Ομολογία

Η θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέα και ο Επισκοπικός Συβαριτισμος.

• Γράφει ο “Παρακαταθικός”

Η πρώτη Άλωση της Πόλης, από τους Σταυροφόρους του Πάπα, επαναλαμβάνεται σαν κακόγουστο αστείο

Στην Εκκλησιαστική Ιστορία η αλήθεια της πίστεως διασώθηκε μέσα από αγώνες και θυσίες.
Σε όλους τους χρόνους, από τους πρώτους Αποστολικούς αλλά και μετέπειτα, δεν έπαψαν χαρισματικοί κατά τα άλλα άνθρωποι να υποστηρίζουν με πάθος βλάσφημες αιρετικές θέσεις.

Έτσι ο Άγιος Τριαδικός Θεός ανέδειξε Αγίους ομολογητές της πίστεως οι οποίοι καταδίκασαν Συνοδικώς τις πλάνες και τις αιρέσεις των Αιρετικών κάθε εποχής.

Στην εποχή μας καλπάζει η χειρότερη αίρεση στην Εκκλησιαστική Ιστορία, ακριβώς επειδή αποτελεί συνονθύλευμα πλανών και αιρετικών διδασκαλιών.

Οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι όμως της εποχής μας πάσχουν από ένα είδος συβαριτισμού. 

Ξεπέρασαν με ευκολία το τρίτο είδος αθεΐας κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Μας διδάσκει ο ομολογητής και φωτισμένος πατρολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης:

“Λέει λοιπόν ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ότι υπάρχουν τρία είδη αθεΐας και απιστίας.

Το ένα είδος είναι η κλασσική αθεΐα και απιστία, αυτοί οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός.

Το δεύτερο είδος αθεΐας και απιστίας είναι η διαστροφή της εννοίας του Θεού από τις αιρέσεις και από τις θρησκείες. Όταν κανένας διαστρέφει την έννοια, δεν πιστεύει στον έναν αληθινό Θεό και πιστεύει στα είδωλα ή πιστεύει στο Μωάμεθ ή πιστεύει στο Βούδα ή πιστεύει εδώ-εκεί, αυτό είναι το δεύτερο είδος αθεΐας. Ας νομίζουν πως πιστεύουν στο Θεό και ότι είναι θρησκείες, άθεοι είναι και άπιστοι. Το δεύτερο λοιπόν είδος αθεΐας είναι οι αιρέσεις και οι άλλες θρησκείες και τα είδωλα.

Κατά τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά υπάρχει και ένα τρίτο είδος αθεΐας το οποίο εκπλήσσει, όταν το ακούσει κανείς αλλά το οποίο όμως είναι πολύ σωστό και έχει δίκιο ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς διότι αυτοί που ανήκουν σε αυτό το είδος της αθεΐας βοηθούν, ώστε τα άλλα δύο προηγούμενα είδη αθεΐας να αυξάνουν και να μεγαλώνουν.

Ποιο είναι το τρίτο είδος αθεΐας; Στο τρίτο είδος αθεΐας ανήκουν εκείνοι οι οποίοι σιωπούν, οι οποίοι δεν μιλούν, οι οποίοι δεν πολεμούν τα άλλα είδη αθεΐας”. 

Γιατί άραγε σιωπούν οι Επίσκοποι και δεν πολεμούν τα άλλα δύο είδη αθεΐας;

Η απάντηση βρίσκεται στα αίτια της πρώτης αλώσεως της Πόλης από τους Σταυροφόρους του Πάπα: Στους Δυτικούς εκείνη την εποχή η Πόλη έμοιαζε με την Ελληνική πόλη Σύβαρη (Σύβαρις) στην Κάτω Ιταλία.

Οι αρχαίοι Συβαρίτες ήταν κάτοικοι της ελληνικής αποικίας Σύβαρις στο κόλπο του Τάραντα στην Ιταλία, οι οποίοι λόγω του υπερβολικού πλούτου τους από το εμπόριο και τη γεωργία, είχαν γίνει μαλθακοί.

Έκτοτε διεθνώς η λέξη συβαριτισμός (sybaritisme) σημαίνει ευζωία, φιληδονία, κατάσταση στην οποία κάποιος αρέσκεται σε υλικές μόνο απολαύσεις.

Έτσι και ο Επισκοποκεντρισμός και η Δεσποτοκρατία στην Ορθόδοξη εκκλησία πλήττουν τους ίδιους τους Επισκόπους.

Η καθημερινότητά τους χαρακτηρίζεται από μαλθακότητα.

Πώς πλήρωσε όμως αυτό το πάθος η Αρχαία Σύβαρις; 

Σύμφωνα με μια άποψη σε πόλεμο με το γειτονικό Κρότωνα αφανίστηκε από προσώπου γης σε μία ημέρα…

Πλησιάζει η θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέα στο Φανάρι.

Ήδη καταφθάνουν εκεί, για να συμμετέχουν στις ακολουθίες αντιπροσωπείες αιρετικών και αλλοπίστων.

Το Φανάρι οριστικά και αμετάκλητα πορεύεται στο δρόμο της παναίρεσης του Οικουμενισμού ανοιχτά!

Θα αντιδράσει κανένας Επίσκοπος ή θα παρακολουθούμε σιωπηλοί τις μιαρές συμπροσευχές και την καθιέρωση της βλασφημίας από τους Φαναριώτες; 

…κι εμείς που ανανήψαμε , δειλά και μόλις άρτι, 

είπαμε να ξεχάσουμε ποιος έχει την ευθύνη 

για όσα θρηνεί και θρήνησε η δόλια η Ρωμιοσύνη.