Τo μοντέλο της Πανθρησκείας όπως αποκαλύπτεται από την συζήτηση δυό Ραββίνων!
Στὴν συζήτηση αὐτή, μιλώντας γιὰ τὸν μεσσία καὶ τὸν
Ἀντίχριστο, περιγράφουν τὸ μοντέλο τῆς
Πανθρησκείας ποὺ ἑτοιμάζεται (ὅπως ἀσφαλῶς τοὺς τὴν διδάσκουν) καὶ ἡ ὁποία
ἀκριβῶς θὰ τελεῖ ὑπὸ τὴν ἐπικυριαρχία τοῦ Ἑβραίου Μεσσία, δηλ. τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἡ ὅλη συζήτηση, ὅμως, διαστρέφει τὴν διδασκαλία τῆς
Ἐκκλησίας, ἀφοῦ οἱ δυὸ Ραββίνοι δίνουν αὐθαίρετα δικές τους ἑρμηνεῖες, ὄχι μόνο
στὴν Π. Διαθήκη, ποὺ τὴ θεωροῦν δική τους, ἀλλὰ καὶ στὸ δικό μας Εὐαγγέλιο.
Παρουσιάζουν τὸν Χριστὸ νὰ ὑποτάσσει (ἀφοῦ εἶναι ἕνας
ἄνθρωπος κι ὄχι Θεός) τὸ θέλημά του στὸν Πατέρα Γιαχβέ. Μιλοῦν γιὰ «τέταρτο
ἀνώτατο ἐπίπεδο» στὸ ὁποῖο ἔφτασε ὁ Μωϋσῆς, καὶ μιλοῦν γιὰ τὸν γνωστὸ δρόμο τοῦ
... Καμπαλὰ καὶ τοῦ Χασιδισμοῦ»! Παρουσιάζουν τὸν Χριστὸ νὰ ἐκθέτει μέσα ἀπὸ τὴν
διδασκαλία του τὶς θέσεις τοῦ Νόμου τους τοῦ Ἑβραϊκοῦ, ὡς ὑπακούων καὶ
ὑποτασσόμενος σ’ αὐτὸν τὸν Νόμο καὶ ἑπομένως στὸ δικό τους Θεό!
Ἐπιχειροῦν νὰ ἀποδείξουν —χρησιμοποιώντας ὡς ...«δυνατό»
ἐπιχείρημα, χωρίο ἀπὸ ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου(!)— ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ
Μεσσίας τους (ποὺ ἀκόμα περιμένουν) νὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, διότι ὁ δικός τους
Μεσσίας θὰ τηρεῖ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ὁ ἀπ. Παῦλος (ὅπως ἰσχυρίζονται), λέγει ὅτι
ὁ Ἀντίχριστος θὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἀνομίας!
Στὸ τέλος, ἀρνοῦνται ὅτι θέλουν τὴν κατάργηση τῶν
Θρησκειῶν καὶ τὴν ἵδρυση τῆς Πανθρησκείας! Καὶ τὸ ἀρνοῦνται, τὴν ἴδια στιγμὴ
ποὺ περιγράφουν τὸ Οἰκουμενιστικὸ μοντέλο Πανθρησκείας. Ἀρνοῦνται τὴ «θρησκεία Μου»,
δηλ. «τὴ θρησκεία τοῦ διεφθαρμένου Ἐγώ
Μου», καὶ θέλουν τὴν Θρησκεία τοῦ Ἑνός, τοῦ Ὑψίστου, τοῦ Ἀντιχρίστου δηλαδή, ποὺ θὰ παρουσιάσουν ὡς
τὸν Γιεχωβᾶ, τὸν Θεό, δηλαδή, ποὺ κατ’ αὐτοὺς ἔχουν ὡς βάση οἱ τρεῖς
Μονοθεϊστικὲς λατρεῖες: ὁ Ἰουδαϊσμός, ὁ Χριστιανισμός καὶ ὁ Μουσουλμανισμός!
Νὰ μιὰ πρόγευση, λοιπόν, τῆς Πανθρησκείας
ἀπὸ ραββινικὰ ἑβραϊκὰ χείλη. Ὅλοι τὸν ἴδιο Ἕνα
Ἅγιο Θεὸ πιστεύουν, κοινὰ σημεῖα ἔχουμε ὅλοι. Ἐξ ἄλλου τὸ ἔχει πεῖ ἐδῶ καὶ
χρόνια καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος, χωρὶς στὴν διαρρεύσασα δεκαετία νὰ τὸ
ἀνασκευάσει «ἔργοις καὶ λόγοις», ἀντίθετα τὸ ἐπιβεβαιώνει δωρίζοντας καὶ ἀποκαλώντας Ἱερὸ καὶ Ἅγιο τὸ Κοράνιο.
Οἱ Οἰκουμενιστὲς δέχονται ἢ ἀνέχονται ὅτι ἔχουμε τὸν
ἴδιο Θεό. Δὲν τολμοῦν νὰ παραβοῦν αὐτὴν τὴν Ἐντολὴ τῆς ἀνοχῆς, τοῦ νέου Οἰκουμενιστικοῦ
Εὐαγγελίου.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὅμως ἀπαιτεῖ τὴν μοναδικότητα. Μόνο
αὐτὸς λέγει «οὐκ ἔστι ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία». Ὅλοι οἱ ἄλλοι κάνουν
συμβιβασμούς. Εἴτε Ἑβραῖοι, εἴτε Παπικοί, εἴτε Προτεστάντες, εἴτε
Οἰκουμενιστές. Καὶ τελευταίως καὶ οἱ κοινωνοῦντες καὶ ἐφαρμόζοντες ἐν μέρει τὴν
Ἐντολὴ τῆς ἀνοχῆς, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές!
Ἔτσι θὰ ἔρθει ἡ Πανθρησκεία.
ΕΒΡΑΪΚΟ ΦΩΣ: ΜΕΣΣΙΑΣ ή
ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ;
Ἀπάντηση στὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς
(Μέρος 1ο)
ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ
ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ & ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ 1/2
ΜΙΑ
ΕΒΡΑΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
ΤΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ,
ΣΤΙΣ
10/06/11 ΠΕΡΙ ΜΕΣΣΙΑ & ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ,
ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ
ή ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
Παρουσιάζουν
οι: Εφράϊμ Γιοχανάν & Ραββίνος Μορντεχάϊ Φριζῆς
(Ανέβηκε στις 9 Αυγ 2011)
Μορντεχάϊ Φριζῆς: Μὲ ἀφορμὴ ὅλην αὐτὴν τὴν παραφιλολογίαν ποὺ γίνεται
περὶ Ἀντίχριστου τῶν Χριστιανῶν καὶ Μεσσία τῶν Ἑβραίων, καὶ ὅ,τι ἔχει σχέση
ἐπίσης μὲ ὅσα ἔγραψε στὸ Ἀνακοινωθέν του (στὶς 10 Ἰουνίου) ὁ Μητροπολίτης
Πειραιῶς Σεραφείμ, ἂς ὁλοκληρώσουμε μὲ ἀκόμα κάποια στοιχεῖα περὶ τὸν Μεσσία
καὶ περὶ τὸν Ἀντίχριστο. Παρακαλῶ Ἐφράϊμ.
Εφράϊμ
Γιοχανάν: Μὲ λύπη μου, Μορντεχάϊ,
βλέπω, πῶς τὰ ἀνθρώπινα πνεύματα διαγείρονται πάνω σ’ αὐτὸ τὸ θέμα, ὥστε νὰ
ὑπάρχει τόσο πολὺ σύγχυση, ἀλλὰ καὶ τόση πολὺ βεβαιότητα ὅτι
ἐμεῖς εἴμαστε σωστοὶ καὶ οἱ ἄλλοι εἶναι οἱ λάθος. Καὶ δὲν γίνονται μόνο στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς ἀκόλουθους τοῦ ἁγίου Πειραιῶς, δὲν γίνεται μόνο μὲ τοὺς Ναζιστὲς στὴν Εὐρώπη..., καὶ μὲ τοὺς Μουσουλμάνους, κι αὐτοὶ περιμένουν τὸν Μεσσία καὶ τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ λένε ὅτι τάδε θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, κι ἐμεῖς ἔχουμε τὸν Μεσσία, κι αὐτὸς ποὺ περιμένουν οἱ ἄλλοι εἶναι ὁ Μεσσίας. Ἀκριβῶς εἶναι παραμύθι. Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ γενικὸ ἀλλαλούμ, ὁ Χριστὸς τοῦ ἑνὸς εἶναι ὁ Ἀντίχριστος τοῦ ἄλλου καὶ ἀντίστροφα.
ἐμεῖς εἴμαστε σωστοὶ καὶ οἱ ἄλλοι εἶναι οἱ λάθος. Καὶ δὲν γίνονται μόνο στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς ἀκόλουθους τοῦ ἁγίου Πειραιῶς, δὲν γίνεται μόνο μὲ τοὺς Ναζιστὲς στὴν Εὐρώπη..., καὶ μὲ τοὺς Μουσουλμάνους, κι αὐτοὶ περιμένουν τὸν Μεσσία καὶ τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ λένε ὅτι τάδε θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, κι ἐμεῖς ἔχουμε τὸν Μεσσία, κι αὐτὸς ποὺ περιμένουν οἱ ἄλλοι εἶναι ὁ Μεσσίας. Ἀκριβῶς εἶναι παραμύθι. Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ γενικὸ ἀλλαλούμ, ὁ Χριστὸς τοῦ ἑνὸς εἶναι ὁ Ἀντίχριστος τοῦ ἄλλου καὶ ἀντίστροφα.
Ἀγαπητοὶ φίλοι Χριστιανοί, προσέξτε καλά, ὁ Ἰησοῦς σᾶς
μεταφέρει μιὰ διδασκαλία· λέγει: «Ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ
μία κεραία οὐ μὴ παρέλθει ἀπὸ τοῦ νόμου, ἕως ἂν πάντα γένηται» (Ματθ. 5, 17).
Μορντεχάϊ Φριζῆς:
Κι ἐδωπέρα νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὅταν
λέει ὁ Ἰησοῦς κεραία..., στὴν ἑβραϊκὴ γραφὴ ...πάνω ἀπὸ κάποια γράμματα βάζουμε
τὰ λεγόμενα ταγκίν, μοιάζουν μὲ κεραῖες... καὶ ἐννοεῖ οὔτε κἂν μία κεραία πάνω
ἀπὸ τὰ γράμματα θὰ ἀλλάξει· πρέπει ὁ νόμος, μὲ ἄλλα λόγια, νὰ παραμείνει
ἀκριβῶς ὅπως γράφεται, ὅπως εἶναι.
Εφράϊμ Γιοχανάν: Μὰ βέβαια, εἶναι ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμα καὶ
στὸ Λουκᾶ λέει ἀκριβῶς τὸ ἴδιο. «Εὐκοπώτερον δέ ἐστι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν
παρελθεῖν ἢ τοῦ νόμου μίαν κεραίαν πεσεῖν» (16, 17). Ὁ ἀληθινὸς Μεσσίας θὰ φέρει τὰ πάντα καὶ ὅλους
κάτω ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ τοῦ ἑνὸς καὶ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ ὑψώσει τὸ Τορά
(σ.σ. στὰ ἑβραϊκὰ ὁ Νόμος). Θὰ ὑψώσει τὸ Νόμο
τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ μαθαίνουμε, ὅτι τὸν καιρὸ τοῦ Μεσσία, μέσῳ τοῦ
Μεσσία θὰ τηρεῖ τὶς Ἐντολές, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἐθνικοὶ θὰ τηροῦν τὶς Ἐντολὲς ποὺ
εἶναι ἀνάλογες καὶ ἐφαρμόσιμες γιὰ αὐτούς.
Μορντεχάϊ Φριζῆς:
Τοὺς 27 νόμους...
Εφράϊμ
Γιοχανάν: Ὁ Ἀντίχριστος, περιγράφεται
ἀπὸ τὸν Παῦλο στὴν ἐπιστολὴ Πρὸς Θεσσαλονικεῖς ὡς «καὶ τότε θὰ ἀποκαλυφθῆ ὁ
ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας»,
σὰν πρῶτο στοιχεῖο του. Δηλ. μαθαίνουμε ὅτι ὁ Ἀντίχριστος πρῶτο καὶ βασικὸ στοιχεῖο του θὰ εἶναι ἔχθρα γιὰ τὴν Τορά, γιὰ τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο κλειδὶ τῆς κατανόησης. Ἀπὸ κεῖ γνωρίζεται ὁ ἄνθρωπος τῆς
ἀλήθειας καὶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ ψεύδους. Καὶ δυστυχῶς ἡ
Ἐκκλησία γιὰ αἰῶνες δογματίζει καὶ κηρύττει
ὅτι ὁ Νόμος
τοῦ Θεοῦ καταργήθηκε
μέσῳ τοῦ Ἰησοῦ. Πάλι θὰ
ξαναποῦμε, αὐτὴ ἡ διδασκαλία, αὐτὸ τὸ Δόγμα, τὸ ἀντινομιανὸ Δόγμα λέγεται, τὸ
ὁποῖο ξεκίνησε ἀπὸ τὸν Μαρκίωνα, καὶ βρῆκε πολὺ βάση πάνω στὶς ἐπιστολὲς ποὺ
βρίσκονται μέσα στὴν Κ. Διαθήκη, ὁ ἀντινομιανισμός, εἶναι ἕνα Δόγμα ἀντίθετο στὴν διδασκαλία
τοῦ Δασκάλου σας. Καλεῖσθε νὰ τὸ ἀπορρίψετε. Ὁ
Ἰησοῦς εἶπε «ἐγὼ καὶ ὁ Πατέρας ἕνα εἴμεθα» (στὸ Κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγέλιο),
Μορντεχάϊ Φριζῆς: Γι’ αὐτὸ κάποιοι θεωροῦν ὅτι μιλάει γιὰ τὴν θεϊκότητά
του.
Εφράϊμ Γιοχανάν: Ναί, ἀλλὰ θὰ τὸ ἐξετάσουμε ἐδῶ ἀπὸ τελείως διαφορετικὴ
σκοπιὰ τώρα. Γιατὶ μιλᾶμε γιὰ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ
ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ μέσ’ στὸν κόσμο. Ἀλλοῦ εἶπε, «ὅποιος εἶδε ἐμένα, εἶδε τὸν
Πατέρα» καὶ ἀλλοῦ εἶπε «δὲν ἦρθα νὰ κάνω τὸ θέλημα τὸ δικό μου, ἀλλὰ τὸ θέλημα
αὐτοῦ ποὺ μὲ ἔστειλε».
Εφράϊμ Γιοχανάν: Ναί. Ὅμως, αὐτὰ τὰ τρία ἐδάφια, καὶ πολλὰ ἄλλα ποὺ
εἶπε παρόμοια, λόγοι τοῦ Ἰησοῦ, σχετίζονται μὲ μιὰ πολύ-πολὺ συγκεκριμένη
διδασκαλία-Ἐντολή, ποὺ ὑπάρχει μέσα στὸ Τορά,
στὸν Ἅγιο Νόμο τοῦ Θεοῦ, κι αὐτὴ ἡ Ἐντολὴ μᾶς καλεῖ νὰ εἴμαστε προσκολλημένοι
στὸν Κύριο τὸν Θεό μας... Κι αὐτὴ ἡ Ἐντολὴ βρίσκεται στὸ βιβλίο τοῦ
Δευτερονομίου.
Ὑπάρχουν, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ραββίνων μας
διάφορα ἐπίπεδα προσκόλλησης στὸ Θεό.
Ἀρχικὰ ὁ ἄνθρωπος νιώθει μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Καλεῖται,
λοιπόν, αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, νὰ ἀναγνωρίσει τὰ λάθη του, τὶς ἁμαρτίες του, καὶ νὰ
ἐπιστρέψει στὸ Θεὸ μέσα ἀπὸ μετάνοια, κάνοντας τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή του.
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, γιατὶ κάνει τὸ δικό του θέλημα, τὸ
ὁποῖο εἶναι ἀντίθετο στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μέσα σὲ μιὰ κατάσταση ἀνομίας.
Αὐτὴ εἶναι ἡ χαμηλότερη κατάσταση.
Ἡ ἀκόμα χειρότερη κατάσταση εἶναι ὅταν αὐτὸς ὁ
ἄνθρωπος κάνει αὐτὸ χαίροντας, ἠθελημένα, ἀνοικτὰ ἐκτὸς τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτὸ εἶναι
σημάδι τοῦ Ἀντίχριστου.
Τὸ ἑπόμενο ἐπίπεδο εἶναι ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει μετάνοια
καὶ παίρνει τὸ θέλημά του –τὸ ὁποῖο τὸν σπρώχνει νὰ κάνει ὁτιδήποτε εἶναι
ἁμαρτία– καὶ τὸ ὑποτάσσει κάτω ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Ὑψίστου· καὶ λέει στὸν ἑαυτό
του: ὄχι, ἐγὼ δὲν θὰ κάνω αὐτὸ, τὸ ὁποῖο τὸ ἀπαγορεύει ὁ Θεός, ἀλλὰ θὰ κάνω
αὐτὸ ποὺ ὁ Θεὸς θέλει.
Αὐτὸ ἀντιστοιχεῖ σ’ αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «ὄχι τὸ
δικό μου θέλημα, ἀλλὰ τὸ δικό Σου νὰ γίνει». Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ποὺ βρίσκετι
σ’αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο, ἀναγνωρίζει ὅτι ἀκόμα κι ἂν θέλει τὸ σωστὸ καὶ τὸ δίκαιο,
αὐτὸ ποὺ θέλει, εἶναι τὸ δικό του θέλημα. Ὄχι ἀκριβῶς τὸ θέλημα τοῦ Ὑψίστου. Τὸ
δικό του θέλημα πρέπει νὰ εἶναι περιορισμένο στοὺς περιορισμοὺς τῆς ἀνθρώπινης
φύσης καὶ ἑπομένως μπορεῖ νὰ σφάλλει... Προχωράει ὀ ἄνθρωπος, ἀνεβαίνει
πνευματικά, ἔρχεται πιὸ κοντα στὸν Θεό... καὶ φτάνει σὲ ἕνα ἐπίπεδο, ὅπου, λέει
ὅτι τὸ θέλημά μου καὶ τὸ θέλημά Σου εἶναι ἕνα. Τὸ δικό Σου θέλημα καὶ τὸ δικό
μου θέλημα, Θεέ, εἶναι τὸ ἴδιο. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνας δίκαιος πλέον.
Ραββίνος
Μορντεχάϊ Φριζῆς: Εἶναι παρόμοιο μὲ
αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἰησοῦς, ὅτι «ἐγὼ καὶ ὁ Θεὸς εἴμαστε ἕνα».
Εφράϊμ
Γιοχανάν: Ναί, σωστά. Αὐτὸς ὁ
ἄνθρωπος εἶναι ἕνας ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ποὺ ἐπέχει θέση φωτὸς μέσα
στὸν κόσμο. Παρόλα αὐτά, ἀκόμα καὶ σὲ αὐτὸ τὸ ἐπίπεδο, βρίσκουμε δύο θελήματα,
τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι διαφορετικά, εἶναι ἴδια. Βρίσουμε τὴν προσωπικότητα νὰ
ὑπάρχει ἀκόμα. Καὶ προχωράει ὁ ἄνθρωπος ἕνα ἀκόμα ἐπίπεδο. Καὶ φτάνει στὸ
ἐπίπεδο τῆς τελειότητος, τῆς ἁγιότητας, τὸ ἀνώτατο, ὅπου ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει
θέλημα δικό του. Τὰ πάντα εἶναι ὁ Θεός, δὲν ὑπάρχει τίποτα ἔξω ἀπὸ τὸν Θεό,
ἔχει καταργηθεῖ τὸ Ἐγώ του, ἔχει ἐξαφανιστεῖ τὸ Ἐγώ του.
Ραββίνος Μορντεχάϊ Φριζῆς: Σἐ αὐτὸ τὸ
ἐπίπεδο ἔφτασε ὁ μεγαλύτερος ὅλων τῶν προφητῶν ὁ Μωϋσῆς.
Εφράϊμ Γιοχανάν: Σύμφωνα μὲ τὴν Ἰουδαϊκὴ πίστη. Αὐτὴν τὴν βδομάδα
διαβάσαμε τὸ Δευτερονόμιο, ὅπου βλέπουμε τὸν Μωϋσῆ νὰ ἀνεβαίνει σὲ αὐτὸ τὸ
ἐπίπεδο. Μέχρι ἐδῶ, τὰ σαράντα χρόνια τῆς πορείας στὴν ἔρημο, ὁ Θεὸς μιλάει μὲ
τὸ Μωϋσῆ πρόσωπο μὲ πρόσωπο καὶ ὁ Μωϋσῆς μεταφέρει τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ στοὺς
Ἰσραηλῖτες. Ὁ Θεὸς εἶπε αὐτὸ κι αὐτό. Ἀπὸ τώρα ὁ Μωϋσῆς μιλάει σὲ πρῶτο
πρόσωπο. Ὅμως, τὰ λόγια του εἶναι λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ τέταρτο ἀνώτατο ἐπίπεδο.
Μιλᾶμε γιὰ τὸν γνωστὸ δρόμο τοῦ ... Καμπαλὰ καὶ ὁ Χασιδισμὸς
διδάσκουν μὲ λεπτομέρεια, κι αὐτὴ ἡ διδασκαλία μὲ συντομία περικλείεται εἰς τὸν
δρόμο τῆς ὁμοίωσης μὲ τὸ Θεό... σὲ κάθε πράξη, σὲ κάθε συναίσθημα, σὲ κάθε
σκέψη τοῦ ἀνθρώπου ποὺ περπατάει αὐτὸν τὸν δρόμο, τοῦ δίκαιου.
Ἡ πηγὴ αὐτῆς τῆς Ἐντολῆς, τῆς ὁμοίωσης μὲ τὸν Θεό,
εἶναι στὸ Δευτερονόμιο πάλι... Στὸ Ταλμοὺδ Σοτὰ 14α, λέει: «Μιμήσου τὶς
ἰδιότητες τοῦ ἁγίου ἕνα -εὐλογητὸς ἂς εἶναι- ὅπως ντύνει τὸ γυμνό, ἔτσι κι ἐσύ·
ὅπως ἐπισκέπτεται τὸν ἄρρωστο, ἔτσι κι ἐσύ· ὅπως παρηγορεῖ τὸν λυπημένο, ἔτσι
κι ἐσύ.
Μήπως φίλοι μας Χριστιανοί, μᾶς θυμίζει αὐτὸ κάτι; Μὰ
βέβαια, ἔχει πάρα πολλὰ κοινὰ στοιχεῖα μὲ τὴν ἐπὶ τοὺς Ὄρους ὁμιλία.
Ἀγαπητοί, αὐτὸς εἶναι ὁ δύσκολος δρόμος ποὺ ὁ ἄνθρωπος
τοῦ Θεοῦ καλεῖται νὰ περπατήσει μὲ κάθε προσπάθεια δική του, καὶ μέσω τῆς
θεϊκῆς βοήθειας ποὺ θὰ τοῦ παραχθεῖ ἄφθονα ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἀπὸ τὸ Θεό μας, ἐὰν
εἶναι εἰλικρινής. Καὶ πιστέψτε με, αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ἀσφαλὴς δρόμος ποὺ ὁ
ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται ἐκεῖ, θὰ μπορέσει νὰ διακρίνει τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμα
στὶς μέρες αὐτὲς ποὺ ζοῦμε.
ΕΒΡΑΪΚΟ ΦΩΣ ΜΕΣΣΙΑΣ ή ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ;
Ἀπάντηση στὸν Μητροπολίτη πειραιῶς
Μέρος 2
Μιλήσαμε γιὰ τὸν δύσκολο αὐτὸ δρόμο τῆς ὁμοίωσης μὲ τὸ
Θεό, ποὺ εἴδαμε ὅτι ἔχει πάρα πολλὰ κοινὰ στοιχεῖα μὲ τὴν διδασκαλία, μὲ τὴν
ἐπὶ τοῦ Ὄρους Ὁμιλία ποὺ βρίσκουμε μέσα στὰ Εὐαγγέλια, ποὺ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
καλεῖται νὰ βαδίσει μὲ κάθε δική του προσπάθεια καὶ μὲ τὴν βοήθεια πάνω ἀπ’ ὅλα
τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ τοῦ δώσει ἄφθονα, ἐφ’ ὅσον εἶναι εἰλικρινής. Καὶ θέλω νὰ
πιστέψετε, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ἀσφαλὴς δρόμος, ποὺ θὰ δώσει διάκριση στὸν
ἄνθρωπο, ὥστε νὰ μὴ τὸν καταπιεῖ τὸ ψέμα καὶ τὸ σκοτάδι σ’ αὐτὲς τὶς μέρες ποὺ ζοῦμε...
Μακάριος, μποροῦμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅποιος ἀγωνίζεται νὰ
περπατήσει ἐδῶ, σ’ αὐτὸ τὸ δρόμο, εἴτε λέγεται κι αὐτοπροσδιορίζεται σὰν
χριστιανός, εἴτε σὰ Σούφι, ...εἴτε σὰν ὁ,τιδήποτε ἄλλος. Καὶ γιὰ νὰ βάζουμε τὰ
πράγματα στὴ θέση τους, καὶ γιὰ νὰ κλείσουμε τὸ στόμα τοῦ ἐχθροῦ ποὺ θὰ βγεῖ νὰ
πεῖ, «ἄ, εἶδες, οἱ Ἑβραῖοι κηρύττουν Πανθρησκεία». Ὄχι. Δὲν μιλᾶμε ἐδῶ γιὰ
κατάργηση τῶν Θρησκειῶν...
Ραββίνος
Μορντεχάϊ Φριζῆς: Ἢ ὅτι οἱ Ἑβραῖοι
διδάσκουν, νὰ γίνουν ὅλοι Ἑβραῖοι.
Εφράϊμ Γιοχανάν: Δὲν μιλᾶμε ἐδῶ γιὰ κατάργηση τῶν Θρησκειῶν· τὸ ἀντίθετο. Λέμε ὄχι,
σὲ κάθε τι ποὺ δοξάζει τὴ θρησκεία τοῦ
«Μοῦ». Θρησκεία Μου! Αὐτὴ τὴ θρησκεία θέλουμε νὰ καταργήσουμε. Τὴ Θρησκεία
Μου! Τὴ Θρησκεία τῆς λατρείας τοῦ διεφθαρμένου Ἐγώ μου, τῆς περηφάνειας. Κι
αὐτὸ ποὺ θέλουμε εἶναι νὰ φανερωθεῖ τὸ μεγαλεῖο καὶ ἡ τελειότητα τοῦ Ἑνὸς ποὺ
δίδει ἁπλόχερα μόνο ὅ,τι καλὸ καὶ ἀληθινὸ ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν Ἥλιο.
Ζητᾶμε νὰ δοξασθεῖ τὸ ὄνομά Του. Τοῦ Πατέρα μας ποὺ
βρίσκεται στοὺς οὐρανούς. Ὥστε Αὐτός, νὰ γίνει τελικὰ Βασιλιᾶς πάνω σὲ ὅλη τὴ
γῆ, ὄχι ἐμεῖς οἱ κακοὶ Ἑβραῖοι, ὅπως λένε ὅτι θέλουμε νὰ βασιλέψουμε σ’ ὅλη τὴ
γῆ· Αὐτὸς νὰ γίνει Βασιλιᾶς σ’ ὅλη τὴ γῆ.
Ζητᾶμε νὰ κλείσουμε τὰ στόματα κάθε βλάστημου, ὁ
ὁποῖος ἐπαίρεται σήμερα ἐναντίον τοῦ Δημιουργοῦ ἐξ αἰτίας μας, τῶν δικῶν μας
ἁμαρτιῶν. Καὶ ὅταν ἡ γλῶσσα ὅλων μας, ποὺ περπατᾶμε αὐτὸν τὸν δρόμο, γίνει
καθαρή, ὅταν ἡ γνώση τοῦ Ἅγιου Ἕνα -εὐλογητὸς ἂς εἶναι- σκεπάσει τὴ γῆ,
ὅπως τὰ νερὰ γεμίζουν τὴ θάλασσα, τότε θὰ ξέρουμε μὲ βεβαιότητα φίλοι μου, ὁ
Μεσσίας ἦλθε.
Ραββίνος
Μορντεχάϊ Φριζῆς: Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ
Θεοῦ νὰ τὸ δοῦμε αὐτὸ γρήγορα στὶς ἡμέρες μας. Ἀμέν...
Οι συζητήσεις αυτές μεταξύ ραββίνων είναι όπως οι διαχριστιανικοί διάλογοι μεταξύ Ορθοδόξων και Αιρετικών. Αποφεύγουν τα ουσιώδη και στριφογυρίζουν στα επουσιώδη με στόχο τον αποπροσανατολισμό του αναγνώστη ή ακροατή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, λοιπόν, οι μεν ραββίνοι ασχολούνται με τον Μεσσία και τον Αντίχριστο, οι δε αιρετικοί - εν οις και οι Ορθόδοξοι - αγνοούν το Δόγμα της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος. Θα ήταν προτιμότερο, παρά να ακούμε τις φλυαρίες αυτές των ραββίνων και τις αδολεσχίες των διαχριστιανικών συμποσίων, να μας απαντήσουν αν οι πρώτοι δέχονται, ή όχι, την εναθρώπηση του αγίου Θεού και οι δεύτεροι, όμοιοι των ραββίνων, αν δέχονται, ή όχι, την εκ του Πατρός εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος. Τα παραπλανητικά, προς επιδείνωση της σύγχυσης, μας είναι γνωστά, δεν τα έχουμε ανάγκη.
Η πολυπράγμων Μητρόπολη και ο προϊστάμενος αυτής Σεραφείμ τα έχει αυτά υπόψη ;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_9.html
Το επαναλαμβάνω για τους απορούντας ραββίνους, είναι σύντομο, περιληπτικότατο, πλήρες εννοήματος. Περιμένουν οι ραββίνοι να πληρωθεί ο νόμος, για να έλθη ο μεσσίας τους. Δεν ξέρω αν οι δικοί μας συναφειακοί και άλλοι σχεσίτες μεταπατέρες διαφωνούν. Είναι πολύ πιθανό.
Διαγραφή«ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.» (Ιν. α΄ 17). Τι άλλο, εκτός από αυτό, είναι το πλήρωμα του νόμου ;
Στο άρθρο που διαβάσαμε, ο ραββίνος αναφέρει: "Καὶ ἐπίσης εἶπε (ο Χριστός) ὅτι δὲν ἦρθα νὰ ἀλλάξω τὸν Νόμο, ἀλλὰ νὰ τὸν ἐκπληρώσω".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήνοντας άραγε να εννοηθεί ότι (και για τους χριστιανούς) δεν αλλάζει τίποτε από την Παλαιά Διαθήκη την οποία απλά ο Χριστός εκπληρώνει;
Ας ερμηνευτεί αναλυτικά και σωστά ο λόγος του Χριστού, ότι δηλ. ο Χριστός ήρθε και για να συμπληρώσει και για να βελτιώσει την Παλαιά Διαθήκη.
Είπεν ο Κύριος: "Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι." (Ματθ.5,17).
Πληρόω-πληρώ σημαίνει : καθιστώ κάτι πλήρες, π.χ.
- Όταν ένα δοχείο είναι μισογεμάτο, συμπληρώνω κι άλλο περιεχόμενο μέχρι τέλους, ώστε "πληρώσαι" αυτό, να το γεμίσω, να το κάνω πλήρες.
- Όταν μια προφητεία επαληθεύεται και γίνεται γεγονός έστω και μετά από αιώνες, τότε μιλάμε για ολοκλήρωσή της, δηλ. ["προφητεία+ιστορικό γεγονός]" = συμπλήρωση του κειμένου της προφητείας με το γεγονός, πλήρωση, π.χ. "ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος... " (Ματθ.12,17) εκ-πλήρωση της προφητείας.
-Όταν η νοητή κλεψύδρα του χρόνου γεμίζει, τότε πληρώνεται, συμπληρώνεται μέχρι τέλους, ολοκληρώνεται το χρονικό διάστημα, έρχεται "το πλήρωμα του χρόνου" "ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ" (Γαλ.4,4): όταν συμπληρώθηκε ο χρόνος, και "έγινε πλήρης", "πληρώθηκε" η νοητή κλεψύδρα του χρόνου, έστειλε ο Θεός τον Υιόν αυτού.
-Για την Παλαιά Διαθήκη (Νόμο και Προφήτας): Ο Χριστός ήρθε για να την κάνει πλήρη γεμάτη, ολοκληρωμένη, είτε με την οριστική συμπλήρωση, βελτίωση ή αντικατάσταση εντολών, είτε με την κατάργηση τυπικών, και φυσικά με την ολοκλήρωση (εκπλήρωση) προφητειών διά της συμπληρώσεώς τους με το προφητευθέν γεγονός.
Γράφει ο Κων/νος Σιαμάκης "ΤΟ ΚΑΤΑΡΓΟΥΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ"
Στὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία του ὁ Κύριος διαβεβαιώνει τοὺς ἀκροατάς του ὅτι δὲν ἦρθε νὰ καταλύσῃ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη (τὸν Νόμον ἢ τοὺς Προφήτας), ἀλλὰ νὰ πληρώσῃ, δηλαδὴ νὰ συμπληρώσῃ καὶ βελτιώσῃ. λέγοντας αὐτὸ ἐννοεῖ τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ἡ ὁμιλία του· κι αὐτὸ εἶναι μόνον ὁ ἠθικὸς νόμος βέβαια, καὶ ὄχι ἡ ἱστορία ἢ τὸ τελεστικὸ μέρος· διότι οὔτε τὶς θυσίες τῶν ταύρων αὔξησε, οὔτε ἱστορία ἐκ τῶν ὑστέρων ἔπλασε γιὰ τὸν ᾿Αδὰμ ἢ τὸν ᾿Αβραὰμ ἢ τὸ Μωϋσῆ ἢ τὸ Δαυΐδ. ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀσφαλῶς ἀπαρτίζεται ἀπὸ τρία στοιχεῖα, τὴν ἱστορία, τὸν ἠθικὸ νόμο, καὶ τὸν τελεστικὸ νόμο. κάθε στοιχεῖο ἀντιμετωπίστηκε ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τοὺς ἀποστόλους διαφορετικά.
- ῾Η ἱστορία παρέμεινε ὅπως εἶχε· αὐτὸ εἶναι εὐνόητο. τὸ ν᾿ ἀνακληθοῦν κι ἀκυρωθοῦν γεγονότα εἶναι ἀδιανόητο, τὸ νὰ πλαστοῦν ἐκ τῶν ὑστέρων ἱστορίες εἶναι παραχάραξι, πλαστογραφία, μυθομανία.
- ῾Ο ἠθικὸς νόμος βελτιώθηκε. ἡ πολυγαμία ἔγινε μονογαμία, ὁ ὑπὲρ πίστεως φόνος τοῦ ἀσεβοῦς ἀπαγορεύτηκε, ἡ πολιτικὴ καὶ κρατικὴ ὑπόστασι τῆς πίστεως καταργήθηκε, ἡ γιὰ τὴν ἀπιστία καταδίκη σὲ θάνατο καὶ κάθε ἐπίγεια κύρωσι ἐξέλιπε. ἡ χριστιανικὴ ἐκκλησία δὲν ἔχει φυλακές, δὲν κάνει ἐκτελέσεις, δὲν ἔχει ἀστυνομία καὶ στρατό, δὲν εἰσπράττει δεκάτη φόρων.
- Τὸ τελεστικὸ στοιχεῖο καταργήθηκε ὁλόκληρο. οὔτε θυσίες ζῴων γίνονται, οὔτε περιτομή, οὔτε γενικῶς ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι πηγὴ καὶ ὑπόδειγμα τοῦ τρόπου λατρείας. ... Η συνέχεια http://www.philologus.gr/4/68-2010-01-01-01-22-30/62-2010-01-01-00-40-44