Ομολογία

Αντιπαραβολή

στην "Παραβολή της παντρεμένης γυναίκας

και του Σωματείου των διαζευγμένων γυναικών".

Αποκατάσταση της τιμής του Νυμφίου.

ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΘΕΪΚΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

του Θεολογου Νικολαου Πανταζη


Αγαπητέ μου αδελφέ Χρήστο,

Αν και δεν γνωριζόμαστε, ενωνόμαστε στον κοινό αγώνα κατά της φρικτής Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Θα σε παρακαλέσω να δεχθείς ταπεινά αυτή μου την καλοπροαίρετη διαφωνία και σαφή αντίθεση στην ανεκτική και συμπορευτική σου θέση που προβάλλεται δια της παραβολής σου.

Αν και τα κινητρά σου απολύτως αγνά και τα ωφέλιμα διδάγματα εμφανώς διακριτά, παρ' ολα αυτά, υποβόσκει και υπονοείται μια άκρως αντίθεη και ασυνείδητα εκ μέρους σου βλάσφημη θεωρία που θέλει το Θεό αντιγραφικά ανεκτικό και νεοεποχίτηκα συμβιβαστικό με την πνευματική μοιχεία, την οποία μισεί,  βδελύσσεται, απεχθάνεται και εμμέσει.

Πρώτον, γίνεται μια ανεπίτρεπτη σύγχυση μεταξύ Νύμφης του Χριστού και αναξίων εκπροσώπων αυτής της Νύμφης, οι οποίοι μετατρέπονται σε παράνομες Παράνυφες και πονηρές νυφίτσες. Λύκοι λυσσασμένοι, ντυμμένοι κοκκινοσκουφίτσες.

Διαχρονική Εικών αυτής της Νύμφης είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, η οποία, μη φανεί παράξενο, είναι και Αειπάρθενος Μήτηρ αλλά και "Σύζυγος" Θεόνυμφος, κατά τους Αγίους Πατέρες.

Στην Αγιοπατερική Προσευχή του Μικρού Αποδείπνου, η Αγνή Παρθένος και Θεόνυμφος Δέσποινα έχει τέσσερις ιδιότητες και συνάμα Ονόματα περιεκτικά της ουσίας και σημασίας αυτής ως Νύμφης.

Η Νύμφη του Χριστού είναι:

1. ΑΣΠΙΛΟΣ
2. ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ
3. ΑΦΘΟΡΟΣ και
4. ΑΧΡΑΝΤΟΣ

Η σπίλον και ρυτίδαν ουκ έχουσα, η φθοράν παρθενικήν μη επιδεχομένη, η μομφήν και μολυσμόν μη αποδεχομένη, Η ΠΑΝΑΜΩΜΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΣ ΝΥΜΦΗ του Χριστού, δεν καταδέχεται ποτέ, όχι να παραστεί σε τέτοιο πορνικό και μοιχευτικό Σωματείο, που μετέρχεται σε έργα "α αισχρόν εστί και λέγειν", αλλ' ούτε καν πότε να γραφεί ως μη ενεργό, θεωρητικό "τιμητικό" μέλος.

Όπως η Παναγία δεν θα το έκανε ποτέ αυτό, να προδώσει, κοινώς να "κερατώσει" τον Νυμφίο και Θεάνθρωπο Υιό της, έτσι και η Πάναγνος Εκκλησία και Νύμφη Χριστού, δεν καταδέχεται και κατηγορηματικά αρνείται εις τον αιώνα, τον αντίχριστο και απατηλό αιώνα, να απατήσει και να βεβηλώσει τον Νυμφίο της Χριστό.

Όταν όμως κάποιος ανάξιος εκπρόσωπος της Εκκλησίας καταδέχεται να συν-ουσιάζεται με αιρετικούς (ο Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής χρησιμοποιεί μάλιστα τον όρο "συγκοιτασθήναι", να συνευρίσκεται στην ίδια ομολογιακή κοίτη) εκεί η Εκκλησία του Χριστού ΔΕΝ παρίσταται, δεν συμμετέχει, δεν ΚΟΙΝΩΝΕΙ τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους. Δεν είναι η Θεόνυμφος Εκκλησία του Χριστού παρούσα στην πανβέβηλη πανσπερμία του Π.Σ."ε". Όχι μόνο να κοινωνήσει αρνείται μαζί με στις αιρέσεις απωλείας, αλλά ούτε και να συγκαθήσει, ούτε να συμφάγει, ούτε να συναριθμηθεί, πόσο μάλλον να συμπροσευχηθεί.

Η απόλυτη εμπιστοσύνη που της έχουν τα παιδιά της, δεν κλονίζεται με τέτοιες συμμετοχές διότι δεν συμμετέχει η Ορθοδοξία, αλλά συμμετέχουν οι κατ' όνομα και επίφασιν "ορθόδοξοι" τάχα ιεράρχες. Οι πεπτωκότες νόες. Οι διεστραμμένοι, λαλούντες διεστραμμένα. Οι αυτοκατάκριτοι, οι πονηροί και γόητες, οι προκόβοντες επί το χείρον.

Δεν παρευρίσκεται η Νύμφη του Χριστού, ούτε στο Π.Σ."ε", ούτε στην Επίσημη Μνημόνευση του 2006, ούτε στη κάθε κηδεία ή ενθρόνιση του κάθε Αιρεσιάρχη Πάπα, μα ούτε και στα Ιεροσόλυμα σε βέβηλες και βλάσφημες Συναντήσεις. Η Νύμφη του Χριστού δεν γιορτάζει την ΑΠΑΤΗ με άλλη μια, υστερινή, πενηντακονταετή ΑΠΑΤΗ. Δεν είναι αυτό συνάντηση αδελφών "εκκλησιών", μα αισχρό, αντίχριστο Αντάμωμα Αιρεσιαρχών.

Νύμφη Χριστού δεν είναι οι Δεσποτοκράτες. Δεν είναι οι Ψευδεπίσκοποι και οι Λυκοποιμένες, ούτε τα Λυκόπουλα, οι Πρόσκοποι Σιγονταρο-Οικουμενιστές. Γίνονται συνεχιστές και διαφημιστές όσοι δεν απομακρύνονται απ' αυτό το Σωματείο. Γίνονται συνεργάτες και προωθητές όσοι δεν αυτο-αφορίζονται κατ' εντολήν Κυρίου Παντοκράτορος. Γίνονται συμβιβαστές και ένοχοι συντελεστές όσοι δεν Αποτειχίζονται και από την Πίστη γύρω, τείχη δε χτίζουν. Ευτελίζουν το Χριστό, εξευτελίζουν την Ορθοδοξία. 

Με το να λέμε ότι τα παιδιά του Νυμφίου "συνεχώς παρακαλούν να επέμβει", περνάμε το ύποπτο μήνυμα πως δεν εισακούονται, ή διότι αρέσκεται η Θεόνυμφος Εκκλησία να συνευρίσκεται, να συμπορεύεται με την αίρεση ή διότι ο Νυμφίος χρονιεί και περιμένει μια υποτιθέμενη μετάνοια. Ο Κύριος όμως ήξει και ου χρονιεί. Ήξει με ακονισμένη την ρομφαία και θα κόψει πρώτον τα κεφάλια των Οικουμενιστών Πατριαρχών, κατά τον Άγιο Γέροντα Παϊσιο!

Με το να λέμε επίσης, ότι τα παιδιά ολοένα "αντιδρούν και διαμαρτύρονται" δίχως κανένα αποτέλεσμα, ρίχνουμε "σπόντες" ειρωνικές πως η στάση και διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων ειν' άκυρες, αναποτελεσματικές και χαμένος κόπος. Καθιστούμε έτσι τα παιδιά ως ατίθασα και "ζωηρούς τύπους" με υπερβάλοντα ζήλο που ξεπερνά το υπερβάλον μέγεθος της πλάνας αγάπης, της ενόχου ανοχής και της  μακροθυμίας της παραπλανητικής αυτών που δεν ατακτούν, δεν αντιδρούν μα σιωπούν, μειδιούν και κωφεύουν. Χαροπαυλεύουν και χαριεντίζονται με την αίρεση.

Δεν ευλογεί ο Νυμφίος τέτοια Σωματεία διά της θείας ανοχής Του. Δεν καταδέχεται να καταστεί "Κύριος Ανοχής" ενός "Βέβηλου Οίκου Αιρέσεων Ανοχής". Ο Θεάνθρωπος και Αμείλικτος Κριτής δεν προωθεί τέτοια συμμετοχή διά συμβιβασμού αντιθέου και δεν επιτρέπει να διαιωνίζεται μια φρικτή παράβαση των Θεοπνεύστων Ιερών Κανόνων η οποία λαμβάνει βέβαιον ένδικον μισθαποδοσίαν.

Η τιμωρία είναι η κεραυνοβόλα ξηρασία, η άμεση ΑΠΟΚΟΠΗ, το Αυτόματο ΔΙΑΖΥΓΙΟ, η εις αιωνίαν κόλασιν παραπομπή: "Παν δένδρον μη ποιούν καρπόν καλόν, εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται".

Ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μεταφέρει την εικόνα του ακάρπου δένδρου, όχι μόνο σε ιδιωτικό αλλά και σε Εκκλησιολογικό επίπεδο. Ολόκληρες Ιστορικές Εκκλησίες χάθηκαν, έσβησαν Μητροπόλεις, μετακινήθηκαν Λυχνίες.

Ο Νυμφίος Χριστός όχι μόνο "δεν δείχνει να βιάζεται", όχι μόνο "συνεχώς αναβάλλει την επέμβασί Του" αλλ' επεμβαίνει άμεσα, καίρια και πολύ δυναμικά μάλιστα, ως "Ταύρος εν υαλοπωλείω" και κάνει σκόνη και θρύψαλα τους μοιχούς και βλασφήμους Οικουμενιστές.

Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόσυομος, σχετικώς με το "αποστάσιον" και το "παρεκτός λόγου πορνείας" εξηγεί: "Ουκ είπεν δεί, αλλά δύνασαι χωρήσαι, δεικνύμενος το φιλάνθρωπον και φιλόστοργον!" Αυτά όμως, πάλι εξηγεί: "περί βίου εστί, ΟΥ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ! "

Στην Δογματική Απιστία, στην Πνευματική Μοιχεία ΔΕΝ χωράει ανεκτικότητα και μακροθυμία. Το Διαζύγιο το Θεϊκό είναι αναπόφευκτο, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Όσο μισεί τα έργα των Νικολαΐτών (Οικουμενιστών) ο Θεός, άλλο τόσο μισεί τους ποιούντας αυτά τα έργα, δεν τους "χωνεύει" μα τους κάνει "εμμετό", διαζύγιο Αυτόφωρο, Αυτόματο σωστό.

"Ους ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω". Ο σωστός τονισμός είναι στο "άνθρωπος". Ο Θεός όμως, χωριζέσθω μάλιστα, και χωριζέσθω έτι. Για αυτό ακριβώς και ο Ιερεύς, στο τέλος της Ακολουθίας του Γάμου, κρατώντας το Ευαγγέλιο, ΧΩΡΙΖΕΙ ως διά μαχαίρας τα χέρια του ζευγαριού. Μόνο ο Λόγος του Θεού, οι Ιεροί Κανόνες του Θεού, η Ορθοδοξία μπορεί να χωρίσει οριστικά την ήρα από το σιτάρι, την Αίρεση από την Αλήθεια, τη χάρι από την πλάνη. ΟΥΔΕΜΙΑ κοινωνία δεν διατηρεί, το Φως το Αληθινόν με τον Μαμωνά και τον Βεαλίαλ. Ουδεμία συμβίωση το η Ημέρα με την Νύκτα. Αιρετική "νύξ γαρ ουκ έσται εκεί".

Μα θα μου πεις, "Νίκο μου, μια απλή παραβολή είναι..."  Μα οι Παραβολές του Χριστού, Χρήστο μου, αντιπαραβάλουν πραγματικότητες, αντικαθρεπτίζουν αλήθειες. Τούτη η παραβολή προσβάλει την Αλήθεια του Θεού και την Δικαιοσύνην Αυτού οι οποίες επικρατούν, προϊστανται και υπερισχύουν της αγάπης και της ανοχής.

Η Ενυπόστατος Αγάπη δεν εξαπατάται. Η Προσωπική Αλήθεια δεν καταπατείται. Η πνευματική μοιχεία δεν αγνοείται. Η δογματική πορνεία δεν περιφρονείται. Οι καταφρονητές του Θεού δεν αμνηστεύονται. Οι Οικουμενιστές δεν συγχωρούνται. Είναι σχεδόν "αδύνατον" ανακαινείζειν εις μετάνοιαν" όπως είναι αδύνατο να μετανοήσουν αυτοί που θα λάβουν το χάραγμα.

Οι Οικουμενιστές ήδη έλαβαν το χάραγμα του Αντιχρίστου Πάπα εις το μέτωπον αυτών όταν τέλεσαν την Επίσημη Μνημόνευση του Θηρίου, καθώς, διά της δεξιάς των χειρός σταυρόν εποίησαν και εβλασφήμησαν τον Σταυρόν του Κυρίου. 

Πολυχρόνιον έψαλλαν και "εις πολλά έτη" η μνήμη αυτών, εις την Λίμνην την καιομένην. 
"Τοις δε δειλοίς (Σιγονταροοικουμενιστές) και απίστοις και εβδελυγμένοις (Οικουμενιστές) και φονεύσι (ψυχών) και πόρνοις (τη πίστει) και φαρμακοίς (παπικούς) και ειδωλολάτραις (αιρετικούς) και πάσι τοις ψευδέσι (πάντα τα Μέλη του Π.Σ."ε") το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο εστίν ο θάνατος ο δεύτερος".

Δεύτερος γάμος πνευματικός δεν υπάρχει. Ζήτησαν διαζύγιο και θα το έχουν. Δεύτερος θάνατος υπάρχει. Και θα τον ζήσουν, εάν δεν μετανοήσουν και δεν αποχωρήσουν άμεσα από το Π.Σ."ε". Πσέκασμα τότε καταστρεπτικό θα εμπειρευτούν και απώλεια οριστική.