Κατω τα Χερια
απο τους Ομολογητες της Πιστεως
Επισκοπους, Κληρικους και Λαϊκους
απο τους Ομολογητες της Πιστεως
Επισκοπους, Κληρικους και Λαϊκους
Ὁ αἱρετικὸς κ. Βαρθολομαῖος ἐπιτίθεται
κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας
κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας
Τὸ Φανάρι ἀπεργάζεται νέο σχίσμα
καὶ ἡ Ἀθήνα καθεύδει
καὶ ἡ Ἀθήνα καθεύδει
1. Ἑάλω ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.
Ὑπούλως καὶ δολίως ἐξώσθη ὁ Τριαδικὸς Θεός, ἡ Ἀλήθεια Του, οἱ Ἅγιοί Του, ἀπὸ τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· μεθοδεύεται δὲ καὶ ἡ ἔξωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ Του. Οἱ κατὰ τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες καὶ κατὰ τὴν ἱερὰ Παράδοση ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ βρίσκονται πλέον ὑπὸ ἀπροσχημάτιστο καὶ ἀπηνῆ διωγμόν.
Ὑπούλως καὶ δολίως ἐξώσθη ὁ Τριαδικὸς Θεός, ἡ Ἀλήθεια Του, οἱ Ἅγιοί Του, ἀπὸ τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· μεθοδεύεται δὲ καὶ ἡ ἔξωση τοῦ πιστοῦ λαοῦ Του. Οἱ κατὰ τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες καὶ κατὰ τὴν ἱερὰ Παράδοση ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ βρίσκονται πλέον ὑπὸ ἀπροσχημάτιστο καὶ ἀπηνῆ διωγμόν.
Ἡ ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως εὑρισκομένη, αἱρετικὰ καὶ ἀλλότρια πρεσβεύουσα, ἀλλὰ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας κυριαρχοῦσα ἑωσφορικὴ συμμορία τῶν λατινοφρόνων πατριαρχῶν καὶ ἀρχιερέων ―φιλοπαπιστῶν, οἰκουμενιστῶν, συγκρητιστῶν καὶ θιασωτῶν πάσης κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως αἱρέσεως καὶ ἀλλοδόξου δαιμονοπληξίας― μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν αἱρεσιάρχη κ. Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, ἐπιβάλλει διοικητικὴ κατοχὴ καὶ πνευματικὴ τρομοκρατία, χρησιμοποιώντας τὸ ἐξουσιαστικό, ὁλοκληρωτικό, αὐταρχικὸ καὶ αὐθαίρετο καθεστὼς τῆς δεσποτοκρατίας γιὰ νὰ φιμώσει καὶ ἐξοντώσει τοὺς ἀγωνιζομένους ἀντὶ-οἰκουμενιστές, μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος· δηλαδὴ τὴ διαχρονικὴ καὶ αὐθεντικὴ ὀρθοδόξως φρονοῦσα συνείδησή της: ἐπισκόπους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.
Εἶναι αὐτοὶ οἱ ἀρνησίχριστοι αἱρετικοί, ποὺ ἀντικατέστησαν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν Ἐξουσία τοῦ Διαβόλου, καὶ τὸ ἱερὸ μυστήριο τῆς Πίστεως μὲ τὴν δυτικὴ καὶ δυτικότροπη ἐπιστημονικὴ διαστροφὴ τῆς Θεολογίας· εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀντικατέστησαν τὴν ἁγιότητα μὲ τὰ πανεπιστημιακὰ πτυχία καὶ τὴν ἔρημο τῶν ἀσκητῶν μὲ τοὺς ὑπὸ τῶν μασώνων ἐλεγχομένους καθηγητικοὺς θώκους. Γι’ αὐτὸ ἀρνούμεθα νὰ δεχθοῦμε, νὰ ὑπακούσουμε καὶ νὰ ἀποκαλέσουμε τὸν κ. Βαρθολομαῖο «Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη», εἰς τόπον καὶ εἰς τύπον Χριστοῦ εὑρισκόμενον καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας Του· διότι κατὰ Χριστὸν Πατριάρχην οὐκ ἔχομεν, ἀλλὰ αἱρεσιάρχη καὶ σφετεριστὴ τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου καὶ καταπατητὴ τοῦ πατριαρχείου ἀλγεινῶς ὑφιστάμεθα, ἐγκάθετο τῆς σιωνομασωνικῆς παγκοσμιοκρατίας!...
2. Ἡ ἀπὸ 16 Μαρτίου 2012 πρὸς τὸν Ἀθηνῶν καὶ πρόεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κ. Ἱερώνυμο κατάπτυστη καὶ ἀντικανονικὴ καὶ καταχρηστικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου καταδεικνύει ὅτι ὁ αἱρεσιάρχης καὶ σφετεριστὴς καὶ καταπατητὴς ἀπέβαλε πλέον κάθε «ἀγαπολογικὸ» πρόσχημα εἰρήνης καὶ καταλαγῆς, καθὼς καὶ τὸ «ἀγαθὸ» οἰκολογικὸ καὶ πλουραλιστικὸ προσωπεῖο του.
Πράγματι, γιὰ ποιάν «ἀγάπη» μιλοῦν αὐτοὶ ποὺ κολυμποῦν στὴν ἐμπάθεια καὶ στὴν ἀλαζονεία; Τί «ἀγάπη» εἶναι αὐτή, ποὺ χωράει τοὺς πάντες ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἐν Χριστῷ ὀρθοδόξως ὀρθοφρονοῦντες ἀδελφούς τους; Καὶ ποιάν «ἀγαθότητα» ὑποκρίνονται ἐκεῖνοι ποὺ κατέστησαν ἐργόχειρό τους, τὴ μνησικακία καὶ τὴ σκληρότητα, τὸ μίσος καὶ τὴν ἐκδικητικότητα ἐναντίον ἐκείνων τοὺς ὁποίους ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ ἐπαινοῦν καὶ νὰ τιμοῦν γιὰ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά τους;... Ὁποία «ἀγαθότης»· νὰ διαλέγεται ὁ κ. Βαρθολομαῖος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μὲ τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη «σάρα καὶ μάρα» τῶν ἑτεροδόξων, ἀλλοδόξων, μάγων-σαμάνων καὶ ἀποκρυφιστῶν τῆς ἑωσφορικῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐνῶ ἀρνεῖται ν’ ἀκούσει τὰ πνευματικὰ τέκνα του καὶ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς του ποὺ ὀρθοδόξως γρηγοροῦν, ἀνησυχοῦν καὶ μάχονται!...
Ἡ ἰταμωτάτη ἐπιστολὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου ―μὲ τὴν ὁποία ἐντέλλεται δίκην αὐθέντου τὴ φίμωση, τὴν τιμωρία καὶ τὸν ἐξοβελισμὸ τῶν ἀντὶ-οἰκουμενιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, διαπράττων κατάφορη εἰσπήδηση σὲ αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία― εἶναι ἡ ἔναρξη μιᾶς γενικευμένης καὶ μεθοδευμένης ἐπιθέσεως τῶν ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως εὑρισκομένων ἀλλὰ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας μας παναιρετικῶν οἰκουμενιστῶν ἀσχημονούντων ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν: ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἐμμένουν στὴν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὅπως αὐτὴ ὁρίζεται ἀπὸ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ἱερὰ Παράδοση, τὴν ἁγιοπατερικὴ Διδασκαλία, τὶς ἁγίες οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς Συνόδους, τοὺς ἱεροὺς Κανόνες· καὶ ἐπιμένουν στὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὅπως μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ προφῆτες, οἱ ἀπόστολοι, οἱ ἅγιοι, οἱ ὁμολογητές, οἱ μάρτυρες, καὶ ἐν τέλει οἱ πατέρες μας!...
Διαγγέλλονται ἀσμένως οἰκουμενιστικὰ συνέδρια καὶ ἡμερίδες μὲ ἀντιχρίστους στόχους τὴν ἐξαπάτηση καὶ τὸν ἐκμαυλισμὸ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ· ἐκτοξεύονται εὐσπεσμένως δημοσιεύματα μὲ θεολογικὸ ἔνδυμα καὶ ἀθεολόγητο λόγο· ἐξαπολύεται ἀκατασχέτως ὀχετὸς ὕβρεων, λοιδωριῶν καὶ ἀθλίων ἐμπαιγμῶν ἀπὸ τὰ ἀπύλωτα στόματα καὶ μὲ τὸ ἀλαζονικὸ ὕφος νεωτεριστῶν χριστομάχων, πατρομάχων καὶ ἁγιομάχων στὸ διαδίκτυο καὶ ἀλλοῦ. Αὐτὰ εἶναι τὰ ὅπλα καὶ τὰ πυρομαχικὰ ἑνὸς ―καὶ ἐπισήμως πλέον κεκυρηγμένου― πολέμου κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας. Στὰ πλαίσια αὐτὰ ἐντάσσονται, μεταξὺ ἄλλων, ἡ ἐπιστολὴ τῶν 29 οἰκουμενιστῶν εὐρυμαθῶν μὲν ἀλλὰ ἀθεολογήτων «θεολόγων» τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὸ ἄρθρο τοῦ Χαλκηδόνος κ. Ἀθανασίου, ποὺ ζητοῦν ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴ τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς ἐπισκόπου κ. Σεραφεὶμ καὶ ὅλων τῶν ὀρθοδόξως φρονούντων, οἱ ὁποῖοι μάλιστα χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἐπισκοπικὰ χείλη ὡς «θεολογικὴ ἀλητεία»!...
Ἀλλὰ ἐὰν οἱ ἐπικαλούμενοι τοὺς ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι «θεολογικὴ ἀλητεία», τότε μήπως καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Πατέρες εἶναι «θεολόγοι-ἀλῆτες»; (Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου! Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, συγχωρέστε μας!) Ἄλλωστε αὐτὸ δὲν ἰσχυρίστηκε ὁ κ. Βαρθολομαῖος (καὶ μάλιστα δημοσιεύθηκε στὸ πατριαρχικὸ περιοδικὸ «Ἐπίσκεψις», 1998); Ὅτι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὑπὸ τῆς Θείας Χάριτος μὲ σημεῖα στεφανωμένοι καὶ μὲ πλεῖστα θαυματουργικὰ χαρίσματα κεχαριτωμένοι, εἶναι ἑωσφορικῶς πλανεμένοι καὶ ὅτι ὁ ἴδιος ―φεῦ, «παναγιώτατος» ὦν― προσεύχεται γιὰ τὴ σωτηρία τους!!!...
Ὄχι, ἀδελφοί μου, δὲν πρόκειται περὶ ἀλαζονείας μόνον· καὶ περὶ βλακείας πρόκειται!...
3. Ὁ καταπατητὴς τοῦ παλαιφάτου καὶ μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος, ἀντικατέστησε τὴν Ἀλήθεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ―τὴν ὁποία ἐκλήθη ὡς λειτουργός Του νὰ ὀρθοτομεῖ καὶ ὡς ἐπίσκοπος τοῦ λογικοῦ ποιμνίου Του νὰ διαφυλάττει― μὲ τὴν ἑωσφορικὴ ἐξουσία τοῦ Ἀντιχρίστου, ὑποκύπτοντας στὶς τρεῖς προκλήσεις τοῦ διαβόλου καὶ ἀποδεχόμενος τὶς ἐπὶ γῆς «δωρεές» του: τὴν κοσμικὴ ἐξουσία, τὴ βρωτὴ δόξα καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Ἐξεδίωξε τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀλήθεια Του καὶ τοὺς ἁγίους Του καὶ τοὺς μάρτυρές Του· ἀπέβαλε τὴ χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος!...
Ἀπὸ τὸ ὄντως ἐμπερίστατο Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο κράτησε τὸν ἱστορικὸ-πολιτικὸ θεσμὸ καὶ ―γιὰ τὴ διατήρηση τῆς προσωποπαγοῦς ἐξουσίας τοῦ ἑκάστοτε πατριάρχη― κατάργησε τὸν ρόλο τοῦ Πατριαρχείου ὡς φύλακα καὶ φάρο καὶ ἀναφορὰ τῆς αὐθεντικότητος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καὶ τῆς ἀκεραιότητος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου νὰ βρεῖ στήριξη καὶ συμμάχους στοὺς ἑωσφοριστὲς σιωνιστομασώνους οἰκονομικοὺς καὶ πολιτικοὺς παγκοσμιοκράτες τοῦ κόσμου τούτου!... Ἀλλὰ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος εἶχε ἤδη ἀπὸ δεκαετιῶν ὑποδείξει στὸν προκάτοχο τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἐπίσης αἱρετικό, Ἀθηναγόρα καὶ σὲ κάθε ἐπίδοξο λαθρεπιβάτη τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας: Καλύτερα νὰ καταβυθιστεῖ ὁ πατριαρχικὸς θρόνος στὰ ἐρέβη τοῦ Βοσπόρου, παρὰ νὰ παρασαλευτεῖ στὸ ἐλάχιστο ἡ Ὀρθόδοξος Πίστη μας!!!
Ἀλλὰ ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀρνήθηκε τὴν ἀκαταμάχητη καὶ ἀκατάλυτη παντοδυναμία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, γιὰ τὴν προστασία τοῦ ὄντως ―ἀλλὰ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν μας― ἐμπεριστάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Κωσταντινουπόλεως· ὀρθολογιστικῶς σκεπτόμενος καὶ παραλόγως φερόμενος ἀποδέχθηκε καὶ προσέφυγε στὴ δύναμη τῶν προσκυνούντων τὸν Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (τὸν Μ.Α.Τ.Σ.), δηλαδὴ τὸν Σατανᾶ!!! Τὰ κείμενα, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα του αὐτὸ μαρτυροῦν· κι ἂς προσπαθεῖ νὰ μᾶς μπερδέψει καὶ νὰ μᾶς ἐξαπατήσει χαμαιλεωντίζοντας, καθὼς ἐμφανίζεται στοὺς αἱρετικοὺς αἱρετικός, στοὺς ἀλλοδόξους ἀλλόδοξος-συγκρητιστὴς καὶ στοὺς ὀρθοδόξους «ὀρθόδοξος»· ἀσκώντας τάχα ὑψηλὴ πολιτικὴ καὶ περίτεχνη διπλωματία!... Ἀλλὰ τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ Διαβόλου εἶναι τὸ ψέμμα καὶ ἡ διαβολή· κι αὐτὸ εἶναι τὸ ἐργόχειρο τοῦ κ. Βαρθολομαίου!!!
Ὅμως καὶ ἡ πνευματικὴ τύφλωση διακατέχει τὸν κ. Βαρθολομαῖο: πῶς ἐλπίζει ὅτι θὰ διασώσει χωρὶς τὸν Χριστὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο ὑφίσταταται ἐλέῳ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὸν Χριστό; Τὸ ἐλπίζει γιατὶ δὲν ἀγαπᾶ τὸν Χριστό, γιατὶ μισεῖ καὶ καταδιώκει τὸν Χριστό· γιατὶ ἀγαπᾶ καὶ ὁμνύει στὸν Ἀντίχριστο, τοῦ ὁποίου ἑτοιμάζει τὴν πανηγυρικὴ εἴσοδο καὶ ἐγκατάσταση στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, μετατρέποντάς το ἀπὸ φωλιὰ καὶ γιάφκα τῆς μασωνίας, ὅπως τὸ ἔχουν καταντήσει οἱ οἰκουμενιστὲς τὶς τελευταῖες δεκαετίες, σὲ ἄντρο τῆς Πανθρησκείας!!!
Ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως πέρασαν ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, γίγαντες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, ὅπως ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος· ἀλλὰ πέρασαν καὶ νάνοι αἱρετικοί, ὅπως ὁ Ἰωάννης Καλέκας καὶ ὁ Ἰωάννης Βέκκος: πλάνοι κι ἐκμαυλιστές, προβατόσχημοι λύκοι βαρεῖς, προδότες καὶ ριψάσπιδες, διῶκτες καὶ δήμιοι, ἐξωμότες καὶ αὐτομόλοι... Δυστυχῶς, ὁ κ. Βαρθολομαῖος δὲν ἐπέλεξε νὰ μιμηθεῖ τὸν ἡρωϊκὸ καὶ μαρτυρικὸ ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ τοὺς ἄλλους ἁγίους προκατόχους του· ἐζήλωσε δόξαν Βέκκου!!!
4. Πλεῖστες οἱ θεόπνευστες τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, ἀλλὰ καὶ εὐάριθμες οἱ κακοδοξοῦσες καὶ ληστρικὲς ὀνομαζόμενες! Τὴν Ἀλήθεια Του, ὅμως, μόνον ἡ ἁγιότητα ―μὲ τὴν οἰκονομία τοῦ Κυρίου καὶ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι― ἀναδείκνυε· καὶ ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πιστὸς λαός Του, τὴ διασφάλιζε. Ὅπως τότε καὶ τώρα καὶ πάντοτε!!! Ἡ ἐπίκληση σήμερα ἀποφάσεων πανορθοδόξων Συνόδων καὶ τῆς αὐθεντίας τῶν «ἁρμοδίων» ἱεραρχῶν-ἡγετῶν, μόνον πονηρῶν ἐπιχείρημα γιὰ ἀπληροφόρητους, μικρόνοες καὶ μωροὺς ἀποτελεῖ.
Οἱ συνοδικὲς ἀποφάσεις καὶ ἡ αὐθεντία ἐκείνων ποὺ τὶς λαμβάνουν ἔχουν ἰσχὺ καὶ ὑποχρεωτικότητα γιὰ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μόνον ἐὰν ὀρθοτομοῦν τῆν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ συνάδουν μὲ τὸ ἱ. Εὐαγγέλιο, τὴν ἱ. Παράδοση, τὴν ἁγιοπατερικὴ Διδασκαλία, τὶς ἁγίες Συνόδους, τοὺς ἱ. Κανόνες. Ἄλλωστε γιὰ κάθε ζήτημα ποὺ ἔρχεται σὲ Σύνοδο πρέπει νὰ ἔχει τεθεῖ καὶ νὰ ἔχει προηγηθεῖ συζήτηση ἐπ’ αὐτοῦ, νὰ ἔχει ληφθεῖ σχετικὴ ἀπόφαση στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς ὁποίας οἱ ἀντιπρόσωποι συμμετέχουν στὴ Σύνοδο. Ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἔχει ἐνημερωθεῖ καὶ ἐκφραστεῖ. Σήμερα οἱ συμμετέχοντες στὶς διάφορες Συνόδους (ἀκόμη καὶ διαλόγους, συναντήσεις κ.λπ.) «προκαθήμενοι» καὶ «ἡγέτες» τῶν διοικουσῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ―καὶ ὄχι Ποιμενάρχες καὶ Ταγοὶ τοῦ λογικοῦ ποιμνίου τοῦ Κυρίου― ἐκπροσωποῦν μόνον τὸν ἑαυτό τους, τὸ καθεστὼς τῆς δεσποτοκρατίας ποὺ τοὺς ἀνέδειξε καὶ τὶς πάσης φύσεως ἐλὶτ στὶς ὁποῖες ἀνήκουν καὶ ὑπηρετοῦν· αὐτοὶ ὅμως, ὡς μὴ ὀρθοτομοῦντες τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας Του ἀλλὰ καινοτομοῦντες τὶς δικές τους κακοδοξίες καὶ αἱρέσεις, δὲν εὑρίσκονται εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου, μὴ διαθέτοντες ὁποιαδήποτε ἐλέῳ Χριστοῦ δικαιοδοσία, ἀποφασίζουν καὶ ἐνεργοῦν γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὡς σφετεριστὲς τῆς ἀρχιερωσύνης παρανόμως (διαλόγους, συναντήσεις, συμμετοχές, συμπροσευχὲς κ.λπ.)!!!...
Ὑπὸ αὐτὸ τὸ καθεστώς, ὡστόσο, μέλλει νὰ συγκληθεῖ ἡ ἐκ τοῦ Φαναρίου μετὰ ἐξουσιαστικοῦ πάθους καὶ ἀλαζονικῆς ἐμμονῆς ἀπεργαζομένη Μεγάλη Σύνοδος, προκειμένου νὰ ἐπιβάλει τὴν καισαροπαπικὴ ὁλοκληρωτικὴ-φασιστικὴ ἐξουσία τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ὡς πάπα-Σατράπη τῆς Ἀνατολῆς ἐπὶ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, νὰ ἐπισημοποιήσει τὴν οὐνιτικὴ ἕνωση τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας μὲ τὸν ἀμετανόητο Παπισμὸ καὶ νὰ ἀναγορεύσει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὸν Συγκρητισμὸ σὲ δόγματα καὶ μάλιστα κεντρικὰ τῆς «Ὀρθοδοξίας»!...
Εἶναι πλέον τοῖς πᾶσι φανερὸν ὅτι ὁ ἐξουσιοκράτης κ. Βαρθολομαῖος ἐνεργεῖ ὡς ὁ πάπας-Σατράπης τῆς Ἀνατολῆς, ὑποτελὴς ὡστόσο στὸν πάπα-Αὐτοκράτορα τῆς Δύσεως ―ἀμφοτέρων ὑπολόγων στοὺς σιωνιστομασώνους παγκοσμιοκράτες τῆς ἑωσφορικῆς Νέας Ἐποχῆς― οἱ ὁποῖοι πάπες, στὰ πλαίσια τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, ἔχουν ἐπιφορτισθεῖ ἐργολαβικὰ μὲ τὴν ἐπιβολὴ τῆς Πανθρησκείας γιὰ τὴν προετοιμασία τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ ἀποστολὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ φιλοπαπιστῶν, οἰκουμενιστῶν καὶ συγκρητιστῶν εἶναι νὰ ἐπιβάλουν ―δίκην ἀναιδῶν καὶ φορτικῶν «πλασιὲ» τοῦ σιωνισμοῦ καὶ τῆς μασωνίας― τὴ λατρεία τοῦ Ἀντιχρίστου ἐντὸς τῶν ὀρθοδόξων ναῶν μας μὲ τὸ μεταλλαγμένο ὀρθόδοξο λατρευτικὸ τυπικὸ (λειτουργικὴ «ἀναγέννηση», μεταφράσεις, νεωτερισμοί)· δηλαδὴ νὰ ἐπιβάλουν ἕνα νέου τύπου οὐνιτικὸ καὶ ἀντὶ-Χριστο καθεστώς.
5. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2008 στὸ Φανάρι ὁ Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος δέχθηκε δημοσίως τὴν αὐθαίρετη καὶ ἄτυπη ἀλλὰ οὐσιαστικὴ κατάργηση ―μὲ τὴ σιωπηρὴ καὶ καθολικὴ συναίνεση ἢ ἀδιαφορία τῆς ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας― τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸν ὑποβιβασμό της ἀπὸ ἀδελφὴ-Ἐκκλησία σὲ κόρη-Ἐκκλησία. Ἔκτοτε συστηματικὰ ἡ τακτικὴ καὶ αὐθαίρετη καὶ καταχρηστικὴ ἀλλὰ κατὰ πάντα μεθοδευμένη ―πρόσκληση καὶ ὑποδοχὴ ὡς ἀρχηγοῦ κράτους μὲ πρωτοβουλία κυρίως οἰκονομικῶν παραγόντων (ἐπιμελητήρια κ.λπ.) καὶ αὐτοδιοικητικῶν φορέων σὲ διάφορα μέρη τῆς χώρας καὶ στανικῶς ἐπιβαλλομένη στὶς οἰκεῖες μητροπόλεις― παρουσία τοῦ κ. Βαρθολομαίου στὴν Ἑλλάδα, ὡς σὲ ἐπαρχία τῆς δικαιοδοσίας του, στὴν πράξη ἐμπέδωσε τὴν κατάργηση τῆς αὐτοκεφαλίας καὶ ἐπέβαλε τὸν ὑποβιβασμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ «ὑπηρέτρια»-Ἐκκλησία!...
Μὲ τὴν ἐν λόγῳ ἐπιστολή του ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐντέλλεται «ὀφειλετικῶς» (δικαιωματικῶς, ὡς ἐπικυρίαρχος) ἐνέργειες καὶ ἀποφάσεις στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὑποχρεοῦται «ὀφειλετικῶς» (καθηκόντως, ὡς ὑποτελὴς) νὰ ἐκτελέσει ―νὰ δικάσει καὶ νὰ καταδικάσει μέλης της: ἐπισκόπους, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς―, ἐπιβάλλοντας ἀνοικτὰ καὶ ἀπροσχημάτιστα σχέσεις πλήρους ὑποτέλειας καὶ ραγιαδισμοῦ. Ἀπειλεῖ δέ, σὲ περίπτωση μὴ συμμορφώσεως, νὰ ἐγείρει θέμα ―βλέπε: καταδίκες, διωγμούς, ἀφορισμοὺς― σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο, ἐφόσον θεωρεῖ ὅτι οἱ ἄλλες διοικοῦσες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες διὰ τῶν «προκαθημένων» τους «εἶναι τοῦ χεριοῦ του»· ἡ κατ’ ἀνατολὰς Ἱερὰ Ἐξέταση, ἑτεροχρονισμένη μερικοὺς αἰῶνες, βρίσκεται ἐπὶ θύραις μὲ τοὺς δαυλοὺς ἕτοιμους ν’ ἀνάψουν τὶς πυρὲς τῆς «καθάρσεως» κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν!...
6. Τὸ ἐκκλησιολογικὸ πραξικόπημα τοῦ 2008 καθίσταται πατριαρχικὴ κατοχή τὸ 2012. Ἔτσι ἐμπεδώνεται καὶ παγιοποιεῖται ἔτι περισσότερο ὁ ἐκκλησιαστικὸς κατακερματισμὸς τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, ὅπου, ἀντὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία νὰ καταστεῖ ὡς εἴθισται ἑνιαία καὶ ν’ ἀκολουθήσει τὴν ἐθνικὴ-πολιτικὴ-κρατικὴ διαμόρφωση (κατὰ τοὺς ἱ. κανόνες 8ο τῆς Γ΄ Οἰκ. Συνόδου τὸ 431 καὶ 17ο τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου τὸ 451, τὸν Μέγα Φώτιο, τὴ διαχρονικὴ κανονικὴ-πρακτικὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας), ἐπιβάλλεται τετραπλὸς ἐκκλησιαστικὸς κατακερματισμὸς τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἐν τοῖς πράγμασι ἀμφισβητεῖ ἐξ ἀρχῆς τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία καὶ κυριαρχία τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἔτσι ἔχουμε:
(α) Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος· στὴν ὁποία ἐνσωματώθηκαν κανονικὰ μόνον ἡ Θεσσαλία καὶ ἡ Ἑπτάννησος μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσή τους.
(β) Ἐκκλησία τῆς Κρήτης· ὅπου ὑποβόσκουν αὐτονομιστικὲς τάσεις ὑποκινούμενες ἀπὸ τὸν σιωνισμὸ καὶ οἱ μητροπολίτες της ἔγιναν τοῦρκοι ὑπήκοοι πρὸς «πατριαρχοποίησή» τους, διατηρώντας ὡστόσο τοὺς μητροπολιτικοὺς θρόνους τους στὴν Ἑλλάδα!...
(γ) Ἐκκλησία τῆς Δωδεκανήσου· ὅπου νησιά της ὀρέγεται μονίμως ἡ τουρκικὴ βουλιμία καὶ προσφάτως «ἀνακαλύπτονται» (μουσουλμάνοι) ἢ «ἐπικαιροποιοῦνται» (παπιστὲς) μειονότητες.
(δ) Μητροπόλεις «Νέων Χωρῶν»· ὅρος καθ’ ἑαυτὸν ὕποπτος, ποὺ ὑπονοεῖ προσωρινῶς κατακτημένες περιοχὲς καὶ ὄχι ὁριστικῶς ἀπελευθερωμένα πάλαι ποτε ἑλληνικὰ ἐδάφη σὲ Ἤπειρο, Μακεδονία, Θράκη, ἐνῶ ἡ ἑλληνικότητά τους καὶ ἡ ἑλληνικὴ κυριαρχία ἐκεῖ μονίμως ἀμφισβητεῖται ἀπὸ τοὺς γείτονες, καὶ ὅπου ὑπάρχει ἱστορικὸ αὐτονομιστικῶν καὶ ἀποσχιστικῶν κινημάτων: ὅπως λ.χ. ὁ ἔχων μέλλον σκοπιανὸς ἀλυτρωτισμός, μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ διάστασή του τὸν Ἀχρίδος Ἰωάννη ποὺ ἔχει τὴν ἕδρα του στὴ Θεσσαλονίκη (γιὰ τὸν ὁποῖον οὐδὲν λέγεται ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος), ἀλλὰ καὶ τὸ παρὸν τῆς ἀνοικτῆς τουρκικῆς ἐπικυριαρχίας στὴ Θράκη (προξενεῖο καὶ μουλάδες)!...
Εἶναι γνωστὸ ἄλλωστε στὴν παγκόσμια ἱστορία, ἀλλὰ καὶ ἰδιαιτέρως στὰ Βαλκάνια (λ.χ. Βουλγαρία), ὅτι ἡ μεταβολὴ ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν προηγεῖται καὶ προετοιμάζει αὐτονομίες καὶ ἀποσχίσεις ἐδαφῶν, κρατικὰ μορφώματα καὶ γεωπολιτικὲς-γεωστρατηγικὲς ἀνακατατάξεις!... Τί συμβαίνει, λοιπόν, μὲ τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ; Εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ αἱρετικὸς φαναριώτης ἐξουσιαστὴς ἔχει καταφερθεῖ κατὰ τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 καὶ τῶν ἡρωϊκῶν ἀγωνιστῶν της, ὑβρίζοντάς τους ὡς «ξυπόλυτους ἀλῆτες» (κι ἔχει δημοσιευθεῖ), ποὺ διατάραξαν τὴν ἀγαστὴ καὶ φιλικὴ συμβίωση τῶν τούρκων κατακτητῶν μὲ τοὺς ὑποδούλους Ἕλληνες; Ὄχι, ἀδελφοί μου, δὲν πρόκειται περὶ ἀλαζονείας οὔτε περὶ βλακείας· περὶ προδοσίας πρόκειται!...
Ἡ Παγκοσμιοκρατία προωθεῖ μὲ ὅλα τὰ μέσα τὴ Νέα Τάξη Πραγμάτων στὸν κόσμο καὶ στὴ Βαλκανική· ἀφαιρεῖ ἀπὸ τὸν ὀρθόδοξο ἑλληνικὸ λαὸ ὄχι μόνον τὴν ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία του καὶ τὴν κρατικὴ κυριαρχία του, τὴν οἰκονομικὴ καὶ πολιτικὴ αὐτονομία του, τὴν ἱστορικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἰδιοπροσωπία του, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐτοκεφαλία του· ἐνῶ συστηματικὰ προωθοῦνται ἡ παραχάραξη τῆς ἱστορίας του, ἡ διαστροφὴ τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεώς του, ἡ πληθυσμιακὴ ἀλλοίωσή του, ἡ φαλκίδευση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων του καὶ ἡ κατάργηση τῶν πολιτικῶν ἐλευθεριῶν του. Καὶ ὄχι μόνον: ἐπιχειρεῖται καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ βιολογικὴ καὶ δημογραφικὴ ἐξόντωσή του· χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιοῦμε ἐνδεχομένως νὰ βιώνουμε μίαν ὑπούλως «ἐκκλεπτυσμένη» γενοκτονία του!!!
«Στὴν ἀναμπουμπούλα ὁ λύκος χαίρεται», λέει ὁ λαός· καὶ ὁ αἱρεσιάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἐντεταγμένος στοὺς παγκοσμιοκρατικοὺς σχεδιασμούς, εἶναι ὁ προβατόσχημος καὶ βαρὺς λύκος ποὺ κατασπαράσσει πνευματικα, καὶ ὄχι μόνον, τὸ λογικὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ ―ἐν προκειμένῳ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ― τοῦ ὁποίου κακοβούλως καὶ δολίως ὑφήρπασε τὴν «ἡγεσία», προφασιζόμενος ὅτι τάχα τὸν ποιμαίνει!...
7. Προτείνουμε στὸν σφετεριστὴ τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου καὶ καταπατητὴ τοῦ παλαιφάτου καὶ μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλως κ. Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη νὰ συνέλθει καὶ νὰ ἔλθει σὲ συναίσθηση, ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐμπαίζει τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό, νὰ κατακρεουργεῖ τὴν Ἐκκλησία Του, νὰ διαστρέφει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας καὶ νὰ ἐκμαυλίζει τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ· οὔτε κι αὐτὸς ἀκόμη ὁ αἱρετικὸς καὶ οἰηματίας πάπας-Σατράπης τῆς Ἀνατολῆς, ποὺ «ἀναγόρευσε» τὸν ἑαυτό του θεὸ καὶ «καθαίρεσε» τὸν Τριαδικὸ Θεό μας σὲ ὑποτελή του!!!
Τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας μᾶς τὴν προανήγγειλαν οἱ δίκαιοι καὶ οἱ προφῆτες Του, μᾶς τὴν ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, μᾶς τὴν ἐδίδαξαν οἱ ἀπόστολοί Του, μᾶς τὴν στερέωσαν οἱ μάρτυρές Του, μᾶς τὴν διαφύλαξαν οἱ ἅγιοί Του, μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ Πατέρες μας!
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, παρ’ ὅλες τὶς κομπορρημοσύνες του καὶ τοὺς κορδακισμούς του, παρὰ τὴν τρομοκρατία καὶ τὶς ἀπειλὲς ποὺ ἐξαπολύει ἐναντίον μας, παρὰ τοὺς ἑωσφορικοὺς βρυχηθμούς του, εἶναι πολὺ μικρός, ἐλαχιστότατος, σχεδὸν ἀνύπαρκτος χωρὶς τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχει ὑφαρπάσει ἀλλὰ καὶ ἀπολύτως ἀδύναμος ἀκόμη καὶ μὲ αὐτήν, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ μᾶς χωρίσει ἀπ’ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἀλήθεια Του· ἡ ὁποία ἐμπεριέχει τὴν μόνη καὶ πραγματικὴ Ἀγάπη, τὴν μόνη καὶ πραγματικὴ Ἑνότητα, τὴν μόνη καὶ πραγματικὴ Εἰρήνη· καὶ ποὺ ―κυρίως― ἐξασφαλίζει τὴν μόνη καὶ πραγματικὴ Σωτηρία μας.
Στὴν προσωπική τους πτώση καὶ ἀπώλεια, ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει ν’ ἀκολουθήσουν ὁ κ. Βαρθολομαῖος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ λατινόφρονες φιλοπαπιστές, παναιρετικοὶ οἰκουμενιστὲς καὶ νεοεποχίτες συγκρητιστὲς μήτε θὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε μηδὲ θὰ μᾶς παρασύρουν.
Ζεῖ ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ σαρκωθεὶς καὶ ὁ σταυρωθεὶς καὶ ὁ ἀναστὰς γιὰ τὴ σωτηρία ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν.
Καλὸ Πάσχα καὶ καλὴν Ἀνάσταση. Ἀμήν.
Δροσερὸ Τρικάλων, 6 Μαρτίου 2012
Λ. Ντετζιόρτζιο
Λ. Ντετζιόρτζιο
Ο αείμνηστος διακεκριμένος νομομαθής υπουργός στην πρώτη κυβέρνηση Βενιζέλου Νικόλαος Δημητρακόπουλος σκοπούσε να απαλείψει το από πλευράς κανονικού δικαίου αίσχος,κατά Αμίλκα Αλιβιζάτο,της υπάρξεως τεσσάρων εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών εντός του ελλαδικού χώρου που απέβη πηγή τεραστίων προβλημάτων για την ομαλή πορεία της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.Δυστυχώς η εξ αιτίας των βαλκανικών πολέμων δημιουργηθείσα κατάσταση απέτρεψε την εν λόγω ρεαλιστική λύση.Η Ελλαδική Εκκλησία ειδικά σήμερα οπότε και η οικουμενιστική λαίλαπα που εκπορεύεται κυρίως απ το Φανάρι απειλεί να ισοπεδώσει τα πάντα έχει χρέος να αναθεωρήσει την έως τούδε σχέση της με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και να την προσαρμόσει προς περισσότερο κανονικές και λιγότερο γέμουσες εθνικών σκοπιμοτήτων κατευθύνσεις και προσανατολισμούς.Η χούντα της 21ης Απριλίου 1967 παρά το γεγονός ότι είχε επιβάλλει αυταρχικό και στερητικό των ελευθεριών του λαού καθεστώς ενεφορείτο εν προκειμένω από ορθές κατά τη γνώμη μου απόψεις.Οι εκκλησιαστικές διαρρυθμίσεις με βάση κανόνα του μεγάλου Φωτίου θα πρέπει να ακολουθούν τις α;ντίστοιχες πολιτικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ:Αναγκαία διευκρίνηση:Οι παραπάνω απόψεις επ ουδενί διεκδικούν το αλάθητο.Θεωρώ πάντως ότι εκφράζουν ικανή μερίδα του πιστού λαού και στοιχούν στις επιταγές του κανονικού δικαίου.
Λυκούργος Νάνης
Κάποιες λίγες και σύντομες παρατηρήσεις πάνω στο ανωτέρω κείμενο:
ΑπάντησηΔιαγραφή1/ Είναι παράδοξο να σπεύδουμε να απαντήσουμε εμείς στην επιστολή Βαρθολομαίου προς Ιερώνυμο, πριν καν απαντήσει ο ίδιος και η υπ' αυτόν ΔΙΣ, στην οποίαν απευθύνεται η επιστολή.
2/ Είναι παράδοξο επίσης να συμβουλεύουμε εμείς τον Αρχιεπίσκοπο, το τι θα έδει να πράξει, αντί να μας συμβουλεύει εκείνος, ως "εις τύπον και τόπον Χριστού" ιστάμενος. Αν σ' αυτό το θέμα δείχνει ανικανότητα και δεν έχει "νουν Χριστού", τότε θα πρέπει η Σύνοδος να τον καθαιρέσει.
3/ Από πότε είναι καταπατητής του Οικουμενικού θρόνου ο Βαρθολομαίος. Η εκλογή του επικυρώθηκε και από τις άλλες 13 εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες. Άλλο καταπατητής και άλλο αιρετίζων. Καταπατητές του Οικουμενικού θρόνου υπήρξαν αρκετοί στη μακραίωνη ιστορία του Πατριαρχείου, οι οποίοι "εξελέγοντο" ελέω αυτοκράτορος και όχι από Σύνοδο, αλλά όχι ο Βαρθολομαίος.
4/ Ναι, από τον Οικουμενικό θρόνο πέρασαν άγιοι και θεοφόροι Πατέτρες, αλλά και άγιοι "προβατόσχημοι λύκοι", όπως οι Αρσάκιος και Αττικός (κατά τον Ιω. Χρυσόστομο), όπως και ο ορθοδοξώτατος (κατά τον άγιο Νεκτάριο) Ιωάννης ΙΑ΄ Βέκκος. Μήπως κάπου μπλέκουμε τα πράγματα ή δεν γνωρίζουμε καλά την ιστορία;
5/ Αν ο Βαρθολομαίος επιτύχει να επιβάλει παπική ολοκληρωτική-φασιστική εξουσία ως πάπας-Σατράπης της Ανατολής στον άλλο πάπα-Σατράπη της Ανατολής Μόσχας Κύριλλο, τότε θα έχει συντελεστεί ένα μέγα θαύμα! Ίδωμεν.
6/ Είναι γνωστόν, ότι οι Εκκλησίες ΚΠόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Κύπρου έχουν καταστεί και υφίστανται με Κανονικές αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων και κανείς δεν μπορεί να τις καταργήσει, παρά μόνον Οικουμενική Σύνοδος. Οι υπόλοιπες Εκκλησίες, Ρωσίας, Γεωργίας (από το Αντιοχείας), Σερβίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Ελλάδος, Αλβανίας, Τσεχίας έχουν καταστεί αυτοκέφαλες, κατά παραχώρηση του Οικουνικού Πατριαρχείου με έκδοση αντίστοιχων Τόμων αυτοκεφαλίας. Οι Εκκλησίες αυτές υπάρχουν ελέω Πατριαρχείου και όχι Οικουμενικής Συνόδου και η Αυτοκεφαλία τους μπορεί να αρθεί με απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου (ακόμη και της Μόσχας), καθότι δεν υπάγονται στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας και έχουν δοθεί κατά παραχώρηση. Κάτι τέτοιο απειλήθηκε, προ ημερών, να γίνει με την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Τσεχίας.
7/ Δεν θα πρέπει να εφαρμοστεί η προτεσταντική αντίληψη: «cujus regio, ejus religio» (ούτινος το κράτος, εκείνου και η θρησκεία). Ο η΄ κανόνας της Γ΄ Συνόδου δίδει αυτοκεφαλία στην Κύπρο από την Αντιόχεια και δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, αλλά ούτε και ο ιζ΄ της Δ΄. Αντίθετα, έχουμε το παράδειγμα του Μ. Βασιλείου: Ο βασιλιάς Ουάλης θέλησε να χωρίσει την επαρχία της Καππαδοκίας σε δύο επαρχίες, με έδρα την Καισάρεια στη μία και τα Τύανα στην άλλη. Οι επίσκοποι αιρετικοί όπως ήταν βρήκαν ευκαιρία, γιατί συνέχεια φιλονικούσαν με τον Άγιο Βασίλειο να χωρίσουν και τις Μητροπόλεις σε δύο, ορίζοντας δικό τους Μητροπολίτη στα Τύανα. Τότε ο Άγιος με ταπείνωση τους είπε ότι η Εκκλησία δεν έχει υποχρέωση να ακολουθεί την βασιλεία, αλλά η βασιλεία την Εκκλησία, ούτε είναι πρέπον να χωρίζουν οι Μητροπολίτες, οι μιμητές του Χριστού επειδή χώρισαν οι έπαρχοι.
ΙΚ