Ομολογία

Eικαζόμενη

δωρεά οργάνων

Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η λεγομένη δωρεά οργάνων δεν είναι δωρεά, διότι ο ασθενής δεν ερωτάται αν θέλει να δώσει τα όργανά του.

Ερωτώνται συνήθως οι συγγενείς, οι οποίοι φαίνεται μεν ότι είναι αρμόδιοι να δώσουν τη συγκατάθεση, αλλά ηθικώς δεν έχουν και αυτοί κανένα δικαίωμα να δώσουν συγκατάθεση εκ μέρους του ασθενούς.

Έτσι στα νοσοκομεία γίνεται κανονική σφαγή και λεηλασία ζωντανού και ανερώτητου ανθρώπου, η οποία υπό άλλες προϋποθέσεις τιμωρείται ως φόνος εκ προθέσεως αδυνάτου και ανυπεράσπιστου ανθρώπου.

Πολλοί συγγενείς που προέβησαν σε τέτοια υπέρβαση εξουσίας να δώσουν συγκατάθεση για λεηλασία οργάνων δικού τους ανθρώπου έχουν μετανοήσει πικρά και δεν μπορούν να ησυχάσουν ούτε μέρα ούτε νύχτα, καθώς συνέχονται από συνειδησιακή δίωξη και εφιάλτες.

Διότι πώς μπορεί ν’ αποφασίζει ένας να δώσει τέλος στη ζωή του άλλου;

Μόνο τα θηρία της ζούγκλας παίρνουν τέτοιες αποφάσεις.

Τέτοιο δικαίωμα δεν έχει ούτε ο ίδιος ο άνθρωπος για τον εαυτό του, διότι είναι ένα είδος αυτοκτονίας.

Τη ζωή του κάθε ανθρώπου την εξουσιάζει μόνο εκείνος που την έχει δώσει στον άνθρωπο, ο Θεός.

Η συγκατάθεση να θανατωθεί ένας άνθρωπός μας που βρίσκεται σε αδυναμία, έχει πολλές ομοιότητες με την έκτρωση.

Διότι και εκεί γίνεται το ίδιο.

Ούτε ερωτάται το παιδί ούτε έχει τη δύναμη της τελεσφόρου αντιστάσεως.

Και γίνεται η μητέρα φόνισσα και ο γιατρός φονιάς.

Διαπράττεται το ειδεχθέστερο έγκλημα και το βαρύτερο αμάρτημα αφαιρέσεως ζωής ανυπεράσπιστου ανθρώπου υπό τη συγκατάθεση και τη χρηματοδότηση της κατά τα άλλα δημοκρατικής πολιτείας.

Το πιο ανατριαχιαστικό είναι ότι η λεγομένη ιεραρχία των δεσποτάδων χαρακτήρισε προ ετών την λεηλασία οργάνων και θανάτωση-κατασπαραγμό των ασθενών ως «θεάρεστη πράξη αγάπης και θυσίας».

Όπως προελέχθη κανένας δεν εξουσιάζει τη ζωή του.

Μόνο ο Κύριος είχε την εξουσία να δώσει τη ζωή του και να τη λάβει πάλι πίσω (Ιωάν. 10,18).

Κάθε άλλη δόση είναι ή φόνος ή αυτοκτονία.

Το ότι σώζεται η ζωή κάποιου άλλου είναι μόνο το λούσο του εγκλήματος.

Και το περίεργο είναι ότι η ιεραρχία των δεσποτάδων δεν έχει αναθεωρήσει την γνωμάτευσή της εκείνη.

Το θέμα όμως της λεγομένης δωρεάς σώματος στις μέρες μας πήρε μία ακόμη αναμενόμενη εξέλιξη επί το βαρβαρότερο.

Η Πολιτεία- ζούγκλα προωθεί νόμο περί εικαζόμενης συναίνεσης, δηλαδή κάθε ασθενής, που κρίνεται από τους γιατρούς ως κλινικώς νεκρός, να υποτίθεται ότι συναινεί στο να του παίρνουν τα όργανα (αυτό σημαίνει εικαζόμενης συναίνεσης), ενώ ακόμη ζει, αν δεν φρόντισε να εκδώσει και να φέρει πάνω του κάρτα στην οποία να δηλώνει ρητώς ότι αρνείται την παραχώρηση των οργάνων του σε περίπτωση ατυχήματος.

Δηλαδή η Πολιτεία που έπρεπε να φρουρεί τη ζωή των πολιτών της νομιμοποιεί τον βίαιο θάνατό τους, για να τους αρπάζει τα ζωτικά όργανά τους έτσι ή αλλιώς.

Ωραία δημοκρατία!

Οι πολίτες της θα ήταν ευτυχέστεροι αν ήταν κοτόπουλα.

Είναι καιρός όλοι ν’ αντιδράσουμε στο νόμο αυτό της βαρβαρότητος και ανθρωποφαγίας.

Πρωτίστως δε είναι μια ωραία ευκαιρία ν’ αντιδράσει η ιεραρχία των δεσποτάδων, για να αποκαταστήσει και το καταρρακωμένο κύρος της.

Αν έχει κότσια βέβαια κι αν δεν έχει μετατραπεί σε πτώμα που σύρεται τήδε κακείσε από τη βούληση του εγκληματικού κράτους και συμπράττει στις φονικές του διαθέσεις.

Εμείς από τη μικρή σκοπιά μας συνιστούμε την σύνταξη κάρτας.

Κάθε ένας δηλαδή να συντάξει μόνος του μία ιδιόγραφη κάρτα-δήλωση, στην οποία να δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να δώσει τα όργανά του και να τη φέρει πάντοτε μαζί του.

Και ο Θεός βοηθός.