----------------------------------------------------------------
Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου
Εισαγωγικά.
Μητροπολίτης του Οικουμενικού θρόνου σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://panorthodoxsynod.blogspot.com/2025/12/his-eminence-metropolitan-job-of.html μεταξύ των άλλων λέει και τα εξής για το οικουμενιστικό θέατρο (*συμμετοχή ορθοδόξων και αιρετικών) στην Νίκαια της Βιθυνίας τον Νοέμβριο του 2025.:
«…This is an important presentation: it shows, once again, that the Nicene faith constitutes the common denominator of all Christian Churches and the foundation on which visible unity must be built. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ « Πρόκειται για μια σημαντική παρουσία: δείχνει, για μια ακόμη φορά, ότι η Νικαία πίστη αποτελεί τον κοινό παρονομαστή όλων των Χριστιανικών Εκκλησιών και το θεμέλιο πάνω στο οποίο πρέπει να οικοδομηθεί η ορατή ενότητα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι στην πρώτη συνδιάσκεψη του Κινήματος Πίστης και Τάξης στη Λωζάνη το 1927, αυτό το σύμβολο πίστης αναγνωρίστηκε ως οικουμενικό. Αργότερα, ένα μελέτημα της Πίστης και Τάξης με τίτλο «Ομολογώντας την Ενιαία Πίστη» δηλώνει ξεκάθαρα ότι «το Σύμβολο της Νίκαιας είναι συνόδικό σύμβολο, το οποίο μέσω της ευρείας αποδοχής του έγινε το οικουμενικό σύμβολο της ενότητας της Εκκλησίας στην πίστη». |
Σχόλια
Ο όρος «ορατή ενότητα»
Α.Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει ότι η πλήρης ενότητα υπάρχει ήδη στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Όταν λοιπόν ένα κείμενο μιλά για ορατή ενότητα όλων των Εκκλησιών, μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Εκκλησία είναι «διαιρεμένη», και πρέπει να «ξανααποκτηθεί» η ενότητα.
Αυτό δεν είναι Ορθόδοξη εκκλησιολογία (η Εκκλησία δεν διαιρείται), αλλά αιρετική προτεσταντική διδασκαλία
Β. Η χρήση του όρου «οικουμενικό σύμβολο ενότητας της Εκκλησίας» στο ΠΣΕ
Στην Ορθόδοξη θεολογία, το Σύμβολο της Πίστεως είναι έκφραση της πίστης της ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ Εκκλησίας και όχι εργαλείο συνένωσης διαφορετικών δογμάτων. Αν χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο συνένωσης, τότε αποδεχόμαστε την αιρετική διδασκαλία του ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΙΝΙΜΑΛΙΣΜΟΥ.
Ο δογματικός μινιμαλισμός είναι η θεολογική πρακτική κατά την οποία:
1. μειώνονται ή “απλοποιούνται” τα δόγματα
2. αποσιωπώνται σημαντικές δογματικές διαφοροποιήσεις
3.προβάλλεται μόνο ένα μικρό, “ουδέτερο” κοινό δόγμα, ώστε να παρουσιαστεί τεχνητή ενότητα ανάμεσα σε διαφορετικές ομολογίες
Με άλλα λόγια:
Δογματικός μινιμαλισμός = η προσπάθεια να χτίσουμε ενότητα μειώνοντας τη σημασία των δογμάτων.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί αυτόν τον τρόπο αντιπατερικό και εκκλησιολογικά λανθασμένο, διότι τα δόγματα δεν είναι “διαπραγματεύσιμες γνώμες” αλλά θεμελιώδεις αλήθειες περί Θεού και σωτηρίας.
Παραδείγματα δογματικού μινιμαλισμού
Α. Να λέγεται ότι η ενότητα των Εκκλησιών μπορεί να χτιστεί μόνο πάνω στο Σύμβολο της Πίστεως, παρακάμπτοντας:
- το Filioque
- το Πρωτείο του πάπα
- την Ακτιστότητα της Χάριτος
- τις αιρέσεις του Προτεσταντισμού
- την αποστολική διαδοχή
κ.λπ.
β. Να προβάλλεται ένα “κοινό ελάχιστο δόγμα” ως βάση ενότητας, ενώ αποκρύπτονται ουσιώδεις διαφορές.
▪ Να λέγεται ότι “τα δόγματα δεν είναι τόσο σημαντικά, αρκεί η αγάπη”.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου