Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

Κατάνυξις – Η αγία 

και τρισ-ευλογημένη ΑΝΥΠΑΚΟΗ

 
 
 
Το Ιστολόγιο Κατάνυξις μεροληπτεί, μικροπρεπίζει, λογοκρίνει και αδικεί συναγωνιστές εν Χριστώ αδελφούς, καθότι όσα Σχόλια στέλνουμε επώνυμα, μόλις δουν πως είναι από Αποτειχισθέντα Ορθόδοξο αδελφό ή αδελφή, τον θεωρούν “σχισματικό” και αμέσως αρνούνται να τα αναρτίσουν, ως όφειλαν, και έτσι εμπαθέστατα, κακόβουλα και συστηματικά φιμώνουν οποιαδήποτε φωνή διαφωνεί μαζί τους, προφανώς για να μην ξεσκεπασθεί η λαθεμένη τους Εκκλησιολογία και αποκαλυφθεί στους παγκοσμίους αναγνώστες τους η τεράστια και οικτρά τους πλάνη! Κατάνυξις = ΑΠΑΤΗ.
“Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται!” Και όμως αυτοί ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ όχι μόνο αστραπές και βροντές αλλά και αυτό το Ίδιο το Φως της Ημέρας, το Φως το Αληθινόν, το Φως του Χριστού που φαίνει πάσι και αυτοί δεν θέλουν να το βλέπουν! Στρουθοκαμηλίζουν. Έτσι το σκότος μέσα τους καθίσταται τόσο μεγάλο που μέσα στο συσκοτισμό τους αδυνατούν να ιδούν την καθαρή, Αγιοπατερική Αλήθεια, διότι τους ενοχλεί, τους ταράζει και τρομάζει η “Κατάνυξις” στη σκέψη ότι κοινωνεί με αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΙ με Οικουμενιστές συλλειτουργώντας μαζί τους και κοινωνώντας μαζί τους και έτσι ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ και οι υπεύθυνοι της “Κατανύξεως” και το κάθε εκκλησίασμα του π. Νικολάου Μανώλη με αυτούς που φαινομενικά, θεωρητικά, χαρτοπολεμικά πολεμούν.
 
 
Η “Κατάνυξις” κατανύσσεται από βέλη τύψεων και ενοχών οι οποίες αναμιγνύονται με πράξεις αδικίας μετά προθέσεων εμπαθών και αυτά όλα τους τα ψυχοπαθολογικά απωθημένα μεταβάλλονται σε αθεράπευτα πνευματικά κόμπλεξ συμπορεύσεως και συμβιβασμού με τους ΦΟΡΕΙΣ του Οικουμενισμού, ενώ παράλληλα γνωρίζουν πως οι γέροντες τους εν αγνεία τους, τους παραπλανούν ενώ τους οδηγούν στο βούρκο, στο βέβηλο Βαβυλώνιο βούρκο της υπερπαρατεταμένης τους παραμονής ως ενεργά, ισότιμα και ισόκυρα ΜΕΛΗ του Παγκοσμίου Συμβουλίου ΒΛΑΣΦΗΜΙΩΝ. Και ΔΕΝ αρκεί να λένε απλά με τα χείλη τους πως “διαφωνούν”. Οι Άγιοι Πατέρες δεν υπέδειξαν διαφωνίες των χειλέων και “εμπάργκο” κοσμικές, οικονομικο-πολιτικές. Συνέστησαν μία και μόνη αποκλειστική ΟΔΟ, άμεση απόσυρση από το βλάσφημο Π.Σ.”ε”, Απομάκρυνση Οντολογική, Συνυπαρξιακή από την Παναίρεση του Οικουμενισμού, Αποτείχιση από την Κοινωνία αιρετικών Επισκόπων και Διακοπή Μνημονεύσεως (για ιερείς εννοείται) του Αιρεσιάρχου Βαρθολομαίου.
 
 
Οι πνευματικοί τους όμως, δεν τους συστήνουν αυτή την μοναδική των Αγίων Πατέρων Οδό αλλά τη δική τους, ιδιωτική, υποκειμενική γνώμη και συμβουλή προς αποφυγή σχισμάτων, σε αντίθεση με τον ΙΕ’ Κανόνα που υπογραμμίζει εν Αγίω Πνεύματι πως οι Αποτειχισθέντες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ. Καταλάβετέ το! Γίνεσθε ουν δίκαιοι, δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες εν τη αγκάλη Πατριάρχου αρχιοικουμενιστού!
 
 
Οι γέροντές σας, δεν σας δεικνύουν την Οδό των Αποστόλων, “Οδόν υμίν δείκνυμι” (Α’ Κορ. 12, 31) που λέγει ο Απόστολος Παύλος. Στην ΛΒ’ Ομιλία του στο Κατά Ματθαίον, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας αυτό το “Οδόν υμίν δείκνυμι” λέγει πως δεν είναι η οδός των χαρισμάτων και των θεραπειών, δεν είναι ο τρόπος της εκδιώξεως δαιμονίων και καταπατήσεως σκορπιών αλλά η οδός της αληθείας, η εγγραφή των ονομάτων στο βιβλίο της ζωής. Πλην εν τούτω (το ότι σας δόθηκαν χαρίσματα) μη χαίρετε ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται· (αλλά) χαίρετε δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς!! Έτσι και σεις, ελεύθεροι σκοπευταί, της Κατανύξεως θεραπευταί, μη χαίρεστε για τα χαρίσματα των γερόντων σας, να λυπείσθε που δεν έχουν το σθένος να ομολογήσουν Χριστόν και τούτον ανασταυρούμενον εν τω κρανίου τόπω του Οικουμενισμού, που δεν αποσύρονται πάραυτα από το Εωσφορικό το  Π.Σ.”ε”, την Καθέδρα Πλανών και Βουλή Αιρετικών, την Συναγωγή του Σατανά, και δεν παύουν τη Μνημόνευση ονόματος αιρεσιαρχικού, που δεν μιμούνται τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά αλλά πάνε με όλα και με όλους μια χαρά.
Οι γέροντές σας, δεν σας προτρέπουν την Οδό των Πατέρων “δι’ ευχών των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ημών” αλλά την σύγχρονη, συμβιβαστική και συνυπαρξιακή οδό των συγχρόνων “αμερικάνων” τους γερόντων οι οποίοι, ναι μεν – βεβαίως, έχουν χαρίσματα από το Πανάγιο Πνεύμα (ως και ο Ιούδας ασφαλώς κατείχε την της νεκραναστάσεως δύναμιν και ο Θεός εν προγνώσει της προδοσίας, δεν απέσυρε τα χαρίσματα), όθεν εδώ, οι γέροντές σας ΣΦΑΛΛΟΥΝ, ΑΣΤΟΧΟΥΝ (αυτή είναι η πρωταρχική έννοια της λέξεως “α-μάρτω” = χάνω το στόχο μου).
Χάνουν λοιπόν το στόχο τους και αντί να στοχεύουν στην εφαρμογή των Αγιοπατερικών Προτύπων και Διδασκαλιών εν σχέσει με τον Μοναδικό ΤΡΟΠΟ (the Only Way, the Orthodox Way) αντιμετωπίσεως της Παναιρέσεως, τούτοι οι μεταπατερικοί συνυπάρχουν με αυτήν και συγκοινωνούν με τους φορείς της, πιστεύοντας πως δεν μολύνονται και δεν ευθύνονται που με την αντορθόδοξη και αντικανονική συμπόρευση διαιωνίζουν τον Οικουμενισμό εις τον αιώνα του αιώνος, καθώς τεριρεμίζουν με οκτάηχο κακοφωνικό ειρμό και ατελεύτητο αμανέ το “αμ δε” κι “έτσι ντε” μα “έλα ντε και τι έγινε, “μια κοινωνική εκδήλωση η συμμετοχή μας στο Π.Σ.”ε” όπως λέει κι ο Πειραιώς και “οπωσδήποτε”-“ασφαλώς” περιμένουν το “κοινό ποτήριο” και “άγιος ο Θεός!”
 
 
Σε ένα λοιπόν ωραίο κατά τα άλλα άρθρο του π. Νικολάου Μανώλη   http://katanixis.blogspot.com.au/2015/05/blog-post_55.html#more   όπου κάνει αναφορά στην “Η αγία και τρισ-ευλογημένη ΑΝΥΠΑΚΟΗ” (και μάλιστα με Κεφαλαία το “ΑΝΥΠΑΚΟΗ”) δεν βλέπου όμως ότι και αυτοί με τη σειρά τους κάνουν ανευλόγητη και τρισκατάρατη ΑΝΥΠΑΚΟΗ στους ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ. Κι ενώ μιλά για υπερίσχυση Οικουμενικών Συνόδων έναντι Τοπικών, σε δίκαιο, σοφό και λογικό ερώτημα Σχολιαστού, δεν απαντά εάν κρυφά και πονηρά υποννοεί εδώ την Αγία, Πρωτοδευτέρα Αποστολική Σύνοδο ως “τοπική”.
Με κάθε καλή προαίρεση και αδελφική, συμφιλιωτική διάθεση, έγραψα το παρακάτω σχόλιο επειδή αυτοί αρνήθηκαν να το αναρτίσουν. Τους προειδοποιούμε λοιπόν, πως όσα Σχόλια και όσες ανταποκρίσεις μας, απορρίπτουν – ΕΜΠΑΘΩΣ διακείμενοι και ΑΔΙΚΩΣ υποκείμενοι, εις βάρος της αληθείας του ΧΡΙΣΤΟΥ που από κοινού λατρεύουμε, θα τα αναρτούμε όλα στα δικά μας Ιστολόγια με πρώτη-πρώτη τη λέξη “Κατάνυξις” (ακόμη και Αγγλικά “katanixis”) για τα βρίσκουν εύκολα οι ανά τον κόσμον αμερόληπτοι και δικαιοκρίτες ακροατές και να αποφασίζουν χωρίς φόβο και πάθος, με τη δική τους λογική, το δικό τους νου και όχι τον συμβιβαστικό και συνυπαρξιακό νου του Σιγονταρο-Οικουμενισμού!
 
 
Είναι κρίμα και ντροπή, μεροληψία υποβιβαστική και για τους ίδιους ατιμωτική και απαξιωτική, από τη μια να μας στέλνουν τα άρθρα τους και τις διαμαρτυρίες τους για το διωγμό του π. Νικολάου Μανώλη και μεις ευχαρίστως, ολοψύχως να τα αναρτούμε, να συμμετέχουμε στην οδύνη τους και να συμπαραστεκόμαστε στο διωγμό του, και από την άλλη όταν εμείς στέλνουμε, όχι άρθρα αλλά σχόλια, αυτοί να τα ξεπετούν στο σκυβαλοφόρο κάλαθο της απορρίψεως.
Ας είστε όλοι σας καλά. Ευχαριστούμε για την αγάπη σας. Δικαίωμά σας. Το Σχόλιό μου έχει ως εξής:
“Αδέλφια μου αγαπητά εν Χριστώ, Χριστός Ανέστη!
 Αποφεύγω να πιστέψω πως ο π. Νικόλαος εδώ υποννοεί την Αγία Πρωτοδευτέρα, Αποστολική Σύνοδο ως απλώς “τοπική” και άρα “υποδεεστέρα” τάχα μιας Οικουμενικής, απλούστατα διότι η Επονομαζόμενη “Αποστολική” επέχει ισχύν Οικουμενικής ως απαρτιζόμενη εκ Διδασκάλων της Οικουμένης, εξ’ Αποστολικών Πατέρων και Ισαποστόλων.. Όπως ακριβώς πολύ λίγοι Άγιοι καλούνται “Μέγας” καθώς και ο Ιερός ΜΕΓΑΣ Φώτιος ο οποίος και προήδρευσε επί της Αγίας Πρωτοδευτέρας, έτσι και λίγοι Άγιοι καλούνται “Ισαπόστολοι” (Ισαπόστολος Φωτεινή η Σαμαρείτις, Κοσμάς ο Αιτωλός και Ισαπόστολος). Ας μη συγχέουμε λοιπόν τα πράγματα.
 
 
Και εάν κάποιοι νομίζουν πως ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης είναι ένας απλός και “ελάσσων” (αν και ο ίδιος καλείται ΜΕΓΑΣ από Σύνοδο μάλιστα!) αρκούν μόνο τα δύο καταλυτικά παραδείγματα του Αγίου, Ιερού και Μεγάλου Φωτίου καθώς και του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος ναι μεν δεν καλείται κατά λέξιν “Μέγας” αλλά θεωρείται κατ’ ουσίαν Μέγας και επί τούτου τοποθετείται η Μεγίστη αυτού Μορφή αμέσως μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας (δεν είναι μικρό πράγμα αυτό και καθόλου τυχαίο) καθότι θεωρείται Μέγας και Κορυφαίος Διδάσκαλος των Ορθοδόξων Δογμάτων, Υπέρμαχος της Αληθείας και Δεινότατος Πολέμιος των Αιρέσεων και των Αιρετικών ποιμένων-Λυκοποιμένων, Ισόκυρος των Μεγάλων Αγίων Πατέρων.
 
 
Αυτός λοιπόν ο Μέγας Πατήρ και Υποδειγματικός Διδάσκαλος της Εκκλησίας “τόλμησε” να παύσει την Μνημόνευση του αιρετικού Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα και αναθεματίστηκε εις αιωνίαν κόλασιν για αυτό το “τόλμημα” από τον άτολμο, παράτολμο και δειλό του Πατριάρχη. Η Διακοπή της Μνημονεύσεως από έναν τόσο Μεγάλο Άγιο Πατέρα, δεν αποτελεί δυνητική “κατ’ επιλογήν” και κατ’ εξαίρεσιν ιδιωτική γραμμή αλλά κοινή και αποδεκτή, χρεωστική και υποδειγματική Αγιογραφική και Αγιοπατερική θεία εφαρμογή του θελήματος του Θεού και Γραμμής των Αγίων Αποστόλων.
 
 
Δεν είναι ασήμαντοι και τυχαίοι, φιλολογίας χάριν, αυτοί οι σαφείς και διακριτοί διαχωρισμοί της Εκκλησίας μας και είναι μεγίστης θεολογικής και Δογματικής σημασίας το ότι κάθε ιεροτελεστία και προσευχή, κάθε Ακολουθία και πράξη Μυστηριακή κατακλείει σαφέστατα και ομολογιακά, υποδειγματικά και καθοδηγητικά, με την διασφαλιστική επισφράγιση – δήλωση: “Δι’ ευχών των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ημών!”. Θα μπορούσε απλά να πει “δι’ ευχών των Αγίων ημών” ή “δι’ ευχών των αγίων γερόντων ημών” η ακόμη και….. “δι’ ευχών των αγίων Πατριαρχών ημών”. Δεν το έκαναν οι πάντα καλώς και σαφώς διεταξάμενοι Πατέρες. ΑΥΤΟΙ ΞΕΡΟΥΝ!!!
 
 
Με αγάπη Χριστού
Νικόλαος Πανταζής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου