Ομολογία

Ερποντες..χαμαι..λέοντες !

μπροστα σε εναν ΑΕΤΟ....

Φοβεροί στην όψη, ατρόμητοι με πλούσια χαίτη, νευρώδη σώματα, νύχια κοφτερά οι λέοντες.

Στον βρυχηθμό τους ανατριχιάζει η ζούγκλα, τα μεγάλα δόντια σε ετοιμότητα να ξεσκίσουν, να κατακρεουργήσουν ότι σταθεί μπροστά τους. Και βέβαια αν είναι να προστατέψουν τα τέκνα τους δεν υπολογίζουν τίποτα. 

Ο άρχοντας του ζωικού βασιλείου…Θαυμάζεις την θηριώδη δύναμη, λύνονται τα γόνατά σου  όταν συναντηθούν τα βλέμματα, όταν ανοίγει το στόμα του…

Κι όμως το ίδιο ζώο εγκλωβισμένο στα κάγκελα του τσίρκο, μόλις ακούσει τον συριγμό από το καμουτσίκι του θηριοδαμαστή γίνεται αξιολύπητο.. 

Χάνει την αγριάδα, χαμηλώνει το βλέμμα, δαμάζει την  δύναμή του, βγάζει βρυχηθμό ,δείχνει τα δόντια του, κουνάει νευρικά την ουρά του μα τελικά την βάζει κάτω από τα σκέλια του…

Το θηρίο γίνεται γατούλα, ο βρυχηθμός είναι αναστεναγμός για την κατάντια του βασιλιά των ζώων, του αγέρωχου, που γίνεται πειθήνιο όργανο του θηριοδαμαστή.

Ο ήχος από την λεπτή δερμάτινη λωρίδα του μαστίγιου το κάνει να κουρνιάζει φοβισμένο…και μόνο μ ένα νεύμα του εκπαιδευτή να αλλάζει θέση σαν γατούλα…

Στην εξόδιο ακολουθία του Σωτηρόπουλου μαθαίνω πως δεσποτάδες «ανδρείοι» κατά τα άλλα, λέοντες της ορθοδοξίας, προστάτες των πνευματικών τους τέκνων, κούρνιασαν στα στασίδια του ναού (στο ιερό βήμα να κυριολεκτούμε να αποφύγουν τον έλεγχο του πιστού λαού).

Έτσι τους διέταξαν, άκουσαν τον ήχο του βούρδουλα ή για να κυριολεκτώ τους μετέφεραν την θέληση του «κυρίου τους»…

Δεν ξέρω ποιόν να λυπηθώ περισσότερο τον θηριοδαμαστή ή τα πειθήνια όργανά του;

Κάποιοι παραξενεύονται και αναρωτιούνται «Μα ήταν ομογάλακτοι πνευματικά…κοντά στον Καντιώτη!!!» και τους θυμίζω: Μήπως και ο Κάϊν με τον Αβελ δεν ήταν ομογάλακτοι;

Αναρωτιέμαι: Αυτά είναι τα (ευνουχισμένα) γκεσέμια της Ορθοδοξίας που μόνο φωνή διαθέτουν…;

Μούρχεται να φτύσω  χαμαι…λέοντες  της πλάκας…

Ασκληπιάδης