ΘΡΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟΝ

ΘΡΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟΝ

"Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε 

πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ 

βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς

 τὸν ΔΕΣΠΌΤΗ". 

 

Μια ενδιαφέρουσα παράδοση για την 

προέλευση αυτού του μικρού υμνολογι

κού διαμαντιού διασώζει ο π. Κων/νος 

Καλλίνικος, στο περισπούδαστο έργο

" Ο χριστιανικός ναός και τα τελούμενα 

εν αυτώ". :

«Κατά τινα συμπαθῆ παράδοσιν, τὰ 

ἐξαποστειλάρια τοῦ μεγ. παρακλητικοῦ 

κανόνος ἦσαν κατ᾿ ἀρχάς τρία· ἀλλ᾿ εἰς 

ταῦτα ἀκολούθως προσετέθη ἐπὶ Τουρκο

κρατίας καὶ τὸ δ΄ ἐξ ἀφορμῆς τοιᾶςδε.

Ἀρχιερεὺς ἐκ τῶν πολλῶν ἐκείνων ἀνω

νύμων μαρτύρων, ὧν βρίθουσι τὰ μα

ρτυρολόγια τῶν νεωτέρων μας χρόνων,

συνελήφθη τῇ κελεύσει τοῦ τυρράνου 

καὶ ἀπήγετο εἰς θάνατον. Φθάσας δὲ εἰς 

τὴν κορυφὴν τοῦ λόφου, ἐφ᾿ οὗ εἶχε 

στηθῇ τὸ ἰκρίωμά του καὶ ἀτενίσας 

ἐκεῖθεν τήν ποτε χριστιανικωτάτην πόλιν τῶν Κωνσταντίνων καὶ Ἰουστινιανῶν δορυά

λωτον ὑπὸ τὴν σκοτομήνην τῆς ἀνομίας

 ἁπλουμένην, βαθὺν ἀφῆκε στεναγμόν· 

καὶ ὑψώσας πρὸς οὐρανοὺς τὰ κάθυγρα 

βλέμματα, μεγαλοπρεπῶς καὶ ἐν ἐμπνεύ

σει ἀπήγγειλε:

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτει

χε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα

 τοῦ βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς

 φέρεις νῦν τὸν δεσπότην ! ! . . .

Οἱ δήμιοι ἐξέλαβον τὰ λεγόμενα ὡς ὑστά

την προσευχὴν τοῦ θύματός των. Ἀλλ᾿ 

οἱ εἰς τὸ ἀνώνυμον μαρτύριον παραστά

ντες Χριστιανοὶ ἀπεταμίευσαν εὐλαβῶς 

ἐν τῇ μνήμῃ τὰ ρήματα ἐκεῖνα καὶ προσε

κόλλησαν μετέπειτα εἰς τόν παρακλητι

κὸν τοῦ ἐστεμμένου μελῳδοῦ κανόνα

(Θεοδώρου του Λασκάρεως), ἐλαφρότα

τα τὸ τέλος παραλλάξαντες, διὰ νὰ πορί

ζωνται ἑκάστοτε ὠφέλειαν διπλῆν: νὰ 

ὑμνῶσι τὴν πολιοῦχον τῆς Ἑπταλόφου 

καὶ νὰ ἀναζωπυρῶσιν ὑπὸ τὸ θ. θυσια

στήριον ἐγκρύπτους καὶ ἀκαταδαμά

στους τοὺς πόθους των πρὸς ὅ,τι ἀποτε

λεῖ τὴν ἱερὰν Σιὼν τῆς βαβυλωνίου αἰχ

μαλωσίας των».

Υπέροχο.