Κυριακή 12 Μαΐου 2013

                     OI    ΘΩΜΑΔΕΣ






του συγχρονου Πατρος της Εκκλησιας    


Πυρφορου και Πυρπολητου 

επισκοπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ






Oἱ μαθηταὶ ἦταν κλεισμένοι μέσα σ᾽ ἕνα σπίτι καὶ δὲν τολμοῦσαν νὰ βγοῦν ἀπὸ ᾿κεῖ, οὔτε κἂν τὰ παράθυρα ν᾿ ἀνοίξουν, «διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων», γιατὶ φοβοῦνταν τοὺς Ἰουδαίους (ἔ.ἀ. 20,19). Ἀλλ᾿ αὐτὸ δὲν συμβαίνει καὶ σήμερα; Τὰ ἔθνη, μικρὰ καὶ μεγάλα, εἶνε κλεισμένα στὸν χῶρο τους καὶ φοβοῦνται τὸ ἕνα τὸ ἄλλο.  


Φόβος κυριαρχεῖ. Ἀγωνία καὶ ἄγχος πνίγει τὸν κόσμο, μήπως ἀπὸ κάποιο διαβολικὸ λάθος πέσῃ φωτιὰ πυρηνικῆς ἐνεργείας. Πόσο εὐτυχὴς θὰ ἦταν ὁ ταραγμένος κόσμος, ἐὰν μέσα στὰ διεθνῆ συνέδρια, ποὺ μαζεύονται οἱ μεγάλοι καὶ σπάζουν τὰ κεφάλια τους νὰ βροῦν λύσι στὰ προβλήματα Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, καλοῦσαν τὸ Χριστό!
 



Ὅπως τότε «ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον» τῶν φοβισμένων μαθητῶν (ἔ.ἀ.), ἔτσι θὰ ἐρχόταν πάλι, γιὰ νὰ πῇ τὴ λέξι ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, «Εἰρήνη ὑμῖν» (ἔ.ἀ.), καὶ νὰ προσφέρῃ τὸ πολυτιμότερο δῶρο, τὴν εἰρήνη. Διότι ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ εἰρήνη καὶ δίδει τὴν εἰρήνη.
 



Πρέπει ὅμως ὁ καθένας καὶ ὅλοι νὰ εἴμαστε ἄξιοι γιὰ νὰ λάβουμε τὸ ἀνεκτίμητο αὐτὸ δῶρο. Μέσα στὸν ταραγμένο κόσμο, τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο θά ᾿πρεπε νὰ τ᾿ ἀκούσουν ἰδίως ὅλοι οἱ ἄπιστοι καὶ ὀλιγόπιστοι, οἱ διανοούμενοι καὶ ἐπιστήμονες τῆς ἐποχῆς μας, αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν πειστήρια καὶ ἀποδείξεις σὰν τὸ Θωμᾶ. Τέτοιος ἦταν καὶ αὐτός.
 



Ἐπὶ μία ἑβδομάδα εἶχε μεγάλα ἐρωτηματικά, ἐκυμαίνετο μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας. Ἀμφέβαλλε ἂν ἀναστήθηκε ὁ Χριστός. Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος δὲν τὸν ἔδιωξε, δὲν τὸν ἀπεδοκίμασε, δὲν ἀπέκλεισε τὴν ἔρευνα. Εἰδικῶς γι᾿ αὐτὸν ἐμφανίσθηκε, τὸν κάλεσε καὶ τοῦ εἶπε· Παιδί μου, ἀμφιβάλλεις; ἔλα νὰ ἐρευνήσῃς· ἄγγιξε μὲ τὸ δάχτυλό σου στὶς πληγές μου καὶ θὰ πεισθῇς ὅτι εἶμαι ἐγώ.
 



Καὶ πράγματι ὁ Θωμᾶς, ποὺ ἔ λεγε «Δὲν θὰ πιστέψω ποτέ ἂν δὲν τὸν δῶ», μετὰ τὴν αὐτοψία ποὺ ἔκανε ὁ ἴδιος, ὡμολόγησε τὴν πίστι του· μιὰ πίστι ὄχι τυφλή, ἀλλὰ τεκμηριωμένη μὲ ντοκουμέντα καὶ ἀποδείξεις. Καὶ τώρα ὑπάρχουν Θωμᾶδες.
 




Αὐτοὶ ἑορτάζουν σήμερα. Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶνε ἡμέρα τῶν Θωμάδων, τῶν δυσπίστων καὶ ἀπίστων. Αὐτοὺς καλεῖ σήμερα ὁ Χριστὸς καὶ τοὺς λέει· Ἐλᾶτε, παιδιά μου, ἐσεῖς ποὺ ἀμφιβάλλετε γιὰ μένα· ἐλᾶτε κοντά μου, ψηλα φῆστε με, ψάξτε, ἐρευνῆστε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ μιὰ καὶ δυὸ καὶ τρεῖς καὶ πολλὲς φορές· καὶ μετὰ τὴν ἔρευνα θὰ πεισθῆτε.
 



Θά ᾿πρεπε ἀκόμη τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο νὰ τ᾿ ἀκούσουν – ποιοί; Νὰ τ᾿ ἀκούσῃ ὁ Ἄρειος. Μὰ πέθανε, θὰ πῆτε. Δυστυχῶς ὁ Ἄρειος δὲν πέθανε· στὶς μέρες μας παρουσιάστηκαν τὰ ἐγγόνια καὶ τρισέγγονά του, οἱ πράκτορες τοῦ Μπρούκλιν, μὲ ἄλλα λόγια οἱ χιλιασταί, ποὺ συγγενεύουν μὲ τὸν Ἄρειο· γιατὶ ὅ,τι ἔ λεγε ἐκεῖνος λένε κι αὐτοί.
 



 Αὐτοὶ παίρνουν μιὰ γομμολάστιχα καὶ σβήνουν μέσα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός. Ἂς ἀκούσουν ὅμως σήμερα τὸ Θωμᾶ, ποὺ ἦταν κοντὰ στὸ Χριστό, τὸν εἶδε, τὸν ἄγγιξε, τὸν ψηλάφησε, καὶ λέει· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (ἔ.ἀ. 20,28).
 Κι ὅταν ἕνας ἄπιστος Θωμᾶς ὁμολογῇ σήμερα μὲ ὅλη του τὴν πεποίθησι «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου», ποιός εἶσαι σύ, κύριε χιλιαστά, ποὺ ἀρνεῖσαι τὸ δόγμα τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ;  Τέλος τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο θά ᾿πρεπε νὰ τ᾿ ἀκούσουν καὶ κάποιοι ἄλλοι αἱρετικοί, οἱ προτεστάντες ἢ εὐαγγελικοί.
 




 Αὐτοὶ παίρνουν ἄλλη γομμολάστιχα τοῦ διαβόλου καὶ σβήνουν τὴν ἱερωσύνη. Οὔτε ἱερατεῖο, οὔτε παπᾶ, οὔτε μυστήρια, τίποτε δὲν παραδέχονται. Καθένας τους θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του παπᾶ. Ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς ἂς τ᾿ ἀκούσουν καὶ ὡρισμένοι ὀρθόδοξοι πού, ἐνῷ παραδέχονται ἱερωσύνη, ἐν τούτοις στὸ ἱερατεῖο δὲν δείχνουν τὸν πρέποντα σεβασμό.
 



Ὅλοι αὐτοὶ ἂς ἀκούσουν τί λέει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ λόγια του τὰ σπουδαιότερα εἶνε αὐτά· «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (ἔ.ἀ. 20, 23). Τί σημαίνουν αὐτά; Ὅτι σήμερα, πρὶν φύγῃ στοὺς οὐρανούς, ὁ Χριστὸς παραδίδει τὴν ἐξουσία του.
Ποῦ τὴν παραδίδει; Σὲ ὅλους; Ὄχι. Σὲ ποιούς; Στοὺς μαθητάς. Κι ὅταν πεθάνουν αὐτοί, ποῦ; Στοὺς διαδόχους των. Καὶ οἱ διάδοχοι στοὺς διαδόχους των. Αὐτὴ εἶνε ἡ λεγομένη ἀποστολικὴ διαδοχή. Καὶ ἔτσι μιὰ χρυσῆ ἁλυσίδα, ἡ ἱερατικὴ ἐξουσία, ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεὰ φθάνει μέχρι σ᾽ ἐμᾶς, μέχρι τὸν τελευταῖο σημερινὸ ἱερέα. «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον…»· ἐπάνω σ᾿ αὐτὰ τὰ λόγια στηρίζεται ἡ ἱερατικὴ ἐξουσία.
 




Ναί, ἀγαπητοί μου· αὐτὸς ὁ παπᾶς μὲ τὸ σχισμένο ῥάσο, αὐτὸς ὁ ἀγράμματος ποὺ τὸν κοροϊδεύουν οἱ δῆθεν ἐπιστήμονες, αὐτός, ὅταν φορῇ τὸ πετραχήλι καὶ ἱερουργῇ, δὲν εἶνε πλέον ὁ ἄλφα ἢ ὁ βῆτα ἄνθρωπος, ὁ Ἀντώνης, ὁ Κώστας, ὁ Γιάννης. Τὴν ὥρα ἐκείνη κρατάει τὰ κλειδιὰ τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ δὲν τὰ ἔχει κανένας ἄλλος. «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς…»· ὅποιους συγχωρεῖτε ἐσεῖς, συγχωρῶ κ᾿ ἐγώ.
 



Τὴν ἐξουσία αὐτὴ ὁ ἀναστὰς Χριστὸς δὲν τὴν ἔδωσε οὔτε σὲ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Τὴν ἔδωσε στοὺς ἱερεῖς. Καὶ οἱ ἱερεῖς τὴν ἀσκοῦν ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. Ναί· τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἁμαρτωλὸς γονατίζει μὲ δάκρυα μπροστὰ στὸν πνευματικὸ πατέρα, εἶνε τότε μπροστὰ στὸ Χριστό, καὶ ὁ ἱερεὺς ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ τοῦ λέει· «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2. Μᾶρκ. 2,5).
 



Ἀλλὰ δὲν εἶπα τίποτα. Τὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης φαίνεται στὴ θεία λειτουργία. Ἔχετε πίστι; Τί εἶνε πάνω στὴν ἁγία τράπεζα; Ψωμὶ καὶ κρασί.
Ποιός θὰ κάνῃ τὸ ψωμὶ σῶμα Χριστοῦ καὶ τὸ κρασὶ αἷμα Χριστοῦ; Χιλιάδες λαϊκοὶ νὰ μαζευτοῦν, ὅλος ὁ κόσμος, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄγγελοι νὰ μαζευτοῦν, δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τὸ μυστήριο αὐτό. Ἕνας παπᾶς ἔχει αὐτὸ τὸ χάρισμα – ὤ θαῦμα τῶν θαυμάτων!
 



Γι᾿ αὐτὸ κάποιος ἅγιος εἶπε· Ἂν συναντήσῃς ἕναν ἄγγελο καὶ ἕνα παπᾶ, νὰ χαιρετίσῃς πρῶτα τὸν παπᾶ· νὰ φιλήσῃς πρῶτα τὸ χέρι τοῦ παπᾶ, κ᾿ ἔπειτα τὸ χέρι τοῦ ἀγγέλου. Γιατὶ στὸν ἱερέα ἔδωσε ἐξουσία μεγαλύτερη ὁ Χριστὸς ἀπ᾿ ὅ,τι ἔδωσε στοὺς ἀγγέλους.

* * * 

–Ὥστε ὁ ῥασοφόρος εἶνε ἄγγελος; θὰ πῇς. Τότε πρέπει καὶ νὰ ζῇ σὰν ἄγγελος. Ὅμως ὁ ἄλφα παπᾶς κάνει τοῦτο, ὁ βῆτα δεσπότης κάνει ἐκεῖνο… Νά γιατί ἐγὼ δὲν πατάω στὴν ἐκκλησία… Ἀδελφέ μου, δὲν εἶμαι ὀπαδὸς τῆς συγκαλύψεως τῶν σφαλμάτων τοῦ κλήρου.
Ἀντιθέτως· ζητῶ, ἡ ἐκκλησία νὰ καθαριστῇ ἀπὸ ὅ,τι σαπρὸ καὶ νὰ ἐπανέλθῃ στὴν παλαιά της δόξα, τῶν πατέρων. Ἀλλ᾿ ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ μέχρι τὸ σημεῖο νὰ λές, Ἐγὼ δὲν πατάω στὴν ἐκκλησία γιατὶ τάχα ὁ παπᾶς εἶνε ἁμαρτωλὸς –κ᾿ ἐσὺ εἶσαι ἅγιος–, ὑπάρχει τεραστία ἀπόστασις. Ἄνθρωπέ μου· ἡ λειτουργία, ἢ τὴν κάνει ὁ πιὸ ἅγιος παπᾶς ἢ τὴν κάνει ὁ πιὸ ἁμαρτωλός, ἐφ᾿ ὅσον εἶνε κανονικῶς χειροτονημένος, ἔχει τὴν ἴδια δύναμι.
Μὴν ἔχεις καμμιά ἀμφιβολία. Ἕνας Χριστιανὸς ζύγιζε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς εὕρισκε ὅλους σκάρτους. Κανένας δὲν ἦταν ἄξιος νὰ τὸν ἐξομολογήσῃ καὶ νὰ τὸν κοινωνήσῃ αὐτόν. Περίμενε νὰ βρῇ παπᾶ ποὺ νά ᾿νε ἄγγελος καὶ ἀρχάγγελος.
 




Μιὰ μέρα λοιπὸν βρέθηκε σ᾿ ἕνα ἔρημο μέρος καὶ δίψασε. Βλέποντας ἐκεῖ ἕνα ῥυάκι ἔσκυψε καὶ ἤπιε. –Τί ὡραῖο νερό! εἶπε· ἀπὸ ποῦ βγαίνει ἆραγε; Προχώρησε κ᾿ ἔφθασε στὴν πηγή. Ἀλλ᾿ ἐκεῖ τί νὰ δῇ· βρώμα καὶ δυσωδία. Μέσα στὴν πηγὴ ἦταν ἕνα ψόφιο σκυλὶ καὶ μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα του περνοῦσε τὸ νερό.
–Τί ἔπαθα! εἶπε. Τότε παρουσιάστηκε ἄγγελος καὶ τοῦ λέει·
–Τὸ νεράκι ποὺ σὲ δρόσισε εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας. Τὸ ψόφιο σκυλὶ εἶνε ὁ παπᾶς ὁ ἁμαρτωλός. Ἀλλὰ καὶ ψόφιο σκυλὶ νά ᾿νε, ὁ ποταμὸς τῆς θείας χάριτος φθάνει σ᾿ ἐσένα δι᾿ αὐτοῦ. Ἀγαπητοί μου! Νὰ τιμοῦμε τὴν ἱερωσύνη. Τιμώντας τὸν ἱερέα τιμοῦμε τὸ Χριστό· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

6 σχόλια:

  1. o ieros xrisostomos, kati tetia psofimia ta xirize,kai katharize tin pigi tis orthodoxias,papouli mou!oso gia toys agelous pou akolouthisan to stomen kalos toy stratarxi toys,tha protimousa to ailo kai agio xeri tous apo to vevilo kai porno xeri ton iereon tis enkiris profitias tou agiou kosma tou etolou [i ieris ton esxaton keron tha ine i xiroteri panton]!o Xristos mas kiemas tous dispistous tha mas dixi tis pliges tou kai tha mas vali na tis psilafisoume, opos ton dispisto Thoma, kai auti i elpida tha mas odigisi stin alithini kai akloniti pisti kiemas tous dispistous Thomades!!as thimitho kai tin dilia tou Petrou o opios ine o thiroros tou paradisou,kias paro ligi akomi elpida gia pragmatiki pisti!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστος Ανεστη!βεβαιως και πρεπει να τιμουμε τους ιερεις αφου μεσω αυτων παιρνουμε τα αγια μυστηρια.Ανθρωποι ειναι κι αυτοι και μαλιστα αμαρτωλοι.Αν ομως παραβαινουν το ευαγγελιο και ακολουθουν οικουμενιστες χωρις να ομολογουν την αληθεια τοτε πρεπει να απομακρυνθουμε απ αυτους γιατι τοτε το παραδειγμα του σκυλου δεν ισχυει.γνωριζωντας την παναιρεση του οικουμενισμου απ αυτους τους ιερεις θα παιρνουμε κριμα και κατακριμα κι οχι ευλογια. Ευλογια μπορει να παρει κανενας ηλικιωμενος κανενα παιδακι που δεν γνωριζει και πολλα.Οσοι γνωριζουν και δεχονται τα μυστηρια απο οικουμενιστες και δεν αντιδρουν τοτε απο δειλια και μονο προδιδουν το ιδιο!! .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν ήταν αλήθεια τα περί "στώμεν καλώς", αγγέλων κ.λπ. θα αναφερόταν κάπου στην Π/Δ. και Κ/Δ, θα το ανέφερε κάπου ο Κύριος, οι Απόστολοι, οι Προφήτες ... . Δείξτε τό μου και θα το πιστέψω.

    Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο, μόνο στα απόκρυφα απ΄ όπου έχουμε πάρει αρκετά, αλλά καιρός να τα αποβάλουμε. Στώμεν καλώς.

    Ο δε π.Αυγουστίνος εδώ μιλάει κυρίως για ηθικά παραπτώματα, και όχι θανάσιμα, και όχι για δογματικά. Πολλές φορές στις ομιλίες του, ως προς τα ηθικά, λέει ότι κατηγορίες κατά κληρικών πρέπει να αποδεικνύονται, και να στηρίζονται σε μαρτυρίες δύο και τριών ατόμων. Και νομίζω ότι προσπάθησε όσο ζούσε, ως επίσκοπος, να έχει ηθικώς καθαρόν και ανεπίληπτο κλήρο στη Μητρόπολή του. Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα λέει ότι ακόμα και ανήθικος να είναι ο ιερέας, το μυστήριο είναι έγκυρο. Τόσο απλά. Αν όμως είχε θέμα τις δογματικές παρεκτροπές και αιρέσεις, προφανώς θα έλεγε "φεύγετε να φεύγουμε" για να μην πέσει πάνω μας το οικοδόμημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Apo tin nea diathiki,apokalipsi[12,7-9]kai apo tin palia diathiki[14,12]!to stomen kalos stomen meta fovou,ine mia arxea paradosi i opia vriskete kai sti thia litourgia!!ayto giortazoume aloste stis 8 Noemvriou!!!

      Διαγραφή
  4. Δεν θα κατηγορήσουμε σαν μη αγωνιστή τον Καντιώτη, που ξεσήκωνε εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους με το σύνθημα ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ! Εφάρμοζε όμως Χρυσοστόμειο τακτική. Αυτος που κάποτε έπαυσε και τη μνημόνευση του Πατριάρχη, άλλοτε έκανε υπομονή προς χάρη της στρατηγικής. Θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποτείχιση υπό την ηγεσία του ως επισκόπου χιλιάδες λαϊκούς και κληρικούς. Αλλά εφάρμοσε το Φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως οι περιστερές. Επιλογή του στρατηγικής ήταν. Εντός της διοικούσας εκκλησίας με την ελπίδα ν αλλάξει εκ των έσω. Δεν τον έφτασαν, στο ηθικό και προφητικό του ύψος, οι άλλοι, αλλά το όνομά του έμεινε σταθμός, και τα πνευμαικά του τέκνα δίνουν τις μάχες για την Ορθοδοξία, άλλα αφορισμένα από τους μεν, άλλά παρεξηγημένα και δεδιωγμένα από τους δε. Ο Πειραιώς Σεραφείμ ασκεί κι αυτός ως Επίσκοπος, στρατηγική Πολέμου. Άνθρωπος είναι και θα σφάλει κάπου αλλά ξεσκεπάζει ατρόμητος, πρόσωπα και καταστάσεις που οι αλλοι φοβούνται να αναφέρουν ή και συσχηματίζονται. Οι άλλοι κοιμούνται, ο άγιος Πειραιώς κάνει 60% και 20% λάθη, αλλά τι είναι καλύτερα, να κοιμάται κι αυτός στο μηδέν τοις εκατό 0% όπως οι άλλοι;

    Ξύρισε έκφυλους και αιρετικούς ο Χρυσόστομος αλλά όταν έκρινε έλεγε στο λαό του να εκκλησιάζεται από τους φαύλους διώκτες του καθώς έφευγε για την εξορία. Άλλοτε, τους ξεσκέπασε. Η αποτείχιση δεν είναι αποτείχιση από την Εκκλησία αλλά από τις σάπιες κι ανώμαλες καταστάσεις της και κάλλιστα με την έννοια αυτή μπορεί κάποιος να είναι και αποτειχισμένος απο τον επίσκοπο και μέσα στην εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. pare tin apantisi sou apo ton stratarxi ton theologon,Ioani Kornaraki,o opios lei oti o kanonas IE epitrepi ton metalino,ton zisi[kai prostheto kai ton pireos]na kopsoun to mnimosino ton episkopon,arxiepiskopon kai patriarxon,analogos,to opio den kanoun kai den tha kanoun pote opos lei o ontos THEOLOGOS kathigitis.

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου