Σιωπή βαθειά σήμερα στη γή,

Σιωπή βαθειά σήμερα στη γή,

γιατί ο βασιλεύς κοιμάται...

Τι είναι τούτο;
Σιωπή βαθειά σήμερα στη γή.
Σιωπή βαθειά και ησυχία βαθειά.
Μεγάλη σιωπή, γιατί ο βασιλεύς κοιμάται.
Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε.
Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο Άδης ετρόμαξε.
Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε κι αυτούς που κοιμόνταν αιώνες, από τον Άδη ξύπνησε.
Σήμερα σώζονται και αυτοί που ζουν επάνω στη γη και αυτοί που αιώνες τώρα βρίσκονται κάτω από τη γη.
Σήμερα σώζεται όλος ο κόσμος, ορατός και αόρατος.
Σήμερα είναι διπλή η παρουσία του Δεσπότου Χριστού.
Διπλή ευσπλαχνία. Διπλή κατάβασις μαζί και συγκατάβασις.
Διπλή φιλανθρωπία. Διπλή επίσκεψις στους ανθρώπους.
Από τον ουρανό στη γη και από τη γη στα κατοχθόνια κατεβαίνει ο Χριστός.
Οι πύλες του Άδου ανοίγονται.
Χαρήτε όλοι εσείς που κοιμάσθε από τους πανάρχαιους αιώνες.
Χτες εζήσαμε στην υποταγή Του, σήμερα την κυριαρχία Του.
Χθες φανερώθηκαν τα σημάδια της ανθρώπινής Του φύσεώς και σήμερα της θεϊκής.
Χθες τον ερράπιζαν και σήμερα με την αστραπή της θεότητοςσχίζει το σκοτεινό κατηκητήριο του Άδου.
Χθες τον έδενανκαι σήμερα δένει Αυτός τον τύραννο διάβολο με άλυτα δεσμά.

Οδευοντας

Κοίμησις



του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη



Ο θάνατος είναι κοίμησις.

● Κοίμησις φυσικά του σώματος, όχι της ψυχής.
Η ψυχή, και όταν το σώμα σε τούτη τη ζωή κοιμάται, δεν κοιμάται.
Και όταν το σώμα νεκρώνεται τη στιγμή του θανάτου, η ψυχή δεν πεθαίνει.
Ελεύθερη από τα δεσμά του σώματος φτερουγίζει στην πατρίδα της, τον ουρανό.
Ζη την αιωνιότητα από την ώρα του θανάτου.
Το σώμα κοιμάται.
Κοιμάται, για να ξυπνήση, για ν’ αναστηθή.
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Τίνος ένεκεν θρηνείς, ει πιστεύεις ότι αναστήσεται, ότι ουκ απόλωλεν, ότι ύπνος και κοίμησις το πράγμα εστί;» (Ε.Π.Ε.24,474). Μετάφρασις: Για ποιο λόγο θρηνείς, αν πιστεύης, ότι θ’αναστηθή ο άνθρωπός σου, ότι δεν χάθηκε; Αν πιστεύης, ότι ύπνος και κοίμησις είναι ο θάνατος;


● «Φιλόθρηνοι», παρουσιάζονται δυστυχώς και σε χριστιανικές κηδείες οι περισσότεροι άνθρωποι, και ιδίως οι γυναίκες.
Και φωνάζει ο ιερός Χρυσόστομος: «Ακούσατε των γυναικών όσαι φιλόθρηνοι, όσαι προς τα έθνη αφορήτως φέρεσθε, ότι τα εθνικών πράττετε. Ει δε το αλγεῖν επί τοις απελθούσιν εθνικών, το κατακόπτεσθαι και καταξαίνειν παρειάς, τίνων άρα εστίν, ειπέ μοι;» (Ε.Π.Ε.22,474). Μετάφρασις: Ακούστε όσες γυναίκες αρέσκεστε στους θρήνους, όσες ρέπετε στα πένθη τα αβάσταχτα. Κάνετε αυτά, που κάνουν και οι ειδωλολάτρες. Αν όμως η θλίψις για τους πεθαμένους είναι χαρακτηριστικό των ειδωλολατρών, τίνων άρα είναι χαρακτηριστικό οι κοπετοί και τα κτυπήματα στο πρόσωπο;

Στ’ αλήθεια, γιατί κάνουμε έτσι μπροστά στο φέρετρο δικού μας ανθρώπου;
Είμαστε χριστιανοί;
Ποια δικαιολογία μπορούμε να βρούμε;


● Για το χωρισμό;
Βέβαια ο χωρισμός προκαλεί κάποια θλίψι.
Μα είναι χωρισμός προσωρινός.
Σύντομα θα συναντηθούμε ξανά με το πρόσωπό μας.


● Για το ότι χάσαμε το στήριγμά μας;
Ρωτάει ο Χρυσόστομος∙
Ο άντρας σου ή το παιδί σου μπορούν να σου ασφαλίσουν τη ζωή, κι ο Θεός δεν μπορεί;


● Για το ότι αγαπούσαμε πολύ το πρόσωπο που έφυγε;
Βέβαια η αγάπη προξενεί κάποιο πόνο, αλλ’ όχι απαρηγόρητο θρήνο ή μοιρολόγια και κατάρες προς το Θεό, που πήρε τον άνθρωπό σου!
Μήπως αυτό φανερώνει, ότι λίγο αγαπάς το δικό σου πρόσωπο και ακόμα λιγώτερο ή και καθόλου το Θεό;
Όποιος αγαπά το Θεό, δεν απελπίζεται.
Όποιος αγαπά σωστά τον άλλον, χαίρεται, που πήγε γρηγορώτερα στη μακαριότητα της αιωνιότητας.
Συγκρίνει τις δυο αγάπες ο Χρυσόστομος και λέει:
«Επειδή κατωφερείς εσμεν και σφόδρα καταπεπτώκαμεν, και άνδρες γυναίκας του Θεού πλέον φιλούμεν, και γυναίκες άνδρας του Θεού μάλλον προτιμώμεν, τούτου χάριν και άκοντας ημάς εις πόθον έλκει τον αυτού.
Μη φίλει τον άνδρα του Θεού πλέον, και ουκ αισθήση χηρείας ποτέ∙ μάλλον δε καν συμβή, ου λήψει την αίσθησιν.
Διατί;
ότι προστάτην έχεις τον μάλλον φιλούντα αθάνατον» (Ε.Π.Ε.22,476).

Μετάφρασις: Επειδή είμαστε πολύ χαμερπείς κι έχουμε ξεπέσει και επειδή οι άντρες αγαπάνε τις γυναίκες περισσότερο απ’ το Θεό, και οι γυναίκες προτιμούν τους άντρες περισσότερο απ’ το Θεό, γι αυτό και χωρίς να το θέλουμε μας τραβά ο πόθος του αγαπητού μας προσώπου.
Μην αγαπάς τον άντρα σου πάνω από το Θεό, και δεν θα αισθανθής ποτέ τη χηρεία.
Και αν συμβή, δεν θα την αντιληφθής.
Διότι έχεις προστάτη Εκείνον, που μας αγαπά περισότερο από όλους και είναι και Αθάνατος.


● Για το ότι η συνήθεια επιβάλλει να μαυροντυθούμε και να φανούμε τετθλιμμένοι συγγενείς και φίλοι;
Δηλαδή η κοσμική συνήθεια είναι πάνω από την πίστι μας;
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:

«Οράς, ότι ουκ από συνηθείας, αλλ’ από απιστίας ημίν ο θρήνος γίνεται;» (Ε.Π.Ε. 22,480).