Η Ορθόδοξη Ομολογία του Ιβάν του Τρομερού και η συνεχιζόμενη προδοσία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου

Η Ορθόδοξη Ομολογία του Ιβάν του Τρομερού και η συνεχιζόμενη προδοσία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου

Σε λίγες ημέρες, αν επιτρέψει ο Θεός, θα επισκεφθεί το, υπό Oικουμενιστική κατάληψη, Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ο αιρετικός Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος. 

Ο Oικουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαίος ετοιμάζεται να ανοίξει πάλι την αγκαλιά του στον εχθρό της Αλήθειας, στον διαστρεβλωτή της αληθινής θρησκείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον εκπεσόντα "Επίσκοπο" Ρώμης, γινόμενος - ω, της απαισιότητος - μιμητής των, κακή τη μνήμη, αιρετικών προκατόχων του, σαν τον Ιωάννη Βέκκο, τον Γρηγόριο Μαμμή και τον Αθηναγόρα Σπύρου.

Η Ορθόδοξη Ομολογία όμως εν καιρώ αιρέσεως, αρθρώνεται - ευτυχώς - και από στόματα λαϊκών, ακόμη και αμαρτωλών, πλην όμως ορθοδόξων. 

Στο άρθρο αυτό θα παρουσιάσουμε μια τέτοια ομολογία, ενός από τους σκληρότερους βασιλιάδες της Ρωσίας, του Ιβάν του Τρομερού. 

 

ΙΒΑΝ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ

Ο Πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ΄ (του οποίου το όνομα πήρε το νέο ημερολόγιο, που έθεσε με παπικό διάταγμα σε εφαρμογή το 1582), έστειλε στα τέλη του ΙΣΤ΄ αιώνος τον Ιησουίτη Αντώνιο Ποσεβίνο [1] στην ανερχόμενη τότε δύναμη, την Ρωσία, με επιστολές κολακευτικές προς τον Τσάρο Ιωάννη τον Δ΄, τον γνωστό ως Ιβάν τον Τρομερό, με σκοπό να τον πείσει για την περίφημη "Ένωση των Εκκλησιών".
Το ισχυρότερο επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο αντιπρόσωπος του αντιχρίστου αυτού Πάπα [2] για να τρομοκρατήσει τον Ιβάν και να τον κάνει να δεχτεί την ένωση, ήταν πως "η Ελληνική Αυτοκρατορία έπεσεν ως μη παραδεχθείσα τα θεσπίσματα της Φλωρεντινής Συνόδου" [3].  


Ο διάλογος που διεξήχθη αποτελεί ένα τεκμήριο Ορθοδόξου Ομολογίας. 
Τα λόγια του Τσάρου Ιβάν πρέπει να προβληματίσουν σήμερα κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό που κοινωνεί με τον λατινόφρονα Πατριάρχη Βαρθολομαίο.  

Αρχικά ο Τσάρος είπε:  
"Αντώνιε, άγω ήδη το πεντηκοστόν πρώτον έτος της ηλικίας, και ολίγον χρόνον επιζήσω. Ανατραφείς εν τοις δόγμασι της ημετέρας χριστιανικής Εκκλησίας, κεχωρισμένος δε προ πολλών αιώνων από της Λατινικής, δύναμαι άρα ίνα γένωμαι άπιστος προς αυτήν περί την δύσιν της επιγείου υπάρξεώς μου; Η ημέρα της κρίσεως του Θεού εγγύς εστίν. Αύτη αποδείξει ποτέρα των θρησκειών αληθεστέρα και αγιωτέρα" [4].

  Ο πονηρός Ιησουίτης προσπάθησε να τον μεταπείσει λέγοντας πως οι Έλληνες, επειδή δεν αποδέχθηκαν  την Ένωση στην Φλωρεντία, τιμωρήθηκαν από τον Θεό και έχασαν την Αυτοκρατορία τους, την οποία θα του χαρίσει ο Θεός αν αποδεχτεί τον Πάπα! Ο Τσάρος απάντησε:
"Οι Έλληνες ουκ εισίν ημίν Ευαγγέλιον, διότι πιστεύομεν εις τον Χριστόν και ουχί εις τους Έλληνας. Περί δε της ανατολικής αυτοκρατορίας μάθε ότι, αρκούμενος τη ιδία, ουκ επιθυμώ νέας επικρατείας εν τω επιγείω τούτω κόσμω, αλλά μόνον θείον έλεος εν τω μέλλοντι" [5].
Ο Ποσεβίνος τότε άρχισε να ισχυρίζεται πως η Ρώμη είναι αρχαία μητρόπολη του Χριστιανισμού, ενώ η Ρωσία πολύ αργότερα ανακάλυψε την ορθή πίστη.  
Ο Τσάρος τότε με αγανάκτηση του είπε:  
"Μεγαλαυχείς επί τη ορθοδοξία σου, και όμως κείρεις το γένειον. Ο Πάπας υμών παραγγέλει ίνα περιφέρωσιν αυτόν επί θρόνου και ασπάζωνται το σανδάλιον αυτού, εφ' ου εξεικονίζεται σταυρός! 
Οποία υπερηφανεία προς χριστιανόν ταπεινόν ποιμένα! Ποία εξουδένωσις των αγίων!".  

Ο Αντώνιος δικαιολογήθηκε λέγοντας πως "ο Πάπας εστί κεφαλή της χριστιανωσύνης, ο κυρίαρχης πάντων των ορθοδόξων μοναρχών, σύνθρονος του Αποστόλου Πέτρου, συνθρόνου του Χριστού".  
Έλαβε αφορμή τότε ο Τσάρος και διακόπτοντάς τον είπε:  
"Πάπαι μεν τινες υπήρξαν αληθώς μαθηταί των Αποστόλων, ως ο Κλήμης, Σίλβεστρος, Αγάθων, Λέων, Γρηγόριος, αλλ' ο καλούμενος σύνθρονος του Χριστού, ο διαττάτων ίνα περιφέρωσιν αυτόν επί θρόνου ως άγγελον επί νεφέλης, μη ζων δε κατά την διδασκαλίαν του Χριστού, τοιούτος Πάπας, λύκος εστίν, ουχί δε ποιμήν" [6].  

Έτσι έληξε άδοξα για τους Παπικούς η προσπάθεια αυτή να προσηλυτίσουν τους Ρώσους, ενώ δεν είναι τυχαίο το ότι λίγες μέρες αργότερα ο Τσάρος προσκάλεσε τον Ποσεβίνο να έλθει στην ορθόδοξη εκκλησία να παρακολουθήσει την ακολουθία της Α΄ Κυριακής των Νηστειών, για να ακούσει προφανώς τους αναθεματισμούς των αιρετικών [7], δείχνοντας έτσι ξεκάθαρα την θέση των Ορθοδόξων απέναντι στους κακοδόξους.

Νικόλαος Μάννης

[1] Ο διαβόητος αυτός Ιησουΐτης ήταν εκείνος που πλαστογράφησε μια επιστολή του Ιερεμία του Τρανού προς τον Πάπα, στην οποία τάχα ο Πατριάρχης αποδεχόταν το νέο ημερολόγιο. [2] Ο οποίος έμεινε γνωστός, εκτός από το ημερολόγιο, και για την σχέση του με την Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (1572), την απάνθρωπη σφαγή χιλιάδων προτεσταντών από τους παπικούς στη Γαλλία. Μετά τη σφαγή αυτή ο "Άγιος Πατήρ" έψαλε ύμνους και διέταξε την κοπή νομισμάτων (βλέπε εικόνα), στα οποία η μία όψη είχε το πρόσωπό του και η άλλη έναν άγγελο δίπλα στους σφαγιασθέντες προτεστάντες.

[3] Βιογραφικόν σχεδίασμα περί του Πατριάρχου Ιερεμίου Β΄, Κ.Ν. Σάθα, Αθήνα 1870, σελ. ξ΄.

[4] Ιστορία της αυτοκρατορίας της Ρωσσίας, Νικολάου Κορεμζίνου, Αθήνα 1858, τόμος Θ΄, σελ. 340. 

[5] Αυτόθι, σελ. 342. [6] Αυτ. σελ. 344. [7] Σελ. 347.