Ομολογία

ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ

ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ ΤΟ

ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΟΥ

Ο παπισμός είναι αρχαία αίρεσι, που έχει ξεφύγει από τον κανόνα της Ορθοδόξου διδασκαλίας όχι σε ένα σημείο της, αλλά σε πολλά και σοβαρά, εις τρόπον ώστε η αρχαϊκή διδασκαλία του Χριστού, των αποστόλων, των επισκόπων που γνώρισαν τους αποστόλους, να είναι αλλοιωμένη, ακρωτηριασμένη, παραποιημένη, αγνώριστη, αχρίστιανη, μυθώδης, ανθρώπινη, παποκεντρική.

Πέρα από τη χριστιανική επίφασι ο παπισμός είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα με θεό τον εκάστοτε πάπα.

Η αρχαία ρήσι «ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται» έχει πλήρη εφαρμογή στην περίπτωσι βεβαίως του κάθε αιρεσιάρχου, πολύ δε περισσότερο κάθε πάπα.

Επειδή ο παπισμός στην αρχή εμφανίστηκε σαν σχίσμα.

Επειδή ένα μεγάλο ποσοστό του λεγομένου χριστιανικού κόσμου ανήκει στο σχίσμα, επειδή από την εμφάνισι του σχίσματος έχουν γίνει εκατέρωθεν προσπάθειες επανασυνδέσεως των σχισματικών με την μητέρα Εκκλησία και απέτυχαν όλες, επειδή τα τελευταία 60 χρόνια δουλοπρεπείς και κοσμικοί και μειονεκτούντες και ανορθόδοξοι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως έχουν καθιερώσει διάλογο με τους παπικούς, και περισσότερο όλων ο Βαρθολομαίος, που «καβάλισε το καλάμι» της πατριαρχικής εξουσίας, κάνοντας ότι του κατεβάσει το ζαλισμένο μυαλό του, έχοντας με το μέρος τους και τα καταλυτικά κοσμικά μέσα επικοινωνίας, κάνουν προσπάθεια σμικρύνσεως και παρακάμψεως των σοβαρών δογματικών κακοδοξιών του παπισμού, που δεν είναι πιά σχίσμα αλλά αίρεσι και παναίρεσι, γι αυτό σαν ελάχιστο αντιστάθμισμα στη λαίλαπα του κατρακυλίσματος των φιλοπαπικών, θα απαριθμήσουμε εδώ κατά το δυνατόν όλες τις αιρετικές αποκλίσεις του παπισμού από την ευαγγελική διδασκαλία και την πράξη της Εκκλησίας.

Κατά την απαρίθμησι θα δίδωνται ελάχιστες εξηγήσεις.

1. Φιλιόκβε. Είναι η πρώτη μεγάλη δογματική κακοδοξία που έγινε αιτία να επακολουθήσουν και οι άλλες εκκλησιολογικές πλάνες του παπισμού. Η κακοδοξία αυτή μετατρέπει τον χριστιανισμό σε ειδωλολατρία. Παρουσιάζει δύο αρχές εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, τον Πατέρα και τον Υιό, και η μοναρχία της Θεότητος γίνεται αυτομάτως δυαρχία, πολυθεϊα, ειδωλολατρία.
   
2. Το παπικό πρωτείο. Πρόκειται για μύθο που έπλασε ο παπισμός, με τον οποίο ο πάπας αυτοανακηρύσσεται διάδοχος του αποστόλου Πέτρου και απόλυτος εξουσιαστής πάνω στην εκκλησία, υφαρπάζοντάς την από το Χριστό και μετατρέποντάς την από χριστοκεντρική σε παποκεντρική.
3. Ο πάπας αντιπρόσωπος του Χριστού στη γή (βικάριος του Χριστού). Ο πάπας εκτόπισε το Χριστό και αντ’ αυτού έστησε το εγώ του. Ο πάπας αντικαθιστά και αναπληρώνει το σωτήρα Χριστό! Ο πάπας σώζει τους πιστούς όχι ο Χριστός!
4. Το αλάθητο του πάπα. Πρίν από 139 χρόνια ο αντιπρόσωπος του Χριστού πάπας των παπικών ανακηρύσσεται από συνέλευσι των παπικών αλάθητος με την έννοια του αλαθήτου του Χριστού! Όταν ο πάπας, λένε, μιλάη από την καθέδρα του είναι αλάθητος. Θεωρητικά βέβαια η κακοδοξία του αλαθήτου υπάρχει από τα χρόνια που εμφάνισαν το φιλιόκβε (Ε΄αι.), αλλά το 1870 πήραν την απόφασι. Λίγο όψιμα βέβαια, αλλά προφανώς «κάλλιο αργά, παρά ποτέ»!
5. Ο πάπας καταργεί τους επισκόπους. Αφού ο πάπας είναι βικάριος δηλαδή αντιπρόσωπος του Χριστού, άρα οι επίσκοποι έχουν την αναφορά τους στον πάπα και όχι στο Χριστό. Η εξουσία των επισκόπων αντλείται από τον πάπα. Την ασκούν δε μόνο με την έννοια ότι είναι ενωμένοι και υποταγμένοι στον πάπα!
6. Ο πάπας καταργεί τις συνόδους. Το Πνεύμα λαλεί μόνο διά του πάπα. Αρά αι σύνοδοι περιττεύουν. Οι επίσκοποι σε συνόδους είναι κομπάρσοι. Αποφάσεις συνοδικές μη εγκρινόμενες από τον πάπα είναι σαν να μην ελήφθησαν. Ο παπικός ολοκληρωτισμός σ’ όλο του το «μεγαλείο». Αρα παπισμός=ανθρωποκεντρισμός, αφού ο πάπας καταργεί την εκκλησία και στήνει το ανθρώπινο θέλημά του.
7. Ο πάπας είναι και εγκόσμιος ηγέτης του παπικού κράτους. Δεν του φτάνει η εκκλησιαστική εξουσία, που την απορρόφησε όλη, ίδρυσε και παπικό κράτος, στο οποίο αυτοκράτωρ και πλανητάρχης είναι ο πάπας! Σαν κοσμικός άρχοντας ευθύνεται για πολέμους, σφαγές, σταυροφορίες, αρπαγές, πώλησι όπλων, κερδοσκοπία και άλλα υποχθόνια έργα. Πρώην παπικός κατήγγειλε ότι ο παπισμός είναι εντεταγμένος στη μαφία.
8. Καθαρτήριο πύρ. Όσοι δεν πρόλαβαν σ’ αυτή τη ζωή να καθαρθούν, μπορούν να καθαρθούν μετά θάνατο. Είναι απαραίτητη η καταβολή χρημάτων. Ο πάπας καθορίζει το ποσόν. Έτσι η κακοδοξία αυτή έχει ματαβάλλει την υπόθεσι της σωτηρίας σε κερδοφόρα επιχείρησι, σε χρυσωρυχείο.
9. Το βάπτισμα με ραντισμό. Αντί της τριτής καταδύσεως και αναδύσεως του βαπτιζομένου δέχεται ο βαπτιζόμενος κάποιες σταγόνες νερού (ραντισμό). Αυτό το λένε βάπτισμα.
10. Το «χρίσμα». Οι παπικοί δεν το κάνουν ευθύς μετά τη βάπτισι, για να γίνη ο βαπτισθείς δεκτικός των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, αλλά το δίνουν όταν το παιδί πατήση το 14^ο έτος της ηλικίας του.
11. Θεία ευχαριστία. «Τελούν» τη θεία ευχαριστία με άζυμο ψωμί. Δεν επικαλούνται την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος για τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων(«Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον σώμα του ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΟΥ, ΤΟ ΔΕ ΕΝ ΤΩ ΠΟΤΗΡΊΩ ΤΟΥΤΟ ΤΊΜΙΟΝ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΟΥ», αλλά λένε μόνο το «λάβετε φάγετε…πίετε εξ αυτού πάντες..»). Αποκλείουν τους λαϊκούς και τους κληρικούς από το αίμα. Τους μεταδίδουν μόνο το σώμα, την όστια. Δεν μεταδίδουν σε παιδιά κάτω των 12 ετών.
12. Λατρεύουν την παρθένο Μαρία σαν αυτόνομη θεότητα, καθιερώνοντας τη μαριολατρεία. Εχουν μετατρέψει τηνΑγίαΤριάδα σε τετράδα. Διδάσκουν, όψιμα βέβαια, ότι συνελήφθη και γεννήθηκε άσπιλος, χωρίς το προπατορικό αμάρτημα. Και σαν αναμάρτητος δεν πέθανε σωματικώς αλλά μετέστη στους ουρανούς χωρίς σωματικό θάνατο.
13. Ο πάπας κατήργησε τους ιερούς κανόνας. Αφού κατήργησε το συνοδικό σύστημα, του ήταν περιττοί και οι κακόνες των οικουμενικών και τοπικών συνόδων, τους οποίους σχεδόν στο σύνολο τους τους κατήργησε. Μοναδικός κανόνας είναι το θέλημα του πάπα, που μπορεί να αποφαίνεται αλάνθαστα πάνω σε όλα τα ζητήματα της πίστεως και της ζωής. Έτσι εξηγείται η γενική αναστάτωσι και ανατροπή των θείων Γραφών, που τις ανέμιξαν με μύθους, των δογμάτων, των κανόνων και τη θέσι αυτών έβαλαν το θέλημα της νέας θεότητος.
14. Κοσμική μουσική. Η λατρεία τους συνοδεύεται με τετραφωνία, όργανα και χορούς. Όλα αυτά όχι μόνο δεν δημιουργούν κλίμα προσευχής αλλά μάλλον αποπνέουν κοσμικότητα και πρόκλησι. Μάλλον ένα θέατρο κατάντησε η λατρεία τους, τόπος κοσμικής διασκεδάσεως. Είχε μεταδώσει πρίν από 40 χρόνια μια είδηση σοβαρό εκκλησιαστικό περιοδικό, σύμφωνα με την οποία μία μοναχή του παπισμού κατά την ώρα της λατρείας τους χόρεψε προκλητικά τρείς χορούς.
15. Εικόνες. Για εικόνες έχουν αγάλματα, ζωγραφιές ανάγλυφες (προσοχή τα εμπορικά καταστήματα πωλούν τελευταίως τέτοιες ανάγλυφες εικόνες και κάποιοι χριστιανοί μη γνωρίζοντας ότι είναι παπικής τεχνοτροπίας αγοράζουν για το σπίτι τους) και προσωπογραφίες, έργα διασήμων κοσμικών γλυπτών και ζωγράφων. Γυμνά σώματα, προκλητικές σκηνές, διαφανή ρούχα, λές και οι ναοί τους είναι μουσεία ή εκθέσεις ζωγραφικής. Καμμία έννοια ιερότητος. Όλα οσμίζουν από-ιέρωσι, κοσμικότητα, αμαρτία.

Αυτές είναι οι αυθαιρεσίες και οι κακοδοξίες του παπισμού, που ουσιαστικά κατάντησε ένα χάος, ένα σύστημα που άλλα λέει, άλλα είναι και άλλα κάνει.

Ένα πολύμορφο θρησκευτικό τέρας που καταβροχθίζει ότι ιδεολόγημα συναντήση μπροστά του.

Είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για το πού μπορεί να καταντήση ένα χριστιανικό σύστημα όταν φύγει από την αλήθεια του Θεού και έχη επιβάλλει δικά του ανθρώπινα θελήματα.

Και αυτοί μεν διάλεξαν το δρόμο τους και έχουν καταντήσει κόλασι. Ήταν επόμενο αφού άλλαξαν Θεό, άλλαξαν διδασκαλία.

Ερωτάται όμως τι δουλειά έχουμε εμείς να ερωτοτροπούμε με τον αντίχριστο και την κόλασι;

Και όταν λέω εμείς εννοώ τον πατριάρχη του οικουμενικού πατριαρχείου Βαρθολομαίο, ο οποίος και αυτός, θαυμάζοντας τον πάπα και το παπικό σύστημα, έχει αποκολληθή από το σύστημα της αποκεκαλυμμένης αληθείας και σπεύδει ολοταχώς προς το χάος.

Εννοώ επίσης τους επισκόπους που δεν βρίσκονται δυό τρείς να τον αναχαιτίσουν.

Διότι αν ο Βαρθολομαίος αρέσκεται στον παπισμό, άς πάει στη Ρώμη να τον κάνη ο φίλος του Ράτσιγκερ έμπιστό του καρδινάλιο.

Γιατί όμως ταλαιπωρεί μια ολόκληρη Εκκλησία, που αιώνες τώρα έχει χαράξει και βαδίζει την πορεία της στην εν Χριστώ αλήθεια;

Επειδή παραφρόνησε αυτός πρέπει όλοι να καταστραφούν;

Ο ρόλος του ληστοπειρατού δεν έχει καμμία θέσι μέσα στον άγιο χώρο της Εκκλησίας του Χριστού.

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Αυγούστου 2009