Ομολογία

ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ

ΚΡΙΝΩΝ

ΤΗΝ ΓΗΝ

Τι είπω και τι λαλήσω;

Δακρύων ο παρών καιρός και θρήνων…

Πως αν τα εντεύθεν διηγησαίμην λοιπόν, πάσαν υπερβαίνοντα τραγωδίαν;

Τις ταύτα παραστήσει λόγος;

Ποία χωρίς φρίκης δέξεται ακοή;

Ολολυγαί πανταχού και οιμωγαί και κωκυτοί και θρήνοι και πηγαί δακρύων κατά τας αγοράς και τας οικίας και κατά τας ερήμους και το πάν της πόλεως μέρος των συμφορών επληρούτο τούτων.

Ότι ανήρηται το της αγάπης καλόν.

Ότι εμακρύνθη η ευσπλαχνία, παρηνάλωται η συμπάθεια, αφήενται εις το μίσος και επληθύνθη η ιταμότης.

Ότι οι άρχοντες ημών άδικοι, οι επιστατούντες τοις πράγμασιν άρπαγες, οι κριταί δωρολήπται, οι μεσίται ψευδείς, οι αστικοί εμπαίκται, οι αγροίκοι άλογοι, και οι πάντες αχρείοι. (Ιωσήφ Βρυένιος κεφ. ΜΖ΄.Τις η αιτία των λυπηρών;).

Δεν σταυρώθηκε μόνον μία φορά ο Ιησούς ο Ναζωραίος.

Κάθε μέρα σταυρώνεται ο Ιησούς ο Ναζωραίος και όχι μόνον από τους Ιουδαίους αλλά και από αυτούς που φέρουν το όνομά Του και αποκαλούνται Χριστιανοί.

Κάθε μέρα σταυρώνεται ο Ιησούς στα πρόσωπα όλων των φτωχών, όλων των εγκαταλελειμμένων και όλων των αδυνάτων ανθρώπων της Γής.

Κάθε μέρα σταυρώνεται ο Ιησούς από τους ιδιαζόντως ειδεχθείς εγκληματίες που διαπράττουν ωμά και αποτρόπαια εγκλήματα και μάλιστα με τις ευλογίες όχι μόνον του Ηρώδου και του Πιλάτου, αλλα και του Χριστώνυμου Καίσαρα, που φέρει στην προμετωπίδα του Συντάγματός του, το όνομα της Αγίας Τριάδος.

Και μόνον;

Ω Θεέ και Κύριε! Φρίξον Ηλιε και στέναξον Γη!

Εξέστη ο Ουρανός, λέγων και έφριξεν η γή επί πλείονας σφόδρα.

Πενθήσει ο Κάρμηλος, πενθήσει οίνος, πενθήσει άμπελος.

Κάθε μέρα σταυρώνεται ο Ιησούς με την σιωπηλή συγκατάθεσι και αυτών των εκπροσώπων της Εκκλησίας.

Με την απάθεια τους και την αδιαφορία τους.

Για να μην πώ με την ευλογία τους, αφού πρό ημερών οι σφαγείς γιατροι επισκέφθηκαν τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και περιχαρείς φωτογραφήθηκαν μαζί του.

Και εκεί που περιμέναμε να ακούσουμε ότι τους απέπεμψε από εκεί που ήλθαν, αυτός τους υποδέχθηκε και συζήτησε ευχάριστα μαζί τους αφού του ανεκοίνωσαν ότι οι δότες αυξήθηκαν θεαματικά.

Δια ποίους ομιλώ;

Αναφέρομαι στο αποτρόπαιο έγκλημα των ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ των ανυπεράσπιστων εμβρύων.

Αναφέρομαι στο ωμό και αποτρόπαιο έγκλημα των ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ των ανερώτητων ασθενών.

Με την ευλογία της η ίδια η Εκκλησία σιωπά και παρακολουθεί απαθέστατη τα τεκταινόμενα.

80 (ογδόντα) τον αριθμόν Αρχιερείς, 10.000 ιερείς και 10.000 Θεολόγοι κατάπιαν τη γλώσσα τους και δεν γράφουν, ούτε ομιλούν. Μογίλαλοι εγένοντο άπαντες.

Η Εκκλησία ψάλλει και θρηνεί τον Εσταυρωμένο Κύριο της Ζωής και του Θανάτου.

Και αλήθεια, έχει ΕΚΕΙΝΟΣ την ανάγκη των θρήνων και των οδυρμών;

Μα Αυτός είναι ο ΖΩΝ ΘΕΟΣ. Και ο θάνατος επικράνθη και γαρ ενεπαίχθη.

Εκείνος είπε : Μη κλαίετε επ’ εμέ . Πλήν εφ’ εαυτούς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών. (Λουκ.κγ΄28). Μην κλαίετε για μένα. Κλαύσατε για σας, κλαύσατε για τα παιδιά σας. Σείς είστε αξιοι θρήνων, τα παιδιά σας θρηνήσατε.

Θάπρεπε να κλαίετε και να θρηνήτε για τις χιλιάδες φωνές και τις κραυγές που ανέρχονται μέσα από τα χιλιάδες αιματωμένα ιατρεία σφαγεία.

Ιδού οι φωνές των σφαζομένων χιλιάδων βρεφών, ιδού και οι χιλιάδες πλέον και των ανερώτητων ασθενών, ανέρχονται στους Ουρανούς των Ουρανών και φθάνουν μέχρι τον θρόνο του Τριαδικού Θεού.

Ιδού, οι κραυγές όλων των χιλιάδων σφαζομένων και κατακρεουργημένων αθώων εμβρύων και αθώων ανθρώπων, ως φωνή ΑΙΜΑΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ, κλαίνε και θρηνούν και σπαρταρούν και σφαδάζουν από τον άγριο και αποτρόπαιο σφαγιασμό τους.

Και ο Θεός σπεύδει ταχύτερον εις βοήθειαν των σφαζομένων και σφαδαζομένων.

Ω Κύριε, Κύριε, εις ποίους καιρούς τετήρηκας ημάς;

Φόβον μέγαν φοβούμεθα, Κύριε, και αγωνία πολλή, συνεχόμεθα.

Μακροθύμησον, εφ’ ημάς Κύριε.

Και μη συντρίψης και κονιορτοποιήσης την Γήν και τα εν αυτή και ημάς αυτούς τους ανθρώπους της Γης, ως σκεύη κεραμέως…

Μακροθύμησον, Κύριε.