Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Παγιώνεται

και επεκτείνεται

η Οικουμενιστική αίρεση


Φιλοπαπικές προτεραιότητες

του νέου Πατριάρχη Σερβίας


του κ. Παναγ. Σημάτη, Θεολόγου

Είδαμε δημοσιευμένες (25/1/2010) τις προτεραιότητες του νέου Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου.
Μία από αυτές είναι (τη θεωρεί μάλιστα ως αποστολή του) είναι «η συμφιλίωση της ορθόδοξης και της καθολικής εκκλησίας».

Και βέβαια, αφού επικράτησε –με τις φιλότιμες προσπάθειες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου– ο χαρακτηρισμός ως Εκκλησίας και του Παπισμού, όχι απλώς για λόγους ευγενείας και ως διπλωματικός ελιγμός, αλλά με την κύρια σημασία του όρου, και αφού παγιώθηκε να αποκαλείται από όλους ως Εκκλησία που έχει μυστήρια και, άρα, είναι ισόκυρος της Ορθοδοξίας, είναι λογικό ο νέος Πατριάρχης (που ως φάνηκε εξ αρχής, αποδέχεται την Οικουμενιστική ιδεολογία) να μην μιλά πια για επιστροφή στη ΜΙΑ Εκκλησία, ούτε για αποβολή των παπικών αιρέσεων, ούτε καν για ένωση και τόσα άλλα πολύπλοκα «κουραφέξαλα» που εμποδίζουν τη κοσμική συνεργασία των ανθρώπων και την ειρηνική συνύπαρξη.
Τώρα πλέον μιλάμε απλά για συμφιλίωση, που θα προέλθη μέσα από τον Διάλογο.

Και αμέσως ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, ωσάν να το περίμενε ή ωσάν να ήσαν συνεννοημένοι, άρπαξε την ευκαιρία και απάντησε προς το νέο Πατριάρχη μεταξύ άλλων:
«είμαι υποχρεωμένος να εκφράσω την εκτίμησή μου για το παράδειγμα πίστης προς τον Κύριο και τις πολλές χειρονομίες ανοίγματος προς την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία».

Υπήρξε και άλλη άμεση συνέχεια.
Σε δηλώσεις του ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος (26/1/2010) χαιρετίζει και πάλι την επίσκεψη του Πάπα στη Σερβική πόλη Νις, που προετοιμάζεται για το 2013, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 1.700 ετών από την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων το 313 μ.Χ., λέγοντας ότι είναι μια καλή ευκαιρία για την ευόδωση του οικουμενικού διαλόγου.

Μετά από αυτά οι ανθρώπινες ελπίδες, ότι οι διαμαρτυρίες των πιστών μπορούν να σταματήσουν τον οικουμενιστικό κατήφορο που βαδίζουν οι «ορθόδοξοι» ηγέτες, ελαχιστοποιούνται.
Και ελαχιστοποιούνται, γιατί οι ενέργειές τους αφίστανται συνειδητά της παραδεδομένης Πατερικής πορείας προσεγγίσεως με τους αιρετικούς, όπως φαίνεται, αν συγκρίνουμε παρόμοιες καταστάσεις στην εκκλησιαστική ιστορία.

Φανταστείτε, αλήθεια, το Μ. Αθανάσιο και τον σύγχρονό του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλέξανδρο (που παρακαλούσε το Θεό να πεθάνει παρά να επικοινωνήσει με τον Άρειο) ή οποιοδήποτε άλλο Πατέρα της Εκκλησίας, να απεδέχοντο μια τέτοια συγχαρητήριο επιστολή από οποιονδήποτε αμετανόητο και ανειλικρινή αιρεσιάρχη, να άνοιγαν μαζί του Διάλογο και να συμπροσεύχονταν.

Ασφαλώς και δεν θα απεδέχοντο ευμενώς ποτέ τέτοια επιστολή από τον αιρεσιάρχη, γιατί δεν είχαν κάνει τέτοιου είδους οικουμενιστικά ανοίγματα (και ποιος ξέρει ποια άλλα παρασκηνιακά βήματα) προς τον Άρειο.
Και παρά το γεγονός ότι ο αυτοκράτορας (ο Μ. Κωνσταντίνος) τους ζητούσε να επικοινωνήσουν με τον Άρειο, ο Μ. Αθανάσιος αρνιόταν να τον δεχθεί σε κοινωνία, κι αυτό του στοίχισε εξορίες (και από τον ίδιο τον Μ. Κωνσταντίνο!), γιατί έβλεπε πως ο Άρειος ζητούσε μεν την επικοινωνία, αλλά δεν την ζητούσε ειλικρινώς.
Και διασάλπιζε δυνατά, ο πολύπαθος πατριάρχης Αθανάσιος, προς τους αιρετικούς, πως μόνο μετά από ειλικρινή μετάνοιά τους για επιστροφή στην ΜΙΑ Εκκλησία, θα εγίνοντο δεκτοί.

Ενθυμηθείτε ακόμα άλλο ένα παράδειγμα.
Οι απλοί πιστοί και μόνο στο πρωτάκουσμα της αιρετικής διδασκαλίας του Νεστορίου (πριν δηλ. παγιωθεί, επισημοποιηθεί και καταδικασθεί ως αίρεση), βγήκαν έξω από την Εκκλησία διαμαρτυρόμενοι.
Μακάρι ο νέος Πατριάρχης να μας διέψευδε.
Υπάρχουν, όμως, άραγε περιθώρια ελπίδας για μια διάψευση, μετά την «αυτόβουλη» δήλωσή του για ανοίγματα προς την καθολική εκκλησία, μετά το όργιο συμπροσευχών και μυστικών διαβουλεύσεων των ειδικών γραφειοκρατών του Φαναρίου, των Βρυξελών και της Γενεύης κ.ά.;

Κατά τα άλλα, εμείς σήμερα, είμαστε μια ωραία ορθόδοξη ατμόσφαιρα και οικογένεια.
Οι περισσότεροι αγνοούν ή συμπορεύονται με τον Οικουμενισμό και κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε «γενναίες» αντιρρήσεις, να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα των συμπροσευχών και των διαλόγων, όπως χωρίς κανένα αποτέλεσμα γίνεται δεκαετίες τώρα, ή μάλλον με αποτέλεσμα να εξαπλώνεται ανεμπόδιστα όλο και περισσότερο ο Οικουμενισμός.

Και μετά θα αναπαύουμε την συνείδησή μας, παρακολουθούντες ειρηνικά μια κατανυκτική ακολουθία, κατά προτίμηση σε κάποιο ναό που μνημονεύονται οι οικουμενιστές Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι ή οι όποιοι συνοδοιπόροι τους στο οικουμενιστικό παναιρετικό πανηγύρι.

30 σχόλια:

  1. "Και μετά θα αναπαύουμε την συνείδησή μας, παρακολουθούντες ειρηνικά μια κατανυκτική ακολουθία, κατά προτίμηση σε κάποιο ναό που μνημονεύονται οι οικουμενιστές Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι ή οι όποιοι συνοδοιπόροι τους στο οικουμενιστικό παναιρετικό πανηγύρι."

    Νομίζω, κάτι σημαντικό ξεχάσατε ακόμη κ. Σημάτη. Θα πάμε να ακούσουμε και τους μεγαλόσχημους ιερείς, για να μάθουμε όλα τα σχετικά περί νήψεως, νοεράς προσευχής και άλλα πολλά, της ψυχής θεραπευτικά, που θα μας γιατρέψουν από τη θρησκευτική νόσο. Μόνο τότε θα φωτισθούμε, κατά χάριν θα (απο)θεωθούμε και με απέραντη αγάπη θα αναφωνήσουμε: "Νυν πάντα πεπλήρωται παπών ! Σωστά το έγραψα ή λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καμία σκέψη για αποτείχιση πατέρες και αδελφοί. Είναι του πειρασμού. Αν ποτέ προκύψει τέτοια ανάγκη ο Θεός θα δώσει το σύνθημα. Για την ώρα ας μείνουμε στις επάλξεις της καλής ομολογίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κύριε Τελεβάντο δεν μου κάνουν εντύπωση οι σκέψεις σας,υπήρξατε πνευματικό τέκνο του π.Επιφανίου,φυσικό λοιπόν να επιμένετε στην γραμμή του.Σήμερα όμως μετά από τόσα χρόνια και τόσα γεγονότα μήπως πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα λίγω διαφορετικά ως προς την ανάγκη της Αποτείχισης ή άλλως του επαινετού Σχίσματος;Ο π.Επιφάνιος έγγραφε,ότι έπρεπε να ανεχθούμε τον Αθηναγόρα ,γιατί μετά τον θανατό του τα πράγματα θα άλλαζαν και αν γινόταν Αποτείχιση θα υπήρχε ένα σχίσμα που δύσκολα θα γιατρευόταν.Ο Αθηναγόρας πέθανε και οι διαδοχοί του τον ακουλούθησαν στην πορεία του Οικουμενισμού ,οπότε το επιχείρημα του π. Επιφανίου αποδείχθηκε πολύ ανθρώπινο.Τα ίδια περίπου λέτε και σείς σήμερα και σείς πιθανόν θα αποδειχθείτε το ίδιο με τον πνευματικό σας Πατέρα.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σας σεβόμεθα και εσάς και Εκείνον.Απλά η πρόταση είναι να δείτε τα πράσγματα πιο σφαιρικά.Εδώ δεν υπάρχουν μαύροι και άσπροι Αντιοικουμενιστές.Αντί να πολεμάτε παράλληλα με τους Οικουμενιστές και τους Αντιοικουμενιστές καλά θα ήταν να προσπαθήσετε και εσείς και όσοι συμφωνούν μαζί σας να συννενοηθήτε με αδελφική αγάπη με όσους Αντιοικουμενιστές αγωνίζονται Θεοφιλώς ,χωρίς συμφέροντα ή προσωπικούς λόγους.Το μέλλον της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας καταλάβετέ το αγαπητέ αδελφέ εκεί ευρίσκεται.Οσο για το σύνθημα του Θεού, αυτό το αντιλαμβάνονται απλανώς μόνο οι αληθινοί Αγιοι κάθε εποχής και οι αληθινοί Αγιοι πολλές φορές γίνονται γνωστοί πολύ αργότερα από ότι εμείς θέλουμε να νομίζουμε.Αδελφέ το πρόβλημά μας δεν είναι εάν έχετε εσείς δίκιο ή εγώ ή κάποιος τρίτος,αλλά πως όλοι εμείς θα υπηρετήσουμε καλύτερα την Εκκλησία μας και τον Κύριό μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ 12:28μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το θέλημα του Θεού με ΚΑΝΕΝΑ τρόπο δεν υπηρετείται με τα σχίσματα.

    Οποιος έχει αντίθετη άποψη εκφράζει προσωπικές απόψεις.

    Δεν εκφράζει τη θέση της Εκκλησίας.

    Ο Αγιος Ιωάννης Χρυόστομος λέγει ότι ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν το ξεπλένει η αμαρτία του σχίσματος.

    Οσο για τις αποτειχίσεις ενώ δεν αποκλείονται ολωσδιόλου εντούτοις επειδή κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την πορεία τους πριν αρχίσουν πρέπει να χρησιμοποιούνται ΑΦΟΥ ΕΞΑΝΤΛΗΘΟΥΝ όλα τα άλλα μέσα και να δίνεται το σύνθημα της εκκίνησής της από τα εντεταλμένα πρόσωπα όχι τυχαία και αυθαίρετα.

    Το ότι εξομολογόμουνα στον π. Επιφάνιο πώς το γνωρίζεις ανώνυμε; Διορατικό έχεις ή ....;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δεν σας άρεσε το σχόλιο μου και το απορρίψατε "περί αιρέσεως" κύριε τάδε. Αυτά διδάσκει ο Χριστός που πιστεύετε ή που θεωρείτε ότι πιστεύετε, φανταστείτε πόσο φασίστες και φανατικοί είστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ένας συγγενεις μου ηγούμενος σε μια μονή του Αγίου όρους σταμάτησε να μνημονεύει τον Πατρ. Αθηναγόρα, γιατί τον θεώρησε αιρετικό. Αμέσως έχασε την Χάρη όπως μας έλεγε και η ευχη δεν ενεργούσε μέσα του. Όταν άρχισε πάλι να μηνμονεύει τον Πατριάρχη πλημμύρισε πάλι από την Θειά Χάρη.
    Το ίδιο έλεγε και ο π.Πορφύριος , όταν δεν τα έχω καλά με τον μητροπολήτη δεν εισακούεται η προσευχή μου.
    ΄Μόνο άνθρωποι που έχουν φτάσει σε τετοια μέτρα μπορούν να μιλήσουν για αιρεση και για σχισμα από την κανονική εκκλησία. Αλλιως κινδυνεύουμε να γίνουμε εμεις αιρετικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κύριε Τελεβάντο, δεν έχω κανένα διορατικό, απλώς διαβάζοντας τα κείμενά σας ερώτησα κοινούς γνωστούς για τις απόψεις σας και το έμαθα.Χαίρομαι για τον αντιοικουμενιστικό σας αγώνα,καθώς και άλλων που συμφωνούν μαζί σας εγώ ανήκω στον Εκκλησιαστικό χώρο του Παλαιού Ημερολογίου.Ο αγώνας σας και τα αντιοικουμενιστικά επιχειρήματά σας αποδεικνύουν, επί της ουσίας, την βασιμότητα και του δικού μας αγώνα,διότι οι φιλοοικουμενιστές μας διαβάλουν ούτε λίγο ούτε πολύ ως τρελούς και φαντασιόπληκτους.Με φοβίζει όμως ο απόλυτος τρόπος που γράφετε εναντίον μας.Δεν σας κρύβω ότι πολλοί μετριοπαθείς Παλαιοημερολογίτες περιμένουμε και ελπίζουμε με την χάρι του Θεού ένα υγιές τμήμα της επίσημης Εκκλησίας κάποια μέρα να καταννοήσει την αναγκαιότητα της Αποτείχισις από τους φιλοοικουμενιστές και με την δύμαμη των νέων Ομολογητών να βοηθήσει στην Ενωση όλων των υγιών Αντιοικουμενιστικών δυνάμεων Νέου και Παλαιού ημερολογίου.Θα είναι δυστύχημα για την Εκκλησία μας άν κάποτε βρήτε το θάρρος μιάς τέτοιας Ομολογίας και τότε πάνω στις δέκα,όπως κατηγορείτε παρατάξεις,δημιουργήσετε εσείς μία ενδέκατη.Αδελφέ το σκάνδαλο του Οικουμενισμού δεν είναι το μόνο ,εξίσου σοβαρό σκάνδαλο είναι και το σκάνδαλο της διαίρεσις των Ορθοδόξων,καθώς λέμε όλοι ότι θέλουμε να είμαστε μαθητές Εκείνου αλλά στην πράξη άλλα πράττουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

    ΠΤ : Το θέλημα του Θεού με ΚΑΝΕΝΑ τρόπο δεν υπηρετείται με τα σχίσματα. Όποιος έχει αντίθετη άποψη εκφράζει προσωπικές απόψεις.

    ΚΧ : Μα, οι προσωπικές απόψεις, κύριε Τελεβάντο, αποτελούν πλέον παγκόσμιο δόγμα. Όχι μόνο για τα πολιτικά μας πράγματα, αλλά ακόμη και για τα θρησκευτικά. Όλες οι θρησκευτικές απόψεις οφείλουν να γίνονται δεκτές και ο κάθε ένας, μπορεί την άποψή του, αν θέλει, να την αναγορεύει σε δόγμα και να φτιάχνει και μια εκκλησία της αρεσκείας του. Είδαμε αυτό να γίνεται με τους μάρτυρες του Ιεχωβά, το είδαμε να ξαναγίνεται και με τη σαϊεντολογία, μετά βλέπουμε ποιος θα έχει σειρά.

    Το πρωτείο ανήκει βέβαια στους προτεστάντες, η δε κεφαλή όλων είναι ο παπισμός. Ο οποίος προ του κινδύνου της επελαύνουσας Μεταρρύθμισης πρόλαβε και θέσπισε το "αλάθητο". Αλλά η κατάσταση είχε ξεφύγει. Σούπερ μάρκετ κατάντησε η θρησκεία. Τώρα, για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, βγαίνουν οι μεγαλόσχημοι και μας λένε "όλες οι θρησκείες για τον ίδιο θεό, τον ένα θεό, μιλούν". Αλλά με διαφορετικές εκφράσεις!

    Κοντά σ΄ αυτούς κι εμείς. Φωνάζουμε βέβαια αλλά πρέπει πάνω απ΄ όλα να είμαστε κόσμιοι (είμαστε) και να μη ζητάμε σχίσματα και αποτειχίσεις. Ποιος όμως κάνει το σχίσμα και ποιος είναι εκείνος ο οποίος, αντί για αποτείχιση, φρόντισε να γκρεμίσει κάθε τείχος;

    Είπαμε να ξεχάσουμε αυτά που έγιναν το ΄24. Ωραία, τα ξεχάσαμε. Μετά είχαμε (πήγαμε) το ΠΣΕ και στη συνέχεια είδαμε τον Αθηναγόρα με όλα του τα καμώματα. Αδελφοί, μας είπαν οι διορατικοί, να κάνετε υπομονή και υπακοή. Κι αυτό επράξαμε. Τώρα βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα και σεις μας θυμίζετε τον αγ. Ιωάννη το Χρυσόστομο και μας λέτε ότι, αφού εξαντληθούν όλα τα μέσα, τότε να αρχίσουμε να παίρνουμε τα μέτρα μας. Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, ακόμη δεν φθάσαμε στο κρίσιμο σημείο, στο "κοινό ποτήριο". Αυτό είναι για σας το κρίσιμο σημείο. Όλα τα άλλα είναι δευτερευούσης σημασίας. "... καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών, πυρράζει γὰρ στυγνάζων ὁ οὐρανός. τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε.

    Πάντως ένα να ξέρετε. Ότι με γραφές και διδαχές όπως οι δικές σας και πολλών άλλων "ορώντων και μη ορώντων", όταν θα φτάσουμε στο "κοινό ποτήριο" φωνές δεν θα υπάρχουν. "Ηδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεως παρά κριτών αδίκων", αλλά τι λέγω; Οι υπογραφές μένει να μπουν και τότε πλέον, θα πείτε κι εσείς όπως και όλοι οι άλλοι: "Μα αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, ο Θεός δεν αγαπά τα σχίσματα". Οι ενωμένες εκκλησίες, θα είναι μόνο ως προς την κεφαλήν ενωμένες. Οι λατρευτικές/λειτουργικές "εκφράσεις" που η κάθε μια έχει θα είναι ξεχωριστό και άσχετο ζήτημα. Εκείνο που προέχει είναι η αγάπη και η αγαπολογία. Μας την αποσαφήνισε άλλωστε και ο νεοχειροτονηθείς υπερήλιξ κ. Μπέης. Όταν θα πηγαίνουμε σε προτεσταντική εκκλησία θα ακολουθούμε τους δικούς της κανόνες. Το ίδιο και με τις παπικές και όλες τις άλλες μη εκκλησίες, πλην όμως θρησκείες, που μιλούν για τον ένα θεό. Αυτό θα είναι, μη γένοιτο, το θέλημα του Θεού για όλους τους "σωφρονούντες" "σωφρονούντες" και τους "νήφοντες", καθώς υμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καμιά συζήτηση δεν μπορεί να γίνει για συνεργασία με ανθρώπους που είναι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας και οι οποίοι μάλιστα βλαστημούν το Αγιο Πνεύμα ισχυριζόμενοι ότι τα μυστήρια της Εκκλησίας είναι άκυρα.

    Αυτοί που πιστεύουν ότι ο άρτος και ο οίνος είναι ψωμί και κρασί και αυτοί που αναμυρώνουν όσους προσχωρούν στις σχισματικές κάστες τους επειδή ακριβώς δεν αναγνωρίζουν την εγκυρότητα των μυστηρίων της Εκκλησίας δεν είναι ούτε για ανέκδοτο συναγωνιστές μας.

    Είναι σχισματικοί, είναι αιρετικοί, είναι βλάσφημοι και μόνη τους φροντίδα πρέπει να είναι να επιστρέψουν πάραυτα και αμελλητί εν μετανοία στην Εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Ει γαρ και εσφάλλετο η Εκκλησία, ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσματος τούτου".
    (αγ. Ι. Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων Γ΄5: PG 48, 870).

    IK

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το παρακάτω είναι από την Βικιπαιδεία και αφορά στην παράθεση αποσπάσματος από τον Ιερό Χρυσόστομο, για να συνετισθούν (να τους συνετίσει, μάλλον) οι Ορθόδοξοι και η ακρίβεια των χρόνων που αυτοί θέλουν να έχουν. Είναι η γνώμη του κ. ΙΚ, που είναι ο πρώτος αποδέκτης όσων θα διαβάσετε.

    Ο δεύτερος είναι ο κ. Τελεβάντος. Ο οποίος "φεύγει" από τους σχισματοαιρετικούς αδελφούς (εντάξει εγώ το γράφω για λογαριασμό μου και όχι δικό του) διότι προφανώς όποιοι κάνουν δώρο το Κοράνι ή χοροπηδάνε σε ιερές τελετες για να δοξάσουν και να λατρεύσουν τον "ένα θεό", αυτοί δεν είναι ούτε σχισματικοί, ούτε αιρετικοί, ούτε τίποτα. Είναι αδελφοί μας με διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις.

    Ιδού λοιπόν τι γράφει η Βικιπαιδεία για τους "Κατά Ιουδαίων" λόγους του αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόμου :

    "Οι λόγοι που οδήγησαν τον ιερό Χρυσόστομο και τους άλλους ιεράρχες να ασκήσουν τόσο σκληρή κριτική κατά των Ιουδαίων, αφορά την έντονη προσπάθεια εναγκαλισμού σε επίπεδο λατρευτικό - θρησκευτικό, που θεωρούσε ότι είχε στόχο προσηλυτιστικό και τελικά οδηγούσε στην απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό και το σωτήριο μήνυμα του Χριστού. Παρατηρούμε στις ομιλίες του, ότι σημαντικός λόγος κριτικής για τον Χρυσόστομο, αποβαίνουν οι εορτές των Ιουδαίων, στις οποίες συμπαρέσυραν και τους Χριστιανούς να τελούν, (σ.σ. γιόρταζαν το Πάσχα και τα Σάββατα όπως οι Εβραίοι) με αποτέλεσμα να αδυνατούν να διαχωρίσουν τη μεγάλη αντίθεση του μηνύματος των δυο θρησκειών. Άλλος λόγος κριτικής ήταν ο πλάγιος τρόπος που πολλές φορές χρησιμοποιούσαν για να προσελκύσουν Χριστιανούς. Οι Ιουδαίοι στην Αντιόχεια είχαν μεγάλη δύναμη, η οποία ήταν απόρροια της οικονομικής δύναμης αλλά και της εισχώρησης σε κρατικούς μηχανισμούς της Αυτοκρατορίας. Κατείχαν πολλές θέσεις δικαστών και δίκαζαν υποθέσεις χριστιανών, οι οποίοι για να μην πέφτουν θύματα αδικιών, υπέκυπταν στις διαθέσεις των Ιουδαίων με αποτέλεσμα να ρυθμίζουν και την θρησκευτική έκφανση της ζωής τους.

    Ο κυριότερος λόγος όμως αντίθεσής του με τους Ιουδαίους, είναι ερμηνεία της "θείας οικονομίας", δηλαδή το κατά πόσον οι γραφές εκπληρώνονται στην ύπαρξη του Ιησού Χριστού. Κρίνει ο Χρυσόστομος ότι αυτή εκπληρώνεται στο πρόσωπο του Χριστού και άρα αυτοί είναι παραβάτες της θείας οικονομίας και εκτός χάριτος του Θεού. Μάλιστα επισημαίνει ότι τα ίδια έπραξαν και με τους προφήτες που απέκτειναν ενώ ήταν απεσταλμένοι Θεού κατά τον Κυριακό λόγο. Επίσης είναι γεγονός ότι οι Ιουδαίοι συνέπραξαν στους μεγάλους διωγμούς των Χριστιανών τους πρώτους αιώνες της εκκλησιαστικής ζωής τους και έτσι γίνεται αντιληπτό ότι οι Χριστιανοί είχαν βιώσει δύσκολες καταστάσεις από τους Ιουδαίους και η φήμη των διωκτών των Χριστιανών ακόμα παρέμενε.

    Στην πραγματικότητα ο Χρυσόστομος "εξεφώνησε κατά των Ιουδαίων πέντε λόγους...όχι από αντιπάθεια προς τον ιουδαϊσμό, αλλά επειδή οι Ιουδαίοι μαζί με τους Εθνικούς επιδρούσαν επί των Ελλήνων χριστιανών της Αντιόχειας. Ήταν καθήκον του ιερού Χρυσοστόμου ν' αποκρούσει τις επιδράσεις αυτές".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΑΤΡΑ29 Ιανουαρίου 2010 στις 1:19 μ.μ.

    Κύριε Τελεβάντο, αποφάσισα να σας απαντήσω επώνυμα και όχι ανώνυμα,γράφετε ,ότι δεν θέλετε συνεργασία με Παλαιοημερολογίτες που βλασφημούν τα Μυστήρια.Μέχρι εδώ μπορώ να σας καταλάβω,αλλά υπάρχουν και Παλαιοημερολογίτες που παραδέχονται Χάρι στα Μυστήρια της επίσημης Εκκλησίας,τουλάχιστον μέχρι σήμερα,δεν γνωρίζω τί θα γίνει στο μέλλον,εσείς και αυτούς τους παραθεωρείτε.Αδελφέ γνωρίζεις ,ότι και στο Νέο Ημερολόγιο υπάρχουν πολλοί που λένε και γράφουν τις ίδιες ακριβώς βλασφημίες για τα Μυστήρια των Παλαιοημερολογιτών ,χωρίς να σε πειράζει καθόλου αυτό, λες και το Αγιο Δισκοπότηρο των Παλαιοημερολογητών έχει μέσα άλλο Χριστό που μπορούν άφοβα κάποιοι να βλασφημούν.Αδελφέ μάθε, ότι πρώτοι στο θέμα αυτό έσφαλαν από την επίσημη Εκκλησία το έτος 1926, όταν χαρακτήρισαν Σχισματικούς και εκτός Εκκλησίας τους Παλαιοημερολογίτες του Ελλαδικού χώρου.Είναι καιρός όλα αυτά τα θέματα να ξαναμελετηθούν με ψυχραιμία και αγάπη Χριστού και όσοι βιάζονται ένθεν και ένθεν να επιβάλουν την θεολογική τους γνώμη να αντιληφθούν ,ότι αλάθητο για την Εκκλησία είναι μόνο η έκφραση της Καθολικότητός της.Οσο η έκφραση της Καθολικότητος των Ορθοδόξων δεν μπορεί έγκυρα να διατυπωθεί στις μέρες μας ,όλοι πρέπει να ομιλούμε με φόβο και τρόμο ,ιδιαίτερα για τόσο λεπτά θεολογικά θέματα ,μήπως από έλλειψη πνευματικής σύνεσης ευρεθούμε εκτός Νυμφώνος την ημέρα της Κρίσεως ,ενώ νομίζαμε ότι υπηρετούσαμε την αλήθεια στην εποχή μας.Αδελφέ αν είσαι καλοπροαίρετος θα πρέπει να επιθυμείς την συνεργασία ακόμη και την συμφωνία των Αντιοικουμενιστικών δυνάμεων του Νέου και Παλαιού που δεν υπηρετούν τα άκρα.Βεβαίως δικαίωμά σας είναι να μην θέλετε κανένα παρά μόνο τον εαυτό σας,δικαίωμά σας είναι να παραθεωρείτε τον αγώνα και άλλων προ ημών ομολογητών της Πίστεως που εσείς θέλετε να τους αγνοήτε αλλά τους γνωρίζει ο Ουρανός,αλλά με αναγκάζετε να σας πληροφορήσω κάτι που μου είπε Αγιορείτης Γέροντας,πιθανόν διορατικός, σχολιάζοντας την παράλογη Χριστιανικά έλλειψη ενωτικής διαθέσεως στους περισσότερους από τους Αντιοικουμενιστές Ορθοδόξους.Μου είπε απαντώντας στα παράπονά μου για την αφιλάδελφη συμπεριφορά μας ,ότι κάποτε θα ενωθούν οι Ορθόδοξοι κάτω από την ΡΑΒΔΟ των εχθρών τους.Νομίζω αδελφέ ,ότι εάν αυτό συμβεί θα μας δείξει ο Κύριος για μία ακόμη φορά την δικαιοσύνη Του απέναντι στην ασυνέπειά μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Συμπληρωματικά και γενικεύοντας, ένα πράγμα οφείλουμε να έχουμε υπόψη:

    Ο Ιουδαϊσμός και μαζί με αυτόν όλες οι ανά τον κόσμο θρησκείες ή ετεροδοξίες, οδηγούν στην κατάργηση και εκμηδένιση του Προσώπου του Ιησού Χριστού. Καταργούν την Υπόσταση του Θεού, πρώτον, όπως αυτή φανερώθηκε με την θεία Ενανθρώπηση, δεύτερον, όπως αυτή εφάνη δια Πνεύματος Αγίου υπό των Οικουμενικών Συνόδων και τρίτον, όπως αυτή αδιάλειπτα διαλάμπει στα πρόσωπα των κατά Χάριν αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Θα ήθελα να θέσω κάποιες ερωτήσεις στον κ. Τελεβάντο.
    Ποιά η σημασία της μνημονεύσεως του Επισκόπου στα μυστήρια και στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων;
    Ποιά η ακριβής ερμηνεία του 15ου Κανόνος της Α΄ & Β΄ Οικουμενικής Συνόδου;
    Αν ζούσε σήμερα ο μακαριστός π. Επιφάνιος, μετά το συλλείτουργο του αιρετικού Πατριάρχου μας με τον Πάπα στο Φανάρι και όλα όσα έχουν γίνει αποδεκτά από πλευράς Ορθοδόξων (Μπελαμέντ, Σαμπεζύ, Γενεύη,Ραβέννα κλπ.κλπ.)και στην θεωρία και στην πράξη, θα έλεγε τη γνωστή φράση ἄχρι καιρού σχετικά με την αποτείχιση των Ορθοδόξων από τους αιρετικούς Οικουμενιστές και θα συνιστούσε να παραμένουμε ακόμη εγκλωβισμένοι μέσα στην Εκκλησία μνημονεύοντας τους Οικουμενιστές και συμμετέχοντας δι' αυτού του τρόπου στην παναίρεση του Οικουμενισμού ή θα συνιστούσε την αποτείχιση ως μόνο τρόπο διαφυλάξεως της Ορθοδόξου πίστεώς μας και παραμονής μας στη διαχρονική Εκκλησία των Αγίων, Μαρτύρων και Ομολογητών;
    Η Ομολογία πίστεως κ. Τελεβάντο γίνεται μόνο γραπτώς, μόνο μέ λόγια, ανωδύνως και αβρόχοις ποσί... και ποτέ με έργα που μας στοιχίζουν;
    Ευχαριστώ εκ των προτέρων αν μπείτε στον κόπο να απαντήσετε.
    Και μία διευκρίνιση για να μη γίνονται παρεξηγήσεις. Ανήκω στο νεό ημερολογίο και θεωρώ ότι είμαστε εγκλωβισμένοι στην αίρεση του Οικουμενισμού. Υποφέρουμε από έλλειψη πνευματικού οξυγόνου και ο αέρας στους πνεύμονες γίνεται ολοένα και πιο λιγοστός σε σημείο να κινδυνεύουμε από ασφυξία. Η συνείδησή μας πιέζεται τόσο ώστε να νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Εάν εσείς δεν αισθάνεσθε έτσι, τότε δεν μπορείτε να κατανοήσετε το μέγεθος του προβλήματος. Ο Θεός βοηθός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ29 Ιανουαρίου 2010 στις 4:43 μ.μ.

    Κύριε Τελεβάντο,σε συνέχεια προηγούμενου σχολίου μου θα ήθελα ειλικρινά να πληροφορηθώ, εάν η Επιτροπή που σχηματίσθηκε για την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ από γνωστά,αξιόπιστα και καλής μαρτυρίας πρόσωπα συμφωνούν με τις απόψεις σας εναντίον όλων γενικά των Παλαιοημερογιτών,διότι σε πολλά κείμενά σας δίνετε την εντύπωση ,ότι ουσιαστικά εκπροσωπείται γενικά την κίνηση της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ.Επίσης θα ήθελα να πληροφορηθώ,εάν βέβαια διαβάζει αυτά τα σχόλια, την γνώμη του π.Γεωργίου Μεταλληνού για τις απόψεις σας.Τα γράφω όλα αυτά διότι τελευταία παρατηρώ ότι μεσαἰα στελέχη του Αντιοικουμενιστικού αγώνα στον χώρο της επίσημης Εκκλησίας επιβάλλουν σιγά-σιγά τη δική τους οπτική σε αυτό τον χώρο και χωρίς να το καταλάβουν με τις απόψεις τους υποσκάπτουν κάθε μελλοντική πιθανότητα προσέγγισης των Ορθοδόξων εξυπηρετώντας ουσιαστικά τον εχθρό της Εκκλησίας Διάβολο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κάποιες παρατηρήσεις:

    Ασφαλώς το ανωτέρω κείμενο αφορά στους Ιουδαίους και την εμμονή τους στο ημερολογιακό.

    Σε ευρύτερη έννοια, μπορεί να νοηθεί ως εξής:
    "Ακόμη και εάν σφάλλει η Εκκλησία, πάνω στο ημερολογιακό (δηλ. να αλλάξει το ημερολόγιο, όπως το 1924), το να αποσχισθεί κανείς από την Εκκλησία, λόγω αυτού του σφάλματος, είναι έγκλημα".

    Όσον αφορά δεν την ευρύτερη έννοια της Εκκλησίας, σ' αυτήν ενυπάρχουν τρεις παραδοχές, που οφείλουν τα μέλη της να τηρούν, οπότε τότε θεωρούνται, ότι είναι εντός Εκκλησίας. Έτσι:
    Μέλη της Εκκλησίας είναι εκείνα:
    1/ που έχουν την ίδια πίστη,
    2/ που έχουν την ίδια λατρεία και
    3/ που έχουν την ίδια διοίκηση.

    Όποιος λοιπόν δεν ακολουθεί μια από τις τρεις αυτές προϋποθέσεις, θέτει εαυτόν εκτός Εκκλησίας, είτε καθιστάμενος αιρετικός (1η περίπτωση), είτε αιρετικός ή σχισματικός ανάλογα (2η περίπτωση), είτε σχισματικός (3η περίπτωση).

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κύριε ΙΚ,

    Ασφαλώς και τα ανωτέρω δικά μου, που αφορούν στους, κατά Ιουδαίων, λόγους του ιερού Χρυσοστόμου, δεν έχουν σχέση με τα ημερολογιακά. Ο άγιος Ιωάννης καταφέρεται κατά των συνεορτασμών και λοιπών συνηθειών των Ιουδαίων της εποχής του, που ασκούσαν έμμεσο προσηλυτισμό στους τότε νεοφώτιστους Χριστιανούς. Ε, θα τους έλεγαν, αφού τον ίδιο θεό έχουμε - έκαναν τη φαινομενική υποχώρηση να δέχονται ότι ο Χριστός μίλησε περί Θεού, όχι όμως ότι ήταν ο ίδιος Θεός - γιατί να μη γιορτάζουμε μαζί, γιατί να μην τιμάμε την αργία του Σαββάτου και άλλα σχετικά.

    Αργότερα, με την Α΄Οικουμενική παγιώθηκε η σαφέστατη διάκριση και διαφορά, ανάμεσα στη Θρησκεία των Χριστιανών και εκείνη των Ιουδαίων. Κάτι που σήμερα δεν υφίσταται μετά από τη γνωστή ομιλία του παναγιωτάτου στην εβραϊκή Συναγωγή της Ν. Υόρκης. Άλλωστε τα νεορθόδοξα χείλη μιλούν πάντα για τις "τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες", εντάξει;

    Η ημερολογιακή μεταβολή που μας επιβλήθηκε εδώ, με το άλλοτε τέντωμα και το άλλοτε μάζεμα του χρόνου, για να μην πάμε κόντρα στο "μη μετ΄ Ιουδαίων συνεορτάζειν" και φανούμε ότι ακυρώνουμε τα θέσμια, πέρα από το ότι είναι γελοία, είναι συνάμα και αντιεκκλησιαστική. Δεν ήταν αίτημα του πληρώματος της Εκκλησίας και όπως έγινε ... . Ας το αφήσουμε αυτό καλύτερα.

    Πάντως είναι φανερό το εξής. Ότι η άμβλυνση του θρησκευτικού μας βιώματος και φρονήματος είναι πασιφανής και δεν είχαν άδικο όλοι όσοι φώναζαν "μας φράγκεψαν". Τώρα βέβαια με κάτι μπέηδες και λοιπούς νεορθόδοξους, όχι μόνο φραγκέψαμε αλλά πάμε και στην εποχή του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Δεν ξέρω αν θα κάνουμε και περιτομή. Οι γιατροί πάντως μας το συνιστούν (προφύλαξη από έητζ κλπ. κουλουπού).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Η συντριπτική πλειοψηφία (σχεδόν η ολότητα) των Παλαιοημερολογιτικών καστών θεωρεί τα μυστήρια της Εκκλησίας άκυρα.

    Επομένως βλαστημά το Αγιο Πνεύμα.

    Οι παλαιοημερολογίτες δεν είναι μόνον σχισματικοί αλλά και αιρετικοί επειδή θεωρούν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ψωμί και κρασί.

    Το ίδιο συμβαίνει με τα υπόλοιπα μυστήρια της Εκκλησίας.

    Αναμυρώνουν όσους προσέρχονται αφρόνως ή με το αζημίωτο στις κάστες τους.

    Καμία επομένως συνεργασία δεν μπορεί να υπάρξει με ανθρώπους που βλαστημούν το Αγιο Πνεύμα.

    Να επιστρέψουν στην Εκκλησία. Α

    Αυτό είναι το καθήκον τους αλλά και δικό μας καθήκον (που απορρέει από το νόμο της εν Χριστώ αγάπης) είναι να τους λέμε ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ30 Ιανουαρίου 2010 στις 10:03 π.μ.

    Η απάντηση του κ.Τελεβάντου δείχνει, ότι αγνοεί ακόμη ,πολλές ουσιαστικές λεπτομέρειες για το Παλαιοημερολογιτικό Κίνημα που τόσο εύκολα και αυτός και κάποιοι άλλοι στην ολότητά του καταδικάζουν.Πιστεύω ότι του έγγραψα πολλά για να αρχίζει να ερευνά καλύτερα την υπόθεση αυτή,αλλά δυστυχώς φοβούμε, ότι όσα και αν του γράψω είτε εγώ είτε άλλοι δεν θα καταλάβει τίποτε ,εάν δεν μιλήσει μέσα στην καρδιά του η Χάρις του Κυρίου μας.Το θέμα των σχολίων μας όμως θα έπρεπε να είναι περισσότερο για το άρθρο του κ.ΣΗΜΑΤΗ που δεν κρύβω, ότι το βρίσκω εξαιρετικό,καθώς και άλλα γραπτά του κείμενα.Βλέπετε ο κ.ΣΗΜΑΤΗΣ,που δεν τον γνωρίζω προσωπικά,αισθάνθηκε πάνω του τον άδικο αφορισμό που του έβαλαν στο παρελθόν και καταλαβαίνει από προσωπική εμπειρία με ποιούς φιλοοικουμενιστές ἐχει να κάνει και αυτός και η ΕΚΚΛΗΣΙΑ.Κύριε ΣΗΜΑΤΗ, θα ήθελε να διαβάσετε αυτό το σχόλιο, Σας παρακολουθώ συνεχώς στα γραφόμενά σας,βλέπω ότι σταδιακά κάνετε βήματα προς την ορθή κατεύθυνση,αισθάνομαι τις κάποιες ανασφάλειές σας για το επόμενο βήμα,και εγώ πέρασα το ίδιο μονοπάτι στο παρελθόν,μην περιμένετε όμως, ότι θα γίνει το επόμενο ουσιαστικό βήμα από πολλούς συντεταγμένα.Μην περιμένετε κάποιοι ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ Αρχιερείς να δώσουν το σύνθημα ,κατά την ανθρώπινη επιχειρηματολογία του π. Επιφανίου,ήδη ο χορός και το πανηγύρι της Πίστεως έχει ξεκινήσει από το 1924.Απο τότε η Χάρις του Κυρίου έλκει ένα-ένα Πιστό είτε κληρικό, είτε Μοναχό,είτε λαϊκό,είτε μεμονωμένα Μοναστήρια.Και απο αυτούς δεν παίρνουν όλοι τον στέφανο της Νίκης αλλά όσοι αθλούν και άθλησαν νομίμως βάζοντας στον αγώνα αυτό κριτήριο ΜΟΝΟ το θέλημα του ΘΕΟΥ και όχι δικές τους υπερβολές ή πικρίες.Κύριε ΣΗΜΑΤΗ πιστεύω ,βλέποντας την πνευματική αγωνία σας, ότι θα βρήτε τελικά αυτό τον δρόμο,θα βρήτε ορθά σκεπτόμενους κληρικούς του Παλαιού Ημερολογίου, αληθινούς εργάτες του αμπελώνος του Κυρίου και θα αναπαυθεί η καρδιά σας.Με το σχόλιο αυτό θέλω να απαντήσω και στο σχόλιο που έγγραψε η αδελφή ΜΑΡΙΝΑ.Σεβαστή αδελφή ο συγγενής σας ηγούμενος που έχασε την Χάρι της καρδιακής προσευχής ,όταν σταμάτησε το μνημόσυνο του Αιρετικού ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ,το έπαθε αυτό ,διότι όταν σταμάτησε το μνημόσυνο ήταν δίψυχος,δεν ήταν σίγουρος,πατούσε με δύο πόδια, μέσα στην καρδιά του είχε αμφιβολίες,έκανε δηλαδή πείραμα στην Χάρι του Θεού να δεί τί θα γίνει με το σταμάτημα του μνημοσύνου.Η Αποτείχιση αδελφή δεν γίνεται με αυτό τον τρόπο.Ο Πιστός κληρικός ή λαϊκός πριν Αποτειχισθεί προετοιμάζεται εσωτερικά από την Χάρι του Θεου και κάποια στιγμή ακούει μέσα του τον λόγο (εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθειτε),τότε και μόνο τότε έρχεται η Χάρις όχι απλώς αλλά πλουσία για να στηρίξει τον Πιστό στην πορεία της ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ.Αυτά αγαπητἠ αδελφή συμβαίνουν στις καρδιές εκείνων που βάζουν στην ζωή τους ΠΡΩΤΟ τον ΧΡΙΣΤΟ μας και αυτοί πίστεψέ με δεν είναι τόσοι πολλοί.Η Χάρις αυτή μένει πλουσία στον αγωνιστή της Πίστεως, εάν αγωνίζεται στα πλαίσια των Ιερών Κανόνων σε ότι προβλέπουν για την Αποτείχιση και δεν πέσει στον πειρασμό, αμυνόμενος έναντι των Οικουμενιστών ,των συνοδοιπόρων τους και των δειλών επιχειρηματολόγων, να υπερβάλει γενόμενος βασιλικώτερος του Βασιλέως.Οσο για τα τόσο πολυδιαφημιζόμενα λόγια συγχρόνων Γερόντων για το θέμα της Αποτείχισης,που μερικοί βιάζονται χωρίς Πανορθόδοξη Συμφωνία να τους αναδείξουν και Αγίους για να νομιμοποιηθεί η δική τους στάσι στο θέμα του Οικουμενισμού,ας περιμένουμε, κάποτε η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θα απαλλαγεί από την Αίρεση του Οικουμενισμού και τότε αληθινά ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ, θα αποδώσει στον καθένα τον έπαινο ή την Εκκλησιαστική λήθη για την στάσι του.Τέλος ευχαριστώ θερμά τον ΟΔΥΣΣΕΑ, ο οποίος μέσα από το μπλόκ του ,χωρίς λογοκρισίες,όπως κάνουν κάποιοι άλλοι,μας έδωσε την δυνατότητα ενός αξιόλογου κατά την γνώμη μου διαλόγου.Με αγάπη Χριστού Πολυμενόπουλος Διονύσιος ,Πάτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γιά άλλη μια φορά ο κ. Τελεβάντος αναθεματίζει τους Ορθδόξους και υπεραμύνεται της υγιούς (!) νεοορθοδοξίας. Καταφέρεται κατά του νεοβαρλαμισμού και νικολαϊτισμού, έχει μάλιστα υπογράψει και την Ομολογία Πίστεως.

    Εμείς πάντως οι Ορθόδοξοι γνωρίζουμε σε ποια εποχή ζούμε. Ζούμε στην εποχή που προσφυώς ονομάζεται εικονική. Ο κ.Τελεβάντος θα το έχει υπόψη του. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει πως, με αυτά που γράφει, αποδεικνύεται πιστό αντίγραφο της εποχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ΣΗΜΑΤΗΣ Παναγιωτης30 Ιανουαρίου 2010 στις 9:31 μ.μ.

    Παρακολουθώ τη συζήτηση που γίνεται. Δεν έχω παρέμβει μέχρι τώρα ανωνύμως ή μέσω οποιουδήποτε άλλου προσώπου ή τρόπου, όπως κάποιος συζητητής άφησε αιχμή ότι έκανα. Εξέφρασα τη γνώμη για τις δηλώσεις του νέου Πατριάρχη Σερβίας, επειδή ευθύς εξ αρχής άφησε να φανεί ότι θα ακολουθήσει την οικουμενιστική πολιτική του Οικουμενιστή Πατριάρχου Βαρθολομαίου, κάτι που σημαίνει ότι η Οικουμενιστική πρακτική παγιώνεται και αποτελεί πλέον επίσημα την «πολιτική» της θεσμικής Ορθοδοξίας.
    Δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να υποστηρίξω την τοποθέτησή μου εκείνη, αφού στόχος μου είναι, να κάνω κοινωνούς των σκέψεών μου και όσους άλλους ενδιαφέρονται και προβληματίζονται για τα τεκταινόμενα εις βάρος της ορθοδόξου μας Πίστεως. Από κει κι έπειτα ο καθένας είναι ελεύθερος να βγάλει τα συμπεράσματά του και υπεύθυνα να καθορίσει την στάση του, ανάλογα με την πληροφορία που του υπαγορεύει η συνείδηση του, ανάλογα με τις δυνάμεις του, αφού λάβει σοβαρά και ειλικρινά υπόψιν τους Πατέρες και, βέβαια, κατόπιν προσευχής.
    Να πληροφορήσω μόνο, ότι στα άρθρα και στα βιβλία μου προσπαθώ να δώσω το πνεύμα των Αγίων Πατέρων -όσο τούτο το πετυχαίνω-, και γι’ αυτό το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους καταλαμβάνουν συνειδητά τα Πατερικά κείμενα στην δική τους αρχαία γλώσσα, ακριβώς επειδή αισθάνομαι τόσο μικρός και τόσο λίγος να παραθέτω τα δικά μου ερμηνευτικά συμπεράσματα επί τόσο σοβαρών και κρισίμων θεμάτων.
    Και τα κείμενα των Πατέρων είναι καθρέπτης, μέσα στον οποίο μπορούμε να καθρεπτίσουμε τον εαυτό μας, να δούμε πόσο τους μιμούμαστε. Είναι καθρέπτης μέσα στον οποίο πρέπει να καθρεπτίσουμε και τους σημερινούς πνευματικούς μας πατέρες, σε θέματα της Πίστεως για τα οποία μας ξενίζει η στάση τους, και έτσι να εξακριβώσουμε αν εκφράζουν την Παράδοση της διαχρονικής Εκκλησίας (στο θέμα αυτό που τόσο μας πονά). Να διακριβώσουμε, μήπως κι αυτοί, μέσα στην σύγχυση της εποχής, τους λεπτούς ψυχολογικούς εκβιασμούς των υψηλών Οικουμενιστικών κέντρων και την απαίτηση των Επισκόπων για υπακοή, συμπορεύονται (αθέλητα οι περισσότεροι) με τα κελεύσματα του Οικουμενισμού ή παίζουν το παιχνίδι των Οικουμενιστών, με την ουδέτερη στάση που κρατούν, όχι τόσο στο θεωρητικό, όσο στο πρακτικό πεδίο αντιμετωπίσεως, της πολυχρόνιας πια παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
    Και ως γνωστό η Αγία Γραφή και οι Πατέρες διδάσκουν, ότι όταν οι συμβουλές των πνευματικών για θέματα Πίστεως, διαφέρουν από εκείνες των Πατέρων και της διαχρονικής Εκκλησίας, τότε δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τις εφαρμόσουμε: «Μνημονεύετε των ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τον λόγον του Θεού, ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής μιμείσθε την πίστιν» (Εβρ. 13,7).
    Ως προς το θέμα που συζητείται, να σημειώσω πως ασφαλώς με προβληματίζει και πιστεύω πως με τη συζήτηση και την ανταλλαγή των απόψεων, ωριμάζει στη συνείδησή μας, ως προς το χρόνο εφαρμογής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΣΗΜΑΤΗΣ Παναγιωτης30 Ιανουαρίου 2010 στις 9:32 μ.μ.

    Παρότι δεν είχα σκοπό να παρέμβω, το έκανε εξ αιτίας όσων έγραψε ο κ. Πολυμενόπουλος, για να μη φανεί ότι αποφεύγω την απάντηση και αναγκαστικά επεκτάθηκα λίγο.
    Ο κύριος λόγος όμως της παρέμβασής μου, ήταν για το επιπλέον θέμα που ο κ. Πολυμενόπουλος έθεσε. Επαναλαμβάνω λοιπόν, έστω κι αν στενοχωρήσω, αυτό που έχω καταλήξει και που και σε άλλες δημοσιεύσεις έχω διατυπώσει: ότι σαφώς και δεν συμφωνώ με το σχίσμα του Παλαιού Ημερολογίου, που οδήγησε στο περαιτέρω κομμάτιασμά τους σε αλληλοκατηγορούμενες παρατάξεις, πολλές από τις οποίες διατυπώνουν και υποστηρίζουν αιρετικές θέσεις, και οι οποίες προσπαθούν ζηλωτικά να μας προσελκύσουν στη δική τους παράταξη που έμμεσα προβάλλουν ως την ΜΙΑ Εκκλησία, κατηγορώντας εκτός των «νεοημερολογητών» και τις άλλες παρατάξεις.
    Αντίθετα (και αυτονόητα) συμφωνώ με όσους ακολουθούν το Παλαιό Ημερολόγιο (όπως τις περισσότερες κατά τόπους Εκκλησίες, τα Πατριαρχεία και το Άγιο Όρος) ή έχουν κάνει αποτείχιση χωρίς να ενταχθούν σε παρατάξεις του Παλαιού, υπομένοντες και αναμένοντες την κρίση Κανονικής Συνόδου της Εκκλησίας και όχι ψευδοσυνόδου. Όλες οι παραπάνω Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν μας ζητούν να τις ακολουθήσουμε στο ημερολογιακό. Αρκεί που έχουμε την ίδια Ορθόδοξη Πίστη (Το πρόβλημα, βέβαια, σήμερα περιπλέκεται, για το πόσο αυτά την εκφράζουν).
    Το νέο Ημερολόγιο, λοιπόν, είναι εκτροπή, η αλλαγή του έγινε κακώς, αλλά αυτό δεν είναι δογματικό θέμα και δεν αποτελεί αιτία για απόσχιση από τη ΜΙΑ Εκκλησία, ούτε προηγείται ο αγώνας για την επαναφορά σ’ αυτό. Εκείνο που επείγει είναι ο αγώνας κατά της πιο ύπουλης αιρέσεως των αιώνων, που υπομονετικά και μεθοδευμένη επεκτείνεται, της παναιρέσεως του Οικουμενισμού που διαβρώνει τα πάντα.
    Ο Οικουμενισμός, λοιπόν, είναι αίρεση εναντίον της οποίας αγωνιζόμαστε, χρησιμοποιώντας τα μέσα που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει δώσει, έως και την διακοπή Μνημοσύνου (όπως τη χρησιμοποίησαν οι τρεις Μητροπολίτες και το Άγιο Όρος τη δεκαετία του 70, τότε που οι φανερές παραβιάσεις Ι. Κανόνων ήσαν ελάχιστες και το τοπίο θολό) ή την αποτείχιση, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα από τους Ιερούς Κανόνες, με κανένα τρόπο όμως δια της αποχωρήσεως από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
    Σημάτης Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΗΜΑΤΗ!!!

    ΤΕΛΕΒΑΝΤΕ ΕΧΕΙΣ ΑΔΙΚΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ! ΔΕΝ ΕΜΑΘΕΣ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΕ ΜΠΛΟΓΚ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΥΝΘΗΜΑ ΑΥΤΟ;;
    ΚΟΙΤΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ BLOG KAI ΣΥΝΕΛΘΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΑΤΡΑ31 Ιανουαρίου 2010 στις 12:13 π.μ.

    Κύριε Σημάτη, σας ευχαριστώ που δώσατε σημασία στα όσα σας έγγραψα,αυτό μου λέει, ότι κάπου τα όσα σας είπα σας άγγιξαν και αυτό δεν είναι έργο δικό μου ,αλλά Εκείνου που μιλάει στις καρδιές των ειλικρινών Πιστών όπως εσείς.Η όποια διαφωνία μας ,τουλάχιστον μέχρι τώρα,στηρίζεται στην ορθή καταννόηση του Πατερικού όρου ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ που και σεις χρησιμοποιείται στα γραπτά σας κείμενα ή εάν θέλετε του όρου ΕΠΑΙΝΕΤΟ ΣΧΙΣΜΑ που πολλάκις έχει χρησιμοποιηθεί σε κείμενα Θεολογικά.Εάν οι Πατέρες επιτρέπουν την Αποτείχιση ακόμη και σε περίπτωση διαβεβλημένου Επισκόπου ή κληρικού φανταστήτε τί προβλέπεται για θέματα Κανονικά και ακόμη περισσότερο για θέματα Δογματοκανονικά.Η Αποτείχιση σε αυτές τις περιπτώσεις αποτελλεί ΚΑΘΗΚΟΝ και δικαίωμα για τους Πιστούς Κληρικούς και λαϊκούς και η ανοχή σίγουρα συννενοχή που διαφέρει στο βαθμό της γνώσης του θέματος.Αλλοίμονο εάν η πραγμάτωση ενός τέτοιου καθήκοντος οδηγούσε τους υπάκουους στην Καθολική Πίστη και τον Κυριό μας, εκτός ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ,επειδή αγωνίζονται εναντίον της ΑΠΟΣΤΑΤΟΥΣΗΣ Διοικήσεως ,κάτι τέτοιο θα καταδίκαζε πολλούς Αγίους ,οι οποίοι στην εποχή τους έπραξαν τα όμοια.Κύριε Σημάτη η άλλη οδός οδηγεί στη παράλλογη πράξη να προσκυνούμε Επισκόπους τους οποίους συγχρόνως καταγγέλουμε Δημόσια ως ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.Οσο για το αν δικαιούνται οι Αποτειχισμένοι Πιστοί Εκκλησιαστικής Διοικήσεως, πιστεύω ότι ναι δικαιούνται, Διοικήσεως Προσωρινού Χαρακτήρα από Αρχιερείς έχοντας Αποστολική Διαδοχή, έως ότου ολοκληρωθεί η πτώση των Αποστατών με Επίσημο και ολοκληρωτικό τρόπο ή η ευκταία Μετάνοιά τους.Εδώ αδελφέ έχουμε τις ανάγκες της Εκκλησίας και τις ανάγκες ενός συντεταγμένου αγώνα και όχι τις ανάγκες τις δικές μου τις δικές σας ή οποιοδήποτε άλλου μεμονωμένα.Μακάρι να είχε αντιδράσει έστω και μία από τις Συνόδους των 14 επίσημων Ορθοδόξων Εκκλησιών με αποτελεσματικό τρόπο εναντίον του Οικουμενισμού, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ ευκολώτερα και για εμάς.Δυστυχώς όμως όπως και εσείς γνωρίζεται κάτι τέτοιο σήμερα δεν φαίνεται στον ορίζοντα,εδώ πριν λίγους μήνες αρθρογράφοι των Αντιοικουμενιστών του Νέου Ημερολογίου παρακαλούσαν να αναλάβει τον αγώνα έστω και ένας Αρχιερεύς από εσάς,ένας νέος Μάρκος Ευγενικός όπως έλεγαν.Οσο για τους Αρχιερείς που υπέγραψαν την ΟΜΟΛΟΓΙΑ αμφιβάλλω πολύ, εάν ευρεθεί έστω και ένας ,που θα αποφασίσει κάποτε Αποτείχιση, ότι και αν γίνει στο μέλλον.Οσο για τους Παλαιοημερολογίτες κατα την γνώμη μου καλώς ξεσηκώθηκαν το 1924,αλλά για τους περισσότερους ήταν δύσκολο κάτω από τους διωγμούς τις συκοφαντίες και τις ύβρεις να μην υποκείψουν στην υπερβολή κάποιων πραγμάτων.Ειναι ελπιδοφόρο όμως, ότι σήμερα Παγκοσμίως υπάρχουν περισσότεροι των 30 Αρχιερἐων,των 300 και πλέον κληρικών ,πολλών Μοναχών και λαϊκων που δεν ακολουθούν τα άκρα,δεν λένε ότι αυτοί μόνο είναι η Εκκλησία,δεν βιάζονται να επιβάλλουν Αναθέματα ,αλλά με Αδελφική αγάπη παραθεωρούμενοι και συκοφαντούμενοι από ανθρώπους που την Θεολογική Επιστήμη την χρησιμοποιούν κατά την σκοπιμότητα, περιμένουν υπομονετικά και προσευχητικά την αναλαμπή της Ορθοδοξίας.Αυτά αδελφέ, σε ευχαριστώ για την αγάπη σου, εύχομαι και προσεύχομαι ο Κύριός μας να σε συναριθμήσει μεταξύ των ασήμων και να σου χαρίσει την Ειρήνη Του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (ΦΘΑΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΗΛΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟ ΠΟΛΛΕΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ) ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΖΟΥΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. "Ειναι ελπιδοφόρο όμως, ότι σήμερα Παγκοσμίως υπάρχουν περισσότεροι των 30 Αρχιερἐων,των 300 και πλέον κληρικών ,πολλών Μοναχών και λαϊκων που δεν ακολουθούν τα άκρα,δεν λένε ότι αυτοί μόνο είναι η Εκκλησία,δεν βιάζονται να επιβάλλουν Αναθέματα... "

    Είναι ελπιδοφόρο, διότι μας δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι με το εκκλησιαστικό φρόνημα της Μιας Εκκλησίας. Από την άλλη όμως, επειδή αυτοί δεν λένε (πώς μπορούν άλλωστε;) ότι μόνο εμείς είμαστε Εκκλησία, αυτό αποτελεί και το εφαλτήριο για την εξάπλωση του οικουμενισμού .Ισχυρίζονται οι του οικουμενισμού ότι όλες αυτές οι Εκκλησίες είναι "τεμάχια" της μιας οικουμενικής εκκλησίας - αυτής που ετοιμάζονται να φτιάξουν για τον εαυτό τους - και κατά συνέπεια, δεν ευσταθεί να επιχειρηματολογούν ότι είναι οι αποκλειστικοί κάτοχοι της Μιας, περί εκκλησίας και άλλα, Αληθείας.

    Αυτό ήθελαν να επιτύχουν. Τη διάσπαση και τον κατακερματισμό των Ορθοδόξων, ώστε κανείς εξ αυτών να μη μπορεί να ομολογεί εξ ονόματος της Μιας Εκκλησίας. Ομολογουμένως, σε μεγάλο βαθμό το έχουν κατορθώσει. Συμπλέουν μαζί τους οι κεφαλές των Πατριαρχείων και άλλοι, με αποτέλεσμα η του κόσμου (κοσμική) αλήθεια περί πολλών θρησκειών - μεταξύ αυτών και οι εκκλησιάζουσες - να ανάγεται στην πνευματική σφαίρα, στο χώρο του Πνεύματος. Το κοσμικό πνεύμα περί την αλήθεια υποκαθιστά αυτό τούτο το Πνεύμα και αυτή την ίδια την Αλήθεια. Γίνεται κυρίαρχο και ο τριαδικός Θεός εγκαταλείπεται στα υπερκόσμια, τα άσχετα με τον άνθρωπο, ο οποίος πλέον δέχεται χαριστικά σαν μια επί πλέον άποψη - στοχαστική ή φιλοσοφική ή ακόμη και θεολογική - την, περί του Θεού, πίστη. Μπορεί βέβαια πολλοί να την ασπάζονται. Άλλο θέμα αυτό. Δεν παύει όμως από το να είναι άποψη. Στο κάτω κάτω και ο Ιησούς Χριστός την άποψή του εξέφρασε! Το ίδιο ο Μωάμεθ, ο Βούδας, ο Μωυσής κλπ.

    Σωστά, την άποψή του είπε ο Κύριος. Αλλά Τον σταύρωσαν. Γιατί αυτή ήταν μια καθολική άποψη: Για τον Θεό, για την αλήθεια του Θεού, γι΄ αυτή την ίδια την Αλήθεια. Και πρίν θέσουν την ερώτηση "τι εστιν αλήθεια", είχε φροντίσει να δώση την άποψή Του : "Πας ο ών εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής". Την άποψη αυτή δεν θέλουν να την ακούσουν οι οικουμενιστές, διότι απλούστατα δεν είναι "όντες εκ της αληθείας". Είναι "όντες" της επί μέρους κοσμικής - χρησιμοθηρικής κυρίως - αλήθειας, ήγουν από ελάσσονες απόψεις. Αυτές όμως παραμένουν ανευλόγητες υπό της εν υποστάσει Πνεύματος κρείττονος αληθείας. Της Αληθείας της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, την οποία νοσφίζεται η εθελοθρησκεία του συγκρητισμού, η ματαιοδοξία του ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ολοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας.

    Οχι μόνον οι Παλαιοημερολογίτες.

    Γι' αυτό έχουμε χρέος να τους λέμε την αλήθεια:

    Οτι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία.

    Οποιοι παραπλανούν τους αλλόθρησκους, τους αιρετικούς και τους σχισματικούς ότι εκτός Εκκλησίας υπάρχει σωτηρία θα δώσουν λόγο στο Θεό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΑΤΡΑ31 Ιανουαρίου 2010 στις 2:48 μ.μ.

    Αδελφέ κ.Χριστοδουλίδη, οι Ορθόδοξοι όλων των εποχών ως αλαθητο κριτήριο της αλήθειας είχαν πάντα την Καθολική Πίστη,δηλαδή την παγκόσμια συμφωνία των Ορθοδόξων και των Πατέρων ,που με την σειρά της δεν διέφερε δογματικά από τις προγενέστερες Παγκόσμιες ελεύθερες Συνόδους.Αυτό το κριτήριο ισχύει και για εμάς σήμερα,έως ότου μπορέσει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εν Συνόδω ,Παγκόσμια ή έστω Μεγάλη,να αποφασίσει απελευθερωμένη από τον Οικουμενισμό για αυτή την σύγχρονη ΑΙΡΕΣΗ ολοι θα είμαστε υπό ΚΡΙΣΗ, για τις Θεολογικές μας απόψεις,τις Πράξεις μας,το βίωμά μας,τις ακρίβειες που λέμε ότι υπερασπίζουμε ή τις οικονομίες που ισχυριζόμαστε.Ολοι και όλα είναι ουσιαστικά υπό την ΚΡΙΣΗ της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ,έστω και αν γίνει μετά από πολλούς χρόνους.Βεβαίως ο Χριστός μας και τώρα γνωρίζει ποίοι αληθινά των υπηρετούν, έστω και αν ως άνθρωποι, με καλή διάθεση ,κάπου μπορεί να έχουν και κάποια μικρά σφάλματα,είπαμε η Εκκλησία είναι μόνο ΑΛΑΘΗΤΗ.Μέχρι να διατυπωθεί η Καθολική θέση των Ορθοδόξων,που δεν θα διαφέρει ,να είσθε σίγουρος από την Πατερική άποψη,την διαχρονική δηλαδή και καθολική Πίστη, ας μη βιαζόμαστε να θεωρούμε την δική μας άποψη ως αλήθεια.Με αγάπη Χριστού Διονύσιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κύριε, και αδελφέ, Πολυμενόπουλε, δεν διαφωνώ μαζί σας. Απλώς, μου δίνετε η αφορμή να επεκταθώ λίγο περισσότερο με βάση αυτά που γράφετε. Όπως πχ. αυτό :

    "Οι Ορθόδοξοι όλων των εποχών ως αλαθητο κριτήριο της αλήθειας είχαν πάντα την Καθολική Πίστη,δηλαδή την παγκόσμια συμφωνία των Ορθοδόξων και των Πατέρων".

    Είναι ακριβώς όπως το γράφετε. Αλλά να μην ξεχνάμε ότι ένας ήταν ο μέγας Αθανάσιος, ένας ο ομολογητής άγιος Μάξιμος, ένας ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και τόσοι ακόμη, οι οποίοι διετύπωσαν τη σύμφωνη γνώμη των πατέρων, την καθολική Αλήθεια, με την οποία ομοφώνησαν όσοι δέχθηκαν αυτά που έλεγαν οι, δειγματοληπτικά, αναφερθέντες άγιοι της Εκκλησίας μας.

    Και το θλιβερό σημερινό ερώτημα είναι ποιος τολμά να διατυπώσει συνοπτικά την καθολική Αλήθεια συγκεφαλαιόνοντας και συνοψίζοντας τη σύμφωνη γνώμη των Πατέρων; Μεμονωμένες φωνές (απόψεις) υπάρχουν, αλλά καμιά δεν μπορεί ούτε να μεταπείσει τους υψηλά ισταμένους και αποφασίζοντες, αλλά ούτε και να γίνει αποδεκτή ως άποψη καθολική. Την οποία φυσικά θα επισφραγίσει Σύνοδος.

    Αλλά για ποια Σύνοδο (αναμενόμενη) να μιλούμε και ποιοι θα είναι αυτοί που θα την απαρτίσουν; Οι μεμονωμένες φωνές ή αχρηστεύονται με το επιχείρημα της "προσωπικής άποψης" ή απλώς αναφέρονται για να διασώζεται το πρόσχημα της συνοδικότητας. Οι απόψεις των προκαθημένων αποτελούν Την άποψη (Άποψη) της παγκοσμιότητας και δεν είναι προσωπικές. Ως προς την κρατούσα σήμερα άποψη της παγκοσμιότητας, θα το γνωρίζετε, ούτε καν αναφέρει "Ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια". Πάντες οι θεοί των εθνών είναι σήμερα ο ένας θεός με τις ιδιαιτερότητές του (!), την ποικιλία του(!!), την "ετερότητά" του(!!!) και το ξεχωριστό του πρόσωπο(!!!!), που καλούμαστε μέσω σχέσης να το ανακαλύψουμε. Τι λογής πρόσωπο είναι αυτό παραμένει άγνωστο. Παρένθεση, έστω ότι, κατά την Ημέρα της μελλούσης Κρίσεως ο Συναξαριστής αναφέρει ότι "όλοι εν μια τη μορφή" θα παρουσιαστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου