«Περί της φυλακής
της Ορθοδόξου πίστεως»
Υπόμνημα Αγιορειτών προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, θαυμάζουμε τήν ἀγωνία σας διά τάς κινήσεις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος πού, κατά τήν ἐπιστολήν σας, «δεν συμβιβάζονται πρός τό Ὀρθόδοξο ἦθος καί ἔθος, ἐγκυμονοῦσαι κινδύνους καί ἀπροβλέπτους συνεπείας διά τήν ἑνότητα ὅλης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας».
Τό θαυμαστόν εἶναι ὅτι δέν ἀντιλαμβάνεστε τούς κινδύνους καί τις συνέπειες ἀπό τίς ἰδικές σας κινήσεις, πού ἀναστατώνουν τόν Ὀρθόδοξο Λαό, ὥστε νά ἐκφράζονται μέ ἐπιφωνήματα, ὅπως «Δέν εἶστε Πατριάρχης, εἶστε Αἱρεσιάρχης».
Στήν συνέχεια ἐγκωμιάζετε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί καλῶς ποιεῖτε, ἐπειδή ἐγαλούχησε εἰς τά ὀρθόδοξα νάματα τόν Ἑλληνικόν Λαόν σέ καιρούς χαλεπούς, ἀλλ᾽ ὅμως, εἰς τούς χαλεπούς καιρούς τῶν τελευταίων τριῶν Πατριαρχῶν, μᾶς ἔχει κατασκανδαλίσει μέ τίς πρωτοφανεῖς καινοτομίες σας, ὅπως εἶναι οἱ συμπροσευχές μέ αἱρετικούς, ἀκόμη καί μέ ἀλλοπίστους, οἱ ἀναγνωρίσεις τῶν αἱρετικῶν «ἐκκλησιῶν», τῆς «ἱερωσύνης» καί τῶν «μυστηρίων» τους, οἱ ὑποχωρήσεις στίς ἀξιώσεις καί στά δόγματά τους, ὅπως εἶναι ἡ ἕνωση μέ διατήρηση τῶν δογματικῶν παρεκκλίσεών τους, οἱ παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ διωγμοί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, πού ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας.
Πῶς ἰσχυρίζεστε ὅτι καί ἐσεῖς ὀρθοτομεῖτε τήν Ἀλήθεια, ὅταν βλασφημώντας τούς ἁγίους ὁμολογητάς καί διδασκάλους, γράφετε ὅτι«οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν, ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ»; (Ἐκκλ. Ἀλήθεια 16.12.98).
Πῶς νά μή κρίνουμε καί ἀμφισβητήσουμε, ὅπως γράφετε, τίς πανορθόδοξες ἀποφάσεις περί συμμετοχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἰς τούς διεξαγομένους Διαλόγους, ὅταν βλέπουμε ὅτι καταντροπιάζεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τούς ἐκπροσώπους της, πού ἀδιάντροπα συνομιλοῦν ἤ μᾶλλον βλασφημοῦν μέ ὁμοφυλόφιλους καί δεσποτίνες, πού φρονοῦν τήν «θεωρία τῶν κλάδων» καί ἐξευτελίζουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λέγοντας ὅτι, εἶναι ἀδελφή Ἐκκλησία μέ τίς βδελυρές «ἐκκλησίες», πού δημιούργησε ὁ διάβολος χρησιμοποιώντας τούς αἱρεσιάρχες καί κάνουν τήν Ἐκκλησίαν μας ἕνα κλαδί αὐτοῦ τοῦ ἀσεβέστατου δένδρου τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Θεομπαιχτῶν»;
Πῶς νά μή ἀμφισβητήσουμε τίς βαρύγδουπες διακηρύξεις σας περί προάσπισης καί φύλαξης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί κανονικῆς τάξεως, ὅταν βλέπουμε νά τά ἰσοπεδώνετε;
Πῶς νά διατηρήσουμε, ὅπως ζητεῖτε, τήν ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη πρός τούς ποιμένας
μας μετά ἀπ᾽ ὅσα ἐπισημάναμε;
Ἀντί Παναγιώτατε, νά τοποθετηθεῖ, ὅπως ζητεῖτε, ἐπισήμως καί συνοδικῶς ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία στό νά ἀπορρίψει καί καταδικάσει τις ἀστήρικτες, κατά τήν γνώμη σας, ἀνεδαφικές καί ἐπικίνδυνες θέσεις τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καί τῶν ὁμάδων, πού διαφωνοῦν στήν Οἰκουμενική σας κίνηση, μήπως εἶναι καλύτερα νά καταδικάσει τίς Οἰκουμενιστικές κινήσεις σας, πού καταδικάζονται ἀπό τίς Οἰκουμ. Συνόδους, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ἀπορρίπτετε, δημιουργώντας μέ σκοπό τήν ἀπόρριψή τους τήν Μεταπατερική Θεολογία;
Ἐξάλλου πολλοί Ἀρχιερεῖς, Θεολόγοι, Πατέρες καί πολύς λαός θέλει νά σταματήσει αὐτή ἡ γελοία ἱστορία τῶν Διαλόγων, πού ἐσεῖς ὑποστηρίζετε.
Εὐχόμαστε ὁ Θεός νά ἀφαιρέσει τήν θλίψη καί ἀγωνία σας ἀπό τον φόβο «οὗ οὐκ ἦν φόβος» καί νά ἐμβάλει εἰς τήν καρδίαν σας τήν δύναμη καί τήν αἰσιοδοξία, πού προέρχονται ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί πολιτεία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπό τήν ὁποία ἀσυναίσθητα ἔχετε παρεκκλίνει.
Ἀφῆστε λοιπόν, Παναγιώτατε, τίς ἀπειλές καί καταδίκες, διότι ὁ Θεός σᾶς κατέστησε ποιμένα στήν κορυφή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὄχι γιά νά σκορπίζετε τά πρόβατα, ἀλλά διά νά πορεύεσθε ἔμπροσθεν αὐτῶν καί αὐτά νά ἀναγνωρίζουν τήν φωνήν τῆς Ὀρθοδοξίας καί να ἀκολουθοῦν, τό ὁποῖο ὅμως δέν συμβαίνει, διότι ἀκοῦμε ἀλλοτρίων φωνήν (Ἰωάν. κεφ.10).
Μέ τόν προσήκοντα σεβασμό
Ἁγιορεῖται
Πατέρες’’
Ορθόδοξος Τύπος, 18/05/2012
Αόρατοι, άυλοι, ασώματοι, ανώνυμοι, οι "ομολογητές" αγιορείτες πατέρες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιοί είναι οι αγιορείτες και ποιοί οι πατέρες;
Έτσι είναι οι ομολογητές; Κρύβονται; Γιατί; Φοβούνται το μαρτύριο; Τότε τι σόι ομολογητές είναι; Της κρυψώνας;
ΙΚ
KΥΡΙΕ Ι. ΚΑΡΔΑΣΗ ΣΙΩΠΑ ΠΕΦΥΜΩΣΟΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΕΝΗΣ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ ΣΟΥ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Και ιδού η επιβράβευση των κρυπτομένων "ομολογητών".
ΔιαγραφήΠου είναι η ομολογιακή παρρησία;
Αυτή είναι η Παράδοση της Εκκλησίας μας;
Κρυπτοχριστιανοί είναι και φοβούνται; Και τι φοβούνται; Το μαρτύριο;
Και ποιό μαρτύριο; Την πιθανή καθαίρεση; Ε, και λοιπόν;
Μήπως η μαρτυρία της Πίστης δεν εμπεριέχει και το μαρτύριο;
Τέτοιο είναι το φρόνημα των μοναχών και αυτά διδάσκουν στους λαϊκούς; Την κρυψώνα και την ανωνυμία;
Από πότε η υπεράσπιση της Πίστης γίνεται ανώνυμα; Αυτά μας δίδαξαν οι Πατέρες;
Εύγε, κ. επώνυμε υπερασπιστά της Ορθόδοξης Πίστης!
ΙΚ
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΙΚ ΟΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως υπάρχει αόρατο 666, γιατί να μην υπάρχουν και αόρατοι ασκητές;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=lvdxdhfptfQ
Τι παραμύθι πέφτει τελικά, υπάρχει έστω και ένας που τα πιστεύει;
ΔιαγραφήΑπό τη μια το να γίνει ένας επί δεκαετίες ασκητής αόρατος, είναι περίπου "άπιαστο", από την άλλη έγιναν οι 3 νέοι μόλις μπήκαν από τον κόσμο, 30 ετών, συγγνώμη, 20, όχι μάλλον 18, πριν καν τη κουρά (να είναι και ενήλικες, μην έχουμε και πρόβλημα με το Νόμο). Είναι και αόρατοι είναι και ιπτάμενοι, είναι και με το πάτριο.
ΔιαγραφήΔεν είναι εύκολη η επωνυμία για ένα μοναχό του αγίου όρους, διότι δεν έχει καμιά υποστήριξη, από κανένα, ούτε προφανώς και από την μοναστική αδελφότητα που ανήκει, ούτε εργασία, ούτε περιουσία, ούτε θέλει να εξοριστεί στον κόσμο, ενώ μπορεί να τιμωρηθεί άδικα. Αντίθετα, ένας μοναχός που είναι αφιερωμένος στον κόσμο, όπως ο κ.Σωτηρόπουλος, έχει και την υλική και την ηθική υποστήριξη από λαϊκούς και κληρικούς της αδελφότητός του και άλλους, ώστε και να επιβιώσει υλικά και πνευματικά εν αδελφοίς και πατράσιν, και να υπομένει τις όποιες άδικες τιμωρίες, πιο εύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μας διευκόλυνε, αν είχαμε πατερική μαρτυρία, στο ότι η ανωνυμία για ένα μοναχό έχει να κάνει με διάφορες διώξεις και ως εκ τούτο ο μοναχός, για να τις αποφύγει θα πρέπει να παραμένει ανώνυμος.
ΔιαγραφήΑντίθετα, γνωρίζουμε από τον άγιο Νικόδημο, ότι:
Ο μοναχός έχει σαν σκοπό και τέλος του μοναχικού επαγγέλματος την «σωφροσύνη, παρθενία και του σώματος χαλιναγωγία και υποπιασμό, τη στένωση και θλίψη», όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται στους Ι. Κανόνες της Εκκλησίας.
ΙΚ