Οχι
απροϋπόθετος
διάλογος
του Ομολογητού Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου
᾿Αξιότιμε κ. Διευθυντά, χαίρετε ἐν Κυρίῳ καὶ ὑγιαίνετε.
῾Υπάρχει διαφωνία ὡς πρὸς τὸν διάλογο μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ Παπικῶν.
῎Αλλοι ᾿Ορθόδοξοι εἶνε ὑπὲρ τοῦ διαλόγου καὶ ἄλλοι κατά.
᾿Εμεῖς εἴμεθα καὶ ὑπὲρ καὶ κατά!
Παράδοξος ὁ λόγος μας;
Ναί, ἀλλ᾿ ὀρθός.
Εἴμεθα ὑπὲρ τοῦ διαλόγου κατ᾿ ἀρχήν.
᾿Αλλ᾿ ὁ διάλογος δὲν εἶνε ἀπροϋπόθετος, ἔχει προϋποθέσεις.
Καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις, εἴμεθα κατὰ τοῦ διαλόγου.
῎Αλλοι ᾿Ορθόδοξοι εἶνε ὑπὲρ τοῦ διαλόγου καὶ ἄλλοι κατά.
᾿Εμεῖς εἴμεθα καὶ ὑπὲρ καὶ κατά!
Παράδοξος ὁ λόγος μας;
Ναί, ἀλλ᾿ ὀρθός.
Εἴμεθα ὑπὲρ τοῦ διαλόγου κατ᾿ ἀρχήν.
᾿Αλλ᾿ ὁ διάλογος δὲν εἶνε ἀπροϋπόθετος, ἔχει προϋποθέσεις.
Καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν οἱ προϋποθέσεις, εἴμεθα κατὰ τοῦ διαλόγου.
Ο διάλογος μὲ τοὺς Παπικοὺς δὲν ἔχει προϋποθέσεις.
᾿Αναφέρουμε δύο μόνο σοβαρωτάτους λόγους.
Ο Πάπας ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει τὸ ἀλάθητο.
Καὶ γιὰ νὰ γίνῃ διάλογος, πρέπει τοὐλάχιστον κατὰ τὸ χρόνο τοῦ διαλόγου ὁ Πάπας νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὴν ἀξίωσι ὅτι ἔχει τὸ ἀλάθητο.
Διότι ἀλλιῶς ὀρθὸ a priori θεωρεῖται ὅ,τι συμφωνεῖ μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Πάπα, καὶ συνεπῶς ὁ διάλογος δὲν ἔχει νόημα, ἡ συζήτησι περιττεύει.
᾿Αλλὰ παραιτεῖται ὁ Πάπας ἀπὸ τὸ ἀλάθητό του, ἔστω καὶ προσωρινῶς;
῎Οχι.
Διότι τὸ ἀλάθητο γιὰ τὸν Παπισμὸ εἶνε δόγμα πίστεως.
Δόγμα πίστεως εἶνε ἐπίσης γιὰ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸ ὅτι ὁ Πάπας δύναται νὰ ἐπεμβαίνῃ στὴν ῾Αγία Γραφή, τὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς ᾿Εκκλησίας, καὶ νὰ κάνῃ στὴν ῾Αγία Γραφὴ προσθέσεις, ἀφαιρέσεις, τροποποιήσεις κατὰ τὴ γνώμη καὶ τὸ θέλημά του, οἱ δὲ Ρωμαιοκαθολικοί, ἂν προκύψῃ δίλημμα νὰ ἐκλέξουν μεταξὺ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς γνώμης τοῦ Πάπα, πρέπει νὰ προτιμήσουν τὴ γνώμη τοῦ Πάπα!
Πράγματα ἐξωφρενικά, σατανικά.
Βάσι γιὰ διάλογο μεταξὺ ᾿Ορθοδόξων καὶ ἑτεροδόξων εἶνε ἡ Γραφή.
᾿Αλλ᾿ ἀφοῦ ὁ Πάπας δύναται ν᾿ ἀλλοιώνῃ καὶ τὴ Γραφή, κοινὴ βάσι γιὰ διάλογο δὲν ὑπάρχει.
Κατόπιν δὲ τούτων ἐρωτοῦμε·
Πῶς ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες καὶ ἄλλοι ἐπιμένουν στὸ διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς;
῎Εχουν τόσο μεγάλη ἀγάπη πρὸς τοὺς Παπικοὺς καὶ νομίζουν, ὅτι μπορεῖ νὰ συγκινήσουν, νὰ μεταπείσουν καὶ νὰ σώσουν μὲ τὸ διάλογο τὸν ἑωσφορικώ τατο καὶ προσφιλέστατο σ᾿ αὐ τοὺς Πάπα;
῍Ας κάνουν διάλογο καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸν ῾Εωσφόρο. ῾
Η προμήτωρ Εὔα ἔκανε διάλογο μὲ τὸν ῾Εωσφόρο καὶ εἴδαμε τὰ ἀποτελέσματα…
Καὶ ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα·
Οἱ Οἰκουμενισταὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες γιατί δὲν ὁρίζουν καὶ ἕνα διάλογο μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἀντιοικουμενιστῶν ᾿Ορθοδόξων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, γιὰ νὰ συζητηθοῦν οἱ μεταξύ των διαφορὲς ὡς πρὸς τὸν διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς, ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὸν Οἰκουμενισμό;
Εὐχαριστῶ γιὰ τὴ φιλοξενία
Νικόλαος ᾿Ιω. Σωτηρόπουλος
Ορθόδοξος Τύπος,30/12/2011
.jpeg)
Μια πρόγευση του πρωτείου και του αλαθήτου έχουμε στις παπικές υπαγορεύσεις (dictates papae) Γρηγορίου Ζ΄ (1073-1085) με τις οποίες ισχυροποιούντο οι αποφάσεις της συνόδου του Λατερανού (1059) με τίτλο: «Η ρωμαϊκή Εκκλησία ιδρύθηκε από τον Κύριο και μόνον από Αυτόν».
ΑπάντησηΔιαγραφή1.- «Η ρωμαϊκή Εκκλησία ιδρύθηκε από τον Κύριο και μόνον από Αυτόν».
2.- «Μόνον ο ρωμαίος ποντίφικας ονομάζεται δικαίως παγκόσμιος».
3.- «Μόνον αυτός μπορεί να καθαιρέσει ή να δώσει άφεση στους επισκόπους.
4.- «Ο λεγάτος του (δηλ. ο πρεσβευτής του), σε ένα εκκλησιαστικό συμβούλιο, είναι ανώτερος από όλους τους επισκόπους, ακόμη κι’ αν είναι κατώτερος κατά τη χειροτονία και μπορεί να τους απαγγείλει ποινή καθαιρέσεως».
5.- «Ο πάπας μπορεί να καθαιρέσει τους απόντες».
6.- «Μεταξύ άλλων, δεν μπορεί κανείς να συγκατοικήσει με αυτούς που ο πάπας έχει αφορίσει».
7.- «Μόνον αυτός μπορεί, ανάλογα με την περίπτωση, να θεσπίσει νέους νόμους, να συνενώσει νέους λαούς, να μετατρέψει μια συνοδεία σε αβαείο, να διαιρέσει μια πλούσια επισκοπή και να συγχωνεύσει πτωχές επισκοπές».
8.- «Μόνον αυτός μπορεί να χρησιμοποιήσει τα αυτοκρατορικά εμβλήματα».
9.- «Ο πάπας είναι ο μόνος άνθρωπος του οποίου όλοι οι πρίγκιπες φιλούν τα πόδια».
10.- «Είναι ο μόνος του οποίου το όνομα μνημονεύεται σε όλες τις εκκλησίες».
11.- «Το όνομά του είναι μοναδικό στον κόσμο».
12.- «Έχει τη δυνατότητα να καθαιρεί τους αυτοκράτορες».
13.- «Έχει τη δυνατότητα να μεταθέτει τους επισκόπους από μια έδρα σε άλλη. σύμφωνα με τις ανάγκες».
14.- «Έχει το δικαίωμα να χειροτονεί ένα κληρικό οποιασδήποτε εκκλησίας, όπου θέλει».
15.- «Αυτός ο οποίος χειροτονήθηκε από τον πάπα μπορεί να δώσει εντολές στην εκκλησία ενός άλλου, αλλά όχι να κηρύξει πόλεμο και δεν μπορεί να δεχθεί από έναν άλλον επίσκοπο κάποιο ανώτερο αξίωμα».
16.- «Δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκληση γενικής συνόδου χωρίς την εντολή του».
17.- «Κανένα κείμενο ή βιβλίο δεν μπορεί να έχει εγκυρότητα χωρίς την έγκρισή του».
18.- «Η απόφασή του δεν μπορεί να τροποποιηθεί από κανένα και μόνον αυτός μπορεί να τροποποιήσει τις αποφάσεις όλων».
19.- «Ο πάπας δεν μπορεί να κριθεί από κανένα».
20.- «Κανείς δεν μπορεί να καταδικάσει κάποιον που επικαλείται την αποστολική έδρα».
21.- «Οι σημαντικές υποθέσεις κάθε εκκλησίας πρέπει να φέρονται ενώπιόν του».
22.- «Η ρωμαϊκή εκκλησία δεν πλανήθηκε ποτέ και σύμφωνα με τη μαρτυρία της Γραφής δεν θα πλανηθεί ποτέ».
23.- «Ο ρωμαίος ποντίφικας, ο οποίος έχει χειροτονηθεί σύμφωνα με τους κανόνες, γίνεται αδιαμφισβητήτως άγιος με τις αξιομισθίες του μακάριου Πέτρου, όπως μαρτυρούν τα γραπτά του αγίου Εννοδίου επισκόπου Παβίας εγκεκριμένα από πολλούς Άγιους Πατέρας και όπως βεβαιώνουν τα διατάγματα του μακαρίου πάπα Συμμάχου».
24.- «Με τη διαταγή και τη συγκατάθεση του πάπα επιτρέπεται σε κάποιον υπήκοο να εκφέρει κατηγορία».
25.- «Μπορεί εκτός συνοδικού συμβουλίου να καθαιρέσει ή να συγχωρήσει τους επισκόπους».
26.- «Αυτός ο οποίος δεν είναι με την καθολική εκκλησία, δεν μπορεί να θεωρείται καθολικός».
27.- «Ο πάπας μπορεί να αποδεσμεύσει υπηκόους του από όρκο πίστης που έδωσαν σε αδίκους».
IK
Επακόλουθο αυτής της απόφασης είναι το κείμενο της θέσπισης, τόσο του πρωτείου, όσο και του αλάθητου της Α΄ Βατικανής συνόδου, το οποίο στα επίμαχα σημεία, έχει ως κατωτέρω, σε μετάφραση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταστατικός χάρτης (Constitutio) I
Κεφάλαιο (caput) 1.
Όρισεν η σύνοδς αύτη, ότι: «….. εάν τις είπη, ότι ο μακάριος Πέτρος δεν είναι υπ’ αυτού του Χριστού του Κυρίου κατεστημένος πάντων των αποστόλων αρχή (principem) και πάσης της στρατευομένης Εκκλησίας ορατή κεφαλή. ή ότι ούτος τιμής μόνον, ουχί δε αληθούς και πραγματικής (propriae) δικαιοδοσίας πρωτείον υπ’ αυτού του Κυρίου ημών Χριστού κατ’ ευθείαν και αμέσως έλαβεν, ανάθεμα έστω».
Κεφάλαιο (caput) 2.
«….. Εάν τις είπη ότι δεν είναι κατά διάταξιν αυτού του Χριστού του Κυρίου ή θείω δικαίω, ίνα ο μακάριος Πέτρος εν τω πρωτείω υπέρ την καθολικήν Εκκλησίαν έχη συνεχείς διαδόχους ή ότι ο Ρωμαίος Ποντίφηξ δεν είναι του μακαρίου Πέτρου εν τω πρωτείω τούτω διάδοχος, ανάθεμα έστω».
Κεφάλαιο (caput) 3.
«….. Όθεν διδάσκομεν και διακηρύττομεν, ότι η Ρωμαϊκή Εκκλησία, διατάσσοντος του Κυρίου, υπέρ πάσας τας άλλας έλαβε πρωτείον κανονικής εξουσίας, και ότι η εξουσία αύτη της δικαιοδοσίας του Ρωμαίου Ποντίφηκος, ήτις είναι αληθώς επισκοπική, είναι και άμεσος. προς ταύτην δε οιουδήποτε τυπικού και αξιώματος οι ποιμένες και οι πιστοί, τόσον καθ’ εαυτούς ανά εις όσον και ομού πάντες δεσμεύονται δια καθήκοντος ιεραρχικής υποταγής και αληθούς υπακοής, ου μόνον εν τοις πράγμασιν, άτινα αφορώσιν εις την πίστιν και τα ήθη, αλλά και εις εκείνα, άτινα εις την ευταξίαν και διοίκησιν της Εκκλησίας της καθ’ άπασαν την οικουμένην. Ούτως ώστε τηρουμένης μετά του Ρωμαίου Ποντίφηκος τόσον της κοινωνίας όσον και της μετ’ αυτού ενότητος εν τη ομολογία της πίστεως, η Εκκλησία του Χριστού είναι μια ποίμνη υπό έναν ύψιστον ποιμένα». «Όθεν εάν τις είπη, ότι ο Ρωμαίος Ποντίφηξ έχει τοσούτον μόνον καθήκον επιβλέψεως ή διοικήσεως, ουχί δε πλήρη και υπερτάτην εξουσίαν δικαιοδοσίας εις σύμπασαν την Εκκλησίαν, ου μόνον εν τοις αφορώσιν εις την πίστιν και τα ήθη, αλλά και εις εκείνα, άτινα εις την ευταξίαν και διοίκησιν της καθ’ άπασαν την οικουμένην Εκκλησίας. ή ότι έχει ταύτην μετρίαν εις τα ισχυρότερα μέρη, ουχί δε ολόκληρον την πληρότητα ταύτης της υπερτάτης εξουσίας ή ότι αύτη τούτου η εξουσία δεν είναι κανονική (ordinariam) και άμεσος είτε εις πάσας είτε εις ανά μιαν εκάστην τας εκκλησίας είτε εις πάντας είτε εις ένα έκαστον τους ποιμένας και τους πιστούς ανάθεμα έστω».
Κεφάλαιο (caput) 4.
«….. Διδάσκομεν και ως θεόθεν αποκεκαλυμμένον δόγμα ορίζομεν: ότι ο Ρωμαίος ποντίφηξ, όταν από καθέδρας αποφαίνεται, τουτέστιν όταν επιτελών το καθήκον του Ποιμένος και Διδασκάλου πάντων των χριστιανών, καθ’ όσον καθορίζει δια της υπερτάτης Αποστολικής εξουσίας την διδασκαλίαν περί της πίστεως ή των ηθών, ήτις υπό της καθολικής Εκκλησίας δέον να τηρήται, δια θείας επιστασίας, επηγγελμένης αυτώ εν τω μακαρίω Πέτρω, εν τω αυτώ αλαθήτω ισχύει, εν τω οποίω ο θείος Λυτρωτής ηθέλησεν ίνα η Εκκλησία αυτού, όταν ορίζη την διδασκαλίαν περί πίστεως και ηθών, να είναι δεδιδαγμένη. Όθεν παρομοίως του Ρωμαίου ποντίφηκος αι αποφάσεις εξ αυτών, ουχί δε εκ της συγκαταθέσεως της Εκκλησίας είναι ατροποποίητοι. Εάν δε τις τολμά να αντείπη εις ταύτην την ημετέραν απόφανσιν, όπερ ο Θεός αποστρέψεται, ανάθεμα έστω» (H. Denzinger-E. Nebreda (1909), σελ. 382-387).
IK
Αυτά είναι! Μα είναι σοβαρά πράγματα, είστε σίγουρος ότι ισχύουν αυτά κε ΙΚ; Φυσικό ήταν να ...διαμαρτυρηθούν οι Διαμαρτυρόμενοι. Όσο μας αφορά, τί είδους διάλογος θα είναι αυτός. Σε κάθε αντίλογο Ορθοδόξου, θα απαντούν:"ανάθεμα έστω"
ΑπάντησηΔιαγραφή"᾿Αλλὰ παραιτεῖται ὁ Πάπας ἀπὸ τὸ ἀλάθητό του, ἔστω καὶ προσωρινῶς;
ΑπάντησηΔιαγραφή῎Οχι."
Κι όμως, ο Ράτζινγκερ έχει δώσει εντολή στους Παπικούς που εμπλέκονται στον διάλογο με τους Ορθοδόξους να μην απαιτούν από τους τελευταίους την αναγνώριση κανενός πράγματος που δεν ήταν ήδη αναγνωρισμένο (κατ' αυτούς βέβαια) κατά την πρώτη χιλιετία όταν Νέα και Πρεσβυτέρα Ρώμη βρίσκονταν σε κοινωνία.
Οποτε καταλαβαινετε οτι ποτε δεν θα γινη τιποτε με αυτους και αυτο το γνωριζουν οι Οικουμενιστες, και παει λεγοντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στον κ. Σωτηρόπουλο, οι δύο προϋποθέσεις που θέτει εἰναι θεολογικώς εκ των ων ουκ άνευ, μα είναι δυνατόν να συζητάς στην ουσία επί των Αληθειών της Αγίας Γραφής και ο πάπας να σου λέει "μπορώ βέβαια να αλλάξω το κείμενο της αγίας Γραφής"; Βλασφημία !!! Και επίσης να σου λέει: Να συζητήσουμε να δούμε ποιος από τους δύο κάνει λάθος, αλλά ξέρεις εγώ είμαι αλάθητος".
ΑπάντησηΔιαγραφή