Κυριακή 11 Μαρτίου 2012


Μία


η Εκκλησία όλων


(Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής της ακαινοτομήτου Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας).

Η αποτείχισις δέν θά εχη καμμίαν θετικήν νομοκανονικήν εκκλησιολογικήν σωτηριολογικήν συνέπειαν καί αξίαν εάν δέν τεκμηριωθη επί της καταδίκης υπό τών αποτειχιζόντων εαυτούς εκ της αιρέσεως (οικουμενισμού καί της συναφούς νεοημερολογιτισμού) καί των αιρετικών από τών οποίων αποτειχίζονται, καί 'επί της προσφυγή δι' Ορθοδόξου Ομολογίας (λιβέλλου) εις τήν ακαινοτόμητον γνησίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, ητοι εις τούς Αρχιερείς οι οποίοι συνεχίζουν "ακαινοτομήτως καί αμειώτως" "πάντα τά της Εκκλησίας", (Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου) "μηδέν προσθέτοντες καί μηδέν αφαιρούντες", καί οι οποίοι διά τήν αποδοχήν καί ενταξιν τών προσερχομένων οφείλουν θά εφαρμόσουν αναλόγως τούς Ιερούς Κανόνας τούς προβλέποντας τόν τρόπον αποδοχής τών εκ των αιρέσεων προσερχομένων τη Εκκλησία .


Απάντηση


Δεν είναι αιρετικοί οι νεοημερολογίτες, ο λαός, ο κλήρος, αποτειχισμένοι η όχι, ώστε από κάποια παράταξη του παλαιού να εφαρμοστούν οι ιεροί κανόνες που προβλέπουν ένταξη αιρετικού.

Άραγε όλες οι παρατάξεις του παλαιού μας θεωρούν αιρετικούς;


Οι νεοημερολογίτες, δεν παρεκκλίναμε από το Ορθό Δόγμα, ως λαός, κλήρος και Σύνοδοι.

Ατομα πλανούνται.

Εκκλησία είναι όλος ο λαός και όλος ο κλήρος και δεν μπορεί τυχον σφάλματα ενός να τα χρεώνεται όλη η Εκκλησία.

Νομίζω ότι οι επίσημα αποτειχισθέντες αποτειχίζονται από τον επίσκοπο, όχι από την Εκκλησία, η οποία είναι μία παγκοσμίως.

Η Ορθόδοξη.

Αν δεν υπάρχει γενικευμένη αντίδραση είναι γιατί παρεκκλίναμε στα πάντα, όχι μόνο στον αντιοικουμενιστικά ζητήματα, ακατήχητοι και ανερμάτιστοι παρασυρόμεθα από εντάλματα ανθρώπων, από τις επιθυμίες μας, τη φαντασιοπληξία και το φανατισμό.

Καιρός να θεωρήσουμε ότι μία είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, παλαιού όλων των παρατάξεων και νέου και όλοι μαζί να ξαναενωθούμε για να βιώσουμε την Ορθοδοξία που ομολογούμε και την Ορθοπραξία που ούτε ομολογούμε ούτε βιώνουμε.

Όλοι, και του παλαιού και του νέου.

Στην δίνη των εξελίξεων, οι του παλαιού, που είναι απεξαρτημένοι από τον Καίσαρα έχουν να προσφέρουν τα μάλα, ας μην αρχίζουμε να θεωρούμε αιρετικό τον απλό λαό, εκατέρωθεν.

Αναγνώστης

4 σχόλια:

  1. "Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω· καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος Θεῷ, ἀλλ᾿ ἔννομος Χριστῷ, ἵνα κερδήσω ἀνόμους· ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω. Τοῦτο δὲ ποιῶ διὰ τὸ εὐαγγέλιον, ἵνα συγκοινωνὸς αὐτοῦ γένωμαι". (Α΄Κορ.19-23)

    Αυτά γράφει ό ίδιος ο Απ.Παύλος. Όλα τα έκενε "διά το Ευαγγέλιον", για να γίνη "συγκοινωνός" Αυτού, Εκείνου και των Αδελφών.. Εμείς;

    Εμείς ένθεν κακείθεν, όχι "κοινωνία" με τον Ορθόδοξο, αλλά ούτε κατανόηση δεν έχουμε, ούτε μια ελάχιστη υποχώρηση. Διαμερίσαμε τον άρραφον Χιτώνα Του και στεκόμαστε στους τύπους και στις πρωτοκαθεδρίες, ενώ έχουμε το ίδιο Δόγμα. Διάλογο κάνουμε μόνο με κάθε αιρετικό, τον ορθόδοξο αδελφό μας όμως, που δεν έχουμε και δογματικές διαφορές, τον καλέσαμε για διάλογο ενότητας; Και αν το ημερολόγιο μας διαιρεί, ή ας πάμε με το παλιό, ή ας έχουμε δύο ημερολόγια, ή ας έρθουν στο νέο, ή ας καταλάβουν όλοι ότι είναι επουσιώδες. Αν μας διαιρεί ο οικουμενισμός, "ου μη συμπροσευχηθώ με αιρετικόν ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αμήν.

    Απεσύρθη η παράγραφος

    " διά τήν αποδοχήν καί ενταξιν τών προσερχομένων οφείλουν θά εφαρμόσουν αναλόγως τούς Ιερούς Κανόνας τούς προβλέποντας τόν τρόπον αποδοχής τών εκ των αιρέσεων προσερχομένων τη Εκκλησία " ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οχι δέν απεσύρθη η παράγραφος, καθ' ἥν: "διά τήν αποδοχήν καί ενταξιν τών προσερχομένων οφείλουν νά εφαρμόσουν αναλόγως τούς Ιερούς Κανόνας τούς προβλέποντας τόν τρόπον αποδοχής τών εκ των αιρέσεων προσερχομένων τη Εκκλησία", απλώς δέν συμπεριελήφθη εἰς τό διορθωθέν σχόλιον ὡς αὐτονόητον. Ἡ ἐν προκειμένω πράξις τῆς Ἐκκλησίας ειναι δεδομένη, καθόσον ἀείποτε ἡ Εκκλησία απεφάσισεν αναλόγωψς επί τού τρόπου αποδοχής των εἰς αυτήν επιστρεφόντων εν μετανοία πρώην αιρετικών. Καί ασφαλώς αλλοτε εφήρμοζε τήν ακρίβειαν τών Κανόνων καί αλλοτε τήν οικονομίαν.

      Διαγραφή
  3. "Αείποτε ἡ Εκκλησία απεφάσισεν αναλόγως επί τού τρόπου αποδοχής των εἰς αυτήν επιστρεφόντων εν μετανοία πρώην αιρετικών".

    - Ευχαριστούμε για τη διευκρίνιση. Μέχρι στιγμής είχαμε την εντύπωση ότι όλοι, νέου και παλαιού ομιλούσαν για "σχίσμα", (προκληθέν υπό του ετέρου) και όχι για "αίρεση".

    Τώρα διαπιστώνουμε ότι οι του "παλαιού", ή ίσως μερίς αυτών μας θεωρούν αιρετικούς, ότι τα μυστήριά μας είναι άκυρα κ.λπ. Οι του "νέου" νομίζω, δεν ομιλούμε για "αίρεση" όσον αφορά τους αδελφούς του "πατρίου" αλλά για "σχίσμα".

    Όλοι όμως οι του "πατρίου" αποκαλούν "αιρετικούς" όλους τους
    "νεοημερολογίτες"; Έχω την εντύπωση περί του αντιθέτου. Ένιοι του "πατρίου" προσκαλούν και δέχονται σε εκκλησιασμό, πανηγύρεις τους, προσκυνηματικές εκδρομές τους, εκδηλώσεις τους, και τους αδελφούς του "νέου", συμμετέχουν δε οι ίδιοι σε προσκυνηματικές εκδομές σε ι.μονές, πατριαρχεία π.χ. αγ. Τοπων, που συγκοινωνούν με την επίσημη εκκλησία της Ελλάδος.

    Αντιγράφω πρόχειρα από το διαδίκτυο.
    "Κατά τους Ιερούς Κανόνες ΑΙΡΕΣΗ είναι η αλλοίωση και παραχάραξη και διαστρέβλωση της Αλήθειας, του Δόγματος της Εκκλησίας μας... Το ανατρεπτικό έργο των αιρετικών έχει στόχο και τις Άγιες Γραφές και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, δηλαδή τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, που υπομνηματίζουν και ερμηνεύουν Ορθοδόξως τις Άγιες Γραφές".

    "Το Εκκλησιαστικό ΣΧΙΣΜΑ είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την Αίρεση, καθώς ερμηνεύει αυτός ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Πηδάλιό του (σελ. 388).
    Το Σχίσμα έχει ως αιτία κάποια προβλήματα, που εύκολα αντιμετωπίζονται και λύνονται, όταν υπάρχει καλή πρόθεση και πολλή ταπείνωση και πνεύμα διακρίσεως και από τις δύο πλευρές. Οι σχισματικοί ανεξαρτητοποιούνται βέβαια, αποσχίζονται από τον εκκλησιαστικό κορμό, δημιουργούν δική τους Σύνοδο, αλλά δεν παύουν να είναι Ορθόδοξοι. Δεν διαστρέφουν τα ιερά Δόγματα της Εκκλησίας, δεν είναι εχθροί του Θεού και της Αλήθειας και των Αγίων Γραφών και της Ιεράς Παραδόσεως, όπως οι αιρετικοί.
    Η απειθαρχία των σχισματικών στην Εκκλησία συνίσταται στην έλλειψη διακρίσεως από τη μία και από την άλλη πλευρά, στην απουσία αγάπης. Αν παραμεριστούν οι ανθρώπινες αδυναμίες και πρυτανεύει η εν Χριστώ αγάπη και η αρετή της διακρίσεως εύκολα αντιμετωπίζονται, συζητούνται και λύνονται τα διοικητικής ή άλλης φύσεως αίτια, που προκάλεσαν το Σχίσμα".

    Πάντως δεν μπορεί να υπάρχουν δύο ή περισσότερες Εκκλησίες.
    Μία είναι η Εκλησία, το σώμα του Χριστού, όπως Ένας, ο Κύριος ειναι η κεφαλή της, και ίσως, σαν Βασιλεία των Ουρανών. Ίσως ο Κύριος να έχει τη δική Του Εκκλησία, το "μικρόν ποίμνιον" του αγνού λαού από το πλήρωμα "πατρίου" και "νέου".

    Αναγνώστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου