Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ελέγχει δριμύτατα τον Μητροπολίτη Φλωρίνης, που διαστρέφει τα λόγια του.

 

ΟΥΔΕΝ ΔΕΔΟΙΚΑ ΩΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ…(«Τίποτε (δηλαδή) δεν φοβήθηκα τόσο, όσο τους επισκόπους».Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος)

Στην ομιλία στην Μονή της Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου στις 25 Οκτωβρίου 2025  ο  μητροπολίτης Φλωρίνης μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής:

1.Η Εκκλησία είναι η Σύνοδος της Κρατικής Εκκλησίας, που είναι Η ΜΌΝΗ αρμόδια για την εφαρμογή των ιερών κανόνων. Αυτή αποφασίζει πως θα εφαρμόζονται οι ιεροί κανόνες γι΄αυτό θα πρέπει ο λαός να κάνε υπακοή .

2.Η αποτείχιση είναι αίρεση και όσοι την εφαρμόζουν πάσχουν από εωσφορικό εγωϊσμό και αλαζονεία.

3.Τα Μυστήρια που τελέστηκαν στην Μονή της Αγίας Παρασκευής, από το 2017 έως την κοίμηση του γέροντα Μαξίμου Καραβά  είναι ΑΚΥΡΑ και πρέπει να επαναληφθούν.

4.Έχει ως επίσκοπος  απόλυτη εξουσία (πνευματική και διοικητική)  σε όλους τους ναούς και τις Μονές της Μητρόπολης και τα δικαιώματά του πηγάζουν από ΦΕΚ και κρατικούς νόμους.

Στον επίλογο δε, του ήρεμου μεν αλλά παραληρηματικού του λόγου. είπε τα εξής: "Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε τα εξής σημαντικά:» Καλύτερα να κάνουμε λάθη μέσα στην Εκκλησία , παρά να είμαστε σωστοί έξω από Αυτή».

(Ολόκληρη η ομιλία του Μητροπολίτη δημοσιεύεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

https://www.youtube.com/watch?v=16iIJydQ-Ao)

Τα παραπάνω είναι απόσπασμα από ένα λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και κυκλοφορεί και με την εξής μορφή : «Καλύτερα μετά της Εκκλησίας να πλανάσαι παρά εκτός Αυτής να αληθεύεις».

Στην συνέχεια θα  αποδείξουμε την διαστροφή που επιχειρεί ο Μητροπολίτης Φλωρίνης (και δεν είναι ο μοναδικός) στα λόγια του χρυσορρήμονος Αγίου.

Το ιστορικό του λόγου

Ας δούμε όμως τι, που και πως το είπε ο ιερός Χρυσόστομος.

Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος εκτός της καταδίκης της αρειανικής αιρέσεως τακτοποίησε και όρισε τον συνεορτασμό της Εκκλησίας στην εορτή του Πάσχα.

Οι Τεσσαρασκαιδεκατίτες αρνήθηκαν να συμμορφωθούν και συνεόρταζαν την εορτή ύστερα από την Σύνοδο μετά των Ιουδαίων, την δεκάτη τετάρτη Νισσάν, μη ακολουθώντας την Εκκλησία. Ο άγιος Ιεράρχης στην προσπάθειά του όπως τους διορθώσει και ελκύσει προς εαυτόν, εκτός άλλων, εκφώνησε τον «κατά Ιουδαίων» τρίτο λόγο του «εις τους τα πρώτα Πάσχα νηστεύοντας». Συνεπώς, ως εκ προοιμίου φαίνεται, δεν αναφέρεται σε δόγμα πίστεως το θέμα αλλά τάξεως και αφορά σχισματική ομάδα, που εξήλθε της κοινωνίας της Εκκλησίας επειδή λάθος εξελάμβαναν το ζήτημα του καθορισμού της εορτής του Πάσχα και έδιναν σωτηριολογική σημασία εκεί που δεν έπρεπε να δώσουν.

Το ζητούμενο ήταν να συνεορτάζει η Εκκλησία και όχι η παρατήρηση ημερών και καιρών και ενιαυτών. Κατόπιν τούτων των εισαγωγικών καταχωρούμε το σχετικό απόσπασμα του ιερού Πατρός:

«Μη τοίνυν, των τελειοτέρων παραγενομένων πραγμάτων προς τα πρότερα επανατρέχωμεν»,: «μηδέ ημέρας και καιρούς και ενιαυτούς παρατηρώμεν, αλλά πανταχού τη Εκκλησία μετ’ ακριβείας επώμεθα, την αγάπη και την ειρήνην προτιμώντες απάντων». «Ει γαρ και εσφάλλετο η Εκκλησία, ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσμα τος τούτου».

Μη λοιπόν, λέγει, από τα τελειότερα επιστρέφουμε στα ατελή.( Προηγήθηκε, υπό του αγίου Χρυσοστόμου, η διαφοροποίηση του παλαιού με το καινό Πάσχα). Μη λοιπόν, τους λέγει, ενώ έχουμε το νέο πνευματικό επιστρέφετε στο Νομικό πάσχα και συνεχίζει: Να μη παρατηρούμε ημέρες και καιρούς, αλλά πάντοτε να ακολουθούμε την Εκκλησία με ακρίβεια, προτιμώντας την αγάπη και την ειρήνη από όλα. Και επιφέρει το επίμαχο απόσπασμα: «Ει γαρ και εσφάλλετο η Εκκλησία, ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσμα τος τούτου».

Δηλ.γιατί και αν έσφαλε η Εκκλησία, λέγει, δεν είναι τόσο μεγάλο το κατόρθωμα από την ακρίβεια των χρόνων, όσο το έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσματος τούτου.

Πάνω λοιπόν σ’ αυτό το απόσπασμα στηρίζονται η ένσταση αλλά και άλλοι που επικαλούνται το: «Καλύτερα μετά της Εκκλησίας να πλανάσαι παρά εκτός Αυτής να αληθεύεις».

Eννοεί ο θείος Χρυσόστομος ότι μπορεί να σφάλλει, να πλανηθεί η Εκκλησία και μαλιστα σε δογματικά θέματα; Εμείς απαντούμε πως βεβαιότατα: ΟΧΙ.

« Η  Εκκλησία ως σύνολο, ως πλήρωμα, είναι αλάθητη, δεν αποκλείεται όχι μόνο μέλη της   Εκκλησίας να πλανηθούν, πατριάρχες, επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και λαικοί, αλλά και ολόκληρες τοπικές εκκλησίες παρασυρόμενες από τους επί κεφαλής τους προκαθημένους ή και από τοπικές συνόδους. Και όχι μόνο μία τοπική εκκλησία, αλλά και ομάδα τοπικών εκκλησιών. Η εκκλησιαστική ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα αιρέσεων, όπως ο Αρειανισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός, η Εικονομαχία, οι οποίες επί μακρά χρονικά διαστήματα εκυριάρχησαν κατά τόπους ή και καθολικά, οπότε την αληθινή Εκκλησία διέσωσαν όσοι, ολιγώτεροι ή περισσότεροι, δεν παρασύρθηκαν από τις αιρέσεις αλλά παρέμειναν στην παραδεδομένη πίστη..». (π.Θ.Ζήσης)

Ωστόσο, προς στιγμή, εάν μας επιτραπεί να γίνει αποδεκτό πως, ναί αυτό εννοεί, ας μας συγχωρέσει ο Άγιος, το κάνουμε όμως να δούμε σε τι άτοπα οδηγεί. Τότε μήπως έσφαλε, πλανήθηκε  η Εκκλησία στην διατύπωση του Τριαδολογικού δόγματος; Μήπως του Χριστολογικού και των άλλων δογμάτων; Μήπως στην διατύπωση του Συμβόλου της Πίστεως; Μήπως έσφαλε και ο απόστολος Παύλος λέγοντας ότι η Εκκλησία είναι «στύλος και εδραίωμα  της αληθείας», (Α’ Τιμ. 3, 15);

Αλλά και ο ίδιος ο Χρυσόστομος λέγει ότι ο Παύλος είναι το στόμα του Χριστού: «Άκουσον γούν τι φησιν ο Παύλος· όταν δε τον Παύλον είπω, τον Χριστόν λέγω· εκείνος γαρ εστιν ο την Παύλου κινών ψυχήν».

 Άρα το λάθος αυτό πρέπει να καταλογισθεί στον ίδιο τον Κύριο, το οποίον είναι ατοπώτατον. Αλλά τότε τι έννοεί; Και εάν ακόμη, καθ’ υπόθεσιν, έσφαλε η Εκκλησία στον καθορισμό της ημέρας του Πάσχα - που πραγματικώς δεν έσφαλε - εσείς έπρεπε να ακολουθήσετε Αυτήν και να μη συνεορτάζετε με τους Ιουδαίους, θεωρώντας τούτο ότι σώζει, διότι τότε πρέπει να τηρήσετε και όλον τον νόμο.

Ιδού πως το διατυπώνει: «Και όπερ Παύλος προς Γαλάτας έλεγε, τούτο και εγώ υμίν λέγω· "γίνεσθαι ως εγώ, ότι καγώ ως υμείς". Τι δε τούτό εστιν; Έπειθεν αυτούς αποστήναι περιτομής, καταφρονήσαι σαββάτων και ημερών και των άλλων των νομίμων απάντων». Και κατωτέρω: "Αλλά και άτινα ην μοι κέρδη, ταύτα ήγημαι διά τον Χριστόν ζημίαν" τουτέστιν, Απέστην αυτών καθάπαξ. Γίνεσθαι ούν ως καγώ· και γαρ καγώ ως υμείς ήμην».

Το ότι ο κλεινός και άγιος τούτος Ιεράρχης εντέλλεται την απομάκρυνση εκ των κακοδοξούντων ποιμένων, τούτο τεκμηριώνεται από άλλα αποσπάσματά του, ενδεικτικώς:

«Τι ούν, φησιν, όταν πονηρός η, και μη πειθώμεθα; Πονηρός, πως λέγεις; ει μεν πίστεως ένεκεν, φεύγε αυτόν και παραίτησε, μη μόνον αν άνθρωπος η, αλλά καν άγγελος εξ ουρανού κατιών».

 

Ο δε όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης εν προκειμένω λέγει:

«Εχθρούς γαρ Θεού ο Χρυσόστομος, ου μόνον τους αιρετικούς, αλλά και τους τοις τοιούτοις κοινωνούντας, μεγάλη και πολλή τη φωνή απεφήνατο».

 

Ο δε όσιος Μελέτιος ο Γαλησιώτης λέγει:

«Ο δε χρυσόγλωττος πατήρ εν πλείστοις και πολλάκις υμάς υπέμνησα, φησίν, αγαπητά τεκνία, περί των ταίς αιρέσεσι δεινών περιπιπτόντων· αλλά νυνί και δέομαι, και δυσωπώ προθύμως μηδ’ όλως τοις αιρετικοίς κατά τι κοινωνείτε, μηδέ συγκαταβαίνετε τη τούτων βλασφημία· μη βρώμασι, μη πόμασι, μη σχέσει, μη φιλία, αυτοίς συναναμίγνυσθε και γαρ εκ τούτων πάντων της του Χριστού μερίζεσθε καθολικώς αγάπης, και βασιλείας ουρανών μακράν αλλοτριούσθε»

 

Επί τέλους πρέπει να τελειώνουμε μ’ αυτό το κακόδοξο παραμύθι.

(Πηγή: Ιερομονάχου Ευγενίου-Η ΈΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΜΟΛΥΣΜΟΥ-Επιμέλεια κειμένου: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: (όσοι θέλουν να το προμηθευτούν ΔΩΡΕΑΝ, με μοναδικό έξοδο τα ταχυδρομικά να μας στείλουν τα στοιχεία τους στο e-mail  melitinisdometianos@gmail.com)