ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ολοι οι ανθρωποι ειμαστε σκουληκια της γης. Ο Θεος μας χαρισε το ανθρωπινο μεγαλειο και μαζι με αυτο το Υψιστο Μεγαλειο της Ορθοδοξης Πιστης. Με αυτην, τα εχουμε ολα και δεν μας λειιπειι τιποτα. Με αυτην, το μεγαλειο μας φθανει στο επαρκον και καταξιωνομεθα την υιοθεσια μας σαν τεκνα του Θεου κατα χαριν. Ενας τετοιος μεγαλος ανθρωπος και μεγαλος ιερεας του Θεου εφυγε απο κοντα μας χωρις να το εχουμε αντιληφθει. Ηταν ο Αγωνιστης και Ομολογητης του Αιγιου π. Κων/νος Παλαιολογοπουλος. Ποσοι εχουμε ακουσει το ονομα του; Αναχωρησε απο την γη υπερασπιζομενος το Πολυτιμοτατον Αγαθον, την Ορθοδοξη Πιστι. Και ετσι γιναμε απο φτωχοι φτωχοτεροι. Ας ελπισουμε ο Θεος να εγειρη νεους ηγουμενους παρηγορητας του λαου του μη εχοντος ποιμενας, αφου οι σημερινοι ποιμενες μετατραπηκαν σε Λυκους. Σωσον Κυριε τον λαον Σου και ευλογησον την κληρονομιαν Σου.

ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΩΣ ΕΞΟΥΝΙΤΙΖΕΤΑΙ!

π. Κωνσταντῖνος Παλαιολογόπουλος: Ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀρχιμανδρίτες ποὺ ἀποτειχίστηκε (ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο)!

Μὲ ἄλλη μας ἀνάρτηση γνωστοποιήσαμε ὅτι τὴν προηγούμενη Κυριακὴ πραγματοποιήθηκε ἡ νεκρώσιμη ἀκολουθία καὶ ἡ ταφὴ τοῦ σεβαστοῦ μας π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, ἑνὸς ἱερέως ποὺ εἶχε τὶς πνευματικές του ρίζες στοὺς τελευταίους Ἁγίους τοῦ 20^ου αἰῶνος.

Οἱ ὁμιλητὲς παρουσίασαν τὸν παπα-Κώστα ὡς ἕνα συνήθη σύγχρονο ἱερέα, μὲ θεάρεστες μὲν δραστηριότητες, ἀλλὰ ἐντεταγμένο στὰ πλαίσια τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ περιβάλλοντος, ὑπάκουο στὰ κελεύσματα τοῦ (ὡς ἐκ τῶν πράξεών του) φιλοπαπικοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβροσίου. Ἔτσι ἀλλοίωσαν τὴν πραγματική του εἰκόνα, εἰκόνα ἑνὸς ἀγωνιστῆ καὶ ὁμολογητῆ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ταυτόχρονα −σὲ καιρὸ αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ− ἔδωσαν τὸ μήνυμα στοὺς πιστοὺς καὶ ἔμμεσα τοὺς δίδαξαν τὴν «κακὴ ὑπακοὴ» στοὺς φιλο-Οικουμενιστὲς Ἐπισκόπους.

Δὲν ἤμουν παρὼν στὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία στὸ Αἴγιο. Βρέθηκα, ὅμως, στὸ μεγαλόπρεπο Μικρόνι Ἀχαΐας, ὅπου καὶ μετεφέρθη τὸ σκήνωμα τοῦ σεβαστοῦ μας παπα-Κώστα, στὴν τελευταία του κατοικία, καὶ ἐτάφη σ’ ἕνα ἀπέριττο πέτρινο τάφο, ποὺ ὁ ἴδιος, ὡς ἔχων “μνήμη θανάτου”, ἀπὸ χρόνια εἶχε χτίσει, ἐκεῖ, δίπλα στὸ ἐκκλησάκι τοῦ ἀγαπημένου του Ἁγίου Νεκταρίου, στοῦ ὁποίου τὸν Ναὸ πολλὰ χρόνια ὑπηρέτησε στὴν Αἴγινα.

Στὸ  Μικρόνι, πληροφορήθηκα τὰ τῆς νεκρώσιμης ἀκολουθίας. Μὲ σκοπὸ νὰ παρουσιάσω κάποια στοιχεῖα γιὰ τὸν παπα-Κώστα προμηθεύτηκα κάποιες ἀπὸ τὶς ἐπικήδειες ὁμιλίες. Ὅταν τὶς ἄκουσα ὅμως, πικράθηκα πολύ, ἀντιλαμβανόμενος ἄλλη μιὰ φορά, τὸ μέγεθος τῆς φθορᾶς ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ὁ Οἰκουμενισμὸς στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, σὲ λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, σὲ κοντινὰ ἀγαπημένα μας πρόσωπα. Κυρίως ὅμως πικράθηκα, γιὰ τὴν διαστροφὴ εἰδικὰ στὸ ὁμολογιακὸ τμῆμα δράσης του, στὸν ἀγῶνα του ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Τὸν ἀπροσκύνητο καὶ ἐπαναστάτη γιὰ τὴν Πίστη καὶ Πατρίδα παπα-Κώστα, τὸν παρουσίασαν σὰν ἕνα ὑπάκουο ἀνθρωπάκι, ποὺ τάχα προσκύνησε τὸν Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο! Ἐκμεταλλευόμενοι τὸν ἐκ τῆς ἀσθενείας του σταυρό, ποὺ τὸν ἀνάγκασε νὰ σιωπήσει τὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του, διέγραψαν τὰ ἴδια τὰ πνευματικά του τέκνα τοὺς ὁμολογιακοὺς ἀγῶνες του.

Δὲν θὰ ἐπιχειρήσω νὰ καταδείξω ὅλα αὐτά. Θὰ μείνω μόνο στὸν μικρὸ στὴν ἔκταση ἐπικήδειο λόγο τοῦ π. Νεκταρίου.

  Μὲ ἐμφανῆ τὴν συγκίνηση ὁ π. Νεκτάριος, πνευματικὸ παιδὶ “ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων” τοῦ π. Κωνσταντίνου, μπόρεσε νὰ διατυπώσει λίγες σκέψεις, κατὰ τὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία στὸ ἱ. Ναὸ τοῦ ἁγίου Λεοντίου, κτήτωρ τοῦ ὁποίου ἦταν ὁ π. Κωνσταντῖνος.

Ἐπηρεασμένος, ὅμως, ἀπὸ μετα-πατερικὲς ἰδεοληψίες, μὲ ὅσα εἶπε, προσπάθησε ―δυστυχῶς συνειδητά― νὰ μᾶς παρουσιάσει ἕνα ἄλλο παπα-Κώστα ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ξέραμε, ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ζήσαμε.

Ξέχασε καὶ «ξέχασαν» οἱ ὁμιλητὲς καὶ πνευματικά του παιδιά ὅτι ἐπὶ δεκαετίες ἐδιώκετο ὁ παπα-Κώστας ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη κ. Ἀμβρόσιο, ὁ ὁποῖος μέχρι καὶ «κατασκόπους» ἔστειλε στὸ σπίτι του κάποια μακρινὴ νύχτα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ὑπάρξει συμπλοκὴ μὲ τοὺς ἐξερχόμενους ἐπισκέπτες ἱερεῖς;

«Ξέχασαν» τὴν ἀντίθεσή του μὲ τὸ σιγοντάρισμα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν Καλαβρύτων; Ξέχασαν τὴν ἀντίθεσή του στὴν παραχώρηση Ναοῦ σὲ παπικοὺς ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο; «Ξέχασαν» δηλαδή, ὅτι (ἄρρωστος ὤν) πρωτοστάτησε ὁ παπα-Κώστας στὴν συγκέντρωση ὑπογραφῶν γιὰ νὰ μὴν δοθεῖ Ἐκκλησία στοὺς Παπικούς, ὅπως εἶχε δώσει ὑπόσχεση ὁ κ. Ἀμβρόσιος πρὸς τὸν «φραγκόπαπα Βιδάλη», κατὰ τὴν μαρτυρία τοῦ παπα-Κώστα; (καταχωρημένη στὴν «Ἀπολογία» του πρὸς τὸν Μητροπολίτη).

Λησμόνησαν ὅτι σχεδίαζε νὰ τυπώσει καὶ νὰ ρίξει φεϊβολὰν νύχτα, σὲ ὅλο τὸ Αἴγιο, καταγγέλλοντας τὴν οἰκουμενιστικὴ αὐτὴ πολιτικὴ τοῦ κ. Ἀμβρόσιου;

Μοῦ ἔδωσε τὸ γραπτό του αὐτό, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἦταν ἤδη ἀσθενής, τοῦ παρατήρησα ὅτι καὶ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ ὅποιος ρίξει τὰ φεϊβολάν, πιθανὸν νὰ συλληφθεῖ καὶ νὰ κακοπάθει. Καὶ δὲν ἐπέμενε. Παραθέτω δίπλα τμήματα τοῦ σχεδίου τοῦ φεϊβολὰν ποὺ μοῦ παρέδωσε, στὸ ὁποῖο μεταξὺ ἄλλων ἔγραφε:

«Λαέ ξύπνα. Οἱ φύλακες προδίδουν τὴν ορθοδοξία. Ἔχουν κάνει τὴν ἕνωση. Μόνο ποὺ αὐτὴ ἔχει κάποια ἐμπόδια. (Εἶπε σὲ λόγο του πρὸς τὸν καρδινάλιο Κάσπερ ὁ κ. Ἀμβρόσιος): "Διανοίγοντας τὰς ἀγκάλας μας πρὸς τὴν τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν Ἐκκλησίαν, ἀντιμετωπίζωμεν τὸν κίνδυνον ἑνὸς νέου σχίσματος... Ὀφείλομεν νὰ συμπορευθῶμεν". Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ ζωηρὰ ἐπιθυμία τοῦ Σεβ. Ἀμβρόσιου νὰ δώσει Ἐκκλησία στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς ἐδῶ στὸ Αἴγιο. Μάΐος 2006».

«Ξέχασαν»  πόσες φορὲς ὁ Μητροπολίτης τὸν ἐκάλεσε σὲ ἀπολογία; «Ξέχασαν» τὴν μαρτυρία συγγενῶν του, ὅτι, ἕνα ἀπὸ τὰ ἐγκεφαλικὰ ποὺ τοῦ συνέβησαν, μᾶλλον εἶχε τὴν αἰτία του σὲ μιὰ τέτοια κλήση σὲ ἀπολογία;

Πρὶν παρουσιάσω καὶ κάποια ἄλλα ποὺ ξέχασαν, θὰ παραθέσω τὴν ἀπαράδεκτη ἀποστροφή (ποὺ ἀποτελεῖ διαστροφὴ τοῦ ὁμολογιακοῦ βίου τοῦ π. Κων/ντίνου), στὸν λιγόλεπτο ἐπικήδειο λόγο, τοῦ ἀγαπητοῦ μου γιὰ τὶς γνώσεις, τὶς δραστηριότητες, τὴ χριστοπρεπῆ διάθεση βοηθείας πρὸς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκη, π. Νεκταρίου:

«Τὸ βάρος τῆς χηρείας, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ θἄπρεπε νὰ τὸν εὐγνωμονοῦν καὶ ποὺ μαθήτευσαν καὶ εὐεργετήθηκαν ἀπὸ τὸν καλό μας παπα-Κώστα, ἐκεῖνο τὸ τῆς χηρείας, ἀπετέλεσε ἐπίθετο, τὸ ὁποῖο ὑποτιμητικῶς ἐξέφεραν ἐναντίον του…

Καὶ στὴν ἄλλη πορεία, ἐκείνη τῆς ὑπερασπίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας· δὲν περιμένει ἀπὸ ἐμᾶς ἡ ὀρθοδοξία ὑπεράσπιση, ἀπὸ κανένα λειτουργό, ὅμως φωτίζονται οἱ κατάλληλοι ἄνθρωποι, ποὺ πάντοτε στὴν ἑνότητα, στὴν ἑνότητα· καὶ γι’ αὐτὸ ἦλθε ἐδῶ ὡς λειτουργὸς πίσω στὴν πατρίδα του, μέσα στὴν ἑνότητα καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου μας. Πορεύτηκε σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν πορεία, πάντοτε μὲ τὴν κατάλληλη ἐνημέρωση, καὶ ἔγκριση, καὶ εὐλογία. Συνέστησε τὴν ἱεραποστολικὴ ὁμάδα…

Σὲ αὐτὴν τὴν πορεία ποτὲ δὲν συνέστησε τὴν ἀπόσχιση, ποτὲ τὴν ἀπομάκρυνση· παρέμεινε στὴν ἑνότητα, αὐτὴ ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός. Γι’ αὐτὸ σὲ ὅλη τὴν πορεία ἐδίδαξε καλῶς, ἐπορεύθη καλῶς. Γι’ αὐτό, κι ὅπως ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε, σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν πορεία, πολλὰ ψήγματα ἁγιότητος φάνηκαν καὶ ἐγκατεσπάρησαν καὶ στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποὺ τὸν ἐγνώρισαν. Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν Θ. Λειτουργία τὴν χθεσινή, ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε ἡ μυροβλησία ἀπὸ τὸ ἱερὸ σκήνωμά του. Δίνει δείγματα μικρὰ καὶ μεγάλα ὁ Θεός».

Πράγματι ἐκπλήττομαι γι’ αὐτὴν τὴν συνειδητὴ διαστροφὴ τῶν πιστευμάτων τοῦ παπα-Κώστα ἀπὸ τὸν ὁμιλητή. Τάχα δὲν ἦταν παρὼν μαζί μας, ἐκείνη τὴν Μ. Τετάρτη τοῦ 2010, ὅταν στὴν Ἀκολουθία τοῦ Εὐχελαίου ὁ π. Κωνσταντῖνος δὲν ἐμνημόνευσε τὸν Μητρ. Ἀμβρόσιο; Ξέχασε πὼς ὁ ἴδιος ὁ π. Νεκτάριος (λαϊκὸς τότε) ἀντέδρασε ἔντονα στὴν παράλειψη μνημονεύσεως τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων, καὶ μοῦ εἶπε (καθὼς εἴχαμε συζητήσει τὰ περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου): δὲν εἶναι τίμιο νὰ τὸ κάνετε κρυφά. Ἂν τὸ θέλετε βγεῖτε ἐπίσημα νὰ ἀνακοινώσετε ὅτι διακόψατε τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου! Καὶ ἐνῶ ὁ π. Κωνσταντῖνος τὸν παρακαλοῦσε νὰ ἠρεμήσει καὶ νὰ συζητήσουν τὸ θέμα στὸ τέλος τῆς Ἀκολουθίας, αὐτὸς συνέχιζε νὰ διαμαρτύρεται!

Δὲν ἔμαθε πὼς ὁ π. Κωνσταντῖνος συνέχισε στὶς ἑπόμενες Ἀκολουθίες καὶ Θ. Λειτουργίες νὰ μὴν μνημονεύει τὸν μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο στὸ ἐκκλησάκι ποὺ λειτουργοῦσε; Καὶ ἐπανέλαβε μὲν τὴν Μνημόνευσή του, ἀλλ' ὅταν ἀσθένησε, τὶς λίγες φορὲς ποὺ λειτούργησε, ἀφοῦ πλέον δὲν τοῦ ἐπέτρεπε ἡ ὑγεία του νὰ συνεχίσει τὴ σθεναρὴ γραμμὴ ποὺ κρατοῦσε ἕως τότε.

Δὲν ἔμαθε ὁ π. Νεκτάριος ὅτι, ναὶ μέν, δὲν προέτρεπε πιὰ γιὰ ἀποτείχιση, ἀλλὰ ὅσους τὸ ἀποφασίσαμε μᾶς ἔδωσε τὴν εὐλογία του καὶ ρωτοῦσε συχνὰ νὰ μάθει γιὰ τὸν μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, ἔστελνε δὲ σὲ αὐτοὺς δι’ ἐμοῦ τοὺς χαιρετισμοὺς καὶ εὐχές του; Ὅτι τὶς πολλὲς ὧρες, τὸ καλοκαίρι τοῦ 2011, στοὺς περιοδικοὺς ἀπογευματινοὺς περιπάτους μας στὴν Ἄβυθο Αἰγίου συζητούσαμε τὸ θέμα, ἀλλὰ ἡ ὑγεία του δὲν τοῦ ἐπέτρεπε νὰ παρακολουθεῖ τὰ Πατερικὰ κείμενα ποὺ ἀναφέρονταν στὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου.

Θὰ ἀποκαλύψω καὶ κάτι ἄλλο στὸν π. Νεκτάριο (πιθανὸν νὰ τοῦ τὸ εἶχα καὶ τότε ἀναφέρει).

Κάποιο ἀπόγευμα μὲ κάλεσε στὸ σπίτι του (τότε εἶχα τὴν εὐλογία νὰ γράφω ὅλα τὰ κείμενά του στὸ κομπιοῦτερ, ἀλλὰ καὶ τὴν χαρὰ νὰ τοῦ παρουσιάζω πρὸς διόρθωση ἢ συμπλήρωση, ὅσα κείμενα ἔγραφα καὶ δημοσίευα) καὶ πρὸς ἔκπληξή μου μοῦ ἔδωσε ἕνα χαρτί Α4 καὶ ἕνα στυλὸ καὶ μοῦ ὑπαγόρευσε νὰ γράψω τὴ Δήλωση ἀποτείχισής του ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο (βάσει τοῦ 31^ου Ἀποστολικοῦ καὶ τοῦ ΙΕ΄ κανόνος τῆς ΑΒ΄ Συνόδου), διότι δὲν ἀνέχεται πλέον νὰ τὸν μνημονεύει ὡς Ἐπίσκοπο. Ἔγραψα ὅ,τι μοῦ εἶπε, καὶ στὴν συνέχεια προσπάθησα νὰ τὸν μεταπείσω. Τότε τὸ θέμα προβλημάτιζε μιὰ ὁμάδα Ἡγουμένων, πρωτοπρεσβυτέρων ἱερέων καὶ μοναχῶν (στὴν ὁποία συμμετεῖχε μία φορά, ἀφοῦ ἡ ὑγεία του δὲν τοῦ ἐπέτρεψε νὰ λάβει μέρος καὶ σὲ ἄλλες παρόμοιες συναντήσεις), οἱ ὁποῖοι τὸ συζητοῦσαν, ἀλλὰ δὲν εἶχαν πάρει ἀπόφαση. Τελικὰ μετὰ ἀπὸ συζήτηση ἀποφάσισε νὰ περιμένει γιὰ λίγο.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀνέφερα, φαντάζομαι νὰ κατάλαβε κι ὁ π. Νεκτάριος ὅτι ἡ ἀποστροφὴ τοῦ λόγου του: «ποτὲ δὲν συνέστησε τὴν ἀπόσχιση, ποτὲ τὴν ἀπομάκρυνση· παρέμεινε στὴν ἑνότητα, αὐτὴ ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός», δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα, δὲν χαρακτηρίζει τὸν παπα-Κώστα ποὺ γνωρίσαμε, ὅταν ἀγωνιζόταν ἐνάντια στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τοὺς φιλοπαπικοὺς ὑπηρέτες του.

Ὡς ἐκ τούτου καὶ τὸ συμπέρασμα τοῦ π. Νεκταρίου: «Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν Θ. Λειτουργία τὴν χθεσινή, ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε ἡ μυροβλησία ἀπὸ τὸ ἱερὸ σκήνωμά του», δὲν νομίζω πὼς εὐσταθεῖ.

Τί ἄραγε ἐννοοῦσε ὁ ἀγαπητὸς π. Νεκτάριος; Ὅτι ἡ ὑπακοή του στὸν Ἐπίσκοπο ἦταν ἐκείνη, γιὰ τὴν ὁποία ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴν θαυμαστὴ μυροβλησία κι ὄχι ἄλλες πλευρὲς τῆς ζωῆς του; Ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν μυροβλησία κι Αὐτὸς γνωρίζει γιὰ ποιό λόγο. Θὰ μποροῦσε π.χ. νὰ εἶναι γιὰ τὸ ὅτι σήκωσε χωρὶς γογγυσμὸ ἐπὶ δεκαετίες τὸ βάρος τῆς χηρείας καὶ τῆς ἀνατροφῆς πέντε παιδιῶν, ἢ ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦσε ὁ π. Νεκτάριος: γιὰ τὴν ἀντίστασή του στὴν Οἰκουμενιστικὴ νοοτροπία τοῦ Μητροπολίτη Ἀμβρόσιου, ποὺ προσπάθησε νὰ δώσει Ναὸ στοὺς Παπικούς, ποὺ δημόσια εἶπε πὼς «το Filioque δεν είναι αίρεση… Ε, ο καθολικισμός δεν είναι αίρεση μ’ αυτήν την  έννοια,  είναι σχίσμα.  Και γι αυτό έχουν μυστήρια… Δε θα σας διδάξω ποτέ  ότι ο Πάπας είναι αιρετικός. Είναι σχισματικός»! Τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου ποὺ εἶπε κι ἐκεῖνο τὸν βλάσφημο λόγο (ὑπερασπιζόμενος ἐπίμονα τὴν ἔλευση τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα): γιὰ τὸ ποιὸς στέλνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα «εγώ  δεν  ήμουνα  σύμβουλος  εκεί  για  να  δω  τι  έγινε»!!!

Δὲν εἶχα καμιὰ διάθεση νὰ γράψω δημόσια αὐτὰ τὰ πράγματα, ὅπως τόσα χρόνια δὲν ἀποκάλυψα καὶ δὲν καυτηρίασα ὅσα συζητήσαμε ἢ μὲ e-mail ἐπιτιμητικὰ μοῦ ἔγραψε σχετικὰ μὲ τὴν ἀποτείχιση ὁ π. Νεκτάριος. Τώρα ὅμως εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀντικρούσω τὰ ὅσα εἶπε, γιατὶ τὰ εἶπε ΔΗΜΟΣΙΑ· γιατὶ αὐτὰ μᾶς παρουσιάζουν ἕνα παπα-Κώστα κομμένο καὶ ραμμένο στὰ μέτρα τῶν Οἰκουμενιστῶν! Κι ὄχι μόνο ἀμαυρώνουν τὴν μνήμη του, ἀλλὰ διαστρέφουν καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου.

Ἀγαπητέ μου, πάτερ Νεκτάριε. Δὲν εἶσαι θεολόγος, ἀλλὰ ἂν ἤθελες (γιατὶ ἔχουν γραφεῖ) θὰ ἔβλεπες πὼς οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δίδασκαν ὄχι τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο. Δίδασκαν βέβαια τὴν ἑνότητα, ἀλλὰ στὴν ἑνότητα ποὺ πράγματι μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός. Ἑνότητα στὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του. Ὄχι ἑνότητα μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὶς κακοδοξίες Ἐπισκόπων, γιατὶ αὐτὴ ἡ ἑνότητα, εἶναι μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὸν ἐμπνευστή της. Καὶ τέτοια ἑνότητα δὲν γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία, δὲν μᾶς δίδαξαν οἱ Πατέρες. Ὁ Μ. βασίλειος δίδασκε: Οὔτε μιὰ ὥρα δὲν θὰ παραμείνω σὲ κοινωνία μὲ τὸν αἱρετίζοντα. Μήπως ἄκουσες νὰ μετανοεῖ ὁ Μητροπολίτης Ἀμβρόσιος; Μήπως δημόσια ζήτησε συγγνώμη ἀπ’ ὅσους ἔβλαψε (γιατί ἰδιωτικὰ ἔμαθα ὅτι ἐπισκέφτηκε τὸν ἀείμνηστο παπα-Κώστα). Μήπως δημόσια ἀποκήρυξε ὅσα εἶπε καὶ ἔκανε, γιὰ νὰ χαροῦμε κι ἐμεῖς;

Ἐλπίζω νὰ θελήσεις νὰ ἀποκαταστήσεις τὴν μνήμη τοῦ πνευματικοῦ μας π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου ποὺ κατὰ τὰ ἄλλα τὸν σεβόσουν πολὺ καὶ συνέπασχες γιὰ τὴν ἀσθένειά του καὶ ποικιλοτρόπως ἐνδιαφερόσουν καὶ βοηθοῦσες γιὰ τὴν ἀνακούφισή του.

Μὲ τὴν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη

Παναγιώτης Σημάτης