Ομολογία

Θαυμαστό σημερινό

εκκλησιαστικό Γεγονός 

Η ανεύρεσι των λειψάνων 

της 19χρονης Αγίας Ακυλίνας 

μετά από 267 χρόνια.

Ω νέοι του Χριστού αθληταί και μάρτυρες, 

τα γλυκύτατα πάσι Χριστιανοίς και πράγματα και ονόματα...

του επουρανίου Βασιλέως παρεμβολή καινή και γενναιότατον στράτευμα, της Αγίας Τριάδος οι διαπρύσιοι Κήρυκες, 

της θεότητος του Ιησού Χριστού διαλαληταί καρτερόψυχοι, 

της των Χριστιανών ευσεβείας οι υπέρμαχοι και της ασεβείας οι αντίπαλοι, οι των παθημάτων του Κυριόυ κοινωνοί και μιμηταί και ακόλουθοι, 

οι νικηταί και οι τροπαιούχοι των τριών μεγάλων εχθρών, 

σαρκός και κόσμου και Κοσμοκράτορος...

εσείς αληθώς είσθε ο ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου Πίστεως,

εσείς εδείξατε αναπολογήτους τους αλλοπίστους εν τη ημέρα της Κρίσεως, εσείς είσθε η δόξα της Ανατολικής Εκκλησίας 

και των αιρετικών η καταισχύνη και ο έλεγχος...

(Νεον Μαρτυρ., αγ. Νικοδημου, εκδ.γ΄σελ.22).

        Η Αγία Ακυλίνα γεννήθηκε το έτος 1745 μ.Χ. στο Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης. 
Το σπίτι της σώζεται μέ­χρι και σήμερα, ανακαινισμένο και σε πολυ καλή κατάσταση.
        Εδώ ζούσε μαζί με τους χριστιανούς γονείς της τον πατέρα της το Γιώργη και τη Μητέρα της που δυστυχώς δε διασώθηκε το όνομά της. 




Μια μέρα ο πατέρας της Ακυλίνας μάλωσε με ένα τούρκο και πάνω στο θυμό του μαχαίρωσε τον τούρκο και τον άφησε νεκρό.
 Όλο το χωριό αναστατώθηκε και όλοι οι Χριστιανοί τρομαγμέ­νοι έτρεχαν να κρυφτούν για να γλυτώσουν απ' την μα­νία των τούρκων για εκδίκηση. 
Ο Γιώργης καταδικάζε­ται σε θάνατο, οι τούρκοι θα τον κρεμάσουν. 
Αν όμως θέλει να γλυτώσει τη ζωή του, υπάρχει λύση, αρκεί να τουρκέψει. 
Ο Γιώργης δειλιάζει μπρος στην κρεμάλα, προδίδει την πίστη του και υπόσχεται να τουρκέψει σιγά-σιγά και την οικογένειά του.
        Οι Χριστιανοί σαν το άκουσαν φαρμακώθηκαν. Όλοι με ένα στόμα έλεγαν..: «Ακούς εκεί, να βρεθεί Ζαγκλιβερινός να προδώσει τη Πί­στη του!».
       


 Εκείνες όμως που φαρμακώθηκαν πιο πολύ, ήταν η Γυναίκα του και η Ακυλίνα.
        Ντυμένες και οι δυο στα μαύρα, κλείστηκαν μέσα και κλαίνε για τον πατέρα τους που έγινε προδότης της πίστεως και της πατρίδος. 
Άδικα η καλή του γυναίκα προσπαθεί να τον κάνει να συνέλθει, να μετανοήσει, να εξομολογηθεί. 
Αυτός τυφλωμένος από τα δώρα, ούτε θέλει ν' ακούσει για το Όνομα του Χριστού.
        Έτσι η μόνη παρηγοριά της Μάνας μένει τώρα η Ακυλίνα, και προσπαθεί να την αναθρέψει όσο πιο καλά γίνεται Χριστιανικά σα να διαισθάνονταν ότι θ' ακολου­θήσει το δρόμο του Μαρτυρίου.
        


Και δεν άργησε να ξεσπάσει η καταιγίδα. 
Το έτος 1764 μ.Χ. ο Γιώργης παίρνει διαταγή του πασά που ήταν διοικητής της Θεσσαλονίκης να πείσει την κόρη του να γί­νει τουρκάλα, γιατί την είδε στη βρύση και θαμπώθηκε από την ομορφιά της ο γιος του και τη θέλει για γυναί­κα του. 
Χάρηκε ο Γιώργης γι' αυτή την μεγάλη τιμή, και τρέχει στο σπίτι του να της πει το μεγάλο νέο και τα μάτια του γυάλιζαν γι' αυτά που του έταξε ο πασάς. 
Η Ακυλίνα πάγωσε. 
Μάνα και Κόρη τον βγάζουν έξω από το σπίτι και ούτε θέλουν να τον ακούσουν. 
Αλλά ο «τούρκος» δεν υποχωρεί εύκολα. 
Λυσσάει, στην αρχή με γλυκόλογα και υποσχέσεις, όταν όμως βλέπει την Α­κυλίνα, που ήταν μόλις 19 χρόνων, να μένει ασυγκίνητη σε όλα αυτά, αλλάζει τακτι­κή και διατάζει βασανιστήρια. Η ατίμητη Μάνα την εμ­ψυχώνει γενναία λέγοντάς Την:
        -Παιδί μου πρόσεχε, μην αρνηθείς το Χριστό. Αυτή η ζωή είναι πρόσκαιρη μπροστά στον Παράδεισο και στην Αιωνιότητα Της Μακαρίας Ζωής.
        


Τα μαρτύρια αρχίζουν.
        Την γυμνώνουν, την χτυπούν, την μαστιγώνουν με βέργες και συρματένια σχοινιά. 
Το σώμα της γίνεται ό­λο μια πληγή. 
Το αίμα της χύνεται ποτάμι και βάφει τη Μακεδονική γη του Ζαγκλιβερίου. 
Η Ακυλίνα έχει τα μάτια στον Ουρανό και προσπαθεί να επαναλάβει:
        «Χριστιανή είμαι και Χριστιανή θα πεθάνω».
        Τρεις μέρες την βασάνισαν. 
Την τρίτη μέρα το απόγευμα μέσα στους πόνους και στην αιμορραγία την φέρ­νουν στο σπίτι της. 
Η Μάνα της την σφίγγει στην α­γκαλιά της μόλις τη βλέπει και το μόνο που νοιάζεται να ρωτήσει είναι:
        «Παιδί μου μήπως δείλιασες και αρνήθηκες το Χριστό;»
        Η Ακυλίνα προσπαθεί με δυσκολία να απαντήσει:
        «Μητέρα έκανα όπως μου είπες. Το διαμάντι που μου εμπιστεύθηκες το φύλαξα καθαρό και αμόλυντο και τώρα πάω κοντά στο Χριστό και Θεό μου».
        


Ήταν 27 Σεπτεμβρίου 1764 όταν έφυγε η  Αγία της ψυχή.
        Από το Άγιο Λείψανό της ξεχύθηκε μια ανέκφρα­στη Ουράνια ευωδία και όλοι οι δρόμοι απ' όπου το πέ­ρασαν ευωδίαζαν για πολλές ήμερες.
        Οι τούρκοι για να τη θεωρήσουν δική τους έστω και μετά θάνατο, διέταξαν να τη θάψουν στο τουρκικό νε­κροταφείο, δίπλα στην πλατεία του χωριού.
        Το ίδιο βράδυ ένα φως κατέβηκε πάνω στον τάφο της σαν άστρο και έμεινε για ώρες πολλές.
        Τότε τρεις Ορθόδοξοι Ζωντανοί Χριστιανοί, Παλληκάρια του Χριστού έκαναν όρκο μυστικό και έκλεψαν το σώμα της Αγίας. 
Πού το έθαψαν όμως; 
Παρέμενε αγνωστος μεχρι τις μερες μας.




Και ξαφνικα το ευχαριστο νεο που περιμεναν απο την ημερα του θανατου της επι 267 ολοκληρα χρονια διαδοθηκε απο την μητροπολι του Λαγκαδα.
Ως γνωστον, με την ελευσι του νεου μητροπολιτου Λαγκαδα κ. Ιωαννου ανακαλυφθηκε το σημειο που βρισκονταν τα λειψανα της Αγιας Κυρανας με θαυματουργικο τροπο και η ανακομιδη τους εγινε με ολη την εκκλησιαστικη λαμπροτητα.
Ομως ειχαμε και νεες αποκαλυψεις οτι η Αγια Κυρανα ειχε προσωπικη φιλια μα την Αγια Ακυλινα ή Αγγελινα που διεμενε στο Ζαγκλιβερι.
Ποθος μεγαλος των Ζαγκλιβερινων ανα τους αιωνες ηταν να βρεθουν τα λειψανα και της Αγιας Ακυλινας.
Και τα λειψανα ανευρεθησαν με την εμφανισι της Αγιας σε διαφορους ανθρωπους που τους υπεδειξε και το σημειο που ησαν εναποτεθειμενα.
Ο πρωτοσυγκελος της μητροπολεως Ιερισσου αποκαλυψε οτι εψαχναν χρονια τωρα σε 8 σημεια που ειχαν πληροφοριες οτι βρισκονταν τα ιερα λειψανα της Αγιας.
Πλην εις ματην.
Τα λειψανα ανευρεθησαν στην Οσσα οπου ανευρεθησαν και τα λειψανα της φιλης της Αγιας Κυρανας.
Και ο μητροπολιτης Λαγκαδα αυτες τις μερες απεφασισε να αποδωση τα λειψανα της Αγιας Ακυλινας στην μητροπολι Ιερισσου και Αγιου Ορους με την προσελευσι των πατερων της μητροπολεως για την παραλαβη τους.
Ας παρακολουθησουμε την συνεχεια της χαρας του λαμπρου αυτου αξιοθαύμαστου γεγονοτος. 


Μέσα σε κλίμα κατανύξεως με τη συμμετοχή πολλών ιερέων, μοναχών και πλήθους πιστών της Μητροπόλεως μας ετελέσθη την Τρίτη 22 Μαΐου ἐ.ἔ. στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Όσσης αγρυπνία επί τῇ αποδόσει του Πάσχα προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου και συλλειτουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θερμών κ. Δημητρίου στην οποία ο Σεβασμιώτατος ανήγγειλε επισήμως την εύρεση  των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Ακυλίνης-Αγγελίνη.
Στην αγρυπνία παρέστη αντιπροσωπεία ιερέων από την Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού αποτελουμένη από τον Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Χρυσόστομον Μαϊδώνην, τον Γενικόν Αρχιερατικόν Επίτροπον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Ιγνάτιον Ριγανάν, τον Αιδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Παναγιώτην Κορκόντζηλαν, ιερατικόν προϊστάμενον της ενορίας Αγίου Γεωργίου Ζαγκλιβερίου, καθώς και τον ἱερομόναχον π. Μάξιμον Ιβηρίτην, ο οποίος ήταν παρών κατά την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων της Αγίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του εμφανώς συγκινημένος αναφέρθηκε αρχικώς στο Συναξάριον και αφηγήθηκε το χρονικό της ευρέσεως των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Νεομάρτυρος Αγγελίνης ή Ακυλίνης υπογραμμίζοντας όλα εκείνα τα θαυμαστά γεγονότα που ακολούθησαν και συμβάλλουν στην πιστοποίηση των λειψάνων.
Εν συνεχείᾳ, αναφέρθηκε  στα μηνύματα του μαρτυρίου της Αγίας η οποία με τη ζώσα παρουσία της μας καλεί να μένουμε σταθεροί στην ορθόδοξη πίστη και να δίδουμε ομολογία πίστεως μέσα από τη συμμετοχή μας στην ζωή της Αγίας μας Εκκλησίας.  
Η πάνσοφη Πρόνοια του Θεού, όπως χαρακτηριστικώς τόνισε ο Σεβασμιώτατος, επέλεξε αυτή τη στιγμή για να μας εμφανίσει τη ζωντανή χάρη Του μέσῳ της Αγίας νεομάρτυρος Ακυλίνης-Αγγελίνης και να ενδυναμώσει την πίστη μας.


Κλείνοντας την ομιλία του υπενθύμισε την ευχή που είχε κάνει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Νικόδημος την τελευταία φορά που είχε ιερουργήσει στον Ιερά Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών και είχε εκφράσει την επιθυμία και την παράκληση του προς την Αγία να βρεθούν τα λείψανά της, όπως ευρέθησαν προσφάτως και της Αγίας Κυράννης
Κατόπιν, ομίλησε ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Αρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης ο οποίος στο λόγο του αναφέρθηκε στο όνειρο και την επιθυμία όλων των γενεών των κατοίκων του Ζαγκλιβερίου να ευρεθούν τα λείψανα της Αγίας.
Οι Ζαγκλιβερινοί από το 1764 προσηύχοντο να βρεθούν τα λείψανα της αγίας. 
Ήταν, όπως σημείωσε, η προσευχή του δεσπότη μας ο οποίος ίδρυσε την ενορία και έχτισε τον Ναό της Αγίας στο Ζαγκλιβέρι. Τώρα, όπως τόνισε, στην ώρα της δοκιμασίας της υγείας του Σεβασμιωτάτου Ιερισσού, εμφανίστηκε η Αγία και του έδωσε αυτή τη χαρά.


Επίσης, στη συνέχεια του λόγου του ανέφερε πως ότι συνέβη εδώ συνέβη και στη Μυτιλήνη με την εμφάνιση του Αγίου Ραφαήλ. Βέβαια, εκεί δεν γνωρίζαμε τίποτα, ούτε βιογραφικά, ούτε ιστορικά αλλά βάσει αποκαλύψεων τα μάθαμε όλα σε αντίθεση με τα Ιερά λείψανα της Αγίας της οποίας γνωρίζαμε το βίο της.
Τέλος, ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού σημείωσε πως μέχρι σήμερα είχαν γίνει πολλές έρευνες προκειμένου να βρεθούν τα λείψανα της Αγίας. Μάλιστα, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, υπήρχαν οχτώ περιπτώσεις πιθανών σημείων τα οποία είχαν υποδειχθεί από διάφορους ως μέρη ενταφιασμού της Αγίας τα οποία σημεία ερευνήθηκαν χωρίς αποτέλεσμα. Αντιθέτως, όμως εδώ στην Όσσα, έξωθεν του Ιερού Βήματος του Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών αποκαλύφθηκε η ίδια η Αγία και υπόδειξε το μέρος.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ομίλησε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης και Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού π. Ιγνάτιος Ριγανάς, ο οποίος μετέφερε με τη σειρά του τον εόρτιον πασχάλιον ασπασμόν καθώς και τα συγχαρητήρια του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ.κ. Νικοδήμου προς τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας.


Κατόπιν, αναφέρθηκε στο μεγάλο γεγονός που βιώνουμε απόψε, την κατάθεση δηλαδή του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Ακυλίνης-Αγγελίνης, όπως πιθανόν ήταν το όνομά της και ίσως για λόγους απλοποιήσεως να το έκανε επί το Ελληνικώτερων ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης Ακυλίνα, μία τάση που συνηθίζουν να έχουν στην περιοχή της Χαλκιδικής. Το ίδιο, άλλωστε, συνέβη και με την περιοχή Μπάρι της Ιταλίας, όπου μετεκομίσθησαν τα λείψανα του Αγίου Νικολάου, και την είχε καταγράψει ως Πάρος, για να γίνει το τοπωνύμιο κατανοητό. Για τις σημαντικές και άκρως ενδιαφέρουσες αυτές πληροφορίες ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε θερμώς τον Γενικόν Αρχιερατικόν Επίτροπον Ιερισσού, π. Ιγνάτιον Ριγανάν.
Η Αγια Ακυλινα γιορταζει στις 27 Σεπτεμβριου.