Ομολογία

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΕΙ;

Η Αγία Γραφή είναι η πηγή της χριστιανικής πίστεως. Η μοναδική αυθεντία. Όλα όσα γράφτηκαν αργότερα από κληρικούς και εκκλησιαστικούς συγγραφείς, καθώς και όσα περιέχουν το σύμβολο της πίστεως και οι άλλοι δογματικοί όροι των τοπικών και οικουμενικών συνόδων απλώς εξηγούν την Αγία Γραφή, χωρίς να προσθέτουν ή να αφαιρούν τίποτε από όσα διδάσκουν τα θεόπνευστα βιβλία της. Δεν νοείται η εκκλησιαστική παράδοση να διαφωνεί με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.

Ο Μέγας Αθανάσιος λέει ότι: Στην υπόθεση της αλήθειας μόνο αυτή φθάνει.

Ο Βασίλειος Καισαρείας προειδοποιεί ότι: Είναι μία φανερή ατέλεια της πίστεώς μας και μία απόδειξη υπερηφάνειας το να απορρίπτουμε κάτι από όσα είναι γραμμένα εκεί, ή αντιθέτως, να παραδεχόμαστε κάτι που εκεί δεν είναι γραμμένο.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος τονίζει: Έχοντας τις Άγιες Γραφές είναι ανόητο να ζητούμε άλλους διδασκάλους εκτός από αυτές.

Ο Ισίδωρος Πηλουσιώτης γνωμοδοτεί ότι: Μέσα σ’ αυτές υπάρχει κάθε τι που είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε και ενδιαφερόμαστε να μάθουμε.

Ο ιερός Αυγουστίνος λέει: Αναγνωρίζουμε την αληθινή εκκλησία στηριζόμενοι πάνω σε βιβλικά κριτήρια και όχι πάνω στα λεγόμενα ή αποφθέγματα ή επισκοπικές συνόδους ή στο γράμμα των διχογνωμιών, οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές, ή σε απατηλά σημεία και τέρατα. Στηριζόμαστε μόνο πάνω σ’ εκείνα που είναι γραμμένα στις προρρήσεις των προφητών, στα άσματα και στους ψαλμούς, στα λόγια του ίδιου του Ποιμένος Χριστού, στα έργα και στις διδασκαλίες των Ευαγγελιστών. Με μία λέξη πάνω στο κανονικό κύρος των Αγίων Γραφών… Δεν θέλω πια ν’ ακούω αυτό το λες εσύ και αυτό το λέω εγώ, αλλά όλοι μας ν’ ακούμε το Έτσι λέει ο Κύριος.

Ο Φώτιος Κωνσταντινουπόλεως επισημαίνει σε συνεπίσκοπό του ότι: Οποιοδήποτε κείμενο διαφωνεί με την Αγία Γραφή έκρινε μόνο του τον εαυτό του απόβλητο.

Το ξήλωμα της μοναδικότητος και της αυθεντίας της Αγίας Γραφής άρχισε από τους Λατίνους και προχώρησε εκεί στην αρχή δειλά και αργότερα απροκάλυπτα.
Ως υποκατάστατο της Αγίας Γραφής εγκαταστάθηκε ο πάπας τους.
Στην τάχα οικουμενική τους σύνοδο εν Τριδέντω που έγινε το 1545-1546 για πρώτη φορά στα εκκλησιαστικά δεδομένα εξισώνουν τη λεγομένη ιερά παράδοση της εκκλησίας τους με την Αγία Γραφή, υποκρύπτοντας το δήθεν αλάθητο του πάπα τους, το οποίο θα τορπιλίσει τελικά την Αγία Γραφή και στη θέση της θα μπουν τα διατάγματά του (δέκρετα).
Ώστε ιερά παράδοση της «εκκλησίας» τους οι πάπες θεωρούν το αμαρτωλό θέλημά τους και το αντιτάσσουν με αυθάδεια στην αυθεντία της Αγίας Γραφής, την οποία υποτιμούν και εκτοπίζουν.

Ο Β. Στεφανίδης στην Εκκλησιαστική ιστορία (σ. 610) αναφέρει την απόφαση της παπικής αυτής «συνόδου».
«Αι πηγαί του χριστιανισμού, σημειώνει, είναι δύο, ίσης σημασίας, η Αγία Γραφή και η ιερά παράδοσις, αυθεντικόν δε κείμενον της Αγίας Γραφής είναι η Βουλγάτα (η μετάφραση του Ιερωνύμου), την οποίαν μόνον η Εκκλησία (η εκκλησιαστική παράδοσις ) ερμηνεύει αυθεντικώς».

Ως εκκλησία εννοούν τον πάπα τους, αφού εκκλησία είναι ο πάπας τους.
Για λόγους ιστορικούς αναφέρουμε ότι στην ίδια παπική συνάθροιση ορίστηκαν το καθαρτήριο πυρ τα συγχωροχάρτια και μερικά άλλα.

Παράλληλα οι προτεστάντες από αντίδραση προς τον πάπα απέρριψαν παντελώς της ιερά παράδοση και ερμηνεύουν την Αγία Γραφή ο καθένας κατά βούληση, λες και καθένας τους είναι και ένας πάπας.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εννοούν και κατέχουν μόνο σωστά την ιερά παράδοση.
Από αυτήν αντλούν πόσα και ποια είναι τα βιβλία της Αγίας Γραφής, ποιο το αυθεντικό της κείμενο, ποιοι τα έγραψαν και κάτω από ποιες συνθήκες και πως πρέπει να ερμηνεύονται. Μέσα στο χώρο της Εκκλησίας όλα είναι τροποποιήσιμα, εκτός από την Αγία Γραφή που είναι αιώνια και αναλλοίωτη.

Η Αγία Γραφή όλη, παλαιά και Καινή Διαθήκη, όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος είναι «θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη» (Β΄ Τιμ. 3,16), ο δε Απόστολος Πέτρος μαρτυρεί ότι «δεν εκφέρθηκε ποτέ προφητεία με το θέλημα του ανθρώπου, αλλ’ από το Άγιο Πνεύμα εμπνεόμενοι άγιοι Θεού άνθρωποι είπαν τις προφητείες» (Β΄ 1,21).
Σ’ αυτά τα λόγια στηρίχθηκε η Β΄ οικουμενική σύνοδος (381) όταν πρόσθεσε στο Σύμβολο της πίστεως ότι το Άγιο Πνεύμα είναι «το λαλήσαν δια των προφητών» και συμφωνήθηκε ότι όλη η Αγία Γραφή είναι θεόπνευστη.

Σήμερα οι παπικοί θεωρούν επικίνδυνη την επίδραση της Βίβλου πάνω στην ψυχή.
Τα ιερά βιβλία, λένε, είναι σαν τη φωτιά, που όταν δεν φωτίζει, καίει και μαυρίζει… και για το λόγο αυτό οι πάπες σοφά θέσπισαν ότι πρόκειται για μια σκανδαλώδη πλάνη να πιστεύουμε ότι όλοι μπορούν να διαβάζουν τις Άγιες Γραφές.
Οι θεολόγοι τους λένε ότι: οι Άγιες Γραφές αποτελούν ένα σκοτεινό νέφος , ένα προκάλυμμα, όπου και αυτοί οι άθεοι μπορούν να ταμπουρωθούν.
Οι «αλάθητοι» πάπες λένε ότι η πίστη στη σαφήνεια των Γραφών αποτελεί ένα ετερόδοξο δόγμα.

Όσο για την ιερά παράδοση λένε ότι: Οφείλουμε να ακολουθούμε προπαντός και κατά πρώτο λόγο τον πάπα, όταν πρόκειται για ζητήματα πίστεως, παρά σε χιλιάδες αγίους Αυγουστίνους, Ιερωνύμους, Γρηγορίους, Χρυσοστόμους, κλπ…
Όταν κατέχουμε την ερμηνεία που δόθηκε από τη Ρώμη ως προς οποιοδήποτε κείμενο της Βίβλου, αν αυτή η ερμηνεία μπορεί να μας φανεί παράλογη και αντίθετη σε αυτήν την έννοια του κειμένου, πρέπει να πιστεύουμε ότι κατέχουμε την αλήθεια του λόγου του Θεού.

Πέρισυ (Νοέμβριος 2008) ο πάπας των παπικών μάζεψε τους κομπάρσους «επισκόπους» του (είναι το άθροισμα στο οποίο είχε βρεθεί και ο πολύς Βαρθολομαίος και μίλησε.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ορθοδοξίας πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως παραβρέθηκε σε μάζωξη παπικών και μίλησε).
Στη μάζωξη δόθηκε θέμα προς συζήτηση: Ο Λόγος του Θεού.
Στις συζητήσεις ακούστηκαν και ερωτήματα σαν κι αυτά πού γράφει κάποιο περιοδικό τους:

«Τελικά η Βίβλος δεν γράφτηκε από ανθρώπους;
Πως μπορεί να είναι αλάνθαστοι οι άνθρωποι; (Το ερώτημα αυτό βέβαια δεν το έκαναν για τον πάπα τους αλλά για τους ιερούς και θεόπνευστους συγγραφείς των βιβλίων της Αγίας Γραφής, γιατί ο πάπας τους δεν είναι άνθρωπος αλλ’ υπεράνθρωπος, θεός).
Και αν αυτά που έγραψαν είναι σωστά, πως κατόρθωσαν μόνο αυτοί να βρουν την αλήθεια; Και με ποιο τρόπο;».

Μέσα από τα ερωτήματα αυτά είναι σαφές ότι επιχειρείται πλέον σήμερα κάτι που δεν το επιχείρησαν μέχρι τώρα οι παπικοί.
Μέχρι τώρα έχουν κηρύξει τον πάπα αλάθητο, θεό.
Τώρα προχωρούν στην υποτίμηση της αυθεντίας και της θεοπνευστίας της Αγίας Γραφής, για να μείνει μόνο ως αυθεντία το αλάθητο, ώστε να προσβλέπουμε όλοι σ’ αυτό.
Τις προτάσεις τους, γράφει παπικό εν Ελλάδι περιοδικό, οι «σύνεδροι» τις παρέδωσαν στον πάπα τους για να παρουσιάσει ένα επίσημο κείμενο της «Εκκλησίας» τους με το θέμα αυτό. Να κάνει δηλαδή το νέο δέκρετό του με το οποίο να ορίζει αν είναι θεόπνευστες οι Γραφές ή όχι, επιβάλλοντας τη γνώμη του.
Τελικά ο πάπας θα κρίνει τις Γραφές και όχι οι Γραφές τον πάπα!
Στη θέση των Γραφών θα είναι όσα ορίζει εκείνος.

Η πράξη των συνέδρων καρδιναλίων και επισκόπων της συνόδου αυτής αποκαλύπτει την εξουθένωσή τους μπροστά στον πάπα.
Διότι έκαναν σύνοδο, αλλά η σύνοδος δεν έβγαλε αποφάσεις.
Αποφάσεις θα βγάλει ο πάπας τους που είναι, όπως πιστεύουν, πάνω από τη σύνοδο. Ουσιαστικά η σύνοδος γίνεται για τα μαύρα μάτια, που λέμε, γίνεται για να λένε ότι έγινε. Στην πραγματικότητα απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι σύνοδος στους παπικούς δεν υπάρχει. Υπάρχει το αλάθητο του πάπα!

Αυτός είναι ο παπισμός.
Κατάργησε και συνόδους και Γραφές, και έστησε το θέλημα του πάπα τους.
Ας τον χαίρονται.