Αναζητούνται Ιερά χαστούκια και λεκτικά ραπίσματα
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνεορτάζει με αιρετικούς τον Άγιο Νικόλαο στα Μύρα της Λυκίας
Συνεπής όπως πάντα και για μια ακόμη φορά ο κ. Βαρθολομαίος στα οικουμενιστικά του ανοίγματα και έκτροπα. Αυτή τη φορά ανήμερα της εορτής του Αγίου Νικολάου.
Η είδηση
Πιο συγκεκριμένα, δημοσίευμα(1) αναφέρει ότι ο κ. Βαρθολομαίος επισκέφθηκε τα Μύρα της Λυκίας την Τρίτη 5/12 και την Τετάρτη 6/12, κατόπιν προσκλήσεως του οικείου Ποιμενάρχη, Μητροπολίτη Μύρων κ. Χρυσοστόμου.
Παραμονή της εορτής τελέστηκε πανηγυρικά ο Εσπερινός και την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου τελέστηκε το πατριαρχικό συλλείτουργο, όπου προεξήρχε ο κ. Βαρθολομαίος. Στο συλλείτουργο συμμετείχαν οι Μητροπολίτες Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, Γέρων Δέρκων κ. Απόστολος, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέας, Πισιδίας κ. Ιώβ και ο Επίσκοπος Ευδοκιάδος κ. Αμβρόσιος, ενώ ο Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος παρέστη και αυτός συμπροσευχόμενος.
Στο πατριαρχικό συλλείτουργο, σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, “παρευρέθηκαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Σμύρνη Αλέξανδρος Κώνστας, ο Γενικός Πρόξενος της Ουκρανίας στην Αττάλεια Βάϊτσεσλαφ Κομένκο, ο πρώην Υπουργός Πολιτισμού της Τουρκίας, μοναχοί ως εκπρόσωποι της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου,μοναχές ως εκπρόσωποι του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από την Ορμύλια και ο Ηγούμενος της Ρωμαιοκαθολικής Μονής Pannonhalma της Ουγγαρίας”.
Ο κ. Βαρθολομαίος, φυσικά, “αναφέρθηκε στο μέγεθος της προσωπικότητας του Αγίου Νικολάου, ο οποίος αγκαλιάζει με την αγάπη του και τα θαύματά του όλη την οικουμένη. Τόνισε μάλιστα και την ανάγκη που έχει σήμερα ο κόσμος, την αγιότητα, η οποία είναι εφικτή και στις ημέρες μας. Επίσης αναφέρθηκε και στις πρόσφατες αγιοκατατάξεις της Αγίας Γαβριηλίας Παπαγιάννη της Κωνσταντινοπολίτισσας, του Αγίου Αθανασίου Χαμακιώτου και του Αγίου Γερβασίου Παρασκευοπούλου”.
Ανάμεσα στα πολλά που ειπώθηκαν από τον κ. Βαρθολομαίο, είναι σημαντικό να αναφερθεί και το εξής: “για το προνόμιο που έχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, να ακολουθεί και στις μέρες μας τη σταυρική του πορεία δίνοντας έτσι μια ακραιφνή εν Χριστώ μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο”.
Ο Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος με την σειρά του, αφού εξέφρασε τις ευχαριστίες του στον κ. Βαρθολομαίο και μίλησε για τον Άγιο Νικόλαο, “ευχαρίστησε τις τοπικές αρχές που επέτρεψαν και φέτος να τελεστεί η Θεία Λειτουργία σε ένα χώρο, ο οποίος λειτουργεί ως μουσείο”.
Το ράπισμα του Αγίου Νικολάου
Είναι τραγελαφικό, υποκριτικό και άκρως βλάσφημο αυτό που διαβάσαμε και είδαμε στις φωτογραφίες του δημοσιεύματος. Ορθόδοξοι Αρχιερείς μαζί με το ορθόδοξο ποίμνιο, έναν παπικό “ηγούμενο” κι έναν μουσουλμάνο πρώην Υπουργό Πολιτισμού της Τουρκίας να συνεορτάζουν τον Άγιο Νικόλαο, τον σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων. Αυτόν τον Άγιο, ο οποίος, δεν δείλιασε και από ιερή αγανάκτηση ράπισε τον Άρειο, τον αιρετικό της εποχής του, στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο για τις βλασφημίες του και τις κακοδοξίες του μπροστά στον ίδιο τον αυτοκράτορα.
Ο “εγκρατείας διδάσκαλος” και η “εικόνα πραότητος” Άγιος Νικόλαος, μπορεί στις “Στὶς ὕβρεις καὶ συκοφαντίες καὶ διαβολὲς τῶν ἐχθρῶν του να ἀπαντοῦσε μὲ μεγάλη πραότητα” – όπως χαρακτηριστικά λέει ο Μακαριστός επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης(2) – όμως “Ὅταν ἄκουσε τὸν Ἄρειο νὰ βλασφημῇ τὸ Χριστό, αὐτὸς ὁ πρᾶος καὶ ταπεινὸς ἐξανέστη καί, ὅπως λέει ὁ βίος του, ἐρράπισε τὸν αἱρεσιάρχη γιὰ τὴ βλασφημία του. Καὶ εἶνε γιὰ μᾶς δίδαγμα ὅτι, ὅσες φορὲς προσβάλλεται ὁ Θεός, πρέπει νὰ ἐξανιστάμεθα”. Σ’ αυτή την περίπτωση ο Άγιος απέδειξε έμπρακτα ότι δικαίως χαρακτηρίζεται στο απολυτίκιό του ως “κανόνας Πίστεως”. Κάνει ομολογία Πίστεως μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο, ο οποίος μπορεί στους ανθρώπους να μην είναι αρεστός, αλλά επιβραβεύτηκε από τον ίδιο τον Κύριο και την Κυρία Θεοτόκο, όταν θαυματουργικά έδωσαν στον Άγιο μέσα στο κελί της φυλακής ένα Ευαγγέλιο κι ένα ωμοφόριο.
Φυσικά τα θαύματα του Αγίου είναι πάρα πολλά, αλλά έχει μεγάλη σημασία να αναφερθούμε σε θαύματά του, τα οποία έχουν σχέση με το αντιαιρετικό του φρόνημά. Όπως αυτό, που ο Άγιος Νικόλαος εμφανίστηκε σε έναν ιερέα στο Μπάρι της Ιταλίας στο όνειρό του, όταν το Μπάρι ακόμη δεν είχε παραδοθεί στην αίρεση του Παπισμού και ήταν ορθόδοξο. Περιγράφει ο μακαριστός πρωτ/ρος π. Νικόλαος Μανώλης σε κήρυγμά του (3) τα εξής: “Εμφανίζεται σε αυτόν ο Άγιος Νικόλαος και του λέει «Κινδυνεύει η πατρίδα μου να πέσει στα χέρια των εχθρών του Χριστού. Σε παρακαλώ να πάρεις το λείψανό μου από εκεί και να το φέρεις εδώ. Αμέσως ο ιερεύς οργανώνει μια αποστολή με ενορίτες του, της μητροπόλεως εκεί της Ιταλίας, στο Μπάρι, και πηγαίνουν στα Μύρα της Λυκίας και παίρνουν το λείψανο του Αγίου και το φέρνουν στο Μπάρι της Ιταλίας και το βάζουν μέσα σε ειδικό χώρο στο Ναό, που αφιέρωσαν στον Άγιο Νικόλαο.
Το θαυμαστό ποιο είναι; Σε κάθε λειτουργία που έκανε αυτός ο παπάς -όπως ήταν ξαπλωμένο το λείψανο- από τις δύο φτέρνες του αρχικά άρχιζε να στάζει μύρο! Που αυτό σιγά σιγά αυξανόταν στη ροή του. Και φαινόταν ότι υπήρχαν δύο βρύσες που έτρεχαν μύρο. Και σε κάθε Λειτουργία τι κάνανε; Βάζανε κουβάδες κάτω από τα πόδια του Αγίου για να μαζεύουνε αυτό το μύρο. Και για το λόγο ότι αυτό το μύρο το στέλνανε σε αρρώστους για να γίνονται καλά, ο παπάς φρόντιζε την Λειτουργία να την κάνει αργά αργά. Να μην τελειώνει γρήγορα, για να μαζεύουν περισσότερη ποσότητα μύρου. Αυτό γίνεται το 1081 και μετά.
Τη στιγμή όμως που με δαιμονική ενέργεια άλλαξε η πίστη της επαρχίας αυτής και αρνήθηκαν την Ορθοδοξία και προσχώρησαν στον Παπισμό, αμέσως σταμάτησε να ρέει μύρο το Ιερό Λείψανο του Αγίου Νικολάου!
Τι σημαίνει αυτό αδερφοί μου;
Όταν λειτουργούσε ο παπικός ιερεύς δεν έτρεχε μύρο, όταν καλούσαν τον Ορθόδοξο να λειτουργήσει έτρεχε πλούσια πάλι η Χάρις.
Τι σημαίνει αυτό για τις ημέρες μας; Αδερφοί μου να μείνουμε πιστοί στις αρχές και τα πιστεύω του Αγίου Νικολάου. Να υμνούμε τον Θεό που μας αποδεικνύει και μέχρι τις ημέρες μας την Ορθή Πίστη!
Αυτό είναι οι Πατέρες μας γι’ αυτό τους τιμούμε, γι’ αυτό τους έχουμε μπροστά, γι’ αυτό είμαστε ακόλουθοι τοις Αγίοις Πατράσι, των Αγίων Πατέρων δηλαδή. Μην ξεπουλούμε την πίστη μας! Πρωτίστως μέσα μας. Να έχουμε σθεναρή πίστη στα δόγματα που θέσπισαν οι θείοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, για να το μεταφέρουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας”.
Η πλάνη των σημερινών Ιεραρχών
Ο Άγιος Νικόλαος δεν ήταν μόνο Άγιος της αγάπης, όπως τον παρουσιάζει ο κ. Βαρθολομαίος. Η αγιότητα του Αγίου Νικολάου δεν ήρθε απροϋπόθετα. Ήρθε μετά από πολύ αγώνα του Αγίου να εφαρμόσει όλα αυτά που δίδαξε ο Κύριός μας. “Ὁ ἅγιος Νικόλαος, δηλαδή, εἶνε ἡ σύνοψις ὅλων τῶν ἀρετῶν…Εἶνε λοιπὸν γεγονὸς ὅτι ὁ ἅγιος ὑπῆρξε καὶ πρᾶος, καὶ ἐλεήμων, καὶ πιστὸς κι ἀφωσιωμένος στὸ Θεό, εἶνε γεγονὸς ὅτι ὑπῆρξε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ…” μας λέει ο Μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.
Έτσι, λοιπόν, αντί οι σημερινοί Επίσκοποι, Αρχιεπίσκοποι και Πατριάρχες να “λιβανίζουν” τους αιρετικούς και να αναγνωρίζουν αγιότητα εκεί που δεν υπάρχει, καλό θα ήταν να μελετούν και να μιμούνται τους Αγίους της ορθόδοξης πίστης στην οποία ανήκουν. Aς δώσουν κανένα χαστούκι σαν τον Άγιο Νικόλαο κι αν δεν μπορούν, γιατί φοβούνται, ή το θεωρούν απρεπή κίνηση, να βγουν και να μιμηθούν τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, τον ιερό Χρυσόστομο και τον Άγιο Σπυρίδωνα. Ή έστω τον μακαριστό Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη, ο οποίος έδινε λεκτικά ηχηρά ραπίσματα στην αίρεση.
Το Φανάρι λοιπόν αυτή τη στιγμή ούτε “σταυρική πορεία” ακολουθεί, ούτε “ακραιφνή εν Χριστώ μαρτυρία προσφέρει στον σύγχρονο κόσμο” . Πολλώ δε μάλλον αυτή η “αγάπη” που διατείνεται ότι προσφέρει ή ο δρόμος προς την “αγιότητα” που μας δείχνει είναι βλάσφημα και δαιμονικά τερτίπια. Ο δρόμος προς την αγιότητα είναι η μετάνοια και η υπακοή στους Ιερούς Κανόνες της Ορθοδοξίας. Τότε μόνο θα μπορούμε να τιμούμε ορθά την εορτή του Αγίου Νικολάου και γενικά όλων των Αγίων μας.
Μέχρι όμως να γίνει αυτό, δεν πρόκειται ποτέ να αθωώσουμε την παναίρεση του οικουμενισμού και προφανώς την αταξία που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Η συμπροσευχή και η πνευματική κοινωνία με αιρετικούς απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες στην Ορθοδοξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου