Ομολογία

Ἐν ὄψει ἀναγνωρίσεως

τῆς Ὀγδόης καὶ τῆς Ἐνάτης

Οἰκουμενικῶν Συνόδων

Οἰκουμενιστικὲς διαπλοκὲς

«ὀρθοδόξων» ἐπισκόπων

Ὅταν οἱ ἐπίσκοποι ἀνοίγουν τὶς κερκόπορτες

Τὰ γεγονότα εἶναι γνωστὰ καὶ γιὰ τυφλοὺς ἀκόμα ψηλαφίσιμα. Οἱ ἡγετίσκοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι καὶ ἐπίσκοποι, ἐλαχίστων ἀντιδρώντων, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ:

—παραβαίνουν ἀσυστόλως Ἱεροὺς Κανόνες·

—ἀμνηστεύουν αἱρετικοὺς καὶ θέτουν τὸν ἑαυτό τους ὑπὸ τὴν προστασία τῶν αἱρετικῶν·

—ἔχουν ἐπίσημα ἀναγνωρίσει τὸ «βάπτισμα» αἱρετικῶν ὡς ἰσάξιο τοῦ ἑνὸς Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος·

—ἔχουν συνάψει συμφωνίες μαζί τους, μὲ τὶς ὁποῖες ὑποβαθμίζουν τὴν Μία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, μετατρέποντάς την σὲ συμπλήρωμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν·

—ἔχουν διατυπώσει αἱρετικὲς θέσεις τὶς ὁποῖες συνεχίζουν νὰ τὶς διακηρύττουν παρὰ τὴν ἀποδοκιμασία τῶν πιστῶν (ἢ –κατὰ περίσταση– τὶς ἀνακαλοῦν καὶ ἔπειτα τὶς ἐπαναφέρουν)·

—συμπροσεύχονται καὶ συναγελάζονται μὲ αἱρετικούς· τοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς ποὺ οἱ ἴδιοι πρὶν 20 χρόνια συνιστοῦσαν στὸ ποίμνιο αὐστηρῶς νὰ τοὺς ἀποφεύγει, κ.λπ.

Καὶ οἱ ἄλλοι συνεπίσκοποί τους, ποὺ δὲν συμφωνοῦν, μὲ ποιούς τρόπους καὶ ποιές προσωπικὲς θυσίες πολεμοῦν τὴν αἵρεση; Πότε ἐκτέθηκαν φανερὰ ἀπέναντι στοὺς ἀρχηγούς–πατριάρχες καὶ ἀρχιεπισκόπους; Πῶς ἀντιδροῦν, καθ’ ὃν χρόνον ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ –αὐτὴ ἡ κακοήθης «ἱεροπρεπῶς» μασκαρεμένη ἀπόφυση τοῦ Σιωνισμοῦ καὶ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων– εἰσδύει εἰς «πάντα τὰ ἐντός μας», «εἰς νεφρούς, εἰς ἁρμούς, εἰς καρδίαν» τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία; Ἐφ’ ὅσον γνωρίζουν τὴν αἵρεση, ποιές προτεραιότητες θέτουν ἐν καιρῷ αἱρέσεως; Μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι στὰ κείμενά τους μᾶς ἔχουν ἀκριβῶς διδάξει, ποιὰ στάση πρέπει νὰ ἔχουμε ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς;

Ἂν καὶ φοροῦν δεκαετίες τὶς μίτρες καὶ τὶς χρυσοποίκιλτες στολές τους, δὲν ἔμαθαν ἀκόμα πὼς τὸ Α καὶ τὸ Ω τοῦ ἐπισκοπικοῦ ὑπουργήματος εἶναι –σὲ περίοδο αἱρέσεως– ἡ προφύλαξη τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν αἵρεση, ἡ ἐκρίζωση τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία στὴν ἐποχή μας τυγχάνει νὰ εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός;

Δυστυχῶς, ὅπως φαίνεται, οἱ ἐπίσκοποι μὲ τέτοιες λεπτομέρειες δὲν ἀσχολοῦνται. Ἀντίθετα –πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων– ἀσχολοῦνται μὲ ταξίδια στὶς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα Μητροπόλεις (παρὰ τὴν ἀντίθετη ἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου), ὅπου συγκεντρώνονται κατὰ δεκάδες σὲ συλλείτουργα, πανηγύρεις, τελετές, ἐγκαίνια, «πρωτοκλισίες σὲ δείπνα» καὶ τὶς ἀνάλογες «διπλωματικὲς» συναντήσεις μὲ τοπικοὺς φορεῖς, πολιτικοὺς καὶ ἐφοπλιστές, καὶ λοιπὲς φιέστες· καὶ ὅλα αὐτὲς τὶς δραστηριότητες τὶς προβάλλουν σὲ ἱστολόγια καὶ στὶς ἰλουστρασιὸν ἐκδόσεις περιοδικῶν τους. Γιὰ ὅλα αὐτὰ ἔχουν χρόνο καὶ διάθεση, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ γι’ αὐτοὺς ἀποτελεῖ παρωνυχίδα καὶ ἔχουν ἐπιλέξει νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουν διὰ τῆς σιωπῆς.

Πρέπει –ὡς ἐκ τούτου– νὰ παρουσιάσουμε συγκεκριμένες ἐνέργειες καὶ λόγους τους, ποὺ εἶναι μὲν γνωστὰ σὲ πολλούς, ἀλλ’ ὅμως μιὰ εὐρύτερη παρουσίαση θὰ δείξει τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος, θὰ συμπληρώσει τὸ πὰζλ ποὺ ἀπεικονίζει τὴν ποιότητα τῆς σύγχρονης Ἱεραρχίας. Ἴσως ἔτσι κάποιοι ἀντιληφθοῦν τὸ ποῦ ὁδηγοῦν τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικοὶ καὶ αἱρετίζοντες «οἰακοστρόφοι», ἀλλὰ κυρίως, ὑπάρχει ἐλπίδα οἱ πιστοί, ἐπιτέλους νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς εἶναι καθῆκον τους, νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους τὴν ἐφαρμογή, ὅσων οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἐπιτάσσουν.

1. Τόλμησε ὁ ὑπότροφος τοῦ Βατικανοῦ, μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ἀηθῶς καὶ μὲ ἐπιμονὴ νὰ ὑποστηρίξει, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι «Μία» –ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως–, ἀλλὰ «Μία καὶ διηρημένη». Κατήγγειλε τὴν αἱρετικὴ αὐτὴ θέση του ἡ Ἕνωσή μας καὶ κατέθεσε Μηνυτήρια ἀναφορὰ στὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀλλὰ οἱ περιφρονητὲς τοῦ λαοῦ δεσποτάδες δὲν καταδέχτηκαν νὰ τὴν ἐξετάσουν, ἀρνήθηκαν ἔστω καὶ νὰ ἀπαντήσουν, τὴν ἔθαψαν, γιατὶ ὁ Μεσσηνίας ἀπολαμβάνει τῆς εὐνοίας τοῦ Βατικανοῦ, τοῦ πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, τοῦ ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου.

Ἐπανῆλθε μετὰ ἀπὸ μῆνες ὁ μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφεὶμ καὶ ὁ καθηγητής τῆς Δογματικῆς κ. Τσελεγγίδης, ἀλλὰ καὶ πάλι ὁ ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος μεθόδευσε τὸ θάψιμο τῆς ὑποθέσεως. Ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὅλως παραδόξως –διότι ἦταν ὁ μόνος ποὺ ἐπέκρινε ἐν Συνόδῳ τὸν Μεσσηνίας(!)– μίλησε γιὰ παρεξήγηση. Οἱ δὲ ἄλλοι μητροπολίτες, λόγιοι καὶ μὴ λόγιοι, σιώπησαν γι’ αὐτὸ τὸ καίριο θέμα Πίστεως (γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστήσουν τὸ Οἰκουμενιστικὸ Διευθυντήριο)· ἄφησαν ἔτσι νὰ ἐμπεδώνεται στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ἡ αἱρετικὴ «θεωρία τῶν κλάδων».

2. Ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, ἔχει διαπράξει τὸ ἁμάρτημα τῆς πνευματικῆς μοιχείας (μὲ τὶς εὐλογίες, βεβαίως, τῆς Ἱ. Συνόδου) μετατιθέμενος ἀπὸ τὴ μητρόπολη ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς σὲ ἄλλη πλουσιότερη, ἐξευτελίζοντας κάθε ἔννοια πνευματικῆς πατρότητος. Ὁ συνάδελφός του, Ἀττικῆς κ. Νικόδημος, πρόσφατα τοῦ τὸ ὑπενθύμισε, κι αὐτός, ἀντὶ νὰ συναισθανθεῖ τὴν πτώση του, χαρακτήρισε «ὑπερφίαλο» τὸν συνεπίσκοπό του καὶ ἐκτόξευσε ἐναντίον του δεσποτικὲς ὕβρεις, ὅπως ὅτι «βγῆκε στὸ ξέφωτο ἡ “κακότητα”» τοῦ ἀνθρώπου καὶ πὼς τὸ κείμενό τοῦ κ. Νικόδημου εἶναι «κακόηθες καὶ μοχθηρᾶς καὶ ἀνθρωποκτόνου φαντασιοπληξίας ἀπότοκο παραλήρημα», καὶ ἄλλα τινὰ κακόγουστα εὐφυολογήματα.

Εἶναι, ἐπίσης, γνωστὸ ὅτι ὁ κ. Ἄνθιμος, παρεμβαίνει πολλάκις –ὡς τάχα «Μακεδονάρχης»– καὶ ἐκφέρει γνώμη στὰ πολιτικο-εθνικῆς ὑφῆς ζητήματα, ποὺ οὔτε ἀποτελοῦν ἄμεση ἁρμοδιότητά του, οὔτε ἔχουν τὴν πρώτη καὶ κυρίαρχη θέση στὸ ἀπ’ ἄμβωνος κήρυγμα· ἀντίθετα, ὅμως, στὰ θέματα τῆς Πίστεως ποὺ ἀνήκουν στὴν κυρίως ἁρμοδιότητά του, αὐτὰ ποὺ ἅπτονται τῆς αὐτοσυνειδησίας καὶ συγκροτοῦν τὴν ταυτότητα τοῦ ἐπισκόπου, ὁ κ. Ἄνθιμος τηρεῖ σιγὴν ἰχθύος, ἴσως γιὰ νὰ μὴ στενοχωρήσει ἐκείνους ποὺ τὸν ἀνέδειξαν ἐκεῖ ποὺ κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ὡς μοιχεπιβάτης, εὑρίσκεται.

Ἰδίως, ὁ κ. Ἄνθιμος, ἀρνεῖται νὰ πάρει θέση στὸ κορυφαῖο θέμα τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρόλο ποὺ γνωρίζει ὅτι πρόκειται γιὰ μίαν αἵρεση ἡ ὁποία δὲν προέρχεται ἀπὸ κάποια ἐσωτερικὴ ἐκκλησιαστικὴ διαμάχη ἢ ἀμφίσημη θεολογικὴ παρερμηνεία, ἀλλὰ πρόκειται γιὰ ὑποχθόνια «αἵρεση» κατασκευασμένη στὰ ἐργαστήρια τοῦ σιωνισμοῦ καὶ τοῦ μασωνισμοῦ, αὐτὲς τὶς δύο ἀλληλοπεριχωρούμενες δυνάμεις ποὺ μὲ δαιμονικὴ μαεστρία κατάφεραν μετὰ ἀπὸ μακροχρόνια ὑπομονετικὴ προσπάθεια, νὰ ὑπονομεύσουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ διαβρώσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καὶ τὸ φοβερὸ εἶναι πὼς αὐτὸ τὸ πέτυχαν διὰ τῶν «ὀρθοδόξων» ἐπισκόπων ποὺ οἱ ἴδιοι φρόντισαν νὰ ἐκλεγοῦν στὶς ἐπιτελικὲς θέσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ.

Νά, πῶς τὸ εἶπε αὐτὸ ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «Ὁ Χριστόφορος ὁ Καλύβας, µοῦ ἔλεγε πρὸ ἐτῶν: “Ρὲ Αὐγουστῖνε, δὲν κατάλαβες τί θὰ γίνη; Ὁ σατανᾶς µετεχειρίσθη ὅλα τὰ µέσα γιὰ νὰ διαλύση τὴν Ἐκκλησία. Θὰ µεταχειριστῆ εἰς τοὺς ἐσχάτους καιροὺς καὶ ἕνα τελευταῖο ὅπλο: Θὰ ντύση παπᾶδες καὶ δεσποτᾶδες πρόσωπα τῆς ἐξουσίας του· θὰ τοὺς φορέση ἐγκόλπια καὶ θὰ τοὺς δώση πατερίτσες! Καὶ διὰ µέσου αὐτῶν τῶν ἀρχιερέων θὰ διαλύση τήν Ἐκκλησία”»!

Ἔτσι, τὸ Κάστρο τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ στήριζε τοὺς Ἕλληνες κατέστη ἑτοιμόρροπο, εὔκολη λεία στὰ χέρια τῆς νεοεποχίτικης «Νέας Τάξης».

Ὁ προβαλλόμενος, λοιπόν, ὡς ἀγωνιστὴς κ. Ἄνθιμος, ὡς πρὸς τὴν οἰκουμενιστικὴν αἵρεση, ὄχι μόνον ἀρνήθηκε τὸ καθῆκον του, ὄχι μόνον τήρησε «ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή», ἀλλὰ καὶ ἐξυπηρέτησε παρασκηνιακῶς τὰ οἰκουμενιστικὰ συμφέροντα, μὲ ὅσα τελευταῖα ἔχει δηλώσει περὶ Παπισμοῦ καὶ Προτεσταντισμοῦ· ἐπισφράγισε δὲ τὴν φιλοοικουμενιστικὴ ἐπιλογή του, μὲ τὴν πρόσφατη προσωπικὴ παρουσία του σὲ οἰκουμενιστικὴ Ἡμερίδα στὴ Θεσσαλονίκη, δίπλα στὸν παπικὸ ἐπίσκοπο, παρὰ τὶς ἀντιδράσεις ποὺ ἐκδηλώνονται ἐναντίον αὐτῶν τῶν συνεδρίων ἀπὸ τοὺς πιστούς.

3. —Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κερκύρας, ἄνοιξε «κοινωνικὸ παντοπωλεῖο» στὰ πλαίσια τῆς ποιμαντικῆς φροντίδος γιὰ τὸ λαό. Γιὰ τὴν λειτουργία του, ὅμως, ζήτησε τὴν συνδρομὴ καὶ τῶν αἱρετικῶν παπικῶν «τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν ἐν Κερκύρᾳ Ρωμαιοκαθολικῶν», ἀλλὰ καὶ δύο ὀρθόδοξων χριστιανικῶν ἀδελφοτήτων, γιατί, ὅπως εἶπε χαρακτηριστικὰ ὁ κ. Νεκτάριος, «ἡ ἀνάγκη δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ δόγμα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ ὅλοι καλούμαστε νὰ δείξουμε». Ἡ ἀκολουθία τῶν Ἐγκαινίων, «μὲ Ἁγιασμὸ ποὺ τέλεσε ὁ Σεβ. Κερκύρας κ. Νεκτάριος... ἔγινε τὴν Κυριακὴ 19 Ἰουνίου 2011... Χαιρετισμοὺς ἀπηύθυναν ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Κερκύρᾳ Ρωμαιοκαθολικῶν» (romfea.gr).

—Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ πανήγυρη τῆς «Ἁγίας Δωρεᾶς» γιορτάστηκε στην Κέρκυρα. Μπροστὰ στὸ Ρωμαιοκαθολικὸ Ναὸ ἔφτασαν ἐν πομπῇ «ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἰωάννης Σπιτέρης, μὲ τοὺς ἐφημερίους του» καὶ οἱ ...ὀρθόδοξοι «ἱερεῖς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κερκύρας τοὺς ὁποίους ἀπέστειλε ὁ Μητροπολίτης κ. Νεκτάριος ὡς ἐκπροσώπους του». Ὁ κ. Σπιτέρης ἀπηύθυνε δέηση... «Ἀκολούθησε ἡ ἀνάγνωση τοῦ χαιρετισμοῦ τοῦ Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκταρίου ἀπὸ τὸν ἐκπρόσωπό του» (aktines.blogspot.com, 6 Ἰουνίου 2010).

—Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως 2009. Παρὼν ὁ παπικὸς ἀρχιεπίσκοπος Κερκύρας κ. Ἰωάννης Σπιτέρης μὲ τὴν λαμπάδα του· ἀνταλλάσσει τὸ ἀναστάσιμο φιλὶ τῆς ἀγάπης στὴν ἐξέδρα, ὅπου πρὶν λίγο ὁ «ὀρθόδοξος» Ἐπίσκοπος Κερκύρας κ. Νεκτάριος ἐκφώνησε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη».

—Τὰ ἴδια καὶ χειρότερα συμβαίνουν στὴν Ἱ. Μητρόπολη Σύρου καὶ Τήνου, μὲ πρωταγωνιστὲς τὸν «ὀρθόδοξο» μητροπολίτη κ. Δωρόθεο Πολυκανδριώτη καὶ τὸν παπικὸ Ἐπίσκοπο κ. Νικόλαο.

Ἔτσι λοιπόν, κατορθώνουν οἱ σύγχρονοι ποιμένες νὰ «ἔχουμε τὰ πάντα κοινὰ» μὲ τοὺς αἱρετικούς, κάτι ποὺ δὲν «κατάφεραν» νὰ πραγματώσουν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι.

4. Καὶ ἐρχόμαστε στὸν ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο, ὁ ὁποῖος ὅλα τὰ παραπάνω τὰ ἀνέχεται καὶ ἐν πολλοῖς τὰ χειροκροτεῖ. Ἀλήθεια τί νὰ πρωτοποῦμε: Ὅτι συμβιβάσθηκε κατὰ πάντα μὲ τὶς ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου; Ὅτι γιὰ χάρη τῶν κυβερνώντων μεθόδευσε τὴν σιωπὴ τῆς Ἱ. Συνόδου (χωρὶς νὰ παραθεωρεῖται ἡ μεγάλη εὐθύνη τοῦ συνοδικοῦ σώματος) στὰ μεγάλα θέματα, μὲ τὰ ὁποῖα αὐτὴ ἦρθε ἀντιμέτωπη, ὅπως τὴν Κάρτα τοῦ Πολίτη, τὶς μεταμοσχεύσεις, τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τὴν σχέση μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, κ.ἄ.; Δὲν θὰ τὰ ἐπαναλάβουμε. Μένουμε μόνον σὲ ἕνα θέμα, στὸ ὁποῖο γίνονται τὰ «ἀποκαλυπτήρια» τοῦ ἀρχιεπισκόπου καὶ στὸ ὁποῖο ἐμπλέκονται –ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο– καὶ κάποιοι ἄλλοι ἐπίσκοποι, ἔτσι ὥστε νὰ ἀναφωνεῖ ἀπαξιωτικὰ κανεὶς γιὰ τοὺς ποιμένες μας: «Ὄμορφος κόσμος ἠθικός, ἀγγελικὰ πλασμένος».

Τὸ παπικὸ «μοναστήρι» τοῦ Bose εἶναι ὄχι μόνο μιὰ οἰκουμενιστικὴ σφηκοφωλιά, ἀλλὰ εἶναι καὶ μικτό· σ’ αὐτὸ δηλαδή, ἐγκαταβιώνουν καὶ μοναχοὶ καὶ μοναχές. Οἱ ἔνοικοί του, λοιπόν, ἀποτελοῦν μιὰ παρὰ φύση πρότυπη «οἰκουμενιστική Κοινότητα» (ἡ Οὐνία στὴν πράξη), ἀφοῦ συγκατοικοῦν καὶ «συμπνευματίζονται» ἐκεῖ Παπικοί, Προτεστάντες καὶ Ὀρθόδοξοι!

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στὸ Bose οἰκουμενιστικὸ Συμπόσιο. Μὲ ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ ἀρχιεπίσκοπος «συγχαίρει τοὺς διοργανωτὲς καὶ προσεύχεται μὲ ἔνθερμες προσευχές, ὅπως ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εὐλογεῖ τὶς ἐργασίες τοῦ Συμποσίου», δίνοντας ἔτσι «διὰ πρώτην φορὰν τόσον ἔντονον φιλοοικουμενιστικὸν στίγμα» (Ὀρθόδοξος Τύπος, 16/9/2011). Βέβαια, τὸ «μοναστήρι» τοῦ Bose ἔχουν ἐπισκεφθεῖ (καὶ συμπροσευχηθεῖ) καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι (π.χ. πατριάρχης Βαρθολομαῖος, Δημητριάδος Ἰγνάτιος, Νικοπόλεως Μελέτιος, Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, πρ. Θεσσαλιώτιδος Θεόκλητος Κουμαριανός, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος· ἕνας δέ, ὁ Σηλυβρίας Αἰμιλιανός, ἦταν μόνιμο μέλος του ὡς «μοναχὸς» τῆς παπο-οἰκουμενιστικῆς κοινότητος τοῦ Bose καὶ ταυτόχρονα φιλοξενούμενος καὶ συλλειτουργὸς (ἕως τὴν κοίμησή του) τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου, ὁ ὁποῖος μὲ ὁμάδα ἐφημερίων τῆς μητροπόλεως Καλαβρύτων παρευρέθη στὸ Bose κατὰ τὴν παράδοση Οἰκουμενιστικοῦ Βραβείου(!!!) στὸν Σηλυβρίας Αἰμιλιανό (www.monasterodibose.it/content/view/1861/122/lang,it/). Κατὰ τὴν κηδεία μάλιστα τοῦ Σηλυβρίας Αἰμιλιανοῦ, παρέστη στὸ Αἴγιο, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς μονῆς Bose (μονῆς τῆς «μετανοίας»(!) τοῦ Αἰμιλιανοῦ) ὁ καθολικὸς π. Lino.

Ἀλήθεια! Εἴμαστε μιὰ «ὡραία», οἰκουμενιστικὴ οἰκογένεια!

Σημαντικότατη λεπτομέρεια τῆς φιλο-οἰκουμενιστικῆς ταυτότητος τοῦ ἀρχιεπισκόπου καὶ δεῖγμα ὑποκρισίας: Πέρυσι στὸ Bose παρέστη καὶ τόλμησε νὰ κοινωνήσει τὴν παπικὴ ὄστια ὁ ἱερέας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, π. Παῦλος Κουμαριανός. Τὸ γεγονὸς κατήγγειλε στὴν Ἱ. Σύνοδο ὁ Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος καὶ ζήτησε (τὴν κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες) καθαίρεση τοῦ ἱερέως. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος, ὅμως, προστάτευσε τὸν συνεργάτη του ἀπὸ τὴν καθαίρεση, ὅπως τὸν προστάτευσε τὸ 2009, τότε ποὺ ὁ π. Κουμαριανὸς εἶχε παρευρευθεῖ σὲ οἰκουμενιστικὴ Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ κ. Ἱερώνυμου, καὶ ἐκεῖ εἶχε πεῖ τὸ ἀνατριχιαστικό: πρέπει πρῶτα νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς (χωρὶς αὐτοὶ νὰ ἀπορρίψουν τὶς αἱρέσεις τους), καὶ μετὰ νὰ συνεχίσουμε τὸν θεολογικὸ διάλογο!

Κανεὶς δὲν ἀμφισβητεῖ ὅτι πολλοὶ ἐπίσκοποι ξεκίνησαν μὲ καλὲς προθέσεις καὶ προϋποθέσεις τὴν ἱερατική τους διακονία. Στὸ δρόμο ὅμως βραχυκυκλώθηκαν καὶ ἐκκοσμικεύθηκαν. Καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση, πέρα ἀπὸ τοὺς ἄλλους καιρικοὺς παράγοντες, «διευκολύνθηκε» καὶ προωθήθηκε τὰ μέγιστα ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό. Καὶ τώρα, σ’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σταυροδρόμι ποὺ βρέθηκε ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, δὲν ἔχουν τὸ ἠθικὸ ἀνάστημα νὰ μποῦν μπροστάρηδες στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς πλήρους ἐξαθλιώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ποίμνιό τους. Δὲν ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ποῦν τὸ γενναῖο ΟΧΙ στὸν ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ νεοταξικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ποὺ μπαινοβγαίνει στὴν Ἑλλάδα μολύνοντάς την μὲ τὸ παναιρετικὸ μίασμά του· δὲν ἔχουν τὸ κουράγιο νὰ ἀγνοήσουν τὴν παρελκυστικὴ τακτικὴ τοῦ ἀρχιεπίσκοπου Ἱερώνυμου, διὰ τῆς ὁποίας προσέφερε πολύτιμες ὑπηρεσίες ἐναντίον τοῦ λαοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς ὑπηρέτριας τῆς παγκοσμιοκρατικῆς Τρόϊκας (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ), τῆς κυβερνήσεως Παπανδρέου· καὶ ὡς ἐκ τούτου, δὲν ἔχουν πειστικό, ἀνυπόκριτο καὶ παρηγορητικὸ λόγο γιὰ τὸ λαό, ποὺ πορεύεται ἀπογοητευμένος καὶ ἄπελπις ὡς «μὴ ἔχων ποιμένας».

Αὔριο συνέρχεται σὲ Σύνοδο ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

—Θὰ τολμήσει νὰ καταγγείλει λόγοις καὶ ἔργοις τὴν δωσιλογικὴ κυβέρνηση γιὰ τὰ ἀντιχριστιανικὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει, βάζοντας στὴν γωνία τὴν Ἐκκλησία, ἢ θὰ σκεφθεῖ ὅτι μιὰ τέτοια ἀντιπαράθεση ὑπὲρ τοῦ λαοῦ θὰ στοιχίσει στὴν δεσποτοκρατία προνόμια καὶ ὀφέλη;

—Θὰ πάρει ἀποφάσεις γιὰ τὰ καίρια θέματα τῆς Πίστεως, ἢ θὰ ὑπερασπιστεῖ μόνον τὴν περιουσία της, τοὺς μισθοὺς καὶ τὶς μετοχές;

—Θὰ τολμήσει –δείχνοντας πρώτη μετάνοια καὶ καλὸ παράδειγμα– νὰ προτείνει στὴν κυβέρνηση τὴν συγχώνευση ἐκκλησιαστικῶν θέσεων;

—Θὰ τολμήσει νὰ ζητήσει, ὁ μισθὸς (ὄχι τῶν παπάδων ἀλλὰ) τῶν κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ἀκτημόνων ἐπισκόπων, νὰ περιορισθεῖ τουλάχιστον στὸ ἥμισυ;

—Ἢ τέλος, (ὅπως πρότεινε χθὲς στὴν ἐφημ. «Τὸ Βῆμα» ὁ καθηγητὴς Ἰ. Κονιδάρης) θὰ τολμήσει νὰ ζητήσει τὴν κατάργηση μικρῶν Μητροπόλεων, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὑπάλληλοι πληρώνονται ἀπὸ τὸν κρατικὸ κορβανὰ (ἔστω κι ἂν αὐτὸ γίνεται ὑπὸ τὸ εἰδικὸ καθεστὼς τῆς παραχωρηθείσης στὸ Κράτος περιουσίας της);

Τὴν Πέμπτη, ἐπίσης, στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, θὰ γίνουν καὶ δυὸ εἰσηγήσεις ἀπὸ τοὺς μητροπολίτες Ναυπάκτου καὶ Γόρτυνος. Τὸ θέμα εἶναι: «Περὶ τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 879/880 καὶ 1351 μ.Χ. συγκληθεισῶν Συνόδων ὡς Ὀγδόης καὶ Ἐνάτης Οἰκουμενικῶν». Ἐφ’ ὅσον ἀποφασισθεῖ καὶ ἐπισήμως ἡ ἀναγνώριση τῶν δύο Συνόδων ὡς Οἰκουμενικῶν, αὐτομάτως, πολλὲς ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τῶν ἐπισκόπων, ἀποκτοῦν ἄλλη βαρύτητα, πολλὰ ἀπὸ τὰ πρὸς συζήτησιν θέματα τῶν Διαχριστιανικῶν Διαλόγων, παύουν νὰ εἶναι διαπραγματεύσιμα, ὅπως κακῶς διατείνονται ὣς τώρα οἱ οἰκουμενιστές.

Ὡς ἐκ τούτου λύνονται τὰ χέρια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ πεῖ στοὺς παρανομοῦντες ἐπισκόπους, στὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο: Ὄχι ἄλλοι ἀνούσιοι Διάλογοι γιὰ τὰ ἤδη λελυμένα θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὄχι ἄλλες κοινὲς συναντήσεις καὶ συμπροσευχὲς μὲ ἀμετανόητους αἱρετικούς· τοῦτο ἀπαγορεύεται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ἀπὸ τὴν Ὀγδόη καὶ Ἐνάτη Οἰκουμενικὲς Συνόδους.

Ἂν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅλες τὶς παραπάνω ἐνέργειες, ποὺ καταδεικνύουν τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν ἐπισκόπων, πῶς νὰ πιστέψουμε τὴν ἐκφορὰ ἑνὸς τέτοιου ΟΧΙ;

Εὐελπιστοῦμε, ὅμως, καὶ εὐχόμαστε, ἂν ὄχι ὅλοι, τουλάχιστον κάποιοι μητροπολίτες, νὰ πετάξουν ἀπὸ πάνω τους τὶς δεσμεύσεις, νὰ θυμηθοῦν τὸν ἀποστολικὸ λόγο «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις», νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν τελευταία ἴσως εὐκαιρία ποὺ τοὺς δίνεται, νὰ ἀψηφίσουν τὶς ὅποιες συνέπειες καὶ νὰ κάνουν τὴν κατὰ Θεὸν ἐπανάσταση-ἀνάσταση ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἀφήνοντας τὴν συνέχεια στὰ παντοδύναμα χέρια Του.

Θεσσαλονίκη, 3 Ὀκτωβρίου 2011

Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης