Ομολογία

“ΝΑ ΠΑΡΕΙ Η ΕΥΧΗ!

ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”

του κ. Παναγιώτου Τελεβάντου

Κατά γενική ομολογία το πιο ασκητικό και πνευματικό μοναστήρι της Εκκλησίας της Κύπρου είναι το Σταυροβούνι. Σήμερα σφύζει από ζωή. Σαράντα νέοι μοναχοί εγκαταβιώνουν εκεί πλείστοι από τους οποίους απόφοιτοι πανεπιστημίου.
Ζουν με το αρχαίο αυστηρό μοναστικό τυπικό. Μακρές ακολουθίες, ασκητική ζωή, αυστηρές νηστείες, αγρυπνίες, συνεχής εξομολόγηση, συχνή συμμετοχή στη θεία κοινωνία, χειρωνακτική εργασία, κτλ..
Τις τελευταίες δεκαετίες συντελέσθηκε μεγάλος οικοδομικός οργασμός. Ανακαινίσθηκε η Μονή, επεξετάθη και αγιογραφήθηκε το καθολικό και τα άλλα παρεκκλήσια. Εγιναν αξιόλογες εκδόσεις με τις οποίες παρουσιάσθηκαν στους πιστούς το ιστορικό της Μονής, λειτουργικά βιβλία, σύγχρονες άγιες μορφές της Εκκλησίας, αντιαιρετικά βιβλία, κτλ.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙ

ΠΡΙΝ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
________________

Η σημερινή εικόνα δεν αντανακλά την κατάσταση που επικρατούσε στο ασκητικό αυτό μοναστήρι πριν τριάντα περίπου χρόνια.
Οχι ότι η πνευματικότητα και ο ασκητικός χαρακτήρας του ήταν ποτέ λιγότερα έντονος από ότι είναι σήμερα ή ότι έλειπε η αγιασμένη μορφή του σημερινού Καθηγούμενου της Μονής Αθανάσιου. Αλλού εστιαζόταν το πρόβλημα. Επασχε από φοβερή λειψανδρία.
Δυο καλοί μου φίλοι, ένα πολύ ευσεβές ζευγάρι, ταξίδευαν σχεδόν καθημερινά από τη Λευκωσία για να κάνουν τον εσπερινό με το Γέροντα, που τους περίμενε πολλές φορές πριν σημάνει την καμπάνα.
Αν δεν πήγαιναν ο ενάρετος Γέροντας, εκτός από τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνε στην εξομολόγηση και την τέλεση των ακολουθιών, έπρεπε να κάνει τον ψάλτη, να περιποιείται τα κατάκοιτα γεροντάκια, να μαγειρεύει, να καθαρίζει το μοναστήρι, να ξεναγεί τους επισκέπτες και να καλλιεργεί τον κήπο.
Μόνο ο Θεός ξέρει πώς κατάφερνε να τα φέρνει βόλτα όλα αυτά.
Γι’ αυτό ο Χριστός τον αντάμειψε για την απέραντη υπομονή, το αγόγγυστο, την αυταπάρνηση και τους κόπους του και σήμερα προίσταται μιας ασκητικής πολυμελούς και αγωνιστικής αδελφότητας που αποτελεί το σέμνωμα της Εκκλησίας της Κύπρου και που δίνει την καλή ομολογία της πίστεως για τον Οικουμενισμό και τις άλλες αιρέσεις.

ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΓΕΣ
_________________

Δυστυχώς πολλοί καλοί πατέρες και εν Χριστώ αδελφοί μένουν στα σκάνδαλα.
Εχουν οι ευλογημένοι μια συνήθεια να πετούν όπως τις μύγες.
Οχι όπως τις μέλισσες, όπως μας συμβουλεύει ο Μέγας Βασίλειος. Αντί η ψυχή τους να χαίρεται και να εμπνέεται από τα τόσα όμορφα που η χάρη του Θεού κατεργάζεται στη ζωή της Εκκλησίας αυτοί οι ευλογημένοι μένουν στα σκάνδαλα, στην πτώση, στην αποτυχία. Ορισμένοι υποχωρούν στον τρίτο πειρασμό του Χριστού.
Σκέφτονται τη σωτηρία με εγκοσμιοκρατικούς όρους.
Αλλοι προκρίνουν την κατάκριση και το διασυρμό των συνανθρώπων τους.
Αλλοι πάλιν χάνονται μέσα στο φαύλο κύκλο μιας χωρίς ελπίδα Χριστού εσχατολογίας. Κάποιοι τρίτοι πέφτουν στα δίχτυα του “εκ δεξιών πειρασμού” και μελετούν ασύνετα να “αποτειχιστούν” από την Εκκλησία ή ακόμη χειρότερα προσχωρούν σε σχισματικές κάστες.

“ΑΝΑΓΚΗ ΕΛΘΕΙΝ ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ...”
_____________

Ας μη μένουμε στα σκάνδαλα, πατέρες και αδελφοί.
Ούτε στις πτώσεις των Οικουμενιστών, των Νεοβαρλααμιτών και των διάφορων νεωτεριστών.
Ούτε στα οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα που συμβαίνουν στην Εκκλησία.
Ως πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ας αγωνιστούμε για να τηρείται απαρέγκλιτα η παράδοση των Αγίων Πατέρων.
Ο αγώνας μας, όμως, ας μη διακατέχεται από την υψηλοφροσύνη ότι η σωτηρία ή η ορθόδοξη πίστη μας έχουν την ανάγκη μας.
Τον αγώνα να τον κάνουμε μόνον επειδή έτσι επιβάλλει το χρέος μας έναντι του Θεού.
Τα σκάνδαλα, οι νεωτερισμοί και οι αιρέσεις “ανάγκη ελθείν ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένονται”.
Ας κυτάξουμε την ψυχή μας που είναι χέρσο χωράφι και ας εμπιστευτούμε τα υπόλοιπα στην αγάπη και την Πρόνοια του Αγίου Θεού.
Οπως έκανε ο σεβάσμιος Γέροντας του Σταυροβουνίου που σήμερα χαίρεται η ψυχή του για τον εκατοναπλασίονα καρπό που τον αντάμειψε ο Κύριος για την πίστη, την αυταπάρνηση και την ταπείνωσή του.

“ΑΔΙΚΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕΣ...”
______________

Κάποιος κληρικός (διάκος τότε επίσκοπος σήμερα) πήγε και παραπονέθηκε στο μακαριστό άγιο ασκητή Παίσιο για τα σκάνδαλα που συνέβαιναν εκείνη την εποχή στην Εκκλησία.
Ο π. Παίσιος τον κύταξε αυστηρά και του είπε ειρωνικά:
“Να πάρει η ευχή! Αδικα σταυρώθηκες!”

Ετσι και εμείς, αδελφοί μου.
Ας κάνουμε τον αγώνα μας και ας δίνουμε την καλή ομολογία της πίστεως, αλλά με πλήρη εμπιστοσύνη ότι ο Θεός κρατά στα χέρια Του τα ηνία της Ιστορίας και της Εκκλησίας Του και της σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου.