Ομολογία

 ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε στρυφνά δηµοσιεύµατα

πρώην διευθυντή εφηµερίδος

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΠΑΝΤΑΜΕ;

Το πολυκέφαλο τέρας της προπαγάνδας. Η αφάνταστη µεγάλη γκάµα της παραπληροφόρησης. Οι βαθιές πτυχώσεις των ελκών της συκοφάντησης. Το πολύπτυχο χρονικό της στρατευµένης δηµοσιογραφίας. Όλα αυτά έχουν ένα κοινό παρονοµαστή, την ανειλικρίνεια.

Η εφηµερίδα µας αναγκάστηκε παλαιά, όπως και τώρα να απαντήσει σε µία οµάδα ανθρώπων που δε “φθάνουν” στα δάκτυλα του ενός χεριού, οι οποίοι βγήκαν πάλι στο προσκήνιο µε βαρείς τίτλους, µε υπαρκτά ή µε ανύπαρκτα ονόµατα, όµως σαν να είναι ξεκουρδισµένες λατέρνες, παλεύοντας µε ύπουλο και σατανικό τρόπο να γεµίσουν την κοινωνία µε εντυπωσιακές αλλά ψεύτικες πληροφορίες.

Με το άκουσµα της πρότασης, αγιοκατάταξης του π. Θεολόγου µητροπολίτου Λάρισας, ρίχτηκαν στη µάχη, χαλκεύοντας στοιχεία και ξεσκίζοντας άλλα, προσπάθησαν να δηµιουργήσουν πλαστή εικόνα σε µία ζώσα πραγµατικότητα.

Προσπάθησαν να επιβάλουν την άποψή τους και να δώσουν βηµατισµό σε µυριάδες ανύποπτους ανθρώπους που εντυπωσιάζονται από την ψεύτικη συνθηκολογία ως ιστορική έρευνα, ενώ είναι µηχανισµός προπαγάνδας. Φουσκωµένοι από καµάρι και από αίσθηση “ανωτερότητας” σαν να κάθονται στις έδρες των επτά σοφών της αρχαιότητας και να αποφαίνονται µε αυθεντία, ενώ είναι άδεια βαρέλια που διαφηµίζουν σαν περιεχόµενο τον ήχο τους.

Σε κάποιους από αυτούς απαντούµε σήµερα και θα συνεχίσουµε και αργότερα στον καµωµένο “ως από Λαρίσης και Τυρνάβου Δηµήτριο Μπεκιάρη”.

Η πρώτη απάντηση στάλθηκε στην τοπική εφηµερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», αλλά λόγω της ‘’µεγάλης’’ έκτασης δεν υπήρχε χώρος, έτσι αναγκαστήκαµε να κυκλοφορήσουµε  ‘’ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΚΔΟΣΗ’’ από 3000 φύλλα,  παράλληλα  αναρτήσαµε στην ιστοσελίδα της εφηµερίδος µας και σε άλλα στο διαδίκτυο. Την δηµοσιεύουµε και τώρα, για να λάβουν γνώση, όσοι δεν τη διάβασαν.

Η δεύτερη απάντηση που δηµοσιεύουµε στο παρόν φύλλο, αφορά έναν παλαιό δηµοσιογράφο και διευθυντή της εφηµερίδος  «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».

Eφ. Αγώνας

(Είναι απάντηση σε δηµοσίευµα και ανάρτηση στο Facebook  του πρώην αρχισυντάκτη & διευθυντή της εφηµερίδας.)

«Δεν υπήρξα ποτέ ένας δηµοσιογράφος που πουλάει την πένα του, σε όποιον του την πληρώνει καλύτερα και αναγκάζεται συνεχώς να γράφει ψέµατα. Υπήρξα ένας δηµοσιογράφος ελεύθερος και δε θέλησα ποτέ να κρύψω τις πεποιθήσεις µου, για να αρέσω στα αφεντικά»(AntonioGramsci, ιταλός κοµµουνιστής δηµοσιογράφος).

Πριν πω το λόγο µου, µε συµπίεσε η ευθύνη, το βάρος της και η ατίµητη τιµή, σκέφτηκα τον επώνυµο και ανώνυµο λαό. Κάθισα, συλλογίστηκα, βασάνισα τη µνήµη µου, για να µπορέσω να αποδώσω αυτά που είδα και άκουσα και τα αποθήκευσα µέσα µου χρόνια. Να συνθέσω µε πιστότητα την πολυσύνθετη και πολυδιάστατη εικόνα της πραγµατικότητας, ατόφια και καθαρή, όπως την είδα, όπως την έζησα, όπως γράφτηκε, όπως αποτυπώθηκε στο χαρτί δίχως παράταιρες γραµµές.

Να πω την αλήθεια στο λαό, στον πολύ λαό, να δακτυλοδεικτήσω τους µεταπράτες της εντιµότητας και της αλήθειας που ανεβάζουν στο βάθρο ως ήρωα τον αδιάντροπο και πετούν στον Καιάδα το καθαρό κρύσταλλο. Διότι δεν είναι µικρό λάθος να παραδίνεις στο αύριο στρεβλωµένη ή πλαστογραφηµένη την ιστορία και έναν όγκο πληροφοριών µε προορισµό όχι την ιστορική αλήθεια για το εργαστήρι των ψυχών, αλλά µια τεράστια χαβούζα!

Είναι παγκοίνως γνωστό ότι υπάρχει η κατεστηµένη παραπληροφόρηση στα συγκροτήµατα των εφηµερίδων, στα εµπορικά κανάλια των τηλεοράσεων, στα συµφέροντα των δηλωµένων δηµοσιογράφων και στις πλεκτάνες των παραγόντων που κινούν τα νήµατα του πολιτικού και του εκκλησιαστικού φάσµατος.

Σε κάποια γεγονότα ή περιστατικά που περνούσαν διαστρεβλωµένα και προσπαθούσαµε να τα διορθώσουµε γράφοντας ή λέγοντας την αλήθεια, αυτά όµως ήταν αδύνατον  να διαπερασουν το τείχος της σιωπής, δε ν έφταναν ποτέ στο πιεστήριο, ούτε ανέβαιναν στο περβάζι του παραθύρου της τηλεόρασης. Αν όµως κατά τύχη κάποιο έφτανε µετά από διαφόρους παραµέτρους, αυτό ήταν µασκαρεµένο και αγνώριστο, κοµµένο και ραµµένο στα µέτρα των µαιτρ της τετάρτης εξουσίας, των µεγιστάνων της παραπληροφόρησης.

Εδώ έχουµε µια µικρή απάντηση σε κείµενο που ανέβασε (στις 29 Δεκεµβρίου 2019) ένας επαγγελµατίας της ενηµέρωσης, για χρόνια αρχισυντάκτης και διευθυντής, της εφηµερίδας «Ελευθερία» (όπως ο ίδιος δηλώνει και τώρα συνταξιούχος) µε τίτλο «Αµαρτίες» µαρτυρίες πιστών τε και «απίστων» – ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΔΥΣΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟΥΣ… – ο κ. Χρ. Τσαντήλας.

Μέσα σ’ αυτές τις γραµµές ο συνταξιούχος δηµοσιογράφος µας µεταφέρει ένα υλικό ζυµωµένο και ανασκευασµένο στην πένα του, δίχως να υπολογίσει τα πραγµατικά γεγονότα (που οι ίδιοι παλαιότερα κατέγραψαν) πρόσωπα και καταστάσεις, µεταφέροντας έτσι εκεί, που ήθελε και εκεί, που δεν την ήθελε την εικόνα της πληροφόρησης, δηµιουργώντας εντυπώσεις, καταδυναστεύοντας τις συνειδήσεις.

Και ευτυχώς – µας λέει – επισκέφτηκε µε παρέα συναδέλφων το Άγιον Όρος και εδώ «χρειάστηκε να εισπράξει ένα δυνατό µάθηµα πίστης και ταπεινοφροσύνης – για να αποβάλλει µια κάποια άσχηµη εικόνα που είχε για πολλούς και προβεβληµένους λειτουργούς των ιερών ναών…». Και αφού λοιπόν είσπραξε το µάθηµα της πίστης και ταπεινοφροσύνης, µετά απ’ όλα αυτά, άρχισε να εκδιπλώνει δηµοσιογραφικά και αγαθά µία-µία τις αγαθοκακοποιηµένες ειδήσεις, ληστεύοντας την αλήθεια, παραποιώντας τα γεγονότα, µε διπλωµατική τέχνη, απαλλάσσοντας τους ενόχους και ενοχοποιώντας όµως τους “υποτιθέµενους χριστιανούς” και τους «διαδηλωτές της νοµιµότητας».

Και κεκαθαρµένος πλέον, αφού είχε αποβάλλει την άσχηµη εικόνα ο αρχισυντάκτης της “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ”, που αντί “ευωδίας” τούρχονταν (λέει)«Μια δυσωδία που ένιωθα ακόµα από τα χαλασµένα αυγά που εκσφενδόνιζαν χριστιανοί εναντίον χριστιανών (!) κατά την περιφορά των επιταφίων, µία αναστάτωση, όταν µε τη δηµοσιογραφική πένα κατέγραφα το ανθρωποκυνηγητό των ιερέων και µητροπολιτών (!) υπό υποτιθέµενους χριστιανούς “διαδηλωτές της νοµιµότητας,” ένα περίεργο µίσος εναντίον κάποιων που οι πέτρες τους και τα αυγά δεν εύρισκαν πάντα το στόχο τους και εξοστρακίζονταν στα κεφάλια και στην πλάτη των δηµοσιογράφων που κάλυπταν τα γεγονότα της ντροπής».

Κύριε Τσαντήλα φιλοδοξήσατε (όπως και κάποιος άλλος συνάδελφός σας) να γράψετε ιστορία, αλλά όµως… παραποιηµένη! Αφήνοντας όµως πίσω µνήµες ανεξάλειπτες και εδώ προσπαθείτε να στήσετε µία προτοµή στο πάνθεον, στεφανωµένη µε δάφνες. Αγνοήσατε όµως µια νοµοτέλεια, ότι οι µύθοι δε γράφουν ιστορία, το ψέµα δεν υποθεµελιώνει το µνηµείο της δόξας, η απάτη δε µεταποιείται σε σύµβολο καταξίωσης, οι µύθοι, όταν επινοούνται και προβάλλονται, για να στηρίζουν σχήµατα και ανθρώπους, συστήµατα βίας ή καταπατητές της νοµιµότητας και της κανονικότητας, παραπλανούν και εντυπωσιάζουν πρόσκαιρα, αλλά σύντοµα σβήνουν και γυρίζει το σκοτάδι, το κενό και η απογοήτευση.

Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα χρόνια περνούν, τα διαστρεβλωµένα γεγονότα θα µείνουν όµως σαν µνηµεία δηµοσιογραφικής εκτροπής. Ο ευσυνείδητος ιστορικός, όταν αποτραβήξει ή ξεσκίσει τη µάσκα της απάτης ή της ψευτιάς θα αποκαλυφθεί η τραγική ιστορική σκευωρία και τότε ο µυθοποιός ή ο ψεύτης θα γελοιοποιηθεί, είτε βρίσκεται ακόµα στη ζωή, είτε κοιµάται στον τάφο και θα παραδοθεί στην ιστορική χλεύη.

Θα ήθελα τούτη την ώρα να φωνάξω δυνατά, να βγάλω από µέσα µου την οδύνη και τη βαθιά θλίψη. Θέλω να σας κάνω µια δραµατική έκκληση από τα βάθη της καρδιάς µου.

Σταµατήστε… να σκοτώνετε την ειλικρίνεια και να θάβετε την αλήθεια.

Σταµατήστε… τον καλοστηµένο µηχανισµό της παραπληροφόρησης.

Σταµατήστε… να πλαστογραφείτε τα πραγµατικά γεγονότα.

Σταµατήστε… να χαράζετε παραπλανητικές κατευθύνσεις.

Σταµατήστε… να παρουσιάζετε το ψέµα για αλήθεια.

Σταµατήστε… την προπαγάνδα, γιατί δεν ανθοφορεί αλλά εκπέµπει µόλυνση.

Και επειδή αναφέρεστε συνεχώς για τα χαλασµένα αυγά στην περιφορά των επιταφίων και ίσως έχετε κάποιους λόγους. Γι’ αυτό και γω θα σας τα θυµίσω, µήπως και σας φύγει η δυσωδία που ακόµα νιώθετε!

Ήταν τον Απρίλιο του 1990, η Μεγάλη Παρασκευή στις 13 του µηνός, όταν τα παιδιά µετέφεραν στις γειτονιές το θρηνητικό µοιρολόι της Παναγίας: «Σήµερα µαύρος ουρανός, σήµερα µαύρη µέρα… σήµερα έβαλαν βουλή οι άνοµοι…». Αυτή την ηµέρα επέλεξαν οι εξουσιάζοντες να στείλουν στη Λάρισα όλες τις δυνάµεις των ΜΑΤ της Ελλάδας και όλες τις αστυνοµικές δυνάµεις της Θεσσαλίας, για να φυλάξουν την παρανοµία και να πατάξουν τη νοµιµότητα.

Το σχέδιο, καλά οργανωµένο, για το πότε θα άρχιζε η επιχείρηση διάλυσης της συγκέντρωσης διαµαρτυρίας και το πώς θα τη συκοφαντούσαν, διέρρευσε δηµοσιογραφικά…

Οι “ήρωες” αυτής της αποτρόπαιης σκηνοθεσίας κατόρθωσαν να εισχωρήσουν ανάµεσα στους χιλιάδες Αγωνιζόµενους, εφοδιασµένοι µε τα κατάλληλα “εφόδια” (πέτρες, αυγά, αναπτήρες…) περιµένοντας το σινιάλο.

Πριν ξεκινήσει το σκηνοθετηµένο “σόου”, η οµάδα περιφρούρησης κατόρθωσε να εντοπίσει τον πρώτο “εµφυτευµένο” άνδρα µε µια σακούλα νάυλον γεµάτη αυγά! Θεώρησαν πρέπον (σηµειώστε λάθος) να τον παραδώσουν µαζί µε το “κατασχεθέν” ενοχοποιητικό υλικό στον αστυνοµικό Διευθυντή κ. Μιχόπουλο για την περαιτέρω νοµική διαδικασία, ο οποίος έδειξε πως αιφνιδιάστηκε! Δεν άργησε όµως να τον ξεπροβοδίσει προς τα σκαλοπάτια της οδού Γεωργιάδου.

Με το που ξεκίνησε το “σόου” και εµφανίστηκε ο δεσπότης Δηµήτριος (Μπεκιάρης) σκεπασµένος µε την καµπαρτίνα – ως οµπρέλα – κάποιου Παπαδηµητρίου, οι συγκεντρωµένες Αγωνιζόµενες γυναίκες αντελήφθησαν άγνωστο γύναιο να ανοίγει την τσάντα τη γεµάτη µε αυγά, έτοιµη να αρχίσει τον “αυγοπόλεµο”. Γίνεται µια αναταραχή. Οι “φίλοι” αστυνοµικοί που ήταν επιφορτισµένοι να αγρυπνούν για την προστασία των… εµφυτευµένων τους, µόλις αντιλήφθηκαν την ανακάλυψη, χώθηκαν µέσα στο µπούγιο των γυναικών, την άρπαξαν και δηµιουργώντας ένα τείχος προστασίας, τη φυγάδευσαν. Τι έγινε; Ποια ήταν; Πώς βρέθηκε µέσα στους Αγωνιζόµενους µια άγνωστη µε αυγά φορτωµένη; Μην το ερευνάτε, γιατί αυτά αποτελούν… κρατικά απόκρυφα!

Έχουµε και συνέχεια. Οι οργανωτές του Σόου µετά τις αποκαλύψεις ανησύχησαν, διότι οι αποδοκιµασίες δονούσαν τη γύρω περιοχή. «Οι παράνοµοι ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι» (υµν. Μ. Παρασκευής) και έβαλαν σε ενέργεια τα γκλοµπς των οργάνων καταστολής. Άρχισε διωγµός, ξέσπασε κύµα µίσους – γιατί; – τους έπιασε µανία εξόντωσης, ξυλοφόρτωναν αθώους γέροντες, νέους, γυναίκες και παιδιά. Κι ενώ τα νοσοκοµειακά αυτοκίνητα µάζευαν τους τραυµατίες και τα θύµατα, οι ασπιδοφόροι προσπαθούσαν µε τη βία να καταπνίξουν τη δικαιολογηµένη αντίδραση του πιστού πληρώµατος της εκκλησίας, το µόνο αίτηµά τους και η µόνη επιδίωξη των παρανοµούντων – κράτος και Εκκλησία – ήταν να πάψει να µιλάει ο λαός του Θεού, να µην ακούγεται η φωνή του, να µη διαταράσσεται η θολή γαλήνη τους, ώστε να µην τους γίνεται καµιά υπόµνηση των ανοµηµάτων τους!

Τα µέσα ενηµέρωσης ντύθηκαν µε το µανδύα της αληθοφάνειας και µε τους δόλιους σχεδιασµούς και τις δόλιες κινήσεις τους έγιναν θεραπαινίδες των αντικανονικών και άνοµων συµφερόντων. Η αποτύπωση των γεγονότων έδειξε την ευκαιριακή σκοπιµότητα.

Οι γενιές που θα ακολουθήσουν, θα διαβάζουν τα νοθευµένα κείµενα και θα τροµάζουν, θα στύβουν τα γεγονότα και θα βλέπουν να τρέχει αίµα, θα ακούν τα χρονικά και θα αγριεύουν.

Πρέπει να γνωρίζεις κ. αρχισυντάκτα και µετά διευθυντά της εφηµερίδας – και ασφαλώς το γνωρίζεις – ότι:

Μια αλλοτριωµένη δηµοσιογραφία είναι χαλκάς δουλείας, είναι διασυρµός της αξιοπρέπειας, αφαίρεση της ελευθερίας, αιχµαλωσία της υπευθυνότητας.

Ο δηµοσιογράφος είναι ένας οδηγητής του λαού που αναζητάει µε πάθος την έντιµη πληροφόρηση και ο ίδιος γίνεται φραγµός στην υπέρβαση και στην κατάχρηση.

Αναγκάζοµαι µε λύπη, αλλά και πικρία, αφού συκοφαντείτε ένα κόσµο ολόκληρο Αγωνιζόµενων (“Θεολογικών”) να φέρω στη µνήµη σας το συνταρακτικότερο γεγονός, για το οποίο δε σύρατε, σαν… έντιµος δηµοσιογράφος, ούτε µια αράδα επί τριάκοντα χρόνια, που είχε γίνει το πρώτο θέµα στα µέσα ενηµέρωσης για µία µόνο ηµέρα και µετά, ως δια µαγείας έσβησε – “ξεχάστηκε” από τους πάντες! Τι έγινε άραγε; Ποια πρόσωπα υψηλά κρύβονταν πίσω;

Σας το υπενθυµίζω:

Μετά τα παραπάνω αναφερόµενα (γεγονότα Μ. Παρασκευής) και σε ένα µήνα µέσα, την ηµέρα της εορτής του πολιούχου µας Αγίου Αχιλλείου (15 Μαΐου 1990) στην ώρα της Θείας Λειτουργίας, χοροστατούντων επτά (7) επισκόπων συνέβη το απίθανο γεγονός, να εκραγεί βόµβα εντός του ναού, που ήταν γερά αστυνοµοκρατούµενος και λίγο αργότερα µε την περιφορά της εικόνας και των ιερών Λειψάνων, πλησιάζοντας στο Αρχαίο Θέατρο εξερράγη και δεύτερη (!) στην κατηφόρα του παλαιού επισκοπείου και βρέθηκε στα πόδια του Πρωτοσύγκελου Νικόδηµου Γαλιάτσου, πως και από πού εµφανίστηκε µε τέτοια φρούρηση από εκατοντάδες αστυνοµικούς; Αυτό το φοβερό ΘΑΜΑ τι έγινε; Οι έρευνες που έγιναν, τα αποτυπώµατα που συνέλεξαν οι ανακριτικές αρχές, έδειξαν τους ενόχους! Ποιοι να ήταν οι δράστες; Τους έµαθε κανείς; Το πρωτόγνωρο αυτό γεγονός τις αµέσως επόµενες ηµέρες κάλυψε του τάφου σιωπή. Οι δηµοσιογραφικοί κάλαµοι έπαθαν αφλογιστία. Οι συντάκτες των ειδήσεων και των ρεπορτάζ το ξέχασαν. Ο αστυν. Διευθυντής “συνταξιοδοτήθηκε”. Μέρος της ηγεσίας άλλαξε πόστα ή µετατέθηκε για “υπηρεσιακούς” λόγους.

Συνελήφθη νεαρός Κ.Ν.Θ., διότι πέταξε αυγό κατά την ποµπή της περιφοράς των ιερών λειψάνων και σε έρευνα βρέθηκαν επάνω του πέντε πέτρες, αλλά µε εντολή εισαγγελέως αφέθηκε ελεύθερος (εφηµ. “Ηµερήσιος Κήρυκας”, 16/5/1990, σελ. 13). Σας ρωτάµε κύριε αρχισυντάκτα ποιος ήταν αυτός; Μη µου πείτε πως ήταν από εµάς τους “υποτιθέµενους χριστιανούς,” γιατί για µας η εντολή άνωθεν ήταν, τσουβαλιάστετους.

Η σκηνοθετηµένη επιχείρηση σπίλωσης των Αγωνιζοµένων (των Θεολογικών οπαδών, όπως αρέσκεστε να τους αποκαλείτε κ. Αρχισυντάκτα και Διευθυντά), που για µέρες εργάστηκαν να την οργανώσουν, έγινε το Βατερλώ τους!

Μετά εννέα ηµέρες (24 Μαΐου 1990) κ. αρχισυντάκτα εδώ σας ξέφυγαν τα γεγονότα και αποκαλυφθήκατε, ανοίξτε την εφηµερίδα που εργάζεστε και δέστε τις φωτογραφίες που µιλούν ως οι χιλιάδες λέξεις, δείχνουν τον πραγµατικό τίτλο του άρθρου σας “«Αµαρτίες» – µαρτυρίες πιστών τε και «απίστων»”. Δείχνει τον “αστυνοµικό που συλλαµβάνει ηλικιωµένη γυναίκα που κρατούσε µια σακούλα µε αυγά” (διακρίνεται στα χέρια του αστυνοµικού). Και από κάτω άλλη φωτογραφία που δείχνει το δεσπότη, Δηµήτριο Μπεκιάρη που πήγε στις 11 το βράδυ στον αστυνοµικό διευθυντή κ. Αργυρίου να διαµαρτυρηθεί και να ελευθερώσει τους συλληφθέντες και την αυγολού γυναίκα. Η δε άλλη εφηµερίδα έχει µια χαρακτηριστική φωτογραφία που παπάδες µε ραβδιά και ρόπαλα να κυνηγούν τους “υποτιθέµενους χριστιανούς¨«διαδηλωτές της νοµιµότητας»” και εδώ συµβαίνουν όλως τα αντίθετα απ’ αυτά που η δική σας δηµοσιογραφική πένα σήµερα καταγράφει. Δηλαδή οι παπάδες και ο δεσπότης Μπεκιάρης κυνηγούσαν τους υποτιθέµενους χριστιανούς και όχι οι “… χριστιανοί τους παπάδες… ΤΙ ΚΡΙΜΑ!!!”.

Θα µεταφέρω για την ιστορία ένα µικρό δηµοσίευµα (από πολλές δεκάδες) αθηναϊκής εφηµερίδας που σαν ένας αντικειµενικός κριτής, έβλεπε τα γεγονότα από µακριά, τα έκρινε, τα αξιολογούσε και τα σχολίαζε:

Σκηνές… φαρ-ουέστ στη Λάρισα

Μακαριώτατε Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείµ, καθώς και σεις Άγιοι της Ιεράς Συνόδου ο Θεός µεθ’ υµών κι είθε να σας φωτίζει πάντα το δρόµο τον καλό, γιατί δεν ξέρω αν έχετε πάρει χαµπάρι! Ελ Πάσο µού ’καµε τη Λάρισα ο Άγιος Δηµήτριος Μπεκιάρης. Καλά, ο άνθρωπος δεν είναι µητροπολίτης, είναι ο «για µια χούφτα δολάρια», είναι «το τελευταίο ηλιοβασίλεµα», είναι «ο καλός, ο κακός κι ο άσχηµος». Είναι ουέστερν δηλαδή.

Εγώ, ως πιστός, απορώ και εξίσταµαι και διαρρηγνύω τα ιµάτιά µου και λέω εντάξει µας έχει γίνει η ζωή πατίνι, είναι όµως ακόµα µερικοί από µας που βρίσκουν καταφύγιο στην Εκκλησία. Στη Λάρισα πού να πάνε; Εδώ πέφτει µαχαίρωµα, δεν είναι αστεία πράγµατα. Πας να προσκυνήσεις το Χερουβείµ και τα Σεραφείµ και φεύγεις µε λάµα δεκαπέντε πόντους καρφωµένη στην πλάτη. Ο καλός µας Μητροπολίτης έχει τοποθετήσει εις τους ανά τη Λάρισα ναούς, οµάδες περιφρούρησης που θυµίζουν προστάτες νυχτερινών σκυλάδικων της πρωτεύουσας και εν τω άµα να και το θάµα: Με το που θα κάµεις στο σταυρό σου τρως και µια κατακέφαλα.

Η µέχρι σήµερα σοδειά του ιεραποστολικού έργου του νέου µητροπολίτη έχει ως εξής: Δέκα τραυµατίες, δύο άντρες στη φυλακή και δύο γυναίκες καταδικασµένες σ’ έξι µήνες. Δεκαοχτώ άτοµα παρέµειναν τρεις µέρες στο Μεταγωγών κι άλλοι τόσοι είναι ελεύθεροι µε εγγυήσεις. Ανάµεσά τους, λέει, είναι ένας δικηγόρος, τρεις γυµνασιάρχες, δύο γεωπόνοι και δώδεκα επαγγελµατίες. Σώσον Κύριε τον λαόν σου, δηλαδή, Άσε που έχουµε άλλους εβδοµήντα πέντε που είναι κατηγορούµενοι και καταζητούµενοι…

Αντιλαµβάνεσθε, Μακαριώτατε, τι γίνεται αυτή τη στιγµή στη Λάρισα; «Το αίµα στον πράσινο βάλτο» θεωρώ ότι ήταν υποδεέστερο σε δράση. Εγώ, οµολογώ, πως ουδεµίαν σχέσιν έχω µε τη Λάρισα, πλην οι Λαρισαίοι µου είναι λίαν συµπαθείς ως λαός και φοβούµαι πως αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση θα τρίζουν τα κόκαλα του αείµνηστου Μαρίνου Αντύπα. Εδώ κοντεύει ο κάµπος να αποµείνει χωρίς σοδειά, τα πηγάδια στερεύουν κι έχεις τους ευσεβείς πιστούς του κ. Μπεκιάρη να καρπαζώνουν και να καµακώνουν, όποιον δε συµφωνεί µαζί τους. Επιληφθείτε λοιπόν του θέµατος, καθ’ όσον φοβούµαι πως αν συνεχισθεί η κατάστασις τότε αντί για την πανηγυρική του Μεγάλου Βασιλείου λειτουργίαν, εκάστην Κυριακήν θά ’χουµε καµιά δεκαριά µνηµόσυνα. Αµήν!

Άρης Σκιαδόπουλος

(εφηµερίδα “ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ”, 7/5/1990)

 ΜΙΑ 25ΕΤΙΑ

Είκοσι πέντε χρόνια πέρασαν από την κοίµηση του ιεροµάρτυρα µητροπολίτη Λάρισας π. Θεολόγου, τον αγνό και φορτισµένο µε χάρη Θεού ιεράρχη και ακόµα ως ζων κυριαρχεί στο ιστορικό προσκήνιο.

Η στρατευµένη παραπληροφόρηση, είτε από τις σκοτεινές δυνάµεις (µασονία, ρόταρυ, οικουµενιστάς…) είτε από την αθεΐα, είτε από τη δηµοσιογραφική κακοδαιµονία εξακολουθούν να τοξεύουν µε πείσµα τα βέλη τους εναντίον του. Θέλησαν, όσο ζούσε και στα κατοπινά να αµαυρώσουν τη λάµψη της αγιότητός του, να υποβαθµίσουν και να περιθωριοποιήσουν τα µηνύµατά του, αλλά δεν τα κατάφεραν, διότι καπνιά ήταν όλη η προσπάθειά τους, θάµπωσαν για λίγο τον οπτικό ορίζοντα και αµέσως µετά διαλύθηκαν.

Ο π. Θεολόγος ήταν µια προσωπικότητα αυθεντική και δυναµική, κινήθηκε συνετά και προσεκτικά µέσα στις τροχιές της Πατερικής Παράδοσης. Ήταν ο ιερουργός της αγάπης και ο χειραγωγός των υπάρξεων στην ανοικτή αγκαλιά του Θεού. Στάθηκε όρθιος και άγρυπνος µπροστά στο Ιερό Θυσιαστήριο, έσκυψε µε αγάπη στον πονεµένο λαό του Θεού και αυτός τον αναγνώρισε ως γνήσιο πατέρα και έτρεξε κοντά του, πάλεψε, αγωνίστηκε και θυσιάστηκε µαζί του.

Οι δηµοσιογραφικοί υπηρέτες της σκοπιµότητας µε το άκουσµα του ονόµατος ΘΕΟΛΟΓΟΣ αναταράσσονταν και συνταράσσονταν, αυτό συνέβη και µε τον πρώην αρχισυντάκτη και διευθυντή της εφηµερίδας “Ελευθερία”, µόλις άκουσε για την πρόταση της αγιοκατάταξης του ιεροµάρτυρα π. Θεολόγου από έναν άγνωστο και πολύ νεότερο από τον π. Θεολόγο µητροπολίτη Δράµας κ. Παύλο που ουδεµία είχε σχέση µε τους “Θεολογικούς” ή καλύτερα κατά τη δική του ορολογία “υποτιθέµενους χριστιανούς” ή “διαδηλωτές της νοµιµότητας”, έπιασε στο χέρι την κόκκινη πένα και στο δικό του Facebook έγραψε “ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ”. «Θεολόγος και αγιοσύνες…» αραδιάζοντας αναλήθειες ή καλύτερα ψέµατα, ότι: «Ο µακαριστός επίσκοπος (π. Θεολόγος), βρέθηκε στο επίκεντρο µιας πρωτοφανούς (για τα τότε τοπικά χρονικά) πολύ ταραγµένης εκκλησιαστικής περιόδου…». Μήπως εννοούσε “ταραγµένη περίοδο” το χρονικό (1974) που γράφτηκε και θα µείνει αποτυπωµένο στην ιστορία ως µια από τις φρικτότερες φάσεις της εκκλησιαστικής ζωής για τη βιαία αποµάκρυνση του Θεολόγου (χωρίς απολογία, δίκη, ούτε καν να ρωτηθεί) από τη µητρόπολή του καθέδρα, παραβιάζοντας νόµους του Κράτους και Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας και στο δικό του θρόνο “Χειροτόνησαν” και “Ενθρόνισαν” το Σεραφείµ Ορφανό που η φήµη του ως αρχιµανδρίτη τον είχε εντάξει στα απορρίµµατα της ιεροσύνης και αφού κατέκλεψε τη Λάρισα “φεύγοντας” για τον άλλο κόσµο πήρε µαζί 49 ακίνητα και κάποια εκατοµµύρια! Ενώ αντίθετα φεύγοντας ο π. Θεολόγος δεν είχε ούτε εισιτήρια του ΚΤΕΛ και τις 15 δραχµές τις δανείστηκε από το γιατρό του, για να φύγει!

Μήπως, εννοούσε το Σεραφείµ Τίκα που φώναζε ως µαινόµενος ταύρος “Εγώ αγίους δεν θέλω στην Εκκλησία” και όταν έβαλε το φουρνέλο στο χρηµατοκιβώτιο (στο γραφείο της ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ) µε εµπιστευτικό περιεχόµενο ή καλύτερα µε τις απόρρητες καταγγελίες βροµερών κληρικών ή µάλλον σωστότερα µε τα βυτία των φακέλων “ακαθάρτων λυµάτων” που υπήρχαν εκεί µέσα. Μετά την ανατίναξη άρπαξε τους φακέλους και τους πιο πολύ ακάθαρτους τους έκανε δεσποτάδες, τους δε άλλους τους βράβευσε µε το µανδύα του “αντιστασιακού”;

Μήπως, εννοούσε “ταραγµένη περίοδο” τον “κλεφτοκοτά” (“ΤΟ ΒΗΜΑ”, κ. Σακελλαρίου) Σεραφείµ Ορφανό (“διάδοχο” του Θεολόγου) που στο επισκοπικό µέγαρο (που το µεταποίησε από οικοτροφείο) έφτιαξε (έγραψε ο τύπος) ειδικές κρεβατοκάµαρες µε τα απαραίτητα τηλεοπτικά συστήµατα και τα απαραίτητα ποτά… φαίνεται ότι πολύ χαιρόταν τη ζωή του… Αλλά και πολύ φοβόταν για τη ζωή του. Το µητροπολιτικό µέγαρο εκτός από οίκος πολυτελείας, ήταν και απόρθητο φρούριο, διαθέτοντας άρτια συστήµατα ασφαλείας α λα Σεκιουριτάτε. Φαίνεται ότι το µέγαρο είχε να κρύψει πολλές… πολυτέλειες από τα µάτια των πιστών.

« Στο µέγαρο υπάρχουν πολλά διαµερισµατάκια µε ακριβή επίπλωση και πολυτελείς κρεβατοκάµαρες µε… πολλαπλές τουαλέτες. Στον εξοπλισµό συµπεριλαµβάνονται τηλεοπτικά συστήµατα δορυφορικής λήψης, βίντεο, µπαρ µε τα απαραίτητα… ευφραντικά.

» Το µέγαρο διέθετε ακόµα 3 γκαράζ, που βρίσκονται σε µεσαιωνικού τύπου πύργους και έχουν εσωτερικά ασανσέρ και αυτόµατες πόρτες.

» … Για να µην τον κατηγορήσει το ποίµνιό του ότι τους περνάει για… πρόβατα, βαφτίζοντας µε τη γνωστή µέθοδο το κοτόπουλο νηστίσιµη σουπιά, ο µητροπολίτης έκρυβε τις κρεβατοκάµαρες (και τα κοτόπουλα…) µε ειδικά συστήµατα ασφαλείας, όπως κλειστό κύκλωµα τηλεόρασης, φωτοκύτταρα ανίχνευσης, πολλαπλές εγκαταστάσεις συναγερµού, συστήµατα πανικού και συσκευές µε προεπιλεγµένα τηλέφωνα για σήµα κινδύνουSOS»            (εκτός τόσων άλλων κωµικοτραγικών ήταν και καταδότης ο µακαρίτης).

» … Σε συρτάρι γραφείου του αποθανόντος µητροπολίτου Σεραφείµ βρέθηκε έγγραφο του 1975, µε την ένδειξη«Βασίλειο της Ελλάδος» και χαρακτηρισµό“Άκρως απόρρητον, της Μητροπόλεως Λαρίσης-Πλαταµώνος”.Περιλαµβάνει κατάσταση επωνύµων πολιτών της Λάρισας. Με το έγγραφο ζητείται από τις αρµόδιες υπηρεσίες να γίνουν διοικητικές εξετάσεις, για το ποιόν τους… Η κατάσταση περιλαµβάνει γιατρούς, φαρµακοποιούς, εκπαιδευτικούς και άλλους επαγγελµατίες» (εφηµ. “ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ”, Τρίτη 23 Ιανουαρίου 1990).

Και πώς να δεχτούν όλοι αυτοί ένα Θεολόγο που κοιµόταν σε ένα δωµατιάκι σαν κελί αποµακρυσµένου ασκητή;

«Επιλήψει µε διηγούµενον ο χρόνος» διότι είναι αδύνατο τούτη τη στιγµή να τολµήσω να καταλογραφήσω τα έργα και τις ηµέρες “δεσπότη Λάρισας” Σεραφείµ Ορφανό, για τα «άδυτα του Μητροπολιτικού Μεγάρου…», τη “ΧΛΙΔΗ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΚΑΙ… ΦΑΚΕΛΩΜΑΤΑ” τα όπλα που βρέθηκαν, το Μουσείο µε τις αρχαίες εικόνες και άλλα εκκλησιαστικά είδη µεγάλης αρχαιολογικής αλλά και εµπορικής αξίας που δεν υπήρχε ούτε κοµµάτι. Το υποτιθέµενο οικοτροφείο µε τα 100 κρεβάτια που ήταν έτοιµο το Σεπτέµβριο του 1974 να λειτουργήσει και τώρα (έτος 1989) «“έβρισκες στους δύο ορόφους” ξηλωµένα πατώµατα, δωµάτια µε κρεβάτια αναποδογυρισµένα σαν αποθήκες µε βρώµικα και πεταµένα παλιοπράγµατα από εδώ και από εκεί, µε βγαλµένα σώµατα καλοριφέρ, µε ξεχαρβαλωµένες τουαλέτες, και, και… Και αµέσως λίγο πιο ψηλά, στον τρίτο όροφο, το άβατο των αβάτων. Εδώ ζούσε ο “Ιερέας του Θεού” ο ποιµενάρχης της Λάρισας» (από την εφηµ. “Ελευθερία”, 22/1/1990), ο «εις τόπον και τύπου Χριστού» µε τις πολυτελείς σουίτες και τη µεγαλοπρεπή κρεβατοκάµαρα του υπέρδιπλου κρεβατιού για τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείµ µε την τεράστια φωτογραφία του που φιγουράριζε πάνω από το κρεβάτι, που έρχονταν µυστικά µετά την ανάλογη “προετοιµασία” να ξεκουραστεί ή να κουραστεί. Να πάρει δυνάµεις ή να του φύγουν κάποιες δυνάµεις…!

Για “το «ξεπούληµα» των… ταµάτων!” (εφηµ. “Ελευθερία”, 8/5/1990, άρθρο Χρ. Τσαντήλα) κλπ, κλπ.

Τα γνωρίζεις και τα γνωρίζω κ. αρχισυντάκτα, γι’ αυτό ο Σεραφείµ δεν ήθελε Θεολόγο στη Λάρισα, τα γνωρίζεις και τα γνωρίζω πως αρκετοί περνούσαν από τον τρίτο όροφο και κάτι “ψηλαφούσαν”. Και θα προτιµήσω για τώρα να µη προχωρήσω σε ευρύτερη ανάλυση στα “άδυτα”, και το µόνο που µπορώ να πω για σήµερα, είναι του ψαλµωδού «Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόµατί µου…» (Ψαλµός 140, 3).

Γι’ αυτά τα “ιερά σύµβολα,” όπως τα ονοµάζεις που γι’ αυτά οι “αγωνιζόµενοι Χριστιανοί” – αφού τώρα τους θυµήθηκες να τους ονοµάσεις µε «α» µικρό – “ξεσήκωσαν τον τόπο για την εκκλησιαστική αποκατάσταση του Θεολόγου”. Έκαναν αυτό τον τιτάνιο αγώνα να ξεβροµίσει η µητρόπολη Λάρισας!

Ο λαρισαϊκός λαός όµως δε µάθαινε τί όργια διαδραµατίζονταν εκεί µέσα. Δε µάθαινε την αλήθεια, δεν είχε τον τρόπο να πληροφορηθεί. Για λίγο διάστηµα κυκλοφόρησε η εφηµερίδα “ΘΕΣΣΑΛΟΣ” και έδωσε κάποιο βήµα, αλλά δεν άντεξε! Και ξαναγυρίσαµε πάλι στο ίδιο µοτίβο. Τη µητροπολιτική χαβούζα Κύριοι τη φτιασιδώνατε και τη λούζατε µε εγκώµια! Ω, της υποκρισίας! Ω, της απροσµέτρητης υποκρισίας!

Λυπάµαι κ. αρχισυντάκτα που καταθέτω σαν µαρτυρία την αδιάψευστη και θλιβερή εµπειρία µου, γεγονότα που διαδραµατίστηκαν πριν µιας 30ετίας αλλά είναι νωπά µέσα µου και είναι καταγεγραµµένα στο ιστορικό χρονοντούλαπο.

Ο δηµοσιογράφος – όπως γνωρίζετε καλύτερα από εµάς – είναι λειτουργός, είναι ένα δυναµικό σώµα που παρακολουθεί µε άγρυπνο µάτι την επικαιρότητα και καταγράφει µε πιστότητα τα γεγονότα.

Γι’ αυτό πρέπει να λειτουργεί στο χώρο του µε εντιµότητα, να συνθέτει µε πιστότητα την πολυσύνθετη και πολυδιάστατη εικόνα της πραγµατικότητας. ΑΤΟΦΙΑ, ΚΑΘΑΡΗ, δίχως προσθήκες ή παραλείψεις, δίχως παράταιρες γραµµές, δίχως την αλλοίωση, δίχως λάθη, δίχως κρυφές σκοπιµότητες, δίχως ΨΕΜΑΤΑ.

Τα δύο κείµενα σας ή καλύτερα άρθρα σας είναι φορτωµένα µε αναλήθειες ή πιο σωστά µε γεµάτα ψέµατα. Στο πρώτο απαντήσαµε ένα µέρος στο φύλλο 272/Ιαν. 2020 και για λίγο στην αρχή του τωρινού δηµοσιεύµατος.

Στο δεύτερο “ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ” «Θεολόγος και αγιοσύνες…» (που αναρτήθηκε στο Facebook) εδώ µέσα δολοφονήθηκε εν ψυχρώ η αλήθεια, διότι όλες σχεδόν οι αράδες είναι µε αναλήθειες – ή καλύτερα µε ψέµατα.

Αφήνω τις πρώτες εννέα σειρές, γιατί επιγραµµατικά απάντησα πιο πάνω, και πάω στην 10^η σειρά: Γράφει ο πρώην αρχισυντάκτης και διευθυντής της εφ. “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”.

«Τον σήκωσαν (τον π. Θεολόγο) νύχτα από το κρεβάτι του στην Αθήνα, όπου ζούσε και µε απίστευτη µυστικότητα που επέβαλαν τα τροµερά γεγονότα, τον εγκατέστησαν στην ιερά µονή του Αγίου Δηµητρίου στο Στόµιο».

Ψέµα 1^ον: Ο π. Θεολόγος δεν ήρθε νύχτα αλλά µέρα µεσηµέρι. Να τι έγραψε η εφηµερίδα σας “Ελευθερία” κ. Τσαντήλα: «Έφθασε χθες αργά το µεσηµέρι στη Λάρισα προερχόµενος από την Αθήνα ο εκδιωχθείς το 1974 µητροπολίτης Λάρισας κ. Θεολόγος».

Ο διευθυντής της εφηµερίδας ξέχασε ή εξασθένησε µάλλον η µνήµη του για το ποιος  ήρθε νύχτα  φαίνεται  γιαυτό και γράφει αυτά που γράφει. Τον παραπέµπουµε λοιπόν τί έγραφε στην εφηµερίδα του ο ίδιος: «Ήρθε στη Λάρισα χθές ο νέος µητροπολίτης κ. Δηµήτριος», και στο ρεπορτάζ: ‘’ Ο Μητροπολίτης κ. Δηµήτριος έφθασε, σύµφωνα µε αυτόπτες µάρτυρες, στις 3,15 το πρωί στο Μητροπολιτικό Μέγαρο…( τον ρωτούν-4^η σελ.). Γιατί ήρθε χαράµατα: «Ήρθα πρωινές ώρες, γιατί και στο µοναστήρι που ήµουν ηγούµενος, σηκωνόµουν πάντα πρωί…» (‘’Ελευθερία’’ Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 1990)

Ψέµα 2^ον: “Όπου ζούσε (ο Θεολόγος) – γράφει – και µε απίστευτη µυστικότητα…”. Το σπίτι της αδελφής του που ζούσε για 17 χρόνια ήταν κέντρο διερχοµένων εκατοντάδων Λαρισαίων που κάθε εβδοµάδα περνούσαν να πάρουν την ευλογία του είτε εκδροµείς µε πούλµαν ή µε ΙΧ αυτοκίνητα. Όσο για την άφιξη του. Να τι έγραφε η “Ελευθερία”: «Έντονες φήµες, αλλά και διάφορες πληροφορίες ανέφεραν την επικείµενη άφιξη του κ. Θεολόγου χθες… αργά προχθές το βράδυ από κύκλους των Αθηνών και η «Ε» από πολύ νωρίς βρέθηκε στα διόδια της Εθνικής Οδού “καραδοκώντας” την εµφάνισή του».

Ψέµα 3^ον: “Τον εγκατέστησαν στην ιερά µονή του Αγίου Δηµήτριου στο Στόµιο”. Για την εγκατάστασή του τον πρώτον λόγο είχε ο ηγούµενος µε την αδελφότητα της µονής, δεύτερο είχε ο ίδιος ο Σεβασµιότατος π. Θεολόγος, ενώ εµείς δεν είχαµε κανένα λόγο.

Ψέµα 4^ον: (“όπου τον περίµεναν τα «βαριά ονόµατα» των «αγωνιζόµενων» οπαδών του”).

Ο π. Θεολόγος δεν είχε οπαδούς, είχε πνευµατικά παιδιά, οπαδούς τους βρήκατε στο δεσπότη Μπεκιάρη, που µόλις έφυγε από τη Λάρισα, τους ξέχασε και τον ξέχασαν, ενώ για το Θεολόγο παρ’ ότι πέρασαν 25 χρόνια εκατοντάδες περνούν κάθε βδοµάδα “κλίνων γόνυ” στον τάφο του ζητώντας την µεσιτεία του. Η εφηµερίδα σας να τι έγραφε: «Στην διάρκεια της διαδροµής µέχρι την Ιερά Μονή του Αγίου Δηµητρίου στο Στόµιο, σε πολλά σηµεία της εθνικής οδού οµάδες συγκεντρωµένων Λαρισαίων σταµατούσαν το αυτοκίνητο που µετέφερε τον µητροπολίτη σπεύδοντας να τον προϋπαντήσουν.

Στις 5.30 περίπου το απόγευµα ο Θεολόγος έφθασε στο µοναστήρι… Στο µοναστήρι τον υποδέχθηκαν µε βυζαντινή µεγαλοπρέπεια ο ηγούµενος και οι µοναχοί της Ιεράς Μονής καθώς και πλήθος κόσµου που εν τω µεταξύ είχε πληροφορηθεί το γεγονός και είχε έλθει από τη Λάρισα».

Ψέµα 5^ον: “Εκεί, όπου τον συνάντησα και εγώ νυχτιάτικα, για λογαριασµό της εφηµερίδος «Ελευθερία» (απ’ όπου και η φωτογραφία)”. Κύριε! Τέτοια συνάντηση µαζί του δεν έγινε εκείνο το βράδυ και η φωτογραφία είναι ηµέρα και όχι νυχτιάτικη όπως ισχυρίζεστε(!)

Ψέµα 6^ον: “Γνώρισα τότε για πρώτη φορά έναν άνθρωπο απλό, ήρεµο, … έναν άνθρωπο που ανησυχούσε µε φόβο Θεού, καθώς µάθαινε για τα επεισόδια µε τους πετροβολισµούς και τους διαπληκτισµούς µέσα και έξω από τους ναούς”.

Είναι γεγονός ότι ανησυχούσε, διότι οι πετροβολισµένοι και οι διαπληκτισµένοι µε σπασµένα κεφάλια, πλευρά, πόδια κ.α. ήταν τα εκατοντάδες δικά του πνευµατικά παιδιά, ενώ από την απέναντι πλευρά, δεν υπήρχε ουδείς. Αν εσείς έχετε έστω και τώρα κάποιον πετροβολισµένο να µας τον δείξετε! Εµείς έχουµε κοντά στους 200^ους βαριά τραυµατισµένους µε φωτογραφίες και πιστοποιητικά ιατρικά και άλλους 200^ους µε ελαφρότερα!

Ψέµα 7^ον: “Δύο µητροπολίτες που τοποθετήθηκαν από την εκλεγµένη Σύνοδο της Εκκλησίας”. Η Ιερά Σύνοδος κύριε δεν εκλέγεται αλλά διορίζεται κάθε χρόνο κατά πρεσβείας αρχιεροσύνης µε 6 από τις νέες χώρες και 6 από τις παλαιές και ούτε εκλέγει επισκόπους. Η Ιεραρχία εκλέγει και διορίζεται και αυτή είναι αρµόδια και όχι η Ιερά Σύνοδος!

Ψέµα 8^ον: “Πρώτα ο νυν Γουµενίσσης Κιλκίς Δηµήτριος (που έζησε το κυνηγητό και τη ρίψη αβγών στον επιτάφιο”). Για τα αυγά που το επαναλαµβάνετε σαν την πλάκα παλαιού γραµµοφώνου, κατ’ επανάληψη σας αποδείξαµε ότι “τα παιδιά” του δεσπότη Δ. Μπεκιάρη και του Ιγνατίου Λάππα τα πετούσαν και επ’ αυτού υπάρχουν και συλλήψεις των ανθρώπων τους, όπως αναφέρθηκα πιο πάνω. Για τα πνευµατικά παιδιά του π. Θεολόγου (κατά εσάς “υποτιθέµενους χριστιανούς” δεν υπάρχει ουδεµία (για αυγά) σύλληψη, ούτε κάποια καταδίκη, ούτε καν καταγραφή στα συµβάντα της αστυνοµίας έστω και για ένα συγκεκριµένο άτοµο. Αντίθετα έχουµε συλλήψεις και φωτογραφίες των δικών σας συµπαθών φίλων σας. Τα δηµοσιεύµατα περί τούτων ήταν φανταστικά, ψευδέστατα και είχαν και έχουν να δηµιουργήσουν εχθρικό κλίµα στους “υποτιθέµενους χριστιανούς”«διαδηλωτές της νοµιµότητας» και στον ιεροµάρτυρα π. Θεολόγο.

Ψέµα 9^ον: “Και έπειτα ο µακαριστός Ιγνάτιος που άντεξε από 20ετία την πολιορκία… πέρασαν δύσκολες µέρες στη βασανισµένη µητρόπολη, ώσπου η απίστευτη υποµονή, η συγχώρηση και η αγάπη του… τερµάτισε τις αντιδράσεις των οπαδών του Θεολόγου”. Δε θα ήθελα – µάρτυς ο Θεός – να αναφερθώ στο µακαρίτη Ιγνάτιο, διότι βρίσκεται εκεί που ο καλός Θεός κατά τα έργα µας τοποθετεί.

Αναγκάζοµαι όµως για λόγους ιστορικούς και δικαιοσύνης να επανέλθω.

“Την βασανισµένη µητρόπολη” – που γράφει – τη δηµιούργησε ο ίδιος µε τις παρανοµίες και αντικανονικότητές του, διότι πρώτον γνώριζε πολύ καλά, αφού ήταν µέσα στο Συνοδικό Μέγαρο αρχιγραµµατέας και δεύτερο είχε γνώση τι λένε οι Ιεροί Κανόνες (87^ος της Καρθαγένης, ο 74^ος των Αγ. Αποστόλων, ο 16^ος της Πρωτοδευτέρας κ.α.) και τρίτο τις τριάντα (30) και πλέον οµόφωνες αποφάσεις του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας το ΣτΕ, διότι όλες κοινοποιούνταν στο γραφείο του!

Για “ποια” υποµονή, συγχώρηση και αγάπη “γράφει ο κύριος”! Όταν έσπασε στο ξύλο κατά την εκλογή του, δεκάδες άτοµα και 12 κατέληξαν στο Νοσοκοµείο; Όταν έχουµε 22 ανθρώπους στα Νοσοκοµεία κατά τη χειροτονία του επειδή διαµαρτύρονταν µε το “ΑΝΑΞΙΟΣ”; Όταν στην παράνοµη ενθρόνιση (χωρίς Προεδρικό Διάταγµα και διαβεβαίωση στον Πρόεδρο της Δηµοκρατίας όπως ορίζει ο Νόµος του κράτους) κουβάλησε πάνω από 2.500 αστυνοµικούς και έχουµε 150 άτοµα βαριά τραυµατισµένους στο Νοσοκοµείο και άλλους τόσους ελαφρύτερα; Όταν έστειλε εκατοντάδες ανθρώπους στα κρατητήρια της Διεύθυνσης της Αστυνοµίας στην 20ετή παραµονή του στη Λάρισα; Όταν έσυρε και ταλαιπώρησε στα δικαστήρια ανθρώπους µε πάνω από 150 φορές, γιατί διαµαρτύρονταν για την αντικανονικότητά του και χωρίς ποτέ να καταδικαστούν; Όταν έκανε ψευδείς αγωγές µε ψευδοµάρτυρες σε 34 οικογένειες ζητώντας περί το 1.000.000 ευρώ, γιατί δεν τον αναγνώριζαν ως κανονικό δεσπότη; Όταν στραγγάλισε οικονοµικά 12 οικογένειες πολύτεκνες, αναγκάζοντας την «Ανώτατη Συνοµοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος» να διαµαρτυρηθεί (µε το υπ’ αρ. πρωτ. 797/7.12.05) εντονότατα στον κ. Ιγνάτιο, γράφοντας; «Για δεύτερη φορά επικοινωνώ µαζί σας για θέµατα διωγµού πολυτέκνων. Η πρώτη φορά αφορούσε τους πολύτεκνους ιερείς κ. Λάµπρο Ρίνη και τον κ. Αθανάσιο Σταµάτη… τώρα ζητείτε την τιµωρία 18 “Αγωνιζοµένων Χριστιανών” για το“Ανάξιος”… Οι 12 είναι πολύτεκνοι! Με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους συναριθµούνται στους 90! (αν υπολογιστούν γαµπροί, νύφες, εγγόνια και δισέγγονα, ξεπερνούν τους 300)… κάνω έκκληση να βρεθεί τρόπος… Χτυπάει πολύ άσχηµα οι πολύτεκνοι να οδηγούνται από την Εκκλησία στα Δικαστήρια και να ζητάτε την τιµωρία τους»! (Β. Θεοτοκάτος, Πρόεδρος ΑΣΠΕ).

Ψέµα 10^ον: “Δεν µπορώ να ξέρω – γράφει – αν είναι άξιος για αγιοσύνη ο Θεολόγος. Είµαι σίγουρος όµως πως εάν δε συµβεί κάτι τέτοιο, θα οφείλεται… ως προς τις µεθόδους ανάκτησης µιας (αµφισβητούµενης έστω) κανονικότητας”.

Για την κανονικότητα πρώτον έχουν γράψει µεγάλοι δογµατικοί Θεολόγοι (π. Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος, Κ. Μουρατίδης…) και όλοι οι ιεροί Κανόνες του Πηδαλίου. Και δεύτερο, µε τον ίδιο τρόπο εκλογής έγιναν στην ίδια περίοδο 34 επίσκοποι. Και εδώ έχουµε το παράδοξο. Πώς! Οι 24 να είναι κανονικοί και οι 12 πρωτοστάτες στον πόλεµο κατά της µασονίας και σε άλλα σκοτεινά κέντρα να είναι αντικανονικοί; Πώς! Γίνεται από την ίδια τη Σύνοδο, µε τον ίδιο τρόπο εκλογής, µε τον ίδιο πολιτειακό παράγοντα να έχει τον τελευταίο λόγο, να έχουµε τον πρώτο άγιο (Καλλίνικο Εδέσσης) και να ακολουθούν και άλλοι – από πληροφορίες – µε ευωδιάζοντα και θαυµατουργά λείψανα.

Ο Μητροπολίτης Δράµας κ. Παύλος που έκανε τη πρόταση πρέπει να γνωρίζει κάτι παραπάνω από σας και από µας για να ζητήσει την αγιοκατάταξη του π. Θεολόγου και όχι για κάποιον άλλον που πέρασαν από την Ελλαδική Εκκλησία και είναι χιλιάδες!

Αναγκάζοµαι να κλείσω µε πόνο ψυχής τη σηµερινή απάντησή µου µε τα λόγια του µακαρίτη Βασίλη Ραφαηλίδη που γράφει στο βιβλίο του «Ιστορία (κωµικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους» (εκδ. Εικοστού Πρώτου), για τη «Φάρα των δηµοσιογράφων» που ήταν και ο ίδιος δηµοσιογράφος:

«… Στην Ελλάδα οι αρχές ζητούν δηµοσιογραφική βοήθεια όχι τόσο για να αποκαλύψουν, όσο για να συγκαλύψουν και να παραπληροφορήσουν. Καλά κάνετε, λοιπόν, και είστε δύσπιστοι προς εµάς τους δηµοσιογράφους. Ούτε µπορείτε να υποπτευθείτε πόσο µεγάλα καθίκια είµαστε µερικοί από µας. Μας δίνει ένας πολιτικός µια σοβαρή πληροφορία που αφορά έναν εχθρό του, και εις αντάλλαγµα ζητάει να το βουλώσουµε για τις δικές του βρωµιές. Άστα, µην τα σκαλίζεις γιατί βρωµούν. Σε τούτον τον τόπο ο ένας µαζεύει τα σκατά του άλλου, κι έτσι εµφανιζόµαστε όλοι καθαροί. Το επάγγελµα του δηµοσιογράφου είναι τόσο ανθυγιεινό, όσο κι αυτό του βοθροκαθαριστή. Σας το λέω υπεύθυνα και εν πλήρει επιγνώσει των συνεπειών των γραπτών και κυρίως των άγραφων νόµων της ΕΣΗΕΑ, που κινεί το Πειθαρχικό, για να τιµωρήσει όχι µόνο τους παραβάτες του καταστατικού, αλλά και τους παραβάτες του νόµου της σιωπής που προστατεύουν τη συντεχνία από τους έντιµους συναδέλφους, που ευτυχώς δεν είναι λίγοι…».

Για τους Αγωνιζόµενους Χριστιανούς

τους “υποτιθέµενους χριστιανούς”

& “διαδηλωτές νοµιµότητας”

που είναι για µας µεγάλη τιµή,

να παλεύουµε

για τη νοµιµότητα,

κανονικότητα και αγιότητα.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ Ι. ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

Eφ. Αγώνας