Ομολογία

8η Ανοικτή επιστολή

Ερημίτου Ασκητού

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Ὁ Ἑσπερινός τελείωσε.

Ἀνέβηκα στό κελλί μου.

Στόν νοῦ ἦρθε τό παθος τοῦ Χριστοῦ μας.

Τά μάτια μου δάκρυσαν.

Ὕστερα ἦρθε τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου.

Καί τώρα τό μαρτύριο ἑνός τιμίου Ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας μας στή Σερβία, τοῦ πρό πολλοῦ συγκαταλεχθέντος μετά τῶν ἁγίων Ἱεραρχῶν, τοῦ πράου καί ταπεινοῦ Ἐπισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτεμίου, ὁ ὁποῖος διώκεται ἐπειδή ἀγαπάει τόν Χριστό καί τήν Πατρίδα του.

Καί στίς τρεῖς περιπτώσεις οἱ διῶκτες οἰ ἴδιοι.

Οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι.

Καθώς ἐγγίζει ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦ μεγαλομάρτυρα, σκέπτομαι πώς ἡ ἁλυσίδα ἀπό τόν Χριστό μας μέχρι σήμερα εἶναι ἀδιάλειπτη, χωρίς νά τῆς λείπει οὔτε ἕνας κρῖκος.

Ἡ ἁλυσίδα τῶν διωκτῶν καί ἡ ἁλυσίδα τῶν θυμάτων τους, τῶν Ἁγίων.

Ὅταν παύουν οἱ διωγμοί ἀπό τούς ἀντιχρίστους, ἀρχίζουν οἱ διωγμοί ἀπό αὐτούς πού διοικοῦν τήν Ἐκκλησία.

Ἔχοντας τήν διοίκηση, αἰσθάνονται ἰσχυροί.

«Εἶπον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς· ἔστω δὲ ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος.

Καὶ ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι, καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν, καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν.

Ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν Θεοῦ, καὶ παῖδα Κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει.

Ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν.

Βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος· ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ.

Εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ, καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν, ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν, καὶ μακαρίζει ἔσχατα δικαίων.

Ἴδωμεν οὖν, εἰ οἱ λόγοι αὐτοῦ ἀληθεῖς, καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτοῦ.

Ὕβρει καὶ βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν, ἵνα γνῶμεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτοῦ, καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτοῦ.

Θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν· ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτοῦ. Ταῦτα ἐλογίσαντο καὶ ἐπλανήθησαν· ἀπετύφλωσε γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτῶν.» (Σοφία Σολομῶντος, Δ΄14)

Ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται.

Τό μαρτύριο τοῦ Χριστοῦ μας συνεχίζεται στά πρόσωπα τῶν Ἁγίων.

Ἀπό τήν ἐποχή Του μέχρι σήμερα.

Δόξα τῷ Θεῷ.