Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

ΟΝΤΩΣ, ουκ εστιν ποιων χρηστοτητα (Ορθοδοξιας), ουκ εστιν ΕΩΣ ΕΝΟΣ. Απαντησεις στους κατελθοντες Αγιορειτες που "ξεχασαν" την Ορθοδοξη Παραδοσι της Εκκλησιας.

ΔΥΟ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΗΣ "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ"
και του Θεολογου κ. Κατσουρα
ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ





Τι περιμένατε δηλαδή να ακούσετε ότι είναι καλό η Αποτείχιση και πρόκειται να την ακολουθήσουν; 
Βέβαια έστω και θεωρητικά ειπώθηκε, ότι η Αποτείχιση δεν σημαίνει εκτός Εκκλησίας, ίσως γιατί θέλουν να αφήσουν μία τελευταία πόρτα διαφυγής και εξόδου ανοικτή για πιθανή μελλοντική χρήση. 
Βέβαια εάν όντως σκέπτονται με παρόμοιο τρόπο, καθώς αναφέρονται και άλλα λογικά επιχειρήματα τακτικισμού, βάζοντας σε καθαρά κοσμικής λογικής πλαίσια την ύψιστη Αρετή της Ομολογίας, τότε όσο έχουν έτσι τα πράγματα μην περιμένετε απολύτως τίποτε επί της ουσίας, παρά μόνο λόγια, λογικοφανή επιχειρήματα και τίποτε πλέον αυτών. 
Η Ομολογία της Πίστεως ουδέποτε στηρίχθηκε σε επιχειματολογίες και δήθεν τακτικισμούς παρατεινόμενους για δεκαετίες και μεταποιούμενους σε νέες μορφές, καθώς αποτύγχαναν οι προηγούμενοι τακτικισμοί, αλλά στην Πίστη και την εν Θεώ πραγματική εσωτερική πληροφορία, που αποδείκνυε την γνησιότητά της με τους ακολουθούντες διωγμούς των ευσεβών από τους ασεβείς. 

Αυτά διδάσκει η Εκκλησιαστική Ιστορία και οι Βίοι των Αγίων και των Πατέρων. 

Η αληθινή Ομολογία όμως ως δώρο Θεού δεν δίνεται σε όλους, αλλά στους αληθινά καλοπροαίρετους. 
Καλή Χρονιά, η Ορθοδοξία ενίκησε και πάλι θα νικήσει το σκότος των Αιρέσεων





Θα ήθελα να δώσω μία σύντομη απάντηση με παραδείγματα από την εκκλησιαστική ιστορία με την ελπίδα να τα διαβάσει ο π. Σάββας ο οποίος μου φάνηκε στο βίντεο καλοπροαίρετος μεν , κάπου όμως έχει πλεχτεί στα πλοκάμια των δυνητικών῾ερμηνειών...
Eνθυμούμενοι την θεμελιώδη αρχή ότι οι κοινωνούντες από το ίδιο Ποτήριο γίνονται ένα μεταξύ τους και βεβαίως με τον Χριστό , τότε και οι κοινωνούντες από το αυτό Ποτήριο με τον αιρετικό πατριάρχη το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι σίγουρα δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά της μάχης με εμάς τους αποτειχισθένετες. 



Τα περί τακτικής αφήνω να τα κρίνει ο καθένας διαβάζοντας 2-3 παραδείγματα παρακάτω:
 


α) Ο Άγιος Υπάτιος, Ηγούμενος της Μονής των Ρουφιανών στην Χαλκηδόνα, διέγραψε αμέσως το όνομα του αιρετικού Πατριάρχου Νεστορίου προ Συνοδικής διαγνώσεως από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας, γιά να μην μνημονεύεται. Όταν ο Επίσκοπος Ευλάλιος τον παρατήρησε γιά την πράξη του αυτήν, ο ζηλωτής Όσιος απάντησε, ότι δεν θεωρεί πλέον τον Νεστόριο ως Επίσκοπο: «Εγώ, από τότε που έμαθα , ότι ομιλεί κακόδοξα διά τον Κύριόν μου, παύω την επικοινωνία μαζί του και ούτε αναφέρω το όνομά του· δεν είναι πια επίσκοπος». Και όταν πάλι ο Επίσκοπος Ευλάλιος τον απείλησε, ο Άγιος Υπάτιος του απάντησε με σταθερότητα και διάθεση μαρτυρίου: «ό,τι θέλεις κάμε· διότι εγώ απεφάσισα τα πάντα να πάθω, και με την απόφασιν αυτήν το έκαμα αυτό»(Acta Sanctorum B σελ.257).
"Απο τότε που έμαθα" λέει ο Άγιος Υπάτιος. Ούτε περίμενε , ούτε εφηύρε δικαιολογίες για να μην κακοπάθει.


 

β) Απο τα πρακτικά των Οικ. Συνόδων τόμος Α’ σελ.537 μεταφέρω τα εξής: «Επίσκοπος Δωρόθεος τα αυτά φρονών αυτώ (Νεστορίω)...καθεζόμενου επί του θρόνου της Κων/πόλεως , τετόλμηκεν ειπείν ει τίς Θεοτόκον είναι λέγει την Μαρίαν, ούτος ανάθεμα έστω. Και γέγονε μεν κραυγή μεγάλη παρά παντός του λαού ,και εκδρομή (δηλ. έδραμον έξω,εξήλθαν του ναού) ΟΥ ΓΑΡ ΗΘΕΛΟΝ ΕΤΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ ΑΥΤΟΙΣ...».

Με το που τόλμησε δηλαδή να κηρύξει τη βλασφημία του ο επίσκοπος εκείνος οπαδός του Νεστορίου , ο λαός αντέδρασε ακαριαία.
 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΔΩ:
 

Ο Νεστοριανισμός δεν είχε καταδικαστεί ακόμη, αλλά η στάση του λαού ήταν σύμφωνη με το πνεύμα του 15ου κανόνα της αβ συνόδου ο οποίος ήρθε αρκετά αργότερα για να δικαιώσει αυτούς ή μάλλον για να διαπιστώσει την στάση των Ορθοδόξων.

 

γ) Ο Άγιος Κύριλλος ο κατοπινός πρόεδρος της Γ' Οικουμενικής Συνόδου καί μέγας Πατριάρχης προσπάθησε να τονώσει το φρόνημα των προαναφερθέντων πιστών που έκοψαν κοινωνία προς τον πατριάρχη τους Νεστόριο. Γράφει λοιπόν προς τους εν Κωνσταντινουπόλει:

"Ταύτην εν εαυτοίς αναζωπυρούντες αεί την πίστιν, ασπίλους καί άμωμους εαυτούς τηρήσατε ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (Νεστορίω) μήτε μην ως διδασκάλω προσέχοντες, ει μένει λύκος αντί ποιμένας... Τοις δε γε των κλη­ρικών, είτε λαϊκών, δια την ορθήν πίστιν κεχωρισμένοις ή καθαιρεθείσι παρ' αυτού, κοινωνούμεν ημείς, ου την εκείνου κυρούντες άδικον ψήφον, επαινούντες δε μάλλον τους πεπονθότας, κακείνο λέγοντες αυτοίς: "ει ονειδίζεσθε εν Κυρίω μακάριοι ότι της δυνάμεως καί το του Θεού Πνεύμα εις υμάς αναπέπαυται."

Ό Άγιος Κύριλλος προτρέπει ρητά καί ξεκάθαρα τους εν Κωνσταντινουπόλει 'Ορθοδόξους να μην κοινωνούν τον Νεστόριο καί τους κοινωνούντας πρός αυτόν, γράφοντας τους πριν συγκληθεί η Γ' Οικουμενική Σύνοδος. Καί γιατί τους προτρέπει να χωρισθούν της κοι­νωνίας εκείνου;

Για να μην μολυνθούν από την κοινωνία μέ αυτόν, για να μείνουν άσπιλοι καί άμωμοι χωριζό­μενοι από αυτόν, (Mansi IV, 1096). Και επιπλέον τους διαβεβαιώνει ότι αν και ονειδίζονται και καθαιρούνται, το Πνεύμα του Θεού αναπαύεται σε αυτούς.

Εύχομαι οι τάξεις των αποτειχισθέντων να πληθύνουν σταδιακά διότι σίγουρα όσο πιο πολλοί γινόμαστε τόσο πιο πολλοί ενισχύονται και τολμούν το βήμα αυτό που τελικά θα φέρει την πτώση των αιρετικών επισκόπων.
Αμήν

Γιάννης Κ.






Πολλά πρόσωπα ἐκ τῶν λεγομένων ἀντι-οἰκουμενιστῶν εἶναι λίαν σεβαστά καί ἀγαπητά καί κάποια γνώριμοι καί φίλοι μας. 
Δέν ἀμφισβητῶ τήν καλή τους προαίρεση καί τήν ἀγωνία των. 
Ἀμφισβητῶ, ὅμως, βάσει τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί πρακτικῆς τῶν Ἁγίων, τήν ὀρθότητα καί τήν ἀποτελεσματικότητα τῶν ἐπιλογῶν τους. 
Στά τῆς Πίστεως δέν χωρεῖ ὄχι μόνον συγκατάβασις, ἀλλά οὔτε καί σκοπιμότης! 
Θεωρῶ ὅτι ἐκ τῶν πραγμάτων καί ἐκ τοῦς ἀποτελέσματος ὁ ἀγώνας τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν, ἔτσι ὅπως διεξάγεται, εἶναι λίαν ἐπικίνδυνος, πατερικῶς ἀμάρτυρος καί ἀδιέξοδος. 
 Πιστεύω καί μετά λύπης διαπιστώνω ὅτι, μέ δεδομένον ὅτι δέν ὑπάρχει στόν κόσμο ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὅλη στάση τῶν μή ἀποτειχιζομένων ἀντι-οἰκουμενιστῶν εἶναι μάταιη ὅσον ἀφορᾶ τήν ὑπόθεση τῆς προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἐξάπλωση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. 
Ἡ πραγματικότητα εἶναι ὁ ἀδυσώπητος καί ἀδιάψευστος μάρτυρας τούτου. 
Ἐκτιμῶ ὅτι ἔτσι ὅπως διεξάγεται ὁ ἀγώνας τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν - χωρίς κλιμάκωση καί "χρονοδιάγραμμα" κόκκινων γραμμῶν καί ὀρθοδόξων ἀπαιτήσεων πρός τήν πλευρά τῶν Ποιμένων καί δή τοῦ ἀρχιαποστάτου πατριάρχου Βαρθολομαίου - ἀποτελεῖ ὄχι ποδόφρενο καί τροχοπέδη στήν πορεία τῶν χαμαιλεόντων Οἰκουμενιστῶν, ἀλλά ΑΝΑΧΩΜΑ παγιδεύσεως τῶν ἀγωνιώντων γιά τήν σωτηρία των ὀρθοδόξων στήν συμπόρευση καί κοινωνία μέ τήν παναίρεση καί τούς ἰδίους τῆς ἀρχηγέτες της! 
Ἡ εὐθύνη τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν γίνεται πλέον ἐγκληματική! 
Δέν δικαιοῦνται νά ἐγκλωβίζουν τόν ὀρθόδοξο λαό καί νά παίρνουν τήν τεράστια πνευματική εὐθύνη γιά τήν ψυχή καί τήν σωτηρία των ἐπάνω τους! 

Οἱ ἐξ ὀρθοδόξων οἰκουμενιστές, γιά νά δανεισθῶ μία χρήσιμη διατύπωση, ὁδηγοῦν πρός τήν πνευματική σφαγή τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λαό πού κρατοῦν μέ τήν διστακτικότητά τους καί τήν ἀτολμία τους ἐγκλωβισμένο στήν κοινωνία μαζί τους οἱ ἀντι-οἰκουμενιστές! 
Αὐτούς ἀκριβῶς ἐνδιαφέρονται νά ἐξανδραποδίσουν. 
Περί τῶν ἄλλων τῶν ἀδιαφόρων καί πλήρως ἐκκοσμικευμένων δέν τούς μέλει καθόλου. 
Αὐτοί δέν κρίνουν τίποτε! 
 Εἶναι ἀκατανόητο μέχρις σημείου παρεξηγήσεως τό γεγονός τῆς ἀναντίστοιχης πρός τό διακύβευμα τῆς Προσδοσίας πού συντελεῖται νωχελικῆς δράσεως τῶν ἀντι-οἰκουμενιστῶν. 
Νά πιστεύσουμε ὅτι δέν εἶναι ἕτοιμοι νά θυσιάσουν θέσεις καί ἀνέσεις; 
Μά, τότε, ὁ ἀγώνας των εἶναι "καμμένος ἀπό χέρι" καί ἄχαρος! 
Καί γιά νά μή περιορισθῶ σέ ἐπισημάνσεις ἐπικριτικές, τολμῶ κάποιες πρῶτες ταπεινές προτάσεις: 

α) Νά ἀποκηρύξουν ὅλοι οἰ ἀντι-οἰκουμενιστές ἐνυπογράφως καί νά καταδικάσουν δημοσίως τήν δόλια ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας τοῦ 1965 τῶν Ἀθηναγόρου καί Πάπα Παύλου ἐξοστρακίζοντάς την ἀπό τή μνήμη τῆς Ὀρθοδοξίας καί στιγματίζοντάς την ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τῶν σημερινῶν ὑπηρετῶν καί ἡγετῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, 
β) Νά δηλώσουν ὅτι προτείνουν καί ὀρθοδόξως ἀπαιτοῦν τήν καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπό τήν προσδιορισθεῖσα γιά τό 2016 Πανορθόδοξο Σύνοδο προκειμένου νά ἀναγνωρισθεῖ ὡς ὄντως Πανορθόδοξος Σύνοδος - προτάσσουσα τά θέματα Πίστεως παντός ἄλλου - συνέχεια ἀντιστοίχων τοῦ παρελθόντος τῆς Ὀρθοδοξίας, 
καί γ) Νά αἰτηθοῦν μαζικῶς δημοσίως καί ἐνυπογράφως τήν Συνοδική διακήρυξη ἐκ μέρους τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου τῶν ἐπί Μ. Φωτίου καί Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ Συνόδων ὡς Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖες κατεδίκασαν τήν πεμπτουρία τῆς Παπικῆς Αἱρέσεως. 
Καί ἐπειδή ἐπ' αὐτοῦ δέν προβλέπεται εὐθεῖα τοποθέτηση νά ἀπαιτηθεῖ πρός ἀρση συγχύσεως καί σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν ἡ Συνοδική διακήρυξις ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τήν μοναδική ὀντολογική ἔκφραση τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὁ δέ Παπισμός συνιστᾶ αἵρεση ἄνευ μυστηρίων. 
Ἰδού ἡ Ρόδος, ἰδού καί τό πήδημα. 
Διαφορετικά ἀἐρα δέρομε καί μᾶλλον ἀέρα φρέσκο φυσᾶμε στά πανιά τοῦ ὑπερσύγχρονου πλεούμενου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου