Ομολογία

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Έλασσον σχόλιο σε Μείζον ολίσθημα».

«Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ…» (Ματθ. 9,20)

Ότι γνωρίζαμε ή μάλλον ότι νομίζαμε εδώ και χρόνια έχει τελειώσει. Κόποι ετών πολλών, υφαρπάχθηκαν από επιτήδειους νεοταξικούς χαρτογιακάδες.
Για να σωθούν τράπεζες, οι ανεύθυνοι (για το οικονομικό χάλι) πολίτες, έδωσαν αίμα. Κι αντί ευγνωμοσύνης εισέπραξαν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, μιας και δεν μπόρεσαν να είναι συνεπείς ως προς τα δάνειά τους, με εισόδημα πλέον ροκανισμένο, λόγω ανεργίας αλλά και αφόρητης φορολογίας.

Η ιεραρχία αντέδρασε μόνο όταν κινδύνευσαν οι μισθοί των κληρικών και τα περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας.

Εξωγενείς παράγοντες, βρήκαν πρόσφορο έδαφος και ένεκα διπλωματίας οδήγησαν την διοικούσα εκκλησία σε μια άνομη και μιαρή σύναξη περιορισμένων συμμετοχών επισκόπων (Κολυμπάρι), όπου και καταλύθηκε το συνοδικό σύστημα με ένα πατριαρχικό πραξικόπημα κι επιτεύχθηκε ο στόχος.

Η αναγνώριση Μυστηρίων στους ανίερους χώρους των αιρετικών, των υβριστών του Τριαδικού Θεού. Παραδοχή ότι ο Κύριος μοίρασε από λίγη αλήθεια στην Ορθοδοξία αλλά και στα θρησκευτικά ανθρώπινα κατασκευάσματα της Δύσης, γκροτέσκες μορφές θρησκευτικότητας, γελοιογραφικές εκδοχές της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας.

Μας μίλησαν οι «επαϊοντες για αγάπη». Είναι εντολή του Θεού. Από αγάπη ξεπούλα το δόγμα, την Αλήθεια. Το παν. Μην σώζεις τον αιρετικό. Πνίξου μαζί του.

Το «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή» (Ματθ. 22,37-38) πάει περίπατο.

Το «καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.» (Γαλ. 1,8) διαγράφεται.

Το «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος. Και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος»( (Ματθ. 10,37) παραλείπεται.

Υπακοή. Σε πνευματικό, σε δεσπότη. Στον Πάπα. Στον έξω από δω. Αρκεί να μην ταράζεις τα νερά. Μην ενοχλείς τους ταγούς.

Ο άγιος Πορφύριος έλεγε κάποτε σε μια ψυχή:
«Γι’ αυτό σας λέω να προσέχετε σε τι πνευματικούς πηγαίνετε για να εξομολογείσθε …» και αλλού «Όταν είσαι μακριά από την Αθήνα, λέει σε έναν αδελφό, και δεν μπορείς να έρχεσαι τόσο τακτικά εδώ, να ψάχνεις εκεί να βρίσκεις έναν πολύ καλό πνευματικό για να εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου. Και ό,τι άλλο σε απασχολεί σχετικά με νοερή προσευχή ή λογισμούς να μην τους τα αναφέρεις, γιατί μερικοί δεν τα γνωρίζουν όλα και μπορεί να σε μπερδέψουν. Να έρχεσαι εδώ να μου λες τα άλλα»,

Ο άγιος Ιγνάτιος έλεγε περί υπακοής:
«Υπάκουε σε όλους τους πατέρες και αδελφούς, σε ότι σου ζητούν, σε ότι δεν είναι αντίθετο στον νόμο τού Θεού…. Μα μην υπακούεις με κανένα τρόπο σε ό,τι είναι κακό, έστω και αν θα έχεις να αντιμετωπίσεις εξ’ αιτίας της σταθερότητάς σου και της μη ανθρωπαρεσκείας σου ταραχή και πόνο.»

Κι εμείς εδώ οι ακατήχητοι βρήκαμε την καραμέλα της υπακοής και της αγάπης για να βαυκαλιζόμαστε. Βολεύει να μην ξεβολευόμαστε απ’ τον «πνευματικό καναπέ» που έχουμε αυτάρεσκα «αράξει».

Επόμενο η διοικούσα εκκλησία – για να ικανοποιήσει τα γεωστρατηγικά παιχνίδια ξένων παραγόντων, ήδη αρπαγμένη σε μια τροχιά δορυφόρου, αλλότριων και σκοτεινών δυνάμεων- ήταν να αναγνωρίσει αυτοχειροτόνητους επισκόπους και σχισματικούς προκαλώντας η ίδια σχίσματα στους κόλπους της.

Επίσης στα εθνικά θέματα προσπαθεί εναγωνίως να υπνωτίσει τον Έλληνα, να τον αποτρέψει από αντιδράσεις ενάντια στο ξεπούλημα της ιστορίας και του αίματος των προγόνων μας. Των Μακεδόνων και όχι μόνο.

Τα ίδια αφεντικά είναι πάλι, που καθοδηγούν θρησκευτικούς ταγούς.
Τους βλέπουμε πλημμυρισμένοι απ’ την «αγάπη», τη γεμάτη ανθρωπαρέσκεια, να κρύβουν εγκόλπια, να μοιράζουν κοράνια σε αλλόθρησκους, να φλερτάρουν με το Ισλάμ κ.ο.κ.

Και όταν χτύπησε ο ιός, η επιδημία, τότε έπεσαν τελείως οι «μάσκες». Και μετά φορέθηκαν για τα καλά.
Πάλι η ταλαίπωρη αγάπη, στο προσκήνιο.
Χάρη της αγάπης, έπρεπε να βάλουμε μάσκες, ακόμα και στον ύπνο.
Ακόμα και στα μικρά παιδιά, που βίωσαν τον ψυχολογικό βιασμό.
Η διοικούσα εκκλησία απούσα.

Χάριν της αγάπης, μας επέβαλαν τις μάσκες μες στους ιερούς ναούς.
Χάριν της αγάπης, καγκελόφραξαν άγια λείψανα και εικόνες.
Χάριν της αγάπης μας μίλησαν για λαβίδες μιας χρήσης, για απόθεση του σώματος κι αίματος του Σωτήρως σε χαρτοπετσέτες, για αποχή και αποστροφή των Αχράντων Μυστηρίων.

Χάριν της αγάπης γυρίσαμε την πλάτη στους πολλούς πρεσβευτές αγίους μας το μήνα Δεκέμβριο. Χάριν της αγάπης διαγράψαμε το Θεό και χρήσαμε Θεό την επιστήμη. Και ιερουργούς του, τους επιστήμονες.

Η συγκομιδή;

Αδελφέ, αφού τόσα χρόνια οι δυνάστες σε ξεψάχνισαν οικονομικά για να κερδίσουν τα αφεντικά τους, χαρακτηρίζοντάς σε και τεμπέλη, σου πετάνε ένα ξεροκόμματο αν πλήττεσαι εισοδηματικά (κάτι αποζημιώσεις κι έναντι) που δεν επαρκούν για την επιβίωση, ξεπουλάν πατρίδα και εθνική κυριαρχία, σε περιορίζουν μες στο σπίτι σου και αλλάζουν επί τα χείρω τη ζωή σου χωρίς να έχεις ευθύνη, σου κουνάν το δάχτυλο και σε θεωρούν υπεύθυνο για τον μολυσμό της κοινωνίας και την εξάπλωση της επιδημίας, σε προτρέπουν να μην πλησιάζεις τα παιδιά σου για να μην τα μολύνεις και σου μεταβιβάζουν τις ευθύνες για τις δικές τους επιστημονικές ελλείψεις και ανεπαρκείς υποδομές, αλλά και έλλειψη ήθους, χαρακτηρίζοντάς σε αδιάφορο εχθρό της κοινωνίας, που πήγες να δεις γονείς ή αναγκεμένους συγγενείς, που έβγαλες το παιδί σου μια βόλτα παραπάνω κ.λ.π.

Και τέλος σου απαγορεύουν τα Άγια Μυστήρια θεωρώντας τα και αυτά μολυσματικά.
Ιεροί ναοί, άγια λείψανα, εικόνες, λαβίδα, Άγιο Ποτήριο όλα μολυσματικά. Και πάνω απ’ όλα ο μετουσιωμένος οίνος και άρτος. Ο Χριστός.
Εχθρός της κοινωνίας ο Χριστός, εχθρός και η εικόνα Του ο άνθρωπος.

Και σου λεν επιδεικτικά ότι θα εμβολιαστείς με ότι έτσι θέλω, αφού υπογράψεις με δική σου ευθύνη (πως στέκει αυτό;) αλλιώς δεν θα μπορέσεις να ζήσεις.
Η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο (μια μάσκα που αποτελεί μια επιτυχή άσκηση, ένα κοινωνικό πείραμα πειθαρχίας και υπακοής).

Το αποτέλεσμα; Άνθρωποι κρυμμένοι στις φωλιές τους με μόνο μέλημα την ημερήσια ενημέρωση του αριθμού των θυμάτων και πώς να εξασφαλίσουν τα κατάλληλα για να γεμίσουν τη γαστέρα. Τι κατάντια Θεέ μου. Αδελφός δεν πλησιάζει αδελφό.

Ο αυτάρκης δεν πλησιάζει τον αναγκεμένο. Ιδρύματα κινδυνεύουν να κλείσουν. Το ιεραποστολικό έργο δεν υφίσταται πλέον. Άνθρωποι φοβισμένοι σε αποφεύγουν μην τους μολύνεις. Ιερείς κρύβουν τα χέρια τους εναγωνίως μην προλάβεις να τα φιλήσεις και μαζεύουν το πετραχήλι όπως όπως να μην το μολύνεις. Τα παιδιά εντέλλονται να μην δανείζουν πράγματα στους συμμαθητές τους. Καταδότες καταγγέλλουν ιερείς και εκκλησιαζόμενους για μετοχή σε «παράνομες» αλλά όχι άνομες Ιερές Ακολουθίες.

Και μέσα σε όλα αυτά οι παρανομούντες δογματικώς κι εκκλησιολογικώς, παρότι ψέλλιζαν τουλάχιστον –κι ας μην το πίστευαν πολλοί- για ελπίδα σωτηρίας και καταφυγή στον Κύριό μας και Θεό μας έρχεται το τελειωτικό χτύπημα.
Εκεί, που το μόνο που σου μένει σε μια τέτοια δαιμονική κοινωνία, είναι η ελπίδα προς τον Ιατρό των πάντων, τον Δημιουργό, τον Κυρίαρχο και εμπνευστή των φυσικών νόμων, ακούς κάποιον Ορθόδοξο κληρικό, ιερομόναχο, Αγιορείτη γέροντα, να στην αφαιρεί και αυτή την ελπίδα.

Προκύπτει νέα θεολογία με δηλώσεις γεροντάδων αγιορειτών. Η πλάνη της γεροντολατρείας (κάποιοι θεωρούν ότι αφού έχουν «καλό» πνευματικό με «σύμβαση αορίστου» ότι ποτέ δεν θα πλανηθεί ή «άγιο γέροντα», δεν χρειάζεται να μελετούν τις Γραφές, τους Πατέρες και την Παράδοση της εκκλησίας. Θα τους δίνει εύκολη και μασημένη τροφή ο «γέροντας»)

Ανάγονται οι ιατροί σε «Μάγους από την Περσίαν τα δώρα φέρουσι» και το εμβόλιο στο θύτη σωτηρίας ψυχών και σωμάτων.

Γέροντα Φίλιππε απ’ τους Θωμάδες του Αγίου Όρους, καταλάβατε τι είπατε;
Μήπως παρασυρθήκατε απ’ τον ενθουσιασμό των ημερών; Μήπως επηρεάζεστε από επικίνδυνους ιατρούς πνευματικοπαίδια σας; Μήπως πιέζεστε άνωθεν;
H απλώς βιαστήκατε;
Εξηγείστε μας πως μπορεί ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα (στην προκειμένη περίπτωση ένα αμφιβόλου δράσεως – ως προς την υγεία αλλά και τη σωτηρία της ψυχής- και συστάσεως εμβόλιο ) να αποκτά τον ρόλο του Κυρίου;

Γέροντα, κάποιοι ακατήχητοι κληρικοί και μη, μας μίλησαν για κατ‘ οίκον εκκλησία προσπαθώντας να μας συγκρατήσουν μακριά από ναούς.
Δεν έλαβαν υπόψη τους ούτε Πράξεις Αποστόλων, ούτε επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου για να κατανοήσουν ότι κατ’ οίκον εκκλησία σημαίνει και τέλεση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας («ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς» (Πραξ. 2,42) & «Με επιμονήν και ζήλον μεγάλον ήκουαν την διδασκαλίαν των Αποστόλων, επικοινωνούσαν με αγάπην μεταξύ των, μετελάμβαναν στο μυστήριον της θείας Ευχαριστίας και προσηύχοντο.» (Πραξ. 2,42)).
Ή το γνώριζαν αλλά βασιζόμενοι στην άγνοια του πληρώματος και πονηρά ενεργούμενοι, προσπάθησαν να πλανήσουν.

Κάποιοι άλλοι είπαν πως δεν είναι δογματικό το θέμα της μίας λαβίδος, για να δώσουν ερείσματα στην ύβρη της θεωρίας της «μολυσματικότητας» της λαβίδας και του κοινού Ποτηρίου και να δικαιολογήσουν την φοβική υποταγή τους. Άλλοι πάλι είπαν πως οι ναοί μολύνουν, είναι εστίες διαδόσεως ιών και επιδημιών. Βάλαν κορδελάκια, απαγορευτικά και πορτιέρηδες σε εισόδους. Ή μοίρασαν αντί κεριών και λαμπάδων, μάσκες και φίμωτρα.

Όλα αυτά από «αγάπη» και εορτινή «αλληλεγγύη».

Και τώρα γέροντα έρχεστε και μας λέτε ότι το εμβόλιο είναι προς σωτηρία ψυχών και σωμάτων. Μας προτρέπετε ανερυθρίαστα να δεχτούμε τα δώρα των μάγων- ιατρών –επιστημόνων, που είναι το πολυ-αμφισβητούμενο εμβόλιο.

Ήξερα ότι κάποιοι άγιοι, μας είχαν προειδοποιήσει ότι κάποιο εμβόλιο, θα μας στοιχίσει τη σωτηρία της ψυχής. Θα άρει το σφράγισμα του βαπτίσματος.
Δεν γνώριζα όμως ότι για να σωθώ (αφού ο Κύριος τελικά δεν σώζει- θα έλεγε κάποιος συμπερασματικά, απ’ την προτροπή σας αυτή) θα χρειαστεί να κάνω το πολυπόθητο για εσάς και πολλούς ιεράρχες εμβόλιο.

Πρώτα μας μίλησαν για σωτηρία σώματος. Για ίαση. Κάποιοι κακόπιστοι ή καλόπιστοι, είπαν εάν είναι να μου στοιχίσει την ψυχή μου ας μην ιαθώ.
Τώρα εξοβελίζεται κι αυτό το επιχείρημα.
Υποστηρίζετε ότι με τον εμβολιασμό κερδίζουμε θέση στον Παράδεισο.
Ο ιός κερδίζει συνεχώς έδαφος. Μπήκε στο σώμα μας και τώρα μπαίνει σιγά-σιγά και στην καρδιά μας.

Πάτερ βλέπω ότι ενώ διαφωνείτε με τον επίσκοπο Μόρφου, συμφωνείτε με τον επίσκοπο Ιωνίας και Νέας Φιλαδελφείας.
Θεωρεί το εμβόλιο ευλογία. Εσείς το «ανεβάσατε» ακόμα παραπάνω.
«Προς σωτηρία ψυχών και σωμάτων.»

Ξέραμε απ’ τον 102ο Ψαλμό («Ευλόγει η ψυχή μου, τον Κύριον») ότι ο Θεός θεωρείται «ο ιώμενος πάσας τας νόσου». Τώρα ανακαλύπτουμε ότι το κτιστό, υπερέχει του ακτίστου.

Τι θα απαντούσε η αγία αιμορροούσα στον κάθε δύσπιστο ότι μόνο ο Χριστός λυτρώνει;
Ας δούμε τη συνέχεια του προοιμίου:
«ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι.»

Και ο Κύριος τη συμπληρώνει:
«ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπε· θάρσει, θύγατερ· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.»

Γέροντα απαντήστε. Κάποιοι σας ακούν και πλανώνται. Ήταν παράπτωμα ή αδυναμία έκφρασης τα λόγια σας; Άλλα θέλατε να πείτε και άλλα είπατε;
Αυτή πλέον είναι η πρόταση της αγιορείτικης θεολογίας; Ή της διοικούσας εκκλησίας στην πλειοψηφία της; Δύσκολο και συνάμα τρομακτικό να το πιστέψω.
Είναι προσωπική σας άποψη; Ή μια νέα τάση με άρωμα πανθρησκείας και οικουμενισμού; Mε τη δυσωδία του μετ-ανθρωπισμού;

Γέροντα θυσιάσατε ζωή, καριέρα, οικογένεια, ύπνο και κοσμικές διασκεδάσεις.
Αφιερώσατε χρόνο σε κομποσκοίνια, μετάνοιες, αγρυπνίες, ακολουθίες, προσευχές και την ευχή. Και όλα αυτά για να μας πείτε ότι το εμβόλιο είναι «σωτηρία ψυχών και σωμάτων; »
Ένας λαϊκός βρίσκεται σε δύσκολη θέση όταν καλείται να ερωτήσει αγιορείτη για πιθανά παραπτώματα.

Ο ουρανοβάμων Παύλος όμως στην προς Εφεσίους είπε :
«καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε·» (Εφ. 5,11)

Η δήλωσή σας αυτή, πιθανόν να παρασύρει κόσμο στην απώλεια. Σώματος και Ψυχής. Έχετε ευθύνη και σας παρακαλώ να ανασκευάσετε, να διορθώσετε ή τέλος πάντων να επιβεβαιώσετε τα λεχθέντα σας εκ νέου, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι τα είπατε εν συνειδήσει.

Εγώ γέροντά μου δεν βλέπω σωτηρία στο εμβόλιο. Βλέπω ένα «ψευδοπροφήτη» τον ιό που προηγείται του «αντίχριστου» εμβολίου.
Οι περισσότεροι βλέπουν σωτηρία σχετικά με το εμβόλιο.
Άλλοι με αυτό και άλλοι μακριά απ’ αυτό.
Να με συγχωρείτε εάν κάτι δεν κατάλαβα καλά.

Κι ένα μικρό ποίημα για τις ημέρες που πέρασαν κι αυτές που έρχονται…

Το αντιϊκό, Υιός

Ποιος θα περίμενε να έρθει ο ιός
αγάπης θύτης, ανθρωπιάς ανίερος δεσμώτης
τον τρόμο σπέρνει στο λιβάδι της καρδιάς
θα τον θερίσει με εμβόλιο
του πόνου θιασώτης

μα κείνο το βρέφος
που στη φάτνη θε να ‘ρθεί
με την ταπείνωση, το έλεος, τη θυσία
θε να πατάξει τον μιαρό τον θεριστή
το ρου να αλλάξει μες στην ιστορία

κάθε ψυχή αυτό το βρέφος καρτερεί
να ανασάνει, να ελπίζει στην πορεία
μέσα στην έσχατη φουρτούνα να ριχτεί
σε ανεμοσούρι ν’ αρμενίσει και σε δίνες
μα σε απάγκιο προς το τέλος να βρεθεί

Χριστέ μου βρέφος σ’ αντικρύζω μα και βλέπω
ένα σταυρό πίσω απ’ τη φάτνη σκιερό
μα και πιο πίσω ένα φως που με τυφλώνει
και μία μάνα που ο κλαυθμός και οδυρμός τη λιώνει
μα κι ένα μνήμα σφραγισμένο κι αδειανό

Αφήνω στα πόδια Σου τα πάθη σαν τα δώρα
σε Σένα προσβλέπω, στο έλεός σου, στο σταυρό
και καταφύγιο ζητώ από την μπόρα
είν’ η μετάνοια, το πιο ωραίο απ’ τα δώρα
που μου το χάρισες, Εσύ, χωρίς φειδώ

Καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα

Καλή μετάνοια!

SHARE THIS: