Ομολογία

1.  IΔΟΥ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 

   ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ 

   ΠΑΡΟΝΤΩΝ

   Ας οψωνται οι δειλανθρωποι που μας παριστανουν τους επισκοπους ενω ειναι ...φοβισμενες ορνιθες που τρεμουν εναν ...λαγωο.

   
   

   

   

   ΕΝΑΣ ΠΑΡΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ
   

   Ποιος αυτοσχεδιάζει αγαπητοί; 
   Παρέστησαν ή δεν παρέστησαν οι ως άνω μητροπολίτες σαν να ήταν διακοσμητικά στοιχεία (κοινώς γλάστρες) στην εξόδιο ακολουθία του αγαπητού μας δασκάλου κι αδελφού Νικολάου; 
   Συμμετείχαν καθόλου; 
   Διάβασαν έστω και μία ευχή ή ανέγνωσαν κάποιον επικήδειο λόγο προς τιμήν των κοιμωμένου αγωνιστού θεολόγου; 
   Δεν εντράπηκαν που παρέστησαν χωρίς να κάνουν ούτε μία αναφορά στον άδικο αφορισμό, χωρίς να αρθρώσουν έστω έναν λόγο μετανοίας και αιτήσεως συγχωρήσεως από τον αδικημένο αδελφό τους; 
   Ακομα και τώρα στην ύστατη στιγμή απεδείχθησαν λαγωοί, πολύ μικρότεροι, ελάχιστοι, μικρόψυχοι μπροστά στο ύψος και το μεγαλείο του αδελφού τους που τόσο χρόνια δεν στάθηκαν ικανοί να αποκαταστήσουν. 
   Ας είναι όμως οι τραγικές φιγούρες τους θα δεσπόζουν και θα αποδεικνύουν ακόμη μία φορά πόσοι ανίκανοι είναι για μεγάλα πράγματα. 
   Πόσο απέχουν από το να γίνουν ομολογητές κι αγωνιστές, πόσο φοβούνται τον αιρετικό άρχοντα του Φαναρίου και στέκονται ως στρατιωτάκια «σούζα»εμπρός του. 
   Αλοίμονό σας ταλαίπωροι. 
   Πήγατε να κάνετε τους λέοντες κι αποδειχθήκατε μυρμήγκια ή καλύτερα σαύρες - χαμαιλέοντες που αλλάζετε χρώμα αναλόγως με το φυσικό περιβάλλον που βρίσκεσθε. 
   Κρίμα και περίμενε τόσα ο προδομένος λαός από σας. 
   Αιωνία η μνήμη σου αδελφέ μας Νικόλαε και συγχώρεσέ τους όλους. 
   Το κακό που νομίζουν που σου έκαναν, αποδείχθηκε στεφάνι αιωνίου δόξης και τιμής για σένα και μοναδικό εισιτήριο για την αιωνιότητα. 
   Καλό Παράδεισο.

   
   

   
   

   
   
   
   
   
   Πέστα Χρυσόστομε!
2. 
   
   

   Είναι αλήθεια ότι πήγαν 4 μητροπολίτες εκεί,για να προσευχηθούν;
   Δεν τόλμησε κανείς ούτε και ο οικείος επίσκοπος να πάρει μέρος στην εξόδιο ακολουθία;
   Τότε ΓΙΑΤΙ πήγαν;
   Σε ποιον ήθελαν να ευαρεστήσουν; 
   ΝΤΡΟΠΗ!!!
   Αλλά και ο Φλωρίνης γιατί απουσίασε;
   Μήπως ο Βαρθολομαίος τον ΔΙΕΤΑΞΕ μη θέλοντας να πάει ΚΑΝΕΙΣ από το δικό του "χωράφι";;!!
   Κι αν πήγαινε ΤΙ θα του έκανε;
   Θα τον καθαιρούσε μήπως;;
   Πάντως έχασα πάσαν ιδέα για το πρόσωπό του που τόσο αγαπούσα"δια την γλυκύτητα του"!
   Πάντως ο μακαριστός ΔΕΝ είχε ανάγκη ΚΑΝΕΝΟΣ απ' αυτούς!!

   
   
3. 
   

   Ημουν στην κηδεία... 
   Όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως τα έγραψες.
   
   Ο Ναυπάκτιος θεολόγος μάλιστα που αναφέρεις, κατά τη διάρκεια του κατηφορικού δρόμου προς την ταφή πήγε στον επίσκοπο Γόρτυνος Ιερεμία Φούντα (Ναυπάκτιο στην καταγωγή) και του είπε:
   - Γιατί δεν μου επετράπη να μιλήσω; 
   Αυτό που έγινε δεν θα το ήθελε ο Νίκος!!! 
   Ήταν επιθυμία της οικογένειας να μιλήσω και πολλές φορές εκπροσώπησα τον Νίκο και την οικογένειά του σε εκδηλώσεις! 
   Ο π. Δανιήλ Αεράκης έχει αποχωρήσει εδώ και χρόνια απο τον "Σταυρό" και μάλιστα δεν συμφωνούσε με τις θέσεις του Νίκου, ήταν εχθρός του... 
   
   Βεβαίως ο Ιερεμίας δεν μίλησε καθόλου και με κατεβασμένο κεφάλι προχωρούσε στην πορεία... (Αυτό το άκουσαν και άλλοι και μπορούν να σας το βεβαιώσουν)
   
   Στο τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας, ακούγονταν φωνές μέσα απο την εκκλησία και μια φωνή υπερίσχυσε που έλεγε: 
   -Επιμένω... Με ακούτε, επιμένω.. 
   Δεν μπορώ απο το να μην επιμείνω... 
   Ήταν ο Ναυπάκτιος θεολόγος που άν και τα χρόνια του είναι περασμένα, η φωνή του ήταν δυνατή και φώναζε μέσα στο Ναό για να μιλήσει για τελευταία φορά στον αγαπημένο του φίλο... Και μάλιστα, όλος ο κόσμος, περίμενε και περιμέναμε να ακούσουμε επικήδειο λόγο κάποιου φίλου του ή συνεργάτη του απο τον Σταυρό.
   
   Επίσης εντύπωση προκάλεσε το γεγονός, οτι δεν άφησαν τον κόσμο να ασπαστεί στο τέλος το λείψανο του κ. Ν. Σωτηρόπουλου. 
   Ο ιερέας, μάλλον ο Αεράκης, είπε ότι "είναι πολύς ο κόσμος" και δεν θα ασπαστεί κανείς τον κεκοιμημένο παρά μόνο οι ιερείς... 
   Μα γιατί; 
   Μάλιστα ένα λεωφορείο με κόσμο που ήρθε εκείνη τη στιγμή, δεν πρόλαβε να τον ασπαστεί, παρά μόνο την ώρα που έβγαζαν το φέρετρο απο το Ναό και το τοποθετούσαν στο αυτοκίνητο- νεκροφόρα... 
   Εκεί οι στιγμές ήταν συγκινητικές... 
   Οι υπάλληλοι του γραφείου τελετών, βλέποντας την αγάπη του κόσμου για τον κ. Νίκο, κρατούσαν το φέρετρο στα χέρια τους και καθυστερούσαν να το τοποθετήσουν στο αυτοκίνητο ώστε να προλάβουν οι άνθρωποι να του πούν το τελευταίο αντίο... 
   Άλλοι έκλαιγαν με αναφιλητά, κάποιες νέες κοπέλες του έβαζαν λουλούδια, άλλοι του έλεγαν τα τελευταία λόγια αποχαιρετισμού...
   
   Ο κόσμος που ήταν εκεί δεν είδε με καλό μάτι την παρουσία των Επισκόπων. 
   Κάποιοι μιλούσαν με πολύ υποτιμητικά λόγια για τους περισσότερους απο αυτούς.
   
   Πιστεύω πως δεν θα φύγει απο το μυαλό μου το πρόσωπο του κ. Νίκου Σωτηρόπουλου μέσα στο φέρετρο. 
   Είχε μια χαμογελαστή όψη και το πρόσωπό του ήταν ροδαλό. 
   Αυτό έκανε εντύπωση και σε άλλους στην παρέα μου. 
   Είμασταν σίγουροι ότι συνάντησε αγίους εκεί που πήγε και σίγουρα τον γέροντά του π. Αυγουστίνο Καντιώτη. 
   
   Αγαπημένε μας καθηγητή μη μας ξεχάσεις! Μείναμε ορφανοί χωρίς την παρουσία σου. Μεσίτευσε για εμάς στον Κύριο και την Παναγιά που τόσο αγάπησες!