H AIMMΑΤΟΠΟΤΙΣΜΕΝΗ ΛΑΡΙΣΑ
Μεχρι και μαχαιροβγαλτες χρησιμοποιηθηκαν στις ενθρονισεις των μοιχεπιβατων της Λαρισας απο το ελεεινοτατο Σεραφειμικο κατεστημενο. Υπαρχει μαχαιρωμενος Λαρισαιος χριστιανος με το ονομα Γ.Π.
Μια και ασχοληθηκαμε με τα κατορθωματα του αδιστακτου Σεραφειμισμου δημοσιευουμε παλαιοτερο κειμενο του ιστολογου της Αποτειχισης εις ενδειξιν τιμης προς τους ηρωϊκους αδελφους μας Αγωνιζομενους Λαρισαιους χριστιανους τους παρομοιους των Ιωαννιτων του Μεγαλομαρτυρα Αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου.
Από δώ ψηλά από τη Μακεδονία, αγναντεύω και πάλι στη Λάρισα. Την αιματοβαμμένη πόλι. Την πολιορκούμενη πόλι.
Εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδος.
Ο άγιός της ο Αχίλλειος παρότι γιόρταζε, δεν εμφανίσθηκε στην πόλι.
Την πόλι που εδώ και 35 χρόνια παραμένει απορφανισμένη. Απορφανισμένη από γνήσιο, στοργικό πατέρα και ποιμένα. Την πόλι που δεν έχει πατέρα, αλλά πατρηϊό.
Πατρηϊό αντάξιο ενός Αρσάκιου και ενός Αττικού.
Ενός ανελέητου και απηνούς διώκτου της εποχής μας.
Ενός σκληρού και άστοργου πατρηϊού, που ασταμάτητα στέλνει τους χριστιανούς στα κοσμικά δικαστήρια, και στις φυλακές, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν την μικρή «εξοχότητά» του.
Περιπολώ την πόλι, που ασυνείδητοι και αυτοπρόβλητοι δεσποτάδες της εποχής μας, βάρβαροι και άσπλαχνοι, μοχθηροί και ασυνείδητοι, πραγματική συναγωγή πονηρευομένων ρασοφόρων, λαίλαπα και μάστιγα της Εκκλησίας του Χριστού, εδώ και 35 χρόνια και ενώ ζούσε εξορισμένος ο απλούς και άγιος ποιμένας τους ο Θεολόγος Πασχαλίδης, συνεχώς του έστελναν μοιχούς και άρπαγας, κατά την πατερικήν έκφρασιν, για να τον «ποιμάνουν» στανικώς.
Και ο λαός του Θεού, οι πιστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, η δόξα της Ολκάδος του Κυρίου, αντιδρούσε και συνεχίζει να αντιδρά.
Και όλοι οι μοιχοί και οι αρπαγες του θρόνου με την βοήθεια του Σατανοκρατούμενου Καίσαρα, έχυσαν πολύ αίμα χριστιανικό στη Λάρισα.
Αλήθεια, είναι δυνατόν, όταν ζή ο πατέρας σου, να δεχθής έναν άλλον πατέρα;
Είναι δυνατον να εγκαταλείψη ο λαός έναν τέτοιον πατέρα σαν τον Θεολόγο Πασχαλίδη; Όχι, ποτέ!
Η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει ότι όταν ο ποιμήν ο καλός, ο εισελθών δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, εκβληθή βιαίως της μάνδρας των προβάτων, αναλαμβάνουν πλέον τα πρόβατα καθήκοντα ποιμενικά, γίνεται αυτός ο λαός ο ανυστακτος ποιμήν και ο φρυκτωρός της Μάνδρας.
Και ιδού ένα παράδειγμα εκ των πολλών.
Ο μοναδικός μας, Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, η μεγάλη παραφωνία της αδίστακτης αρχιερατικής (δεσποτικής) κάστας της εποχής του, από την ημέρα που ανήλθε στον θρόνο της Κωνσταντίνου Πόλεως, οι ραδιούργοι δεσποτικοί κύνες, από μίσος και κακίαν, μοχθηρίαν και φθόνον, δεν τον άφησαν σε «χλωρό κλαρί». « Πάντα ταύτα διά τον ΦΘΟΝΟΝ εποίησαν», θα μας το επιβεβαιώση και ο ίδιος ο άγιος Ιεράρχης. (ΕΠΕ 38,236).
Κατάφεραν, με την ανήθικη συμμαχία του Καίσαρα, να τον εκδιώξουν της ποίμνης του.
Και τότε, ώ τότε, ο πιστός και ανδρείος και αξιομίμητος λαός του, όταν είδε τους λύκους (δεσποτάδες) ερχομένους να καταλάβουν τον θρόνο του πατέρα και ποιμενάρχη τους, ανέλαβε αυτοβούλως τα ηνία της ιεράς Ολκάδος Κυρίου Παντοκράτορος.
Και ο καταπικραμένος ιεράρχης, που επληροφορείτο από την εξορία, την ανδρεία του πιστού λαού εχαίρετο και ηγάλλετο σφόδρα-σφόδρα.
Οταν δε μετά από γενόμενο σεισμό που η δεισιδαίμων Ευδοξία τον θεώρησε ως θεήλατον επέμβασι έδωσε εντολή επιστροφής του εξορίστου ιεράρχου, η αιμάσσουσα καρδία του καταταλαιπωρουμένου στα κακοτράχαλα βράχια της Αρμενίας Ιεράρχου, κατεχάρη και κατελαμψε γιατί θα έβλεπε και πάλι τον υπέροχο λαό του.
Την δε ημέρα της ευλογημένης επιστροφής του, αφού ανήλθε κατασυγκινημένος πάνω στον άμβωνα της περικαλούς Αγίας Σοφίας τον προσφώνησε ως εξής:
«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;
Πάντα υμίν αληθεύω τα ρήματα (αποδεικνύονται αληθινά για σας).
Όταν ίδω την ευταξίαν (πειθαρχίαν), πρόβατα καλώ.
Όταν ίδω την πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Όταν ίδω την σοφίαν, κυβερνήτας ονομάζω.
Όταν ίδω την ανδρείαν και την ευτονίαν (γενναιότητα), σταρτιώτας και στρατηγούς υμάς άπαντας λέγω.
Ω πόνος, ώ πρόνοια λαού.
Ηλάσατε (απομακρύνατε) τους λύκους (τους δεσποτάδες) και ουκ αμεριμνήσατε (αδιαφορήσατε)…
Οι μεθ’ ημών (δεσποτάδες) καθ’ ημών γεγόνασιν.
Οι μεθ’ ημών (δεσποταδες) το πλοίον κυβερνώντες, το πλοίον καταποντίσαι ηθέλησαν.
Εθαύμασα υμών την σύνεσιν.
Ταύτα λέγω, ουκ εις στάσιν υμάς (ετοιμάζων) αλείφων. ΣΤΑΣΙΣ γαρ τα εκείνων,
τα δε υμέτερα ΖΗΛΟΣ» (ΕΠΕ 33,432).
Κατά τι διαφέρει ο αγώνας των χριστιανών της Κωνσταντίνου Πόλεως της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου από τους αγώνες των σημερινών ηρωϊκών χριστιανών της εποχής μας;
Ουδεν διαφέρουν. Είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.
Και τα εγκώμια του ιερού Πατρός απευθύνονται διαχρονικά και προς τους χριστιανούς της Λάρισας.
«Μακάριοι και τρισμακάριοι υμείς…ότι τοσαύταις παλαίειν οδύναις, φόβοις, απειλαίς, δεσμωτηρίοις, απαγωγαίς, δικαστηρίοις, δημίων χερσί, συκοφαντών αναισχύντοις γλώτταις, ονείδεσι, λοιδωρίαις, σκώμμασι.
Εγγέγραπται υμών τα ονόματα εν βίβλω ζωής, μετά των αγίων κατηριθμήθητε μαρτύρων» (38,48)
Ανδρείοι και γενναίοι αδελφοί μας Λαρισαίοι χριστιανοί.
Ψηλά τα λάβαρα. Ορθιες οι καρδιές. Ηρωϊκό το φρόνημα.
Με φωτιά στα δόντια, με φτερά στα πόδια.
Οι αναίσχυντοι και ραδιούργοι λυκοποιμένες, δεν θα επικρατήσουν.
Το όνομά τους ακούεται και θα ακούεται με αποτροπιασμό.
Και φρίσσουν και τους οδόντας τρίζουν.
Η ιστορία θα τους εντάξη σε αφάνεια και σε ανυπαρξία.
Μεχρι και μαχαιροβγαλτες χρησιμοποιηθηκαν στις ενθρονισεις των μοιχεπιβατων της Λαρισας απο το ελεεινοτατο Σεραφειμικο κατεστημενο. Υπαρχει μαχαιρωμενος Λαρισαιος χριστιανος με το ονομα Γ.Π.
Μια και ασχοληθηκαμε με τα κατορθωματα του αδιστακτου Σεραφειμισμου δημοσιευουμε παλαιοτερο κειμενο του ιστολογου της Αποτειχισης εις ενδειξιν τιμης προς τους ηρωϊκους αδελφους μας Αγωνιζομενους Λαρισαιους χριστιανους τους παρομοιους των Ιωαννιτων του Μεγαλομαρτυρα Αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου.
Από δώ ψηλά από τη Μακεδονία, αγναντεύω και πάλι στη Λάρισα. Την αιματοβαμμένη πόλι. Την πολιορκούμενη πόλι.
Εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδος.
Ο άγιός της ο Αχίλλειος παρότι γιόρταζε, δεν εμφανίσθηκε στην πόλι.
Την πόλι που εδώ και 35 χρόνια παραμένει απορφανισμένη. Απορφανισμένη από γνήσιο, στοργικό πατέρα και ποιμένα. Την πόλι που δεν έχει πατέρα, αλλά πατρηϊό.
Πατρηϊό αντάξιο ενός Αρσάκιου και ενός Αττικού.
Ενός ανελέητου και απηνούς διώκτου της εποχής μας.
Ενός σκληρού και άστοργου πατρηϊού, που ασταμάτητα στέλνει τους χριστιανούς στα κοσμικά δικαστήρια, και στις φυλακές, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν την μικρή «εξοχότητά» του.
Περιπολώ την πόλι, που ασυνείδητοι και αυτοπρόβλητοι δεσποτάδες της εποχής μας, βάρβαροι και άσπλαχνοι, μοχθηροί και ασυνείδητοι, πραγματική συναγωγή πονηρευομένων ρασοφόρων, λαίλαπα και μάστιγα της Εκκλησίας του Χριστού, εδώ και 35 χρόνια και ενώ ζούσε εξορισμένος ο απλούς και άγιος ποιμένας τους ο Θεολόγος Πασχαλίδης, συνεχώς του έστελναν μοιχούς και άρπαγας, κατά την πατερικήν έκφρασιν, για να τον «ποιμάνουν» στανικώς.
Και ο λαός του Θεού, οι πιστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, η δόξα της Ολκάδος του Κυρίου, αντιδρούσε και συνεχίζει να αντιδρά.
Και όλοι οι μοιχοί και οι αρπαγες του θρόνου με την βοήθεια του Σατανοκρατούμενου Καίσαρα, έχυσαν πολύ αίμα χριστιανικό στη Λάρισα.
Αλήθεια, είναι δυνατόν, όταν ζή ο πατέρας σου, να δεχθής έναν άλλον πατέρα;
Είναι δυνατον να εγκαταλείψη ο λαός έναν τέτοιον πατέρα σαν τον Θεολόγο Πασχαλίδη; Όχι, ποτέ!
Η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει ότι όταν ο ποιμήν ο καλός, ο εισελθών δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, εκβληθή βιαίως της μάνδρας των προβάτων, αναλαμβάνουν πλέον τα πρόβατα καθήκοντα ποιμενικά, γίνεται αυτός ο λαός ο ανυστακτος ποιμήν και ο φρυκτωρός της Μάνδρας.
Και ιδού ένα παράδειγμα εκ των πολλών.
Ο μοναδικός μας, Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, η μεγάλη παραφωνία της αδίστακτης αρχιερατικής (δεσποτικής) κάστας της εποχής του, από την ημέρα που ανήλθε στον θρόνο της Κωνσταντίνου Πόλεως, οι ραδιούργοι δεσποτικοί κύνες, από μίσος και κακίαν, μοχθηρίαν και φθόνον, δεν τον άφησαν σε «χλωρό κλαρί». « Πάντα ταύτα διά τον ΦΘΟΝΟΝ εποίησαν», θα μας το επιβεβαιώση και ο ίδιος ο άγιος Ιεράρχης. (ΕΠΕ 38,236).
Κατάφεραν, με την ανήθικη συμμαχία του Καίσαρα, να τον εκδιώξουν της ποίμνης του.
Και τότε, ώ τότε, ο πιστός και ανδρείος και αξιομίμητος λαός του, όταν είδε τους λύκους (δεσποτάδες) ερχομένους να καταλάβουν τον θρόνο του πατέρα και ποιμενάρχη τους, ανέλαβε αυτοβούλως τα ηνία της ιεράς Ολκάδος Κυρίου Παντοκράτορος.
Και ο καταπικραμένος ιεράρχης, που επληροφορείτο από την εξορία, την ανδρεία του πιστού λαού εχαίρετο και ηγάλλετο σφόδρα-σφόδρα.
Οταν δε μετά από γενόμενο σεισμό που η δεισιδαίμων Ευδοξία τον θεώρησε ως θεήλατον επέμβασι έδωσε εντολή επιστροφής του εξορίστου ιεράρχου, η αιμάσσουσα καρδία του καταταλαιπωρουμένου στα κακοτράχαλα βράχια της Αρμενίας Ιεράρχου, κατεχάρη και κατελαμψε γιατί θα έβλεπε και πάλι τον υπέροχο λαό του.
Την δε ημέρα της ευλογημένης επιστροφής του, αφού ανήλθε κατασυγκινημένος πάνω στον άμβωνα της περικαλούς Αγίας Σοφίας τον προσφώνησε ως εξής:
«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;
Πάντα υμίν αληθεύω τα ρήματα (αποδεικνύονται αληθινά για σας).
Όταν ίδω την ευταξίαν (πειθαρχίαν), πρόβατα καλώ.
Όταν ίδω την πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Όταν ίδω την σοφίαν, κυβερνήτας ονομάζω.
Όταν ίδω την ανδρείαν και την ευτονίαν (γενναιότητα), σταρτιώτας και στρατηγούς υμάς άπαντας λέγω.
Ω πόνος, ώ πρόνοια λαού.
Ηλάσατε (απομακρύνατε) τους λύκους (τους δεσποτάδες) και ουκ αμεριμνήσατε (αδιαφορήσατε)…
Οι μεθ’ ημών (δεσποτάδες) καθ’ ημών γεγόνασιν.
Οι μεθ’ ημών (δεσποταδες) το πλοίον κυβερνώντες, το πλοίον καταποντίσαι ηθέλησαν.
Εθαύμασα υμών την σύνεσιν.
Ταύτα λέγω, ουκ εις στάσιν υμάς (ετοιμάζων) αλείφων. ΣΤΑΣΙΣ γαρ τα εκείνων,
τα δε υμέτερα ΖΗΛΟΣ» (ΕΠΕ 33,432).
Κατά τι διαφέρει ο αγώνας των χριστιανών της Κωνσταντίνου Πόλεως της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου από τους αγώνες των σημερινών ηρωϊκών χριστιανών της εποχής μας;
Ουδεν διαφέρουν. Είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.
Και τα εγκώμια του ιερού Πατρός απευθύνονται διαχρονικά και προς τους χριστιανούς της Λάρισας.
«Μακάριοι και τρισμακάριοι υμείς…ότι τοσαύταις παλαίειν οδύναις, φόβοις, απειλαίς, δεσμωτηρίοις, απαγωγαίς, δικαστηρίοις, δημίων χερσί, συκοφαντών αναισχύντοις γλώτταις, ονείδεσι, λοιδωρίαις, σκώμμασι.
Εγγέγραπται υμών τα ονόματα εν βίβλω ζωής, μετά των αγίων κατηριθμήθητε μαρτύρων» (38,48)
Ανδρείοι και γενναίοι αδελφοί μας Λαρισαίοι χριστιανοί.
Ψηλά τα λάβαρα. Ορθιες οι καρδιές. Ηρωϊκό το φρόνημα.
Με φωτιά στα δόντια, με φτερά στα πόδια.
Οι αναίσχυντοι και ραδιούργοι λυκοποιμένες, δεν θα επικρατήσουν.
Το όνομά τους ακούεται και θα ακούεται με αποτροπιασμό.
Και φρίσσουν και τους οδόντας τρίζουν.
Η ιστορία θα τους εντάξη σε αφάνεια και σε ανυπαρξία.
Πιο πάνω, δημοσιεύω φωτογραφίες αρχιερέων εξ Αραβίας, ή εκ του Αιγαίου και
Ιονίου πελάγους ελθόντες στην πολύπαθη πόλι, που «χαζεύουν» και αποθαυμάζουν
άθελά τους, την μαχητικότητα των αγωνιζομένων χριστιανών.
Και αλήθεια, πώς να μην θαυμάσουν, εχθροί και φίλοι, λύκοι και λυκοποιμένες, ένα τέτοιο εξαίσιο θέαμα και φαινόμενο;
Και αλήθεια, πώς να μην θαυμάσουν, εχθροί και φίλοι, λύκοι και λυκοποιμένες, ένα τέτοιο εξαίσιο θέαμα και φαινόμενο;
Αποτελεί παραφωνία στην εποχή μας το να παρακολουθείς, μέσα στην γενική άπνοια
και στην γενική αδιαφορία και χριστιανική μαζοποίησι, ανθρώπους ακούραστους και
ακάματους να αγωνίζονται και να βροντοφωνάζουν υπέρ των δικαίων, Κυρίου
Παντοκράτορος.
Και οι φωνές τους, να ξεπερνούν τα σύννεφα, να διέρχονται τα αστρα, να αφήνουν τους γαλαξίες, να υπερβαίνουν τα Σύμπαντα και να φθάνουν στον θρόνο του Θεου.
Και οι φωνές τους, να ξεπερνούν τα σύννεφα, να διέρχονται τα αστρα, να αφήνουν τους γαλαξίες, να υπερβαίνουν τα Σύμπαντα και να φθάνουν στον θρόνο του Θεου.
Και ο Θεός καταγράφει εις τας δέλτους Του τους αγώνες και τα παλαίσματά τους,
και ετοιμάζει τους αμαράντινους στεφάνους.
.jpeg)
Αποτειχισμενοι πιστοι φευγουν απο τον π. Γεωργιο στον τριλιφο και ψαχνουν αλλους αποτειχισμενους Πατερες. Μηπως γνωριζει να μας πει καποιος γιατι φευγουν οι πιστοι απο τον π.Γεωργιο στον τριλοφο και αναζητουν αλλους αποτειχισμενους πατερες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ π.Γεωργιος εχει κατηγορηθει στο παρελθον απο καποιους για προτεσταντισμο ενω οταν πηγε στην συναξη κληρικων ο π. Θεοδωρος Ζησης του ειπε μπροστα σε ολο τον κοσμο οτι δεν σε θελουμε στον αγωνα που κανουμε διοτι εχεις φακελο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος δεσποτης εχει τον φακελο και τι εχει ο φακελος μεσα παραμενει αγνωστο σε πολλους.
Στον δεσποτη του δεν εχει κοινοποιησει μεχρι σημερα με επισημο εκκλησιαστικο εγγραφο την αποτειχιση του.
Καταλαβες κ.Ζουριδη;Εσυ μας τον πασαρες για αποτειχισμενο.Αυτος ο παπας δεν εκοψε το μνημοσυνο λογο Οικουμενισμου.Και ο κ.Γιαννοπουλος μας πλανα.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μην πιστεύετε τον ζουρίδη. γράφει πλάνες και αερολογίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβαζω : " Καταλαβες κ.Ζουριδη;Εσυ μας τον πασαρες για αποτειχισμενο.Αυτος ο παπας δεν εκοψε το μνημοσυνο λογο Οικουμενισμου.Και ο κ.Γιαννοπουλος μας πλανα."
ΔιαγραφήΑπάντηση : Ο κ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ τα αληθή λέγει βάση του κειμένου που δημοσίευσε στο :
http://orthodoxihomologia.blogspot.gr/p/blog-page_8367.html
" Η αποτείχιση του πατρός Γεώργιου Αγγελακάκη "
Δεν έχω καμία κακή πληροφόρηση για το πρόσωπο του Ιερέα και ότι μαθαίνω είναι καλά . Ως εκ τούτου αν περνούσα απο εκεί θα πρόστρεχα στα μυστήρια του αφού φυσικά τον συζητούσα και απο κοντά .
Δέν ξέρω τι λέτε και αν αναφέρεστε σε λόγους πίστεως ή αμαρτίας
Για τις κατηγορίες περί πίστεως δεν πιστεύω λέξη απο χείλη όποιου μνημονεύει Βαρθολομαίο αν δεν το ομολογήσει ο ίδιος ο πατήρ Γεώργιος ή 2 και 3 Χριστιανοί ΕΠΏΝΥΜΑ και με αποδείξεις Και όταν λέμε Χριστιανός = οχι μνημονευτής του Παπικού Βαρθολομαίου του εχθρού του Θεού όπως πχ ο π Ζήσης . οχι αιρετικοσχησματικός παλαιοημερολογίτης κτλ
Οσο τώρα για το " ο π. Θεοδωρος Ζησης του ειπε μπροστα σε ολο τον κοσμο οτι δεν σε θελουμε στον αγωνα που κανουμε διοτι εχεις φακελο "
Απαντώ : Ποσώς με ενδιαφέρει τι λέει ο φάκελος . Και μαύρος και άραχνος να είναι ΑΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ γιατί αποστερείται της δυνατότητας του καλού αγώνα ? Και του Βαρθολομαίου του Αιρεσιάρχη τον φάκελο να έχει ΑΝ μετανοήσει ? Εδώ φονεύς χριστιανών ο Σαούλ και έγινε απόστολος !
Αν είπε ο Ζήσης τέτοιο πράμα ... ε Ζήσης είναι ... δεν κοιτά που μνημονεύει τον παπικό Βαρθολομαίο παρά κοιτά φακέλους ...
Απλά σημειώνω επίσης ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ότι ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ κάθε πιστός έχει την ευθύνη να ελέχει να δεί το ορθοδοξο φρόνημα του Ιερέα πρίν τον αποδεχθεί στην συνείδηση του ώς ορθόδοξο αλλά και στην μετέπειτα πορεία .
Ομως απο την άλλη πλευρά η συμμετοχή του πιστού στα τελούμενα με τον Ιερέα μυστήρια ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η μνημόνευση Επισκόπου δεν "δένει" τον πιστό στην πίστη του Ιερέα .Δεν είναι ομολογία της πίστεως του Ιερέα σε καμία περίπτωση .
Αν πάλι όσα λέτε δεν είναι λόγοι πίστεως αλλά αμαρτήματα εκεί ο Θεός ας τον κρίνει αλλά ΕΙΝΑΙ Ιερέας και παρά την όποια αναξιότητα έχει και μεταδίδει την Θεία Χάρη . Βέβαια όποιος σκανδαλίζεται ας μην πάει .
ΟΙ Ιερείς είναι σαν τα κάρβουνα . Αναμμένα καίνε σβηστά μουτζουρώνουν
Ανωμυμε διαστροφεα γιατι μπερδευεις τον Γιαννοπουλος με τις πλανες του καθε παππα???????
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν ο παππας ορθοτομει δεν εχουμε προβλημα με τον καθε παππα.
Εαν μετα ο παππας μπερδεψει και πλανηθει οι πιστοι του Ακαινοτομητου Πληρωματος της Ορθοδοξου Εκκλησιας φταινε????????
Ουτε εχουμε προβλημα με ιερεις που σημερα ειναι στον οικουμενισμο και στις παραταξεις και αυριο ερθουν στο Ακαινοτομητο με χαρα θα τους υποδεχτουμε.
Ουτε εχουμε προβλημα με ιερεις που σημερα ειναι στο Ακαινοτομητο και αυριο θα θελησουν να φυγουν με χαρα θα τους απιχαιρετησουμε.
Καταλαβες ανωνυμε δειλε και φιβιτσιαρη διαστροφεα????????
Αν ομως θεωρεις το Ακαινοτομητο πλανη εισαι για τα σιδερα ψυχιατρικου κεντρου.
Τελικά κύριε Γιαννόπουλε θα μας πείτε την αλήθεια γύρω από τον πατερούλη π. Γεώργιο Αγγελακάκη; Πολύ θα θέλαμε να μας πείτε την αλήθεια, γιατί όντως δεν έχει καμμία σχέση με τον άγιο γέροντα π. Σταύρο από τη Λαμία.Κάνω λάθος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω αγαπητε παυλιδη εχω πνευματικο τον Πατερ Σταυρο, οσο για τον πατερ Γεωργιο επειδη δημιουργησε προβλημα με τρεις Αγιορειτες που δεν εχουν βγαλει δημοσια τις αποτειχισεις τους και ενα ιερομοναχο που δεν λειτουργει εχωντας το κολλυμα της ιεροσυνης ενω αποτειχιστηκε απο ενα παρασυναγωγο επισκοπο δεν ειναι σωστο δημοσια να τους ελεγξουμε διοτι την πλανη τους δεν την κηρυξαν δημοσια. Εγω σε προσωπικο επιπεδο τους ελεγξα και περιμενω την επιστροφη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως δημοσια εγραψα σε φιλικα ιστολογια και μεσω ημειλ για περιφρουρηση και ασφαλεια των πιστων του Ακαινοτομητου πληρωματος εχουμε ενημερωσει τους πιστους οχι ομως δημοσια αφου και αυτοι δεν τολμουν να πουν τις θεσεις τους δημοσια.
Εαν ομως τα πουν δημοσια τοτε θα τους ελεγξουμε δημοσια.