο καί σημασία στάση του), φ’ νός διότι ατό εναι πού κλυδωνίζεται καί πειλεται μέ διάσπαση καί, φ’ τέρου, διότι μόνον Πρόεδρός του ς Πρωθυπουργός μπορε (καί φαίνεται τι καί) θέλει νά προχωρήσει σέ θνικές κλογές.
Δέν χει καμμία σημασία, ατή τή στιγμή, άν κάποιος εναι μέλος ψηφοφόρος φίλος το ΣΥΡΙΖΑ. Σημασία χει τι ατό τό κόμμα, τό ποο μάλιστα ο δημοσκοπήσεις φέρουν σταθερά πρτο καί μέ μεγάλη διαφορά, παρά τίς δυσμενες ξελίξεις, κρατ κατά κάποιο τρόπο τίς τύχες το τόπου στά χέρια του. διαιτέρως μάλιστα πρόεδρός του καί Πρωθυπουργός τς Χώρας κρατ στά δικά του χέρια τό πισωγύρισμά της στό διέξοδο παρελθόν το ποτυχημένου δικομματισμο λλά καί τήν «τιμή» καί ξιοπιστία τς ριστερς!
λέξης Τσίπρας εναι χαρισματική προσωπικότητα. Στήν πολιτική μως, ατό εναι δίκοπο μαχαίρι. Γιατί, σχετικά εκολα χαρισματικός γέτης, άν δέν εναι γκρατής καί προσηλωμένος-συνεπής στό ραμα καί τίς ρχές πού χει διακηρύξει, μετατρέπεται σέ μοιραο πρόσωπο πλέον ς θύμα το εδώλου του καί τς ξουσίας πού σκε.
Μετά πό τήν τραγική κατάληξη τν πεντάμηνων διαπραγματεύσεων στήν ταπεινωτική συνομολόγηση νός τρίτου μνημονίου μέ σαφ φεσιακό χαρακτήρα καί νύπαρκτη ναπτυξιακή προοπτική καί δή μέ ρατό καί τόν κίνδυνο ξευτελιστικς κποίησης λόκληρης τς δημόσιας περιουσίας, πιλογή τς προσφυγς στίς κάλπες εναι κατά τήν ταπεινή μας γνώμη καί μονόδρομος καί θικά πιβεβλημένη.
δημοφιλής Πρωθυπουργός καί τό κόμμα του παρά τό πρόσφατο τν κλογν (λλά καί τό κκωφαντικό «ΟΧΙ» τς μεγάλης πλειοψηφίας το λληνικο λαο) δέν χουν θική νομιμοποίηση οτε κν γιά τή συμφωνία πού πρόκειται ντός λίγου νά πογράψουν. Ο δημοκρατικές κλογές σέ μία κοινοβουλευτική Δημοκρατία δέν εναι λευκή πιταγή. Εναι συγκατάθεση σέ συγκεκριμένο πρόγραμμα καί διακηρύξεις καί τίθεται μεζον ζήτημα ταν ατά νατρέπονται, στω καί ξ νάγκης «πραξικοπηματικά», ρδην!
συνέχιση τς πορείας πού μς πέβαλαν ο δανειστές μας παιτε τήν κ νέου προσφυγή στή λαϊκή τυμηγορία. λαός εδε πιό καθαρά πό ποτέ ποιά εναι πραγματικά Ερωπαϊκή νωση καί πς λειτουργε. Ο περί Ερώπης σχυρισμοί καί κτιμήσεις τν κυβερνώντων πεδείχθησαν «εσεβες πόθοι»! Τό πρόβλημα τς νωσης εναι προφανς δομικό καί μλλον μή να(σ)τρέψιμο.
δ, μως, νακύπτει σοβαρό ζήτημα γιά τό κυβερνόν κόμμα: συνέχιση τς πορείας τν προηγουμένων κυβερνήσεων πού πεδοκίμασε παραδειγματικά Λαός καί καταψήφισε θά συνιστοσε γι’ ατό, βάσει τς δεολογίας καί τν ρχν του, σαφ μοραλισμό! Καθώς πίσης καί θεωρητική μέν καταδίκη της, πρακτική δέ παραδοχή της, ς ρεαλιστική στάση καί πιθυμία διαχειρίσεώς της, θά συνιστοσε μετάλλαξη καί ατο-κύρωση το ριστερο ατοπροσδιορισμο!
Τί πομένει; ντιμότητα καί κατάφαση-συνέπεια στίς ρχές καί τίς ξίες νός χώρου κατά πάντα σεβαστο, κόμη καί πό κείνους πού δέν συμφωνον μαζί του. Ατή δέ ντιμότητα πιβάλλει, φ’ σον μιλμε γιά τήν πολιτική πού θεωρεται τέχνη το φικτο, ναθεώρηση τν σφαλμένων κτιμήσεων καί ποβολή νέας πρότασης, μέ συγκροτημένο ναλλακτικό σχέδιο (προφανς κτός ερωζώνης), στω καί μεσο-μακροπρόθεσμα λοποιήσιμο.
Δέν χουμε τήν αταπάτη τι κάτι τέτοιο εναι νώδυνο, τι θά στέρξουν νά τό στηρίξουν εκολα ο πολλοί, λλά πιστεύουμε τι εναι μοναδική πιλογή πού δέν θά πιτρέψει τό «πρώτη φορά ριστερά» νά καταγραφε στήν στορία ς θλιβερή παρένθεση καί φάρσα!
κθέτοντας δέ δημόσια τίς σκέψεις μου δέν θά θελα νά χρεωθ δειλία μέ τό νά ποφύγω νά διατυπώσω τήν προσωπική μου γνώμη στό μεζον καί βαθύτερο κατ’ μέ διακύβευμα πού δέν εναι μόνο οκονομικό. Εναι σχέση μας μέ τήν Ερώπη καί τή Δύση γενικότερα. λλάδα σέ καμμία περίπτωση δέν ταυτίζεται μέ τήν Ερώπη καί σαφς δέν νήκει στή Δύση. Σαφς καί χουμε πολλούς δεσμούς μαζί της καί πρέπει νά χουμε καλές σχέσεις, βάσει μως πάντοτε τν συμφερόντων μας, μεταξύ τν ποίων πρέπει νά εναι καί διαφύλαξη τς διοπροσωπείας μας.
σημερινή Ερώπη δέν διαμορφώθηκε παραμορφώθηκε τσι, πως τήν βλέπουμε σήμερα καί τήν νοιώθουμε στό πετσί μας, πό τά χρόνια τς Ε.Ο.Κ. Ξεκιν πό πολύ παλαιότερα τό «πρόβλημά» της. Δέν (τερατο-) γέννησε τυχαα τήν «ερά ξέταση», τό ωσφορικό λάθητο το παπισμο, τήν ποκριτική θική το προτεσταντισμο, τόν πουριτανισμό, μέχρι καί τόν φασισμό καί τό ναζισμό. ς μήν εμαστε καί νιστόρητοι καί φελες.
σημερινή Ερωπαϊκή καθεστηκυϊα τάξη μς θέλει, ταν μς θέλει, ς Βαλκανική κδοχή καί δεύτερης κατηγορίας ερωπαίους πολίτες. Βεβαίως, τά μεγάλα καί συγχώρητα λάθη μας εναι τό καταμάχητο λλοθί τους. κόμη καί περασπιστής το δόγματος «νήκομεν ες τήν Δύσιν» πλήρωσε πικρά, μέ τό καυτό δάκρυ του γιά τήν διαίτερη πατρίδα του, τήν ερωπαϊκή πολιτική. Καί φυσικά δέν πρέπει νά ξεχνμε τί πεφυλάχθη στήν πάλαι ποτέ νωμένη Γιουγκοσλαβία!
σο γιά τόν Σύριζα καί τά κρηκτικά σωτερικά του, νθυμούμενος τήν νομασία τς νεολαίας του πί ποχς ΚΚΕ σωτερικο (τόν «Ρήγα Φεραο») θά παναλάμβανα πρός ατούς, ντί φιλικς συμβουλς, τό σοφό λόγο κείνου το μεγάλου ραματιστή καί μάρτυρα τς Ρωμηοσύνης: «ποιος λεύθερα συλλογται - γαπητοί κύριοι, δελφοί, σύντροφοι καί φίλοι, πού θλεγε καί φίλος Κώστας Ζουράρις – συλλογται καλά»!
Γιά λους δέ μς τούς πολοίπους κοινούς θνητούς ξίζει νά μς προβληματίσουν ο βαθες λόγοι το μεγάλου Ντοστογιέφσκυ, πού βαθυστόχαστα καί σως προφητικά πισημαίνει τι τό δίλημμα πού βάζει ατή Ερώπη εναι: Ετυχία (μέ τήν ννοια τς εημερίας καί εδαιμονίας) λευθερία;
Εναι θέμα προταγμάτων καί στάσης ζως. Δέν εναι εκολο, οτε πλό νά παντηθε  να τέτοιο δίλημμα. Θέλει θράσος μολογίας νυπαρξίας ξιν θάρρος πέρβασης πού συνιστ τήν πεμπτουσία το πολιτισμο μας.

Δημήτρης Κάτσουρας
Τραπεζικός-Θεολόγος



5 σχόλια:

  1. «Ὅποιος ἐλεύθερα συλλογᾶται συλλογᾶται καλά»!

    κχ
    Αγαπητέ κε. Κάτσουρα
    Επειδή το ανωτέρω σοφό (για άλλους ναι, για άλλους όχι) γνωμικό με είχε απασχολήσει στο παρελθόν, έθεσα στον εαυτό μου το ερώτημα : Και ποιος μπορεί να σε εμποδίσει, ή να εμποδίσει κάποιον άλλο από το να "συλλογᾶται".
    Μπορεί να βρεθεί κανείς, που θα μου πει "πάψε να σκέφτεσαι" ; Θέλω με αυτό να σας πω, ότι ο μόνος τρόπος και τόπος να βιώσουμε την ελευθερία είναι η λειτουργία της σκέψης, νοουμένου απαραιτήτως του :

    «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἀνατολὴ ἀνατολῶν, καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν»

    Μετά τιμής
    κυπριανός χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ἀγαπητέ κ. Κ.Χ., χαῖρε.
      Κατ' ἐμέ ὁ λόγος αὐτός τοῦ Ρήγα εἶναι σπουδαῖος. Μελετώντας τό ἔργο καί τή δράση του ὁδηγεῖται κανείς στή σκέψη ὅτι πρῶτον ἐλευθερία στή σκέψη γι' αὐτόν σημαίνει ἀπουσία προκαταλήψεως καί ἐμπαθείας καί δεύτερον ὁ καρπός τέτοιων σκέψεων δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι κατά τό δυνατόν ἀμερόληπτος καί δίκαιος καί ποτέ ἐγωϊστικός. Ἐπιτρέψτε μου δέ νά ἐπισημάνω ὅτι δέν χρειάζεται νά ἀνακατεύουμε τά πολιτικά μέ τά ἐκκλησιαστικά, ἀλλά ὡς πιστοί ἀκόμη καί γιά τά πολιτικά νά μιλᾶμε μέ παραδοσιακά κριτήρια.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ τον κ. Κάτσουρα για την απάντηση.

      http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/10/blog-post_13.html

      Ωστόσο, η απορία μου είναι : Πρέπει ή δεν πρέπει, χρειάζεται ή δεν χρειάζεται, να "ανακατεύουμε" (sic) τα πολιτικά με τα εκκλησιαστικά ;

      Διαγραφή
  2. Τοσα πολλα λογια και δεν λεγει τελικα απολυτως τιποτα που να αξιζει τον κοπο να διαβαστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά τζάμπα κόπο έκανες. Μόνο που δέν φταίει τό κείμενο...Ίσα-ίσα πρώτη φορά διαβάζουμε κείμενο θεολόγουπού νά έχει πολιτική σημασία και αξία.

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου