προκαλεί συνέχεια την Ορθοδοξία
Ασίζη και Βόλος: παράλληλα οικουμενιστικά πανηγύρια
Ταυτόχρονη φανέρωση του φαναριώτικου οικουμενισμού σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο έγινε τις τελευταίες μέρες του Οκτωβρίου.
Την ώρα που ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμπροσευχόταν στην Ασίζη με τον Πάπα, κάθε είδους Προτεστάντες, Μονοφυσίτες και αλλοθρήσκους, στον Βόλο βραβευόταν ένας από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες του φαναριώτικου οικουμενισμού, ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας).
Ο Μητροπολίτης Περγάμου είναι πρόεδρος των σημαντικότερων επιτροπών ποικιλώνυμων διαλόγων που διεξάγει το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τις «αδελφές εκκλησίες» των Ρωμαιοκαθολικών και Προτεσταντών, μάλλον ειπείν των αιρετικών Λατίνων και Προτεσταντών.
Μαζεύτηκαν λοιπόν στη γνωστή πατρομάχο Ακαδημία του Βόλου όλοι οι γνωστοί νεωτεριστές και οικουμενιστές κληρικοί και θεολόγοι σε μια εκδήλωση βράβευσης του Μητροπολίτη Περγάμου...
Εκεί ο οικείος Μητροπολίτης, πρωτεργάτης της λειτουργικής «αναγέννησης» και κηπουρός του αμπελώνα της «μεταπατερικής θεολογίας» και ο άλλος Μητροπολίτης καθηγητής που με ευκολία διασπά την Αδιαίρετη Εκκλησία στα δύο και πάλι την ενώνει για να αποφύγει τον περαιτέρω συνοδικό έλεγχο των εκκλησιολογικών του απόψεων.
Εκεί και ο εισηγητής του σύγχρονου θρησκειολογικού και σε κάθε περίπτωση μη κατηχητικού μαθήματος των Θρησκευτικών.
Εκεί και οι θεσσαλονικείς καθηγητές που κατάφεραν εντός ολίγων ετών να μετατρέψουν τη Θεολογική Σχολή της συμπρωτεύουσας σε οικουμενιστικό αγρό.
Εκεί και ο εισηγητής του σύγχρονου θρησκειολογικού και σε κάθε περίπτωση μη κατηχητικού μαθήματος των Θρησκευτικών.
Εκεί και οι θεσσαλονικείς καθηγητές που κατάφεραν εντός ολίγων ετών να μετατρέψουν τη Θεολογική Σχολή της συμπρωτεύουσας σε οικουμενιστικό αγρό.
Την ίδια στιγμή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μυρίζοντας ακόμη λιβάνι αγιορείτικο, λίγες μόνο μέρες μετά την επίσκεψή του στον Άθωνα, έσπευδε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Πάπα.
Εκεί στην Ασίζη συμπροσευχήθηκε με παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες, εβραίους, βουδιστές και παντός είδους πιστούς και απίστους, σε ποιον θεό άραγε;
Και έτσι ανέμιξε την ευωδία του αγιορείτικου λιβανιού με τους καπνούς των διαθρησκειακών τελετών τις οποίες παρακολουθούσε προσεκτικά.
Εκεί στην Ασίζη συμπροσευχήθηκε με παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες, εβραίους, βουδιστές και παντός είδους πιστούς και απίστους, σε ποιον θεό άραγε;
Και έτσι ανέμιξε την ευωδία του αγιορείτικου λιβανιού με τους καπνούς των διαθρησκειακών τελετών τις οποίες παρακολουθούσε προσεκτικά.
Φανάρι – Βόλος – Ασίζη είναι δυστυχώς τόσο κοντά.
Απέχουν όμως χιλιόμετρα από την ασκητική πατερική Ορθοδοξία!
απο τα Θρησκευτικα
Απέχουν όμως χιλιόμετρα από την ασκητική πατερική Ορθοδοξία!
απο τα Θρησκευτικα
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Η σκηνή διαδραματίζεται σε παπικό ναό, όπου οι αιρετικοί παπικοί, αγγλικανοί και μονοφυσίτες γονατίζουν και συμπροσεύχονται και μετ' αυτών συμπροσεύχεται και ο Βαρθολομαίος, ποιώντας εμφανώς το σημείο του σταυρού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι προφανές, ότι ο Βαρθολομαίος συμπροσεύχεται με αιρετικούς και τούτο αποτελεί παράβαση κανόνα (τους κανόνες 10ο και 45ο Αποστολικούς και 33ο της Λαοδικείας (συμπροσευχή και συνευχή με αιρετικό)).
Η συμπροσευχή αυτή είναι παράβαση κανόνα και όχι παράβαση δόγματος, δηλ. δεν συνιστά αίρεση, καθότι ο συμπροσευχόμενος με αιρετικό δεν καθίσται αυτομάτως αιρετικός (π. Ε. Θεοδωρόπουλος).
ΙΚ
Οχι που θα έλειπε ο βοθρολομαίος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ στο βιβλίο του Τρικαμηνά διάβασα ότι όποιος έχει εκκλησιαστική επικοινωνία με αιρετικό είναι αιρετικός ακόμη και αν έχει ορθόδοξο φρόνημα. Καλά ο Βαρθολομαίος ούτε ορθόδοξο φρόνημα έχει γιατί ναι μεν στους ορθοδόξους μιλάει ορθόδοξα, στους άλλους όμως μιλάει οικουμενιστικά. Επίσης ο Ιερός Χρυσόστομος λέει ότι και αυτοί που έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς είναι εχθροί του Θεού όπως και οι αιρετικοί. Για παραπομπές βρείτε τα εσείς που ξέρετε καλύτερα βιβλιογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταφέρουμε επακριβώς το σχετικό απόσπασμα από επιστολή της 22.7.71 του π. Ε. Θεοδωρόπουλου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι Ορθόδοξοι αναμφίβολα δεν πρέπει να συμπροσεύχονται ή με άλλον τρόπο να έχουν θρησκευτική κοινωνία με τους αιρετικούς (Παπικούς, Διαμαρτυρόμενους κ.λπ.). (Το ίδιο ισχύει και για τους σχισματικούς). Αν όμως κάποιος συμπροσεύχεται (ή κοινωνεί κάπως αλλιώς) με αιρετικούς, είναι μεν παραβάτης των ιερών κανόνων και άξιος εκκλησιαστικών ποινών, δεν είναι όμως και αυτομάτως αιρετικός. Ενδέχεται να πιστεύει με τον ορθόδοξο τρόπο, να αποδοκιμάζει κάθε άλλη διδασκαλία, αλλά να μη θεωρεί κακό τις θρησκευτικές επαφές με ετερόδοξους. Αυτός είναι, επαναλαμβάνω, δεινός παραβάτης των ιερών Κανόνων, αλλά δεν είναι αιρετικός.
Αν όμως δεν αρκείται σε αυτό, αλλά και κηρύσσει αιρετικά φρονήματα, τότε έχει αλλιώς το πράγμα. Τότε είναι αιρετικός. Αιρετικός είναι, εφόσον κηρύσσει αιρετικά φρονήματα, έστω κι αν δεν έχει καμία κοινωνία με άλλους αιρετικούς".
ΙΚ