Το διαφημιστικό όργανο
των Ουνιτών της Ελλάδος
Δεν είναι άγνωστο ότι σε 4-5 γωνιές της Ελλάδος (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Νάξο) υπάρχουν εστίες παπικών, που αρέσκονται να αυτονομάζονται Ελληνόρρυθμοι καθολικοί της Ελλάδος. Τίτλος πονηρός και ασαφής. Παρά ταύτα σημαίνει ότι ομολογούν ότι είναι παπικοί. Αλλά επειδή η ονομασία καθολικοί σοκκάρει το ορθόδοξο πλήρωμα και το απωθεί, τον μετριάζουν με τον κατηγορηματικό προσδιορισμό Ελληνόρρυθμοι. Δηλαδή είναι παπικοί Έλληνες, που ζουν στους ρυθμούς της ελληνικής γλώσσας και της ορθοδόξου πίστεως. Δηλαδή αποστάτες από την ορθόδοξο πίστη, που εμφανίζονται με ορθόδοξη κληρική ενδυμασία, ναοδομία, εικονογραφία, και λειτουργική πράξη. Βλέπεις ορθόδοξους, αλλ’ είναι παπικοί. Βλέπεις πρόβατο, αλλ’ είναι λύκος.
Με μία λέξη είναι παπικοί, και μάλιστα οι πιο φανατικοί, και εμφανίζονται ως ορθόδοξοι. Δηλαδή άνθρωποι που υπηρετούν μονίμως και ισοβίως και εν γνώσει τους τη θρησκευτική απάτη προς παραπλάνηση των πολλών ανυποψίαστων ορθοδόξων χριστιανών. Δυσφορούν όταν τους ονομάζουμε με τον αποκαλυπτικό τίτλο Ουνίτες της Ελλάδος. Διότι αποκαλύπτονται οι προθέσεις τους, που δεν είναι άλλες από το να φαίνονται ενωμένοι με τους ορθοδόξους, ενώ δεν είναι ενωμένοι ούτε ορθόδοξοι, αλλά παπικοί. Και τούτο για να τους παραπλανούν και με τον καιρό να τους μεταστρέψουν σε παπικούς.
Οι ουνίτες αυτοί λοιπόν, ενισχυόμενοι ηθικώς και οικονομικώς από το παπικό ειδωλολατρικό κέντρο της Ρώμης, δραστηριοποιούνται σε μέγιστο βαθμό, και ιδιαίτερα μέσα στο ευνοϊκό για τον παπισμό πλαίσιο του οικουμενισμού, προκειμένου να πετύχουν τον άνομο και προπαγανδιστικό σκοπό τους. Μέσα στις αιρετικές δραστηριότητές τους είναι και η έκδοση του δημοσιογραφικού οργάνου τους, που στην πραγματικότητα είναι ένα καθαρά αιρετικό και προσηλυτιστικό και αυτοδιαφημιστικό περιοδικό, που δίνει αισιόδοξη εικόνα στην οδυνηρή πραγματικότητα.
Το στυλ, η νοοτροπία, η έκφραση, η ενασχόληση με τα επουσιώδη, οι εικόνες, τα χαμόγελα, η προβολή των στελεχών τους, οι στρατιωτικού τύπου ομαδοποίηση και οργάνωση της νεολαίας, η γιγαντοποίηση του «έργου» τους, οι φιέστες και τα σόου, το κοσμικό φρόνημα, τα παχιά και κούφια και ανούσια λόγια, οι χρηματοδοτήσεις εκδρομών, το εικονικό ενδιαφέρον, η ξύλινη γλώσσα, η υποκρισία, το δόλιο και παραπλανητικό σχέδιο, η ψευτοευγένεια, η υπόκρυψη των πραγματικών σχεδίων, οι αοριστολογίες, η διπλωματικότητα, το διεθνιστικό και διαθρησκειακό πνεύμα, η ειδωλοποίηση του πάπα τους, όλα αυτά και πολλά άλλα στην υπηρεσία του ενός και μοναδικού σκοπού: Την παποποίηση των ορθοδόξων Ελλήνων. Κυρίως την παποποίηση των νησιών, στα οποία έχουν ιστορία από τα χρόνια των καταραμένων σταυροφόρων, των οποίων είναι διάδοχοι, αφού τα ρεμάλια αυτά του παπισμού, οι λεγόμενοι σταυροφόροι, δεν θέλησαν να γυρίσουν πίσω στη Δύση, αλλά προτίμησαν να παραμείνουν στην ελληνική Ανατολή και να τυραννούν τους ορθοδόξους.
Μερικοί τίτλοι και κάποιες ορολογίες του αυτοδιαφημιστικού οργάνου τους θα μαρτυρήσουν για του λόγου το αληθές. «Πασχαλινό εγκώμιο που ψάλλεται μπροστά στην πασχαλινή λαμπάδα», «Ο δρόμος του σταυρού», «Μακαριωνυμία της αδελφής του ελέους», «Η πρώτη κοινωνία των παιδιών της Νάξου», «Εορτή και λιτανεία της αγίας δωρεάς», «Το άγιο χρίσμα στα παιδιά», «Καπουκκίνοι πατέρες», «Αδελφές του αγίου Ιωσήφ και φραγκισκανές αδελφές», «Έκθεση του αγιοτάτου μυστηρίου», «Παγκόσμια ημέρα των νέων», «Ελληνική καθολική εξαρχία», «Εμψυχώσεις», «Εθελοντές της Κάριτας», «Άγιος Αλοΐσιος», «Άγιος Ιωσήφ της εμφανίσεως», «Ναός της μεταστάσεως της υπεραγίας Θεοτόκου», «Η νύχτα των ναών», «Αποστολικός νούντσιος», «Καθολική εκκλησία αμιάντου συλλήψεως της Θεοτόκου», «Πανήγυρη της ιεράς καρδίας του Ιησού» και άλλα πολλά ξενικά παράξενα άγνωστα αλλότρια και απωθητικά για τους ορθοδόξους χριστιανούς.
Τί άλλο θα μπορούσε άραγε να είναι το δημοσιογραφικό όργανο των παπικών; Συμβαίνει το φυσικότερο. Ότι είναι αυτοί, είναι και το περιοδικό τους. Αλίμονο στους ανήξερους, και ιδιαίτερα στους νέους, από τέτοιες παγίδες. Το περιοδικό μας αποκαλύπτει τη μάσκα των δολίων και υποκριτών και εφιστά την προσοχή όλων.
Aπο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ Οκτωβριου 2011κ
Η λέξη Ουνία είναι πολωνική με λατινική ρίζα και σημαίνει Ένωση και κάθε ένας που ανήκει στην Ουνία λέγεται Ουνίτης ή Ελληνοκαθολικός ή Ελληνόρυθμος. Χρησιμοποιήθηκε από την ΡΚαθολική «εκκλησία», για να δηλώσει κυρίως τους Ορθόδοξους εκείνους, οι οποίοι αναγνώρισαν το πρωτείο του Πάπα στην Εκκλησία και έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με την ΡΚαθολική «εκκλησία». Είναι μια από τις κακοδοξίες του Παπισμού και μάλιστα η πιο ύπουλη και θεωρείται ο δούρειος ίππος του Παπισμού. Είναι η πραγμάτωση του πρωτείου εξουσίας του Πάπα σ’ ολόκληρη την Εκκλησία. Η επιδίωξη αυτή ξεκινάει ήδη από τον 1ο αιώνα και κορυφώνεται τον 5ο και 6ο αιώνα συχνά με την ανοχή της Εκκλησίας. Η επιδίωξη αυτή εντάθηκε μετά το Σχίσμα του 1054 και ειδικά στη σύνοδο του Λατερανού το 1215 και στην παπική βούλα του Πάπα Ιννοκέντιου Δ΄ και εφαρμόστηκε δυναστικά σε όλες τις φραγκοκρατούμενες περιοχές της περιόδου των Σταυροφοριών (12ος-14ος αιώνας). Η επίσημη όμως εφαρμογή της Ουνίας γίνεται μετά την «ενωτική» σύνοδο Φλωρεντίας του 1439, όπου δημιουργήθηκε η ομάδα εκείνη των «Ορθοδόξων», που δέχτηκαν το πρωτείο εξουσίας του Πάπα Ρώμης σ’ ολόκληρη την Εκκλησία. Τότε δημιουργήθηκε μια οργανωμένη λατινική προπαγάνδα, σύμφωνα με την οποία οι Ορθόδοξοι που προσχωρούσαν στην Ουνία μπορούσαν να διατηρήσουν την ιδιαιτερότητα των παραδοσιακών τους στοιχείων στην οργάνωση, στη θεία λατρεία, στα έθιμα και στην πνευματικότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉδη, κατά τη σύνοδο της Φλωρεντίας πραγματοποιήθηκαν διμερείς συμφωνίες της ΡΚαθολικής «εκκλησίας» με τους Μαρωνίτες του Λιβάνου, με αποσχισμένες ομάδες από τις προχαλκηδόνιες εκκλησίες (Συροϊακωβίτικη, Κοπτική, Αρμενική), με τους Νεστοριανούς του Ιράκ και των Ινδιών, με τους Χαλδαίους και άλλες ομάδες του χριστιανισμού της Ανατολής.
Επειδή αποτελεί ένα μόρφωμα του Παπισμού δεν έχει στη χώρα μας παρά λίγους οπαδούς.
ΙΚ