Αντιρρητικός λόγος στη δεύτερη ανακοίνωση Ιερών Μονών και Ησυχαστηρίων σχετικά με τον προσωπικό αριθμό (B)

 

ΜΕΡΟΣ -Β

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωσης βρίσκεται και στην ηλεκτρονική διεύθυνση.

https://agonasax.blogspot.com/2025/08/blog-post_59.html

 

Επίσης τα σχόλια θα απαντηθούν μετά την ολοκλήρωση της δημοσίευσης του άρθρου.

π.Δ.Α

MEΡΟΣ  B

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

7. Σχόλια στην (ε) παράγραφο. Η Αποκάλυψη και οι Άγιοι προειδοποιούν

Στη συγκεκριμένη παράγραφο οι υπογράφοντες Αββάδες και Αμμάδες προσπαθούν να παρουσιάσουν την ερμηνεία του παρακάτω χωρίου της Αποκάλυψης χρησιμοποιώντας ερμηνείες από τον όσιο Εφραίμ τον Σύρο, Άγιο Αρέθα Επίσκοπο  Καισαρείας και Ἅγιο  Παΐσιο  Αγιορείτη .

«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς.» (Ἀποκ 13, 16-18).

 

ΣΧΟΛΙΑ.

Σχετικά με τις ερμηνείες  που αναφέρονται σημειώνουμε τα εξής.

Α. Τα ΝΟΘΑ ΒΙΒΛΙΑ του Οσίου Εφραίμ του Σύρου

Υπάρχουν κείμενα τα οποία η Ορθόδοξη Πατρολογία τα χαρακτηρίζει ΩΣ ΝΟΘΑ. Στην κατηγορία των ΝΟΘΩΝ βιβλίων ανήκουν οι τρεις ομιλίες του Οσίου Εφραίμ του Σύρου «εις την παρουσία του Κυρίου και περί συντελείας του κόσμου και εις την παρουσίαν του Αντιχρίστου». (είναι αυτά που αναφέρονται στην ανακοίνωση)

Ο μακαριστός Καθηγητής Πατρολογογίας  Στυλιανός Παπαδόπουλος στο έργο του ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΜΟΣ Β σελ.332-333 και 339 σημειώνει τα εξής:

«Γνωρίζουμε μια μεγάλη σειρά ελληνικών κειμένων τα οποία εμφανίζονται ως μεταφράσεις έργων του ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ εκ του συριακού πρωτοτύπου, αλλά θα πρέπει να είμεθα τουλάχιστον επιφυλακτικοί για τελικά ερμηνευτικά συμπεράσματα, όταν ληφθεί υπόψιν ότι τα περισσότερα ελληνικά έργα του Οσίου Εφραίμ  ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΝΟΘΑ, ΕΝΩ ΑΛΛΑ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ (ΚΑΙ ΔΗ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ) ΠΑΡΑΦΡΑΣΕΙΣ, ΣΥΜΠΙΛΗΣΕΙΣ, ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ΣΥΝΕΝΩΣΕΙΣ ΕΦΡΑΙΜΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ και ότι στις επεξεργασίες ποικίλης εκτάσεως γνήσιων και μη έργων του ΕΦΡΑΙΜ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ «ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΊΣΤΟΥ».

Β. ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΑΓΙΟΣ Ο ΑΡΕΘΑΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

Άγιος είναι ο μεγαλομάρτυς Αρέθας, που γιορτάζει στις 24 Οκτωβρίου και δεν έχει καμία σχέση με ερμηνείες της Αποκάλυψης. Ο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Αρέθας θεωρείται ένας από τους διαπρεπέστερους λογίους της Μεσοβυζαντινής περιόδου, και από τους πρωτεργάτες της αναβίωσης των κλασικών σπουδών στο Βυζάντιο, όμως αποτελεί και αντιλεγόμενο πρόσωπο. Συμμετείχε ενεργά στην πολιτική της Αυλής στην Κων/πολη που έζησε  και ενεπλάκη στη διαμάχη για το σκάνδαλο που δημιουργήθηκε, όταν ο αυτοκράτορας Λέων ΣΤ  προσπάθησε να παντρευτεί για τέταρτη φορά, αφού οι τρεις πρώτες του γυναίκες πέθαναν αφήνοντάς τον χωρίς κληρονόμο^.. Συνέταξε σχόλια για την Αποκάλυψη, για τα οποία έκανε αξιοσημείωτη χρήση του παρόμοιου έργου του προκατόχου του, Ανδρέα Καισαρείας

 Παρά τη φήμη του ως μελετητή, ο Αρέθας περιγράφεται ως «... στενόμυαλος, κακός ... νοσηρά φιλόδοξος και απολύτως αδίστακτος... ». ( Jenkins, Romilly (1987). Byzantium: The Imperial Centuries Ad 610-1071. Canada: University of Toronto Press. σελ. 219)

Γ. Σχετικά με την επιστολή του Οσίου Παϊσίου δημοσιεύτηκε εκτενές άρθρο του γράφοντος, που οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το βρουν στο link.

https://fdathanasiou.wordpress.com/2023/10/15/o-%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%8a%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%82/

To θέμα του χαράγματος του Αντιχρίστου είναι ένα από τα ΘΕΟΛΟΓΟΥΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ, δηλαδή θέματα που η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΣΗ. Οι άγιοι και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς έδωσαν κάποια  ερμηνευτικά στοιχεία και με βάση αυτά ο χριστιανός πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του. Στις διάφορες ερμηνείες που δόθηκαν από αυτούς πουθενά  δεν γίνεται αναφορά σε έγγραφα ή σε γραφειοκρατικές διαδικασίες του κράτους. Μη ξεχνάμε, ότι πολλοί Άγιοι και μάρτυρες έζησαν ως υπήκοοι αθέων αρχόντων και κυβερνήσεων. Υπάκουσαν στους νόμους αυτών, αλλά ομολόγησαν, όταν τους ζήτησαν να απαρνηθούν  επίσημα την πίστη τους. Στην πορεία θα παρουσιάσουμε τις απόψεις Αγίων και Εκκλησιαστικών συγγραφέων για το θέμα.

Μερικοί σύγχρονοι γέροντες ερμηνεύουν την Αποκάλυψη «κατά το δοκούν» με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση στο χριστεπώνυμο πλήρωμα. Πάντως οι ερμηνείες που δόθηκαν από αυτούς μέχρι τώρα ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΑΝ.

Η βάση μας για τη συζήτηση είναι η Αγία Γραφή και ειδικά η Αποκάλυψη. Οι γνώμες -ερμηνείες των Αγίων μάς προσφέρουν βοήθεια, αλλά δεν είναι πάνω από την Αγία Γραφή. Πολλοί Άγιοι δεν συμφωνούσαν ή υπερέβαλαν σχετικά με τα θέματα περί Αντιχρίστου, αυτό όμως δεν τους κάνει λιγότερο Αγίους.

Η Αποκάλυψη, λοιπόν, είναι ξεκάθαρη στο θέμα του σφραγίσματος: αυτό θα δοθεί συγκεκριμένα στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο (αναφέρονται και αλληγορικές ερμηνείες), θα δοθεί, όταν θα έχει ΟΧΙ απλώς έρθει, αλλά αφού θα έχει φανερωθεί ο Αντίχριστος· θα έχει τότε ολοκληρωθεί η ανοικοδόμηση (θα είναι λειτουργικός δηλαδή ο ναός στον οποίο θα καθίσει ως άλλος «θεός» ο Αντίχριστος)· και, βέβαια, θα έχουν προηγηθεί οι δύο προφήτες, οι οποίοι θα μας αποκαλύψουν ποιος θα είναι και στη συνέχεια θα θανατωθούν από αυτόν.

Αυτά τα γεγονότα γιατί ΑΠΟΣΙΩΠΩΝΤΑΙ ;; Δεν αποτελεί αυτό διαστρέβλωση του Ιερού Βιβλίου της Αποκάλυψης;;;;

8. Σχόλια στην στ΄ παράγραφο. Το Αυτεξούσιο. Το μέγιστο δώρο του Θεού στον άνθρωπο

Ολόκληρο το κείμενο είναι μια παραποίηση της έννοιας του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ και της ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου, όπως το ερμήνευσαν οι Άγιοι της Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων και  ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός που μνημονεύεται . Πριν προχωρήσουμε, θα αναφέρουμε εν συντομία ποια είναι η έννοια του αυτεξούσιου..

Θα χρησιμοποιήσουμε ως πηγές τις εξής:

Α.  Ομιλία του καθηγητή Δ.Τσελεγγίδη  που έγινε στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής, Holy Cross, της Βοστώνης, Η.Π.Α., το εαρινό εξάμηνο του 2005.

Β. Αποσπάσματα από την εργασία του Χ.Κουτρή με τίτλο «Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ Ι ΑΝΝΗ ΤΟΝ ∆ΑΜΑΣΚΗΝΟ»

Το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ στην Ορθόδοξη Θεολογία.

Από τη δημιουργία του ακόμη ο άνθρωπος έλαβε τη δύναμη της ελευθερίας (του αυτεξουσίου), με την οποία μπορεί να αντιστέκεται στον πονηρό και να συμβάλει αποφασιστικά στην πραγματοποίηση του καθ' ομοίωση. Με άλλα λόγια, εξαιτίας του αυτεξουσίου, ο άνθρωπος έχει την οντολογική δυνατότητα να αντιστέκεται στην αμαρτία και να μην αμαρτάνει.

 Ο Θεός  έθεσε τις δυνάμεις του αυτεξουσίου στον άνθρωπο, για να μπορεί να πετυχαίνει το αγαθό κινούμενος ελεύθερα και όχι αναγκαστικά. Ο άνθρωπος έλαβε την «αυτονομία της γνώμης», για να διαφέρει οντολογικώς από τα ζώα, που οδηγούνται από τα φυσικά ένστικτά τους, και για να έχει την ελευθερία ως αφορμή των επιβραβεύσεων του Θεού για τον αγώνα που έκανε.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και η πλειοψηφία των Πατέρων εντοπίζουν το «κατ’ εικόνα» του ανθρώπου κυρίως στη νοερή και αυτεξούσια φύση του, ενώ το «καθ’ ομοίωσιν» στη δυνατότητά του να ομοιάσει «κατά χάρη» στο ∆ημιουργό Θεό  μέσα από μία διαρκή πορεία τελειώσεως, στην ελευθερία δηλαδή του ανθρώπου να κινηθεί αυτεξούσια είτε προς την αρετή, είτε προς την κακία.

Η πτώση του Αδάμ σήμανε την αμαύρωση του κατ' εικόνα και τη φθορά στο αυτεξούσιο του ανθρώπου. Έτσι, ο άνθρωπος, αντί να κινείται στην κατεύθυνση της ελευθερίας του πρωτοτύπου του, βρέθηκε μέσα στην περιοχή της επιρροής του πονηρού. Ο πονηρός δεν μπόρεσε ασφαλώς να καταργήσει το αυτεξούσιο του ανθρώπου, όμως το συσκότισε με την ενέργεια της αμαρτίας, και με τον τρόπο αυτό το εμπόδισε να κινείται στην πιο πάνω προοπτική.

Μπορεί το αυτεξούσιο να αποτελεί χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, οι δυνατότητες όμως άσκησής του εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες, όπως η λογική ικανότητα, ο τόπος, ο χρόνος, οι περιορισμένες δυνάμεις του ανθρώπου, η φθαρτότητά του, καθώς και οι διαθέσιμες επιλογές την εκάστοτε χρονική στιγμή.

Είναι σαφές πάντως ότι, σύμφωνα με τον Αγ.Ι.∆αμασκηνό, το αυτεξούσιο συνοδεύει τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του και γι’ αυτό αποτελεί γνώρισμα τόσο του προπτωτικού, όσο και του μεταπτωτικού ανθρώπου. Απλώς, στο μεταπτωτικό άνθρωπο, το αυτεξούσιο παρουσιάζεται εξασθενημένο, αφ’ ενός λόγω των αμαρτητικών ροπών του πεπτωκότος ανθρώπου και αφ’ ετέρου εξαιτίας των περιορισμένων του δυνατοτήτων λόγω της φθοράς και του θανάτου.

Συμπερασματικά, αναφέρουμε ότι το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ, επειδή είναι συνδεδεμένο με το ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ, σχετίζεται με τη ΣΧΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ - ΘΕΟΥ και ο άνθρωπος έχει την οντολογική δυνατότητα να αντιστέκεται στην αμαρτία και να μην αμαρτάνει. Με βάση λοιπόν τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ως ιδιότητα του «κατ΄εκόνα» έχει σχέση με επιλογές που το αμαυρώνουν και αυτές οι επιλογές είναι Η ΑΜΑΡΤΙΑ.

"Αμαρτία" σημαίνει: "αστοχία". Και "αμαρτάνω" σημαίνει: "αστοχώ". Όταν όμως μιλάμε για αστοχία, είναι φυσικό να υπονοείται η ύπαρξη ενός στόχου.

Και ποιος είναι  στόχος;;; Μα φυσικά η ομοίωση με τον Θεό!

Έτσι, το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καλλιεργεί τη σωστή πνευματική ζωή και με τη βοήθεια της «εν Χριστώ Χάριτος» καλλιεργεί το ΚΑΘ΄ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Δηλ. η σωστή χρήση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ  κινείται στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΦΑΙΡΑ και δεν έχει καμία σχέση με THN ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή οποιεσδήποτε ανθρώπινες βιοτικές   πολιτικές επιλογές. (Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ). Γι΄ αυτό και στα στυγνά απολυταρχικά καθεστώτα αναδείχθησαν Άγιοι, πρόσωπα  που υπηρετούσαν σε καίριες κρατικές θέσεις είτε πολιτικές, είτε εκκλησιαστικές.

Όμως η κατάχρηση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ και η χρησιμοποίησή του  για βιοτικές πρόσκαιρες  προσωπικές πολιτικές  επιλογές, δημιουργεί πτώσεις  και  καταστάσεις πολιτικά ανυπόφορες. Άρα, οποιαδήποτε πολιτική επιλογή (που δεν σχετίζεται ΜΕ ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ)  δεν επηρεάζει το Αυτεξούσιο του «κατ΄ εικόνα», αλλά τα πολιτικά προνόμια και την πολιτική ελευθερία του ανθρώπου. Έτσι, η άποψη ότι η οποιαδήποτε  πολιτική επιλογή (που επαναλαμβάνω, δεν σχετίζεται με ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ)  ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ δηλ. την ελευθερία του, κινείται έξω από τα όρια της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ και εντός των ορίων του  ΑΘΕΟΥ  ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΥ. Είναι δε λυπηρό, Ορθόδοξοι Χριστιανοί εν αγνοία τους να  ταυτίζουν το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ με  την ελευθερία των πολιτικών βιοτικών επιλογών, που δεν συνοδεύονται από ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ.

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΕΞΟΥΣΙΟ

Διαβάζουμε στο κείμενο.

…. ὁ ἄνθρωπος εἶναι, κατά τήν οὐσία, εἰκόνα τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί μαζί μέ τό λογιστικό ὡς εἰκόνα τοῦ Λόγου ἔχει καί τό αὐτεξούσιο τῆς βουλήσεως ὡς εἰκόνα τοῦ Μεγάλης Βουλῆς Ἀγγέλου Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι γίνεται κατανοητό, γιατί ὁ ἄνθρωπος διασώζει, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, ὄχι μόνον τόν τριαδολογικό τρόπο ὑπάρξεως τοῦ Ἑνός Θεοῦ κατά τήν οὐσία, ἔχοντας νοῦ, λόγο καί πνεῦμα, ἀλλά καί τήν ἐλευθερία τῆς βουλήσεως καθώς καί τήν κυριαρχική ἐξουσία ἐπάνω σέ ὁλόκληρη τήν ἄλογη κτιστή πραγματικότητα]. Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ μόνον νά περιοριστεῖ εἴτε μέ τή βία, ἀφαιρώντας τήν ἐλευθερία τῶν πολιτῶν μέ νομικά ἤ στρατιωτικά μέσα, εἴτε ὑφαρπάζοντας καί καταπατώντας αὐτήν μέ τή διαστροφή τοῦ περιεχομένου της. Καί ἐπειδή ὁ σκοπός τῆς πρώτης βιαίας περίπτωσης εἶναι ἐμφανής καί εὔκολα προκαλεῖ τήν ἀντίδραση, ἐπιλέγεται συνήθως εἴτε ἡ δεύτερη ἐκδοχή τῆς διεστραμμένης ἐλευθερίας μέ τή στοχευμένη προσφορά ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν, ὥστε νά τροποποιήσουν τίς ἀνθρώπινες ἀνάγκες καί τήν ἐπιθυμία ἱκανοποιήσεώς τους κατά τό δοκοῦν, εἴτε ἐπιλέγεται ἡ προσαρμοστικότητα….. Αὐτήν τήν ἐλευθερία, τήν ὁποία δίνει ὁ Θεός στά ἔλλογα κτιστά ὄντα εὐθύς ἐξ ἀρχῆς μέ τή δημιουργία, αὐτήν τήν ἐλευθερία, τήν ὁποία ἐξασφαλίζει ὁ ἴδιος ὁ Θεός κατά τήν ἐνανθρώπησή Του καί αὐτή ἡ ἐλευθερία, διά τῆς ὁποίας μετέχεται τό ἀγαθό ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἐφ’ ὅσον «ἀδέσποτον τι χρῆμα ἡ ἀρετὴ καὶ ἑκούσιον, τὸ δὲ κατηναγκασμένον καὶ βεβιασμένον ἀρετὴ εἶναι οὐ δύναται»[57], αὐτή ἡ ἐλευθερία διακυβεύεται σήμερα ἀπό αὐτούς πού θά ἔχουν πρόσβαση στά προσωπικά δεδομένα καί θά μποροῦν ὁποτεδήποτε νά δράσουν ἐξουσιαστικά προκειμένου νά ἐλέγξουν τίς ἐπιλογές καί ἀποφάσεις τῶν πολιτῶν.

 

ΣΧΟΛΙΟ. Γίνεται φανερό, ότι το αυτεξούσιο της βουλήσεως ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ με την ελευθερία (γενικά) ξεχνώντας οι Άγιοι Αββάδες και Αμμάδες ότι υπάρχουν πολλών ειδών ελευθερίες. Το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ του ανθρώπου σχετίζεται με την εν ΧΡΙΣΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και όχι με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Ο καθηγητής του Α.Π.Θ Δ.Τσελεγγίδης γράφει τα εξής:¨ «Σύμφωνα με την ορθόδοξη ανθρωπολογία σε καμιά περίπτωση ο άνθρωπος δεν στερείται το αυτεξούσιό του στην παρούσα ζωή, ανεξάρτητα από τον βαθμό καταχρήσεως της ελευθερίας του, αφού το κατ' εικόνα δεν καταστρέφεται από την αμαρτία, άλλα μόνον αμαυρώνεται. Στην πράξη αυτό σημαίνει, ότι ο άνθρωπος, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται, μπορεί πάντοτε να επιλέξει αυτεξουσίως, και στη συνέχεια να βιώσει, την όντως ζωή. Ακόμη δηλαδή και όταν ο άνθρωπος κινείται στην περιοχή του πνευματικού θανάτου, ο Θεός δεν αφαιρεί το αυτεξούσιο του ανθρώπου, δίνοντας έτσι την πρακτική δυνατότητα να ανταποκριθεί ελεύθερα στη συνεχή κλήση του για την επιστροφή στην όντως ζωή.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός οριοθετεί τη δράση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ ως εξής.

«Όλα, όσα συμβαίνουν γύρω μας, κάποια βρίσκονται υπό τον έλεγχό μας («ἐφ᾿ ἡμῖν») και κάποια όχι («οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν»).  Στα «ἐφ᾿ ἡμῖν» συγκαταλέγονται κυρίως οι ενέργειες της ψυχής και οι σκέψεις των ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει και για τη «βουλή», αλλά και για όσα μπορούν να γίνουν, δηλαδή τις ενδεχόμενες επιλογές που έχει ο καθένας στη διάθεσή του. Αρχή των επιλογών και των πράξεων του ανθρώπου είναι ο νους και επομένως, εκεί βρίσκεται και η έδρα του αυτεξουσίου, αφού από τη διανοητική ικανότητα του ανθρώπου εξαρτώνται οι κρίσεις, οι συγκαταθέσεις, οι ορμές προς μία πράξη, αλλά και οι αφορμές προς αποφυγή μίας άλλης πράξεως. Στο διανοητικό ανήκουν επιπλέον η «βουλευτική» και «προαιρετική» ικανότητα του ανθρώπου, όπως και οι νοήσεις των νοητών, οι αρετές, οι επιστήμες και οι λόγοι των τεχνών.

Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι στα «ἐφ᾿ ἡμῖν» ανήκει η επιλογή του ανθρώπου να κινηθεί ή να μην κινηθεί, να υπακούσει σε μια ορμή ή όχι, να επιθυμήσει ή να μην επιθυμήσει, όσα δεν του είναι απαραίτητα, να πει ψέμματα ή αλήθεια, να προσφέρει ή να μην προσφέρει κάτι, να χαρεί με το καλό ή το κακό και λοιπά. Με λίγα λόγια, στο αυτεξούσιο του ανθρώπου υπάγονται όλα εκείνα τα έργα της αρετής και της κακίας, καθώς και οι τέχνες, αφού και για εκείνες μπορεί ο άνθρωπος να επιλέξει «αν» και «πώς» θα ενεργήσει.

Στα «οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν» εντάσσονται όσα γεγονότα συμβαίνουν, χωρίς να υπάγονται απόλυτα στον έλεγχό του. Εντούτοις, από αυτά κάποια έχουν την αρχή τους στο Θεό και άλλα οφείλονται στους ανθρώπους. Για παράδειγμα, μολονότι ο άνθρωπος δεν ελέγχει τη «μετά θάνατον» κρίση, ωστόσο είναι οι δικές του πράξεις που λαμβάνονται υπόψη από τον Θεό κατά την απόδοση αμοιβής. Πέραν αυτών, όλα τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τη θεία βούληση.

Στα «οὐκ ἐφ᾿ ἡμῖν» ανήκουν η γένεση του ανθρώπου, ως αποτέλεσα της δημιουργικής δυνάμεως του Θεού, η διατήρησή του στη ζωή ως έργο της συνεκτικής δυνάμεως του Θεού και η διακυβέρνηση του ανθρώπου ως προϊόν της προνοητικής δυνάμεως του Θεού, δηλαδή της θείας πρόνοιας,

Όταν ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή προσανατολίσει το αυτεξούσιο και τη θέλησή του σταθερά και αγαπητικά προς τον Θεό, μπορεί και στην επίγεια ζωή να προγευθεί χαρισματικώς την αΐδια ζωή του Θεού, ενώ στη μέλλουσα βασιλεία να τη βιώσει στην πληρότητά της. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να γίνει σε καμιά περίπτωση με μόνη την ελεύθερη θέληση του ανθρώπου. Η βίωση της ζωής του Τριαδικού Θεού από τον άνθρωπο αποτελεί σε τελευταία ανάλυση δωρεά της Χάριτος του Θεού, που προϋποθέτει όμως απαραιτήτως την ελεύθερη αποδοχή της από τον άνθρωπο, αλλά και τη συνεχή ελεύθερη συνεργία του.

Συμπερασματικά.

Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω φαίνεται καθαρά, ότι το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ως ιδιότητα του «κατ΄εκόνα» έχει σχέση με επιλογές, που το αμαυρώνουν και αυτές οι επιλογές είναι η ΑΜΑΡΤΙΑ.

"Αμαρτία" σημαίνει: "αστοχία". Και "αμαρτάνω" σημαίνει: "αστοχώ". Όταν όμως μιλάμε για αστοχία, είναι φυσικό να υπονοείται η ύπαρξη ενός στόχου.

Και ποιος είναι  στόχος;;; Μα φυσικά η ομοίωση με τον Θεό!

Έτσι, το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καλλιεργεί τη σωστή πνευματική ζωή και με τη βοήθεια της «εν Χριστώ Χάριτος» καλλιεργεί το ΚΑΘ΄ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Δηλ. η σωστή χρήση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ  κινείται στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΦΑΙΡΑ και δεν έχει καμία σχέση με THN ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή οποιεσδήποτε ανθρώπινες βιοτικές   πολιτικές επιλογές. (Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.). Γι΄ αυτό και στα στυγνά απολυταρχικά καθεστώτα αναδείχθησαν Άγιοι, πρόσωπα  που υπηρετούσαν σε καίριες κρατικές θέσεις είτε πολιτικές είτε εκκλησιαστικές.

Όμως, η κατάχρηση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ και η χρησιμοποίησή του  για βιοτικές πρόσκαιρες  προσωπικές πολιτικές  επιλογές, δημιουργεί πτώσεις  και  καταστάσεις πολιτικά ανυπόφορες. Άρα, οποιαδήποτε πολιτική επιλογή (που δεν σχετίζεται ΜΕ ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ) δεν επηρεάζει το Αυτεξούσιο του «κατ΄εικόνα», αλλά τα πολιτικά προνόμια και την πολιτική ελευθερία του ανθρώπου. Έτσι, η άποψη ότι η οποιαδήποτε  πολιτική επιλογή (που επαναλαμβάνω, δεν σχετίζεται με ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ)  ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ δηλ. την ελευθερία του, κινείται έξω από τα όρια της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ και εντός των ορίων του  ΑΘΕΟΥ  ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΥ. Είναι δε λυπηρό Ορθόδοξοι Χριστιανοί εν αγνοία τους να  ταυτίζουν το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ με  την ελευθερία των πολιτικών βιοτικών επιλογών, που δεν συνοδεύονται από ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Επομένως, δεν είναι αμαρτία η παραλαβή της νέας ψηφιακής ταυτότητας,  αφού ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ούτε επηρεάζει το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ.

 

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ