Η ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.ΑΓΝΩΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1924-1933 (ΜΕΡΟΣ Ζ)

 ΜΕΡΟΣ Ζ

Έρευνα πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

 

Μέρος του ορθοδόξου πληρώματος παρά την ιδιαίτερα δύσκολη τότε εποχή από κάθε άποψη (εθνικός διχασμός, Μικρασιατική καταστροφή, πρόσφυγες κλπ.), δεν αδιαφόρησε για την ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ  αλλά αντέδρασε.

Στον έντυπο τύπο της εποχής δημοσιεύτηκαν τα παρακάτω:

«Μέγας αριθμός Κληρικών και Λαικών την πρώτην Κυριακήν μετά την  εισαγωγή του νέου ημερολογίου , συνήλθεν εις την αίθουσαν εμποροϋπαλλήλων παρά την πλατείαν Μητροπόλεως και εδημιούργησεν τον νομικόν εκπρόσωπον της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ., τον «ΣΥΛΛΟΓΟΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ», ο οποίος το 1926 διωργανώθη και μετωνομάσθη εις «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»·(.Ε.Θ.Κ -ΓΟΧ)

Η εκκλησιαστική δράσις της «Ε.Θ.Κ. των Γ.Ο.Χ.» και η των εξ Αγίου Όρους έξοδος ορισμένων Ιερομονάχων και η αποκάλυψις των αποφάσεων των Πανορθοδόξων Συνόδων, δι' ων κατεδικάσθη τελεσιδίκως η αλλαγή του ημερολογίου, έφεραν εις δύσκολον θέσιν τον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, ο οποίος εκίνησεν μεσαιωνικούς διωγμούς κατά των Γ.Ο.Χ., αγνοών, ότι η Χάρις του Θεού και «δι' αυτών των κωλυόντων τα πράγματα αυξάνεσθαι παρασκευάζει». (Ε.Π. 53, 258). Εν προκειμένω, διά των μεσαιωνικών διωγμών ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, επέτυχεν το αντίθετον, ήτοι τον θρίαμβον της Ορθοδοξίας διά της πλήρους αποκαλύψεως του εγκλήματός του.

…Κατά την εορτήν των Θεοφανείων του 1925, η οποία είχεν προγραμματισθεί υπό των Ορθοδόξων να εορτασθή εις τον εν Π. Φαλήρω Ιερόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου Ξηροταγάρου και κάμουν και την κατάδυσιν του Τιμίου Σταυρού, καταφθάνει δύναμις χωροφυλάκων ο επικεφαλής των οποίων απαιτεί την εκκένωσιν του Ναού!

Ευνόητον είναι, ότι ουδείς υπήκουσεν, οπότε δημιουργούνται σκηναί βίας, χύνεται αίμα αθώων και συλλαμβάνονται 29 άτομα, τα οποία οδηγούνται εις το τμήμα δι' έρευναν μήπως προκύψουν ενοχοποιητικά στοιχεία περί συνωμοσίας, ήτοι έγγραφα, όπλα κ.λπ. Εκ της ερεύνης ουδέν ενοχοποιητικόν στοιχείον προέκυψεν, ως ανεμένετο, διό εν καταφανή αγανακτήσει διά τας διαβολάς και συκοφαντίας κατά των Ορθοδόξων ο Διοικητής εφώναξεν: «Βρε, δεν πέφτει η Δημοκρατία με Ευαγγέλια, Σταυρούς και κομποσχοίνια»!.. Περιττόν κάθε σχόλιον.

Ενώ οι διωγμοί, αι συλλήψεις και η βία, συνεχίζονται ανά το Πανελλήνιον, εις την Αττικήν σημειούνται αιματηρά γεγονότα. Η Εφημερίς «ΣΚΡΙΠ» της 9/22 Νοεμβρίου 1927 έγραφεν:

«Αιματηραί σκηναί διεδραματίσθησαν χθες την πρωίαν εις την Μάνδραν, κατά την λειτουργίαν του εορτάζοντος, συμφώνως προς το Πάτριον ημερολόγιον, Ναού των Ταξιαρχών.

Αστυνομικά Όργανα, πολιορκήσαντα καθ' όλην την νύκτα την Εκκλησίαν, επετέθησαν, κατά την έξοδον του εκκλησιάσματος, εναντίον του ακαλύπτου και αόπλου πλήθους. Το πλήθος ευρεθέν προ της απροόπτου αυτής δολοφονικής επιθέσεως, διεσκορπίσθη εις τας παρόδους, εις την προσπάθειάν του να κρυβή διά να αποφύγη τας δολοφονικάς σφαίρας των οργάνων της τάξεως. Οι χωροφύλακες, καίτοι συνέλαβον τον ιερέα, συνέχισαν εν τούτοις το δολοφονικόν έργον των, υπό τας αράς και τα αναθέματα του πλήθους και ιδίως των γυναικών. Υπολογίζεται ότι έπεσαν άνω των 40 πυροβολισμών ενώ πλείστα θα ήσαν τα θύματα, αν το πλήθος δεν διεσκορπίζετο και δεν έσπευδε εγκαίρως να κρυβή.

Τα θύματα της δολοφονικής επίθεσης

Εκ των υποκοπάνων των χωροφυλάκων, πολλαί εκ των γυναικών του Εκκλησιάσματος ετραυματίσθησαν, άλλαι ελαφρότερον, άλλαι βαρύτερον.

Η σοβαρώτερον όλων τραυματισθείσα είναι η σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη, Αικατερίνη, φέρουσα επικίνδυνον τραύμα δι' υπακοπάνου εις την κεφαλήν, ήτις, μετεφέρθη εις Αθήνας και νοσηλεύεται εις τον «Ευαγγελισμόν». Εις τον «Ευαγγελισμόν» μετεφέρθη και η σύζυγος Μελετίου Κατσαρέλλου, Αγγελική, ήτις φέρει τραύμα διά σφαίρας εις την κεφαλήν.

Η μήνις των χωροφυλάκων δεν εσεβάσθη ουδέ το ιερατικόν σχήμα και το αξίωμα, του συλληφθέντος κληρικού. Ο δυστυχής Ιερεύς, όστις μετεφέρθη υπό κουστωδίας χωροφυλάκων εις τας Αθήνας, είναι καταμωλλωπισμένος εκ των υποκοπάνων των αγροίκων της εξουσίας.

Φαίνεται, ότι λόγω του σκότους και της επικρατησάσης συγχύσεως εκ του δημιουργηθέντος πανικού αλληλοτραυματίσθησαν και πολλά εκ των οργάνων της εξουσίας, μεταξύ των οποίων και εις υπομοίραρχος τραυματισθείς εις τον πόδα ελαφρώς.

Συντάκτης του «Σκρίπ», ζητήσας χθες το εσπέρας εκ του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» πληροφορίας περί της καταστάσεως των θυμάτων, έμαθεν ότι η κατάστασις της πρώτης, της Αικατερίνης Κ. Ρούττη, είναι απελπιστική, και ελάχιστοι ελπίδες διασώσεώς της υπάρχουν. Η Κατσαρέλλου ευρίσκεται εκτός κινδύνου». (Εφημερίς «ΣΚΡΙΠ» 9/21 Νοεμβρίου 1927).

Την επομένην, ήτοι την 16/28 Νοεμβρίου 1927, εις απάσας τας εφημερίδας ανεγράφετο η είδησις ότι απέθανεν το θύμα της Μάνδρας, η Αικατερίνη Κ. Ρούττη. Η εφημερίς «ΕΣΠΕΡΙΝΗ» έγραφεν: «ΑΠΕΘΑΝΕ ΤΟ ΘΥΜΑ ΤΩΝ ΣΚΗΝΩΝ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

ΜΗΤΗΡ ΔΥΟ ΤΕΚΝΩΝ

Την 4ην πρωινήν της σήμερον απεβίωσεν εις τον «Ευαγγελισμόν» το θύμα των προχθεσινών σκηνών της Μάνδρας Αικατερίνη, σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη ετών 27 και μήτηρ δύο τέκνων. Η σορός της θανούσης θα μεταφερθή σήμερον εις Μάνδραν όπου θα γίνη η Κηδεία δαπάναις της Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών».

Επίσης, η εφημερίς «ΣΚΡΙΠ», εις κύριον άρθρον της υπό τον τίτλον: «ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ» την ιδίαν ημέραν καταγγέλλει τον Καινοτόμον Αρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον και την καινοτομίαν του. Θεωρούμεν απαραίτητον να παραθέσωμεν το ανωτέρω άρθρον αυτούσιον:

Και η εφημερίς «ΕΣΠΕΡΙΝΗ» της 29.11.1927, επίσης γράφει:

«Η ΕΝΟΧΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Εις μίαν κλίνην του «Ευαγγελισμού» απέθανε χθες την πρωίαν η πτωχή γυναικούλα της Μάνδρας, η Αικατερίνη Κ. Ρούττη, ετών 27, μήτηρ δύο τέκνων. Είναι η πτωχή μητέρα η οποία έπεσεν από τα χτυπήματα του υποκοπάνου του χωροφύλακος. Είχε διαπράξει φοβερόν έγκλημα; Επίστευεν εις το παλαιόν ημερολόγιον και ενόμισεν ότι έπρεπε την εορτήν των Ταξιαρχών να εορτάστη την ημέραν την οποίαν έκρινεν ως ορθοτέρα. Η Εκκλησία όμως, η Ιερά Σύνοδος, ώπλισε την χείρα του χωροφύλακος. Και διέταξε: Κτυπάτε. Και οι χωροφύλακες εκτύπησαν. Η μητέρα απέθανεν από τα τραύματα και τα δύο της παιδάκια ρίπτονται έρημα και ορφανά μέσα εις την ζωήν.

Δεν ευθύνεται διά τον φόνον αυτόν ο χωροφύλαξ. Την ευθύνην, βαρείαν και ασυγχώρητον, φέρει ο Μητροπολίτης Αθηνών, με τον πρωτοφανή μεσαιωνισμόν του εις μεθόδους και μέσα διά των οποίων παραβιάζεται η ελευθέρα συνείδησις και το δικαίωμα της ελευθέρας λατρείας. Φέρει την ευθύνην αυτός, ο οποίος κρατεί εις τας φυλακάς πιστούς χριστιανούς, ο οποίος εκήρυξε τον διωγμόν κατ' ανθρώπων οι οποίοι ουδέν διέπραξαν έγκλημα, αυτός ο οποίος αυθαιρέτως μετέβαλε το ημερολόγιον εις το οποίον διά της βίας και του υποκοπάνου ζητεί να υποτάξη τον Λαόν.

Μακαριώτατε Μητροπολίτα Αθηνών, δεν σας ομιλεί κανείς φανατικός, δεν σας κατηγορεί από την στήλην αυτήν άνθρωπος του παλαιού ή του νέου ημερολογιου. Σας απευθύνει την κατηγορίαν άνθρωπος ελεύθερος, εν ονόματι των αιωνίων αρχών της ελευθέρας συνειδήσεως. Δεν εκτοξεύει καθ' υμών την στιγμήν αυτήν την κατηγορίαν μία θρησκόληπτος μοναχή διά να την ρίψετε εις την φυλακήν ή φανατικός Χριστιανός διά να στρέψετε κατ' αυτού τον υποκόπανον του χωροφύλακος. Σας ομιλεί άνθρωπος ελεύθερος. Και σας λέγει κατά πρόσωπον: Είσθε ο ένοχος του φόνου της γυναικός. Και από της στιγμής ταύτης, από της στιγμής κατά την οποίαν έκλεισεν αυτή επάνω εις την κλίνην του πόνου τα μάτια της, ε, μακαριώτατε Μητροπολίτα, σείς είσθε υπόδικος έναντι πάσης ελευθέρας συνειδήσεως και ουδείς συγχωρεί το έγκλημά σας. Είσθε υπόδικος έναντι του κοινού ποινικού νόμου.

Τι ζητείτε, λοιπόν, Μακαριώτατε; Θέλετε ν' ασπασθούν όλοι το ημερολόγιόν σας; Διατί όμως δεν ζητείτε, αφού τόση είναι η διά την Εκκλησίαν φροντίς, ν' ασπασθούν όλοι την λατρείαν και την θρησκείαν της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας; Αναγνωρίζετε το δικαίωμα της ελευθερίας της πίστεως εις τους αλλοθρήσκους, αλλά δεν ανέχεσθε ν' ακολουθούν άλλο ημερολόγιον, άλλο από εκείνο το οποίον με την συνεργασίαν μερικών λιποτακτών και εγκληματιών επιβάλλετε. Διότι δεν λησμονεί κανείς ότι υπό το Διάταγμα εκείνο υπάρχουν αι υπογραφαί των επαναστατών, οι οποίοι εδολοφόνησαν τους Εξ. Και ομιλείτε περί νομίμου μεταβολής του ημερολογίου; Αλλ' όταν τόσον σεβασμόν προς την υπογραφήν των ανθρώπων εκείνων έχετε, μακαριώτατε Μητροπολίτα, προκειμένου περί του ημερολογίου, διατί όταν διά των υπογραφών αυτών εγκαινιάζετο η απαλλοτρίωσις των κτημάτων της Εκκλησίας δεν ηθέλατε ν' αναγνωρίσετε αυτάς; Και ενώ τόσας κατεβάλλετε ενεργείας διά την ανατροπήν του διατάγματος εκείνου, διά την εφαρμογήν όμως του άλλου φονεύετε μίαν γυναίκα, φυλακίζετε πιστούς, σείς ο οποίος, υποτίθεται, επιβάλλεται να εφαρμόζετε το «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών».

Να προχωρήσω; Υπάρχουν τόσα πράγματα, διά τα οποία θα είχε να φροντίση ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης και τα οποία θίγουν την Εκκλησίαν. Υπάρχουν τόσα σκάνδαλα, τα οποία έφθασαν μέχρι του τύπου. Υπάρχουν τόσαι κατηγορίαι τας οποίας αντίπαλοί του απευθύνουν κατ' αυτού και διατάσσονται τώρα ανακρίσεις. Δεν ερευνώμεν. Ή μήπως η Σύνοδος δεν κατηγόρησεν αυτόν διά παραβάσεις τινάς; Δεν συζητούμεν. Αλλ' ως ελεύθεροι άνθρωποι εκτοξεύομεν την κατηγορίαν εναντίον του Μητροπολίτου Αθηνών και της Ιεράς Συνόδου: «Είσθε ένοχοι, πάντες και όσοι διατάσσετε και όσοι ανέχεσθε τον διωγμόν των πιστών. Είναι ελεύθεροι οι άνθρωποι αυτοί όχι το παλαιόν ημερολόγιον να πιστεύουν, αλλά και Τούρκοι και Εβραίοι και Βουδισταί να γίνουν. Θέλετε όμως να δεσμεύσετε την συνείδησίν των, θέλετε με τους μεσαιωνισμούς και τον υποκόπανον του χωροφύλακος να συντρίψετε την ελευθερίαν της λατρείας; Είσθε ένοχοι της πτωχής της Μάνδρας.

Από της στιγμής αυτής πάσα ελευθέρα συνείδησις, ανωτέρα παντός ημερολογιακού ζητήματος, έχει την υποχρέωσιν να εξεγερθή εναντίον εκείνων, οι οποίοι ζητούν να εμφανισθούν ως προωδευμένοι άνθρωποι με την μεταβολήν του ημερολογίου, ενώ εις τας μεθόδους των αποδεικνύονται ιεροεξετασταί και βάρβαροι. Από της στιγμής αυτής κάθε ελεύθερος άνθρωπος, με ψυχράν την λογικήν, στρέφεται εναντίον της σημερινής εκκλησιαστικής Αρχής. Κρατούμεν το μαστίγιον. Και δεν θα διστάσωμεν εις το ανηλεές μαστίγωμα των ανελευθέρων Ιεραρχών. Αν αυτοί εγκαινιάζουν υποκόπανον, τι θ' αναγκάση τους ελευθέρους ανθρώπους να μη στρέψουν κατ' αυτών το μαστίγιον, το οποίον θα ξεσχίση προσωπίδας ευσεβών και γόητρον αμφίβολον; Το μαστίγωμα άλλως τε το εδίδαξε ο Χριστός, ο Θεός που ηγάπησε τους εχθρούς Του, αλλ' ο οποίος δεν συνεχώρησε τους εμπόρους της Εκκλησίας». («ΕΣΠΕΡΙΝΗ» 29.11.1927).

Συνέχεια των διωγμών

Συνεχίζουμε  με μερικές ακόμη ιστορικές μαρτυρίας περί των Διωγμών κατά των ΓΟΧ  υπό του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Παραθέτομε ΧΩΡΊΣ ΣΧΟΛΙΑ  πληροφορίες εκ της Εφημερίδος «ΣΚΡΙΠ» 7.3.1928 περί των βιαιοτήτων και των Συλλήψεων την Κυριακήν της Ορθοδοξίας το 1928 εις Λιόπεσι Αττικής:

«Συλλήψεις και χειροπέδες»

«Εις το Λιόπεσι η Αστυνομία έδρασε κατά των Παλαιοημερολογιτών κατοίκων χωρίς να ληφθή υπ' όψει ότι συμπιπτούσης της εορτής της Ορθοδοξίας κατά το παλαιόν και νέον ημερολόγιον ηδύνατο ακωλύτως οι Παλαιοημερολογίται κάτοικοι να εκκλησιασθώσι και την θείαν λατρείαν των να τελέσουν ελευθέρως. Η τοιαύτη της Αστυνομίας επέμβασις ως ήτο επόμενον εξήγειρε τους κατοίκους και θα ελάμβανον χώραν αιματηραί σκηναί εάν δεν επενέβαιναν οι εκ τούτων ψυχραιμότεροι. Αλλά δυστυχώς η αγριότης της αστυνομίας εξέσπασεν εις τας γενομένας συλλήψεις αθώων χριστιανών και εις την χρησιμοποίησιν των χειροπέδων εις τας χείρας όχι μόνον ανδρών αλλά και γυναικών, κατά την μεταφοράν των εις Αθήνας. Και το αίσχος τούτο της αστυνομικής αγριότητος, επαναφέρον εις παλαιάς ημέρας των αστυνομικών βασιβουζουκισμών και βανδαλισμών, βαρύνει εξ ολοκλήρου τους εισηγητάς του νέου ημερολογίου και τους εισηγητάς καταδιώξεως των Παλαιοημερολογιτών. Αλλ' η Αστυνομική επέμβασις εις τα θρησκευτικά καθήκοντα των χριστιανών οδηγεί ασφαλώς εις την εξάντλησιν της υπομονής του λαού, ότε την αρχήν τούτου θα δοκιμάσουν πρώτοι οι υπεύθυνοι της σημερινής θρησκευτικής αναστατώσεως». («ΣΚΡΙΠ» 7.3.1928).

Και ένα άλλο ακόμη δημοσίευμα της εποχής εκείνης:

«ΟΙ ΜΕΣΑΙΩΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ΕΙΣ ΙΕΡΕΥΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΧΕΙΡΟΠΕΔΑΣ ΚΟΥΡΕΥΕΤΑΙ

Είναι γνωστό το πείσμα μετά του οποίου ο πρωτουργός της αυθαιρέτου μονομερούς και αντορθοδόξου μεταβολής του εκκλησιαστικού ημερολογίου Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επιμένει να καταδιώκη αγριώτατα και μέχρι χύσεως αίματος τους μη δεχομένους να αναγνωρίσουν την αντικανονικήν αντισυνταγματικήν και παράνομον εκκλησιαστικήν καινοτομίαν του νέου ημερολογίου, ιδιαίτερα δε τους ιερείς. Είναι γνωστά τα προκληθέντα αιματηρά επεισόδια της Μάνδρας, Λιόπεσι, Μενιδίου, Σαλαμίνος κ.λπ., ο προκληθείς άδικος φόνος μιάς γυναικός, η καταδίωξις των προσκυνητών της Τήνου, η σύλληψις και φυλάκισις παλαιοημερολογιτών ιερέων και τόσα άλλα βίαια και αυθαίρετα μέτρα κατά των παλαιοημερολογιτών, άτινα κατέρριψαν τελείως το κύρος του αρχηγού της εκκλησίας εμφανιζομένου ως αρχηγού νέας ιεράς εξετάσεως.

Το τελευταίον όμως συμβάν της Λαμίας εκορύφωσε την αγανάκτησιν των χριστιανών όλης της επαρχίας Φθιώτιδος, οίτινες ευρίσκονται εις αναστάτωσιν. Αι λεπτομέρειαι του συμβάντος τούτου, του οποίου αγριώτερον και αντιχριστιανικώτερον δεν εγένετο ποτέ έχουσιν ως εξής:

Ο ιερομόναχος Αρσένιος Σακελλάριος, εφημέριος των συνοικισμών Πύργου και Βιτώλης της επισκοπής Φθιώτιδος, πιστός των παραδόσεων της εκκλησίας τηρητής, αγαπώμενος δε και τιμώμενος απ' όλους τους χριστιανούς της περιφερείας, δεν είχε δεχθή την άνομον μεταβολήν του ημερολογίου. Διά τούτο καταγγελθείς κατά το 1926 εδικάσθη υπό της Συνόδου και ως ήτο επόμενον κατεδικάσθη εις καθαίρεσιν διά της υπ' αριθμ. 2049 του 1926 αποφάσεως της Συνόδου. Αλλ' ο ευσεβής ιερεύς έχων την συνείδησιν ότι η τιμωρία του ήτο παράνομος κατά τους Εκκλησιαστικούς Κανόνας και άκυρος, εξηκολούθει ανεπισήμως να ιερουργή συμφώνως προς το παλαιόν ημερολόγιον.

Ο Ιερομόναχος συλλαμβάνεται

Κατηγγέλθη λοιπόν τη μηνύσει του Μητροπολίτου Φθιώτιδος, ενεργούντος κατά διαταγήν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών επί αντιποιήσει Αρχής(!!), η δε δίκη αυτού ωρίσθη διά την 5ην Μα?ου 1928. Φαίνεται όμως ότι η δίκη αύτη μόνη και η προβλεπομένη ίσως καταδίκη ή το πιθανώτερον η αθώωσις του ανωτέρω ιερομονάχου, δεν ικανοποιεί ούτε τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, ούτε τον θεράποντα της επιθυμίας αυτού Μητροπολίτην Φθιώτιδος κ. Ιάκωβον. Έπρεπε λοιπόν να επινοηθή πρακτικωτέρα κάπως τιμωρία του ιερομονάχου Αρσενίου προς πλήρη μεν εκδίκησιν του πείσματος των προισταμένων του, προς ελπιζόμενον δε παραδειγματισμόν αυτού δυναμένου ούτω να εκβιασθή εις υποχώρησιν και αποδοχήν του νέου ημερολογίου.

Η διαταγή εδόθη και το απόγευμα της 9 Απριλίου ο ιερομόναχος Αρσένιος συλλαμβάνεται εν Λαμία υπό του χωροφύλακος και οδηγείται εις το αστυνομικόν κατάστημα Λαμίας, άνευ ουδενός εννοείται εντάλματος. Ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος εν συνεννοήσει ασφαλώς μετά του Αρχιεπισκόπου Αθηνών είχε δώσει εντολήν να γίνη «επίσημος, πραγματική και πανηγυρική καθαίρεσις» του ιερομονάχου, διότι φαίνεται κατά το ιδιαίτερον κανονικόν δίκαιον της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και της Μητροπόλεως Λαμίας, η απαγγελθείσα υπό της Συνόδου καθαίρεσις δεν ήτο πλήρης και έπρεπε να χρησιμοποιηθή ψαλλίς ή ξυράφιον διά να γίνη πλήρης!

«Να του κόψουν γένεια και μαλλιά»

Φαίνεται ακόμη ότι κατά την παράδοξον αντίληψιν και ευρυμάθειαν της Αρχιεπισκοπής Αθηνών η διατήρησις μαλλιών και γενείου ενός καθαιρεθέντος υπό της Συνόδου ιερέως είναι έγκλημα! Διά τούτο ο συλληφθείς ιερομόναχος εμάνθανεν έκπληκτος εις το κατάστημα της Αστυνομίας Λαμίας, ότι πρόκειται «να του κόψου τα γένεια και τα μαλλιά». Αλλ' όσον άπειρος και όσον βάνδαλος και αν ήτο ο Αστυνόμος Λαμίας εδίσταζε να εκτελέση το διαταχθέν βανδαλικόν μέσον και εζήτει έγγραφον προς τούτο εντολήν του Μητροπολίτου Φθιώτιδας. Αλλ' ούτος απέφευγε να δώση έγγραφον. Εμεσολάβησεν ούτω διάστημα πλέον 47 ωρών. Διότι καθ' όλην την εσπέραν και την νύκτα της 9 Απριλίου ο συλληφθείς ιερομόναχος έμεινεν εις το Αστυνομικόν κατάστημα διατελών υπό παράνομον κατακράτησιν. Έμεινεν εκεί και όλην την επομένην (10 Απριλίου) και μόλις την 10ην νυκτερινήν ώραν της αυτής ημέρας, επελθούσης φαίνεται πλήρους συνεννοήσεως Μητροπολίτου και Αστυνόμου, απεφασίσθη η… θανατική ποινή της κόμης και των γενείων του συλληφθέντος.

Με χειροπέδας

Προ του συλληφθέντος ενεφανίσθη εις ενωμοτάρχης, όστις ως είπεν εις τον ιερομόναχον, ωνομάζετο Αραποστάθης Ευστάθιος και εις χωροφύλαξ ωνομαζόμενος Τσούνης και ούτοι αφού πρώτον έθεσαν χειροπέδας επί του συλληφθέντος ώστε να ματαιώσουν πάσαν αντίστασιν, επελήφθησαν του αρχιεπισκοπικού έργου της κουράς του ιερομονάχου. Ο μεν ενωμοτάρχης τον εκράτει σφικτά, ο δε χωροφύλαξ με μίαν πελωρίαν ψαλλίδα και προσθέτως με ψιλήν κουρευτικήν μηχανήν του έκοψαν και τα γένεια και τα μαλλιά εν χρω. Και μετά ταύτα ήσυχοι πλέον ότι εξεπλήρωσαν το καθήκον των τον αφήκαν ελεύθερον! Και οι μεσαιωνισμοί αυτοί και οι άγριοι βανδαλισμοί γίνονται εν έτει 1928 αρχιεπισκοπούντος εν Ελλάδι του Μακαριωτάτου κ. Χρυσοστόμου του Ημερολογιάρχου και Μητροπολιτεύοντος εν Φθιώτιδι του σεβασμιωτάτου και ερατεινοτάτου κ. Ιακώβου.

Ερωτάται όμως: Οι αστυνόμοι και οι χωροφύλακες του Κράτους τίνος είναι όργανα και ποίον έχουν προιστάμενον; Τους Μητροπολίτας Αθηνών και Φθιώτιδος ή τον Υπουργόν των Εσωτερικών; Ο δε κ. Υπουργός των Εσωτερικών έλαβεν 'άρα γε γνώσιν των διαπραχθέντων; Και τι ενήργησεν; Εις ποίον δε κανονισμόν της Χωροφυλακής αναφέρεται ως σωφρονιστικόν μέσον και το κούρευμα και το ξύρισμα των ιερέων;

Διά τον κ. Θεόδουλον του Υπουργείου της Παιδείας δεν ερωτώμεν διότι ούτος κατέστη πράγματι δούλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, άνευ γνώμης και άνευ βουλήσεως, αστοιχείωτος δε εκκλησιαστικών και διοικητικών πραγμάτων. Να αποταθώμεν εις την Ιεράν Σύνοδον; Αλλά ποίος των Συνοδικών τολμά να έχη ιδίαν γνώμην και να ασκήση έλεγχον; Ποίος αναμάρτητος να βάλη τον λίθον;

Αποτεινόμεθα όμως και θα εξακολουθώμεν να αποτεινώμεθα εις τον Λαόν, του οποίου δεν θα αργήση να έλθη η σειρά ίνα θέση αυτός χειροπέδας και ψαλλίδα και ξυράφιον εις αντιχριστιανικάς και αντιεκκλησιαστικάς κόμας και γενειάδας! Υπάρχει εκτός της Εκκλησιαστικής και Λαική καθαίρεσις! Αυτή δε είναι η τρομερωτέρα».

(Εφημερίς «ΣΚΡΙΠ», 28.4.1928)

ΒΙΑ, ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΗ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΣΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΝ ΕΙΣ ΤΟ ΙΟΥΛΙΑΝΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΔΙΑ ΚΑΘΑΘΡΕΣΕΩΣ

Την 11 Οκτωβρίου 1933 οι Μητροπολίται Δρυινουπόλεως Βασίλειος, ο Δημητριάδος Γερμανός, Κασσανδρείας Ειρηναίος και Δράμας Βασίλειος, υπέβαλον προς την Ιεραρχίαν την κάτωθι γνώμην, δι' ης εισηγούνται την επιστροφήν εις το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, με αποτέλεσμα να απειληθούν διά Καθαιρέσεως.

«ΓΝΩΜΗ ΠΕΡΙ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΖΟΥΣΑΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Του Ορθοδόξου Επισκόπου οφείλοντος κατά τον Απόστολον των Εθνών να γίνηται «τα πάντα τοις πάσιν ίνα πάντως τινάς σώση», επειδή η εκκλησιαστική Οικονομία ουδέποτε και εν ουδεμιά περιπτώσει απήρεσε ταίς τε Οικουμενικαίς και Τοπικαίς Συνόδοις και τοις Αγίοις πατράσιν, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι Μητροπολίται του Ελληνικού Κράτους της αληθούς ειρήνης και της ενότητος του χριστιανικού πληρώματος προνοούμενοι υποδεικνύομεν ευλαβώς εις την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας ως μόνην δυνατήν λύσιν προς επαναφοράν της διά της αντικανονικής εισαγωγής του Νέου Ημερολογίου εις την Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν διαταραχθείσης ομονοίας και ψυχικής ηρεμίας του ευσεβούς ημών λαού, την επιστροφήν εις το Βασιλικόν διάταγμα της 18ης Ιανουαρίου 1923, καθ' ο η μεν πολιτεία δύναται να τηρήση το νέον Ημερολόγιον, η δε Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία το πάτριον Ιουλιανόν Εορτολόγιον έως ου δι' Οικουμενικής Συνόδου ή τοπικής μεγάλης εν η να αντιπροσωπεύωνται καταλλήλως άπασαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι μελετηθή και εισαχθή το υπό της καθόλου Ορθοδόξου Εκκλησίας παραδεκτόν γενησόμενον ημερολόγιον.

Εν Αθήναις τη 11 Οκτωβρίου 1933

Ο Δρυινουπόλεως ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Ο Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Ο Κασσανδρείας ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

Ο Δράμας ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»

Η απάντησις, την οποίαν έλαβον οι ανωτέρω διά την ευλαβώς γενομένην πρότασίν των, ήτο η απειλή περί καθαιρέσεως