Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Η ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «αρχή» των «Ακτίνων» : Αφήστε το σχόλιό σας και να είστε σίγουρος, πως αν εκφράζει την Παράδοση της Εκκλησίας,... -
Κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο άρθρο του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ με τίτλο « ''Ποιος ευθύνεται για τον ευτελισμό του Ιερα... -
Εσύ π. Αναστάσιε δεν μνημονεύεις αυτούς που κατηγορείς;;;; Γιατί δημοσιεύεις τα παρακάτω, αφού είσαι "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δ...
-
Σημείωση για τους αναγνώστες του ιστολογίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ. Επειδή το συγκεκριμένο άρθρο εκφράζει απόψεις με τις οποίες πολλοί αναγνώστες του ... -
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου. Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι την Κυριακή 30 Ν... -
.jpeg)
Επιμέλεια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ Α.Θ.Π. ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ Α΄ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ Δ... -
Ανοιχτή Επιστολή πρός: Δημήτρη Νατσιό – Κυριάκο Βελόπουλο – Αφροδίτη Λατινοπούλου – Νίκο ΠαπαδόπουλοDec Το Φανάρι συναντά τον Πάπα — κι εσείς; Κυρίες και κύριοι πρόεδροι, Γράφω με σεβασμό προς τους θεσμούς, αλλά και με την ευγενική εκείν... -
Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης, Πρόεδρος τοῦ «ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ» Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο κα... -
πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο κείμενο του Κύπριου ιατρού Ε.Σωτηριάδη με θέμα « Τα ξεδιάντροπα ψέματα ...
Η Πανθρησκεία δεν ξεκίνησε στις 27.10.1986, αλλά 19 αιώνες πριν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 27.10.88 έπεσε ο σπόρος της Πανθρησκείας με την προσπάθεια του Πάπα Ρώμης να ηγεμονεύσει στην Οικουμένη:
Με τον Πάπα Ρώμης άγιο Κλήμη Α΄ έχουμε την πρώτη παπική επέμβαση και εκδήλωση της παπικής εξουσίας στην καθόλου Εκκλησία με την επιστολή του προς την Εκκλησία της Κορίνθου, με την οποίαν αποσκοπούσε να φέρει την ειρήνη και ομόνοια σ’ αυτή την πρωτοχριστιανική κοινότητα, την οποίαν τότε κατασπάραζε η διχόνοια και η αναταραχή, καίτοι είχε δικό της Επίσκοπο. Η επιστολή αρχίζει: «Η Εκκλησία του Θεού που παρεπιδημεί στη Ρώμη, προς την Εκκλησία του Θεού που παρεπιδημεί στην Κόρινθο…..». Η αξία της επιστολής αυτής οφείλεται στο ότι αποδεικνύει πως οι Επίσκοποι Ρώμης, ήδη από τα πρώτα βήματα της Εκκλησίας, είχαν επίγνωση της υψηλής αποστολής τους, να διδάσκουν δηλαδή και να ποιμαίνουν την απανταχού υπάρχουσα Εκκλησία και επομένως, όταν παρουσιάζεται ανάγκη και κυρίως για ό,τι αφορά την πίστη και την εκκλησιαστική τάξη και πειθαρχία, να επεμβαίνουν, ασκώντας το δικαίωμα αυτό που έλαβαν από το Χριστό, ιδρυτή της Εκκλησίας. Ο πατρολόγος καθηγητής κ. Στυλιανός Παπαδόπουλος μιλάει για επέμβαση του Ρώμης Κλήμεντος στην Εκκλησία της Κορίνθου. Ήταν επέμβαση, λέει, και όχι απλώς παραίνεση, οφειλόμενη και στην αυταρχικότητα του χαρακτήρα του, γιατί πραγματικά ο Κλήμης ζητάει από τους Χριστιανούς της Κορίνθου να υπακούσουν στα γραφόμενά του: «Χαράν και αγαλλίασιν ημίν παρέξετε, εάν υπήκοοι γενόμενοι τοις υφ’ ημών γεγραμμένοις» (63. 2), στο τέλος δε της επιστολής ζητάει έμμεσα να του απαντήσουν, μέσω των απεσταλμένων του, εάν συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις του (κεφ. 63). Άλλωστε και εάν ακόμη ο Κλήμης θεωρηθεί εκφραστής πρωτείου εξουσίας, αυτό αποτελούσε για την Εκκλησία παρέκκλιση, κάτι ξένο προς το πνεύμα της, γι’ αυτό και το απέρριψε (Στ. Παπαδόπουλος). Δεν είναι όμως η εκδήλωση διεκδίκησης πρωτείου του πάπα Κλήμη μόνο προς την Εκκλησία της Κορίνθου, αλλά και προς την Εκκλησία των Ιεροσολύμων και τον επίσκοπο αυτής Ιάκωβο (τον αδελφόθεο). Σ’ αυτή κηρύττεται το πρωτείο του Πέτρου, η άφιξή του στη Ρώμη και ο μαρτυρικός θάνατός του εκεί.
Αλλά και ο σπόρος της κρατικής εξουσίας του κράτους του Βατικανού από άλλον άγιο Πάπα έπεσε:
Ο σπόρος για την δημιουργία του παπικού κράτους τοποθετείται στις αρχές του 7ου αιώνα με τον πάπα Ρώμης άγιο Γρηγόριο Α΄ το Διάλογο (590-604) (τον ποιητή της λειτουργίας των προηγιασμένων), η δε ανάγκη των καιρών ώθησε τον πάπα Γρηγόριο να ασχοληθεί και με τα θέματα που αφορούσαν την πολιτική εξουσία, προσπαθώντας να αναπληρώσει το υπάρχον κενό. Ο Γρηγόριος Α΄ θεωρείται λοιπόν, ως ο ηθικός ιδρυτής της κοσμικής εξουσίας των παπών, κοσμική εξουσία που προέκυψε ως φυσικό δικαίωμα της ακάματης μέριμνας των παπών να προφυλάξουν τη Ρώμη και την Ιταλία από τις επιδρομές των βαρβάρων, αφού στην πράξη συγκροτημένη πολιτική εξουσία δεν υπήρχε.
ΙΚ