Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009






Η ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ


Αγαπητέ μας κύριε Οδυσσέα


Συνεπείς στην υπόσχεση από μέλη της Ομάδας μας σε διάφορα κατά καιρούς σχόλια, ότι θα επανέλθουμε με μελέτη μας πάνω στα Ημερολόγια, σας αποστέλλουμε προς δημοσίευση και συζήτηση μελέτη του Ο.Θ.Ε. (Ορθόδοξου Θεολογικού Εργαστηρίου) με τίτλο: "Η καταστρατήγηση του ημερολογίου του Θεού" με την ευκαιρία της σημερινής εαρινής ισημερίας, που πράγματι συμβαίνει, σε αντίθεση μιας εικονικής ισημερίας μετά από 14 ημέρες, βάσει της οποίας υπολογίζεται η μεγάλη εορτή του Πάσχα και όχι μόνο.

Στο κείμενό μας διαπραγματευόμεθα σε συντομία τα διάφορα ημερολόγια των ανθρώπων και κατά πόσον συμφωνούν με το "ημερολόγιο του Θεού". Εκεί διαπιστώνουμε, ότι υπάρχει μια καταστρατήγησ η του "ημερολογίου του Θεού", που αποτελεί Νόμο του Θεού, τον οποίον δεν επιτρέπεται να καταπατούμε.

Θεωρούμε, ότι μια καλοπροαίρετη μελέτη του κειμένου θα πρέπει να προβληματίσει και να εξαλείψει τις τυχόν αγκυλώσεις πάνω στα θέματα του ημερολογίου. Επίσης θα πρέπει, οι όποιες θέσεις κατατεθούν να αφορούν το περιεχόμενο του κειμένου και τυχόν απορείες πάνω σ' αυτό και όχι να εξαντληθούν σε κακολογίες ή ύβρεις ή στις όποιες ανιχνεύσεις περί των συντακτών του κειμένου.

Ευχαριστούμε εκ των προτέρων για τη διάθεση προς δημοσίευση

Ο.Θ.Ε.


Δεν υπάρχει αμφιβολία βέβαια, ότι το ημερολόγιο του Θεού είναι το σωστό και εμπεριέχει τη σοφία του Θεού, αλλά το ζήτημα είναι πιο είναι αυτό το ημερολόγιο. Είναι το μη ανθρώπινο ημερολόγιο και αφορά αποκλειστικά και μόνο τη Θεότητα, όπως καταγράφεται χαρακτηριστικά στις Γραφές: «Έν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μια ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία» (Πέτρ. Β΄ 3. 8); Ή είναι το μη ανθρώπινο ημερολόγιο που παρέδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, για να το χρησιμοποιεί και στηρίζεται στους κύκλους του ενιαυτού, στις αλλαγές των εποχών και του ημερονυκτίου, τα οποία με τη σειρά τους στηρίζονται στις διαφορετικές θέσεις των αστέρων, τα οποία ο ίδιος ο Δημιουργός τοποθέτησε και κινεί;

Προφανώς ισχύει το δεύτερο και σ’ αυτό στηριζόμενοι, παρατηρούμε, ότι όλες αυτές οι αλλαγές των ημερών, των εποχών και των ετών δεν είναι ανθρώπινες μεταβολές, αλλά θείες, βασίζονται δε και ενεργούνται βάσει καθορισμένης θέσης ορισμένων αστέρων, οι οποίες θέσεις έχουν καθορισθεί από τον ίδιο τον Δημιουργό, καθώς σαφώς αναφέρεται στις Γραφές (Σοφ. Σολομώντος 7. 15-21).

Το ημερολόγιο είναι σύστημα μέτρησης του χρόνου και ταξινόμησης των ημερών, κατά τρόπο που να διευκολύνει την οργάνωση της δημόσιας ζωής, των θρησκευτικών τύπων και εκδηλώσεων και να εξυπηρετεί ιστορικούς και επιστημονικούς σκοπούς.


Το πρώτο σύστημα μέτρησης του χρόνου –που οριοθετείται από τον ίδιο το Δημιουργό- γίνεται μεταξύ ενός σημείου έναρξης και ενός σημείου λήξης και ως απλούστερη μονάδα μέτρησης, από πλευράς της απλής παρατήρησης και όχι από πλευράς οργάνων μέτρησης, είναι η ημέρα και είναι όχι η χρονική περίοδος από της ανατολής μέχρι τη δύση του ήλιου, αλλά το διάστημα από ανατολής του ηλίου μέχρι την επόμενη ανατολή (ημερονύκτιο).


Η δεύτερη πιο πολύπλοκη μέτρηση του χρόνου, που δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά οριοθετείται από τον ίδιο τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, είναι οι εποχές (τέσσερις τον αριθμό). Αυτές δημιουργήθηκαν, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να καλλιεργεί τη γη, να σπείρει, να θερίζει και να τακτοποιεί τις υπόλοιπες δραστηριότητές του, ανάλογα με τις υπάρχουσες καιρικές συνθήκες, που συνοδεύουν αυτές τις εναλλαγές των εποχών. Με τις συνεχείς αυτές και καθορισμένες εναλλαγές των εποχών, ο άνθρωπος άρχισε να κατανοεί πόσο διαρκεί ο θερμός καιρός, πόσο ο κρύος και παγωμένος, πότε αρχίζει η εποχή των βροχών, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή της σποράς, πότε του θερισμού ή της συλλογής των καρπών, πότε αρχίζουν να πνέουν δυνατοί άνεμοι κ.ά.


Η τρίτη τέλος απλούστερη μέτρηση του χρόνου, που δεν είναι και αυτή ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά οριοθετείται και αυτή από τον Δημιουργό, είναι το έτος. Το έτος είναι ο χρόνος που απαιτείται για να πραγματοποιήσει η Γη μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο και έχει ορισθεί από την επιστήμη της Αστρονομίας, ως ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δυο διαδοχικές διαβάσεις του Ήλιου από το εαρινό ισημερινό σημείο. Το έτος αυτό αποκαλείται και τροπικό έτος (ή έτος των εποχών).


Έτσι, το ημερολόγιο δεν είναι απλώς η καταμέτρηση των ανακυκλώσεων της ημέρας, των εποχών και του έτους, αλλά και η καταγραφή των αστρονομικών, φυσικών και καιρικών φαινομένων, η έναρξη και η διάρκειά τους, ώστε ο άνθρωπος να προγραμματίζει τα του βίου του, διότι υπάρχει σχέση και αλληλεξάρτηση μεταξύ τους. Έπρεπε να γνωρίζει, πότε αρχίζει το Φθινόπωρο για να καλλιεργήσει τη γη. Έπρεπε να γνωρίζει την διάρκεια του χειμώνα, για να προνοήσει για τις δύσκολες ημέρες του ψύχους και της παγωνιάς. Ήτανε ανάγκη να ξέρει το μήκος της Άνοιξης και το μάκρος του Θέρους, για να υπολογίσει πότε θα σπείρει και πότε θα θερίσει. Έπρεπε να μετράει το χρόνο και τους μήνες, για να ξέρει πότε θα γεννήσουν τα ζώα του και πότε θα ωριμάσει η σοδειά του. Έπρεπε να προλάβει τον καιρό, πριν τον προλάβει ο καιρός, να ξεκινήσει τα ταξίδια του με ασφάλεια και να επιστρέψει έγκαιρα.


Εκτός αυτών των τριών περιπτώσεων καθορισμού του χρόνου (ημέρας, εποχών, έτους), οι οποίες εξαρτώνται από τη θέση των ουρανίων σωμάτων Ηλίου και Γης και οι οποίες θέσεις καθορίζονται από τον ίδιο τον Δημιουργό με τους νόμους, που έχει θέσει για τη λειτουργία του Σύμπαντος Κόσμου, ο άνθρωπος καθόρισε και άλλους τρόπους καθορισμού του χρόνου, που είναι πολλαπλάσια ή υποπολλαπλάσια των κύριων περιπτώσεων, όπως η ώρα, η εβδομάδα, ο μήνας, ο αιώνας κ.ά.


Το ημερολόγιο που θέσπισε ο άνθρωπος και είναι καθαρά ανθρώπινο κατασκεύασμα, είναι ο προσδιορισμός των ωρών της ημέρας (που είναι τώρα 24, αλλά μπορούσε να ήταν και 10), η εβδομάδα των 7 ημερών (ή ενδεχομένως των 10), ο μήνας με τις 28, 29, 30, 31 κ.λπ. ημέρες, ο αιώνας με τα 100 έτη, το λεπτό της ώρας, το δευτερόλεπτο, το δέκατο του δευτερολέπτου κ.λπ. Πάντοτε όμως προσπαθούσε, αφ’ ενός μεν να βρει με ακρίβεια την ημέρα, τις εποχές και το έτος (που τα θέτει ο Δημιουργός) και αφ’ ετέρου να προσπαθήσει να προσαρμόσει το δικό του ημερολόγιο με εκείνο του Θεού. Για να επιτύχει αυτή την προσέγγιση κατασκεύασε ανά τους αιώνες, ώστε να μπορέσει να προσαρμόσει τις ανάγκες του βίου του, διάφορα ημερολόγια, ορισμένα των οποίων λόγω των ατελειών τους έχουν ατονήσει ή τροποποιηθεί. Τέτοια είναι τα: Αιγυπτιακό, Ισραηλιτικό, Ελληνικό, Ρωμαϊκό, Μουσουλμανικό, Ιουλιανό, Γρηγοριανό, Διορθωμένο Ιουλιανό, της Ανατολής, όπως Ιρανικό, Αιθιοπικό, Κινεζικό, Βουδιστικό, Ινδουιστικό και της Αμερικής των Μάγια, Αζτέκων και Ίνκα. Σήμερα, κυρίως σε Ευρώπη και Αμερική, χρησιμοποιούνται τα: Ιουλιανό, Γρηγοριανό και Διορθωμένο Ιουλιανό. Από αυτά τα τρία τελευταία, το Ιουλιανό διαφέρει από το πραγματικό τροπικό έτος κατά 674.024544 δευτερόλεπτα ετησίως, το Γρηγοριανό κατά 26.024544 δευτερόλεπτα ετησίως και το Διορθωμένο Ιουλιανό κατά 2.024352 δευτερόλεπτα ετησίως. Δηλαδή, το Διορθωμένο Ιουλιανό ημερολόγιο θεωρείται το ακριβέστερο από όλα τα προταθέντα σήμερα ημερολόγια και πλησιάζει στην ακρίβεια του ημερολογίου του Θεού!


Εκ των ανωτέρω καταφαίνεται, ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να χρησιμοποιεί εκείνο το ημερολόγιο, που βρίσκεται εγγύτερα προς εκείνο του Δημιουργού, το οποίον δεν θα πρέπει να αγνοεί ή να μεταβάλει χωρίς κόστος. Επομένως, μπορεί ο άνθρωπος να μεταβάλει το μήκος της ημέρας, να μετακινήσει τις εποχές του έτους ή να καθορίσει μικρότερη ή μεγαλύτερη διάρκεια του ενιαυτού, δηλ. με δυο λόγια να επέμβει στο ημερολόγιο του Θεού; Η απάντηση είναι όχι, γιατί όπως θα δούμε το απαγορεύει ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος έχει θέσει ο ίδιος τις μεταβολές της ημέρας, των εποχών και του ενιαυτού και κάθε ανθρώπινη επέμβαση θα ήταν βλασφημία στο έργο του Θεού, ως κυρίαρχου των δυνάμεων της Φύσης. Αλλά και κάθε μη προσαρμογή στο ημερολόγιο του Θεού θα έχει συνέπειες και στο εορτολόγιο, γιατί πολλές εορτές έχουν θεσπισθεί σύμφωνα με τις εποχές, όπως η θεμελιώδης εορτή του Πάσχα, η Πεντηκοστή, η γέννηση του Χριστού και του Προδρόμου, η σύλληψη του Χριστού και του Προδρόμου και πολλές άλλες.


Το ερώτημα είναι, αυτή η επιταγή του να ακολουθεί ο άνθρωπος το ημερολόγιο του Θεού ακολουθείται ή ο άνθρωπος είτε από αμάθεια, είτε από απουσία πληροφόρησης, είτε από εγωισμό πράττει τα αντίθετα; Η πράξη δείχνει να γίνεται το δεύτερο, δηλ. να απειθεί ο άνθρωπος προς τις επιταγές του Θεού και να αναγκάζεται και η Εκκλησία να απειθεί και η ίδια προς τις δικές της αποφάσεις, αλλά και προς το Θεό, ίσως για να μη σκανδαλίσει. Ένα παράδειγμα, του πως εκδηλώνεται φέτος αυτή η απείθεια, έχουμε κατωτέρω:


Σήμερα είναι 20 Μαρτίου 2009 με το διορθ. Ιουλιανό ημερολόγιο (7 Μαρτίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο), αν και η ημερομηνία δεν ενδιαφέρει και τόσο. Σήμερα όμως συμβαίνει ένα γεγονός, ένα αστρονομικό γεγονός, που συμβαίνει κάθε χρόνο, την ίδια εποχή, εδώ και χιλιάδες αιώνες. Σήμερα λοιπόν στις 13.44 ο Ήλιος βρίσκεται στο σημείο τομής του ουράνιου ισημερινού και της εκλειπτικής της Γης. Σύμφωνα με την Αστρονομία, το σημείο αυτό λέγεται εαρινό ισημερινό σημείο ή εαρινή ισημερία και έχουμε έναρξη της εποχής της Άνοιξης. Κατά την εαρινή ισημερία, η διάρκεια της ημέρας και η διάρκεια της νύκτας είναι η ίδια, δηλ. 12 ώρες η καθεμία.


Αν λοιπόν ρωτήσετε το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, θα σας επιβεβαιώσει, ότι σήμερα έχουμε εαρινή ισημερία. Αν όμως ρωτήσετε την Εκκλησία δεν θα σας το επιβεβαιώσει. Θα σας ειπεί, ότι σύμφωνα με τον αστρονόμο Σωσιγένη, που κατασκεύασε το Ιουλιανό ημερολόγιο, το 46 π.Χ., η ισημερία δεν είναι σήμερα, αλλά μετά από 14 ημέρες, δηλ. στις 3.4 με το διορθ. Ιουλιανό (21.3 με το Ιουλιανό), οπότε τότε δεν θα έχουμε ίση μέρα και ίση νύκτα βέβαια, αλλά η ημέρα θα είναι μεγαλύτερη από τη νύκτα.

Επίσης, αν ρωτήσετε το Αστεροσκοπείο, πότε έχουμε την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας, θα σας επιβεβαιώσει, ότι αυτό θα συμβεί την Πέμπτη 9.4 (27.3 Π.ημ.), στις 17.56, οπότε εορτάζεται το ιουδαϊκό πάσχα και άρα το Ορθόδοξο Πάσχα θα πρέπει να εορτασθεί την πρώτη Κυριακή μετά τις 9.4 (27.3 Π.ημ.), δηλ. την Κυριακή 12.4 (30.3 Π.ημ.). Αν όμως ρωτήσετε την Εκκλησία θα σας ειπεί, ότι σύμφωνα με τον αστρονόμο Μέτωνα, που έζησε το 430 π.Χ. η πανσέληνος δεν θα είναι την Πέμπτη 9.4 (27.3 Π.ημ.), αλλά την Τρίτη 14.4 (1.4 Π.ημ.), οπότε η πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο του Μέτωνα είναι η 19.4 (6.4 Π.ημ.) και άρα τότε θα εορταστεί τελικά το Ορθόδοξο Πάσχα.


Έτσι, φέτος με τον εορτασμό του Ορθόδοξου Πάσχα, έχουμε παράβαση της απόφασης της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, καθότι εορτάζουμε το Πάσχα τη δεύτερη Κυριακή μετά την (πραγματική) εαρινή ισημερία και όχι την πρώτη. Και τούτο διότι εμπιστευόμεθα τον ειδωλολάτρη αστρονόμο Μέτωνα και όχι τους Έλληνες Ορθόδοξους αστρονόμους.


Ανέκαθεν, ανά τους αιώνες, η Εκκλησία ακολουθούσε την Επιστήμη στα επιτεύγματα και τις ανακαλύψεις. Έτσι, ενώ επί αιώνες παραδεχόταν, ότι η Γη είναι ακίνητη και όλο το Σύμπαν περιφέρεται πέριξ αυτής (πράγμα που καταγράφεται από 6 τουλάχιστον Πατέρες της Εκκλησίας: Μ. Αθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Νύσσης, Ι. Δαμασκηνός, Γρηγόριος Παλαμάς, Συμεών Θεσ/νίκης), μετά την αποκάλυψη του Γαλιλαίου το 1633, ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, άλλαξε στάση και συμφώνησε με την Επιστήμη. Το ίδιο συνέβη με την αυτογέννηση της ζωής. Ενώ παραδεχόταν, ότι κάποια είδη παρήγοντο χωρίς πολλαπλασιασμό (θεωρία που αναπτύχθηκε κυρίως από τους Μ. Βασίλειο και Αυγουστίνο) και τούτο μέχρι το 1862, όπου ο Παστέρ απέδειξε το αντίθετο. Παρ’ όλα αυτά, και ενώ δεν υπάρχει σχετική κανονιστική διάταξη, η Εκκλησία αρνείται στο θέμα αυτό της ισημερίας να ακολουθήσει την Επιστήμη.


Η άρνηση αυτή έχει σαν συνέπεια, η ίδια η Εκκλησία να παραβαίνει τους δικούς της Κανόνες και τις δικές της αποφάσεις. Είναι γνωστό, ότι η Εκκλησία, για να εορτάσει το Πάσχα, εφαρμόζει την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, σύμφωνα με την οποίαν το Πάσχα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη Πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και πάντα μετά το εβραϊκό Πάσχα. Πλην όμως η Εκκλησία ακολουθώντας τις εσφαλμένες μετρήσεις του Μέτωνα εορτάζει πολλές φορές το Πάσχα τη δεύτερη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο και όχι την πρώτη. Τέτοια παραδείγματα έχουμε τα έτη: 1992, 1993, 1996, 1999, 2000, 2003, 2006, 2009.


Αλλά και η διαφορετική τοποθέτηση της ισημερίας, σύμφωνα με τον Σωσιγένη, έχει σαν συνέπεια μια δεύτερη παράβαση της απόφασης, δηλ. να εορτάζεται το Πάσχα μετά τη δεύτερη πανσέληνο και όχι μετά την πρώτη. Τέτοιες παραβάσεις έγιναν τα έτη: 1994 και 2002.


Τελικά αιωρείται ένα εύλογο ερώτημα: Μπορεί ένας οιοσδήποτε λαϊκός ή κληρικός ή μοναχός, επιστήμονας ή επίσκοπος ή πατριάρχης ή Σύνοδος, ακόμη και Οικουμενική να μεταβάλει τον φυσικό νόμο του Θεού, το «ημερολόγιο του Θεού», ο Oποίος έχει θεσπίσει πότε ανατέλλει ή δύει ο Ήλιος, έχει θεσπίσει πότε έχουμε πανσέληνο ή όχι, έχει οριοθετήσει πότε ο Ήλιος συναντάει τον ουράνιο ισημερινό και επομένως έχουμε ισημερία, δηλ. 12 ώρες φως και 12 ώρες σκότος; Δεν ισχύει στην περίπτωση αυτή το αρχαίο ρητό: «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»; Μήπως τα λάθη του Σωσιγένη και του Μέτωνα, τους οποίους χρησιμοποιεί η Αλεξανδρινή Εκκλησία για να καθορίσει τον Πασχάλιο πίνακα έχουν δημιουργήσει καταστάσεις τέτοιες, που να καταστρατηγούν τελικά την απόφαση των Πατέρων της Α΄ Οικ. Συνόδου περί του χρόνου εορτασμού του Πάσχα και τον νόμο που ο Δημιουργός του Σύμπαντος κόσμου έθεσε και που ουδείς δύναται να μεταβάλει;


Ειλικρινά πιστεύουμε, ότι είναι ύβρις και ασέβεια να καθορίζουμε εμείς οι χοϊκοί, ότι τότε έχουμε ισημερία ή πανσέληνο, κάτι που είναι αποκλειστικό προνόμιο του Δημιουργού του Σύμπαντος κόσμου και Κυρίου των Δυνάμεων.


Αλλά υπάρχει και ο αντίλογος: Η εορτή του Πάσχα καθορίστηκε πάγια από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και δεν υπάρχει περίπτωση αλλαγής, γιατί καταστρατηγείται η παράδοση. Αλλά είναι πράγματι έτσι; Η Σύνοδος αποφάσισε τα περί της εορτής και τη συνδύασε με αστρονομικά γεγονότα, την εαρινή ισημερία και την πρώτη μετά από αυτήν πανσέληνο. Δεν καθόρισε πότε συμβαίνουν αυτά, αλλά ανέθεσε στους αστρονόμους να τα βρουν, καθότι τις θέσεις αυτές τις καθορίζει ο Δημιουργός και δεν επεμβαίνει ο άνθρωπος, ο οποίος απλώς τις ανακαλύπτει. Επίσης η Σύνοδος δεν καθόρισε, ούτε σταθερή ημερομηνία της ισημερίας. Αυτή την καθόριζαν οι αστρονόμοι της εποχής, σύμφωνα με τις μετρήσεις και τα όργανα που διέθεταν.


Για το θέμα της καταστρατήγησης της παράδοσης, θα σημειώσουμε, ότι για τα πρώτα 800 χρόνια από την έναρξη του εορτασμού, δηλ. προ, αλλά και μετά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, δεν υπήρχε ταυτότητα ημερομηνίας του εορτασμού, χωρίς τούτο να προκαλέσει ρήγμα στις σχέσεις των Εκκλησιών και χωρίς να διαταράξει την κοινωνία μεταξύ τους.


Με βάση την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας έστελνε κάθε χρόνο επιστολή στην Εκκλησία της Ρώμης γνωστοποιώντας την ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα και αυτή με την σειρά της όφειλε να το δηλώσει στις απομακρυσμένες Εκκλησίες (Ισπανίας, Γαλλίας, Βρετανίας, Γερμανίας). Πλην όμως η Εκκλησία της Ρώμης ουδέποτε το έπραξε αυτό, καθότι ο πάπας Ρώμης άγιος Ιππόλυτος είχε καθορίσει (πριν από την Σύνοδο της Νικαίας) την εαρινή ισημερία στις 18 Μαρτίου. Οπότε, όταν η πανσέληνος συνέπιπτε στις 19 Μαρτίου, οι Εκκλησίες της Δύσης εόρταζαν με αυτήν το Πάσχα, ενώ οι Εκκλησίες της Ανατολής την θεωρούσαν ως πανσέληνο προ της εαρινής ισημερίας (προ της 21ης Μαρτίου) και ανέμεναν την επόμενη με συνέπεια να υπάρχει διαφορά 30-35 ημερών στην εορτή του Πάσχα. (Κάτι τέτοιο γίνεται σήμερα στην διαφορά εορτασμού του Ορθόδοξου με το λατινικό Πάσχα).


Παρομοίως, με την επιστολή προς την Εκκλησία της Ρώμης, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας έστελνε επιστολές προς τις Εκκλησίες της Ανατολής περί της ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα, οι οποίες ανεγινώσκοντο από τους άμβωνες των ναών κάθε χρόνο, την ημέρα των Θεοφανείων.


Αναφέρεται, ότι ο Μ. Αθανάσιος, ως Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, από το 328 και κατ’ εντολήν της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, έγραφε κατ’ έτος μια εγκύκλιο επιστολή (συνολικά 45) προς τις απανταχού της γης Εκκλησίες, τη λεγόμενη «εορταστική επιστολή» και αργότερα «πασχάλιο επιστολή», για να ορίζει την ημέρα του Πάσχα και να εκφράζει υπεύθυνα την πίστη και γνώμη της Εκκλησίας επί διαφόρων προκυπτόντων ζητημάτων. Π.χ. στη ΛΘ΄ εορταστική επιστολή, του 367, υπό την ιδιότητα του εντεταλμένου της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ορίζει, ποια είναι τα γνήσια κανονικά και θεόπνευστα βιβλία της Αγίας Γραφής, Παλαιάς και Καινής Διαθήκης και αυτός είναι ο μόνος έγκυρος εκκλησιαστικός κατάλογος του βιβλικού κανόνα. Αξιοσημείωτο είναι, ότι και από την εξορία δεν έπαυσε ποτέ ν’ απευθύνει προς όλες τις Εκκλησίες της Οικουμένης την «εορταστική επιστολή» του (Σωκράτης, Εκκλ. Ιστ. Σωζομενός, Εκκλ. Ιστ.).


Η Σύνοδος της Σαρδικής (Σόφια, 344-345) ενέκρινε περί του Πάσχα, όπως αναγγέλλουν απανταχού την ημέρα της εορτής του Πάσχα, ο μεν επίσκοπος Ρώμης στις Εκκλησίες της Δύσης, ο δε επίσκοπος Αλεξανδρείας στις Εκκλησίες της Ανατολής. Με την απόφαση αυτή ανετρέπετο η ουσία αυτής, δηλ. «να εορτάζεται εν μιά και τη αυτή ημέρα απανταχού η εορτή του Πάσχα». Η Σύνοδος της Νικαίας όρισε να τελείται η εορτή μετά την εαρινή ισημερία και προς τήρηση της ενότητας ανατέθηκε ο καθορισμός της ημέρας της εορτής στην Εκκλησία Αλεξανδρείας, της οποίας οι αστρονόμοι όριζαν την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου και όχι στις 18, όπως εφρόνουν στη Ρώμη. Αναθέτοντας η Σύνοδος της Σαρδικής στην Εκκλησία της Ρώμης τον ορισμό της ημέρας εορτασμού σ’ ολόκληρη τη Δύση, μοιραίως ανέκυπτε διαφωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Τέτοια ασυμφωνία συνέπεσε στα έτη 326, 337, 340, 341, 343, 346, 349, 350, 358, 360, 368, 387 κλπ. Έτσι, το 350 το Πάσχα εορτάσθηκε στη Δύση στις 8 Απριλίου και στην Ανατολή στις 15 Απριλίου. Το 360, 23 Μαρτίου και 23 Απριλίου αντίστοιχα, το 368, 23 Μαρτίου και 20 Απριλίου αντίστοιχα, το 387, 22 Μαρτίου και 24 Απριλίου αντίστοιχα, κ.ο.κ. και όλα αυτά συνέβαιναν στην ενιαία Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.


Έτσι, ενώ οι Εκκλησίες της Ανατολής τηρούσαν τις υποδείξεις της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας ως προς την εορτή του Πάσχα, η Εκκλησία της Ρώμης εξακολουθούσε να εφαρμόζει τον πασχάλιο κανόνα του αγίου Ιππολύτου και εόρταζε την εορτή σε διαφορετική ημερομηνία. Τελικά η αποδοχή του αλεξανδρινού κανόνα στη Δύση επεβλήθη από τον Κάρολο τον Μέγα (Καρλομάγνο) τον 9ο αιώνα (τι ειρωνεία!), ο δε κοινός αυτός κανόνας ίσχυσε μέχρι το 1582, οπότε υπήρξε εκ νέου αλλαγή της ισημερίας από τον πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ από τις 11 Μαρτίου (όπου είχε φθάσει τότε) και πάλι στις 21 Μαρτίου. (Δηλ. ο πάπας επανήλθε στην πιστή εφαρμογή του 1ου όρου της απόφασης της Συνόδου, αλλά βέβαια καταστρατήγησε τον 4ο όρο, δηλ. τον εορτασμό μετά το εβραϊκό πάσχα).


Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι διαφορές υπήρχαν και προ της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, γι’ αυτό και η Σύνοδος έβγαλε αυτή την απόφαση, η οποία δεν τηρήθηκε για τα επόμενα 500 χρόνια! Αυτό λέγεται απείθεια στη φωνή της Εκκλησίας! Έτσι, όταν ο πάπας Βίκτωρας (189-199) εμφορούμενος από το τυπικό ρωμαϊκό πνεύμα, επιδίωξε να αποκηρύξει σαν ετερόδοξες (διάβαζε Παλαιοημερολογίτικες), τις Εκκλησίες της Μ. Ασίας, διότι εόρταζαν το Πάσχα σε άλλη ημερομηνία (ακολουθούσες το αρχαίον έθος, του συνεορτασμού με τους Ιουδαίους), από εκείνη που ακολουθούσε η Ρώμη. Ο Πάπας ελέγχθηκε με δριμύτητα από τον Λουγδούνου Ειρηναίο, που του υπέμνησε, ότι παρά τη σχετική ποικιλία, «πάντες ειρήνευσάν τε και ειρηνεύομεν προς αλλήλους» (Ευσέβιου, Εκκλ. Ιστορία 5. 24). Αλλά και μετά τη Μεγάλη Σύνοδο, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα δείχνει την ανυπακοή στην απόφαση της Συνόδου, η οποία όμως δεν ήταν ικανή να διασπάσει την ενότητα, παρ’ ότι και τότε υπήρξαν αυτοί που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν προς την απόφαση της Εκκλησίας (διάβαζε Παλαιοημερολογίτες). Η διαφορετική αντίληψη για την ημερομηνία της εαρινής ισημερίας σε Ανατολή και Δύση (πόσο επίκαιρο δείχνει να είναι!) οδήγησε σε διαφορετικές ημερομηνίες εορτασμού της μεγάλης αυτής εορτής στη «Μια, Αγία………». Τον Μάρτιο εόρταζε η Αλεξάνδρεια, τον Απρίλιο η Ρώμη και η Αντιόχεια. Για παράδειγμα, το 387, το Πάσχα εορτάσθηκε στη Ρώμη και την Αντιόχεια (πετρίνειοι θρόνοι γαρ), στις 22 Μαρτίου, επειδή η ισημερία λογιζόταν στις 18 Μαρτίου, η πανσέληνος έπεφτε στις 19, οπότε στη Δύση γιορτάσθηκε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή 22 Μαρτίου. Στην Αλεξάνδρεια όμως, που η ισημερία λογιζόταν στις 21 Μαρτίου, οπότε η πανσέληνος έπεφτε 18 Απριλίου και το Πάσχα την πρώτη Κυριακή 25 Απριλίου. Παράξενο βέβαια, που και σήμερα η Δύση εορτάζει το Πάσχα νωρίτερα από την Ανατολή; Αλλά και ο άγιος Λέων ο Μέγας, απειθώντας και αυτός προς τη Σύνοδο, επέμενε να εορτάσει το Πάσχα του 454 στις 17 Απριλίου, ενώ ο Αλεξανδρείας Προτέριος, υπακούοντας στην απόφαση της Συνόδου, στις 24 Απριλίου. Μάλιστα, ο Λέων αξίωνε από τον Προτέριο να εορτάσει το Πάσχα σύμφωνα με τη Ρώμη, αλλά και ο Προτέριος αρνήθηκε, χωρίς να μεταπεισθεί ούτε από τον αυτοκράτορα Μαρκιανό (γνωστό παπόφιλο), που παρενέβη μεσολαβητικά. Τελικά, η Ρώμη υποχώρησε, χάριν της ενότητας και της ειρήνης. Σημειώνεται, ότι στην απείθεια προς την απόφαση της Συνόδου πρωτοστατούσαν και τότε (όπως και το 1924) μοναχοί, οι οποίοι εξακολουθούσαν «εξ αγροικίας ή προκαταλήψεως αποκρούοντες την περί της εορτής του Πάσχα απόφασιν της Συνόδου επί τω λόγω ότι αύτη παρεβίασε την κρατούσαν μέχρις αυτής παραδεδεγμένην ενιαχού συνήθειαν του εορτασμού του Πάσχα μετά των Ιουδαίων». ‘Άραγε, μήπως το «εξ αγροικίας ή προκαταλήψεως» ίσχυσε και το 1924; Βλέπουμε, ότι το αρχαίον έθος (για 300 χρόνια) του συνεορτάζειν μετά των Ιουδαίων καταργήθηκε και προέκυψε νέον αρχαίον έθος, το οποίον παρέμεινε για 500 χρόνια, μέχρι να καταργηθεί και αυτό. Αυτό λοιπόν το αρχαίον έθος απαγορεύεται να αλλάξει και πάλιν; Μήπως η τότε αλλαγή δεν ήταν δογματικού χαρακτήρα, αλλά τώρα είναι;


Η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποίαν, η ταυτότητα απόψεων πρέπει να περιορίζεται στα ουσιώδη και όχι στα δευτερεύοντα, διατυπώθηκε επακριβώς από το Μ. Φώτιο: «η των ειρημένων ετερότης και παραλλαγή, την ενοειδή χάριν του Πνεύματος ου παρεκώλυσε», γι’ αυτό και ο ίδιος επέτρεψε διαφοροποιήσεις στην Εκκλησία της Ρώμης, κατά παρέκκλιση των Ι. Κανόνων. Κατά τον άγιο Φώτιο, το γνήσιο ορθόδοξο πνεύμα δεν εξαρτάται εκ της κατά τόπους απολύτου ομοιομορφίας «εν ταις ευχαίς, εν ταις επικλήσεσι….., εν τάξει και ακολουθία….., εν τω του χρόνου μήκει και τη βραχύτητι, εν πλήθει και ολιγότητι» (PG 102. 608). Τέτοιες δευτερεύουσες διαφορές η Εκκλησία αντιμετώπισε και ανέχθηκε, διότι ενήργησε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μ. Φώτιος: «ούτως εν οις ουκ έστι πίστις το αθετούμενον, ουδέ κοινού τε και καθολικού ψηφίσματος έκπτωσις, άλλων παρ’ άλλοις εθών και νομίμων φυλαττομένων, ούτε τους φύλακας αδικείν, ούτε τους μη παραδεξαμένους παρανομείν, ορθώς αν τις κρίνειν ειδώς διορίσαιτο» (Φωτίου επιστολές, 1864, σελ. 156).


Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω εκτεθέντα, για την διαφορετική εορτή του Πάσχα μεταξύ Ανατολής και Δύσης από το 50-800 μ.Χ. περίπου, ανακύπτει ένα εύλογο ερώτημα. Γιατί οι Πατέρες των Ανατολικών Εκκλησιών εδέχοντο να παρακάθηνται και να συναποφασίζουν μαζί με τους Πατέρες της Δυτικής Εκκλησίας και στις επτά άγιες Οικουμενικές Συνόδους, κατά τη στιγμή κατά την οποία όλη αυτή την περίοδο η Δυτική Εκκλησία ακολουθούσε αλλότρια ημερομηνία εορτής του Πάσχα από εκείνη των Εκκλησιών της Ανατολής; Τι είναι αυτό που τότε δεν πείραζε στις σχέσεις των Πατέρων της Ανατολής και των Πατέρων της Δύσης και τι είναι τώρα αυτό που πειράζει στις σχέσεις μεταξύ παλαιο- και νέο- ημερολογητών; Άραγε ποιό αρχαίο έθος ετηρείτο όλη αυτή την περίοδο των 8 αιώνων ζωής της καθολικής Εκκλησίας, ως προς το θέμα αυτό και τι διαφορετικό συμβαίνει σήμερα;


Για να κατανοηθεί πλήρως, ότι ο Δημιουργός είναι εκείνος που κάνει τις αλλαγές στα ηλιοστάσια, που μεταβάλλει τις εποχές, τους ενιαύσιους κύκλους και τις θέσεις των άστρων, παρατίθεται το σχετικό κείμενο από την Π.Δ.: «Εμοί δε δώη ο Θεός ειπείν κατά γνώμην και ενθυμηθήναι αξίως των δεδομένων, ότι αυτός και της σοφίας οδηγός εστίν και των σοφών διορθωτής. εν γαρ χειρί αυτού και ημείς και οι λόγοι ημών πάσα τε φρόνησις και εργατειών επιστήμη. αυτός γαρ μοι έδωκεν των όντων γνώσιν αψευδή ειδέναι σύστασιν κόσμου και ενέργειαν στοιχείων, αρχήν και τέλος και μεσότητα χρόνων, τροπών αλλαγάς και μεταβολάς καιρών, ενιαυτού κύκλους και άστρων θέσεις, φύσεις ζώων και θυμούς θηρίων, πνευμάτων βίας και διαλογισμούς ανθρώπων, διαφοράς φυτών και δυνάμεις ριζών, όσα τε εστίν κρυπτά και εμφανή έγνων. η γαρ πάντων τεχνίτις εδίδαξέν με σοφία» (Σοφία Σολομώντος 7. 15-21). Μήπως όμως αυτά τα έχει εκχωρήσει ο Δημιουργός, για να τα ρυθμίζει κάποιος άλλος, ακόμη και η Εκκλησία Του; Αν, ναι, τότε πόθεν τεκμαίρεται αυτό; Σε ποιό αγιογραφικό ή αγιοπατερικό κείμενο καταγράφεται αυτή η εξουσιοδότηση (δηλ. η δυνατότητα μετακίνησης των ουρανίων σωμάτων) ή τελικά αυθαιρετούμε;


Μόνο σε δυο περιπτώσεις χρειάσθηκε να γίνει μετακίνηση ουρανίων σωμάτων και αυτή έγινε από τον ίδιο το Δημιουργό: Την πρώτη φορά στη Γαβαών: «Τότε ελάλησεν Ιησούς προς Κύριον, ή ημέρα παρέδωκεν ο Θεός τον Αμορραίον υποχείριον Ισραήλ, ηνίκα συνέτριψεν αυτούς εν Γαβαών και συνετρίβησαν από προσώπου υιών Ισραήλ, και είπεν Ιησούς στήτω ο ήλιος κατά Γαβαών και η σελήνη κατά φάραγγα Αιλών. και έστη ο ήλιος και η σελήνη εν στάσει, έως ημύνατο ο Θεός τους εχθρούς αυτών. και έστη ο ήλιος κατά μέσον του ουρανού, ου προεπορεύετο εις δυσμάς εις τέλος ημέρας μιάς. και ουκ εγένετο ημέρα τοιαύτη ουδέ το πρότερον ουδέ το έσχατον ώστε επακούσαι Θεόν ανθρώπου, ότι Κύριος συνεπολέμησεν τω Ισραήλ» (Ιησούς Ναυή 10. 12-14). Πράγματι λοιπόν με την επίκληση του Ιησού του Ναυή προς τον Θεόν, τα δυο ουράνια σώματα, ο Ήλιος και η Σελήνη σταμάτησαν την περιφορά τους επί μία ημέρα και τούτο για να νικήσει ο Ισραήλ. Ποτέ δε στο παρελθόν δεν υπήρξε ημέρα, ούτε και στο μέλλον θα υπάρξει, που ο Κύριος θα υπακούσει σ’ έναν άνθρωπο. Τη δεύτερη φορά, στον Ησαϊα: «και είπε Ησαΐας. Τούτο το σημείον παρά Κυρίου ότι ποιήσει Κύριος τον λόγον, ον ελάλησεν. πορεύσεται η σκιά δέκα βαθμούς, εάν επιστρέφη δέκα βαθμούς. και είπεν Εζεκίας. κούφον την σκιάν κλίναι δέκα βαθμούς. ουχί, αλλ’ επιστραφήτω η σκιά δέκα βαθμούς εις τα οπίσω. και εβόησεν Ησαΐας ο προφήτης προς Κύριον, και επέστρεψεν η σκιά εν τοις αναβαθμοίς εις τα οπίσω δέκα βαθμούς» (Βασ. Δ΄ 20. 9-11). Εδώ βλέπουμε, ότι μετά από προσευχή του Ησαΐα, ο Κύριος μετακίνησε τη σκιά δέκα σκαλοπάτια πίσω στη σκάλα που είχε κατασκευάσει ο βασιλιάς Άχαζ, δηλ. υπάρχει μετακίνηση του Ηλίου προς τα πίσω. Ενώ λοιπόν ο Κύριος δεν εισακούει προσευχές ανθρώπων για μετακινήσεις ουρανίων σωμάτων, δεν νομίζουμε, ότι θα πρέπει να υπακούει στο σώμα της Εκκλησίας, ώστε η μεν Γη να περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο βραδύτερα από ότι την έχει βάλει να περιστρέφεται, η δε Σελήνη να περιστρέφεται γύρω από τη Γη ταχύτερα από ότι την έχει βάλει να περιστρέφεται. Τέτοιο, τουλάχιστον, αγιογραφικό χωρίο δεν γνωρίζουμε να υπάρχει.


Αλλά, εκτός από τις παραπάνω παρεκτροπές και επεμβάσεις στα σχέδια του Δημιουργού, υπάρχουν και άλλες απείθειες στις εντολές του. Είναι η εντολή εορτασμού του Πάσχα: Εκτός λοιπόν από την καταστρατήγηση του 1ου και 2ου όρου της απόφασης της Α΄ Οικουμενικής, έχουμε και καταστρατήγηση του ίδιου του νόμου του Θεού, όπως αναφέρεται στην Π. Διαθήκη. Εκεί ο ίδιος ο Θεός καθορίζει τον μήνα Νισάν (Μάρτιο), ως τον πρώτο μήνα του έτους (κάτι που ακολουθεί επακριβώς και η Αστρονομία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω): «Είπεν δε Κύριος προς Μωυσήν και Ααρών εν γη Αιγύπτου λέγων. Ο μην ούτος (Νισάν) υμίν αρχή μηνών, πρώτος εστιν υμίν εν τοις μησίν του ενιαυτού………...... ούτως δε φάγεσθε αυτό. αι οσφύες υμών περιεζωσμέναι, και τα υποδήματα εν τοις ποσίν υμών, και αι βακτηρίαι εν ταις χερσίν υμών. και έδεσθε αυτό μετά σποδής. πάσχα εστίν Κυρίω..... εναρχομένου τη τεσσαρεσκαιδεκάτη ημέρα του μηνός του πρώτου αφ’ εσπέρας έδεσθε άζυμα έως ημέρας μιας και εικάδος του μηνός έως εσπέρας» (’Εξ. 12. 1-2,11,18, όπου καθιερώνεται η εορτή του Πάσχα).


Νισσάν (με δυο σίγμα) σημαίνει ανθώνας, γιατί στα εβραϊκά Νίσσα σημαίνει άνθος (Αναστάσιος Αντιοχείας PG 89. 1381). Επομένως ο μήνας Νισάν, ο μετέπειτα Μάρτιος, είναι ο μήνας όπου έχουμε άνθηση των φυτών. Το ίδιο αναφέρει και ο Βλάσταρις: «Τον Μάρτιον δε πρώτον είναι μήνα πιστεύομεν, εξ ων ο Μωϋσής είρηκεν, ως κελεύσειεν ο Θεός κατ’ εκείνον τον καιρόν, τα δένδρα, και τα άνθη, και τας πόας αναβλαστήσαι. ορώμεν δε ουκ εν ετέρω, αλλ’ εν τούτω νόμω φύσεως, του Θεού πληρούμενον το επίταγμα» (Ρ-Π. Σύνταγμα, τ. 6, σελ. 404). Επομένως νόμος του Θεού είναι, ότι ο Μάρτιος μήνας καθορίζεται, ως ο μήνας όπου ανθίζουν τα φυτά. Με τη χρησιμοποίηση του Ιουλιανού ημερολογίου αυτή η εντολή καταργείται, διότι σταδιακά και ενώ π.χ. το ημερολόγιο θα καταγράφει Μάρτιο μήνα, τα δένδρα θα έχουν πλήρη καρποφορία, διότι θα έχουν αρχίσει να ανθίζουν 3 μήνες πριν, όταν το ημερολόγιο θα καταγράφει τον μήνα Ιανουάριο.


Για να γίνουν πιο κατανοητά τα παραπάνω παρατίθενται κάποια παραδείγματα, που αφορούν κατά πρώτον τους χρησιμοποιούντες και τα δυο ημερολόγια Ιουλιανό και διορθ. Ιουλιανό (νεοημερολογίτες).


Διανύουμε ήδη τον 21ον αιώνα και σύμφωνα με τους κανόνες του Πασχαλίου, το Πάσχα φθάνει να εορτάζεται μέχρι τις 8 Μαΐου, με συνέπεια να αρχίζει να χάνεται η νηστεία των Αγ. Αποστόλων, όπως το 2002, που η νηστεία αυτή εξαφανίστηκε. Έτσι το 2002: Σύναξη των 12 Αποστόλων και εορτή των Αγ. Πάντων εορτάσθηκαν μαζί στις 30 Ιουνίου. Σύμφωνα λοιπόν με τα αστρονομικά στοιχεία (και το διορθ. Ιουλιανό ημερολόγιο):

Τον 21ον αιώνα (2000-2099) το Πάσχα φθάνει μέχρι 8 Μαΐου

31ον " (3000-3099) " " " 15 "

41ον " (4000-4099) " " " 24 "

51ον " (5000-5099) " " " 2 Ιουνίου

61ον " (6000-6099) " " " 8 "

71ον " (7000-7099) " " " 16 "

76ον " (7500-7599) " " " 20 "


Σύμφωνα με τον παραπάνω πίνακα, τον 76ον αιώνα (7500-7599) το Πάσχα θα φθάνει να εορτάζεται μέχρι 20 Ιουνίου, οπότε η Πεντηκοστή θα φθάνει να πέφτει μέχρι 8 Αυγούστου, οπότε θα συνεορτάζεται η εορτή των Αγ. Πάντων με το 15Αύγουστο (εφ’ όσον συμπίπτουν Κυριακή). Αποτέλεσμα είναι να εξαφανιστεί η νηστεία του 15Αύγουστου.


Άλλο πρόβλημα θα υπάρξει με την συνεχή μετατόπιση της εορτής του Πάσχα και συγκεκριμένα:


1.- Τι θα γίνει με την εορτή των Αγ. Αποστόλων, που θα συμβαίνει πριν από το Πάσχα; π.χ. τον 89ον αιώνα (8800-8899) το Πάσχα και η εορτή των Αγ. Αποστόλων θα συμπίπτουν στις 30 Ιουνίου. Θα παραμείνει εκεί ή θα μετατίθεται και αυτή, όπως του Αγ. Γεωργίου;


2.- Τι θα γίνει με την εορτή της Κοίμησης (15 Αυγούστου), όταν θα συμπέσει με την εορτή του Πάσχα τον 151ον αιώνα (15000-15099) και θα πέφτει κατόπιν πριν από αυτό. Θα παραμείνει ή θα μετατεθεί;


Τα ερωτήματα είναι σοβαρά και έτσι η απάντηση πρέπει να είναι σοβαρή και όχι παιδαριώδης, όπως θα ζούμε μέχρι τότε; ή τι μας νοιάζει εμάς, θα το λύσει τότε η Εκκλησία ή μέχρι τότε θα έχει γίνει η Β΄ Παρουσία κ.ά.


Το σφάλμα δεν στοιχειοθετεί παράδοση και θα πρέπει να διορθωθεί και όχι να αφεθεί γιατί μέχρι τώρα μας βολεύει. Π.χ. δεν συγκινεί κανέναν η εξαφάνιση της νηστείας των Αγ. Αποστόλων; Έτσι δεν θα συγκινεί κανέναν η εξαφάνιση και των άλλων νηστειών ή το αλαλούμ του μπερδέματος των εορτών; Αναμένεται σοβαρή απάντηση.


Αλλά και για τους ακολουθούντες το Ιουλιανό ημερολόγιο γενικώς (παλαιοημερολογίτες), το Πάσχα πρέπει να εορτάζεται την εποχή της Άνοιξης και όχι άλλη εποχή, σύμφωνα με τις ανωτέρω επιταγές, αλλά και την απόφαση της Εκκλησίας. Θα γίνεται όμως αυτό έτσι; Ας δούμε: Με την προσήλωση στο Ιουλιανό ημερολόγιο θα υπάρξει αποσύνδεση των εορτών με παραδοσιακές εργασίες, πράγματα που έχουν παγιωθεί στην παράδοση ανά τους αιώνες, όπως π.χ. μετά από 8000 χρόνια, το Πάσχα θα εορτάζεται ημερολογιακά τον Απρίλιο, ενώ πραγματικά θα βρισκόμαστε στο κατακαλόκαιρο, ο Ιούνιος θα πάψει να ονομάζεται θεριστής, γιατί ο θερισμός θα έχει πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο, δεν θα ευλογεί η Εκκλησία τα σύκα τέλος Ιουλίου, αλλά τέλος Απριλίου, ο Ιούλιος θα πάψει να είναι Αλωνάρης, γιατί θα είναι ο Απρίλιος, δεν θα γίνεται ο τρύγος του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου), αλλά 3 μήνες νωρίτερα (15 Ιουνίου), δεν θα υπάρχει αγιοδημητριάτικο γαϊδουροκαλόκαιρο το φθινόπωρο, αλλά το καλοκαίρι, τα Εισόδια της Θεοτόκου θα πάψουμε να εορτάζουμε την Παναγία την Μεσοσπορίτισα, γιατί εποχικά θα βρισκόμαστε στο κατακαλόκαιρο, όπου είναι αδύνατη η σπορά, τα Χριστούγεννα θα εορτάζονται με την εαρινή ισημερία κ.ά. Ο πιστός θα ακούει μέσα στην Εκκλησία το: «Ω γλυκύ μου Έαρ…..» και έξω από την Εκκλησία θα γίνεται ο θερισμός ή σε μακρύτερες εποχές θα πέφτουν τα φύλλα και θα φθίνουν οι οπώρες!


Όλο αυτό το ανακάτεμα δείχνει, ότι η προσκόλληση στο Ιουλιανό ημερολόγιο αποτελεί ένα μεγάλο λάθος, το οποίο θα πρέπει άμεσα να διορθωθεί, όπου ακόμη δεν έχει διορθωθεί, γιατί ενώ καταστρατηγεί τις αποφάσεις και την παράδοση της Εκκλησίας, αποτελεί επίσης ευθεία περιφρόνηση προς το νόμο του Θεού, προς το ημερολόγιο του Θεού, ο οποίος έχει καθορίσει τις εποχές του έτους, τις θέσεις των ουρανίων σωμάτων και τις διάφορες εορτές.


Αλλά και με τις άλλες εορτές θα γίνονται παρόμοια, π.χ. με την Πεντηκοστή. Η Πεντηκοστή είναι η δεύτερη από τις τρεις μεγάλες ετήσιες ιεραποδοτικές πανηγύρεις του Ισραήλ (Δτ. 16. 16), που γιορταζόταν την 6η ημέρα του τρίτου μήνα Σιβάν (Μάιος/Ιούνιος), πενήντα μέρες μετά το Πάσχα. Ονομαζόταν και γιορτή των Εβδομάδων, επειδή γιορταζόταν εφτά εβδομάδες μετά την πρώτη των Αζύμων (Έξ. 34. 22), καθώς και γιορτή του Θερισμού των πρωτογεννημάτων, επειδή κλείνει την περίοδο της συγκομιδής των δημητριακών (Έξ. 23. 16). Αρχικά αγροτική γιορτή, συνδέθηκε αργότερα με τα γεγονότα του Σινά και την ανάμνηση της παράδοσης του νόμου από το Θεό στον Ισραήλ. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος με τη μορφή πύρινων γλωσσών κατά την πρώτη μετά την Ανάσταση του Χριστού Πεντηκοστή (Πράξ. 2. 1-13) περιγράφεται με ανάλογες προς τη Θεοφάνεια του Σινά (Έξ. 19. 16-19) εικόνες.


Αλλά και σε άλλες εορτές της Εκκλησίας μας έχουμε προσδιορισμούς τους με τη θέση ουρανίων σωμάτων στο στερέωμα. Έτσι: Η Ορθόδοξη Εκκλησία βασισμένη στην φράση του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου: «Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι» (Ιωάν. 3. 30) έχει συνδέσει αφ’ ενός μεν τις εορτές της σύλληψης Ιησού Χριστού και γέννησής του (25 Μαρ. και 25 Δεκ. αντίστοιχα), όπου έχουμε αύξηση του φωτός και μείωση του σκότους (μετά την εαρινή ισημερία και το χειμερινό ηλιοστάσιο αντίστοιχα), αφ’ ετέρου δε τις εορτές της σύλληψης Ιωάννου Προδρόμου και γέννησής του (23 Σεπ. και 24 Ιουν. αντίστοιχα, όπου έχουμε αύξηση του σκότους και μείωση του φωτός (μετά την φθινοπωρινή ισημερία και το θερινό ηλιοστάσιο αντίστοιχα).


Υπάρχει όμως σχέση μεταξύ εορτολογίου, εποχών του έτους και δραστηριοτήτων του βίου; Πράγματι υπάρχει: Ας σταχυολογήσουμε μερικές λαϊκές εκφράσεις και δραστηριότητες: αγιασμός υδάτων και έναρξη ταξιδιών ναυτικών (6 Ιαν.), ευλογία ταξιδιών σφουγγαράδικων (25 Μαρ.), «Αη Γιώργης ο Σκορποφαμελάς» για τους κτίστες της Ηπείρου (23 Απρ.), «Αη Γιάννης του λιοστασιού» (24 Ιουν.), «της Αγ. Μαρίνας κάνει ρώγα το σταφύλι» και ευλογούνται τα σύκα, (17 Ιουλ.), «Τ’ Αη Λιά βάζει λάδι η εληά», «τ’ Αη Λιά έτοιμο το σταφύλι», (20 Ιουλ.), «της Αγ. Παρασκευής, τρέξε με το κοφίνι» (26 Ιουλ.), «από Αύγουστο χειμώνα κι’ από Μάρτη καλοκαίρι», «του Σταυρού ο τρύγος», (14 Σεπτ.), ευλογία πρώτου κρασιού του Αγ. Αβέρκιου (22 Οκτ.), «αγιοδημητριάτικο γαϊδουροκαλόκαιρο» (26 Οκτ.), «Παναγιά η μεσοσπορίτισσα» (21 Νοε.), «τ’ Αγ. Αντρέα, αντριεύει το κρύο» (30 Νοε.), «ο Αη Νικόλας παραχώνει» (6 Δεκ.), «η Αννούλα του χιονιά» (9 Δεκ.), «τ’ Άη Σπυρίδωνα παίρνει η μέρα ένα σπυρί» (12 Δεκ.) κ.ά. Με την εμμονή στην –υποτίθεται– θεσπισθείσα ισημερία της 21ης Μαρτίου όλες αυτές οι συνδέσεις και σχέσεις θα σβήσουν, αφού η πραγματική ισημερία θα φθάνει να συμπίπτει με τα Χριστούγεννα και αυτά πλέον θα εορτάζονται το θέρος! Το σταφύλι δεν θα περιμένει πλέον στο κλαδί, για να έρθει του Σταυρού με το παλαιό, για να κοπεί!


Επομένως και σαν κατακλείδα, επακόλουθο θα είναι στις ανωτέρω αναφορές, να πλανάται ένα τεράστιο ερώτημα: Όλες αυτές οι τεράστιες ανωμαλίες προς τι; Επειδή είμαστε «αγροίκοι» ή απλοϊκοί ή δεν καταλαβαίνουμε ή δεν θέλουμε να καταλάβουμε ή έχουμε τόσο πείσμα, ώστε να διαστρέφουμε την πραγματικότητα; Δεν είναι τουλάχιστον κουφό στις μέρες μας να βλέπουμε την πανσέληνο της 9.4 και εμείς να αρνούμεθα, ότι βλέπουμε πανσέληνο και ότι θα την δούμε στις 14.4, που τότε θα είναι πράγματι στο τελευταίο τέταρτο; Ο Δημιουργός έχει θέσει τα ουράνια σώματα εκεί που ανακαλύπτουμε ότι είναι. Έχουμε το δικαίωμα, για οποιοδήποτε λόγο, να αμφισβητούμε ότι βρίσκονται εκεί που τα βρίσκουμε, αλλά ότι βρίσκονται κάπου αλλού; Αυτό, ποιο δόγμα, κανόνας ή απόφαση της Εκκλησίας μας το επιτρέπει;

20.3.09

Ο.Θ.Ε.

47 σχόλια:

  1. Στους αδελφους του Ο.Θ.Ε,

    Και οι πατερες της Εκκλησιας και της 7ηςΟικουμε-
    νικης Συνοδου, δεν ειδαν αυτο το τεραστιο σφαλμα
    που αναφερετε, 318 Αγιοι Θεοφοροι Πατερες δεν ειδαν τιποτε, δηλ. ειναι στην κριση του Δικαιοκριτου Θεου, και γιατι να μελλοντολογουμε και να μην αφησουμε τα παντα στην κριση του Κυριου,
    αλλωστε η Εμφανιση του Τιμιου και Ζωοποιου Σταυρου στις 25 Σεπτεμβριου με το Πατριο εορτολογιο στον Υμμητο γιατι εγινε, ετσι για αστεια,και πως γνωριζουμε τι θελει Ο Κυριος να γινη, και γιατι τοσα χρονια λειτουργουσε η Εκκλησια τιουτοτροπως;;;;

    Άγγελος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στον αγαπητό σχολιαστή απαντούμε:
    1.- Οι Πατέρες της Ζ΄ δεν ενδιαφέρθηκαν, γιατί το σφάλμα ήτανε μικρό τότε (μόλις 3 ημέρες).
    2.- Οι 318 Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής, τι να δουν, αφού αυτοί καθόρισαν την εορτή του Πάσχα, με τα δεδομένα που τους έδωσαν οι Επιστήμονες και που θεωρούντο σωστά τότε.
    3.- Αργότερα οι Πατέρες είδαν κάποιες ατέλειες και προσπάθησαν να διορθώσουν την κατάσταση. Η πρώτη προσπάθεια έγινε το 1295 από τον Νικηφόρο Γρηγορά προς τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α΄ Παλαιολόγο, ο οποίος αρνήθηκε την διόρθωση προς αποφυγήν "συγχύσεως των αμαθών". Άλλες προσπάθειες έγιναν από τους Ισαάκιο μοναχό, Ματθαίο Βλάσταρι, Θεόδωρο Γαζή, Αλφόνσο Δ΄ της Καστίλλης, Γεώργιο Γεμιστό (ή Πλήθωνα) και άλλους, αλλά όλες απέτυχαν, λόγω "αγροικίας και αμάθειας" του λαού.
    4.- Ο Θεός έθεσε κάποιες παραμέτρους για να μετράει ο άνθρωπος το χρόνο, δηλ. την ημέρα, τις εποχές και το έτος. Από κει και πέρα δεν ασχολείται με τα ημερολόγια. Αλλά ορισμένους νόμους που έθεσε δεν μπορούμε να τους παραβλέψουμε. Είπε, ότι το Μάρτιο ανθίζουν τα φυτά και αυτό γίνεται επί αιώνες. Μπορεί εμείς να πούμε, ότι ανθίζουν τον Ιούνιο ή το Σεπτέμβριο; Ή επαφιέμεθα στο ότι ο Θεός θα επέμβει και θα κάνει ώστε το Σεπτέμβριο θα ανθίζουν τα φυτά (και μιλάμε πάντα για το Β. Ημισφαίριο, γιατί γι' αυτό μιλάγανε και οι Πατέρες).
    5.- Η εμφάνιση του Σταυρού στον Υμηττό τι δηλώνει; Ότι δηλ. το Ιουλιανό είναι το ορθό; Επ' αυτού έχουμε και αντίθετες μαρτυρίες, δηλ. ότι το Ιουλιανό δεν είναι το σωστό και μάλιστα στο Άγιον Όρος (γέροντες: Ιωσήφ Ησυχαστής, Εφραίμ Κατουνακιώτης, Παϊσιος αγιορείτης κ.ά.).
    6.- Το τι θέλει ο Κύριος μας το δηλώνει ο ίδιος: "Θέλω να γιορτάζετε το Πάσχα τον πρώτο μήνα του έτους, τον Νισάν (Μάρτιο/Απρίλιο) στις 14 (στην ισημερία) (Εξ. 12. 1-2, 11, 18, Αριθμ. 9.1). Αν δε, είναι κάποιος ακάθαρτος ή λείπει σε ταξείδι να γιορτάζει στις 14 του επόμενου μήνα (Αριθμ. 9. 9-11)". Αυτό το τελευταίο εφαρμόστηκε στην περίοδο της βασιλείας του Εζεκία (Β΄ Χρονικών 30.1). Επομένως εμείς δεν μπορούμε να εορτάζουμε διαφορετικά. Εορτάζουμε με την πραγματική ισημερία (απόφαση Α΄ Οικουμενικής) και όχι με την πλασματική. Οι Πατέρες τους αστρονόμους ρώτησαν, δεν καθόρισαν την Ισημερία μόνοι τους, ούτε έγινε αυτό με επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
    7.- Είπαμε, ότι η Εκκλησία δεν λειτουργούσε έτσι επί 800 χρόνια. Αλλοιώς η Ανατολή, αλλοιώς η Δύση, αλλά αυτό δεν πείραζε τους Πατέρες να παρακάθηνται στις 7 Οικουμενικές Συνόδους.
    Πιστεύουμε, ότι ξεκαθαρίσαμε κάποιες απορίες
    Ο.Θ.Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απευθυνομαι στον δεύτερο ανώνυμο σχολιαστή, που είπε:
    1.- Οι Πατέρες της Ζ΄ δεν ενδιαφέρθηκαν, γιατί το σφάλμα ήτανε μικρό τότε (μόλις 3 ημέρες).
    2.- Οι 318 Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής, τι να δουν, αφού αυτοί καθόρισαν την εορτή του Πάσχα, με τα δεδομένα που τους έδωσαν οι Επιστήμονες και που θεωρούντο σωστά τότε.


    Οι Θεοφόροι Πατέρες της Α΄Οικουμενικής Συνόδου δεν γνωριζαν το καλό της Εκκλησίας... και το ξέρουν οι επηρμένοι μασωνοκίνητοι επιστήμονες! Έλεος, τί άλλο θα ακούσουμε;
    Είδαμε τα καλά που έφερε η εισαγωγή του Νέου! Και ποιοί νοιάζονται και κόπτονται δήθεν για την ακρίβεια του χρόνου.Οι Πατέρες και γενικά όλη η Εκκλησία, ποτέ δεν είδε το θέμα του Ημερολογίου, ως θέμα αστρονομικής ακρίβειας. Η χρονική ακρίβεια ποτέ δεν ενδιέφερε την Εκκλησία. Γι’ αυτό, αυτούς που ενδιαφέρει η αστρονομική ακρίβεια, όπως είναι οι Νεοημερολογίτες, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τους ονομάζει χρονολάτρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. k. Τσολογιάννη θέλω να ρωτήσω το εξής. Αληθεύει ότι οι πανορθόδοξοι σύνοδοι του 1583 και 1593 καταδίκασαν και εξέδωκαν ΑΦΟΡΙΣΜΟ για τους ακολουθούντας το Νέο Ημερολόγιο? Είναι αλήθεια ή ψέμα. Το ρωτάω διότι κάπου είχα διαβάσει(στο βιβλίο κάποιου ονόματι Κόκκορης) ότι αυτά τα αναθέματα είναι πλαστά . Ποιά είναι η αλήθεια? Νίκανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όπως το προβλέψαμε:
    Όταν δεν έχουμε επιχειρήματα ή δεν καταλαβαίνουμε ή δεν θέλουμε να καταλάβουμε, μια είναι η απάντηση: Η βρισιά.
    Κάποτε η χιλιοπαιγμένη κασσέτα πρέπει να αλλάξει.
    Ο.Θ.Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Θαῦμα βεβαιωτικὸν»
    τοῦ ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιαστικοῦ
    ῾Ημερολογίου
    «Τοῖς τῶν Πατέρων οὖν ἐφησυχάσωμεν ῞Οροις,
    μαρτυρουμένοις καὶ θεοσημείαις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν»
    (῾Ιεροῦ Μελετίου Πηγᾶ)1
    ΤΟ ΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΝΟ Θαῦμα, τὸ ὁποῖο ἐτελέσθη μαζὶ μὲ ἄλλα εἰς ἀνύποπτον χρόνον (πρὸ τοῦ 1924), ἀποδεικνύει σαφέστατα, ὅπως λέγει ὁ ῞Οσιος Νικόδημος ῾Αγιορείτης, ὅτι «περισσότερον εὐαρεστεῖται ὁ Θεὸς εἰς τὴν Τάξιν τοῦ Πασχαλίου καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν τοῦ Καλανταρίου τοῦ ἐδικοῦ μας, παρὰ εἰς τὴν ἀκρίβειαν τοῦ Πασχαλίου καὶ
    Καλανταρίου τῶν Λατίνων» Περὶ τοῦ Θαύματος αὐτοῦ γράφονται συνοπτικῶς στὸ ῾Ιερὸ Πηδάλιον τὰ ἑξῆς:
    «῞Ορα τὸν Δοσίθεον (Βιβλίον ΙΒʹ, Περὶ τῶν ἐν ῾Ιεροσολύμοις Πατριαρχευσάντων, σελίδι 1192) διηγούμενον, ὅτι΄εἰς τὸ Βελιγράδιον, εὑρισκομένου ποτὲ τοῦ ῾Ιεροσολύμων
    Παϊσίου (1645-1660), ἠκολούθησεν ἕνα θαῦμα, βεβαιωτικὸν μὲν τοῦ ἡμετέρου Καλανδαρίου, ἀναιρετικὸν δὲ τοῦ τῶν Λατίνων· ἤτοι ἡ ζύμη ὑπὸ Λατινίδος μὲν ζυμωθεῖσα κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ προφήτου ᾿Ηλιοῦ, μεταβληθεῖσα δὲ εἰς
    πέτραν κίσσηρα (ἐλαφρόπετρα) »
    ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ὁ ῾Ιερὸς Δοσίθεος ῾Ιεροσολύμων (1669—1707), ὅτι ὅταν κάποτε ὁ Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων Παΐσιος (1645—1660) εὑρίσκετο στὸ Βελιγράδι συνέβη τὸ ἑξῆς θαῦμα, τὸ ὁποῖο ἐπιβεβαίωσε,
    ὅτι ἡ ῾Ημερολογιακὴ Μεταρρύθμισις, τὴν ὁποία εἶχε κάμει ὁ Πάπας Γρηγόριος ΙΓʹ τὸ 1582, δὲν ἦταν εὐάρεστη στὸν Θεό.
    Μία γυναίκα τοῦ Παπικοῦ δόγματος (Λατινὶς) ἤθελε νὰ ζυμώση κατὰ τὴν 20ὴ ᾿Ιουλίου, ὁπότε τελεῖται
    ἡ μνήμη τοῦ ῾Αγίου Προφήτου ᾿Ηλιοὺ καὶ εἶναι ἀργία γιὰ τοὺς ᾿Ορθοδόξους.
    Τότε, μία εὐσεβὴς ᾿Ορθόδοξος γυναίκα τῆς εἶπε·. «Σήμερόν ἐστιν ἡ ἑορτὴ τοῦ ᾿Ηλιοὺ τοῦ Προφήτου καὶ μὴ ἅπτου ἔργων».
    ῾Η Λατινὶς ἀπήντησε·. «Δέκα παρῆλθον ἡμέραι ἀπὸ τῆς ἑορτῆς ᾿Ηλιοὺ τοῦ Προφήτου» (τότε ἡ ἡμερο-
    λογιακὴ διαφορὰ ἦταν δέκα καὶ ὄχι δεκατριῶν ἡμερῶν)
    ῎Ετσι λοιπὸν ἄρχισαν νὰ φιλονεικοῦν μεταξύ τους γιὰ τὸ θέμα, ἄν καλῶς προσετέθησαν ἀπὸ τοὺς
    Παπικοὺς οἱ δέκα ἡμέρες, καὶ στὸ μεταξὺ ἄρχισε τὸ ζύμωμα ἡ Λατινίς.
    ᾿Αλλά, ὤ τοῦ θαύματος !... μεταβλήθηκε τὸ ζυμάρι στὰ χέρια της σὲ κίσηρα (ἐλαφρόπετρα) !...
    Καὶ ἀκούσθηκε στὴν Σερβία τὸ θαῦμα αὐτὸ καὶ μοιράσθηκαν οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους αὐτὴν τὴν πέτρα, γιὰ ἀπόδειξι τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Θαύματος.
    ῾Ο Πατριάρχης Παΐσιος ἔλαβε καὶ αὐτὸς ἕνα μέρος ἀπὸ τὴν πέτρα, τὸ ὁποῖο μέχρι τώρα εὑρίσκεται κρεμασμένο στὴν Εἰκόνα τοῦ ῾Αγίου Προφήτου ᾿Ηλιοὺ στὸ Μοναστήρι του στὴν ῾Ιερουσαλήμ

    Σχόλιον ἐπὶ τοῦ Θαύματος
    ὑπὸ Εὐγενίου Βουλγάρεως

    «Κατὰ τὸ 1645, ὅτε ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ὁ Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων Θεοφάνης,
    Πατριάρχης τῆς ῾Αγίας Πόλεως εἶχε προχειρισθῆ ὁ Παΐσιος,ἄνδρας ἔνθεος, ὁ ὁποῖος
    μετῆλθεν ἐπ᾿ ἀρκετὸν καὶ τὸν ἀσκητικὸν βίον, καθ᾿ ὑπερβολὴν ἀκτήμων, ὥστε, κατὰ τὸ εὐαγγελικόν, οὔτε πήραν, οὔτε τίποτε ἄλλο νὰ ἀποκτήσει, καὶ περὶ τὰ θεῖα ζηλωτὴς καὶ ἀνδρεῖος κατὰ τὴν ψυχήν, ὅπως μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ ὁ Δοσίθεος (εἰς τὸ Περὶ τῶν ῾Ιεροσολύμοις Πατριαρχευσάντων, Βιβλ. ιβʹ, Κεφ. βʹ, παραγρ. βʹ), τοῦ ὁποίου τὶς ἴδιες λέξεις ἐγὼ θὰ παρεθέσω....
    ῏Ητο, λοιπόν, ἀναγκαία, ὅσον τίποτε ἄλλο, καθὼς ἐγὼ νομίζω, διὰ τοὺς Σέρβους ἡ πετροποιΐα ἀπὸ τὴν ζύμη,γιὰ νὰ μείνουν ἑδραῖοι καὶ στερεοί, ὅπως ἡ πέτρα αὐτὴ στὴν ὁμολογία τῆς ὀρθῆς και Πατροπαραδότου Πίστεως·
    οὔτε τὴν παλαιὰν ζύμη τῆς εὐσεβείας, τὴν ὁποίαν ἐκ
    τῶν προγόνων παρέλαβον, σὲ ζύμη νέαν καὶ πρόσφατον
    τὴν τοῦ Παππισμοῦ νὰ μεταβάλλουν, ὑποχωροῦντες στὴ βία τῶν φρατόρων, οἱ ὁποῖοι πρὸ πολλοῦ ἀγωνίζονται νὰ μεταζυμώσουν αὐτοὺς καὶ μὲ παντοίους τρόπους νὰ ψηλαφοῦν τὴν πληγή.
    Σὲ κανένα δὲ νὰ μὴ φανῆ, ὅτι ὑπῆρξε μιὰ τόσο
    μεγάλη θαυματουργία περιττὴ ἐξ αἰτίας μιᾶς μικρᾶς
    καινοτομίας περὶ τὸ Καλανδάριον (ἡμερολόγιον). Καθ᾿ὅτι ἐξάπαντος καὶ ῾῾μικρὰ ζύμη, ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ᾿᾿
    (Αʹ Κορ. εʹ 6) » 5.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν γνωρίζουμε, εάν και κατά πόσον ο Θεός κάνει θαύματα στους Παπικούς. Εμείς ενδιαφερόμαστε, εάν κάνει θαύματα στους Ορθοδόξους. Και φαίνεται, ότι κάνει, ανεξάρτητα ποιό ημερολόγιο ακολουθούν. Παράδειγμα, στην Παναγία της Τήνου, όπου από το 1924 και μετά εορτάζει με το νέο ημερολόγιο (όχι βέβαια το παπικό). Απ' ότι γνωρίζουμε εξακολουθούν να γίνονται θαύματα εκεί, γι' αυτό και συρρέει ο κόσμος, ανεξαρτήτως ημερολογίου.
    Όσον αφορά το Πασχάλιο, όντως το Παπικό παραγνωρίζει την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ενώ το Ορθόδοξο (αναξαρτήτως ημερολογίων) παραμένει πιστό στην απόφαση.
    Ο.Θ.Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι, φίλε Νίκανδρε, πλαστογραφηθηκαν τα πρακτικα και των 2 αυτων συνοδων και του 1583 και του 1593.
    Αυτη ειναι η αληθεια.
    Πλαστογραφος ηταν ο Μοναχος Ιακωβος νεοσκητιωτης.
    Δυστυχως.
    Αν θελης λεπτομερειες να τις γραψουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θα ηθελα να ρωτησω καταρτησμενους θεολογικα αδελφους, ισως και ο -Οδυσσεας- μπορει να απαντηση,αφου και αυτος ειναι απο τους αποτειχισμενους, το Προπυργιον της Ορθοδοξιας το Αγιον Ορος, εαν αφαιρεσης την Ιερα Μονη εσφιγμενου που δεν μνημονευει τον Αιρετικο Πατριαρχη οι αλλες μονες τι κανουν ανεχονται τα αιρετικα του ανοιγματα χωρις καμια αντιδραση;;;
    Δηλαδη μονο ενας Ιερεας ο πατερας Βαιος ειχε το σθενος να προβαλη αντισταση στον οδοστρωτηρα Βαρθολομαιο και στους συν αυτω, και ολοκληρη Εκκλησια της Ελλαδος, πατριαρχεια, 19 ιερες Μονες του Αγιου Ορους, ολοι αυτοι ανεχονται τα τερτιπια του, και γιατι, τον φοβουνται επειδη ειναι Τουρκος;;
    Τοσο πολυ ξεπεσαι η Ορθοδοξια μας, εαν αφαιρεσης τους Παλαιοημερολογιτας που δεν τον μνημονευουν, οι υπολοιποι τι κανουν, αντιδρουν και τον μνημονευουν μαζι δηλ. τραγελαφικα πραγματα, αδελφε Οδυσσεα, το χριστεπωνυμον πληρωμα του Νεου ημερολογιου με τα σκουλαρικια τι κανη, καταλαβαινη τιποτε η μενει εκει αμετοχο και αδιαφορο βλεπε εκκλησια Συρου φρικτα πραγματα την μια μερα κοινωνουν με οστια και την αλλη με θεια κοινωνεια και δεν περνουν χαμπαρι!!!! Κανουν και μικτους γαμους σαν δεν ντεπονται, και τι η κατασταση συνεχιζετε και συνεχιζετε με μερικους αποτειχισμενους αδελφους οι υπολοιποι Τι;;;
    Ελπιζω η Εκκλησια των Αποτειχισμενων να δωση δυνατα μυνηματα, και παλμο και ο Κυριος να κατευοδωση το εργο σας και να ενισχυση τον πατερα Σταυρο στο δυσκολο εργο που φορτωθηκε στους ωμους του.
    Άγγελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το θαύμα που γράφει ο παραπάνω φίλος μιλάει για επιβεβαίωση του δικού μας καλενταρίου δηλαδή του Ιουλιανού σε αντίθεση με το αλλο το νέο.
    Δεν μιλάει για Πασχάλιο , για γίνετε προσεκτικότεροι εκεί οι της ομάδας φάντασμα.
    Για την γιορτή του προφήτη Ηλία μιλάει που δεν έχει καμία σχέση με το Πασχάλιο.
    Αλλά τι να γίνει.
    Όποιος έχει αυτιά ας ακούει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δηλαδή τα θαύματα που γίνονται στην Τήνο στις 15 Αυγούστου, γίνονται με το Ιουλιανό; Γιατί τα θαύματα αυτά, για τα οποία μιλάμε δεν έχουν σχέση με το Πασχάλιο, όπως δεν έχει σχέση και το θαύμα του Πρ. Ηλία.
    Η Ομάδα φάντασμα έχει κλείσει δεκαετία και έχει δημοσιεύσει διάφορες μελέτες στον τύπο, αλλά και σε βιβλία, όπως το 2000, που εξέδωσε στη Θεσ/νίκη μελέτη με τίτλο: "Εκ δυσμών το Φως;", η οποία δημοσιεύθηκε σε συνέχειες σε εβδομαδιαία εφημερίδα των Αθηνών. Έχει παρουσιάσει διάφορα θέματα από τηλεοράσεως, κυρίως στη Θεσ/νίκη και όπως είπαμε έχει μέλη και από το παλαιό και από το νέο.
    Το ότι δεν δημοσιοποιεί τα ονόματα, είναι για να μην κουράσει κάποιους φίλους, που ενδέχεται να ξαμοληθούν για να βρουν αν είναι μασονοκίνητοι, Τούρκοι, πράκτορες των Βρυξελλών και άλλα κοσμητικά επίθετα, προσφιλή σε ορισμένους και όχι αν αυτά που γράφονται είναι αληθή ή ψευδή.
    Όσο για τα αυτιά, βεβαίως ας ακούει, αλλά πρωτίστως πρέπει να έχει (γιατί υπάρχουν ορισμένοι, που δεν έχουν, δεν θέλουν να έχουν).
    Ο.Θ.Ε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναι κ. Τσολογιάννη, θα ήθελα να ΓΡΑΨΕΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ για το θέμα αυτό της πλαστογραφίας των σιγγιλίων γιατί ακόμη ηχούν στα αυτιά μου τα λεγόμενα του κ. Αναστάσιου Θεοδωρίδη από τηλεοπτικό σταθμό της Θεσσαλονίκης(είχε μαζί του και τον γέροντα Μεθόδιο της Εσφιγμένου)ότι πανορθόδοξες Σύνοδοι της περιόδου της τουρκοκρατίας αναθεμάτισαν το νέο ημερολόγιο. Νίκανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Επειδή ο παραπάνω αδελφός χαρακτήρισε φάντασμα το Ο.Θ.Ε, νομίζω οφείλω να παρέμβω και να αποκαλύψω ότι το Ο.Θ.Ε έχει πολυετή παρουσία και όχι μόνο στην Βόρειο Ελλάδα.
    Ημουνα ο συντονιστής - επιμελητής του Ο.Θ.Ε που άφησε πραγματική ιστορία με τις συνεχείς και πολυετείς αγωνιστικές εμφανίσεις του, σε ραδιόφωνα και σε τηλεοράσεις με εκλεκτούς συνεργάτες, ανθρώπους του νέου και του παλαιού ημερολογίου.
    Υπάρχουν δημοσιευμένα κείμενα που άφησαν εποχή, τα οποία δεν εκδόθηκαν σε βιβλίο, λόγω ελλείψεως χρημάτων.
    Εκεί εκτίθεται αναλυτικότατα η "Λαϊκή Εσχατολογική Ιδεολογία" που ξεκίνησε την 26.5.2000 και συνεχίζονταν και μετά τα μέσα του 2003, με τον τιτλο "ΕΚ ΔΥΣΜΩΝ ΤΟ ΦΩΣ;" Ex Occidente Lux? (Δυτικές προκλήσεις και Ορθόδοξες αποκλίσεις).
    Μία τέτοια καταγεγραμμένη πολυετής ιστορική περίοδος, αγαπητε μου αδελφέ, δεν σβήνει τόσο εύκολα.
    Μην λησμονείς ότι τα έργα των ανθρώπων, κατά την Γραφή, μας ακολουθούν και μετά θάνατον.
    Το Ο.Θ.Ε, λοιπόν, συνεχίζει και σήμερα την παρουσία του, με άλλες μορφές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εντάξει, αδελφέ Νίκανδρε,
    θα ασχοληθή το Ο.Θ.Ε με το ζήτημα των πλαστογραφημένων συγγιλίων σε πρώτο πλάνο,
    δηλαδη στην πρώτη σελίδα.
    Είναι δε ευπρόσδεκτος και όποιος αδελφός θέλει, να μπούν οι απαντήσεις του στην πρώτη σελιδα.
    Αρκεί νάναι σοβαρες και τεκμηριωμένες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Επιμένετε ρε παιδιά σε τέτοιες ανοησίες ακόμη;
    Δηλαδή ξέρουμε τι σημαίνει πλαστογραφία;
    Τα λεξικά λένε:
    πλαστογραφία = η δόλια απομίμηση ξένης γραφής

    Απο που κι ως πού ένας που πέθανε 100 χρόνια προ της ημερολογιακής αλλαγής πλαστογράφησε τις αποφάσεις των Συνόδων με δολιότητα;;;
    Για να διευκολύνει τους παλαιοημερολογίτες που θα έρχονταν 100 χρόνια μετά ώστε να έχουν δικαιολογία για να αποτειχιστούν;;;

    Και εν πάσει περιπτώσει ασχέτως της υπάρξεως και της αμφισβητήσεως ή μη των συγκεκριμένων σιγιλίων υπάρχει κανείς που ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥς ΤΟΥ 16ου ΑΙΩΝΑ;;;

    Σοβαρευτείτε επιτέλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Είναι τόσο δύσκολο, ένας που πέθανε το 1824 να πλαστογραφήσει έγγραφα των Πανορθοδόξων Συνόδων του 1583 και 1593, καθώς και του Αλεξανδρείας Κύριλλου Γ΄ Λούκαρι (1601-1620); Που είναι η δυσκολία, για κάποιον που θέλει να κτυπήσει το Γρηγοριανό ημερολόγιο και βέβαιο όχι για να διευκολύνει τους παλαιοημερολογίτες; Άλλο, αν αυτοί τον χρησιμοποίησαν προς ίδιον όφελος.
    Κανείς δεν αμφισβητεί, ότι οι Πανορθόδοξες Σύνοδοι καταδίκασαν το ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ημερολόγιο, καμία όμως δεν καταδίκασε το διορθ. ΙΟΥΛΙΑΝΟ, που δεν έχει καμία σχέση με το Γρηγοριανό.
    Ως προς τη διόρθωση του Ιουλιανού, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει αντίρρηση, δεδομένου, ότι η σχετική εγκύκλιος της Εκκλησίας της Ελλάδος, για τη διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου βρίσκεται στη μελέτη του παλιοημερολογίτη ΕΥΣΤΡΑΤΙΑΔΗ Γρ. «Η πραγματική αλήθεια περί του εκκλησιαστικού εορτολογίου» 1928. Έκδοση: Ίδρυμα «άγιος Επιφάνιος Αρχιεπίσκοπος Σαλαμίνος Κύπρου», (ΓΟΧ) Λάρνακα, Κύπρος, 1997, σελ. 65, όπου εκεί καταγράφεται:
    "Εγκύκλιος 430/1.3.24 της Ι. Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, προς όλους τους Ιεράρχες:
    «…..... απεφασίσθη η άρσις της διαφοράς των 13 ημερών, αποτελούσα την βάσιν της διορθώσεως του Ιουλιανού Ημερολογίου. Επετεύχθη δε αύτη δια της αποφάσως του Οικουμενικού Πατριαρχείου…....»". Πουθενά δεν αναγράφεται η εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου.
    Ο τίτλος της μελέτης δεν ξενίζει; "Η πραγματική αλήθεια περί του εκκλησιαστικού εορτολογίου". Γιατί όχι "εκκλησιαστικού ημερολογίου"; Αλλαγή ημερολογίου έγινε το 1924 και όχι εορτολογίου.
    Αλλά για να είμαστε πιο ακριβείς, η Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε εγκρίνει, σε ανύποπτο χρόνο, στις 20.3.19 (υπάρχει το σχετικό έγγραφο με την εισήγηση του καθηγητή Αστρονομίας Δ. Αιγινήτη), τη διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου, πέντε χρόνια πριν να γίνει αυτή η διόρθωση!
    Για ποιό Γρηγοριανό λοιπόν πιπιλίζουμε ακόμη, ότι εισήγαγε η Εκκλησία;
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Mου αρκεί το ότι παραδέχεσαι ότι το Γρηγοριανό καταδικάστηκε επίσημα από την Εκκλησία.
    Αρα προς τι τότε η φασαρία να μας πείτε ότι ο μοναχός εκείνος πλαστογράφησε έγγραφα;
    Aφού όλοι οι ιστορικοί το επιβεβαιώνουν ότι συγκληθηκαν Πανορθόδοξες Σύνοδοι και το αποκήρυξαν, τα επιπλέον περί πλαστογραφίας δεν μας ενδιαφέρουν και λειτουργούν όπως το μελάνι της σουπιάς που ρίχνεται για σύγχιση των γεγονότων.

    Τώρα όσο για το τι ειδους ημερολόγιο χρησιμοποιείτε εσείς οι νεοημερολογίτες έχω κουραστεί να στο γράφω ότι ακολουθείτε το Γρηγοριανό.
    Και επανέρχεσαι διαρκώς με τα ίδια.Δεν βαρέθηκες να αναμασάς την ίδια τροφή;
    Λές :

    Πρώτον
    "Πουθενά δεν αναγράφεται η εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου"
    Kαι σου απαντώ : Ομοίως πουθενά δεν αναγράφεται ότι έγινε εισαγωγή του ημερολογίου του Μιλάνκοβιτς.
    Διαφωνείς; Mιλάω πάντοτε για τα επίσημα κείμενα που ανακοίνωσαν την αλλαγή και όχι για τις δικαιολογίες που πρόβαλλαν αργότερα οι διάφοροι εν γνώσει ή εξ αγνοίας.


    Δεύτερον

    Γράφεις : "Εγκύκλιος 430/1.3.24 της Ι. Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος, προς όλους τους Ιεράρχες:
    «…..... απεφασίσθη η άρσις της διαφοράς των 13 ημερών, αποτελούσα την βάσιν της διορθώσεως του Ιουλιανού Ημερολογίου. Επετεύχθη δε αύτη δια της αποφάσως του Οικουμενικού Πατριαρχείου…....»".

    Aν με την φράση "δια της αποφάσως του Οικουμενικού Πατριαρχείου" υπονοείς ότι αποφασίστηκε η εισαγωγή του ημ. του Μιλάνκοβιτς κάνεις τεράστιο λάθος διότι τότε το κείμενο δεν θα έγραφε για απόφαση του Πατριαρχείου αλλά για απόφαση του Πανορθόδοξου Συνεδρίου της Κωνσταντινούπολης του 1923. Η συγκεκριμένη απόφαση είχε ληφθεί για να εφαρμοστεί τον Οκτώβριο του 1923 αλλά ουδέποτε και από καμία Εκκλησία εκτελέστηκε.
    Οταν λοιπόν η ανωτέρω Εγκύκλιος 430/1.3.24 μιλάει για απόφαση του Πατριαρχείου , αναφέρεται στην παρακάτω απόφαση του Πατριαρχείου που θα έκανες καλά αν την ανέφερες χάριν της αληθείας.
    Γράφει λοιπόν στην ίδια εγκύκλιο :
    " O Οικουμενικός Πατριάρχης .... δι επισήμου γράμματος από τις 28 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ ε.ε. ανήγγειλε προς την Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος και δια τηλεγραφήματος απο 24 Φεβρουαρίου επανέλαβεν , ότι οριστικώς απεφασίσθη όπως η κατά το Ιουλιανόν Ημερολόγιον 1η Μαρτίου 1924 "λογισθή και ονομασθή και εορτασθή ως 13 Μαρτίου του ημετέρου ημερολογίου". (Ευστρατιάδου σελ.63)

    Επίσης , για να προσθέσουμε και άλλα στοιχεία

    α) σε Συνοδική απόφαση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας περί μή αποδοχής της αλλαγής αναφέρεται ότι η Εκκλησίας της Ελλάδος είχε ανακοινώσει ως απόφασιν αυτής ότι "αφεύκτως από της δεκάτης του μηνός Μαρτίου θα προβή εις προσαρμογήν και του εορτολογίου ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ (δηλ. το Γρηγοριανό). (Ευστρ. σελ.59)

    β) Το τηλεγράφημα του Πατριάρχη της 25 Φεβρουαρίου προς τον Παπαδόπουλο είναι το εξής :
    " Συνοδική αποφάσει ενεκρίθη σήμερον οριστικώς προσαρμογή ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ απο 10 προσεχούς Μαρτίου". (σελ. 61)

    γ)Το ανακοινωθέν προς τον Ελληνικό λαό στις 23 Μαρτίου αναφέρει μεταξύ άλλων:
    "από της σήμερον Κυριακής 23 Μαρτίου 1924 ΕΝ (δηλαδή ένα) ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ" (σελ. 70)

    δ) Στο περιοδικό Πανάγιος Τάφος του 1931 γράφεται ότι "εισήχθη το Γρηγοριανόν ημερολόγιον εις την Εκκλησίαν Κων/λεως ,εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος ...εις τας Εκκλησίας Κύπρου και Ρουμανίας" και παρακάτω "εις των πρώτων μελημάτων του Μελετίου (Μεταξάκη) ήτο η εισαγωγή εις την Αλεξανδρινήν Εκκλησίαν του Παπικού Γρηγοριανού Ημερολογίου, διαιρέσας τον εν Αιγύπτω Ελληνορθόδοξον λαόν εις Νεοημερολογίτας του του Γρηγοριανού Ημερολογίου και εις Παλαιοημερολογίτας του Ορθοδόξου Ιουλιανού Ημερολογίου ( Βίος και Πολιτεία του Μελετίου Μεταξάκη σελ. 21, 30 Π. Βαφειάδου).
    Αυτό το τελευταίο στοιχείο δείχνει ότι αν και Πατριάρχης στην Αλεξάνδρεια έγινε ο πρώην Κων/πολης Μεταξάκης που διοργάνωσε το γνωστό Συνέδριο εντούτοις δεν εφάρμοσε ούτε κάν ο ίδιος το ημερολόγιο Μιλάνκοβιτς αλλά το Γρηγοριανό,αν και είχε ιδία γνώση.

    Ανακεφαλαιώνοντας λέω τα εξής:
    Τόσο ο Πατριάρχης Κων/πολης , τόσο ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος όσο και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών έγραψαν ξεκάθαρα ότι έγινε ταύτιση του Εκκλησιαστικού προς το Πολιτικό Ημερολόγιο που είχε εισαχθή ένα χρόνο νωρίτερα και ήταν το Γρηγοριανό. Την ίδια ταύτιση επέβαλλε και ο μετέπειτα Πατριάρχης Μελέτιος στην Αλεξάνδρεια.

    Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα λοιπόν.
    Επειδή ορισμένοι παλαιημερολογίτες "αγροίκοι , αμαθείς και αγράμματοι" μέσα στις τόσες άλλες σοβαρότατες καταγγελίες, υπέδειξαν στον Ελληνικό λαό και τις καταδίκες του Γρηγοριανού Ημέρολογίου απο 3 Πανορθόδοξες Συνόδους ( 1583, 1587 και 1593 μ. Χ.) τότε ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ανακάλυψε τἱε δικαιολογίες του.
    Όπως την πλαστότητα των σιγιλίων ( που ακόμη και ο ίδιος ως ιστορικός είχε γράψει παλαιότερα για τις καταδίκες του 16ου αιώνα κατά του Γρηγοριανού) και ότι τάχα δεν ήταν το Γρηγοριανό αυτό που επέβαλλε αλλά κάποιο άλλο διορθωμένο.
    Μετά την απομάκρυνση όμως εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται κυρ Παπαδόπουλε.

    ΥΓ. Για να προλάβω τυχόν ενστάσεις ,ότι και παλ/τες συγγραφείς αποδέχτηκαν ότι δεν είναι ακριβώς το Γρηγοριανό αυτό που ακολουθούν οι νεοημερολογίτες αλλά κάποιο άλλο , αυτό το έκαναν διότι δεν χρειάστηκε να το ξεψειρίζουν τόσο το θέμα διότι πολύ απλά ο σκοπός της νεοημερολογιτικής αλλαγής που ήταν να μπορούν να συνεορτάζουν τις μεγάλες χριστιανικές εορτές (πλήν Πάσχα) με τους πεφιλημένους αδελφούς τους αιρετικούς της Δύσεως και Αντολής , ΕΧΕΙ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΤΕΛΕΙΑ ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΕΙΤΕ ΜΙΛΑΝΚΟΒΙΤΣΙΑΝΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ο Καθηγούμενος της Λογγοβάρδας π. Φιλοθεος Ζερβάκος, πλειστάκις δι' ύπομνημάτων καί επιστολων πρός τούς εκκλησιαστικούς παράγοντας προέτρεπε εις τήν επιστροφήν του παλαιου. Τελευταϊα μάλιστα, σέ μιά επιστολή του πρός τόν επίσκοπον Φλωρίνης Αυγουστϊνον, γράφει μεταξύ των αλλων:
    «... Έπειδή τό παλαιόν έορτολόγιον είναι παράδοσις έγγραφος, επειδή τό νέον είναι καινοτομία παπικης καί μασονικης προελεύσεως, δσοι καταφρονουν τό παλαιόν έεορτολόγιον καί ακολουθοϋν τό νέον είναι ύποκείμενοι τω αναθέματι. Κάθε πρόφασις καί δικαιολογία είναι αδικαιoλόγητoς καί «πρόφασις εν αμαρτίαις». Καί συνεχίζει:
    «Ήναγκάσθη τήν παρελθοϋσαν Κυριακήν νά ανέλθω εις τήν κορυφήν των Άγίων Πάντων καί του προφήτουΉλιού... καί γονυπετήσας έμπροσθεν της πανσέπτου εικόνος αυτων μετά δακρύων εζήτησα παρ' αυτων νά μοίαποκαλύψουν ποϊον έορτολόγιον οφείλω καγώ ό ελάχιστoς καί οί αδελφοί μου, τά πνευματικά μου τέκνα καί πάντες οί Όρθόδοξι χριστιανοί νά ακολουθωμεν.
    Πρίν έτι τελειώσω την οικτράν ταπεινήν μου δέησιν, ηκουσα φωνης ένδοθέν μοι λεγούσης: «τό παλαιόν έορτολόγιον νά ακολουθήσετε, τό όποϊον σας παρέδωκαν οί τάς έπτά αγίας Οικουμενικάς Συνόδους συγκροτήσαντες καί τήν ορθόδοξον πίστιν στηρίξαντες θεοφόροι Πατέρες' καί ουχί τό νέον των παπων της Δύσεως, των τήν Μίαν,Άγίαν, Καθολικήν καί Άποστολικήν 'Εκκλησίαν των σχισάντων καί τάς Άποστολικάς καί πατρικάς παραδόσεις καταφρονησάντων»!!!:

    Τοιαύτην συγκίνησιν, τοιαύτην χαράν, τοιαύτην ελπίδα, τοιαύτην ανδρείαν καί μεγαλοψυχίαν ησθάνθην τήν στιγμήν εκείνην, οϊαν σπανίας στιγμάς ησθάνθην
    εις όλην τήν ζωήν εν ωρα προσευχης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. θα κουράσουμε, αν αναφέρουμε τις αντίθετες εμπειρίες των αγιορειτών μοναχών Ιωσήφ Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη και Παϊσιου Αγιορείτη, περί του ότι το νέο ημερολόγιο είναι το σωστό!
    Μήπως και αυτοί ήτανε μασονοκίνητοι;
    Αλλά και ο Φλωρίνης Αυγουστίνος, γιατί δεν υπάκουσε στον π. Φιλόθεο Ζερβάκο και παρέμεινε με το (υποτίθεται) παπικό ημερολόγιο;
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Επειδή γίνεται το λάθος της σύνδεσης του μασονισμού με το Νέο Ημερολόγιο πρέπει να ξέρει ο φίλος Γιάννης ότι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος(Πέρογλου) υπήρξε εξέχων Τέκτονας. Αυτό τουλάχιστον επικαλείται η ίδια η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος στην επίσημη ιστοσελίδα της(www.grandlonge.gr) όπου έχει τον Φώτιο σε μιά μεγάλη λίστα με αλφαβητική σειρά όπου περιλαμβάνονται όλοι οι επιφανείς έλληνες τέκτονες. Για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν ο πατριάρχης Φώτιος υπήρξε ο κυριότερος και ο πιο σφοδρός αντίπαλος της ημερολογιακής μεταβολής του 1924 στην Ελλάδα και στήριξε τους παλαιοημερολογίτες της Ελλάδος στον αγώνα τους εναντίον του Χρ. Παπαδόπουλου. Για την ιστορία το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δέχθηκε το ν.η. το 1928. Νίκανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε και να μην παιδιαρίζουμε, να μην παίζουμε με τις λέξεις.
    Το ημερολογιακό έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα, ακόμη και πριν την αλλαγή του 1924: Οι του παλαιού ακολουθούν το Ιουλιανό, οι του νέου το διορθωμένο Ιουλιανό και οι παπικοί το Γρηγοριανό. Με αυτές τις παραδοχές συζητάμε, αλλιώς είναι μάταιος ο κόπος:
    1/ Πάντα υποστηρίζαμε, ότι η Εκκλησία ανά τους αιώνες είχε καταδικάσει το Γρηγοριανό και αυτό όχι γιατί δεν ήταν πιο ακριβές, αλλά γιατί καταργούσε το Πασχάλιο.
    2/ Τις πλαστογραφίες χρησιμοποίησαν οι του παλαιού, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν, ότι το νέο ημερολόγιο είναι το Γρηγοριανό και όχι το διορθ. Ιουλιανό.
    3/ Το τι ημερολόγιο ακολουθούν οι του νεου, αυτοί το ξέρουν και μάλιστα πολύ καλά. Είναι το διορθωμένο Ιουλιανό, μιας και η προσπάθεια για διόρθωση ξεκίνησε 5 χρόνια πριν το 1924 και αυτό από τα αρχεία του Αστεροσκοπείου Αθηνών υπό τη διεύθυνση του αστρονόμου Δ. Αιγινήτη, τον οποίον η Εκκλησία ευχαρίστησε, για τη συμβολή του στη διόρθωση του Ιουλιανού (Αυτά δεν αναφέρονται, ούτε στον Ευστρατιάδη, ούτε στον Παρασκευαϊδη). Όποιος τολμάει, ας ρωτήσει το Αστεροσκοπείο.
    4/ Πουθενά δεν αναγράφεται, ότι υπάρχει ημερολόγιο του Μιλάνκοβιτς και γιατί να μπερδευόμαστε με τον εισηγητή της διόρθωσης; Τι νόημα έχει αν είναι Έλληνας ή Ρουμάνος; Πάντως Λατίνος δεν είναι.
    5/Δεν θα παίζουμε με τις λέξεις, ούτε εννοούμε άλλα από ότι η Εγκύκλιος αναφέρει. Η Εγκύκλιος 430/1.3.24 μιλάει για διόρθωση του Ιουλιανού Ημερολογίου. Η απόφαση του Πατριαρχείου αφορά τον καθορισμό της 10ης Μαρτίου, ως 23ης, όπως αναφέρεται στην Εγκύκλιο αυτή (Ο Ευστρατιάδης έχει μεγάλα αποσπάσματα). Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαίνουμε; Η ουσία είναι, ότι η Εγκύκλιος μιλάει για εισαγωγή του διορθ. Ιουλιανού και όχι του Γρηγοριανού.
    6/ Θα ψάχνουμε τις ανακοινώσεις και τα τηλεγραφήματα ή της επίσημες Εγκυκλίους; Όλα τα περί των άλλων Πατριαρχείων και της εισαγωγής του νέου ημερολογίου (δηλ. του διορθ. Ιουλιανού) είναι γνωστά και δεν προσθέτουν τίποτε το ιδαίτερο. Το λεγόμενο στην ανακοίνωση, ότι θα υπάρχει ένα ημερολόγιο στην Εκκλησία και στην Πολιτεία, ουδόλως σημαίνει ότι θα υπάρχει και στις δυο το Γρηγοριανό. Δηλαδή τι θά έλεγε; Ότι η μια έχει το Γρηγοριανό και η άλλη το διορθ. Ιουλιανό; Και τι θα κατανοούσε ο απαίδευτος λαός; Ότι έχουμε δυο διαφορετικά ημερολόγια (με διαφορά στον υπολογισμό των επαιωνίων ετών) τα οποία τώρα στην πράξη μοιάζουν, αλλά αργότερα θα διαφέρουν; Στηριζόμενοι λοιπόν οι του παλαιού στην αμάθεια του λαού (γιατί τώρα ξέρει;) του πιπίλισαν (όπως και τώρα), ότι η Εκκλησία εισήγαγε το Γρηγοριανό (το παπικό, το αναθεματισμένο, το τρισκατάρατο κ.λπ.) και ο φανατισμός δεν θέλει πολύ για να φουντώσει.
    7/ Ουδέν όμως σχόλιον για την απόφαση της Ι.Σ.
    της Εκκλησίας της Ελλάδος του 1919. Γιατί;
    Λοιπόν, η Εκκλησία είχε συστήσει Επιτροπή επί της μεταβολής του ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ημερολογίου (και όχι της εισαγωγής του Γρηγοριανού). Λοιπόν:
    Η Επιτροπή της Ι.Σ. επί της μεταβολής του Ιουλιανού ημερολογίου (6.3.19) εισηγείται: «Η Επιτροπή φρονεί ότι η μεταβολή του Ιουλιανού ημερολογίου, μη προσκρούουσα εις δογματικούς και κανονικούς λόγους, δύναται να γίνη μετά συνεννόησιν μετά πασών των λοιπών ορθοδόξων αυτοκεφάλων εκκλησιών και ιδίως του Οικουμενικού Πατριαρχείου….., υπό τον όρον, ουχί της προσχωρήσεως εις το Γρηγοριανόν, αλλά της συντάξεως νέου ημερολογίου…..». Η Ιερά Σύνοδος στη συνεδρία της 20.3.19 ενέκρινε την πρόταση της Επιτροπής και πρόσθεσε: «Εάν η πολιτεία, μη ελπίζουσα ταχείαν αποπεράτωσιν του νέου ημερολογίου, αισθανομένη δε αυξανούσας τας σχετικάς δυσχερείας, εφ’ όσον και όμορα κράτη εδέχθησαν το Γρηγοριανόν, νομίζη ότι δεν δύναται να παραμείνη εις το σήμερον ημερολογιακόν καθεστώς, είναι ελευθέρα να δεχθή το Γρηγοριανόν, ως ευρωπαϊκόν ημερολόγιον, της εκκλησίας κρατούσης μέχρι του νέου επιστημονικού, το Ιουλιανόν».
    Δηλ. η Εκκλησία επιτρέπει στην Πολιτεία να εισάγει το Γρηγοριανό (πράγμα, που έκανε και έκτοτε ακολουθεί), ενώ η Εκκλησία αρνείται να το εισάγει, προσβλέπουσα σε νεο ημερολόγιο.
    8/ Ευχαριστίες του Αρχιεπισκόπου προς τον Δ. Αιγινήτη, πρόεδρο της Επιτροπής μεταβολής του Ιουλιανού ημερολογίου, για τη συμβολή του στη διόρθωση του ημερολογίου:
    Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος στη μελέτη του «Η διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου εν τη Εκκλησία της Ελλάδος» (1933), αναφέρει για τον Δ. Αιγινίτη: «Σπουδαιοτάτη υπήρξεν η συμβολή του Δ. Αιγινήτου εν τω ζητήματι της διορθώσεως του Ιουλιανού ημερολογίου. Δια συγγραφών και υπομνημάτων δεν υπεστήριξεν μόνον την επιστημονικήν άποψιν του ζητήματος, αλλά και απέδειξεν επί τη βάσει αυθεντικών κειμένων την υπ’ αυτών των εκκλησιαστικών διατάξεων επιβαλλομένην διόρθωσιν του ημερολογίου. Ο Αιγινήτης κατέχει το ημερολογιακόν ζήτημα ου μόνον από επιστημονικής, αλλά και από εκκλησιαστικής και ιστορικής απόψεως, δια τούτο δε αποτελεί διεθνή αυθεντίαν, εις την οποίαν πολλάκις καταφεύγουσιν και αυτοί οι ξένοι ειδικοί σοφοί».
    Εάν κάποιοι φίλοι, θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου, υπάρχουν αρμοδιότεροι από εμάς, καθηγητές Αστρονομίας, ειδικοί στα ημερολόγια, τους οποίους μπορούν να συμβουλευτούν, προκειμένου να μην αναμασούν την καραμέλα ορισμένων που δεν θέλουν (όχι δεν μπορούν) να καταλάβουν.
    Σαν κατακλείδα, μήπως όρισμένοι θέλουν να τους κάνουμε απλώς το χατήρι και να παραδεχτούμε, ότι η Εκκλησία εισήγαγε το Γρηγοριανό; Δυστυχώς, δεν θα τους το κάνουμε, γιατί προέχει η αλήθεια και όχι ο φανατισμός.
    Θα πρέπει κάποτε να ξεφύγουμε από κάποιες τέτοιες αγκυλώσεις.
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Aς ξεκινήσουμε απόψε με τον Νίκανδρο ( να υποθέσω ότι κι εσύ είσαι ΟΘΕ ;)
    Γιατί απευθύνθηκες σε μένα παραπάνω;
    Μίλησα εγώ πουθενά για Μασωνία;
    Eδώ δεν προλαβαίνουμε να απαντήσουμε σε θέματα που ανοίγουν και συμμετέχουμε, θα μας θέσεις και άλλα τώρα για τα οποία εγώ προσωπικά δεν έκανα νύξη;
    Καλύτερα να βρείς γιατί οι Μασώνοι εμφανίζουν ως μέλος τους τον Ιωάννη Καποδίστρια και ύστερα να πιάσουμε τον α ή τον β.
    Το ίδιο λάθος διαπράττει και ο αιρετικός μετά "Μήπως και αυτοί ήτανε μασονοκίνητοι;" λέει για τους αγιορείτες που τάχα είπαν ότι είχαν εμπειρίες περί του ότι το νέο είναι το σωστὀ.
    Έχετε χάσει κάθε μέτρο και δεν το πήρατε χαμπάρι.
    Αυτό λέμε τόσο καιρό δηλαδή;
    Oτι όσοι στηρίζουν το νέο είναι υποχεἰρια της Μασονίας;
    Toση λάσπη πιά;
    Δηλαδή σας απαντάμε με επιχείρήματα και το γυρνάτε στην συλλογή αερολογημάτων;
    Aν δεν θέλετε διάλογο και έχετε παγιωμένες αντιλήψεις οι οποίες δεν αλλάζουν ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, επιτέλους δηλώστε το κύριοι Αιρετικοί να σας αφήσουμε στην ησυχία σας να μας αφήσετε κι εσείς στην δικιά μας.

    Α και να μην το ξεχάσω:
    Oλοι εκείνοι οι θεόπτες γέροντες έλεγαν ότι το νέο είναι το σωστό.
    Τότε γιατί ακολουθούσαν το παλαιό;
    Γιατί έλεγαν οτι ήταν αιρετικοί οι Πατριάρχες Αθηναγόρας και Δημήτριος και από την άλλη τους μνημόνευαν και υπάγονταν ατην πνευματική τους δικαιοδοσία;
    Eγώ ξέρω ότι εντελώς αντίθετα κινήθηκαν οι άγιοι Μάξιμος Ομολογητής , Θεόδωρος Σοτυδίτης κ.α. οι οποίοι φυλακίστηκαν και διώχτηκαν εξαιτίας της αντίθεσης τους με τους αιρετικούς επισκόπους της εποχής τους.

    Σας βαρεθήκαμε πια όλους εσάς και τους σοφούς γέροντές σας που είστε όλο μεγάλα λόγια υπέρ της πίστεως και στα έργα ταυτίζεστε με τους αιρετικούς που υποτίθετε οτι πολεμάτε.
    Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός είπε προς τον Θεοφάνη:
    "Ουκ έστι δε εν λόγοις ο αγών , αλλ'εν πράγμασιν , ουδέ ρητών και αποδείξεων ο καιρός ,αλλά δεί τους αγαπώντας τον Θεόν έργοις αυτοίς γενναίως παρατετάχθαι και πάντα κίνδυνον ετοίμους είναι παθείν υπέρ της ευσεβείας και του μη τη κοινωνία χρανθήναι των ασεβών"

    Ολοι αυτοί που σας αποκοιμίζουν τόσες δεκαετίες λέγοντας σας ότι "εμείς οικονομούμε και προσευχόμαστε για τον Πατριάρχη μας - δηλ. τον αιρετικό λατινόφρονα - για να μην ταράσσεται η Εκκλησία" δεν άκουσαν ποτέ τα λόγια του ίδιου αγίου προς τον Γεννάδιο Σχολάριο:

    " Oυδέποτε δια μεσότητος άνθρωπς τα εκκλησιαστικά διορθώθη. Μέσον αληθείας και ψεύδους ουδέν εστίν"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Συνεχίζουμε αποκλειστικά με Αιρετικό

    Λές
    Κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε και να μην παιδιαρίζουμε, να μην παίζουμε με τις λέξεις.
    Το ημερολογιακό έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα, ακόμη και πριν την αλλαγή του 1924: Οι του παλαιού ακολουθούν το Ιουλιανό, οι του νέου το διορθωμένο Ιουλιανό και οι παπικοί το Γρηγοριανό. Με αυτές τις παραδοχές συζητάμε, αλλιώς είναι μάταιος ο κόπος

    Απαντώ
    Όταν συζητάω με κάποιον δεν δέχομαι να μου υποβάλλει εξαρχής το τι είναι παραδεδομένο και ορθό κατά την άποψή του και τι όχι.
    Δεν θέλεις να μπείς στην ουσία της συζήτησης έχει καλώς , μην προκαλείς κι από πάνω.
    Το να βάζει κανείς μια ταμπέλα «διορθωμένο» και να νομίζει ότι έκρυψε το γρηγοριανό πίσω της είναι αφελές. Το ίδιο το γρηγοριανό ημερολόγιο ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟ ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ. Πήρε ο πάπας Γρηγόριος το Ιουλιανό του έκανε κάτι μπαλώματα και αυτό ήταν. Διορθωμένα Ιουλιανά ημερολόγια υπάρχουν πολλά ακόμη. Συζητήθηκαν και προτάθηκαν σε πολλά επιστημονικά συνέδρια από την αρχή του 20ου αιώνα. Δεν έγινε όμως ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΑΝΕΝΟΣ από αυτά πουθενά. Όλες οι Ευρωπαικές χριστιανικές χώρες έχουν εφαρμόσει νωρίτερα ή αργότερα το Γρηγοριανό ημερολόγιο και ως πολιτικό και ως εκκλησιαστικό.
    Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και να ξέρουμε τι λέμε θα πρέπει να φέρουμε το τελικό κείμενο που να δείχνει ότι όντως στην Ελλαδική Εκκλησία εισήχθη κάποιο άλλο ημερολόγιο διαφορετικό από το Γρηγοριανό.

    Λές
    1/ Πάντα υποστηρίζαμε, ότι η Εκκλησία ανά τους αιώνες είχε καταδικάσει το Γρηγοριανό και αυτό όχι γιατί δεν ήταν πιο ακριβές, αλλά γιατί καταργούσε το Πασχάλιο.

    Απαντώ
    Πρώτο λάθος. Γιατί η μισή αλήθεια είναι ψεύδος και λάθος. Η Εκκλησία καταδίκασε όχι απλά το Γρηγοριανό αλλά οποιαδήτε αλλαγή ημερολογιακή. Και πρό του Γρηγοριανού είχαν προταθεί άλλα ημερολόγια –διορθώσεις του Ιουλιανού και εκείνα ή άλλες παραλλαγές - όπως του Νικηφόρου Γρηγορά (1324) και του Γεώργιου Γεμιστού (παραμονές της Άλωσης) και καταδικάστηκαν ακριβώς γιατί οι σώφρονες Πατέρες της Εκκλησίας κατάλαβαν την αναστάτωση που θα δημιουργούσε μια τέτοια αλλαγή και τις σχισματικές καταστάσεις λόγω της αδυναμίας να «συγχρονιστούν» όλοι οι Ορθόδοξοι στη νέα κατάσταση. Οπως γράφει ο ιστορικός Φ. Βαφείδης καταδικάστηκαν «ίνα μη εντεύθεν σύγχισις μάλλον επέλθη και μερισμός τη Εκκλησία».
    Ειδικά δε το Γρηγοριανό καταδικάστηκε διότι πέραν του λάθους στον εορτασμό του Πάσχα που θα επέφερε επιπλέον θα εξυπηρετούσε την παπική προπαγάνδα.
    Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δαμιανός αρνούμενος την ημερολ. αλλαγή του 1924 απάντησε «ΣΥΝΤΑΥΤΙΣΜΌΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΣΥΜΦΟΡΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ».
    Αρα το να λέμε ότι το Γρηγοριανό καταδικάστηκε και μόνο για το Πάσχα είναι ψευδές και εκ του πονηρού.

    Λές
    2/ Τις πλαστογραφίες χρησιμοποίησαν οι του παλαιού, στην προσπάθειά τους να αποδείξουν, ότι το νέο ημερολόγιο είναι το Γρηγοριανό και όχι το διορθ. Ιουλιανό.

    Απαντώ
    Οι παλ/τες χρησιμοποίησαν εκτός των άλλων και τα κείμενα που βρέθηκαν στο Άγιο όρος και αλλού που αναφέρουν τις επίσημες καταδίκες του Γρηγοριανού ημερολογίου.
    Αυτό που λές δεν έχει καμιά βάση γιατί
    α) Ο μοναχός Ιάκωβος τι λόγο είχε να πλήξει το Γρηγοριανό ημερολόγιο 100 χρόνια πρίν ανακινηθεί θέμα αποδοχής του Γρηγοριανού ημερολογίου; Και στο κάτω κάτω αφού είναι επιβεβαιωμένο από όλους τους ιστορικούς ότι το Γρηγοριανό καταδικάστηκε τον 16ο αιώνα , είναι ανάγκη να τον κατηγορούμε ως πλαστογράφο αν δεχτούμε ότι έκανε έστω λάθη κατά την αντιγραφή του κώδικα; Η διατύπωση μας πειράζει τώρα;
    β) Κατά τό 1929 πρός ἀπόκρουσιν τοῦ ὑπομνήματος τοῦ Μητροπολίτου Κασσανδρείας, τοῦ συγκλονίσαντος τούς Ἐκκλησιαστικούς κύκλους, ὀ Ἀρχιεπίσκοπος εἶπε πρός τήν Ἱεραρχίαν. «Σᾶς βεβαιῶ, ὡς ἱστορικός, ὅτι δέν εἶναι ἀληθῆ τά περί Πατριάρχου Ἱερεμίου λεγόμενα, περί καταδίκης τοῦ νέου Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου» !!!
    Ο Κασσανδρείας είχε ζητήσει την επαναφορά του Ιουλιανού ημερολογίου και ο Παπαδόπουλος με ψέμματα τον παραπλάνησε , αφού οι καταδίκες είναι σαφέστατες και άνευ αμφιβολίας.


    Λές
    3/ Το τι ημερολόγιο ακολουθούν οι του νεου, αυτοί το ξέρουν και μάλιστα πολύ καλά. Είναι το διορθωμένο Ιουλιανό, μιας και η προσπάθεια για διόρθωση ξεκίνησε 5 χρόνια πριν το 1924 και αυτό από τα αρχεία του Αστεροσκοπείου Αθηνών υπό τη διεύθυνση του αστρονόμου Δ. Αιγινήτη, τον οποίον η Εκκλησία ευχαρίστησε, για τη συμβολή του στη διόρθωση του Ιουλιανού (Όποιος τολμάει, ας ρωτήσει το Αστεροσκοπείο.)

    Απαντώ
    Ξέρεις κι εγώ του νέου ήμουν ακόμη όταν ήμουν φοιτητής στο Φυσικό τμήμα της Θεσσαλονίκης. Από την δεκαετία του ’80 τα έχω ερευνήσει και από πρώτο χέρι.
    Όσο για τον Αιγινίτη που γράφεις εδώ θα πρέπει τώρα να μας φέρεις πού και πότε πρότεινε κάποιο νέο ημερολόγιο ο καθηγητής αυτός το 1919. Αν τον ευχαριστεί η Εκκλησία είναι γιατί έλαβε μέρος σε επιτροπή να αποφανθεί περί της δυνατότητος αλλαγής και όχι γιατί έφτιαξε κάποιο νέο ημερολόγιο. Εισηγήθηκε όντως να αποδεχτεί η εκκλησία κάποιο άλλο ημερολόγιο και όχι το γρηγοριανό , αλλά ως εκεί . Ούτε έφτιαξε άλλο ημερολόγιο ούτε φυσικά και έγινε αποδεκτή η αποδοχή κάποιου άλλου ημερολογίου δικής του πρότασης.

    Λές
    4/ Πουθενά δεν αναγράφεται, ότι υπάρχει ημερολόγιο του Μιλάνκοβιτς και γιατί να μπερδευόμαστε με τον εισηγητή της διόρθωσης; Τι νόημα έχει αν είναι Έλληνας ή Ρουμάνος; Πάντως Λατίνος δεν είναι.

    Απαντώ
    Τώρα μας τα γυρίζεις; Tόσον καιρό μας μιλάς για ένα ημερολόγιο που συμπίπτει με το γρηγοριανό ως το 2800 και υποστηρἰζες ότι αυτό ακολουθεί η Ελλ. νεοημερολογιτική Εκκλησία. Δεν τόξερες ότι ένα τέτοιο είχε προτείνει ο Σέρβος (και όχι Ρουμανος) καθηγητής Μιλούτιν Μιλάνκοβιτς στο Συνέδριο του Μεταξάκη; Kαι φυσικά δεν μας ενδιαφέρει η καταγωγή του.
    Εδώ η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε απορρίψει παλαιότερα τα ημερολόγια των Ελλήνων Γρηγορά και Γεμιστού. Δεν τα κάνει ούτε από ρατσισμό ούτε από μανία κατά των Λατίνων.

    Λές
    5/Δεν θα παίζουμε με τις λέξεις, ούτε εννοούμε άλλα από ότι η Εγκύκλιος αναφέρει. Η Εγκύκλιος 430/1.3.24 μιλάει για διόρθωση του Ιουλιανού Ημερολογίου. Η απόφαση του Πατριαρχείου αφορά τον καθορισμό της 10ης Μαρτίου, ως 23ης, όπως αναφέρεται στην Εγκύκλιο αυτή (Ο Ευστρατιάδης έχει μεγάλα αποσπάσματα). Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαίνουμε; Η ουσία είναι, ότι η Εγκύκλιος μιλάει για εισαγωγή του διορθ. Ιουλιανού και όχι του Γρηγοριανού.

    Απαντώ
    Πάντως για το διορθωμένο που εννοείς εσύ στα σίγουρα δεν μιλάει η εγκύκλιος. Όταν ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΣΤΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΑΥΤΙΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ έ τότε αν εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό λυπάμαι.

    Λές
    6/ Θα ψάχνουμε τις ανακοινώσεις και τα τηλεγραφήματα ή τις επίσημες Εγκυκλίους;

    Απαντώ
    (Όχι θα μυρίζουμε τα νύχια μας.)
    Αν θέλεις να κάνεις μια σοβαρή έρευνα και μελέτη του θέματος ΝΑΙ από εκεί πρέπει να αρχίσεις. Ειδικά από τις επίσημες εγκυκλίους , άφησέ τα τα άλλα. Δυστυχώς κάποτε πρέπει να το αποδεχτείς. Είναι η μόνη σοβαρή και επιστημονική προσέγγιση του θέματος.

    Λές
    Όλα τα περί των άλλων Πατριαρχείων και της εισαγωγής του νέου ημερολογίου (δηλ. του διορθ. Ιουλιανού) είναι γνωστά και δεν προσθέτουν τίποτε το ιδαίτερο.

    Απαντώ
    Ισως γιατί δεν εξυπηρετούν την θέση σου. Μήπως θα πρέπει να σβήσουμε τα ιστορικά ντοκουμέντα ως περιττά ; Αλλά τι να λέμε τώρα ; Eδώ ο Παπαδόπουλος είπε στην Ιεραρχία το 1929 ότι «δεν είναι αληθή τά περί Πατριάρχου Ἱερεμίου λεγόμενα, περί καταδίκης τοῦ νέου Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου» και θα ασχοληθούμε τώρα με κάτι επιστολές μεταξύ Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων;

    Λές
    Το λεγόμενο στην ανακοίνωση, ότι θα υπάρχει ένα ημερολόγιο στην Εκκλησία και στην Πολιτεία, ουδόλως σημαίνει ότι θα υπάρχει και στις δυο το Γρηγοριανό. Δηλαδή τι θά έλεγε; Ότι η μια έχει το Γρηγοριανό και η άλλη το διορθ. Ιουλιανό; Και τι θα κατανοούσε ο απαίδευτος λαός; Ότι έχουμε δυο διαφορετικά ημερολόγια (με διαφορά στον υπολογισμό των επαιωνίων ετών) τα οποία τώρα στην πράξη μοιάζουν, αλλά αργότερα θα διαφέρουν;

    Απαντώ
    Μα εγώ επίτηδες έφερα όλα τα επίσημα έγγραφα εκ των οποίων ένα μόνο απευθύνεται προς τον «απαίδευτο λαό».
    Τα υπόλοιπα είναι σε επίπεδο ιεραρχών.Aπαίδευτοι κι αυτοί λοιπόν;
    Δεν χρειαζόταν να γραφούν ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Αρκούσε για παράδειγμα να ειπωθεί ότι η Εκκλησία στο εξής ακολουθεί το νέο ημερολόγιο που προτάθηκε στο Συνέδριο της Κων/πολης που ταυτίζεται ημερομηνιακά με το Πολιτικό.
    Από εκεί και πέρα όποιος ήθελε θα μπορούσε να ανατρεξει στις αποφάσεις του Συνεδρίου εκείνου για λεπτομέρειες.
    Ετσι γίνονται αυτά τα πράγματα Αιρετικέ.
    Καθαρές δουλειές. Εκτός και πιστεύεις ότι η Εκκλησία είναι ξέφραγο αμπέλι.

    Λές
    Στηριζόμενοι λοιπόν οι του παλαιού στην αμάθεια του λαού (γιατί τώρα ξέρει;) του πιπίλισαν (όπως και τώρα), ότι η Εκκλησία εισήγαγε το Γρηγοριανό (το παπικό, το αναθεματισμένο, το τρισκατάρατο κ.λπ.) και ο φανατισμός δεν θέλει πολύ για να φουντώσει.

    Απαντώ
    Για να το καταλάβω καλύτερα αυτό . Δηλαδή οι παλ/τες της εποχής εκείνης ήταν οι «καπάτσοι» οι έξυπνοι που ξεγέλασαν τον αμαθή και απαίδευτο λαό; Γιατί τόσον καιρό άλλα μας λέτε: ότι κάποιοι αγροίκοι , αμόρφωτοι βρωμιάρηδες καλόγεροι κόλλησαν στο παλιό ενώ οι υπόλοιποι μοντέρνοι , εξευρωπαισθέντες που κυττάνε μπροστά γύρισαν με το νέο.


    Λές
    7/ Ουδέν όμως σχόλιον για την απόφαση της Ι.Σ.
    της Εκκλησίας της Ελλάδος του 1919. Γιατί;
    Λοιπόν, η Εκκλησία είχε συστήσει Επιτροπή επί της μεταβολής του ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ημερολογίου (και όχι της εισαγωγής του Γρηγοριανού). Λοιπόν:
    ………………………………………………………..
    Δηλ. η Εκκλησία επιτρέπει στην Πολιτεία να εισάγει το Γρηγοριανό (πράγμα, που έκανε και έκτοτε ακολουθεί), ενώ η Εκκλησία αρνείται να το εισάγει, προσβλέπουσα σε νεο ημερολόγιο.

    Απαντώ
    Η απόφαση του 1919 δεν ήταν η τελική απόφαση του θέματος αλλά ένα από τα αρχικά βήματα.
    Είναι όπως γίνεται στη Βουλή που αρχίζουν οι συζητήσεις για ένα νέο νομοσχέδιο, κατατίθενται προσχέδια, προτάσεις νόμου , ακολουθούν τροποποιήσεις αλλά μέχρι να περαστεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δεν ισχύει τίποτε.
    Θα διάβασες άλλωστε εκεί που λέει η απόφαση εκείνη: «η αλλαγή δύναται να γίνη μετά συνεννόησιν μετά πασών των λοιπών ορθοδόξων αυτοκεφάλων εκκλησιών»
    Έναν βασικό όρο είχε θέσει εκείνη η επιτροπή ,την συμφωνία όλων των Εκκλησιών και αυτός παραβιάστηκε βάναυσα.

    Λές
    Εάν κάποιοι φίλοι, θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου, υπάρχουν αρμοδιότεροι από εμάς, καθηγητές Αστρονομίας, ειδικοί στα ημερολόγια, τους οποίους μπορούν να συμβουλευτούν, προκειμένου να μην αναμασούν την καραμέλα ορισμένων που δεν θέλουν (όχι δεν μπορούν) να καταλάβουν.

    Απαντώ
    Τι να τους κάνουμε τους καθηγητές αφού μας μεταφέρεις την γνώμη τους εσύ;
    Την γνώμη της Εκκλησίας όμως που απαιτούσε ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ποιος θέλει να την μάθει και αν την μάθει ποιός θέλει να την θυμάται;

    Τελειώνοντας για σήμερα θυμίζω ότι και εγώ δεν έχω δεί ποτέ σχολιασμό των γραφέντων υπό εμού αναφορικά με την εγκύκλιο του 1920 όπου διαλαλείται ότι ο σκοπός της ένωσης με τους αιρετικούς της Δύσεως μπορεί να επιτευχτεί «διά της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονο εορτασμό των μεγάλων εορτών».
    Ούτε είδα σχολιασμό των θέσεων του Ευστρατιάδη ότι δια της ημερολογιακής αλλαγής η Εκκλησία αυτομόλησε προς τα ΠΑΠΙΚΑΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΑΣ.
    Με τα ανωτέρω δύο και μόνο στοιχεία φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ημερολογιακή αλλαγή εξυπηρετούσε σκοπούς καθαρά οικουμενιστικούς κάτι που το είχαν καταλάβει λίγο ή πολύ κάποιοι ορθόδοξοι που έμειναν στα Πάτρια.
    Τώρα αν εσύ επιμένεις να μας πηγαίνεις την κουβέντα στο αν ήταν ή δεν ήταν γρηγοριανό το νέο ημερολόγιο , που όπως έχω γράψει ξανά είτε έτσι είτε αλλιώς ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΕΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ 1920 ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΛΑ , αυτό δείχνει πολλά πράγματα για τους δικούς σου σκοπούς.

    Ενας εδώ μέσα είχε γράψει πρόσφατα κάτι πολύ σοφό.
    Καποιοι μάλλον έχουν ως χόμπυ την ενασχόληση με τα της Εκκλησίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Γιάννη, σε ποιά από τις πολλές Εκκλησίες- παρατάξεις του παλαιού ημερολογίου ανήκεις? Έχουν όλες αποστολική διαδοχή και έγκυρα μυστήρια? Το λέω διότι στο χώρο σας ο ένας αφορίζει και καθαιρεί τον άλλον, ο καθένας φοράει ένα ράσο και λέει ότι είναι κληρικός, χειροτονούνται διάφοροι τύποι που τους έχει διώξει η κρατούσα Εκκλησία(έχεις ακούσει για κάποιον Βεζυρέα πρώην μοντέλο! που τον πήραν κάποιοι παλαιοημερολογίτες και τον έκαναν δεσπότη σε ηλικία 25! ετών, εκείνος φυσικά πέταξε τα ράσα μετά κάποιους μήνες και έφυγε να κάνει τον τραγουδιστή!). Θα ήθελα να διορθώσω λίγο τον Αιρετικό και να του πω ότι οι εμπειρίες των Εφραίμ Κατουνακιώτη, Γέροντα Παϊσίου, Ιωσήφ Ησυχαστή κτλ δεν αφορούν την ορθότητα ή μη των δύο ημερολογίων(οι ίδιοι ακολουθούσαν το παλαιό) αλλά το Ποιος αποτελεί τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία(Το Πατριαρχείο και οι κατά τόπους Εκκλησίες ή οι διάφορες ομάδες των Ζηλωτών που εγκαταβιούσαν εντός(Εσφιγμένου) και εκτός(Αυξεντιανοί, Χρυσοστομικοί, Ματθαιϊκοί) του Αγίου Όρους. Οι άγιοι αυτοί γεροντάδες και ενώ κάποιοι από αυτούς ανήκαν σε ομάδες Ζηλωτών(Εφραίμ Κατουνακιώτης) ύστερα από νήψη και προσευχή έλαβαν την πληροφορία από το Θεό ότι οι Ζηλωτές είναι σε λάθος δρόμο κι ότι η κανονική Εκκλησία είναι το Πατριαρχείο και οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες(Ελλάδος , Ιεροσολύμων κτλ) και αυτό ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ του ημερολογίου που ακολουθούν η κάθε μία. Και κάτι τελευταίο. Δεν σε βάζει σε σκέψεις ότι και τα 19 μοναστήρια του Αγ. Όρους ,που εορτάζουν με το παλαιό , έχουν κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος κι όχι με τις διάφορες ομάδες των παλ/των? Νίκανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αγαπητέ αδελφέ
    Και εσύ κουράζεσαι και εγώ κουράζομαι, αλλά και τους πιστούς ταλαιπωρούμε.
    Λοιπόν για να τελειώνουμε.
    ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
    ΕΓΩ ΣΦΑΛΛΩ
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. ΝΊΚΑΝΔΡΕ , δεν γνωρίζω ποιά είναι η δική σου στάση έναντι του Οικουμεσμού και έτσι δεν είμαι σε θέση να σου απαντήσω.
    Γενικά δεν μου αρέσει πάντως εκεί που μιλάμε για κάποιο πολύ συγκεκριμένο θέμα , να πετάμε στο τραπέζι της συζήτησης ένα σωρό θέματα , τα οποία ναι μεν έχουν κάποια έμμεση σχέση με τα τεθέντα, αλλά αποπροσανατολίζουν και εν τέλει δεν προάγουν τίποτε.
    Επίσης το έχω ως αρχή μου να μην συνδιαλέγομαι με όσους δεν παραδέχονται ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και ότι η αίρεση αυτή "εκπορεύεται" από το Πατριαρχείο Κων/πολης.
    Απο και έπειτα , αν πάρεις θέση σε αυτό το θέμα, ευχαρίστως να σου απαντήσω.
    Μπορώ να σου πώ μόνο σχετικά με το αν "με βάζει σε σκέψεις ότι και τα 19 μοναστήρια του Αγ. Όρους ,που εορτάζουν με το παλαιό , έχουν κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος " ότι αυτό το γεγονός θα έπρεπε να βάζει σε σκέψεις όσους μας κατηγορούν (π.χ. Οδυσσέας) ότι διιστάμεθα από τους λοιπούς Ορθοδόξους ένεκα του ημερολογίου.
    Ιδού λοιπόν περίτρανη απόδειξη , ότι αν και υπάρχουν τόσοι παλαιοημερολογίτες στον κόσμο ουσιαστικά αυτό που μας χωρίζει από τους λοιπούς είναι ότι εκείνοι αποδέχονται την αίρεση του Οικουμενισμού ενώ εμείς , με τα τόσα στραβά μας, είμαστε εντελώς αντίθετοι.
    Ή αν το θέλεις κι αλλιώς, είμαστε πολύ πιο κοντά με έναν π.Ευθύμιο Τρικαμηνά που διέκοψε τους δεσμούς του με όλους αυτούς και ας ακολουθεί το νέο ημερολόγιο , παρά με το Πατριαρχείο Μόσχας που ενώ ακολουθεί το παλαιό στην ουσία προάγει τον Οικουμενισμό.
    Επίσης δεν θα μπορουσαμε να είμαστε με τις 19 μονές των οποίων η μάσκα έπεσε τα τελευταία χρόνια και αντί αγάπης προς τους αδελφούς τους Εσφιγμενίτες που διώκωνται λόγω ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉΣ διαφωνιας, πήραν το μέρος του διώκτου , Οικουμενιστού Πατριάρχου.

    ΥΓ Νήψη και προσευχή μπορούν να επικαλούνται πολλοί την σήμερον ημέρα.Μπορούν να επικαλούνται και οπτασίες και θαύματα.
    Πόσοι όμως "ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΣΤΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΡΙΘΜΕΙΝ ΤΙΜΩΡΙΑΣ , ΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΥΠΕΜΕΙΝΑΝ..." ;;; (Ιωαν. Χρυσοστόμου Κατά Ιουδαίων 3ος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πολύ σωστή η παρατήρηση του Νίκανδρου.
    Δικό μας το λάθος. Μας ξέφυγε ένα "και". Το σωστό είναι ότι: "Και το νεο ημερολόγιο είναι το σωστό".
    Βέβαια η παρατήρηση, ότι "η Εκκλησία βρίσκεται στο Πατριαρχείο" είναι πολύ βαρειά για ορισμένους, είναι αβάστακτη.
    Αλλά, για να επανορθώσουμε, θα αποτυπώσουμε τα σχετικά αποσπάσματα από τους γέροντες αυτούς:

    α/ γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής:
    "Εις την έντονην αυτήν προσευχήν, διηγείται ο μακάριος Γέροντας Ιωσήφ, με επήρε ο ύπνος. Τότε βρέθηκα ξαφνικά μόνος μου επάνω εις ένα μικρό κομμάτι του Αγίου Όρους, μέσα εις την θάλασσαν, που ταλαντευόταν από στιγμή σε στιγμή να βυθισθή.

    Τρόμαξα και σκέφτηκα, ότι αφού αυτό αποκόπηκε από το σύνολον και ταλαντεύεται, σε λίγο θα βυθισθή και εγώ θα χαθώ. Τότε με ένα δυνατόν πήδημα βρέθηκα εις το σταθερόν μέρος του βουνού. Πράγματι, το μικρόν κομμάτι του βράχου που ευρισκόμουν, το κατέπιε η θάλασσα και εγώ εδόξασα τον Άγιον Θεόν, που με έσωσεν από τον όλεθρον!

    Αμέσως συνέδεσα το όνειρον με το θέμα που με απασχολούσε και παρακαλούσα Τον Κύριον, ώστε να μη με αφήσει να πλανηθώ εις την κρίσιν μου''. Τότε άκουσε θεία φωνή να του λέγη: ''Η Εκκλησία ευρίσκεται εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως''".

    β/ γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης:
    "Ο παπα Εφραίμ ο Κατουνακιώτης έβλεπε πάντοτε την θείαν Χάριν εις την Θείαν Λειτουργίαν να καθαγιάζει τα Τίμια Δώρα, σε Σώμα και Αίμα του Χριστού. Όσον διάστημα ήταν με τους ζηλωτές έβλεπε κάτι ως κάλυμμα μπροστά του, το οποίον τον εμπόδιζε να βλέπει ευκρινώς την θείαν Χάριν. Το κάλυμμα αυτό, απομακρύνθηκε όταν επανήλθεν εις την ζώσαν Εκκλησίαν".

    γ/ γέροντας Παϊσιος Αγιορείτης:
    "Έλεγε, λοιπόν ο Γέροντας: «Καλό ήταν να μην υπήρχε αυτή η εορτολογική διαφορά, αλλά δεν είναι θέμα πίστεως». Στις ενστάσεις ότι το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας, απαντούσε: «Το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας και το παλιό ειδωλολάτρης, εννοώντας τον Ιούλιο Καίσαρα»
    «Και εμείς βέβαια εδώ στο Άγιον Όρος με το παλιό πάμε. Αλλά είναι άλλη περίπτωση. Είμαστε ενωμένοι με την Εκκλησία, με όλα τα Πατριαρχεία, και μ’ αυτά που έχουν το νέο ημερολόγιο και μ’ αυτά που έχουν το παλιό ημερολόγιο. Αναγνωρίζομε τα μυστήριά τους και αυτοί τα δικά μας. Οι ιερείς τους συλλειτουργούν με τους ιερείς μας. Ενώ αυτοί οι καημένοι (οι παλαιοημερολογίτες)ξεκόπηκαν. Οι περισσότεροι και ευλάβεια έχουν και ακρίβεια και αγωνιστικότητα και ζήλο Θεού. Μόνο που είναι αδιάκριτος, «ου κατ’ επίγνωσιν». Άλλοι από απλότητα, άλλοι από αμάθεια, άλλοι από εγωισμό, παρασύρθηκαν. Θεώρησαν τις 13 μέρες θέμα δογματικό και όλους εμάς πλανεμένους, και έφυγαν από την Εκκλησία. Δεν έχουν κοινωνία ούτε με τα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες που πάνε με το νέο, αλλά ούτε και με τα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες που πάνε με το παλιό, γιατί δήθεν μολύνθηκαν από την επικοινωνία με τους νεοημερολογίτες. Και όχι μόνον αυτό. Και αυτοί οι λίγοι που έμειναν, έγιναν, δεν ξέρω και εγώ, πόσα κομμάτια. Και όλο και κομματιάζονται και αλληλοαναθεματίζονται και αλληλοαφορίζονται και αλληλοκαθαιρούνται. Δεν ξέρεις πόσο έχω πονέσει και πόσο έχω προσευχηθεί γι’ αυτό το θέμα. Χρειάζεται να τους αγαπάμε και να τους πονάμε και όχι να τους κατακρίνουμε, και πιο πολύ να προσευχόμαστε γι’ αυτούς να τους φωτίσει ο Θεός, και αν τύχει καμιά φορά και μας ζητήσει κανείς με καλή διάθεση βοήθεια, να λέμε καμιά κουβέντα»".

    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ωστε τα "θεία αυτά οράματα" τους πληροφόρησαν ότι μπορούμε να είμαστε με τον αιρετικό Πατριάρχη και ΣΥΓΧΡΌΝΩΣ να πράττουμε Θεάρεστα,έτσι;
    Tότε γιατί γιορτάζανε οι γέροντες αυτοί την μνήμη του Αγιου Μάρκου που είπε " Oυδέποτε δια μεσότητος άνθρωπε τα εκκλησιαστικά διορθώθη. Μέσον αληθείας και ψεύδους ουδέν εστίν";;;
    Γιατί γιορτάζανε τους εν Άθω αναιρεθέντας Πατέρας από τους λατινόφρονες προδότες Βέκκο και λοιπούς;
    Aλλά είπαμε:
    Eίναι δυσβάστακτο το φορτίο της Ομολογίας και του ονειδισμού δια Χριστόν.
    Ανέκαθεν οι ελάχιστοι ήταν που "ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΣΤΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΡΙΘΜΕΙΝ ΤΙΜΩΡΙΑΣ , ΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΥΠΕΜΕΙΝΑΝ".

    ΥΓ.
    Αν κανένας εκ της ερευνητικής ομάδας της ΘΟΕ πως την λένε , βρεί ΕΝΑΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ (1) λόγο Πατέρα της Μίας Αγίας Καθολικής Εκκλησίας στον οποίο να στηρίζει τα επιχειρήματά του πάνω σε όνειρο κάποιου γέροντα , τον παρακαλούμε να μας τον υποδείξει.
    Εμείς προτιμούμε να μένουμε πιστοί στον Απόστολο Παύλο που διδάσκει «Καν Άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίσητε υμίν παρ' ό υμίν ευηγγελισάμεθα, ανάθεμα έστω».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γιαννης έγραψε:
    Eίναι δυσβάστακτο το φορτίο της Ομολογίας και του ονειδισμού δια Χριστόν.
    Ανέκαθεν οι ελάχιστοι ήταν που "ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΣΤΑΖΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΡΙΘΜΕΙΝ ΤΙΜΩΡΙΑΣ , ΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΥΠΕΜΕΙΝΑΝ".
    ===============================================

    Επειδή όταν ακούω να μιλάτε γιά ομολογία και ονειδισμόν Χριστου, αναρωτιέμαι, έχασαν οι λέξεις την σημασία τους;
    Εκαναν ομολογία οι μάρτυρες μπροστά στους δημίους τους, ναι, αλλά η δική σας ομολογία Ω ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ πού γίνεται;
    Μεταξύ σας;
    Μα, τι είναι αυτά που λέτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Για τον άγιο Μάρκο, ας ερωτηθούν οι γέροντες.
    Για τον προδότη Βέκκο, ο άγιος Νεκτάριος αναφέρει: «Ο Βέκκος ουχί παλινωδήσας αύθις επάπισεν, αλλά γενναιόφρων ων ανήρ δεν ηνείχετο να διαπράττωνται υπό των άκρως ζηλωτών δήθεν του δόγματος αδικίαι, να εξορίζωνται και διώκωνται αρχιερείς και ιερείς….. τούτων δε ένεκα εζήτησε να κληθή και απολογηθή αύθις ενώπιον Συνόδου και εάν δόξη καινοφρονών να καταδικασθή, εάν όμως δόξη ορθοφρονών, παύση η κατηγορία η τοσούτων κακών γενομένη αιτία. ούτος είναι ο λόγος δι’ ον εζήτησε να απολογηθή αύθις» (Τα αίτια του Σχίσματος, τ. Β΄, σελ. 163).
    Οι Συνοδικοί «ηρκέσθησαν εις μόνην την παραίτησιν, η δε Σύνοδος ανεκήρυξεν αυτόν ορθοδοξότατον και ευσεβέστατον δια σημειώματος….. Διότι ουδ’ ο Βέκκος το δοκούν εκείνο ολίσθημα εκ πονηρίας ή κακουργίας ή αλλοτριόφρονος γνώμην έπαθεν, αλλ’ αγωνιζόμενος υπέρ του δεινού πολέμου ανακοπήναι και Ρωμαίων αίματα περιποιηθήναι κινδυνευόντων έπαθεν. Εάν ως άνθρωπος ημάρτησε πλανηθείς, η απολογία του όμως ηθώου αυτόν (ως ανωτέρω, σελ. 166-167). Πάντως «Περί της καταδίκης ταύτης (του Βέκκου) δεν έχω ή να εκφράσω την λύπην μου» (ως ανωτέρω, σελ. 164). Ο Βέκκος λοιπόν ορθοδοξώτατος!
    Βέβαια, είναι δυσβάστακτο το φορτίο της ομολογίας και του ονειδισμού του Χριστού στις ταβέρνες και στις καφετέριες, γιατί εκεί πρέπει να κάνεις το σημείο του Σταυρού, πριν ξεκινήσεις, κι' αυτός είναι ο σύγχρονος ονειδισμός.
    Όσον αφορά τις ειρωνίες, φαίνεται ότι πάνε παρέα με την Αλήθεια!
    Αλλά ξέχασα. Εσείς κατέχετε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Εμείς πλέουμε στο ΨΕΥΔΟΣ.
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Γεωργιε απο τον Πολυγυρο,
    Ρωτησε να μαθης και κατι και μην πετας παρολες ασχετες. Με τους Παλαιοημερολογιτας,τον Διωγμο
    του 58 τον αγνοεις, αποσχισματισμους, ξυρισματα Ιερεων, καταπατηση Επιταφειων, ακομα και την Θεια κοινωνεια την εχυσαν!!!υπαρχουν ακομα και σημερα μαρτυριες απο τεκνα Ιερεων που τους τραβουσαν τα γενια, και δεν ξαναβγαλαν γενια γιατι τετοιο μισος;Σε ερωτω εσενα που εκολαπτεσε φαινετε, για να εξελιχθης και εσυ σε
    Διωκτη, γιατι σου εκαναν κατι οι Γραφικοι Παλαιοημερολογιτες;;;
    Συνελθε ειναι Σαρακοστη ο Θεος ας μας ελεει.
    Άγγελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Απάντηση προς Αιρετικό

    Λές
    Για τον άγιο Μάρκο, ας ερωτηθούν οι γέροντες.

    Απαντώ
    Εγώ εσένα ρωτώ που (εκτός του ότι ζείς , ενώ αυτοί όχι) μας έβαλες εδώ τα οράματά τους ως ακλόνητα επιχειρήματα υπέρ του Νεοημερολογιτισμού-Οικουμενισμού.

    Λές
    Για τον προδότη Βέκκο, ο άγιος Νεκτάριος αναφέρει.... Ο Βέκκος λοιπόν ορθοδοξώτατος!

    Απαντώ
    Είναι γνωστά τα ανωτέρω περί του Αγίου Νεκταρίου.
    Όπως είναι γνωστό επίσης ότι ο Βέκκος είναι συνώνυμος της λατινοφροσὐνης και των κατ'αναλογίαν της εποχής του , Νερώνειων διωγμών.
    Αν είναι δυνατόν να κατηγορήσουμε ή από την άλλη να υψώσουμε ως εβδόμου ουρανού κάποιον άνθρωπο εξαιτίας μίας συγκεκριμένης ενέργειας ή λόγου του.
    Εμείς δεν θα πούμε ποτέ ότι επειδή ο άγιος Νεκτάριος έκανε το παραπάνω σφάλμα, ότι δεν είναι άγιος ή ότι δεν πρόκειται να πιστεύουμε στο εξής ο,τιδήποτε έχει γράψει.
    Αυτά τα κάνεις μόνο εσύ.
    Όπως όταν απορρίπτεις ολικά τον άγιο Λέοντα (πάπα Ρώμης) επειδή "αρνήθηκε να υπογράψει τον κανόνα" λέγοντας επι λέξει "είναι αυτή στάση αγίου Ορθοδόξου, να αρνείται να υπακούσει σε απόφαση της Εκκλησίας; Αν αυτό είναι πρότυπο, τότε μπράβο μας!"
    Απορριπτέος λοιπόν ο άγιος (ο αναδειχτείς από την Μία Καθολική Εκκλησία) επειδή ο Αιρετικός ανακάλυψε μιαν ατέλειά του! Άρα ό,τι έχει πεί και έχει γράψει είναι λάθος, αυτό αφήνει να εννοηθεί άμεσα , σε μιαν απάντησή του προς τον κ. Σακαρέλλο.
    Τα ίδια και για τον Ανδρούτσο τον καθηγητή. Εκεί βρήκες ομολογώ περισσότερα τρωτά, αλλά το συμπέρασμα σου είναι φωτιά: "Αν λοιπόν στηριχθούμε στον Ανδρούτσο, καήκαμε" κοινώς στην πυρά όλα τα συγγράμματά του.

    Λές:
    Βέβαια, είναι δυσβάστακτο το φορτίο της ομολογίας και του ονειδισμού του Χριστού στις ταβέρνες και στις καφετέριες, γιατί εκεί πρέπει να κάνεις το σημείο του Σταυρού, πριν ξεκινήσεις, κι' αυτός είναι ο σύγχρονος ονειδισμός.

    Aπαντώ
    Αν ξεκινάς από τις ταβέρνες και τις καφετέριες ναι σίγουρα. Αν ξεκινάς από το σπίτι για να πάς στη δουλειά θα κάνεις το σταυρό σου βγαίνοντας από το σπίτι. Αν ξεκινάς για ψάρεμα (όπως εγώ) ε, θα κάνεις το σταυρό σου πρίν πέσεις στο νερό.
    Να αφήσουμε όμως τα απλά;
    Γιατί το απλό την σἠμερον ημέρα είναι να κάνεις τον σταυρό σου όταν περνάς μπροστά από μια εκκλησιά.
    Το δύσκολο είναι να σε πέρνουν στο τηλέφωνο οι φίλοι και οι συνάδελφοι για χρόνια πολλά και να τους λές , ευχαριστώ δεν γιορτάζω σήμερα διότι ακολουθώ το Ορθόδοξο εορτολόγιο.
    Νομίζεις θα κάτσω να τους κάνω ανάλυση περί οικουμενισμού και αιρετικών επισκόπων και για κανόνες περί αποτείχισης;
    Και το βλέμμα τους φυσικά είναι ολονών το ίδιο :
    "α τον καημένο τον Γιάννη..."

    Λές
    Όσον αφορά τις ειρωνίες, φαίνεται ότι πάνε παρέα με την Αλήθεια!
    Αλλά ξέχασα. Εσείς κατέχετε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Εμείς πλέουμε στο ΨΕΥΔΟΣ.

    Απαντώ
    Το ότι ειρωνεύομαι καμιά φορά ναι, το κάνω. Αναλόγως το πόσο προκαλεί ο απέναντι.
    Η πεπτωκυία φύση βλέπεις.


    Συ τις ει ο κρίνων ;

    Στο τέλος μην ξεχάσεις να ελέγξεις μήπως στα δημοσιεύματά σου πάνε παρέα ΨΕΥΔΟΣ και ΕΙΡΩΝΕΙΑ , ώστε να επαναδιατυπώσεις τη θεωρία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Nα συμπληρώσω Αγγελε ότι διωγμοί , πραγματικοί και όχι αστεία έγιναν και την πρώτη δεκαετία.
    Μέχρι και σε φόνους έφτασαν οι αστυνομικοί , ξύλο μπόλικο στα κρατητήρια κατόπιν εντολής του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Παπαδόπουλου.
    Να προσθέσουμε τα κλειδώματα ναών , τις εξορίες αρχιερέων και ιερέων, να μην ξεχάσουμε μάλιστα και τους αποκλεισμούς και των ζηλωτών του Αγίου όρους (Εσφιγμενιτών και άλλων).
    Επί πολλά χρόνια υπήρξε μάλιστα και διωγμός ψυχολογικής φύσεως, με καψόνια στους δήμους και στα ληξιαρχεία που δεν δέχονταν να εγγράψουν βαπτίσεις ή γάμους παλαιοημερολογιτών, απαγόρευση εγγραφής παλαιοημερολογιτών φοιτητών στη Θεολογική Σχολή Αθήνας τη δεκαετία του 50 και άλλα πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Μόνο το όνομα Παντελεήμων Φωστίνης να σας λέει τίποτε;
    Tα έργα και ημέρες του στην Χίο τις δεκαετίες 50-60 κατά των παλ/των είναι τόσα που μια σελίδα σαν αυτή που διαβάζετε αυτή τη στιγμή από πάνω ως κάτω δεν φτάνει για να τα γράψω.
    Να γράψω ένα μόνο από τα πολλά ανέκδοτα που έχω συγκεντρώσει.
    Ειδοποίησε κάποια στιγμή ο εν λόγω κύριος και μητροπολίτης του νησιού ένα γυναικείο μοναστήρι (Αγίου Στεφάνου) ότι θα πάει να λειτουργήσει.
    Όι καλόγριες με το παλαιό.
    Του είπαν , ελάτε αλλά εμείς δεν θα βγούμε από τα κελιά μας.
    Θηρίο έγινε.
    Πήρε μαζί του μια ομάδα "γενναίων χριστιανών ανδρών" και για να μην πολυλογώ, τις πέταξε όλες (γύρω στις 15 αν δεν κάνω λάθος) έξω από το μοναστήρι , χωρίς να τις αφήσει να πάρουν ούτε τα προσωπικά τους αντικείμενα.
    Οι κακόμοιρες μερικές από τα γεράματα ήταν ανήμπορες έμεινα επί τρία μερόνυχτα έξω από το μοναστήρι ψάλλοντας και παρακαλώντας να τις αφήσουν να ξαναμπούν μέσα δηλαδή στο σπίτι τους.
    Για να τις διώξει οριστικά να τι σκαρφίστηκε ο "αγιος" Χίου: τις κατήγγειλε στην αστυνομία ότι κλέβουν τις ελιές από τα δέντρα που βρίσκονταν έξω από το μοναστήρι του!
    Χάρη σε αυτή την κατηγορία η ευπειθής αστυνομική δύναμη τις συνέλαβε και τις τσουβάλιασε κοινώς.
    Άσχετα από το γεγονός ότι ήταν Άνοιξη και δεν υπήρχε ίχνος καρπού πάνω στα δέντρα!
    Έκτοτε το μοναστήρι ερήμωσε εως σήμερα...
    (Καλύτερα ρημαδιό παρά παλιοημερολογίτικο)
    Αυτά γίνανε σε εποχή που δεν υπήρχε τηλεόραση -μπαμπούλας για να τα βγάλει όλα στη φόρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αγαπητε Αγγελε
    δεν λεω για τα του 1958
    λεω για κάποιους σημερινούς που σε αίθουσες που μαζεύονται και λένε διάφορα, όταν σηκώνονται να μιλήσουν, λένε:Κάνω ομολογία τώρα..
    Ετσι όμως δεν γελοιοποιούνται αυτοί οι ψευτοομολογητές;
    Αυτό το είδα σε βιντεο σε μια τελευταια αντιχριστολογική εκδήλωσι στην Αθήνα
    στην ΕΣΗΕΑ που έλεγαν κάποιοι ότι κάνουν ομολογίες!!!!στα ....μικρόφωνα.
    Ετσι λένε σήμερα την ομολογία οι παλαιομερολογίτες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Ομολογία αγαπητέ δεν γίνεται μόνο με τα λόγια.
    Ομολογία γίνεται και με τις πράξεις.
    Δες τις καλόγριες που ανέφερα παραπάνω , οι οποίες ποτέ δεν βγήκαν να κηρύξουν τίποτε και όμως κατατάσονται στην πρώτη γραμμή των ομολογητών διότι έπαθαν υπέρ Χριστού.
    Η Ομολογία επίσης συνοδεύεται και με κάποιες συνέπειες οι οποίες μπορεί μεν να μην έχουν τη μορφή τών σωματικών διωγμών που συνέβαιναν μερικές δεκαετίες παλιότερα , όμως τηρουμένων των αναλογιών και σε σχέση με εκείνους που επιλέγουν να φιλολογούν και να στηλιτεύουν εκ του ασφαλούς είναι εντελώς διαφορετικά.
    Η σημαντικώτερη Ομολογία Πίστεως στις ημέρες μας και υπό τις παρούσες συνθήκες είναι η Αποτείχιση και διακοπή πνευματικής κοινωνίας από τους Οικουμενιστές.
    Οταν συμβεί αυτό τότε βιώνεις και τον ονειδισμό και την ψυχρότητα και τον χλευασμό (την στάμπα του παλαιοημερολογίτη) και μερικά άλλα τα οποία δεν μπορούν να μεταφερθούν προφορικά.
    Είναι βιωματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Γιάννη Κ. επικαλείσαι τους διωγμούς των παλαιοημερολογιτών τη δεκαετία του '50 ως ένδειξη γνησιότητας και ομολογίας προς το Θεό. Θα σου υποδείκνυα να μην είσαι τόσο απόλυτος σε αυτό το θέμα διότι και πολλοί αιρετικοί και σήμερα(Ιεχωβάδες, προτεσταντικές παραφυάδες) και πολύ παλιότερα(Παυλικιανοί, Βογόμιλοι) είχαν πικρή πείρα όχι απλά από ειρωνίες και χλευασμούς αλλά από πραγματικές διώξεις από την πλευρά του κράτους με τη συνδρομή ,δυστυχώς της Εκκλησίας("παλαιοημερολογίτικης" και "νεοημερολογίτικης"). Αν εσύ θεωρείς ηρωϊσμό και ομολογία πίστεως το να μη δέχεσαι τα Χρόνια Πολλά π.χ. τα Χριστούγεννα ή στην ονομαστική σου γιορτή(πολύ πρωτότυπο, λες να είναι αυτός ο λόγος που δεν γίνονται κάποιοι παλαιοημερολογίτες?) τότε σκέψου πόσο ηρωϊκό θα είναι να αντιμετωπίζεις ποινή φυλάκισης για τις θρησκευτικές σου απόψεις(ιεχωβάδες- αποφυγή στράτευσης) ή ακόμη και θάνατο όπως άλλοι αιρετικοί την εποχή του Βυζαντίου. Επομένως το να υφίσταται κάποιος διωγμούς και ταλαιπωρίες δεν είναι απόλυτο κριτήριο για να είναι κανείς Θεάρεστος και ορθόδοξος. Νίκανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Σαφώς και δεν εννοώ ότι ένας διωκόμενος θεωρείται αυτομάτως και ορθόδοξος.
    Γι αυτό και παραπάνω στον Γιώργο είπα ότι η Ομολογία γίνεται με λόγια αλλά και με πράξεις.
    Αν οι Αγιορείτες Πατέρες επί Βέκκου που έγραψαν και επιστολή διαμαρτυρίας , έμεναν μόνο σε αύτήν και όταν ήρθαν οι Λατινόφρονες στο Αγιο Ορος συλλειτουργούσαν μαζί τους,θα τους θυμότανε κανείς;
    Σαφώς και όχι. Ίσως μόνο ως παράδειγμα ασυνέπειας προς αποφυγήν. Τώρα όμως τελείται Πανήγυρη στην μνήμη τους κάθε χρόνο.
    Αν ο άγιος Μάρκος φεύγοντας από την Ιταλία , συλλειτουργούσε με τον λατινόφρονα Μητροφάνη , το πολύ πολύ να γλύτωνε την εξορία. Αυτό θα ήταν το κέρδος του. Τώρα όμως πρεσβεύει από ψηλά υπέρ ημών.

    Εσύ όμως τόσες ημέρες συζητάμε και δεν πήρες θέση σε κάτι που σε πρωτορώτησα.
    Θεωρείς ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και ότι οι Πατριάρχες και οι αρχηγοί των τοπικών εκκλησιών είναι φορείς αυτής της αίρεσης;

    ΝΑΙ ή ΟΥ;

    Αν η απάντηση είναι ΟΥ ΤΌΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΟΎΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΈΟΥΝ ΑΠΌ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΧΉ.

    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. - Μια ατέλεια του αγίου Λέοντα:
    α/ Πλήρης θρίαμβος του Πρωτείου και υπέρμαχος της αυθεντίας του παπικού θρόνου.
    β/ Μη υπογραφή του κη΄ κανόνα της Α΄.
    γ/ Αρχή της πετρίνειας αποστολικότητας των θρόνων και υπεροχή του επισκόπου Ρώμης (σε επιστολή προς την Δ΄).
    δ/ Ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιους αγίους (άγιος Νεκτάριος για Λέοντα και διερωτάται, γιατί οι Πατέρες δεν αντέδρασαν στα υπερφίαλα του Λέοντα).
    ε/ Στήριξη του παπικού πρωτείου σε επιστολές στις Εκκλησίες Αφρικής, Ιλλυρικού, Γαλλίας, Αλεξανδρείας, Κων/πόλεως και στους παπόφιλους αυτοκράτορες Μαρκιανό και Πουλχερία.
    στ/ Επίσκοπος Ρώμης ως primus omnium episcoporum και ότι σ’ αυτόν μεταβιβάζεται η plenitude potestatis, η solicitudo omnium pastorum και η communis cura universalis ecclesiae. Έτσι ο Λέων από το πρωτείο της χάριτος και από το πρωτείο της προσωπικής του αρμοδιότητος προέβαλε το Πρωτείο του δικαιώματος της διαδοχής.
    ζ/ Αλλ’ ενώ ομιλεί πολύ ταπεινά για το άτομό του, εξαίρει μ’ αυτόν τον τρόπο τον επίσημο χαρακτήρα του αξιώματός του. Συνδυάζει την ταπεινότητα και την έπαρσι που εκφράζονται στις στερεότυπες εκφράσεις: «Δούλος των δούλων του Θεού», «αντιπρόσωπος του Χριστού» κι’ ακόμη «Θεός επί της γης» (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου. «Έλληνες και Λατίνοι», σελ. 54).
    Αυτή λοιπόν ήταν η μια ατέλεια του αγίου Λέοντα.

    - Το ένα λάθος του αγίου Νεκταρίου:
    α/ Ανακρίβειες στο ευαγγέλιο του Λουκά (η ηλικία του Χριστού).
    β/ Αντιχριστιανική συμπεριφορα της Δ΄ (απέβαλε προσβλητικά το Διόσκουρο).
    γ/ Εξάσκηση πρωτείου εξουσίας και κοσμικής εξουσίας από άγιους και μη Πάπες: Ανίκητο, Στέφανο, Κελεστίνο, Λέοντα, Γρηγόριο Β΄.
    δ/ Η Εικονομαχία βαπτίζεται Μεταρρύθμιση (φταίει άλλος, δηλ. ο Παπαρηγόπουλος;)
    ε/ Η προσωνυμία "Κοπρώνυμος" αποτελεί ύβρη και συκοφαντία των αντιπάλων της Μεταρρύθμισης.
    στ/ Καταγγελίες κατά Θεόδωρου Στουδίτη, ως εγκάθετου του Πάπα. (πάλι ο Παπαρηγόπουλος;).
    ζ/ Τη Μεταρρύθμιση απέκρουαν οι διανοητικώς κατώτερες τάξεις.
    η/ Καταγγελίες κατά Μιχαήλ Κηρουλάριου.
    θ/ Ο Βέκκος ορθοδοξώτατος!
    ι/ Ουνίτικη η συμπεριφορά του Κων/νου ΙΑ΄ Παλαιολόγου.
    Αυτά ήταν το ένα λάθος του αγίου Νεκταρίου.
    Μήπως τελικά έχει δίκηο η Μαγδαληνή της Κοζάνης;

    Για τον δυτικόφρονα Ανδρούτσο και τους άλλους Καθηγητές, να μην επεκταθούμε.
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Για τον άγιο Λέοντα αν και δεν γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες μου αρκεί το ότι για την Εκκλησία είναι Αγιος.
    Για δε τον άγιο Νεκτάριο μου είναι γνωστά όλα αυτά. Αλλωστε εγώ δεν έγραψα ούτε υπενόησα ότι έκανε ένα μονο λάθος. Είπα ότι "εμείς δεν θα πούμε ποτέ ότι επειδή ο άγιος Νεκτάριος έκανε το παραπάνω σφάλμα..." δηλαδή αναφέρθηκα στη συγκεκριμένη περίπτωση που είπες εσύ για τον Βέκκο.
    ΕΣΎ όμως τσοουουπ αμέσως να μας σερβίρεις και τα υπόλοιπα λάθη του. Ποιός σε ρώτησε;

    Τελικά τι παιχνίδι παίζεις; Επίδειξη γνώσεων είναι όλα αυτά; Προσπαθείς να κλονήσεις ταλαντευόμενες ψυχές διά της ορθολογιστικής τακτικής σου;
    Γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την εν είδει ρητορικού ερωτήματος απορία περί της Μαγδαληνής.


    Εγώ δεν θέλω να επεκταθώ ούτε σε Ανδρούτσους ούτε πουθενά.
    Όποιος τα έχει βρεί με τον εαυτό του έχει καταλήξει σε μιαν ιεράρχηση της σοβαρότητος του κάθε κομματιού μέσα στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Παράδοση.
    Οταν εκεί που έναν τον ονομάζουμε άγιο , την άλλη στιγμή τον ρίχνουμε στα τάρταρα ή όταν τον άλλον τον θεωρούμε αλάνθαστο και ο,τι λέει το παίρνουμε ως θέσφατο - λές και υπάρχουν θνητοί αλάνθαστοι - γενικά όλος αυτό ο αχταρμάς πληροφοριών με αντικρουόμενους στόχους που τελικά έχουν έναν άλλο στόχο , οδηγεί στην γελοιοποίηση όλων.
    Οι άγιοι μπορεί και να μην είναι άγιοι (δεν το λέμε άμεσα αλλά το αφήνουμε να πλανάται αορίστως), η Εκκλησία η ίδια μπορεί και να παίρνει λάθος αποφάσεις και να ακολουθεί επί αιώνες λάθος μονοπάτια, ή ακόμη χειρότερα ίσως και να αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού (!!!), τέτοια πράγματα διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό.
    Αν λοιπόν πρέπει να απορρίψουμε ένα άγιο της Εκκλήσίας διότι μαζέψαμε 7 κατηγορητήρια εις βάρος του (άσχετα από το ότι όλα περί του παπικού πρωτείου ομιλούν) από την άλλη θα πρέπει να σιωπήσουμε μπροστά στα όνειρα και τα οράματα κάπιων γερόντων μοναχών τα οποία συνθλίβουν την παλαιοημερολογίτικη προπαγάνδα.


    Τι να κάνω κι εγώ, τα παρατάω και πάω να μελετήσω και να εντρυφήσω στις διδαχές ενός εκ των προφητικών γερόντων που μας συνιστώνται εδώ μέσα. Ας ξεκινήσω λοιπόν προσφέροντας και στους αδελφούς εδώ μέσα πολλές τέτοιες αλήθειες:

    "...Βάλθηκαν, με πολύ πονηρό τρόπο ,να «περάσουν» , το Νέο Οικονομικό Σύστημα, στους Χριστιανούς ,και να τους παγιδεύσουν. Στην Αμερική ,το 1982 , χαράχθηκαν με ακτίνες Λέϊζερ , 3.000 άνθρωποι ,στο μέτωπο ή στο χέρι .
    Ο γέροντας δείχνοντας το βιβλίο της Αμερικανίδος Mary Relf “ The New Money System 666 ” έλεγε στενοχωρημένος :
    - Ενώ τόσο ολοκάθαρα ενεργείται το μυστήριο αυτό , για το οποίο μας έχει ενημερώσει ( εδώ και 2.000 χρόνια ) ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στο βιβλίο της Αποκαλύψεως , στενοχωριέμαι γιατί πολλοί , ακόμη ιερείς και επίσκοποι , δεν βλέπουν το θέμα πνευματικά , αλλά καθαρά κοσμικά . Λένε στον κόσμο πώς δεν συμβαίνει τίποτα κι΄ούτε πειράζει να πάρουμε ταυτότητες και κάρτες…
    “Γέροντα, μερικοί λένε: "Ότι είναι γραμμένο από τον Θεό, αυτό θα γίνει. Τι να μας απασχολεί;"
    Ναι, το λένε, αλλά δεν είναι έτσι, βρε παιδάκι μου! Και εγώ ακούω μερικούς να λένε: " Οι Εβραίοι δεν είναι τόσο κουτοί να προδοθούν με το 666, αφού το λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αν ήταν θα το έκαναν με πιο έξυπνο τρόπο, πιο κρυφά". Ε, καλά οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν ήξεραν την Παλιά Διαθήκη; Ο ‘Αννας και ο Καϊάφας δεν ήξεραν καλύτερα από όλους ότι έγραφε πως για "τριάκοντα αργύρια" θα προδώσουν τον Χριστό; Γιατί δεν ζητούσαν τριάντα ένα ή είκοσι εννέα αργύρια και ζήτησαν "τριάκοντα"; Αλλά ήταν τυφλωμένοι. ‘Ηξερε ο Θεός ότι μόνον έτσι θα γίνουν. Ο Θεός προγνωρίζει, δεν προορίζει- μόνον οι Τούρκοι πιστεύουν στο γραμμένο, στο κισμέτ. Ο Θεός γνωρίζει ότι αυτό θα γίνη έτσι, και ο άνθρωπος το κάνει από χαζομάρα. Δεν είναι ότι ο Θεός έβγαλε μία διαταγή, αλλά βλέπει την κακία των ανθρώπων που θα φθάσει και ότι η γνώμη τους δεν θα αλλάξει. ‘Οχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.
    Δυστυχώς, και πάλι ορισμένοι "Γνωστικοί" φασκιώνουν τα πνευματικά τους τέκνα σαν τα μωρά, δήθεν για να μη στενοχωριούνται. "Δεν πειράζει αυτό, δεν είναι τίποτε. Αρκεί εσωτερικά να πιστεύετε"! Ε, λένε: "Μη μιλάτε γι' αυτό το θέμα - για τις ταυτότητες, το σφράγισμα-, για να μη στενοχωριούνται οι άνθρωποι". Ενώ, αν τους πούν " να προσπαθήσουμε να ζούμε πιο πνευματικά, να είμαστε κοντά στον Χριστό, και μη φοβάστε τίποτε, στο κάτω κάτω θα πάμε και μάρτυρες", θα τους προετοιμάσουν κάπως. Αν κανείς γνωρίση την αλήθεια, προβληματίζεται και ταρακουνιέται. Πονάει για την σημερινή κατάσταση, προσεύχεται και προσέχει να μην πέση σε παγίδα. Τώρα όμως τί γίνεται; Εκτός που δίνουν μερικοί δικές τους ερμηνείες, φοβούνται και αυτοί σαν κοσμικοί, ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά και να βοηθούν τους Χριστιανούς, βάζοντάς τους την καλή ανησυχία, και να τους τονώνουν στην πίστη, για να νιώθουν θεϊκή παρηγοριά. Απορώ , δεν τους προβληματίζουν όλα αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν; Γιατί δεν βάζουν έστω ένα ερωτηματικό για τις ερμηνείες του μυαλού τους; Και αν επιβοηθούν τον Αντίχριστο για το σφράγισμα, πως παρασύρουν και άλλες ψυχές στην απώλεια; Η Γραφή, όταν λέη "… αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς", εννοεί ότι θα πλανηθούν αυτοί που τα ερμηνεύουν με το μυαλό.

    Από το βιβλίο “Πνευματική Αφύπνιση”, Γέροντος Παίσίου Αγιορείτου, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος- Σουρώτη Θεσσαλονίκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Άγιος δεν σημαίνει αλάνθαστος, ούτε αναμάρτητος. Άγιος σημαίνει, ο πιό θεραπευμένος, στο Νοσοκομείο της Εκκλησίας. Το αντίθετο είναι διδασκαλία του Παπισμού, που δυστυχώς έχει εμφιλοχωρήσει στην Εκκλησία μας.
    Εμείς δεν ήμαστε ικανοί κανένα να υποβιβάσουμε στα τάρταρα, αλλά τα λάθη είναι λάθη και των αγίων και της Εκκλησίας και είναι πολλά, ακόμα και στις Οικουμενικές Συνόδους. Μην ξεχνάμε το Σύμβολο της Α΄, όπου η φύση του Πατέρα γέννησε τον Υιό (και όχι το πρόσωπο του Πατέρα), κάτι που διόρθωσε η Β΄, αλλά το κράτησαν οι Παπικοί, εξ ου και το Φιλιόκβε.

    Με τα του αγίου Νεκταρίου, βλέπουμε ότι δεν συμφωνείτε. Εμεις όμως συμφωνούμε και τον θεωρούμε μεγάλο άγιο και Πατέρα της Εκκλησίας και ίσως γι' αυτά, που έγραψε, να διώχθηκε και στην Αλεξάνδρεια και εδώ. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο τίθεται και το της Μαγδαληνής.

    Όσον αφορά το προφητικό χάρισμα του γέροντα Παϊσιου, δεν νομίζουμε να το είδαμε στην περίπτωση Βαρθολομαίου. Ή μήπως επαληθεύτηκε;
    Εξ άλλου, όταν πριν 12 χρόνια μιλήσαμε από την τηλεόραση της Θεσ/νίκης για τον γέροντα, κατεύθασαν οι Παϊσιακοί και μας έδωσαν αεροπορικό εισητήριο επιστροφής!
    Και αυτό, γιατί είπαμε, ότι δεν επιτρέπεται να κατέχει αιρετικό βιβλίο στο κελλί του (της χήρας αιρετικής τηλε-ευαγγελίστριας M. Relfe, που κοιμόταν μαζί με το Χριστό!). Και αυτό, γιατί στο "Γεροντικό" διδασκόμαστε, πως ένας μοναχός στην έρημο της Παλαιστίνης, σταμάτησε να τον επισκέπτεται η Παναγία, επειδή στο κελλί του είχε ένα βιβλίο, που στο τέλος έλεγε τις αιρετικές απόψεις του Νεστόριου. Η Παναγία επέστρεψε, όταν πέταξε το βιβλίο αυτό.

    Αυτά τα ολίγα από τη διαφήμιση της πολυγνωσίας μας.

    Και να μας συγχωρήσουν οι "νήπιοι" για την αποκάλυψη κάποιων αληθειών, που κρατούνται ερμητικά κλεισμένες. Άλλωστε και ο άγιος Νεκτάριος κάποιες αλήθεις έγραψε, γι' αυτό δεν υπάρχει ούτε ένα βιβλίο του στο Μοναστήρι, όπου βρίσκεται το ιερό του λείψανο, γιατί "κανείς δεν τα ζητάει", όπως μας ειπώθηκε. Ο άγιος γίνεται γνωστός από τα λαδάκια, τις μεζούρες και τα διάφορα αγιωτικά. Ακόμη και το απολυτίκιό του αλλάχθηκε. Το 1926 παρουσιάζεται ως Πατέρας της Εκκλησίας, ενώ το 1955 παρουσιάζεται ως θαυματουργός.
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Έπρεπε να σε πιέσω τόσο πολύ για να αναγκαστείς τελικά να πείς αυτά τα πράγματα για τους αγίους;
    Γιατί ως τώρα αυτό που αιωρείτο ήταν η φράση σου για τον άγιο Λέοντα :
    "αυτόν να έχουμε ως πρότυπο;"

    Απο που κι ως που με τον άγιο Νεκτάριο δεν συμφωνούμε; Ποιοί και σε τί;

    Αφού είπες ένα σωρό κατηγορίες εναντίον του , μετά τον τιμάτα ως Άγιο; Ποιοί είστε αυτοί που το κάνετε αυτό και ποιοί είμαστε εμείς που δεν το κάνουμε;

    Ανακάλυψες και σκευωρίες που δήθεν κρύβουν κάποιοι, κάποια πράγματα από τον λαό για να μην τον ενοχλήσουν οι αλήθειες;
    Δεν φταίει που αφού αποκοίμησαν πρώτα τον λαό και ουσιαστικά τον απο-ορθοδοξοποίησαν έχει χάσει πια αυτός ο λαός κάθε ενδιαφέρον για τα της Πίστεως; Oταν άλλα λένε τα Ευαγγέλια και οι Ιεροί κανόνες και τα αντίθετα βλέπει τους "ανωτέρους" να κάνουν , χρειάζεται και ερμητικά ντουλάπια των Αληθειών;
    Για το προφητικό χάρισμα του Παισίου , όχι μόνο στον Βαρθολομαίο δεν επαληθεύτηκε αλλά και σε πολλά πράγματα ακόμη , που δεν είναι ανάγκη να τα θυμίζουμε.
    Τις κρίσεις του όμως για τους Πατριάρχες Αθηναγόρα , Δημήτριο και Βαρθολομαίο και τις εξ αυτών απορρέουσες απόψεις του για τους Ορθοδόξους με το Πάτριο τις αποδεχόμαστε και τις χρησιμοποιούμε ως επιχειρήματα ΕΝΑΝΤΊΟΝ ΤΟΥΣ ;
    Αν πω εγώ τώρα το "αυτόν να έχουμε ως πρότυπο;"
    θα είμαι υπερβολικός;

    O νήπιος Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Είπαμε, αν ο άγιος Λέοντας είναι άγιος, εμείς δεν ήμαστε σε θέση να το αμφισβητήσουμε. Το αμφισβητεί όμως ένας άλλος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Νεκτάριος, τη φράση του οποίου παρακάμπτετε. Την επαναλαμβάνουμε: "ο Θεός να φυλάττει την Εκκλησία του από τέτοιους αγίους". Εμείς λοιπόν θα πρέπει να έχουμε σαν πρότυπο, έναν άγιο, που δεν θα πρέπει να είναι άγιος (σύμφωνα με έναν άλλο άγιο της Εκκλησίας μας); Λάθος του αγίου Νεκταρίου; Μπορεί.

    Αλλά και για έναν άλλο άγιο, για τον οποίον καταφέρεται, ο άγιος Νεκτάριος, (άραγε, ποιός είναι ο σωρός κατηγοριών εναντίον του, από εμάς;)το αποσιωπάτε: "εθυσίαζε τας ιερωτέρας παραδόσεις της εκκλησίας, κατεπρόδιδε τα τιμαλφέστερα του έθνους συμφέροντα, Ιησουϊτικώ τω τρόπω, ζητούσε την εις τα καθαρώς θρησκευτικά προβλήματα επέμβασιν του ποινικού νόμου, διέστρεφε επί τούτο τα κείμενα της Κ. Διαθήκης (!), ζητούσε δε την εις τα της Ανατολής επέμβασιν του Πάπα Ρώμης. Όλα αυτά για τον άγιο Θεόδωρο Στουδίτη!
    Άλλο λάθος του αγίου Νεκταρίου; Μπορεί.

    Εμείς τιμάμε όλους τους αγίους, που τιμά η Εκκλησία μας. Άλλο αυτό και άλλο η παρουσίαση της αλήθειας. Τώρα, ποιός άγιος έχει δίκηο, δεν γνωρίαζουμε. Μπορεί κανένς, μπορεί και οι δυο. Η Εκκλησία μας τα έχει αυτά, όταν κινδυνεύει η συνοχή της (Και ναι και όχι ναι, όρα Ε΄ Οικουμενική).

    Για τα λάθη της Εκκλησίας, εν Συνόδω, ουδέν.

    Για τα αιρετικά βιβλία, ουδέν.

    Πάντα φταίνε οι Ποιμένες, το ποίμνιο τι φταίει;

    Ο τρώγων στερεά τροφή
    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. "Για τα λάθη της Εκκλησίας, εν Συνόδω, ουδέν.

    Για τα αιρετικά βιβλία, ουδέν"
    Τι σημαίνουν τα ανωτέρω ;

    Αναφέρονται σε εμάς;



    Λές
    "Είπαμε, αν ο άγιος Λέοντας είναι άγιος, εμείς δεν ήμαστε σε θέση να το αμφισβητήσουμε"

    Και μονο το ΑΝ που θέτεις, υποδηλώνει μια αμφισβήτηση , είναι αυτό που έγραψα ότι ναι μεν δεν λές άμεσα ότι κάποιος δεν είναι άγιος αλλά αφήνεις να πλανάται μια αμφιβολία. Και μάλιστα εσκεμμε΄να γίνεται αυτό.
    Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι ενώ έχεις τόσα πολλά κατεβατά εναντίον του αγίου αυτού δεν έκανες τον κόπο να δείς λίγο τον βίο του εν γένει.

    Εν συντομία τα ολίγα αλιευμένα από έναν ιστοχώρο.

    Άγιος Λέων, πάπας Ρώμης
    Ο Λέων έζησε στα χρόνια των βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας (450). Ήταν ένας από τους μεγάλους προμάχους και υποστηρικτές της ορθόδοξης αλήθειας.
    Όταν έγινε η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα, η έμμεση συμμετοχή του υπήρξε ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των Μονοφυσιτών. Έστειλε σ’ αυτήν τέσσερις αντιπροσώπους του και μία επιστολή που απευθυνόταν στη Σύνοδο. Μ’ αυτή καθόριζε με πλήρη ακρίβεια και αλήθεια τις δύο φύσεις του Χριστού. Τη θεία και την ανθρώπινη. Η επιστολή ακούστηκε με ενθουσιασμό και άρεσε πάρα πολύ στα μέλη της Συνόδου και στο βασιλιά Μαρκιανό. Η χρησιμότητά της ήταν μεγάλη στη διεξαγωγή των συζητήσεων και στη διατύπωση των όρων, για την απόφαση της Συνόδου.
    Ο Λέων, που διακρινόταν για την επιστημονική και θεολογική του ικανότητα, άφησε αρκετές ομιλίες, που είναι γραμμένες με πολλή γλαφυρότητα και δύναμη.
    Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του την 18η Φεβρουαρίου.

    Απολυτίκιο
    Θείας πίστεως, ορθοδοξία, υπεστήριξας την Εκκλησία, ως πολύφωνον του πνεύματος όργανον. εκ γαρ Δυσμών αναλάμψας ως ήλιος, αιρετικών την απάτην εμείωσας. Λέων Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος

    Το αν τον αμφισβητεί αυτόν όσο και τον άλλο μεγάλο Ομολογητή άγιο της Εκκλησίας Θεόδωρο Στουδίτη , ο άγιος Νεκτάριος, αυτό μπορεί να συμβαίνει για διάφορους λόγους , κυρίως προερχομένους από άγνοια ιστορικών πτυχών της εποχής εκείνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Και ο αντίλογος (όχι από ιστοχώρο), αλλά από την Πατρολογία:

    Στον πάπα Λέοντα Α΄ το Μέγα (18 Φεβρουαρίου) (440-461) έχουμε τον πλήρη θρίαμβο του πρωτείου. Ο άγιος Πάπας Ρώμης Λέων Α΄ υπήρξε υπέρμαχος της αυθεντίας του παπικού θρόνου και αγωνίστηκε με ζήλο για την προβολή της, ιδιαίτερα στον ανταγωνισμό προς την Κων/πολη. Οι διοικητικές αποφάσεις της Δ΄ Οικ. Συνόδου και ιδιαίτερα για τη δικαιοδοσία του Πατριάρχη Κω/πόλως (κη΄ κανόνας), προκάλεσαν τη βίαιη αντίδρασή του με την προβολή των εξαιρετικών προνομίων των τριών θρόνων του αποστόλου Πέτρου (Ρώμης, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας) και με την αμφισβήτηση ανάλογων προνομίων για το θρόνο της Κων/πολης. Η αρχή της πετρίνειας αποστολικότητας των θρόνων συστηματοποιήθηκε από τον Λέοντα στον αγώνα ενάντια στη Κων/πολη και χρησιμοποιήθηκε πάντοτε στις συγκρούσεις της Πρεσβυτέρας προς τη Νέα Ρώμη, ως θεμελίωση των διεκδικήσεων για το παπικό πρωτείο. Ο ίδιος μάλιστα στις ομολογίες του εξαίρει «την αξιοσύνη, την εξουσία και τη μέριμνα του αποστόλου Πέτρου, τον οποίον ο Χριστός είχε ορίσει θεμέλιο λίθο της Εκκλησίας του».

    Το φρόνημα του πάπα Λέοντα Α΄ περί της ηγεμονίας των παπών στην Εκκλησία και της υπεροχής του επισκόπου Ρώμης φαίνεται στην επιστολή του προς την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο: «….. δι’ ου την αγίαν ημών αδελφότητα προς ανατροπήν μεν των επιβουλών του διαβόλου, της δε της εκκλησιαστικής ειρήνης ανάκτησιν συνελθείν εβουλήθη, φυλαττομένων τω θρόνω του μακαριωτάτου Πέτρου του αποστόλου των τε δικαίων, και της τιμής επί τοσούτον, ως και ημάς υπ’ αυτού προς τούτο δι’ οικείων προτραπήναι γραμμάτων, εφ’ ω τε την οικείαν παρουσίαν ημάς παρασχείν τη αγία συνόδω, όπερ μεν ουν ουκ ηδύνατο, ουδέ η ανάγκη του καιρού, ουδέ μην τις επιτρέψαι συνήθεια…..».

    Ο απεσταλμένος του Λέοντα, επίσκοπος Πασχαλίνος απευθυνόμενος προς την Σύνοδο της Χαλκηδόνας ανέφερε: «Του Μακαριωτάτου και Αποστολικού επισκόπου των Ρωμαίων πόλεως κεφαλής υπάρχοντος πασών των Εκκλησιών, προστάξεις έχομεν, εν αις κατηξίωσε διαλαλήσαι, όπως Διόσκορος Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας μη συγκαθεσθή εν τω συνεδρίω…..», σε ερώτημα δε των συνέδρων, γιατί αυτός ο αποκλεισμός, ο άλλος παπικός επίσκοπος Λουκίνσιος αποκρίθηκε: «….. σύνοδον ποιήσαι επιτροπής δίχα του Αποστολικού θρόνου…..», ο δε Πασχαλίνος πρόσθεσε: «Ημείς υπεναντίον των προσταγμάτων του μακαριωτάτου και Αποστολικού επισκόπου και χειρίζοντος τον Αποστολικόν θρόνον, ελθείν ου δυνάμεθα, ούτε μη υπεναντίον των εκκλησιαστικών κανόνων ή πατρικών παραδόσεων».

    Ο άγιος Νεκτάριος, πάνω στα ανωτέρω παρατηρεί: «Τοιαύτη υπήρξεν η γλώσσα και η συμπεριφορά των λεγάτων του Πάπα Λέοντος του αγίου. Δύναται πας τις να φαντασθή την γλώσσαν των μη φερόντων το προσόν του αγίου! Ο Θεός να φυλάξη την Εκκλησίαν» και παρακάτω διερωτάται, γιατί οι πατέρες έδειξαν τέτοια ανοχή, γιατί ανέχθηκαν τέτοια ψέματα, δίνει ο ίδιος την απάντηση: «επιβάλλουσα ανάγκη έθετο φυλακήν τοις στόμασιν αυτών….. η φρόνησις απήτει την ανοχήν χάριν της πίστεως και τούτο εποίησαν οι μακάριοι πατέρες», δηλ. μπροστά στον κίνδυνο της διάσπασης για θέματα πίστεως, υποκύπτουμε στο πρωτείο διαποίμανσης της Εκκλησίας υπό του πάπα Ρώμης!

    Σημειώνεται, ότι επειδή οι παπικοί λεγάτοι αρνήθηκαν να υπογράψουν τον κη΄ κανόνα της Συνόδου, περί των ίσων πρεσβείων τιμής του Κων/πόλεως μετά του Ρώμης, η Σύνοδος απέστειλε επιστολή προς τον Λέοντα, με την οποίαν του ζητούσε να τον υπογράψει. Ο πάπας Λέων με απαντητική του επιστολή αρνήθηκε να υπογράψει τον κανόνα (αγίου Νεκταρίου, Τα αίτια του Σχίσματος, τ. Α΄, σελ. 149-154).

    Εκτός των άλλων, ο Λέων εγκαινίασε και στήριξε το παπικό πρωτείο σε ομιλίες του κατά την επέτειο της μνήμης του αποστόλου Πέτρου, κατά τις επετείους της εκλογής του στο παπικό αξίωμα και σε επιστολές που έστελνε στις Εκκλησίες της Αφρικής, του Ιλλυρικού, της Γαλλίας, στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορο, στον Πατριάρχη Κων/πόλεως Ανατόλιο και στους αυτοκράτορες Μαρκιανό και Πουλχερία, εκθέτοντας τις απόψεις του για τον Επίσκοπο Ρώμης ως primus omnium episcoporum και ότι σ’ αυτόν μεταβιβάζεται η plenitude potestatis, η solicitudo omnium pastorum και η communis cura universalis ecclesiae. Έτσι ο Λέων από το πρωτείο της χάριτος και από το πρωτείο της προσωπικής του αρμοδιότητος προέβαλε το Πρωτείο του δικαιώματος της διαδοχής. Αλλ’ ενώ ομιλεί πολύ ταπεινά για το άτομό του, εξαίρει μ’ αυτόν τον τρόπο τον επίσημο χαρακτήρα του αξιώματός του. Συνδυάζει την ταπεινότητα και την έπαρσι που εκφράζονται στις στερεότυπες εκφράσεις: «Δούλος των δούλων του Θεού», «αντιπρόσωπος του Χριστού» κι’ ακόμη «Θεός επί της γης» (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου. «Έλληνες και Λατίνοι», σελ. 54).

    Αλλά και ο Πατριάρχης Ανατόλιος κατηγορείται για δειλία στην απάντησή του προς τον Λέοντα για τον κη΄ κανόνα της Δ΄, κι’ ακόμη γιατί βεβαίωνε τον Πάπα πως άνευ της εγκρίσεώς του ουδείς από τους κανόνες θα εφαρμοστεί (Μητροπολίτη Πισιδίας Μεθόδιου, Έλληνες και Λατίνοι, σελ. 66).

    Άλλο λοιπόν, ο άγιος Λέων ως μέγας θεολόγος και άλλο, ο άγιος Λέων ως προτεργάτης του πρωτείου εξουσίας και των υπερφίαλων αξιώσεων των Παπών, σ' όλη την Εκκλησία.

    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Kαταρχήν όταν αναφέρεις ως πηγή την Πατρολογία (γενικά και αόριστα) οφείλεις να δώσεις ακριβή παραπομπή...
    Κατα τ΄ αλλα δεν αλλάζει τίποτε επί της ουσίας.
    Αγιος και ο Λέων , άγιος και ο Νεκτάριος και ο Θεόδωρος Στουδίτης.

    Ξαναθυμίζω όμως , επειδή η κουβέντα έχει πολύ παρεκτραπεί, ότι εσύ προκειμένου να βγάλεις "άχρηστο" ένα επιχείρημα του κ. Σακαρέλλου που στηρίχθηκε σε φράση του αγίου Λέοντα είπες " αυτόν να έχουμε ως πρότυπο;" .
    Kαι αναρωτιέμαι , είναι δυνατόν να αρχίζουμε να αμφισβητούμε την οποιοδήποτε διδασκαλία των αγίων μας , επειδή τυχόν σε κάποιο θέμα έσφαλλαν;
    Tότε θα πρέπει να πάψουμε να έχουμε εμπιστοσύνη σε δεκάδες αγίους της Εκκλησίας και να μη δίνουμε εμπιστοσύνη σε όλα τα γραπτά τους επειδή έχουν εκφράσει και λανθασμένα πράγματα. Και είναι γνωστό ότι πολλοί άγιοι έκαναν και λάθη όπως οι προαναφερθέντες.

    Τόσοι και τόσοι αιώνες πέρασαν , τόσες δεκάδες Πατριαρχών και επισκόπων και η Εκκλησία ουδέποτε αμφισβήτησε την αγιότητα των ανθρώπων αυτών.

    "Πάντα χορηγεί τό Πνεύμα τό Άγιον, .... όλον συγκροτεί τόν θεσμόν τής Εκκλησίας" σε εντελώς άλλη διάσταση από το "Ορθολογιστικό πνεύμα" του Αιρετικού..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Είπαμε, άλλο μέγας θεολόγος και άλλο μέγας υπερόπτης.

    Αιρετικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου