Το 22ο σημείο του κειμένου «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» της ψευδοσυνόδου της Κρήτης

 

Εκτελούν πιστά το 22ο σημείο του κειμένου «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» της ψευδοσυνόδου της Κρήτης το οποίο λέει:

 

22 Η Ορθόδοξος Εκκλησία θεωρεί καταδικαστέαν πάσαν διάσπασιν της ενότητος της Εκκλησίας, υπό ατόμων η ομάδων, επί προφάσει τηρήσεως η δήθεν προασπίσεως της γνησίας Ορθοδοξίας. Ως μαρτυρεί η όλη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η διατήρησις της γνησίας ορθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον διά του συνοδικού συστήματος, το οποίον ανέκαθεν εν τη Εκκλησία απετέλει την ανωτάτην αυθεντίαν επί θεμάτων πίστεως και κανονικών διατάξεων (κανών 6 της Β’ Οικουμενικής Συνόδου).

Ὅ­πως πα­ρα­τη­ρεῖ, γιὰ τὸ ἐπίμαχο αὐτὸ σημεῖο, ὁ Καθη­γη­τὴς κ. Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης σὲ σχε­τι­κὴ ἐπι­στο­λή του πρὸς ὅ­λους τοὺς Ἱ­ε­ράρ­χες: 

«Στὸ ἄρθρο 22 ἡ λεγομένη «Ἁ­γί­α καὶ Μεγά­λη Σύ­νο­δος» προ­δι­κά­ζει τὸ 

ἀ­λά­θη­το τῶν ἀ­πο­φά­σε­ών της.­.. Στὸ ἄρ­θρο αὐ­τὸ πα­ρα­γνω­ρί­ζε­ται τὸ ἱ­στο­ρι­κὸ γε­γο­νός, ὅ­τι στὴν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α ἔ­σχα­το κρι­τή­ριο εἶ­ναι ἡ γρη­γο­ροῦ­σα δογ­μα­τι­κὴ συ­νεί­δη­ση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἡ ὁ­ποί­α στὸ πα­ρελ­θόν ἐπικύρωσε ἢ θε­ώ­ρη­σε λη­στρι­κὲς ἀ­κό­μη καὶ Οἰκουμενι­κὲς Συ­νό­δους. Τὸ Συ­νο­δι­κὸ Σύστημα ἀ­πὸ μό­νο του δὲν δι­α­σφα­λί­ζει μη­χα­νι­στι­κὰ τὴν ὀρθότητα τῆς Ὀρθο­δό­ξου πί­στε­ως. Αὐ­τὸ γί­νε­ται μόνο, ὅ­ταν οἱ συνο­δι­κοὶ Ἐ­πί­σκο­ποι ἔ­χουν μέ­σα τους ἐνεργοποιημένο τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα καὶ τὴν Ὑποστατικὴ Ὁ­δό, τὸ Χρι­στὸ δη­λα­δή, ὁ­πό­τε ὡς συνο­δι­κοὶ εἶ­ναι στὴν πρά­ξη καὶ «ἑ­πό­με­νοι τοῖς ἁ­γί­οις Πα­τρᾶ­σι».

 Στην πραγματικότητα το 22ο άρθρο εισάγει την ζωή της Εκκλησίας μας στην πιο σκληρή μορφή παπισμού που γνωρίζουμε. Το συμπέρασμα που εξάγεται αβίαστα είναι ότι η αιρετική επισκοποκεντρική θεολογία του μητροπολίτου Περγάμου Ζηζιούλα κάνει την παρουσία της αισθητή και σε αυτό το κείμενο, όπου δήθεν η Ορθόδοξος Εκκλησία θεωρεί καταδικαστέαν πάσαν διάσπασιν της ενότητος της Εκκλησίας, υπό ατόμων η ομάδων, που όντως προασπίζουν και τηρούν την γνήσια Ορθοδοξία, την άπαξ παραδοθείσαν επί προφάσει τηρήσεως η δήθεν προασπίσεως της γνησίας Ορθοδοξίας. Δηλαδή πλήρη αναίρεση της πράξεως και μαρτυρίας των Αγίων Ομολογητών και Μαρτύρων και κακοποίηση και βάναυση διαστρέβλωση της Εκκλησιαστικής μας ιστορίας, διότι από όσο ξέρουμε, οι Άγιοι Ομολογητές στάθηκαν κυματοθραύστες στις κακόδοξες Συνόδους και κακόδοξους Πατριάρχες και αιρεσιάρχες, για να έχουμε σήμερα εμείς ζώσα Εκκλησία.

 

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ [θεωρούν ότι δήθεν] ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΧΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τον εξόχως Κανόνα που ρυθμίζει και επεξηγεί περί σχίσματος, τον 15ο της ΑΒ του Μεγάλου Φωτίου1, διότι κατά την νέα εκκλησιολογία των οικουμενιστών,  η διατήρησις της γνησίας ορθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον διά του συνοδικού συστήματος, το οποίον ανέκαθεν εν τη Εκκλησία απετέλει την ανωτάτην αυθεντίαν επί θεμάτων πίστεως και κανονικών διατάξεων.

Σαν να μην έφθανε αυτό, ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ τον 6ο Κανόνα  της Β’ Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΣΧΕΣΗ έχει με το παρόν θέμα, διότι δεν έχει να κάνει με την ορθόδοξο πίστη και την υπεράσπισή της, αλλά για το ποιοι είναι αυτοί που κατηγορούν τους ορθόδοξους επισκόπους διά εγκλήματα και παρασαλεύουν την ευταξία της Εκκλησίας  και πως πρέπει να γίνεται η κρίση.

Πλήρη διαστροφή του κειμένου!!!!

 Παραβιάζεται λοιπόν η εκλησιολογική αρχή της εκκλησιαστικής αυθεντίας του Σώματος της Εκκλησίας (λοιπών κληρικών, μοναχών και λαικών, μαζί με τους αρχιερείς, συνοδικούς και μη συνοδικούς) να αποδεχθεί η να απορρίψει εκ των υστέρων τις αποφάσεις σε θέματα πίστεως, καταστώντας υποχρεωτικές τις αποφάσεις ακόμη και αν δεν είναι σύμφωνες με τις προηγούμενες Ορθόδοξες Συνόδους.

  Είναι σαφής εδώ η προσπάθεια επιβολής διώξεων, καθαιρέσεων και αφορισμών των ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΩΝ στην «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» εκ μέρους των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ο όρος «αποτείχιση» είναι απλώς μια δικαιολογία που χρησιμοποιούν για να λογοκρίνουν, να φιμώνουν και να τιμωρούν όποιον διαφωνεί. 

 Πώς ορίζουν τον όρο «αποτείχιση» ή/και αποφασίζουν αν κάποιος έχει «αποτειχιστεί»;

 Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος μας έδωσε μια υπόδειξη (a hint) πριν από χρόνια όταν είπε: «πρέπει να αλλάξουμε την έννοια του όρου αιρετικός και αίρεση. Οι όροι αιρετικός και αίρεση από εδώ και στο εξής θα σημαίνουν κάποιον που διαφωνεί, αντιδρά, αντιστέκεται και μας παρακούει».

Από όλα αυτά μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το να είσαι σε αποτείχιση ή να βρίσκεσαι σε μια αποτειχισμένη κατάσταση, για τους οικουμενιστές σημαίνει:

 (α) είστε πραγματικά σε «αποτείχιση»,

(β) είχατε επαφή με άτομα που «αποτειχίστηκαν» και ως εκ τούτου έχετε μολυνθεί από αυτους και πρέπει να τεθείτε σε καραντίνα για τη δική σας ασφάλεια και την ασφάλεια της εκκλησίας,

(γ) επιδεικνύετε «αποτειχιστικά χαρακτηριστικά», τάσεις ή συμπεριφορές και ως εκ τούτου πρέπει να περιοριστείτε. --Ο Αρχιεπίσκοπος και οι Νέο- Ταξίτες αποφασίζουν εδώ αν θεωρούν ότι δήθεν έχεις «αποτειχιστική  συμπεριφορά η αποτειχιστικά μυαλά».

Το τελευταίο σημείο (γ) είναι το πιο επικίνδυνο επειδή συνορεύει με τις «Εγκληματικές Σκέψεις (thought crime)» ή την «αστυνομία της σκέψης (thought police)» ή την «αστυνόμευση των σκέψεών μας (policing thoughts)» που αναφέρει ο Τζορτζ Όργουελ στο βιβλίο του 1984.

Και ως εκ τούτου, σας βαφτίζουμε αποτειχισμένος (άσχετος αν στην πραγματικότητα δεν είστε σε αποτείχιση), και θα λάβουμε όλα τα απαραίτητα περιοριστικά μέτρα εναντίον σας ακριβώς όπως έγινε τον καιρό του κορονοϊού. Δηλαδή, η Σεργιανιστική εκκλησία θα μας θεωρεί επικίνδινους για την κοινωνία και θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα που θεωρούν αναγκαία.

Πηγη.Viber.Φωνη εξ Αγίου όρους

Επιμέλεια κειμένου: π.Δ.Α